Платон. Софист (на греч.)

Платон. Софист

{ΘΕΟ.} Κατὰ τὴν χθὲς ὁμολογίαν, ὠ̃ Σώκρατεσ, ἥκομεν αὐτοί τε κοσμίως καὶ τόνδε τινὰ ξένον ἄγομεν, τὸ μὲν γένος ἐξ 'Ελέασ, ἑται̃ρον δὲ τω̃ν ἀμφὶ Παρμενίδην καὶ Ζήνωνα [ἑταίρων], μάλα δὲ ἄνδρα φιλόσοφον.

{ΣΩ.} ^~'Αρ' οὐ̃ν, ὠ̃ Θεόδωρε, οὐ ξένον ἀλλά τινα θεὸν ἄγων κατὰ τὸν 'Ομήρου λόγον λέληθασ; ὅς φησιν ἄλλους τε θεοὺς τοι̃ς ἀνθρώποις ὁπόσοι μετέχουσιν αἰδου̃ς δικαίασ, καὶ δὴ καὶ τὸν ξένιον οὐχ ἥκιστα θεὸν συνοπαδὸν γιγνό - μενον ὕβρεις τε καὶ εὐνομίας τω̃ν ἀνθρώπων καθορα̃ν. τάχ' οὐ̃ν ἂν καὶ σοί τις οὑ̃τος τω̃ν κρειττόνων συνέποιτο, φαύλους ἡμα̃ς ὄντας ἐν τοι̃ς λόγοις ἐποψόμενός τε καὶ ἐλέγξων, θεὸς ὤν τις ἐλεγκτικόσ.

{ΘΕΟ.} Οὐχ οὑ̃τος ὁ τρόποσ, ὠ̃ Σώκρατεσ, του̃ ξένου, ἀλλὰ μετριώτερος τω̃ν περὶ τὰς ἔριδας ἐσπουδακότων. καί μοι δοκει̃ θεὸς μὲν ἁνὴρ οὐδαμω̃ς εἰ̃ναι, θει̃ος μήν: πάντας γὰρ ἐγὼ τοὺς φιλοσόφους τοιούτους προσαγορεύω.

{ΣΩ.} Καὶ καλω̃ς γε, ὠ̃ φίλε. του̃το μέντοι κινδυνεύει τὸ γένος οὐ πολύ τι ῥα̨̃ον ὡς ἔπος εἰπει̃ν εἰ̃ναι διακρίνειν ἢ τὸ του̃ θεου̃: πάνυ γὰρ ἁ̃νδρες οὑ̃τοι παντοι̃οι φανταζόμενοι διὰ τὴν τω̃ν ἄλλων ἄγνοιαν "<ἐπιστρωφω̃σι πόληασ>," οἱ μὴ πλαστω̃ς ἀλλ' ὄντως φιλόσοφοι, καθορω̃ντες ὑψόθεν τὸν τω̃ν κάτω βίον, καὶ τοι̃ς μὲν δοκου̃σιν εἰ̃ναι του̃ μηδενὸς [τίμιοι], τοι̃ς δ' ἄξιοι του̃ παντόσ: καὶ τοτὲ μὲν πολιτικοὶ φαντάζονται, τοτὲ δὲ σοφισταί, τοτὲ δ' ἔστιν οἱ̃ς δόξαν παράσχοιντ' ἂν ὡς παντάπασιν ἔχοντες μανικω̃σ. του̃ μέντοι ξένου ἡμι̃ν ἡδέως ἂν πυνθανοίμην, εἰ φίλον αὐτω̨̃, τί ταυ̃θ' οἱ περὶ τὸν ἐκει̃ τόπον ἡγου̃ντο καὶ ὠνόμαζον.

{ΘΕΟ.} Τὰ ποι̃α δή;

{ΣΩ.} Σοφιστήν, πολιτικόν, φιλόσοφον.

{ΘΕΟ.} Τί δὲ μάλιστα καὶ τὸ ποι̃όν τι περὶ αὐτω̃ν δια - πορηθεὶς ἐρέσθαι διενοήθησ;

{ΣΩ.} Τόδε: πότερον ἓν πάντα ταυ̃τα ἐνόμιζον ἢ δύο, ἢ καθάπερ τὰ ὀνόματα τρία, τρία καὶ τὰ γένη διαιρούμενοι καθ' ἓν ὄνομα [γένοσ] ἑκάστω̨ προση̃πτον;

{ΘΕΟ.} 'Αλλ' οὐδείσ, ὡς ἐγὠ̨̃μαι, φθόνος αὐτω̨̃ διελθει̃ν αὐτά: ἢ πω̃σ, ὠ̃ ξένε, λέγωμεν;

{ΞΕ.} Οὕτωσ, ὠ̃ Θεόδωρε. φθόνος μὲν γὰρ οὐδεὶς οὐδὲ χαλεπὸν εἰπει̃ν ὅτι γε τρί' ἡγου̃ντο: καθ' ἕκαστον μὴν διορί - σασθαι σαφω̃ς τί ποτ' ἔστιν, οὐ σμικρὸν οὐδὲ ῥά̨διον ἔργον.

{ΘΕΟ.} Καὶ μὲν δὴ κατὰ τύχην γε, ὠ̃ Σώκρατεσ, λόγων ἐπελάβου παραπλησίων ὡ̃ν καὶ πρὶν ἡμα̃ς δευ̃ρ' ἐλθει̃ν διερωτω̃ντες αὐτὸν ἐτυγχάνομεν, ὁ δὲ ταὐτὰ ἅπερ πρὸς σὲ νυ̃ν καὶ τότε ἐσκήπτετο πρὸς ἡμα̃σ: ἐπεὶ διακηκοέναι γέ φησιν ἱκανω̃ς καὶ οὐκ ἀμνημονει̃ν.

{ΣΩ.} Μὴ τοίνυν, ὠ̃ ξένε, ἡμω̃ν τήν γε πρώτην αἰτησάντων χάριν ἀπαρνηθεὶς γένη̨, τοσόνδε δ' ἡμι̃ν φράζε. πότερον εἴωθας ἥδιον αὐτὸς ἐπὶ σαυτου̃ μακρω̨̃ λόγω̨ διεξιέναι λέγων του̃το ὃ ἂν ἐνδείξασθαί τω̨ βουληθη̨̃σ, ἢ δι' ἐρωτήσεων, οἱ̃όν ποτε καὶ Παρμενίδη̨ χρωμένω̨ καὶ διεξιόντι λόγους παγκάλους παρεγενόμην ἐγὼ νέος ὤν, ἐκείνου μάλα δὴ τότε ὄντος πρεσβύτου;

{ΞΕ.} Τω̨̃ μέν, ὠ̃ Σώκρατεσ, ἀλύπως τε καὶ εὐηνίως προσ - διαλεγομένω̨ ῥα̨̃ον οὕτω, τὸ πρὸς ἄλλον: εἰ δὲ μή, τὸ καθ' αὑτόν.

{ΣΩ.} 'Έξεστι τοίνυν τω̃ν παρόντων ὃν ἂν βουληθη̨̃ς ἐκ - λέξασθαι, πάντες γὰρ ὑπακούσονταί σοι πρά̨ωσ: συμβούλω̨ μὴν ἐμοὶ χρώμενος τω̃ν νέων τινὰ αἱρήση̨, Θεαίτητον τόνδε, ἢ καὶ τω̃ν ἄλλων εἴ τίς σοι κατὰ νου̃ν.

{ΞΕ.} ^~'Ω Σώκρατεσ, αἰδώς τίς μ' ἔχει τὸ νυ̃ν πρω̃τον συγ - γενόμενον ὑμι̃ν μὴ κατὰ σμικρὸν ἔπος πρὸς ἔπος ποιει̃σθαι τὴν συνουσίαν, ἀλλ' ἐκτείναντα ἀπομηκύνειν λόγον συχνὸν κατ' ἐμαυτόν, εἴτε καὶ πρὸς ἕτερον, οἱ̃ον ἐπίδειξιν ποιού - μενον: τω̨̃ γὰρ ὄντι τὸ νυ̃ν ῥηθὲν οὐχ ὅσον ὡ̃δε ἐρωτηθὲν ἐλπίσειεν ἂν αὐτὸ εἰ̃ναί τισ, ἀλλὰ τυγχάνει λόγου παμμήκους ὄν. τὸ δὲ αὐ̃ σοὶ μὴ χαρίζεσθαι καὶ τοι̃σδε, ἄλλως τε καὶ σου̃ λέξαντος ὡς εἰ̃πεσ, ἄξενόν τι καταφαίνεταί μοι καὶ ἄγριον. ἐπεὶ Θεαίτητόν γε τὸν προσδιαλεγόμενον εἰ̃ναι δέχομαι παντάπασιν ἐξ ὡ̃ν αὐτός τε πρότερον διείλεγμαι καὶ σὺ τὰ νυ̃ν μοι διακελεύη̨.

{ΘΕΑΙ.} Δρα̃ τοίνυν, ὠ̃ ξένε, οὕτω καὶ καθάπερ εἰ̃πε Σωκράτης πα̃σιν κεχαρισμένος ἔση̨.

{ΞΕ.} Κινδυνεύει πρὸς μὲν ταυ̃τα οὐδὲν ἔτι λεκτέον εἰ̃ναι, Θεαίτητε: πρὸς δὲ σὲ ἤδη τὸ μετὰ του̃το, ὡς ἔοικε, γίγνοιτο ἂν ὁ λόγοσ. ἂν δ' ἄρα τι τω̨̃ μήκει πονω̃ν ἄχθη̨, μὴ ἐμὲ αἰτια̃σθαι τούτων, ἀλλὰ τούσδε τοὺς σοὺς ἑταίρουσ.

{ΘΕΑΙ.} 'Αλλ' οἰ̃μαι μὲν δὴ νυ̃ν οὕτως οὐκ ἀπερει̃ν: ἂν δ' ἄρα τι τοιου̃τον γίγνηται, καὶ τόνδε παραληψόμεθα Σωκράτη, τὸν Σωκράτους μὲν ὁμώνυμον, ἐμὸν δὲ ἡλικιώτην καὶ συγ - γυμναστήν, ὡ̨̃ συνδιαπονει̃ν μετ' ἐμου̃ τὰ πολλὰ οὐκ ἄηθεσ.

{ΞΕ.} Εὐ̃ λέγεισ, καὶ ταυ̃τα μὲν ἰδία̨ βουλεύση̨ προϊόντος του̃ λόγου: κοινη̨̃ δὲ μετ' ἐμου̃ σοι συσκεπτέον ἀρχομένω̨ πρω̃τον, ὡς ἐμοὶ φαίνεται, νυ̃ν ἀπὸ του̃ σοφιστου̃, ζητου̃ντι καὶ ἐμφανίζοντι λόγω̨ τί ποτ' ἔστι. νυ̃ν γὰρ δὴ σύ τε κἀγὼ τούτου πέρι τοὔνομα μόνον ἔχομεν κοινη̨̃, τὸ δὲ ἔργον ἐφ' ὡ̨̃ καλου̃μεν ἑκάτερος τάχ' ἂν ἰδία̨ παρ' ἡμι̃ν αὐτοι̃ς ἔχοιμεν: δει̃ δὲ ἀεὶ παντὸς πέρι τὸ πρα̃γμα αὐτὸ μα̃λλον διὰ λόγων ἢ τοὔνομα μόνον συνωμολογη̃σθαι χωρὶς λόγου. τὸ δὲ φυ̃λον ὃ νυ̃ν ἐπινοου̃μεν ζητει̃ν οὐ πάντων ῥα̨̃στον συλλαβει̃ν τί ποτ' ἔστιν, ὁ σοφιστήσ: ὅσα δ' αὐ̃ τω̃ν μεγάλων δει̃ δια - πονει̃σθαι καλω̃σ, περὶ τω̃ν τοιούτων δέδοκται πα̃σιν καὶ πάλαι τὸ πρότερον ἐν σμικροι̃ς καὶ ῥά̨οσιν αὐτὰ δει̃ν μελετα̃ν, πρὶν ἐν αὐτοι̃ς τοι̃ς μεγίστοισ. νυ̃ν οὐ̃ν, ὠ̃ Θεαίτητε, ἔγωγε καὶ νω̨̃ν οὕτω συμβουλεύω, χαλεπὸν καὶ δυσθήρευτον ἡγησαμένοις εἰ̃ναι τὸ του̃ σοφιστου̃ γένος πρότερον ἐν ἄλλω̨ ῥά̨ονι τὴν μέθοδον αὐτου̃ προμελετα̃ν, εἰ μὴ σύ ποθεν εὐπετεστέραν ἔχεις εἰπει̃ν ἄλλην ὁδόν.

{ΘΕΑΙ.} 'Αλλ' οὐκ ἔχω.

{ΞΕ.} Βούλει δη̃τα περί τινος τω̃ν φαύλων μετιόντες πειραθω̃μεν παράδειγμα αὐτὸ θέσθαι του̃ μείζονοσ;

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Τί δη̃τα προταξαίμεθ' ἂν εὔγνωστον μὲν καὶ σμι - κρόν, λόγον δὲ μηδενὸς ἐλάττονα ἔχον τω̃ν μειζόνων; οἱ̃ον ἀσπαλιευτήσ: ἀ̃ρ' οὐ πα̃σί τε γνώριμον καὶ σπουδη̃ς οὐ πάνυ τι πολλη̃ς τινος ἐπάξιον;

{ΘΕΑΙ.} Οὕτωσ.

{ΞΕ.} Μέθοδον μὴν αὐτὸν ἐλπίζω καὶ λόγον οὐκ ἀνεπιτή - δειον ἡμι̃ν ἔχειν πρὸς ὃ βουλόμεθα.

{ΘΕΑΙ.} Καλω̃ς ἂν ἔχοι.

{ΞΕ.} Φέρε δή, τη̨̃δε ἀρχώμεθα αὐτου̃. καί μοι λέγε: πότερον ὡς τεχνίτην αὐτὸν ἤ τινα ἄτεχνον, ἄλλην δὲ δύναμιν ἔχοντα θήσομεν;

{ΘΕΑΙ.} 'Ήκιστά γε ἄτεχνον.

{ΞΕ.} 'Αλλὰ μὴν τω̃ν γε τεχνω̃ν πασω̃ν σχεδὸν εἴδη δύο.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃σ;

{ΞΕ.} Γεωργία μὲν καὶ ὅση περὶ τὸ θνητὸν πα̃ν σω̃μα θεραπεία, τό τε αὐ̃ περὶ τὸ σύνθετον καὶ πλαστόν, ὃ δὴ σκευ̃ος ὠνομάκαμεν, ἥ τε μιμητική, σύμπαντα ταυ̃τα δικαιότατ' ἂν ἑνὶ προσαγορεύοιτ' ἂν ὀνόματι.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς καὶ τίνι;

{ΞΕ.} Πα̃ν ὅπερ ἂν μὴ πρότερόν τις ὂν ὕστερον εἰς οὐσίαν ἄγη̨, τὸν μὲν ἄγοντα ποιει̃ν, τὸ δὲ ἀγόμενον ποιει̃σθαί πού φαμεν.

{ΘΕΑΙ.} 'Ορθω̃σ.

{ΞΕ.} Τὰ δέ γε νυνδὴ [ἃ] διήλθομεν ἅπαντα εἰ̃χεν εἰς του̃το τὴν αὑτω̃ν δύναμιν.

{ΘΕΑΙ.} Εἰ̃χε γὰρ οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Ποιητικὴν τοίνυν αὐτὰ συγκεφαλαιωσάμενοι προσ - είπωμεν.

{ΘΕΑΙ.} 'Έστω.

{ΞΕ.} Τὸ δὴ μαθηματικὸν αὐ̃ μετὰ του̃το εἰ̃δος ὅλον καὶ τὸ τη̃ς γνωρίσεως τό τε χρηματιστικὸν καὶ ἀγωνιστικὸν καὶ θηρευτικόν, ἐπειδὴ δημιουργει̃ μὲν οὐδὲν τούτων, τὰ δὲ ὄντα καὶ γεγονότα τὰ μὲν χειρου̃ται λόγοις καὶ πράξεσι, τὰ δὲ τοι̃ς χειρουμένοις οὐκ ἐπιτρέπει, μάλιστ' ἄν που διὰ ταυ̃τα συν - άπαντα τὰ μέρη τέχνη τις κτητικὴ λεχθει̃σα ἂν διαπρέψειεν.

{ΘΕΑΙ.} Ναί: πρέποι γὰρ ἄν.

{ΞΕ.} Κτητικη̃ς δὴ καὶ ποιητικη̃ς συμπασω̃ν οὐσω̃ν τω̃ν τεχνω̃ν ἐν ποτέρα̨ τὴν ἀσπαλιευτικήν, ὠ̃ Θεαίτητε, τιθω̃μεν;

{ΘΕΑΙ.} 'Εν κτητικη̨̃ που δη̃λον.

{ΞΕ.} Κτητικη̃ς δὲ ἀ̃ρ' οὐ δύο εἴδη; τὸ μὲν ἑκόντων πρὸς ἑκόντας μεταβλητικὸν ὂν διά τε δωρεω̃ν καὶ μισθώσεων καὶ ἀγοράσεων, τὸ δὲ λοιπόν, ἢ κατ' ἔργα ἢ κατὰ λόγους χειρού - μενον σύμπαν, χειρωτικὸν ἂν εἴη;

{ΘΕΑΙ.} Φαίνεται γου̃ν ἐκ τω̃ν εἰρημένων.

{ΞΕ.} Τί δέ; τὴν χειρωτικὴν ἀ̃ρ' οὐ διχη̨̃ τμητέον;

{ΘΕΑΙ.} Πη̨̃;

{ΞΕ.} Τὸ μὲν ἀναφανδὸν ὅλον ἀγωνιστικὸν θέντασ, τὸ δὲ κρυφαι̃ον αὐτη̃ς πα̃ν θηρευτικόν.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Τὴν δέ γε μὴν θηρευτικὴν ἄλογον τὸ μὴ οὐ τέμνειν διχη̨̃.

{ΘΕΑΙ.} Λέγε ὅπη̨.

{ΞΕ.} Τὸ μὲν ἀψύχου γένους διελομένουσ, τὸ δ' ἐμψύχου.

{ΘΕΑΙ.} Τί μήν; εἴπερ ἔστον γε ἄμφω.

{ΞΕ.} Πω̃ς δὲ οὐκ ἔστον; καὶ δει̃ γε ἡμα̃ς τὸ μὲν τω̃ν ἀψύχων, ἀνώνυμον ὂν πλὴν κατ' ἔνια τη̃ς κολυμ - βητικη̃ς ἄττα μέρη καὶ τοιαυ̃τ' ἄλλα βραχέα, χαίρειν ἐα̃σαι, τὸ δέ, τω̃ν ἐμψύχων ζώ̨ων οὐ̃σαν θήραν, προσειπει̃ν ζω̨οθηρικήν.

{ΘΕΑΙ.} 'Έστω.

{ΞΕ.} Ζω̨οθηρικη̃ς δὲ ἀ̃ρ' οὐ διπλου̃ν εἰ̃δος ἂν λέγοιτο ἐν δίκη̨, τὸ μὲν πεζου̃ γένουσ, πολλοι̃ς εἴδεσι καὶ ὀνόμασι διη̨ρημένον, πεζοθηρικόν, τὸ δ' ἕτερον νευστικου̃ ζώ̨ου πα̃ν ἐνυγροθηρικόν;

{ΘΕΑΙ.} Πάνυ γε.

{ΞΕ.} Νευστικου̃ μὴν τὸ μὲν πτηνὸν φυ̃λον ὁρω̃μεν, τὸ δὲ ἔνυδρον;

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς δ' οὔ;

{ΞΕ.} Καὶ του̃ πτηνου̃ μὴν γένους πα̃σα ἡμι̃ν ἡ θήρα λέγεταί πού τις ὀρνιθευτική.

{ΘΕΑΙ.} Λέγεται γὰρ οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Του̃ δὲ ἐνύδρου σχεδὸν τὸ σύνολον ἁλιευτική.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Τί δέ; ταύτην αὐ̃ τὴν θήραν ἀ̃ρ' οὐκ ἂν κατὰ μέγιστα μέρη δύο διέλοιμεν;

{ΘΕΑΙ.} Κατὰ ποι̃α;

{ΞΕ.} Καθ' ἃ τὸ μὲν ἕρκεσιν αὐτόθεν ποιει̃ται τὴν θήραν, τὸ δὲ πληγη̨̃.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς λέγεισ, καὶ πη̨̃ διαιρούμενος ἑκάτερον;

{ΞΕ.} Τὸ μέν, ὅτι πα̃ν ὅσον ἂν ἕνεκα κωλύσεως εἴργη̨ τι περιέχον, ἕρκος εἰκὸς ὀνομάζειν.

{ΘΕΑΙ.} Πάνυ μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Κύρτους δὴ καὶ δίκτυα καὶ βρόχους καὶ πόρκους καὶ τὰ τοιαυ̃τα μω̃ν ἄλλο τι πλὴν ἕρκη χρὴ προσαγορεύειν;

{ΘΕΑΙ.} Οὐδέν.

{ΞΕ.} Του̃το μὲν ἄρα ἑρκοθηρικὸν τη̃ς ἄγρας τὸ μέρος φήσομεν ἤ τι τοιου̃τον.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Τὸ δὲ ἀγκίστροις καὶ τριόδουσι πληγη̨̃ γιγνόμενον ἕτερον μὲν ἐκείνου, πληκτικὴν δέ τινα θήραν ἡμα̃ς προσ - ειπει̃ν ἑνὶ λόγω̨ νυ̃ν χρεών: ἢ τί τις ἄν, ὠ̃ Θεαίτητε, εἴποι κάλλιον;

{ΘΕΑΙ.} 'Αμελω̃μεν του̃ ὀνόματοσ: ἀρκει̃ γὰρ καὶ του̃το.

{ΞΕ.} Τη̃ς τοίνυν πληκτικη̃ς τὸ μὲν νυκτερινὸν οἰ̃μαι πρὸς πυρὸς φω̃ς γιγνόμενον ὑπ' αὐτω̃ν τω̃ν περὶ τὴν θήραν πυρευτικὴν ῥηθη̃ναι συμβέβηκεν.

{ΘΕΑΙ.} Πάνυ γε.

{ΞΕ.} Τὸ δέ γε μεθημερινόν, ὡς ἐχόντων ἐν ἄκροις ἄγ - κιστρα καὶ τω̃ν τριοδόντων, πα̃ν ἀγκιστρευτικόν.

{ΘΕΑΙ.} Λέγεται γὰρ οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Του̃ τοίνυν ἀγκιστρευτικου̃ τη̃ς πληκτικη̃ς τὸ μὲν ἄνωθεν εἰς τὸ κάτω γιγνόμενον διὰ τὸ τοι̃ς τριόδουσιν οὕτω μάλιστα χρη̃σθαι τριοδοντία τις οἰ̃μαι κέκληται.

{ΘΕΑΙ.} Φασὶ γου̃ν τινέσ.

{ΞΕ.} Τὸ δέ γε λοιπόν ἐστιν ἓν ἔτι μόνον ὡς εἰπει̃ν εἰ̃δοσ.

{ΘΕΑΙ.} Τὸ ποι̃ον;

{ΞΕ.} Τὸ τη̃ς ἐναντίας ταύτη̨ πληγη̃σ, ἀγκίστρω̨ τε γιγνό - μενον καὶ τω̃ν ἰχθύων οὐχ ἡ̨̃ τις ἂν τύχη̨ του̃ σώματοσ, ὥσπερ τοι̃ς τριόδουσιν, ἀλλὰ περὶ τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ στόμα του̃ θηρευθέντος ἑκάστοτε, καὶ κάτωθεν εἰς τοὐναντίον ἄνω ῥάβδοις καὶ καλάμοις ἀνασπώμενον: οὑ̃ τί φήσομεν, ὠ̃ Θεαίτητε, δει̃ν τοὔνομα λέγεσθαι;

{ΘΕΑΙ.} Δοκω̃ μέν, ὅπερ ἄρτι προυθέμεθα δει̃ν ἐξευρει̃ν, του̃τ' αὐτὸ νυ̃ν ἀποτετελέσθαι.

{ΞΕ.} Νυ̃ν ἄρα τη̃ς ἀσπαλιευτικη̃ς πέρι σύ τε κἀγὼ συνωμολογήκαμεν οὐ μόνον τοὔνομα, ἀλλὰ καὶ τὸν λόγον περὶ αὐτὸ τοὐ̃ργον εἰλήφαμεν ἱκανω̃σ. συμπάσης γὰρ τέχνης τὸ μὲν ἥμισυ μέρος κτητικὸν ἠ̃ν, κτητικου̃ δὲ χειρωτικόν, χειρωτικου̃ δὲ θηρευτικόν, του̃ δὲ θηρευτικου̃ ζω̨οθηρικόν, ζω̨οθηρικου̃ δὲ ἐνυγροθηρικόν, ἐνυγροθηρικου̃ δὲ τὸ κάτωθεν τμη̃μα ὅλον ἁλιευτικόν, ἁλιευτικη̃ς δὲ πληκτικόν, πληκ - τικη̃ς δὲ ἀγκιστρευτικόν: τούτου δὲ τὸ περὶ τὴν κάτωθεν ἄνω πληγὴν ἀνασπωμένην, ἀπ' αὐτη̃ς τη̃ς πράξεως ἀφο- μοιωθὲν τοὔνομα, ἡ νυ̃ν ἀσπαλιευτικὴ ζητηθει̃σα ἐπίκλην γέγονεν.

{ΘΕΑΙ.} Παντάπασι μὲν οὐ̃ν του̃τό γε ἱκανω̃ς δεδήλωται.

{ΞΕ.} Φέρε δή, κατὰ του̃το τὸ παράδειγμα καὶ τὸν σοφιστὴν ἐπιχειρω̃μεν εὑρει̃ν ὅτι ποτ' ἔστιν.

{ΘΕΑΙ.} Κομιδη̨̃ μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Καὶ μὴν ἐκει̃νό γ' ἠ̃ν τὸ ζήτημα πρω̃τον, πότερον ἰδιώτην ἤ τινα τέχνην ἔχοντα θετέον εἰ̃ναι τὸν ἀσπαλιευτήν.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Καὶ νυ̃ν δὴ του̃τον ἰδιώτην θήσομεν, ὠ̃ Θεαίτητε, ἢ παντάπασιν ὡς ἀληθω̃ς σοφιστήν;

{ΘΕΑΙ.} Οὐδαμω̃ς ἰδιώτην: μανθάνω γὰρ ὃ λέγεισ, ὡς παντὸς δει̃ τοιου̃τος εἰ̃ναι τό γε ὄνομα του̃το ἔχων.

{ΞΕ.} 'Αλλά τινα τέχνην αὐτὸν ἡμι̃ν ἔχοντα, ὡς ἔοικε, θετέον.

{ΘΕΑΙ.} Τίνα ποτ' οὐ̃ν δὴ ταύτην;

{ΞΕ.} ^~'Αρ' ὠ̃ πρὸς θεω̃ν ἠγνοήκαμεν τἀνδρὸς τὸν ἄνδρα ὄντα συγγενη̃;

{ΘΕΑΙ.} Τίνα του̃;

{ΞΕ.} Τὸν ἀσπαλιευτὴν του̃ σοφιστου̃.

{ΘΕΑΙ.} Πη̨̃;

{ΞΕ.} Θηρευτά τινε καταφαίνεσθον ἄμφω μοι.

{ΘΕΑΙ.} Τίνος θήρας ἅτεροσ; τὸν μὲν γὰρ ἕτερον εἴπομεν.

{ΞΕ.} Δίχα που νυνδὴ διείλομεν τὴν ἄγραν πα̃σαν, νευστι - κου̃ μέρουσ, τὸ δὲ πεζου̃ τέμνοντεσ.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Καὶ τὸ μὲν διήλθομεν, ὅσον περὶ τὰ νευστικὰ τω̃ν ἐνύδρων: τὸ δὲ πεζὸν εἰάσαμεν ἄσχιστον, εἰπόντες ὅτι πολυειδὲς εἴη.

{ΘΕΑΙ.} Πάνυ γε.

{ΞΕ.} Μέχρι μὲν τοίνυν ἐνταυ̃θα ὁ σοφιστὴς καὶ [ὁ] ἀσπαλιευτὴς ἅμα ἀπὸ τη̃ς κτητικη̃ς τέχνης πορεύεσθον.

{ΘΕΑΙ.} 'Εοίκατον γου̃ν.

{ΞΕ.} 'Εκτρέπεσθον δέ γε ἀπὸ τη̃ς ζω̨οθηρικη̃σ, ὁ μὲν ἐπὶ θάλαττάν που καὶ ποταμοὺς καὶ λίμνασ, τὰ ἐν τούτοις ζω̨̃α θηρευσόμενοσ.

{ΘΕΑΙ.} Τί μήν;

{ΞΕ.} 'Ο δέ γε ἐπὶ [τὴν] γη̃ν καὶ ποταμοὺς ἑτέρους αὐ̃ τινασ, πλούτου καὶ νεότητος οἱ̃ον λειμω̃νας ἀφθόνουσ, τἀν τούτοις θρέμματα χειρωσόμενοσ.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς λέγεισ;

{ΞΕ.} Τη̃ς πεζη̃ς θήρας γίγνεσθον δύο μεγίστω τινὲ μέρει.

{ΘΕΑΙ.} Ποι̃ον ἑκάτερον;

{ΞΕ.} Τὸ μὲν τω̃ν ἡμέρων, τὸ δὲ τω̃ν ἀγρίων.

{ΘΕΑΙ.} Εἰ̃τ' ἔστι τις θήρα τω̃ν ἡμέρων;

{ΞΕ.} Εἴπερ γέ ἐστιν ἄνθρωπος ἥμερον ζω̨̃ον. θὲς δὲ ὅπη̨ χαίρεισ, εἴτε μηδὲν τιθεὶς ἥμερον, εἴτε ἄλλο μὲν ἥμερόν τι, τὸν δὲ ἄνθρωπον ἄγριον, εἴτε ἥμερον μὲν λέγεις αὐ̃ τὸν ἄνθρωπον, ἀνθρώπων δὲ μηδεμίαν ἡγη̨̃ θήραν: τούτων ὁπότερ' ἂν ἡγη̨̃ φίλον εἰρη̃σθαί σοι, του̃το ἡμι̃ν διόρισον.

{ΘΕΑΙ.} 'Αλλ' ἡμα̃ς τε ἥμερον, ὠ̃ ξένε, ἡγου̃μαι ζω̨̃ον, θήραν τε ἀνθρώπων εἰ̃ναι λέγω.

{ΞΕ.} Διττὴν τοίνυν καὶ τὴν ἡμεροθηρικὴν εἴπωμεν.

{ΘΕΑΙ.} Κατὰ τί λέγοντεσ;

{ΞΕ.} Τὴν μὲν λη̨στικὴν καὶ ἀνδραποδιστικὴν καὶ τυραν- νικὴν καὶ σύμπασαν τὴν πολεμικήν, ἓν πάντα, βίαιον θήραν, ὁρισάμενοι.

{ΘΕΑΙ.} Καλω̃σ.

{ΞΕ.} Τὴν δέ γε δικανικὴν καὶ δημηγορικὴν καὶ προσ - ομιλητικήν, ἓν αὐ̃ τὸ σύνολον, πιθανουργικήν τινα μίαν τέχνην προσειπόντεσ.

{ΘΕΑΙ.} 'Ορθω̃σ.

{ΞΕ.} Τη̃ς δὴ πιθανουργικη̃ς διττὰ λέγωμεν γένη.

{ΘΕΑΙ.} Ποι̃α;

{ΞΕ.} Τὸ μὲν ἕτερον ἰδία̨, τὸ δὲ δημοσία̨ γιγνόμενον.

{ΘΕΑΙ.} Γίγνεσθον γὰρ οὐ̃ν εἰ̃δος ἑκάτερον.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν αὐ̃ τη̃ς ἰδιοθηρευτικη̃ς τὸ μὲν μισθαρνητικόν ἐστιν, τὸ δὲ δωροφορικόν;

{ΘΕΑΙ.} Οὐ μανθάνω.

{ΞΕ.} Τη̨̃ τω̃ν ἐρώντων θήρα̨ τὸν νου̃ν, ὡς ἔοικασ, οὔπω προσέσχεσ.

{ΘΕΑΙ.} Του̃ πέρι;

{ΞΕ.} 'Ότι τοι̃ς θηρευθει̃σι δω̃ρα προσεπιδιδόασιν.

{ΘΕΑΙ.} 'Αληθέστατα λέγεισ.

{ΞΕ.} Του̃το μὲν τοίνυν ἐρωτικη̃ς τέχνης ἔστω εἰ̃δοσ.

{ΘΕΑΙ.} Πάνυ γε.

{ΞΕ.} Του̃ δέ γε μισθαρνητικου̃ τὸ μὲν προσομιλου̃ν διὰ χάριτος καὶ παντάπασι δι' ἡδονη̃ς τὸ δέλεαρ πεποιημένον καὶ τὸν μισθὸν πραττόμενον τροφὴν ἑαυτω̨̃ μόνον κολακικήν, ὡσ ἐγὠ̨̃μαι, πάντες φαι̃μεν ἂν [ἢ] ἡδυντικήν τινα τέχνην εἰ̃ναι.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὔ;

{ΞΕ.} Τὸ δὲ ἐπαγγελλόμενον μὲν ὡς ἀρετη̃ς ἕνεκα τὰς ὁμιλίας ποιούμενον, μισθὸν δὲ νόμισμα πραττόμενον, ἀ̃ρα οὐ του̃το τὸ γένος ἑτέρω̨ προσειπει̃ν ἄξιον ὀνόματι;

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὔ;

{ΞΕ.} Τίνι δὴ τούτω̨; πειρω̃ λέγειν.

{ΘΕΑΙ.} Δη̃λον δή: τὸν γὰρ σοφιστήν μοι δοκου̃μεν ἀνηυρηκέναι. του̃τ' οὐ̃ν ἔγωγε εἰπὼν τὸ προση̃κον ὄνομ' ἂν ἡγου̃μαι καλει̃ν αὐτόν.

{ΞΕ.} Κατὰ δὴ τὸν νυ̃ν, ὠ̃ Θεαίτητε, λόγον, ὡς ἔοικεν, ἡ τέχνης οἰκειωτικη̃σ, [χειρωτικη̃σ], [κτητικη̃σ,] θηρευτικη̃σ, ζω̨οθηρίασ, [πεζοθηρίασ,] χερσαίασ, [ἡμεροθηρικη̃σ,] ἀνθρω - ποθηρίασ, [πιθανοθηρίασ], ἰδιοθηρίασ, [μισθαρνικη̃σ,] νομισ - ματοπωλικη̃σ, δοξοπαιδευτικη̃σ, νέων πλουσίων καὶ ἐνδόξων γιγνομένη θήρα προσρητέον, ὡς ὁ νυ̃ν λόγος ἡμι̃ν συμβαίνει, σοφιστική.

{ΘΕΑΙ.} Παντάπασι μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} 'Έτι δὲ καὶ τη̨̃δε ἴδωμεν: οὐ γάρ τι φαύλης μέτοχόν ἐστι τέχνης τὸ νυ̃ν ζητούμενον, ἀλλ' εὐ̃ μάλα ποικίλησ. καὶ γὰρ οὐ̃ν ἐν τοι̃ς πρόσθεν εἰρημένοις φάντασμα παρέχεται μὴ του̃το ὃ νυ̃ν αὐτὸ ἡμει̃ς φαμεν ἀλλ' ἕτερον εἰ̃ναί τι γένοσ.

{ΘΕΑΙ.} Πη̨̃ δή;

{ΞΕ.} Τὸ τη̃ς κτητικη̃ς τέχνης διπλου̃ν ἠ̃ν εἰ̃δός που, τὸ μὲν θηρευτικὸν μέρος ἔχον, τὸ δὲ ἀλλακτικόν.

{ΘΕΑΙ.} ^~'Ην γὰρ οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Τη̃ς τοίνυν ἀλλακτικη̃ς δύο εἴδη λέγωμεν, τὸ μὲν δωρητικόν, τὸ δὲ ἕτερον ἀγοραστικόν;

{ΘΕΑΙ.} Εἰρήσθω.

{ΞΕ.} Καὶ μὴν αὐ̃ φήσομεν ἀγοραστικὴν διχη̨̃ τέμνεσθαι.

{ΘΕΑΙ.} Πη̨̃;

{ΞΕ.} Τὴν μὲν τω̃ν αὐτουργω̃ν αὐτοπωλικὴν διαιρουμένην, τὴν δὲ τὰ ἀλλότρια ἔργα μεταβαλλομένην μεταβλητικήν.

{ΘΕΑΙ.} Πάνυ γε.

{ΞΕ.} Τί δέ; τη̃ς μεταβλητικη̃ς οὐχ ἡ μὲν κατὰ πόλιν ἀλλαγή, σχεδὸν αὐτη̃ς ἥμισυ μέρος ὄν, καπηλικὴ προσαγο - ρεύεται;

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Τὸ δέ γε ἐξ ἄλλης εἰς ἄλλην πόλιν διαλλάττον ὠνη̨̃ καὶ πράσει ἐμπορική;

{ΘΕΑΙ.} Τί δ' οὔ;

{ΞΕ.} Τη̃ς δ' ἐμπορικη̃ς ἀ̃ρ' οὐκ ἠ̨σθήμεθα ὅτι τὸ μὲν ὅσοις τὸ σω̃μα τρέφεται καὶ χρη̃ται, τὸ δὲ ὅσοις ἡ ψυχή, πωλου̃ν διὰ νομίσματος ἀλλάττεται;

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς του̃το λέγεισ;

{ΞΕ.} Τὸ περὶ τὴν ψυχὴν ἴσως ἀγνοου̃μεν, ἐπεὶ τό γε ἕτερόν που συνίεμεν.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Μουσικήν τε τοίνυν συνάπασαν λέγωμεν, ἐκ πόλεως ἑκάστοτε εἰς πόλιν ἔνθεν μὲν ὠνηθει̃σαν, ἑτέρωσε δὲ ἀγο - μένην [καὶ πιπρασκομένην], καὶ γραφικὴν καὶ θαυματοποιικὴν καὶ πολλὰ ἕτερα τη̃ς ψυχη̃σ, τὰ μὲν παραμυθίασ, τὰ δὲ καὶ σπουδη̃ς χάριν ἀχθέντα καὶ πωλούμενα, τὸν ἄγοντα καὶ πωλου̃ντα μηδὲν ἡ̃ττον τη̃ς τω̃ν σιτίων καὶ ποτω̃ν πράσεως ἔμπορον ὀρθω̃ς ἂν λεγόμενον παρασχει̃ν.

{ΘΕΑΙ.} 'Αληθέστατα λέγεισ.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν καὶ τὸν μαθήματα συνωνούμενον πόλιν τε ἐκ πόλεως νομίσματος ἀμείβοντα ταὐτὸν προσερει̃ς ὄνομα;

{ΘΕΑΙ.} Σφόδρα γε.

{ΞΕ.} Τη̃ς δὴ ψυχεμπορικη̃ς ταύτης ἀ̃ρ' οὐ τὸ μὲν ἐπι - δεικτικὴ δικαιότατα λέγοιτ' ἄν, τὸ δὲ γελοίω̨ μὲν οὐχ ἡ̃ττον του̃ πρόσθεν, ὅμως δὲ μαθημάτων οὐ̃σαν πρα̃σιν αὐτὴν ἀδελφω̨̃ τινι τη̃ς πράξεως ὀνόματι προσειπει̃ν ἀνάγκη;

{ΘΕΑΙ.} Πάνυ μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Ταύτης τοίνυν τη̃ς μαθηματοπωλικη̃ς τὸ μὲν περὶ τὰ τω̃ν ἄλλων τεχνω̃ν μαθήματα ἑτέρω̨, τὸ δὲ περὶ τὸ τη̃ς ἀρετη̃ς ἄλλω̨ προσρητέον.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὔ;

{ΞΕ.} Τεχνοπωλικὸν μὴν τό γε περὶ τἀ̃λλα ἂν ἁρμόττοι: τὸ δὲ περὶ ταυ̃τα σὺ προθυμήθητι λέγειν ὄνομα.

{ΘΕΑΙ.} Καὶ τί τις ἂν ἄλλο ὄνομα εἰπὼν οὐκ ἂν πλημ - μελοίη πλὴν τὸ νυ̃ν ζητούμενον αὐτὸ εἰ̃ναι τὸ σοφιστικὸν γένοσ;

{ΞΕ.} Οὐδὲν ἄλλο. ἴθι δὴ νυ̃ν συναγάγωμεν αὐτὸ λέ - γοντες ὡς τὸ τη̃ς κτητικη̃σ, μεταβλητικη̃σ, ἀγοραστικη̃σ, ἐμπορικη̃σ, ψυχεμπορικη̃ς περὶ λόγους καὶ μαθήματα ἀρετη̃ς πωλητικὸν δεύτερον ἀνεφάνη σοφιστική.

{ΘΕΑΙ.} Μάλα γε.

{ΞΕ.} Τρίτον δέ γ' οἰ̃μαί σε, κἂν εἴ τις αὐτου̃ καθιδρυμένος ἐν πόλει, τὰ μὲν ὠνούμενοσ, τὰ δὲ καὶ τεκταινόμενος αὐτὸς μαθήματα περὶ τὰ αὐτὰ ταυ̃τα καὶ πωλω̃ν, ἐκ τούτου τὸ ζη̃ν προυτάξατο, καλει̃ν οὐδὲν ἄλλο πλὴν ὅπερ νυνδή.

{ΘΕΑΙ.} Τί δ' οὐ μέλλω;

{ΞΕ.} Καὶ τὸ κτητικη̃ς ἄρα μεταβλητικόν, ἀγοραστικόν, καπηλικὸν εἴτε αὐτοπωλικόν, ἀμφοτέρωσ, ὅτιπερ ἂν ἠ̨̃ περὶ τὰ τοιαυ̃τα μαθηματοπωλικὸν γένοσ, ἀεὶ σὺ προσερει̃σ, ὡς φαίνη̨, σοφιστικόν.

{ΘΕΑΙ.} 'Ανάγκη: τω̨̃ γὰρ λόγω̨ δει̃ συνακολουθει̃ν.

{ΞΕ.} 'Έτι δὴ σκοπω̃μεν εἴ τινι τοιω̨̃δε προσέοικεν ἄρα τὸ νυ̃ν μεταδιωκόμενον γένοσ.

{ΘΕΑΙ.} Ποίω̨ δή;

{ΞΕ.} Τη̃ς κτητικη̃ς ἀγωνιστική τι μέρος ἡμι̃ν ἠ̃ν.

{ΘΕΑΙ.} ^~'Ην γὰρ οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Οὐκ ἀπὸ τρόπου τοίνυν ἐστὶ διαιρει̃ν αὐτὴν δίχα.

{ΘΕΑΙ.} Καθ' ὁποι̃α λέγε.

{ΞΕ.} Τὸ μὲν ἁμιλλητικὸν αὐτη̃ς τιθέντασ, τὸ δὲ μαχητικόν.

{ΘΕΑΙ.} 'Έστιν.

{ΞΕ.} Τη̃ς τοίνυν μαχητικη̃ς τω̨̃ μὲν σώματι πρὸς σώματα γιγνομένω̨ σχεδὸν εἰκὸς καὶ πρέπον ὄνομα λέγειν τι τοιου̃τον τιθεμένους οἱ̃ον βιαστικόν.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Τω̨̃ δὲ λόγοις πρὸς λόγους τί τισ, ὠ̃ Θεαίτητε, ἄλλο εἴπη̨ πλὴν ἀμφισβητητικόν;

{ΘΕΑΙ.} Οὐδέν.

{ΞΕ.} Τὸ δέ γε περὶ τὰς ἀμφισβητήσεις θετέον διττόν.

{ΘΕΑΙ.} Πη̨̃;

{ΞΕ.} Καθ' ὅσον μὲν γὰρ γίγνεται μήκεσί τε πρὸς ἐναντία μήκη λόγων καὶ περὶ [τὰ] δίκαια καὶ ἄδικα δημοσία̨, δικανικόν.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Τὸ δ' ἐν ἰδίοις αὐ̃ καὶ κατακεκερματισμένον ἐρωτή - σεσι πρὸς ἀποκρίσεις μω̃ν εἰθίσμεθα καλει̃ν ἄλλο πλὴν ἀντιλογικόν;

{ΘΕΑΙ.} Οὐδέν.

{ΞΕ.} Του̃ δὲ ἀντιλογικου̃ τὸ μὲν ὅσον περὶ τὰ συμβόλαια ἀμφισβητει̃ται μέν, εἰκη̨̃ δὲ καὶ ἀτέχνως περὶ αὐτὸ πράτ - τεται, ταυ̃τα θετέον μὲν εἰ̃δοσ, ἐπείπερ αὐτὸ διέγνωκεν ὡς ἕτερον ὂν ὁ λόγοσ, ἀτὰρ ἐπωνυμίας οὔθ' ὑπὸ τω̃ν ἔμπροσθεν ἔτυχεν οὔτε νυ̃ν ὑφ' ἡμω̃ν τυχει̃ν ἄξιον.

{ΘΕΑΙ.} 'Αληθη̃: κατὰ σμικρὰ γὰρ λίαν καὶ παντοδαπὰ διή̨ρηται.

{ΞΕ.} Τὸ δέ γε ἔντεχνον, καὶ περὶ δικαίων αὐτω̃ν καὶ ἀδίκων καὶ περὶ τω̃ν ἄλλων ὅλως ἀμφισβητου̃ν, ἀ̃ρ' οὐκ ἐριστικὸν αὐ̃ λέγειν εἰθίσμεθα;

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὔ;

{ΞΕ.} Του̃ μὴν ἐριστικου̃ τὸ μὲν χρηματοφθορικόν, τὸ δὲ χρηματιστικὸν ὂν τυγχάνει.

{ΘΕΑΙ.} Παντάπασί γε.

{ΞΕ.} Τὴν ἐπωνυμίαν τοίνυν ἣν ἑκάτερον δει̃ καλει̃ν αὐτω̃ν πειραθω̃μεν εἰπει̃ν.

{ΘΕΑΙ.} Οὐκου̃ν χρή.

{ΞΕ.} Δοκω̃ μὴν τό γε δι' ἡδονὴν τη̃ς περὶ ταυ̃τα διατριβη̃ς ἀμελὲς τω̃ν οἰκείων γιγνόμενον, περὶ δὲ τὴν λέξιν τοι̃ς πολλοι̃ς τω̃ν ἀκουόντων οὐ μεθ' ἡδονη̃ς ἀκουόμενον καλει̃σθαι κατὰ γνώμην τὴν ἐμὴν οὐχ ἕτερον ἀδολεσχικου̃.

{ΘΕΑΙ.} Λέγεται γὰρ οὐ̃ν οὕτω πωσ.

{ΞΕ.} Τούτου τοίνυν τοὐναντίον, ἀπὸ τω̃ν ἰδιωτικω̃ν ἐρίδων χρηματιζόμενον, ἐν τω̨̃ μέρει σὺ πειρω̃ νυ̃ν εἰπει̃ν.

{ΘΕΑΙ.} Καὶ [τί] τις ἂν αὐ̃ εἰπὼν ἕτερον οὐκ ἐξαμάρτοι πλήν γε τὸν θαυμαστὸν πάλιν ἐκει̃νον ἥκειν αὐ̃ νυ̃ν τέταρτον τὸν μεταδιωκόμενον ὑφ' ἡμω̃ν σοφιστήν;

{ΞΕ.} Οὐδὲν ἀλλ' ἢ τὸ χρηματιστικὸν γένοσ, ὡς ἔοικεν, ἐριστικη̃ς ὂν τέχνησ, τη̃ς ἀντιλογικη̃σ, τη̃ς ἀμφισβητητικη̃σ, τη̃ς μαχητικη̃σ, τη̃ς ἀγωνιστικη̃σ, τη̃ς κτητικη̃ς ἔστιν, ὡς ὁ λόγος αὐ̃ μεμήνυκε νυ̃ν, ὁ σοφιστήσ.

{ΘΕΑΙ.} Κομιδη̨̃ μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} 'Ορα̨̃ς οὐ̃ν ὡς ἀληθη̃ λέγεται τὸ ποικίλον εἰ̃ναι του̃το τὸ θηρίον καὶ τὸ λεγόμενον οὐ τη̨̃ ἑτέρα̨ ληπτόν;

{ΘΕΑΙ.} Οὐκου̃ν ἀμφοι̃ν χρή.

{ΞΕ.} Χρὴ γὰρ οὐ̃ν, καὶ κατὰ δύναμίν γε οὕτω ποιητέον, τοιόνδε τι μεταθέοντας ἴχνος αὐτου̃. καί μοι λέγε: τω̃ν οἰκετικω̃ν ὀνομάτων καλου̃μεν ἄττα που;

{ΘΕΑΙ.} Καὶ πολλά: ἀτὰρ ποι̃α δὴ τω̃ν πολλω̃ν πυνθάνη̨;

{ΞΕ.} Τὰ τοιάδε, οἱ̃ον διηθει̃ν τε λέγομεν καὶ διαττα̃ν καὶ βράττειν καὶ %διακρίνειν.%

{ΘΕΑΙ.} Τί μήν;

{ΞΕ.} Καὶ πρός γε τούτοις ἔτι ξαίνειν, κατάγειν, κερκίζειν, καὶ μυρία ἐν ται̃ς τέχναις ἄλλα τοιαυ̃τα ἐνόντα ἐπιστάμεθα. ἠ̃ γάρ;

{ΘΕΑΙ.} Τὸ ποι̃ον αὐτω̃ν πέρι βουληθεὶς δηλω̃σαι παρα - δείγματα προθεὶς ταυ̃τα κατὰ πάντων ἤρου;

{ΞΕ.} Διαιρετικά που τὰ λεχθέντα εἴρηται σύμπαντα.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Κατὰ τὸν ἐμὸν τοίνυν λόγον ὡς περὶ ταυ̃τα μίαν οὐ̃σαν ἐν ἅπασι τέχνην ἑνὸς ὀνόματος ἀξιώσομεν αὐτήν.

{ΘΕΑΙ.} Τίνα προσειπόντεσ;

{ΞΕ.} Διακριτικήν.

{ΘΕΑΙ.} 'Έστω.

{ΞΕ.} Σκόπει δὴ ταύτης αὐ̃ δύο ἄν πη̨ δυνώμεθα κατιδει̃ν εἴδη.

{ΘΕΑΙ.} Ταχει̃αν ὡς ἐμοὶ σκέψιν ἐπιτάττεισ.

{ΞΕ.} Καὶ μὴν ἔν γε ται̃ς εἰρημέναις διακρίσεσι τὸ μὲν χει̃ρον ἀπὸ βελτίονος ἀποχωρίζειν ἠ̃ν, τὸ δ' ὅμοιον ἀφ' ὁμοίου.

{ΘΕΑΙ.} Σχεδὸν οὕτω νυ̃ν λεχθὲν φαίνεται.

{ΞΕ.} Τη̃ς μὲν τοίνυν ὄνομα οὐκ ἔχω λεγόμενον: τη̃ς δὲ καταλειπούσης μὲν τὸ βέλτιον διακρίσεωσ, τὸ δὲ χει̃ρον ἀποβαλλούσης ἔχω.

{ΘΕΑΙ.} Λέγε τί.

{ΞΕ.} Πα̃σα ἡ τοιαύτη διάκρισισ, ὡς ἐγὼ συννοω̃, λέγεται παρὰ πάντων καθαρμός τισ.

{ΘΕΑΙ.} Λέγεται γὰρ οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν τό γε καθαρτικὸν εἰ̃δος αὐ̃ διπλου̃ν ὂν πα̃ς ἂν ἴδοι;

{ΘΕΑΙ.} Ναί, κατὰ σχολήν γε ἴσωσ: οὐ μὴν ἔγωγε καθορω̃ νυ̃ν.

{ΞΕ.} Καὶ μὴν τά γε περὶ τὰ σώματα πολλὰ εἴδη καθάρ - σεων ἑνὶ περιλαβει̃ν ὀνόματι προσήκει.

{ΘΕΑΙ.} Ποι̃α καὶ τίνι;

{ΞΕ.} Τά τε τω̃ν ζώ̨ων, ὅσα ἐντὸς σωμάτων ὑπὸ γυμναστικη̃ς ἰατρικη̃ς τε ὀρθω̃ς διακρινόμενα καθαίρεται καὶ περὶ τἀκτόσ, εἰπει̃ν μὲν φαυ̃λα, ὅσα βαλανευτικὴ παρέχεται: καὶ τω̃ν ἀψύχων σωμάτων, ὡ̃ν γναφευτικὴ καὶ σύμπασα κοσμη - τικὴ τὴν ἐπιμέλειαν παρεχομένη κατὰ σμικρὰ πολλὰ καὶ γελοι̃α δοκου̃ντα ὀνόματα ἔσχεν.

{ΘΕΑΙ.} Μάλα γε.

{ΞΕ.} Παντάπασι μὲν οὐ̃ν, ὠ̃ Θεαίτητε. ἀλλὰ γὰρ τη̨̃ τω̃ν λόγων μεθόδω̨ σπογγιστικη̃ς ἢ φαρμακοποσίας οὐδὲν ἡ̃ττον οὐδέ τι μα̃λλον τυγχάνει μέλον εἰ τὸ μὲν σμικρά, τὸ δὲ μεγάλα ἡμα̃ς ὠφελει̃ καθαι̃ρον. του̃ κτήσασθαι γὰρ ἕνεκα νου̃ν πασω̃ν τεχνω̃ν τὸ συγγενὲς καὶ τὸ μὴ συγγενὲς κατανοει̃ν πειρωμένη τιμα̨̃ πρὸς του̃το ἐξ ἴσου πάσασ, καὶ θάτερα τω̃ν ἑτέρων κατὰ τὴν ὁμοιότητα οὐδὲν ἡγει̃ται γελοιό - τερα, σεμνότερον δέ τι τὸν διὰ στρατηγικη̃ς ἢ φθειριστικη̃ς δηλου̃ντα θηρευτικὴν οὐδὲν νενόμικεν, ἀλλ' ὡς τὸ πολὺ χαυνότερον. καὶ δὴ καὶ νυ̃ν, ὅπερ ἤρου, τί προσερου̃μεν ὄνομα συμπάσας δυνάμεις ὅσαι σω̃μα εἴτε ἔμψυχον εἴτε ἄψυχον εἰλήχασι καθαίρειν, οὐδὲν αὐτη̨̃ διοίσει ποι̃όν τι λεχθὲν εὐπρεπέστατον εἰ̃ναι δόξει: μόνον ἐχέτω χωρὶς τω̃ν τη̃ς ψυχη̃ς καθάρσεων πάντα συνδη̃σαν ὅσα ἄλλο τι καθαίρει. τὸν γὰρ περὶ τὴν διάνοιαν καθαρμὸν ἀπὸ τω̃ν ἄλλων ἐπι - κεχείρηκεν ἀφορίσασθαι τὰ νυ̃ν, εἴ γε ὅπερ βούλεται μανθάνομεν.

{ΘΕΑΙ.} 'Αλλὰ μεμάθηκα, καὶ συγχωρω̃ δύο μὲν εἴδη καθάρσεωσ, ἓν δὲ τὸ περὶ τὴν ψυχὴν εἰ̃δος εἰ̃ναι, του̃ περὶ τὸ σω̃μα χωρὶς ὄν.

{ΞΕ.} Πάντων κάλλιστα. καί μοι τὸ μετὰ του̃το ἐπάκουε πειρώμενος αὐ̃ τὸ λεχθὲν διχη̨̃ τέμνειν.

{ΘΕΑΙ.} Καθ' ὁποι̃' ἂν ὑφηγη̨̃ πειράσομαί σοι συν - τέμνειν.

{ΞΕ.} Πονηρίαν ἕτερον ἀρετη̃ς ἐν ψυχη̨̃ λέγομέν τι;

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὔ;

{ΞΕ.} Καὶ μὴν καθαρμός γ' ἠ̃ν τὸ λείπειν μὲν θάτερον, ἐκβάλλειν δὲ ὅσον ἂν ἠ̨̃ πού τι φλαυ̃ρον.

{ΘΕΑΙ.} ^~'Ην γὰρ οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Καὶ ψυχη̃ς ἄρα, καθ' ὅσον ἂν εὑρίσκωμεν κακίας ἀφαίρεσίν τινα, καθαρμὸν αὐτὸν λέγοντες ἐν μέλει φθεγ - ξόμεθα.

{ΘΕΑΙ.} Καὶ μάλα γε.

{ΞΕ.} Δύο μὲν εἴδη κακίας περὶ ψυχὴν ῥητέον.

{ΘΕΑΙ.} Ποι̃α;

{ΞΕ.} Τὸ μὲν οἱ̃ον νόσον ἐν σώματι, τὸ δ' οἱ̃ον αἰ̃σχος ἐγγιγνόμενον.

{ΘΕΑΙ.} Οὐκ ἔμαθον.

{ΞΕ.} Νόσον ἴσως καὶ στάσιν οὐ ταὐτὸν νενόμικασ;

{ΘΕΑΙ.} Οὐδ' αὐ̃ πρὸς του̃το ἔχω τί χρή με ἀποκρί - νασθαι.

{ΞΕ.} Πότερον ἄλλο τι στάσιν ἡγούμενος ἢ τὴν του̃ φύσει συγγενου̃ς ἔκ τινος διαφθορα̃ς διαφοράν;

{ΘΕΑΙ.} Οὐδέν.

{ΞΕ.} 'Αλλ' αἰ̃σχος ἄλλο τι πλὴν τὸ τη̃ς ἀμετρίας πανταχου̃ δυσειδὲς ἐνὸν γένοσ;

{ΘΕΑΙ.} Οὐδαμω̃ς ἄλλο.

{ΞΕ.} Τί δέ; ἐν ψυχη̨̃ δόξας ἐπιθυμίαις καὶ θυμὸν ἡδοναι̃ς καὶ λόγον λύπαις καὶ πάντα ἀλλήλοις ταυ̃τα τω̃ν φλαύρως ἐχόντων οὐκ ἠ̨σθήμεθα διαφερόμενα;

{ΘΕΑΙ.} Καὶ σφόδρα γε.

{ΞΕ.} Συγγενη̃ γε μὴν ἐξ ἀνάγκης σύμπαντα γέγονεν.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὔ;

{ΞΕ.} Στάσιν ἄρα καὶ νόσον τη̃ς ψυχη̃ς πονηρίαν λέγοντες ὀρθω̃ς ἐρου̃μεν.

{ΘΕΑΙ.} 'Ορθότατα μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Τί δ'; ὅσ' [ἂν] κινήσεως μετασχόντα καὶ σκοπόν τινα θέμενα πειρώμενα τούτου τυγχάνειν καθ' ἑκάστην ὁρμὴν παράφορα αὐτου̃ γίγνηται καὶ ἀποτυγχάνη̨, πότερον αὐτὰ φήσομεν ὑπὸ συμμετρίας τη̃ς πρὸς ἄλληλα ἢ τοὐναντίον ὑπὸ ἀμετρίας αὐτὰ πάσχειν;

{ΘΕΑΙ.} Δη̃λον ὡς ὑπὸ ἀμετρίασ.

{ΞΕ.} 'Αλλὰ μὴν ψυχήν γε ἴσμεν ἄκουσαν πα̃σαν πα̃ν ἀγνοου̃σαν.

{ΘΕΑΙ.} Σφόδρα γε.

{ΞΕ.} Τό γε μὴν ἀγνοει̃ν ἐστιν ἐπ' ἀλήθειαν ὁρμωμένης ψυχη̃σ, παραφόρου συνέσεως γιγνομένησ, οὐδὲν ἄλλο πλὴν παραφροσύνη.

{ΘΕΑΙ.} Πάνυ μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Ψυχὴν ἄρα ἀνόητον αἰσχρὰν καὶ ἄμετρον θετέον.

{ΘΕΑΙ.} 'Έοικεν.

{ΞΕ.} 'Έστι δὴ δύο ταυ̃τα, ὡς φαίνεται, κακω̃ν ἐν αὐτη̨̃ γένη, τὸ μὲν πονηρία καλούμενον ὑπὸ τω̃ν πολλω̃ν, νόσος αὐτη̃ς σαφέστατα ὄν.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Τὸ δέ γε ἄγνοιαν μὲν καλου̃σι, κακίαν δὲ αὐτὸ ἐν ψυχη̨̃ μόνον γιγνόμενον οὐκ ἐθέλουσιν ὁμολογει̃ν.

{ΘΕΑΙ.} Κομιδη̨̃ συγχωρητέον, ὃ νυνδὴ λέξαντος ἠμφε - γνόησά σου, τὸ δύο εἰ̃ναι γένη κακίας ἐν ψυχη̨̃, καὶ δειλίαν μὲν καὶ ἀκολασίαν καὶ ἀδικίαν σύμπαντα ἡγητέον νόσον ἐν ἡμι̃ν, τὸ δὲ τη̃ς πολλη̃ς καὶ παντοδαπη̃ς ἀγνοίας πάθος αἰ̃σχος θετέον.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν ἔν γε σώματι περὶ δύο παθήματε τούτω δύο τέχνα τινὲ ἐγενέσθην;

{ΘΕΑΙ.} Τίνε τούτω;

{ΞΕ.} Περὶ μὲν αἰ̃σχος γυμναστική, περὶ δὲ νόσον ἰατρική.

{ΘΕΑΙ.} Φαίνεσθον.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν καὶ περὶ μὲν ὕβριν καὶ ἀδικίαν καὶ δειλίαν ἡ κολαστικὴ πέφυκε τεχνω̃ν μάλιστα δὴ πασω̃ν προσήκουσα Δίκη̨.

{ΘΕΑΙ.} Τὸ γου̃ν εἰκόσ, ὡς εἰπει̃ν κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην δόξαν.

{ΞΕ.} Τί δέ; περὶ σύμπασαν ἄγνοιαν μω̃ν ἄλλην τινὰ ἢ διδασκαλικὴν ὀρθότερον εἴποι τις ἄν;

{ΘΕΑΙ.} Οὐδεμίαν.

{ΞΕ.} Φέρε δή: διδασκαλικη̃ς δὲ ἀ̃ρα ἓν μόνον γένος φατέον [εἰ̃ναι] ἢ πλείω, δύο δέ τινε αὐτη̃ς εἰ̃ναι μεγίστω; σκόπει.

{ΘΕΑΙ.} Σκοπω̃.

{ΞΕ.} Καί μοι δοκου̃μεν τη̨̃δε ἄν πη̨ τάχιστα εὑρει̃ν.

{ΘΕΑΙ.} Πη̨̃;

{ΞΕ.} Τὴν ἄγνοιαν ἰδόντες εἴ πη̨ κατὰ μέσον αὑτη̃ς τομὴν ἔχει τινά. διπλη̃ γὰρ αὕτη γιγνομένη δη̃λον ὅτι καὶ τὴν διδασκαλικὴν δύο ἀναγκάζει μόρια ἔχειν, ἓν ἐφ' ἑνὶ [γένει] τω̃ν αὑτη̃ς ἑκατέρω̨.

{ΘΕΑΙ.} Τί οὐ̃ν; καταφανές πή̨ σοι τὸ νυ̃ν ζητούμενον;

{ΞΕ.} 'Αγνοίας γου̃ν μέγα τί μοι δοκω̃ καὶ χαλεπὸν ἀφω - ρισμένον ὁρα̃ν εἰ̃δοσ, πα̃σι τοι̃ς ἄλλοις αὐτη̃ς ἀντίσταθμον μέρεσιν.

{ΘΕΑΙ.} Ποι̃ον δή;

{ΞΕ.} Τὸ μὴ κατειδότα τι δοκει̃ν εἰδέναι: δι' οὑ̃ κινδυνεύει πάντα ὅσα διανοία̨ σφαλλόμεθα γίγνεσθαι πα̃σιν.

{ΘΕΑΙ.} 'Αληθη̃.

{ΞΕ.} Καὶ δὴ καὶ τούτω̨ γε οἰ̃μαι μόνω̨ τη̃ς ἀγνοίας ἀμαθίαν τοὔνομα προσρηθη̃ναι.

{ΘΕΑΙ.} Πάνυ γε.

{ΞΕ.} Τί δὲ δὴ τω̨̃ τη̃ς διδασκαλικη̃ς ἄρα μέρει τω̨̃ του̃το ἀπαλλάττοντι λεκτέον;

{ΘΕΑΙ.} Οἰ̃μαι μὲν [οὐ̃ν], ὠ̃ ξένε, τὸ μὲν ἄλλο δημιουρ - γικὰς διδασκαλίασ, του̃το δὲ ἐνθάδε γε παιδείαν δι' ἡμω̃ν κεκλη̃σθαι.

{ΞΕ.} Καὶ γὰρ σχεδόν, ὠ̃ Θεαίτητε, ἐν πα̃σιν 'Έλλησιν. ἀλλὰ γὰρ ἡμι̃ν ἔτι καὶ του̃το σκεπτέον, ἀ̃ρ' ἄτομον ἤδη ἐστὶ πα̃ν ἤ τινα ἔχον διαίρεσιν ἀξίαν ἐπωνυμίασ.

{ΘΕΑΙ.} Οὐκου̃ν χρὴ σκοπει̃ν.

{ΞΕ.} Δοκει̃ τοίνυν μοι καὶ του̃το ἔτι πη̨ σχίζεσθαι.

{ΘΕΑΙ.} Κατὰ τί;

{ΞΕ.} Τη̃ς ἐν τοι̃ς λόγοις διδασκαλικη̃ς ἡ μὲν τραχυτέρα τις ἔοικεν ὁδὸς εἰ̃ναι, τὸ δ' ἕτερον αὐτη̃ς μόριον λειότερον.

{ΘΕΑΙ.} Τὸ ποι̃ον δὴ τούτων ἑκάτερον λέγομεν;

{ΞΕ.} Τὸ μὲν ἀρχαιοπρεπές τι πάτριον, ὡ̨̃ πρὸς τοὺς ὑει̃ς μάλιστ' ἐχρω̃ντό τε καὶ ἔτι πολλοὶ χρω̃νται τὰ νυ̃ν, ὅταν αὐτοι̃ς ἐξαμαρτάνωσί τι, τὰ μὲν χαλεπαίνοντεσ, τὰ δὲ μαλθα - κωτέρως παραμυθούμενοι: τὸ δ' οὐ̃ν σύμπαν αὐτὸ ὀρθότατα εἴποι τις ἂν νουθετητικήν.

{ΘΕΑΙ.} 'Έστιν οὕτωσ.

{ΞΕ.} Τὸ δέ γε, εἴξασί τινες αὐ̃ λόγον ἑαυτοι̃ς δόντες ἡγήσασθαι πα̃σαν ἀκούσιον ἀμαθίαν εἰ̃ναι, καὶ μαθει̃ν οὐδέν ποτ' ἂν ἐθέλειν τὸν οἰόμενον εἰ̃ναι σοφὸν τούτων ὡ̃ν οἴοιτο πέρι δεινὸς εἰ̃ναι, μετὰ δὲ πολλου̃ πόνου τὸ νουθετητικὸν εἰ̃δος τη̃ς παιδείας σμικρὸν ἀνύτειν.

{ΘΕΑΙ.} 'Ορθω̃ς γε νομίζοντεσ.

{ΞΕ.} Τω̨̃ τοι ταύτης τη̃ς δόξης ἐπὶ ἐκβολὴν ἄλλω̨ τρόπω̨ στέλλονται.

{ΘΕΑΙ.} Τίνι δή;

{ΞΕ.} Διερωτω̃σιν ὡ̃ν ἂν οἴηταί τίς τι πέρι λέγειν λέγων μηδέν: εἰ̃θ' ἅτε πλανωμένων τὰς δόξας ῥα̨δίως ἐξετάζουσι, καὶ συνάγοντες δὴ τοι̃ς λόγοις εἰς ταὐτὸν τιθέασι παρ' ἀλλήλασ, τιθέντες δὲ ἐπιδεικνύουσιν αὐτὰς αὑται̃ς ἅμα περὶ τω̃ν αὐτω̃ν πρὸς τὰ αὐτὰ κατὰ ταὐτὰ ἐναντίασ. οἱ δ' ὁρω̃ντες ἑαυτοι̃ς μὲν χαλεπαίνουσι, πρὸς δὲ τοὺς ἄλλους ἡμερου̃νται, καὶ τούτω̨ δὴ τω̨̃ τρόπω̨ τω̃ν περὶ αὑτοὺς μεγάλων καὶ σκλη - ρω̃ν δοξω̃ν ἀπαλλάττονται πασω̃ν [τε] ἀπαλλαγω̃ν ἀκούειν τε ἡδίστην καὶ τω̨̃ πάσχοντι βεβαιότατα γιγνομένην. νομίζοντες γάρ, ὠ̃ παι̃ φίλε, οἱ καθαίροντες αὐτούσ, ὥσπερ οἱ περὶ τὰ σώματα ἰατροὶ νενομίκασι μὴ πρότερον ἂν τη̃ς προσφερομένης τροφη̃ς ἀπολαύειν δύνασθαι σω̃μα, πρὶν ἂν τὰ ἐμποδίζοντα ἐντός τις ἐκβάλη̨, ταὐτὸν καὶ περὶ ψυχη̃ς διενοήθησαν ἐκει̃νοι, μὴ πρότερον αὐτὴν ἕξειν τω̃ν προσφερομένων μαθημάτων ὄνησιν, πρὶν ἂν ἐλέγχων τις τὸν ἐλεγχόμενον εἰς αἰσχύνην καταστήσασ, τὰς τοι̃ς μαθήμασιν ἐμποδίους δόξας ἐξελών, καθαρὸν ἀποφήνη̨ καὶ ταυ̃τα ἡγούμενον ἅπερ οἰ̃δεν εἰδέναι μόνα, πλείω δὲ μή.

{ΘΕΑΙ.} Βελτίστη γου̃ν καὶ σωφρονεστάτη τω̃ν ἕξεων αὕτη.

{ΞΕ.} Διὰ ταυ̃τα δὴ πάντα ἡμι̃ν, ὠ̃ Θεαίτητε, καὶ τὸν ἔλεγχον λεκτέον ὡς ἄρα μεγίστη καὶ κυριωτάτη τω̃ν καθάρ - σεών ἐστι, καὶ τὸν ἀνέλεγκτον αὐ̃ νομιστέον, ἂν καὶ τυγχάνη̨ βασιλεὺς ὁ μέγας ὤν, τὰ μέγιστα ἀκάθαρτον ὄντα, ἀπαίδευτόν τε καὶ αἰσχρὸν γεγονέναι ταυ̃τα ἃ καθαρώτατον καὶ κάλλιστον ἔπρεπε τὸν ὄντως ἐσόμενον εὐδαίμονα εἰ̃ναι.

{ΘΕΑΙ.} Παντάπασι μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Τί δέ; τοὺς ταύτη̨ χρωμένους τη̨̃ τέχνη̨ τίνασ φήσομεν; ἐγὼ μὲν γὰρ φοβου̃μαι σοφιστὰς φάναι.

{ΘΕΑΙ.} Τί δή;

{ΞΕ.} Μὴ μει̃ζον αὐτοι̃ς προσάπτωμεν γέρασ.

{ΘΕΑΙ.} 'Αλλὰ μὴν προσέοικέ γε τοιούτω̨ τινὶ τὰ νυ̃ν εἰρημένα.

{ΞΕ.} Καὶ γὰρ κυνὶ λύκοσ, ἀγριώτατον ἡμερωτάτω̨. τὸν δὲ ἀσφαλη̃ δει̃ πάντων μάλιστα περὶ τὰς ὁμοιότητας ἀεὶ ποιει̃σθαι τὴν φυλακήν: ὀλισθηρότατον γὰρ τὸ γένοσ. ὅμως δὲ ἔστω: οὐ γὰρ περὶ σμικρω̃ν ὅρων τὴν ἀμφισβήτησιν οἴομαι γενήσεσθαι τότε ὁπόταν ἱκανω̃ς φυλάττωσιν.

{ΘΕΑΙ.} Οὔκουν τό γε εἰκόσ.

{ΞΕ.} 'Έστω δὴ διακριτικη̃ς τέχνης καθαρτική, καθαρτικη̃ς δὲ τὸ περὶ ψυχὴν μέρος ἀφωρίσθω, τούτου δὲ διδασκαλική, διδασκαλικη̃ς δὲ παιδευτική: τη̃ς δὲ παιδευτικη̃ς ὁ περὶ τὴν μάταιον δοξοσοφίαν γιγνόμενος ἔλεγχος ἐν τω̨̃ νυ̃ν λόγω̨ παραφανέντι μηδὲν ἄλλ' ἡμι̃ν εἰ̃ναι λεγέσθω πλὴν ἡ γένει γενναία σοφιστική.

{ΘΕΑΙ.} Λεγέσθω μέν: ἀπορω̃ δὲ ἔγωγε ἤδη διὰ τὸ πολλὰ πεφάνθαι, τί χρή ποτε ὡς ἀληθη̃ λέγοντα καὶ διισχυριζόμενον εἰπει̃ν ὄντως εἰ̃ναι τὸν σοφιστήν.

{ΞΕ.} Εἰκότως γε σὺ ἀπορω̃ν. ἀλλά τοι κἀκει̃νον ἡγει̃σθαι χρὴ νυ̃ν ἤδη σφόδρα ἀπορει̃ν ὅπη̨ ποτὲ ἔτι διαδύσεται τὸν λόγον: ὀρθὴ γὰρ ἡ παροιμία, τὸ τὰς ἁπάσας μὴ ῥά̨διον εἰ̃ναι διαφεύγειν. νυ̃ν οὐ̃ν καὶ μάλιστα ἐπιθετέον αὐτω̨̃.

{ΘΕΑΙ.} Καλω̃ς λέγεισ.

{ΞΕ.} Πρω̃τον δὴ στάντες οἱ̃ον ἐξαναπνεύσωμεν, καὶ πρὸς ἡμα̃ς αὐτοὺς διαλογισώμεθα ἅμα ἀναπαυόμενοι, φέρε, ὁπόσα ἡμι̃ν ὁ σοφιστὴς πέφανται. δοκω̃ μὲν γάρ, τὸ πρω̃τον ηὑρέθη νέων καὶ πλουσίων ἔμμισθος θηρευτήσ.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Τὸ δέ γε δεύτερον ἔμπορός τις περὶ τὰ τη̃ς ψυχη̃ς μαθήματα.

{ΘΕΑΙ.} Πάνυ γε.

{ΞΕ.} Τρίτον δὲ ἀ̃ρα οὐ περὶ αὐτὰ ταυ̃τα κάπηλος ἀνεφάνη;

{ΘΕΑΙ.} Ναί, καὶ τέταρτόν γε αὐτοπώλης περὶ τὰ μαθήματα ἡμι̃ν [ἠ̃ν].

{ΞΕ.} 'Ορθω̃ς ἐμνημόνευσασ. πέμπτον δ' ἐγὼ πειράσομαι μνημονεύειν: τη̃ς γὰρ ἀγωνιστικη̃ς περὶ λόγους ἠ̃ν τις ἀθλητήσ, τὴν ἐριστικὴν τέχνην ἀφωρισμένοσ.

{ΘΕΑΙ.} ^~'Ην γὰρ οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Τό γε μὴν ἕκτον ἀμφισβητήσιμον μέν, ὅμως δ' ἔθεμεν αὐτω̨̃ συγχωρήσαντες δοξω̃ν ἐμποδίων μαθήμασιν περὶ ψυχὴν καθαρτὴν αὐτὸν εἰ̃ναι.

{ΘΕΑΙ.} Παντάπασι μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} ^~'Αρ' οὐ̃ν ἐννοει̃σ, ὅταν ἐπιστήμων τις πολλω̃ν φαί - νηται, μια̃ς δὲ τέχνης ὀνόματι προσαγορεύηται, τὸ φάντασμα του̃το ὡς οὐκ ἔσθ' ὑγιέσ, ἀλλὰ δη̃λον ὡς ὁ πάσχων αὐτὸ πρός τινα τέχνην οὐ δύναται κατιδει̃ν ἐκει̃νο αὐτη̃ς εἰς ὃ πάντα τὰ μαθήματα ταυ̃τα βλέπει, διὸ καὶ πολλοι̃ς ὀνόμασιν ἀνθ' ἑνὸς τὸν ἔχοντα αὐτὰ προσαγορεύει;

{ΘΕΑΙ.} Κινδυνεύει του̃το ταύτη̨ πη̨ μάλιστα πεφυκέναι.

{ΞΕ.} Μὴ τοίνυν ἡμει̃ς γε αὐτὸ ἐν τη̨̃ ζητήσει δι' ἀργίαν πάσχωμεν, ἀλλ' ἀναλάβωμεν [ἓν] πρω̃τον τω̃ν περὶ τὸν σοφιστὴν εἰρημένων. ἓν γάρ τί μοι μάλιστα κατεφάνη αὐτὸν μηνυ̃ον.

{ΘΕΑΙ.} Τὸ ποι̃ον;

{ΞΕ.} 'Αντιλογικὸν αὐτὸν ἔφαμεν εἰ̃ναί που.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Τί δ'; οὐ καὶ τω̃ν ἄλλων αὐτου̃ τούτου διδάσκαλον γίγνεσθαι;

{ΘΕΑΙ.} Τί μήν;

{ΞΕ.} Σκοπω̃μεν δή, περὶ τίνος ἄρα καί φασιν οἱ τοιου̃τοι ποιει̃ν ἀντιλογικούσ. ἡ δὲ σκέψις ἡμι̃ν ἐξ ἀρχη̃ς ἔστω τη̨̃δέ πη̨. φέρε, περὶ τω̃ν θείων, ὅσ' ἀφανη̃ τοι̃ς πολλοι̃σ, ἀ̃ρ' ἱκανοὺς ποιου̃σι του̃το δρα̃ν;

{ΘΕΑΙ.} Λέγεται γου̃ν δὴ περὶ αὐτω̃ν ταυ̃τα.

{ΞΕ.} Τί δ' ὅσα φανερὰ γη̃ς τε καὶ οὐρανου̃ καὶ τω̃ν περὶ τὰ τοιαυ̃τα;

{ΘΕΑΙ.} Τί γάρ;

{ΞΕ.} 'Αλλὰ μὴν ἔν γε ται̃ς ἰδίαις συνουσίαισ, ὁπόταν γενέσεώς τε καὶ οὐσίας πέρι κατὰ πάντων λέγηταί τι, σύνισμεν ὡς αὐτοί τε ἀντειπει̃ν δεινοὶ τούς τε ἄλλους ὅτι ποιου̃σιν ἅπερ αὐτοὶ δυνατούσ;

{ΘΕΑΙ.} Παντάπασί γε.

{ΞΕ.} Τί δ' αὐ̃ περὶ νόμων καὶ συμπάντων τω̃ν πολιτικω̃ν, ἀ̃ρ' οὐχ ὑπισχνου̃νται ποιει̃ν ἀμφισβητητικούσ;

{ΘΕΑΙ.} Οὐδεὶς γὰρ ἂν αὐτοι̃ς ὡς ἔπος εἰπει̃ν διελέγετο μὴ του̃το ὑπισχνουμένοισ.

{ΞΕ.} Τά γε μὴν περὶ πασω̃ν τε καὶ κατὰ μίαν ἑκάστην τέχνην, ἃ δει̃ πρὸς ἕκαστον αὐτὸν τὸν δημιουργὸν ἀντειπει̃ν, δεδημοσιωμένα που καταβέβληται γεγραμμένα τω̨̃ βουλομένω̨ μαθει̃ν.

{ΘΕΑΙ.} Τὰ Πρωταγόρειά μοι φαίνη̨ περί τε πάλης καὶ τω̃ν ἄλλων τεχνω̃ν εἰρηκέναι.

{ΞΕ.} Καὶ πολλω̃ν γε, ὠ̃ μακάριε, ἑτέρων. ἀτὰρ δὴ τὸ τη̃ς ἀντιλογικη̃ς τέχνης ἀ̃ρ' οὐκ ἐν κεφαλαίω̨ περὶ πάντων πρὸς ἀμφισβήτησιν ἱκανή τις δύναμις ἔοικ' εἰ̃ναι;

{ΘΕΑΙ.} Φαίνεται γου̃ν δὴ σχεδὸν οὐδὲν ὑπολιπει̃ν.

{ΞΕ.} Σὺ δὴ πρὸς θεω̃ν, ὠ̃ παι̃, δυνατὸν ἡγη̨̃ του̃το; τάχα γὰρ ἂν ὑμει̃ς μὲν ὀξύτερον οἱ νέοι πρὸς αὐτὸ βλέποιτε, ἡμει̃ς δὲ ἀμβλύτερον.

{ΘΕΑΙ.} Τὸ ποι̃ον, καὶ πρὸς τί μάλιστα λέγεισ; οὐ γάρ που κατανοω̃ τὸ νυ̃ν ἐρωτώμενον.

{ΞΕ.} Εἰ πάντα ἐπίστασθαί τινα ἀνθρώπων ἐστὶ δυνατόν.

{ΘΕΑΙ.} Μακάριον μεντἂν ἡμω̃ν, ὠ̃ ξένε, ἠ̃ν τὸ γένοσ.

{ΞΕ.} Πω̃ς οὐ̃ν ἄν ποτέ τις πρός γε τὸν ἐπιστάμενον αὐτὸς ἀνεπιστήμων ὢν δύναιτ' ἂν ὑγιές τι λέγων ἀντειπει̃ν;

{ΘΕΑΙ.} Οὐδαμω̃σ.

{ΞΕ.} Τί ποτ' οὐ̃ν ἂν εἴη τὸ τη̃ς σοφιστικη̃ς δυνάμεως θαυ̃μα;

{ΘΕΑΙ.} Του̃ δὴ πέρι;

{ΞΕ.} Καθ' ὅντινα τρόπον ποτὲ δυνατοὶ τοι̃ς νέοις δόξαν παρασκευάζειν ὡς εἰσὶ πάντα πάντων αὐτοὶ σοφώτατοι. δη̃λον γὰρ ὡς εἰ μήτε ἀντέλεγον ὀρθω̃ς μήτε ἐκείνοις ἐφαί - νοντο, φαινόμενοί τε εἰ μηδὲν αὐ̃ μα̃λλον ἐδόκουν διὰ τὴν ἀμφισβήτησιν εἰ̃ναι φρόνιμοι, τὸ σὸν δὴ του̃το, σχολη̨̃ ποτ' ἂν αὐτοι̃ς τις χρήματα διδοὺς ἤθελεν ἂν τούτων αὐτω̃ν μαθητὴς γίγνεσθαι.

{ΘΕΑΙ.} Σχολη̨̃ μεντἄν.

{ΞΕ.} Νυ̃ν δέ γ' ἐθέλουσιν;

{ΘΕΑΙ.} Καὶ μάλα.

{ΞΕ.} Δοκου̃σι γὰρ οἰ̃μαι πρὸς ταυ̃τα ἐπιστημόνως ἔχειν αὐτοὶ πρὸς ἅπερ ἀντιλέγουσιν.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὔ;

{ΞΕ.} Δρω̃σι δέ γε του̃το πρὸς ἅπαντα, φαμέν;

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Πάντα ἄρα σοφοὶ τοι̃ς μαθηται̃ς φαίνονται.

{ΘΕΑΙ.} Τί μήν;

{ΞΕ.} Οὐκ ὄντες γε: ἀδύνατον γὰρ του̃τό γε ἐφάνη.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὐκ ἀδύνατον;

{ΞΕ.} Δοξαστικὴν ἄρα τινὰ περὶ πάντων ἐπιστήμην ὁ σοφιστὴς ἡμι̃ν ἀλλ' οὐκ ἀλήθειαν ἔχων ἀναπέφανται.

{ΘΕΑΙ.} Παντάπασι μὲν οὐ̃ν, καὶ κινδυνεύει γε τὸ νυ̃ν εἰρημένον ὀρθότατα περὶ αὐτω̃ν εἰρη̃σθαι.

{ΞΕ.} Λάβωμεν τοίνυν σαφέστερόν τι παράδειγμα περὶ τούτων.

{ΘΕΑΙ.} Τὸ ποι̃ον δή;

{ΞΕ.} Τόδε. καί μοι πειρω̃ προσέχων τὸν νου̃ν εὐ̃ μάλα ἀποκρίνασθαι.

{ΘΕΑΙ.} Τὸ ποι̃ον;

{ΞΕ.} Εἴ τις φαίη μὴ λέγειν μηδ' ἀντιλέγειν, ἀλλὰ ποιει̃ν καὶ δρα̃ν μια̨̃ τέχνη̨ συνάπαντα ἐπίστασθαι πράγματα -

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς πάντα εἰ̃πεσ;

{ΞΕ.} Τὴν ἀρχὴν του̃ ῥηθέντος σύ γ' ἡμι̃ν εὐθὺς ἀγνοει̃σ: τὰ γὰρ σύμπαντα, ὡς ἔοικασ, οὐ μανθάνεισ.

{ΘΕΑΙ.} Οὐ γὰρ οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Λέγω τοίνυν σὲ καὶ ἐμὲ τω̃ν πάντων καὶ πρὸς ἡμι̃ν τἀ̃λλα ζω̨̃α καὶ δένδρα.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς λέγεισ;

{ΞΕ.} Εἴ τις ἐμὲ καὶ σὲ καὶ τἀ̃λλα φυτὰ πάντα ποιήσειν φαίη -

{ΘΕΑΙ.} Τίνα δὴ λέγων τὴν ποίησιν; οὐ γὰρ δὴ γεωργόν γε ἐρει̃ς τινα: καὶ γὰρ ζώ̨ων αὐτὸν εἰ̃πες ποιητήν.

{ΞΕ.} Φημί, καὶ πρός γε θαλάττης καὶ γη̃ς καὶ οὐρανου̃ καὶ θεω̃ν καὶ τω̃ν ἄλλων συμπάντων: καὶ τοίνυν καὶ ταχὺ ποιή - σας αὐτω̃ν ἕκαστα πάνυ σμικρου̃ νομίσματος ἀποδίδοται.

{ΘΕΑΙ.} Παιδιὰν λέγεις τινά.

{ΞΕ.} Τί δέ; τὴν του̃ λέγοντος ὅτι πάντα οἰ̃δε καὶ ταυ̃τα ἕτερον ἂν διδάξειεν ὀλίγου καὶ ἐν ὀλίγω̨ χρόνω̨, μω̃ν οὐ παιδιὰν νομιστέον;

{ΘΕΑΙ.} Πάντως που.

{ΞΕ.} Παιδια̃ς δὲ ἔχεις ἤ τι τεχνικώτερον ἢ καὶ χαριέστερον εἰ̃δος ἢ τὸ μιμητικόν;

{ΘΕΑΙ.} Οὐδαμω̃σ: πάμπολυ γὰρ εἴρηκας εἰ̃δος εἰς ἓν πάντα συλλαβὼν καὶ σχεδὸν ποικιλώτατον.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν τόν γ' ὑπισχνούμενον δυνατὸν εἰ̃ναι μια̨̃ τέχνη̨ πάντα ποιει̃ν γιγνώσκομέν που του̃το, ὅτι μιμήματα καὶ ὁμώνυμα τω̃ν ὄντων ἀπεργαζόμενος τη̨̃ γραφικη̨̃ τέχνη̨ δυνατὸς ἔσται τοὺς ἀνοήτους τω̃ν νέων παίδων, πόρρωθεν τὰ γεγραμμένα ἐπιδεικνύσ, λανθάνειν ὡς ὅτιπερ ἂν βουληθη̨̃ δρα̃ν, του̃το ἱκανώτατος ὢν ἀποτελει̃ν ἔργω̨.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὔ;

{ΞΕ.} Τί δὲ δή; περὶ τοὺς λόγους ἀ̃ρ' οὐ προσδοκω̃μεν εἰ̃ναί τινα ἄλλην τέχνην, ἡ̨̃ αὐ̃ δυνατὸν [ὂν] [αὐ̃] τυγχάνει τοὺς νέους καὶ ἔτι πόρρω τω̃ν πραγμάτων τη̃ς ἀληθείας ἀφεστω̃τας διὰ τω̃ν ὤτων τοι̃ς λόγοις γοητεύειν, δεικνύντας εἴδωλα λεγόμενα περὶ πάντων, ὥστε ποιει̃ν ἀληθη̃ δοκει̃ν λέ - γεσθαι καὶ τὸν λέγοντα δὴ σοφώτατον πάντων ἅπαντ' εἰ̃ναι;

{ΘΕΑΙ.} Τί γὰρ οὐκ ἂν εἴη ἄλλη τις τοιαύτη τέχνη;

{ΞΕ.} Τοὺς πολλοὺς οὐ̃ν, ὠ̃ Θεαίτητε, τω̃ν τότε ἀκουόντων ἀ̃ρ' οὐκ ἀνάγκη χρόνου τε ἐπελθόντος αὐτοι̃ς ἱκανου̃ καὶ προϊούσης ἡλικίας τοι̃ς τε οὐ̃σι προσπίπτοντας ἐγγύθεν καὶ διὰ παθημάτων ἀναγκαζομένους ἐναργω̃ς ἐφάπτεσθαι τω̃ν ὄντων, μεταβάλλειν τὰς τότε γενομένας δόξασ, ὥστε σμικρὰ μὲν φαίνεσθαι τὰ μεγάλα, χαλεπὰ δὲ τὰ ῥά̨δια, καὶ πάντα πάντη̨ ἀνατετράφθαι τὰ ἐν τοι̃ς λόγοις φαντάσματα ὑπὸ τω̃ν ἐν ται̃ς πράξεσιν ἔργων παραγενομένων;

{ΘΕΑΙ.} 'Ως γου̃ν ἐμοὶ τηλικω̨̃δε ὄντι κρι̃ναι. οἰ̃μαι δὲ καὶ ἐμὲ τω̃ν ἔτι πόρρωθεν ἀφεστηκότων εἰ̃ναι.

{ΞΕ.} Τοιγαρου̃ν ἡμει̃ς σε οἵδε πάντες πειρασόμεθα καὶ νυ̃ν πειρώμεθα ὡς ἐγγύτατα ἄνευ τω̃ν παθημάτων προσάγειν. περὶ δ' οὐ̃ν του̃ σοφιστου̃ τόδε μοι λέγε: πότερον ἤδη του̃το σαφέσ, ὅτι τω̃ν γοήτων ἐστί τισ, μιμητὴς ὢν τω̃ν ὄντων, ἢ διστάζομεν ἔτι μὴ περὶ ὅσωνπερ ἀντιλέγειν δοκει̃ δυνατὸς εἰ̃ναι, περὶ τοσούτων καὶ τὰς ἐπιστήμας ἀληθω̃ς ἔχων τυγχάνει;

{ΘΕΑΙ.} Καὶ πω̃ς ἄν, ὠ̃ ξένε; ἀλλὰ σχεδὸν ἤδη σαφὲς ἐκ τω̃ν εἰρημένων, ὅτι τω̃ν τη̃ς παιδια̃ς μετεχόντων ἐστί τις %μερω̃ν% εἱ̃σ.

{ΞΕ.} Γόητα μὲν δὴ καὶ μιμητὴν ἄρα θετέον αὐτόν τινα.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὐ θετέον;

{ΞΕ.} 'Άγε δή, νυ̃ν ἡμέτερον ἔργον ἤδη τὸν θη̃ρα μηκέτ' ἀνει̃ναι: σχεδὸν γὰρ αὐτὸν περιειλήφαμεν ἐν ἀμφιβληστρικω̨̃ τινι τω̃ν ἐν τοι̃ς λόγοις περὶ τὰ τοιαυ̃τα ὀργάνων, ὥστε οὐκέτ' ἐκφεύξεται τόδε γε.

{ΘΕΑΙ.} Τὸ ποι̃ον;

{ΞΕ.} Τὸ μὴ οὐ του̃ γένους εἰ̃ναι του̃ τω̃ν θαυματοποιω̃ν τις εἱ̃σ.

{ΘΕΑΙ.} Κἀμοὶ του̃τό γε οὕτω περὶ αὐτου̃ συνδοκει̃.

{ΞΕ.} Δέδοκται τοίνυν ὅτι τάχιστα διαιρει̃ν τὴν εἰδωλο - ποιικὴν τέχνην, καὶ καταβάντας εἰς αὐτήν, ἐὰν μὲν ἡμα̃ς εὐθὺς ὁ σοφιστὴς ὑπομείνη̨, συλλαβει̃ν αὐτὸν κατὰ τὰ ἐπεσταλμένα ὑπὸ του̃ βασιλικου̃ λόγου, κἀκείνω̨ παραδόντας ἀποφη̃ναι τὴν ἄγραν: ἐὰν δ' ἄρα κατὰ μέρη τη̃ς μιμητικη̃ς δύηταί πη̨, συνακολουθει̃ν αὐτω̨̃ διαιρου̃ντας ἀεὶ τὴν ὑποδεχομένην αὐτὸν μοι̃ραν, ἕωσπερ ἂν ληφθη̨̃. πάντως οὔτε οὑ̃τος οὔτε ἄλλο γένος οὐδὲν μή ποτε ἐκφυγὸν ἐπεύξηται τὴν τω̃ν οὕτω δυναμένων μετιέναι καθ' ἕκαστά τε καὶ ἐπὶ πάντα μέθοδον.

{ΘΕΑΙ.} Λέγεις εὐ̃, καὶ ταυ̃τα ταύτη̨ ποιητέον.

{ΞΕ.} Κατὰ δὴ τὸν παρεληλυθότα τρόπον τη̃ς διαιρέσεως ἔγωγέ μοι καὶ νυ̃ν φαίνομαι δύο καθορα̃ν εἴδη τη̃ς μιμητικη̃σ: τὴν δὲ ζητουμένην ἰδέαν, ἐν ὁποτέρω̨ ποθ' ἡμι̃ν οὐ̃σα τυγχάνει, καταμαθει̃ν οὐδέπω μοι δοκω̃ νυ̃ν δυνατὸς εἰ̃ναι.

{ΘΕΑΙ.} Σὺ δ' ἀλλ' εἰπὲ πρω̃τον καὶ δίελε ἡμι̃ν τίνε τὼ δύο λέγεισ.

{ΞΕ.} Μίαν μὲν τὴν εἰκαστικὴν ὁρω̃ν ἐν αὐτη̨̃ τέχνην. ἔστι δ' αὕτη μάλιστα ὁπόταν κατὰ τὰς του̃ παραδείγματος συμμετρίας τις ἐν μήκει καὶ πλάτει καὶ βάθει, καὶ πρὸς τούτοις ἔτι χρώματα ἀποδιδοὺς τὰ προσήκοντα ἑκάστοισ, τὴν του̃ μιμήματος γένεσιν ἀπεργάζηται.

{ΘΕΑΙ.} Τί δ'; οὐ πάντες οἱ μιμούμενοί τι του̃τ' ἐπιχειρου̃σι δρα̃ν;

{ΞΕ.} Οὔκουν ὅσοι γε τω̃ν μεγάλων πού τι πλάττουσιν ἔργων ἢ γράφουσιν. εἰ γὰρ ἀποδιδοι̃εν τὴν τω̃ν καλω̃ν ἀληθινὴν συμμετρίαν, οἰ̃σθ' ὅτι σμικρότερα μὲν του̃ δέοντοσ τὰ ἄνω, μείζω δὲ τὰ κάτω φαίνοιτ' ἂν διὰ τὸ τὰ μὲν πόρρωθεν, τὰ δ' ἐγγύθεν ὑφ' ἡμω̃ν ὁρα̃σθαι.

{ΘΕΑΙ.} Πάνυ μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} ^~'Αρ' οὐ̃ν οὐ χαίρειν τὸ ἀληθὲς ἐάσαντες οἱ δημιουργοὶ νυ̃ν οὐ τὰς οὔσας συμμετρίας ἀλλὰ τὰς δοξούσας εἰ̃ναι καλὰς τοι̃ς εἰδώλοις ἐναπεργάζονται;

{ΘΕΑΙ.} Παντάπασί γε.

{ΞΕ.} Τὸ μὲν ἄρα ἕτερον οὐ δίκαιον, εἰκός γε ὄν, εἰκόνα καλει̃ν;

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Καὶ τη̃ς γε μιμητικη̃ς τὸ ἐπὶ τούτω̨ μέρος κλητέον ὅπερ εἴπομεν ἐν τω̨̃ πρόσθεν, εἰκαστικήν;

{ΘΕΑΙ.} Κλητέον.

{ΞΕ.} Τί δέ; τὸ φαινόμενον μὲν διὰ τὴν οὐκ ἐκ καλου̃ θέαν ἐοικέναι τω̨̃ καλω̨̃, δύναμιν δὲ εἴ τις λάβοι τὰ τηλικαυ̃τα ἱκανω̃ς ὁρα̃ν, μηδ' εἰκὸς ὡ̨̃ φησιν ἐοικέναι, τί καλου̃μεν; ἀ̃ρ' οὐκ, ἐπείπερ φαίνεται μέν, ἔοικε δὲ οὔ, φάντασμα;

{ΘΕΑΙ.} Τί μήν;

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν πάμπολυ καὶ κατὰ τὴν ζωγραφίαν του̃το τὸ μέρος ἐστὶ καὶ κατὰ σύμπασαν μιμητικήν;

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς δ' οὔ;

{ΞΕ.} Τὴν δὴ φάντασμα ἀλλ' οὐκ εἰκόνα ἀπεργαζομένην τέχνην ἀ̃ρ' οὐ φανταστικὴν ὀρθότατ' ἂν προσαγορεύοιμεν;

{ΘΕΑΙ.} Πολύ γε.

{ΞΕ.} Τούτω τοίνυν τὼ δύο ἔλεγον εἴδη τη̃ς εἰδωλοποιικη̃σ, εἰκαστικὴν καὶ φανταστικήν.

{ΘΕΑΙ.} 'Ορθω̃σ.

{ΞΕ.} '`Ο δέ γε καὶ τότ' ἠμφεγνόουν, [ἐν] ποτέρα̨ τὸν σοφιστὴν θετέον, οὐδὲ νυ̃ν πω δύναμαι θεάσασθαι σαφω̃σ, ἀλλ' ὄντως θαυμαστὸς ἁνὴρ καὶ κατιδει̃ν παγχάλεποσ, ἐπεὶ καὶ νυ̃ν μάλα εὐ̃ καὶ κομψω̃ς εἰς ἄπορον εἰ̃δος διερευνήσασθαι καταπέφευγεν.

{ΘΕΑΙ.} 'Έοικεν.

{ΞΕ.} ^~'Αρ' οὐ̃ν αὐτὸ γιγνώσκων σύμφησ, ἤ σε οἱ̃ον ῥύμη τις ὑπὸ του̃ λόγου συνειθισμένον συνεπεσπάσατο πρὸς τὸ ταχὺ συμφη̃σαι;

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς καὶ πρὸς τί του̃το εἴρηκασ;

{ΞΕ.} 'Όντωσ, ὠ̃ μακάριε, ἐσμὲν ἐν παντάπασι χαλεπη̨̃ σκέψει. τὸ γὰρ φαίνεσθαι του̃το καὶ τὸ δοκει̃ν, εἰ̃ναι δὲ μή, καὶ τὸ λέγειν μὲν ἄττα, ἀληθη̃ δὲ μή, πάντα ταυ̃τά ἐστι μεστὰ ἀπορίας ἀεὶ ἐν τω̨̃ πρόσθεν χρόνω̨ καὶ νυ̃ν. ὅπως γὰρ εἰπόντα χρὴ ψευδη̃ λέγειν ἢ δοξάζειν ὄντως εἰ̃ναι, καὶ του̃το φθεγξάμενον ἐναντιολογία̨ μὴ συνέχεσθαι, παντάπασιν, ὠ̃ Θεαίτητε, χαλεπόν.

{ΘΕΑΙ.} Τί δή;

{ΞΕ.} Τετόλμηκεν ὁ λόγος οὑ̃τος ὑποθέσθαι τὸ μὴ ὂν εἰ̃ναι: ψευ̃δος γὰρ οὐκ ἂν ἄλλως ἐγίγνετο ὄν. Παρμενίδης δὲ ὁ μέγασ, ὠ̃ παι̃, παισὶν ἡμι̃ν οὐ̃σιν ἀρχόμενός τε καὶ διὰ τέλους του̃το ἀπεμαρτύρατο, πεζη̨̃ τε ὡ̃δε ἑκάστοτε λέγων καὶ μετὰ μέτρων -

Οὐ γὰρ μή ποτε του̃το δαμη̨̃, φησίν, εἰ̃ναι μὴ ἐόντα:
ἀλλὰ σὺ τη̃σδ' ἀφ' ὁδου̃ διζήμενος εἰ̃ργε νόημα.

παρ' ἐκείνου τε οὐ̃ν μαρτυρει̃ται, καὶ μάλιστά γε δὴ πάντων ὁ λόγος αὐτὸς ἂν δηλώσειε μέτρια βασανισθείσ. του̃το οὐ̃ν αὐτὸ πρω̃τον θεασώμεθα, εἰ μή τί σοι διαφέρει.

{ΘΕΑΙ.} Τὸ μὲν ἐμὸν ὅπη̨ βούλει τίθεσο, τὸν δὲ λόγον ἡ̨̃ βέλτιστα διέξεισι σκοπω̃ν αὐτός τε ἴθι κἀμὲ κατὰ ταύτην τὴν ὁδὸν ἄγε.

{ΞΕ.} 'Αλλὰ χρὴ δρα̃ν ταυ̃τα. καί μοι λέγε: τὸ μηδαμω̃ς ὂν τολμω̃μέν που φθέγγεσθαι;

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὔ;

{ΞΕ.} Μὴ τοίνυν ἔριδος ἕνεκα μηδὲ παιδια̃σ, ἀλλ' εἰ σπουδη̨̃ δέοι συννοήσαντά τινα ἀποκρίνασθαι τω̃ν ἀκροατω̃ν ποι̃ χρὴ τοὔνομ' ἐπιφέρειν του̃το, τὸ μὴ ὄν, τί δοκου̃μεν ἂν εἰς τί καὶ ἐπὶ ποι̃ον αὐτόν τε καταχρήσασθαι καὶ τω̨̃ πυνθανομένω̨ δεικνύναι;

{ΘΕΑΙ.} Χαλεπὸν ἤρου καὶ σχεδὸν εἰπει̃ν οἵω̨ γε ἐμοὶ παντάπασιν ἄπορον.

{ΞΕ.} 'Αλλ' οὐ̃ν του̃τό γε δη̃λον, ὅτι τω̃ν ὄντων ἐπί [τι] τὸ μὴ ὂν οὐκ οἰστέον.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ ἄν;

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν ἐπείπερ οὐκ ἐπὶ τὸ ὄν, οὐδ' ἐπὶ τὸ τὶ φέρων ὀρθω̃ς ἄν τις φέροι.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς δή;

{ΞΕ.} Καὶ του̃το ἡμι̃ν που φανερόν, ὡς καὶ τὸ "τὶ" του̃το [ῥη̃μα] ἐπ' ὄντι λέγομεν ἑκάστοτε: μόνον γὰρ αὐτὸ λέγειν, ὥσπερ γυμνὸν καὶ ἀπηρημωμένον ἀπὸ τω̃ν ὄντων ἁπάντων, ἀδύνατον: ἠ̃ γάρ;

{ΘΕΑΙ.} 'Αδύνατον.

{ΞΕ.} ^~'Αρα τη̨̃δε σκοπω̃ν σύμφησ, ὡς ἀνάγκη τόν τι λέγοντα ἕν γέ τι λέγειν;

{ΘΕΑΙ.} Οὕτωσ.

{ΞΕ.} 'Ενὸς γὰρ δὴ τό γε "τὶ" φήσεις σημει̃ον εἰ̃ναι, τὸ δὲ "τινὲ" δυοι̃ν, τὸ δὲ "τινὲσ" πολλω̃ν.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὔ;

{ΞΕ.} Τὸν δὲ δὴ μὴ τὶ λέγοντα ἀναγκαιότατον, ὡς ἔοικε, παντάπασι μηδὲν λέγειν.

{ΘΕΑΙ.} 'Αναγκαιότατον μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} ^~'Αρ' οὐ̃ν οὐδὲ του̃το συγχωρητέον, τὸ τὸν τοιου̃τον λέγειν μέν [τι], λέγειν μέντοι μηδέν, ἀλλ' οὐδὲ λέγειν φατέον, ὅς γ' ἂν ἐπιχειρη̨̃ μὴ ὂν φθέγγεσθαι;

{ΘΕΑΙ.} Τέλος γου̃ν ἂν ἀπορίας ὁ λόγος ἔχοι.

{ΞΕ.} <Μήπω μέγ' εἴπη̨σ>: ἔτι γάρ, ὠ̃ μακάριε, ἔστι, καὶ ταυ̃τά γε τω̃ν ἀποριω̃ν ἡ μεγίστη καὶ πρώτη. περὶ γὰρ αὐτὴν αὐτου̃ τὴν ἀρχὴν οὐ̃σα τυγχάνει.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς φή̨σ; λέγε καὶ μηδὲν ἀποκνήση̨σ.

{ΞΕ.} Τω̨̃ μὲν ὄντι που προσγένοιτ' ἄν τι τω̃ν ὄντων ἕτερον.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὔ;

{ΞΕ.} Μὴ ὄντι δέ τι τω̃ν ὄντων ἀ̃ρά ποτε προσγίγνεσθαι φήσομεν δυνατὸν εἰ̃ναι;

{ΘΕΑΙ.} Καὶ πω̃σ;

{ΞΕ.} 'Αριθμὸν δὴ τὸν σύμπαντα τω̃ν ὄντων τίθεμεν.

{ΘΕΑΙ.} Εἴπερ γε καὶ ἄλλο τι θετέον ὡς ὄν.

{ΞΕ.} Μὴ τοίνυν μηδ' ἐπιχειρω̃μεν ἀριθμου̃ μήτε πλη̃θος μήτε ἓν πρὸς τὸ μὴ ὂν προσφέρειν.

{ΘΕΑΙ.} Οὔκουν ἂν ὀρθω̃ς γε, ὡς ἔοικεν, ἐπιχειροι̃μεν, ὥς φησιν ὁ λόγοσ.

{ΞΕ.} Πω̃ς οὐ̃ν ἂν ἢ διὰ του̃ στόματος φθέγξαιτο ἄν τις ἢ καὶ τη̨̃ διανοία̨ τὸ παράπαν λάβοι τὰ μὴ ὄντα ἢ τὸ μὴ ὂν χωρὶς ἀριθμου̃;

{ΘΕΑΙ.} Λέγε πη̨̃;

{ΞΕ.} Μὴ ὄντα μὲν ἐπειδὰν λέγωμεν, ἀ̃ρα οὐ πλη̃θος ἐπιχειρου̃μεν ἀριθμου̃ προστιθέναι;

{ΘΕΑΙ.} Τί μήν;

{ΞΕ.} Μὴ ὂν δέ, ἀ̃ρα οὐ τὸ ἓν αὐ̃;

{ΘΕΑΙ.} Σαφέστατά γε.

{ΞΕ.} Καὶ μὴν οὔτε δίκαιόν γε οὔτε ὀρθόν φαμεν ὂν ἐπιχειρει̃ν μὴ ὄντι προσαρμόττειν.

{ΘΕΑΙ.} Λέγεις ἀληθέστατα.

{ΞΕ.} Συννοει̃ς οὐ̃ν ὡς οὔτε φθέγξασθαι δυνατὸν ὀρθω̃ς οὔτ' εἰπει̃ν οὔτε διανοηθη̃ναι τὸ μὴ ὂν αὐτὸ καθ' αὑτό, ἀλλ' ἔστιν ἀδιανόητόν τε καὶ ἄρρητον καὶ ἄφθεγκτον καὶ ἄλογον;

{ΘΕΑΙ.} Παντάπασι μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} ^~'Αρ' οὐ̃ν ἐψευσάμην ἄρτι λέγων τὴν μεγίστην ἀπορίαν ἐρει̃ν αὐτου̃ πέρι, τὸ δὲ ἔτι μείζω τινὰ λέγειν ἄλλην ἔχομεν;

{ΘΕΑΙ.} Τίνα δή;

{ΞΕ.} ^~'Ω θαυμάσιε, οὐκ ἐννοει̃ς αὐτοι̃ς τοι̃ς λεχθει̃σιν ὅτι καὶ τὸν ἐλέγχοντα εἰς ἀπορίαν καθίστησι τὸ μὴ ὂν οὕτωσ, ὥστε, ὁπόταν αὐτὸ ἐπιχειρη̨̃ τις ἐλέγχειν, ἐναντία αὐτὸν αὑτω̨̃ περὶ ἐκει̃νο ἀναγκάζεσθαι λέγειν;

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς φή̨σ; εἰπὲ ἔτι σαφέστερον.

{ΞΕ.} Οὐδὲν δει̃ τὸ σαφέστερον ἐν ἐμοὶ σκοπει̃ν. ἐγὼ μὲν γὰρ ὑποθέμενος οὔτε ἑνὸς οὔτε τω̃ν πολλω̃ν τὸ μὴ ὂν δει̃ν μετέχειν, ἄρτι τε καὶ νυ̃ν οὕτως ἓν αὐτὸ εἴρηκα: τὸ μὴ ὂν γὰρ φημί. συνίης τοι.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Καὶ μὴν αὐ̃ καὶ σμικρὸν ἔμπροσθεν ἄφθεγκτόν τε αὐτὸ καὶ ἄρρητον καὶ ἄλογον ἔφην εἰ̃ναι. συνέπη̨;

{ΘΕΑΙ.} Συνέπομαι. πω̃ς γὰρ οὔ;

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν τό γε εἰ̃ναι προσάπτειν πειρώμενος ἐναντία τοι̃ς πρόσθεν ἔλεγον;

{ΘΕΑΙ.} Φαίνη̨.

{ΞΕ.} Τί δέ; του̃το προσάπτων οὐχ ὡς ἑνὶ διελεγόμην;

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Καὶ μὴν ἄλογόν γε λέγων καὶ ἄρρητον καὶ ἄφθεγκτον ὥς γε πρὸς ἓν τὸν λόγον ἐποιούμην.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς δ' οὔ;

{ΞΕ.} Φαμὲν δέ γε δει̃ν, εἴπερ ὀρθω̃ς τις λέξει, μήτε ὡς ἓν μήτε ὡς πολλὰ διορίζειν αὐτό, μηδὲ τὸ παράπαν <αὐτὸ> καλει̃ν: ἑνὸς γὰρ εἴδει καὶ κατὰ ταύτην ἂν τὴν πρόσρησιν προσαγορεύοιτο.

{ΘΕΑΙ.} Παντάπασί γε.

{ΞΕ.} Τὸν μὲν τοίνυν ἐμέ γε τί τις ἂν λέγοι; καὶ γὰρ πάλαι καὶ τὰ νυ̃ν ἡττημένον ἂν εὕροι περὶ τὸν του̃ μὴ ὄντος ἔλεγχον. ὥστε ἐν ἔμοιγε λέγοντι, καθάπερ εἰ̃πον, μὴ σκοπω̃μεν τὴν ὀρθολογίαν περὶ τὸ μὴ ὄν, ἀλλ' εἰ̃α δὴ νυ̃ν ἐν σοὶ σκεψώμεθα.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς φή̨σ;

{ΞΕ.} 'Ίθι ἡμι̃ν εὐ̃ καὶ γενναίωσ, ἅτε νέος ὤν, ὅτι μάλιστα δύνασαι συντείνας πειράθητι, μήτε οὐσίαν μήτε τὸ ἓν μήτε πλη̃θος ἀριθμου̃ προστιθεὶς τω̨̃ μὴ ὄντι, κατὰ τὸ ὀρθὸν φθέγξασθαί τι περὶ αὐτου̃.

{ΘΕΑΙ.} Πολλὴ μεντἄν με καὶ ἄτοπος ἔχοι προθυμία τη̃ς ἐπιχειρήσεωσ, εἰ σὲ τοιαυ̃θ' ὁρω̃ν πάσχοντα αὐτὸς ἐπιχειροίην.

{ΞΕ.} 'Αλλ' εἰ δοκει̃, σὲ μὲν καὶ ἐμὲ χαίρειν ἐω̃μεν: ἕως δ' ἄν τινι δυναμένω̨ δρα̃ν του̃το ἐντυγχάνωμεν, μέχρι τούτου λέγωμεν ὡς παντὸς μα̃λλον πανούργως εἰς ἄπορον ὁ σοφιστὴς τόπον καταδέδυκεν.

{ΘΕΑΙ.} Καὶ μάλα δὴ φαίνεται.

{ΞΕ.} Τοιγαρου̃ν εἴ τινα φήσομεν αὐτὸν ἔχειν φανταστικὴν τέχνην, ῥα̨δίως ἐκ ταύτης τη̃ς χρείας τω̃ν λόγων ἀντιλαμβα - νόμενος ἡμω̃ν εἰς τοὐναντίον ἀποστρέψει τοὺς λόγουσ, ὅταν εἰδωλοποιὸν αὐτὸν καλω̃μεν, ἀνερωτω̃ν τί ποτε τὸ παράπαν εἴδωλον λέγομεν. σκοπει̃ν οὐ̃ν, ὠ̃ Θεαίτητε, χρὴ τί τις τω̨̃ νεανία̨ πρὸς τὸ ἐρωτώμενον ἀποκρινει̃ται.

{ΘΕΑΙ.} Δη̃λον ὅτι φήσομεν τά τε ἐν τοι̃ς ὕδασι καὶ κατόπτροις εἴδωλα, ἔτι καὶ τὰ γεγραμμένα καὶ τὰ τετυπωμένα καὶ τἀ̃λλα ὅσα που τοιαυ̃τ' ἔσθ' ἕτερα.

{ΞΕ.} Φανερόσ, ὠ̃ Θεαίτητε, εἰ̃ σοφιστὴν οὐχ ἑωρακώσ.

{ΘΕΑΙ.} Τί δή;

{ΞΕ.} Δόξει σοι μύειν ἢ παντάπασιν οὐκ ἔχειν ὄμματα.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃σ;

{ΞΕ.} Τὴν ἀπόκρισιν ὅταν οὕτως αὐτω̨̃ διδω̨̃ς ἐὰν ἐν κατό - πτροις ἢ πλάσμασι λέγη̨ς τι, καταγελάσεταί σου τω̃ν λόγων, ὅταν ὡς βλέποντι λέγη̨ς αὐτω̨̃, προσποιούμενος οὔτε κάτοπτρα οὔτε ὕδατα γιγνώσκειν οὔτε τὸ παράπαν ὄψιν, τὸ δ' ἐκ τω̃ν λόγων ἐρωτήσει σε μόνον.

{ΘΕΑΙ.} Ποι̃ον;

{ΞΕ.} Τὸ διὰ πάντων τούτων ἃ πολλὰ εἰπὼν ἠξίωσας ἑνὶ προσειπει̃ν ὀνόματι φθεγξάμενος εἴδωλον ἐπὶ πα̃σιν ὡς ἓν ὄν. λέγε οὐ̃ν καὶ ἀμύνου μηδὲν ὑποχωρω̃ν τὸν ἄνδρα.

{ΘΕΑΙ.} Τί δη̃τα, ὠ̃ ξένε, εἴδωλον ἂν φαι̃μεν εἰ̃ναι πλήν γε τὸ πρὸς τἀληθινὸν ἀφωμοιωμένον ἕτερον τοιου̃τον;

{ΞΕ.} 'Έτερον δὲ λέγεις τοιου̃τον ἀληθινόν, ἢ ἐπὶ τίνι τὸ τοιου̃τον εἰ̃πεσ;

{ΘΕΑΙ.} Οὐδαμω̃ς ἀληθινόν γε, ἀλλ' ἐοικὸς μέν.

{ΞΕ.} ^~'Αρα τὸ ἀληθινὸν ὄντως ὂν λέγων;

{ΘΕΑΙ.} Οὕτωσ.

{ΞΕ.} Τί δέ; τὸ μὴ ἀληθινὸν ἀ̃ρ' ἐναντίον ἀληθου̃σ;

{ΘΕΑΙ.} Τί μήν;

{ΞΕ.} Οὐκ ὄντως [οὐκ] ὂν ἄρα λέγεις τὸ ἐοικόσ, εἴπερ αὐτό γε μὴ ἀληθινὸν ἐρει̃σ.

{ΘΕΑΙ.} 'Αλλ' ἔστι γε μήν πωσ.

{ΞΕ.} Οὔκουν ἀληθω̃ς γε, φή̨σ.

{ΘΕΑΙ.} Οὐ γὰρ οὐ̃ν: πλήν γ' εἰκὼν ὄντωσ.

{ΞΕ.} Οὐκ ὂν ἄρα [οὐκ] ὄντως ἐστὶν ὄντως ἣν λέγομεν εἰκόνα;

{ΘΕΑΙ.} Κινδυνεύει τοιαύτην τινὰ πεπλέχθαι συμπλοκὴν τὸ μὴ ὂν τω̨̃ ὄντι, καὶ μάλα ἄτοπον.

{ΞΕ.} Πω̃ς γὰρ οὐκ ἄτοπον; ὁρα̨̃ς γου̃ν ὅτι καὶ νυ̃ν διὰ τη̃ς ἐπαλλάξεως ταύτης ὁ πολυκέφαλος σοφιστὴς ἠνάγκακεν ἡμα̃ς τὸ μὴ ὂν οὐχ ἑκόντας ὁμολογει̃ν εἰ̃ναί πωσ.

{ΘΕΑΙ.} 'Ορω̃ καὶ μάλα.

{ΞΕ.} Τί δὲ δή; τὴν τέχνην αὐτου̃ τίνα ἀφορίσαντες ἡμι̃ν αὐτοι̃ς συμφωνει̃ν οἱ̃οί τε ἐσόμεθα;

{ΘΕΑΙ.} Πη̨̃ καὶ τὸ ποι̃όν τι φοβούμενος οὕτω λέγεισ;

{ΞΕ.} 'Όταν περὶ τὸ φάντασμα αὐτὸν ἀπατα̃ν φω̃μεν καὶ τὴν τέχνην εἰ̃ναί τινα ἀπατητικὴν αὐτου̃, τότε πότερον ψευδη̃ δοξάζειν τὴν ψυχὴν ἡμω̃ν φήσομεν ὑπὸ τη̃ς ἐκείνου τέχνησ, ἢ τί ποτ' ἐρου̃μεν;

{ΘΕΑΙ.} Του̃το: τί γὰρ ἂν ἄλλο εἴπαιμεν;

{ΞΕ.} Ψευδὴς δ' αὐ̃ δόξα ἔσται τἀναντία τοι̃ς οὐ̃σι δοξά - ζουσα, ἢ πω̃σ;

{ΘΕΑΙ.} Οὕτωσ: τἀναντία.

{ΞΕ.} Λέγεις ἄρα τὰ μὴ ὄντα δοξάζειν τὴν ψευδη̃ δόξαν;

{ΘΕΑΙ.} 'Ανάγκη.

{ΞΕ.} Πότερον μὴ εἰ̃ναι τὰ μὴ ὄντα δοξάζουσαν, ἤ πως εἰ̃ναι τὰ μηδαμω̃ς ὄντα;

{ΘΕΑΙ.} Εἰ̃ναί πως τὰ μὴ ὄντα δει̃ γε, εἴπερ ψεύσεταί ποτέ τίς τι καὶ κατὰ βραχύ.

{ΞΕ.} Τί δ'; οὐ καὶ μηδαμω̃ς εἰ̃ναι τὰ πάντως ὄντα δοξάζεται;

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Καὶ του̃το δὴ ψευ̃δοσ;

{ΘΕΑΙ.} Καὶ του̃το.

{ΞΕ.} Καὶ λόγος οἰ̃μαι ψευδὴς οὕτω κατὰ ταὐτὰ νομισθήσεται τά τε ὄντα λέγων μὴ εἰ̃ναι καὶ τὰ μὴ ὄντα εἰ̃ναι.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ ἂν ἄλλως τοιου̃τος γένοιτο;

{ΞΕ.} Σχεδὸν οὐδαμω̃σ: ἀλλὰ ταυ̃τα ὁ σοφιστὴς οὐ φήσει. ἢ τίς μηχανὴ συγχωρει̃ν τινα τω̃ν εὐ̃ φρονούντων, ὅταν [ἄφθεγκτα καὶ ἄρρητα καὶ ἄλογα καὶ ἀδιανόητα] προσ - διωμολογημένα ἠ̨̃ τὰ πρὸ τούτων ὁμολογηθέντα; μανθάνομεν, ὠ̃ Θεαίτητε, ἃ λέγει;

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὐ μανθάνομεν ὅτι τἀναντία φήσει λέγειν ἡμα̃ς τοι̃ς νυνδή, ψευδη̃ τολμήσαντας εἰπει̃ν ὡς ἔστιν ἐν δόξαις τε καὶ κατὰ λόγουσ; τω̨̃ γὰρ μὴ ὄντι τὸ ὂν προσ - άπτειν ἡμα̃ς πολλάκις ἀναγκάζεσθαι, διομολογησαμένους νυνδὴ του̃το εἰ̃ναι πάντων ἀδυνατώτατον.

{ΞΕ.} 'Ορθω̃ς ἀπεμνημόνευσασ. ἀλλ' ὅρα δὴ [βουλεύεσθαι] τί χρὴ δρα̃ν του̃ σοφιστου̃ πέρι: τὰς γὰρ ἀντιλήψεις καὶ ἀπορίασ, ἐὰν αὐτὸν διερευνω̃μεν ἐν τη̨̃ τω̃ν ψευδουργω̃ν καὶ γοήτων τέχνη̨ τιθέντεσ, ὁρα̨̃ς ὡς εὔποροι καὶ πολλαί.

{ΘΕΑΙ.} Καὶ μάλα.

{ΞΕ.} Μικρὸν μέρος τοίνυν αὐτω̃ν διεληλύθαμεν, οὐσω̃ν ὡς ἔπος εἰπει̃ν ἀπεράντων.

{ΘΕΑΙ.} 'Αδύνατόν γ' ἄν, ὡς ἔοικεν, εἴη τὸν σοφιστὴν ἑλει̃ν, εἰ ταυ̃τα οὕτως ἔχει.

{ΞΕ.} Τί οὐ̃ν; οὕτως ἀποστησόμεθα νυ̃ν μαλθακισθέντεσ;

{ΘΕΑΙ.} Οὔκουν ἔγωγέ φημι δει̃ν, εἰ καὶ κατὰ σμικρὸν οἱ̃οί τ' ἐπιλαβέσθαι πη̨ τἀνδρός ἐσμεν.

{ΞΕ.} 'Έξεις οὐ̃ν συγγνώμην καὶ καθάπερ νυ̃ν εἰ̃πες ἀγα - πήσεις ἐάν πη̨ καὶ κατὰ βραχὺ παρασπασώμεθα οὕτως ἰσχυρου̃ λόγου;

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὐχ ἕξω;

{ΞΕ.} Τόδε τοίνυν ἔτι μα̃λλον παραιτου̃μαί σε.

{ΘΕΑΙ.} Τὸ ποι̃ον;

{ΞΕ.} Μή με οἱ̃ον πατραλοίαν ὑπολάβη̨ς γίγνεσθαί τινα.

{ΘΕΑΙ.} Τί δή;

{ΞΕ.} Τὸν του̃ πατρὸς Παρμενίδου λόγον ἀναγκαι̃ον ἡμι̃ν ἀμυνομένοις ἔσται βασανίζειν, καὶ βιάζεσθαι τό τε μὴ ὂν ὡς ἔστι κατά τι καὶ τὸ ὂν αὐ̃ πάλιν ὡς οὐκ ἔστι πη̨.

{ΘΕΑΙ.} Φαίνεται τὸ τοιου̃τον διαμαχετέον ἐν τοι̃ς λόγοισ.

{ΞΕ.} Πω̃ς γὰρ οὐ φαίνεται καὶ τὸ λεγόμενον δὴ του̃το τυφλω̨̃; τούτων γὰρ μήτ' ἐλεγχθέντων μήτε ὁμολογηθέντων σχολη̨̃ ποτέ τις οἱ̃ός τε ἔσται περὶ λόγων ψευδω̃ν λέγων ἢ δόξησ, εἴτε εἰδώλων εἴτε εἰκόνων εἴτε μιμημάτων εἴτε φαντασμάτων αὐτω̃ν, ἢ καὶ περὶ τεχνω̃ν τω̃ν ὅσαι περὶ ταυ̃τά εἰσι, μὴ κατα - γέλαστος εἰ̃ναι τά [γ'] ἐναντία ἀναγκαζόμενος αὑτω̨̃ λέγειν.

{ΘΕΑΙ.} 'Αληθέστατα.

{ΞΕ.} Διὰ ταυ̃τα μέντοι τολμητέον ἐπιτίθεσθαι τω̨̃ πα - τρικω̨̃ λόγω̨ νυ̃ν, ἢ τὸ παράπαν ἐατέον, εἰ του̃τό τις εἴργει δρα̃ν ὄκνοσ.

{ΘΕΑΙ.} 'Αλλ' ἡμα̃ς του̃τό γε μηδὲν μηδαμη̨̃ εἴρξη̨.

{ΞΕ.} Τρίτον τοίνυν ἔτι σε σμικρόν τι παραιτήσομαι.

{ΘΕΑΙ.} Λέγε μόνον.

{ΞΕ.} Εἰ̃πόν που νυνδὴ λέγων ὡς πρὸς τὸν περὶ ταυ̃τ' ἔλεγχον ἀεί τε ἀπειρηκὼς ἐγὼ τυγχάνω καὶ δὴ καὶ τὰ νυ̃ν.

{ΘΕΑΙ.} Εἰ̃πεσ.

{ΞΕ.} Φοβου̃μαι δὴ τὰ εἰρημένα, μή ποτε διὰ ταυ̃τά σοι μανικὸς εἰ̃ναι δόξω παρὰ πόδα μεταβαλὼν ἐμαυτὸν ἄνω καὶ κάτω. σὴν γὰρ δὴ χάριν ἐλέγχειν τὸν λόγον ἐπιθησόμεθα, ἐάνπερ ἐλέγχωμεν.

{ΘΕΑΙ.} 'Ως τοίνυν ἔμοιγε μηδαμη̨̃ δόξων μηδὲν πλημ - μελει̃ν, ἂν ἐπὶ τὸν ἔλεγχον του̃τον καὶ τὴν ἀπόδειξιν ἴη̨σ, θαρρω̃ν ἴθι τούτου γε ἕνεκα.

{ΞΕ.} Φέρε δή, τίνα ἀρχήν τις ἂν ἄρξαιτο παρακινδυνευ - τικου̃ λόγου; δοκω̃ μὲν γὰρ τήνδ', ὠ̃ παι̃, τὴν ὁδὸν ἀναγκαιο - τάτην ἡμι̃ν εἰ̃ναι τρέπεσθαι.

{ΘΕΑΙ.} Ποίαν δή;

{ΞΕ.} Τὰ δοκου̃ντα νυ̃ν ἐναργω̃ς ἔχειν ἐπισκέψασθαι πρω̃τον μή πη̨ τεταραγμένοι μὲν ὠ̃μεν περὶ ταυ̃τα, ῥα̨δίως δ' ἀλλήλοις ὁμολογω̃μεν ὡς εὐκρινω̃ς ἔχοντεσ.

{ΘΕΑΙ.} Λέγε σαφέστερον ὃ λέγεισ.

{ΞΕ.} Εὐκόλως μοι δοκει̃ Παρμενίδης ἡμι̃ν διειλέχθαι καὶ πα̃ς ὅστις πώποτε ἐπὶ κρίσιν ὥρμησε του̃ τὰ ὄντα διορίσασθαι πόσα τε καὶ ποι̃ά ἐστιν.

{ΘΕΑΙ.} Πη̨̃;

{ΞΕ.} Μυ̃θόν τινα ἕκαστος φαίνεταί μοι διηγει̃σθαι παισὶν ὡς οὐ̃σιν ἡμι̃ν, ὁ μὲν ὡς τρία τὰ ὄντα, πολεμει̃ δὲ ἀλλήλοις ἐνίοτε αὐτω̃ν ἄττα πη̨, τοτὲ δὲ καὶ φίλα γιγνόμενα γάμους τε καὶ τόκους καὶ τροφὰς τω̃ν ἐκγόνων παρέχεται: δύο δὲ ἕτερος εἰπών, ὑγρὸν καὶ ξηρὸν ἢ θερμὸν καὶ ψυχρόν, συνοι - κίζει τε αὐτὰ καὶ ἐκδίδωσι: τὸ δὲ παρ' ἡμι̃ν 'Ελεατικὸν ἔθνοσ, ἀπὸ Ξενοφάνους τε καὶ ἔτι πρόσθεν ἀρξάμενον, ὡς ἑνὸς ὄντος τω̃ν πάντων καλουμένων οὕτω διεξέρχεται τοι̃ς μύθοισ. 'Ιάδες δὲ καὶ Σικελαί τινες ὕστερον Μου̃σαι συνενόησαν ὅτι συμπλέκειν ἀσφαλέστατον ἀμφότερα καὶ λέγειν ὡς τὸ ὂν πολλά τε καὶ ἕν ἐστιν, ἔχθρα̨ δὲ καὶ φιλία̨ συνέχεται. διαφερόμενον γὰρ ἀεὶ συμφέρεται, φασὶν αἱ συντονώτεραι τω̃ν Μουσω̃ν: αἱ δὲ μαλακώτεραι τὸ μὲν ἀεὶ ταυ̃τα οὕτως ἔχειν ἐχάλασαν, ἐν μέρει δὲ τοτὲ μὲν ἓν εἰ̃ναί φασι τὸ πα̃ν καὶ φίλον ὑπ' 'Αφροδίτησ, τοτὲ δὲ πολλὰ καὶ πολέμιον αὐτὸ αὑτω̨̃ διὰ νει̃κός τι. ταυ̃τα δὲ πάντα εἰ μὲν ἀληθω̃ς τις ἢ μὴ τούτων εἴρηκε, χαλεπὸν καὶ πλημμελὲς οὕτω μεγάλα κλεινοι̃ς καὶ παλαιοι̃ς ἀνδράσιν ἐπιτιμα̃ν: ἐκει̃νο δὲ ἀνεπίφθονον ἀποφήνασθαι -

{ΘΕΑΙ.} Τὸ ποι̃ον;

{ΞΕ.} 'Ότι λίαν τω̃ν πολλω̃ν ἡμω̃ν ὑπεριδόντες ὠλιγώρησαν: οὐδὲν γὰρ φροντίσαντες εἴτ' ἐπακολουθου̃μεν αὐτοι̃ς λέγουσιν εἴτε ἀπολειπόμεθα, περαίνουσι τὸ σφέτερον αὐτω̃ν ἕκαστοι.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς λέγεισ;

{ΞΕ.} 'Όταν τις αὐτω̃ν φθέγξηται λέγων ὡς ἔστιν ἢ γέγονεν ἢ γίγνεται πολλὰ ἢ ἓν ἢ δύο, καὶ θερμὸν αὐ̃ ψυχρω̨̃ συγκεραννύμενον, ἄλλοθί πη̨ διακρίσεις καὶ συγκρίσεις ὑπο - τιθείσ, τούτων, ὠ̃ Θεαίτητε, ἑκάστοτε σύ τι πρὸς θεω̃ν συνίης ὅτι λέγουσιν; ἐγὼ μὲν γὰρ ὅτε μὲν ἠ̃ν νεώτεροσ, του̃τό τε τὸ νυ̃ν ἀπορούμενον ὁπότε τις εἴποι, τὸ μὴ ὄν, ἀκριβω̃ς ὤ̨μην συνιέναι. νυ̃ν δὲ ὁρα̨̃ς ἵν' ἐσμὲν αὐτου̃ πέρι τη̃ς ἀπορίασ.

{ΘΕΑΙ.} 'Ορω̃.

{ΞΕ.} Τάχα τοίνυν ἴσως οὐχ ἡ̃ττον κατὰ τὸ ὂν ταὐτὸν του̃το πάθος εἰληφότες ἐν τη̨̃ ψυχη̨̃ περὶ μὲν του̃το εὐπορει̃ν φαμεν καὶ μανθάνειν ὁπόταν τις αὐτὸ φθέγξηται, περὶ δὲ θάτερον οὔ, πρὸς ἀμφότερα ὁμοίως ἔχοντεσ.

{ΘΕΑΙ.} 'Ίσωσ.

{ΞΕ.} Καὶ περὶ τω̃ν ἄλλων δὴ τω̃ν προειρημένων ἡμι̃ν ταὐτὸν του̃το εἰρήσθω.

{ΘΕΑΙ.} Πάνυ γε.

{ΞΕ.} Τω̃ν μὲν τοίνυν πολλω̃ν πέρι καὶ μετὰ του̃το σκεψόμεθ', ἂν δόξη̨, περὶ δὲ του̃ μεγίστου τε καὶ ἀρχηγου̃ πρώτου νυ̃ν σκεπτέον.

{ΘΕΑΙ.} Τίνος δὴ λέγεισ; ἢ δη̃λον ὅτι τὸ ὂν φὴ̨ς πρω̃τον δει̃ν διερευνήσασθαι τί ποθ' οἱ λέγοντες αὐτὸ δηλου̃ν ἡγου̃νται;

{ΞΕ.} Κατὰ πόδα γε, ὠ̃ Θεαίτητε, ὑπέλαβεσ. λέγω γὰρ δὴ ταύτη̨ δει̃ν ποιει̃σθαι τὴν μέθοδον ἡμα̃σ, οἱ̃ον αὐτω̃ν παρόντων ἀναπυνθανομένους ὡ̃δε: "Φέρε, ὁπόσοι θερμὸν καὶ ψυχρὸν ἤ τινε δύο τοιούτω τὰ πάντ' εἰ̃ναί φατε, τί ποτε ἄρα του̃τ' ἐπ' ἀμφοι̃ν φθέγγεσθε, λέγοντες ἄμφω καὶ ἑκάτερον εἰ̃ναι; τί τὸ εἰ̃ναι του̃το ὑπολάβωμεν ὑμω̃ν; πότερον τρίτον παρὰ τὰ δύο ἐκει̃να, καὶ τρία τὸ πα̃ν ἀλλὰ μὴ δύο ἔτι καθ' ὑμα̃ς τιθω̃μεν; οὐ γάρ που τοι̃ν γε δυοι̃ν καλου̃ντες θάτερον ὂν ἀμφότερα ὁμοίως εἰ̃ναι λέγετε: σχεδὸν γὰρ ἂν ἀμφοτέρως ἕν, ἀλλ' οὐ δύο εἴτην."

{ΘΕΑΙ.} 'Αληθη̃ λέγεισ.

{ΞΕ.} "'Αλλ' ἀ̃ρά γε τὰ ἄμφω βούλεσθε καλει̃ν ὄν;"

{ΘΕΑΙ.} 'Ίσωσ.

{ΞΕ.} "'Αλλ', ὠ̃ φίλοι," φήσομεν, "κἂν οὕτω τὰ δύο λέγοιτ' ἂν σαφέστατα ἕν."

{ΘΕΑΙ.} 'Ορθότατα εἴρηκασ.

{ΞΕ.} "'Επειδὴ τοίνυν ἡμει̃ς ἠπορήκαμεν, ὑμει̃ς αὐτὰ ἡμι̃ν ἐμφανίζετε ἱκανω̃σ, τί ποτε βούλεσθε σημαίνειν ὁπόταν ὂν φθέγγησθε. δη̃λον γὰρ ὡς ὑμει̃ς μὲν ταυ̃τα πάλαι γιγνώσκετε, ἡμει̃ς δὲ πρὸ του̃ μὲν ὠ̨όμεθα, νυ̃ν δ' ἠπορή - καμεν. διδάσκετε οὐ̃ν πρω̃τον του̃τ' αὐτὸ ἡμα̃σ, ἵνα μὴ δοξάζωμεν μανθάνειν μὲν τὰ λεγόμενα παρ' ὑμω̃ν, τὸ δὲ τούτου γίγνηται πα̃ν τοὐναντίον." ταυ̃τα δὴ λέγοντές τε καὶ ἀξιου̃ντες παρά τε τούτων καὶ παρὰ τω̃ν ἄλλων ὅσοι πλει̃ον ἑνὸς λέγουσι τὸ πα̃ν εἰ̃ναι, μω̃ν, ὠ̃ παι̃, τὶ πλημ - μελήσομεν;

{ΘΕΑΙ.} 'Ήκιστά γε.

{ΞΕ.} Τί δέ; παρὰ τω̃ν ἓν τὸ πα̃ν λεγόντων ἀ̃ρ' οὐ πευστέον εἰς δύναμιν τί ποτε λέγουσι τὸ ὄν;

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὔ;

{ΞΕ.} Τόδε τοίνυν ἀποκρινέσθων. "'Έν πού φατε μόνον εἰ̃ναι;" - "Φαμὲν γάρ," φήσουσιν. ἠ̃ γάρ;

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} "Τί δέ; ὂν καλει̃τέ τι;"

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} "Πότερον ὅπερ ἕν, ἐπὶ τω̨̃ αὐτω̨̃ προσχρώμενοι δυοι̃ν ὀνόμασιν, ἢ πω̃σ;"

{ΘΕΑΙ.} Τίς οὐ̃ν αὐτοι̃ς ἡ μετὰ του̃τ', ὠ̃ ξένε, ἀπόκρισισ;

{ΞΕ.} Δη̃λον, ὠ̃ Θεαίτητε, ὅτι τω̨̃ ταύτην τὴν ὑπόθεσιν ὑποθεμένω̨ πρὸς τὸ νυ̃ν ἐρωτηθὲν καὶ πρὸς ἄλλο δὲ ὁτιου̃ν οὐ πάντων ῥα̨̃στον ἀποκρίνασθαι.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃σ;

{ΞΕ.} Τό τε δύο ὀνόματα ὁμολογει̃ν εἰ̃ναι μηδὲν θέμενον πλὴν ἓν καταγέλαστόν που.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς δ' οὔ;

{ΞΕ.} Καὶ τὸ παράπαν γε ἀποδέχεσθαί του λέγοντος ὡς ἔστιν ὄνομά τι, λόγον οὐκ ἂν ἔχον.

{ΘΕΑΙ.} Πη̨̃;

{ΞΕ.} Τιθείς τε τοὔνομα του̃ πράγματος ἕτερον δύο λέγει πού τινε.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Καὶ μὴν ἂν ταὐτόν γε αὐτω̨̃ τιθη̨̃ τοὔνομα, ἢ μηδενὸς ὄνομα ἀναγκασθήσεται λέγειν, εἰ δέ τινος αὐτὸ φήσει, συμβήσεται τὸ ὄνομα ὀνόματος ὄνομα μόνον, ἄλλου δὲ οὐδενὸς ὄν.

{ΘΕΑΙ.} Οὕτωσ.

{ΞΕ.} Καὶ τὸ ἕν γε, ἑνὸς ὄνομα ὂν καὶ του̃ ὀνόματος αὐ̃ τὸ ἓν ὄν.

{ΘΕΑΙ.} 'Ανάγκη.

{ΞΕ.} Τί δέ; τὸ ὅλον ἕτερον του̃ ὄντος ἑνὸς ἢ ταὐτὸν φήσουσι τούτω̨;

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὐ φήσουσί τε καὶ φασίν;

{ΞΕ.} Εἰ τοίνυν ὅλον ἐστίν, ὥσπερ καὶ Παρμενίδης λέγει,

Πάντοθεν εὐκύκλου σφαίρης ἐναλίγκιον ὄγκω̨,
μεσσόθεν ἰσοπαλὲς πάντη̨: τὸ γὰρ οὔτε τι μει̃ζον
οὔτε τι βαιότερον πελέναι χρεόν ἐστι τη̨̃ ἢ τη̨̃,

τοιου̃τόν γε ὂν τὸ ὂν μέσον τε καὶ ἔσχατα ἔχει, ταυ̃τα δὲ ἔχον πα̃σα ἀνάγκη μέρη ἔχειν: ἢ πω̃σ;

{ΘΕΑΙ.} Οὕτωσ.

{ΞΕ.} 'Αλλὰ μὴν τό γε μεμερισμένον πάθος μὲν του̃ ἑνὸς ἔχειν ἐπὶ τοι̃ς μέρεσι πα̃σιν οὐδὲν ἀποκωλύει, καὶ ταύτη̨ δὴ πα̃ν τε ὂν καὶ ὅλον ἓν εἰ̃ναι.

{ΘΕΑΙ.} Τί δ' οὔ;

{ΞΕ.} Τὸ δὲ πεπονθὸς ταυ̃τα ἀ̃ρ' οὐκ ἀδύνατον αὐτό γε τὸ ἓν αὐτὸ εἰ̃ναι;

{ΘΕΑΙ.} Πω̃σ;

{ΞΕ.} 'Αμερὲς δήπου δει̃ παντελω̃ς τό γε ἀληθω̃ς ἓν κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον εἰρη̃σθαι.

{ΘΕΑΙ.} Δει̃ γὰρ οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Τὸ δέ γε τοιου̃τον ἐκ πολλω̃ν μερω̃ν ὂν οὐ συμ - φωνήσει τω̨̃ [ὅλω̨] λόγω̨.

{ΘΕΑΙ.} Μανθάνω.

{ΞΕ.} Πότερον δὴ πάθος ἔχον τὸ ὂν του̃ ἑνὸς οὕτως ἕν τε ἔσται καὶ ὅλον, ἢ παντάπασι μὴ λέγωμεν ὅλον εἰ̃ναι τὸ ὄν;

{ΘΕΑΙ.} Χαλεπὴν προβέβληκας αἵρεσιν.

{ΞΕ.} 'Αληθέστατα μέντοι λέγεισ. πεπονθός τε γὰρ τὸ ὂν ἓν εἰ̃ναί πως οὐ ταὐτὸν ὂν τω̨̃ ἑνὶ φανει̃ται, καὶ πλέονα δὴ τὰ πάντα ἑνὸς ἔσται.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Καὶ μὴν ἐάν γε τὸ ὂν ἠ̨̃ μὴ ὅλον διὰ τὸ πεπονθέναι τὸ ὑπ' ἐκείνου πάθοσ, ἠ̨̃ δὲ αὐτὸ τὸ ὅλον, ἐνδεὲς τὸ ὂν ἑαυτου̃ συμβαίνει.

{ΘΕΑΙ.} Πάνυ γε.

{ΞΕ.} Καὶ κατὰ του̃τον δὴ τὸν λόγον ἑαυτου̃ στερόμενον οὐκ ὂν ἔσται τὸ ὄν.

{ΘΕΑΙ.} Οὕτωσ.

{ΞΕ.} Καὶ ἑνός γε αὐ̃ πλείω τὰ πάντα γίγνεται, του̃ τε ὄντος καὶ του̃ ὅλου χωρὶς ἰδίαν ἑκατέρου φύσιν εἰληφότοσ.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Μὴ ὄντος δέ γε τὸ παράπαν του̃ ὅλου, ταὐτά τε ταυ̃τα ὑπάρχει τω̨̃ ὄντι, καὶ πρὸς τω̨̃ μὴ εἰ̃ναι μηδ' ἂν γενέσθαι ποτὲ ὄν.

{ΘΕΑΙ.} Τί δή;

{ΞΕ.} Τὸ γενόμενον ἀεὶ γέγονεν ὅλον: ὥστε οὔτε οὐσίαν οὔτε γένεσιν ὡς οὐ̃σαν δει̃ προσαγορεύειν [τὸ ἓν ἢ] τὸ ὅλον ἐν τοι̃ς οὐ̃σι μὴ τιθέντα.

{ΘΕΑΙ.} Παντάπασιν ἔοικε ταυ̃θ' οὕτως ἔχειν.

{ΞΕ.} Καὶ μὴν οὐδ' ὁποσονου̃ν τι δει̃ τὸ μὴ ὅλον εἰ̃ναι: ποσόν τι γὰρ ὄν, ὁπόσον ἂν ἠ̨̃, τοσου̃τον ὅλον ἀναγκαι̃ον αὐτὸ εἰ̃ναι.

{ΘΕΑΙ.} Κομιδη̨̃ γε.

{ΞΕ.} Καὶ τοίνυν ἄλλα μυρία ἀπεράντους ἀπορίας ἕκαστον εἰληφὸς φανει̃ται τω̨̃ τὸ ὂν εἴτε δύο τινὲ εἴτε ἓν μόνον εἰ̃ναι λέγοντι.

{ΘΕΑΙ.} Δηλοι̃ σχεδὸν καὶ τὰ νυ̃ν ὑποφαίνοντα: συν - άπτεται γὰρ ἕτερον ἐξ ἄλλου, μείζω καὶ χαλεπωτέραν φέρον περὶ τω̃ν ἔμπροσθεν ἀεὶ ῥηθέντων πλάνην.

{ΞΕ.} Τοὺς μὲν τοίνυν διακριβολογουμένους ὄντος τε πέρι καὶ μή, πάντας μὲν οὐ διεληλύθαμεν, ὅμως δὲ ἱκανω̃ς ἐχέτω: τοὺς δὲ ἄλλως λέγοντας αὐ̃ θεατέον, ἵν' ἐκ πάντων ἴδωμεν ὅτι τὸ ὂν του̃ μὴ ὄντος οὐδὲν εὐπορώτερον εἰπει̃ν ὅτι ποτ' ἔστιν.

{ΘΕΑΙ.} Οὐκου̃ν πορεύεσθαι χρὴ καὶ ἐπὶ τούτουσ.

{ΞΕ.} Καὶ μὴν ἔοικέ γε ἐν αὐτοι̃ς οἱ̃ον γιγαντομαχία τις εἰ̃ναι διὰ τὴν ἀμφισβήτησιν περὶ τη̃ς οὐσίας πρὸς ἀλλήλουσ.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃σ;

{ΞΕ.} Οἱ μὲν εἰς γη̃ν ἐξ οὐρανου̃ καὶ του̃ ἀοράτου πάντα ἕλκουσι, ται̃ς χερσὶν ἀτεχνω̃ς πέτρας καὶ δρυ̃ς περιλαμ - βάνοντεσ. τω̃ν γὰρ τοιούτων ἐφαπτόμενοι πάντων διισχυρί- ζονται του̃το εἰ̃ναι μόνον ὃ παρέχει προσβολὴν καὶ ἐπαφήν τινα, ταὐτὸν σω̃μα καὶ οὐσίαν ὁριζόμενοι, τω̃ν δὲ ἄλλων εἴ τίς [τι] φήσει μὴ σω̃μα ἔχον εἰ̃ναι, καταφρονου̃ντες τὸ παράπαν καὶ οὐδὲν ἐθέλοντες ἄλλο ἀκούειν.

{ΘΕΑΙ.} ^~'Η δεινοὺς εἴρηκας ἄνδρασ: ἤδη γὰρ καὶ ἐγὼ τούτων συχνοι̃ς προσέτυχον.

{ΞΕ.} Τοιγαρου̃ν οἱ πρὸς αὐτοὺς ἀμφισβητου̃ντες μάλα εὐλαβω̃ς ἄνωθεν ἐξ ἀοράτου ποθὲν ἀμύνονται, νοητὰ ἄττα καὶ ἀσώματα εἴδη βιαζόμενοι τὴν ἀληθινὴν οὐσίαν εἰ̃ναι: τὰ δὲ ἐκείνων σώματα καὶ τὴν λεγομένην ὑπ' αὐτω̃ν ἀλήθειαν κατὰ σμικρὰ διαθραύοντες ἐν τοι̃ς λόγοις γένεσιν ἀντ' οὐσίας φερομένην τινὰ προσαγορεύουσιν. ἐν μέσω̨ δὲ περὶ ταυ̃τα ἄπλετος ἀμφοτέρων μάχη τισ, ὠ̃ Θεαίτητε, ἀεὶ συνέστηκεν.

{ΘΕΑΙ.} 'Αληθη̃.

{ΞΕ.} Παρ' ἀμφοι̃ν τοίνυν τοι̃ν γενοι̃ν κατὰ μέρος λάβωμεν λόγον ὑπὲρ ἡ̃ς τίθενται τη̃ς οὐσίασ.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς οὐ̃ν δὴ ληψόμεθα;

{ΞΕ.} Παρὰ μὲν τω̃ν ἐν εἴδεσιν αὐτὴν τιθεμένων ῥα̨̃ον, ἡμερώτεροι γάρ: παρὰ δὲ τω̃ν εἰς σω̃μα πάντα ἑλκόντων βία̨ χαλεπώτερον, ἴσως δὲ καὶ σχεδὸν ἀδύνατον. ἀλλ' ὡ̃δέ μοι δει̃ν δοκει̃ περὶ αὐτω̃ν δρα̃ν.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃σ;

{ΞΕ.} Μάλιστα μέν, εἴ πη̨ δυνατὸν ἠ̃ν, ἔργω̨ βελτίους αὐτοὺς ποιει̃ν: εἰ δὲ του̃το μὴ ἐγχωρει̃, λόγω̨ ποιω̃μεν, ὑποτιθέμενοι νομιμώτερον αὐτοὺς ἢ νυ̃ν ἐθέλοντας ἂν ἀποκρί - νασθαι. τὸ γὰρ ὁμολογηθὲν παρὰ βελτιόνων που κυριώτερον ἢ τὸ παρὰ χειρόνων: ἡμει̃ς δὲ οὐ τούτων φροντίζομεν, ἀλλὰ τἀληθὲς ζητου̃μεν.

{ΘΕΑΙ.} 'Ορθότατα.

{ΞΕ.} Κέλευε δὴ τοὺς βελτίους γεγονότας ἀποκρίνασθαί σοι, καὶ τὸ λεχθὲν παρ' αὐτω̃ν ἀφερμήνευε.

{ΘΕΑΙ.} Ταυ̃τ' ἔσται.

{ΞΕ.} Λεγόντων δὴ θνητὸν ζω̨̃ον εἴ φασιν εἰ̃ναί τι.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς δ' οὔ;

{ΞΕ.} Του̃το δὲ οὐ σω̃μα ἔμψυχον ὁμολογου̃σιν;

{ΘΕΑΙ.} Πάνυ γε.

{ΞΕ.} Τιθέντες τι τω̃ν ὄντων ψυχήν;

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Τί δέ; ψυχὴν οὐ τὴν μὲν δικαίαν, τὴν δὲ ἄδικόν φασιν εἰ̃ναι, καὶ τὴν μὲν φρόνιμον, τὴν δὲ ἄφρονα;

{ΘΕΑΙ.} Τί μήν;

{ΞΕ.} 'Αλλ' οὐ δικαιοσύνης ἕξει καὶ παρουσία̨ τοιαύτην αὐτω̃ν ἑκάστην γίγνεσθαι, καὶ τω̃ν ἐναντίων τὴν ἐναντίαν;

{ΘΕΑΙ.} Ναί, καὶ ταυ̃τα σύμφασιν.

{ΞΕ.} 'Αλλὰ μὴν τό γε δυνατόν τω̨ παραγίγνεσθαι καὶ ἀπογίγνεσθαι πάντως εἰ̃ναί τι φήσουσιν.

{ΘΕΑΙ.} Φασὶ μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Οὔσης οὐ̃ν δικαιοσύνης καὶ φρονήσεως καὶ τη̃ς ἄλλης ἀρετη̃ς καὶ τω̃ν ἐναντίων, καὶ δὴ καὶ ψυχη̃ς ἐν ἡ̨̃ ταυ̃τα ἐγγίγνεται, πότερον ὁρατὸν καὶ ἁπτὸν εἰ̃ναί φασί τι αὐτω̃ν ἢ πάντα ἀόρατα;

{ΘΕΑΙ.} Σχεδὸν οὐδὲν τούτων γε ὁρατόν.

{ΞΕ.} Τί δὲ τω̃ν τοιούτων; μω̃ν σω̃μά τι λέγουσιν ἴσχειν;

{ΘΕΑΙ.} Του̃το οὐκέτι κατὰ ταὐτὰ ἀποκρίνονται πα̃ν, ἀλλὰ τὴν μὲν ψυχὴν αὐτὴν δοκει̃ν σφίσι σω̃μά τι κεκτη̃σθαι, φρόνησιν δὲ καὶ τω̃ν ἄλλων ἕκαστον ὡ̃ν ἠρώτηκασ, αἰσχύνονται τὸ τολμα̃ν ἢ μηδὲν τω̃ν ὄντων αὐτὰ ὁμολογει̃ν ἢ πάντ' εἰ̃ναι σώματα διισχυρίζεσθαι.

{ΞΕ.} Σαφω̃ς γὰρ ἡμι̃ν, ὠ̃ Θεαίτητε, βελτίους γεγόνασιν ἁ̃νδρεσ: ἐπεὶ τούτων οὐδ' ἂν ἓν ἐπαισχυνθει̃εν οἵ γε αὐτω̃ν σπαρτοί τε καὶ αὐτόχθονεσ, ἀλλὰ διατείνοιντ' ἂν πα̃ν ὃ μὴ δυνατοὶ ται̃ς χερσὶ συμπιέζειν εἰσίν, ὡς ἄρα του̃το οὐδὲν τὸ παράπαν ἐστίν.

{ΘΕΑΙ.} Σχεδὸν οἱ̃α διανοου̃νται λέγεισ.

{ΞΕ.} Πάλιν τοίνυν ἀνερωτω̃μεν αὐτούσ: εἰ γάρ τι καὶ σμικρὸν ἐθέλουσι τω̃ν ὄντων συγχωρει̃ν ἀσώματον, ἐξαρκει̃. τὸ γὰρ ἐπί τε τούτοις ἅμα καὶ ἐπ' ἐκείνοις ὅσα ἔχει σω̃μα συμφυὲς γεγονόσ, εἰς ὃ βλέποντες ἀμφότερα εἰ̃ναι λέγουσι, του̃το αὐτοι̃ς ῥητέον. τάχ' οὐ̃ν ἴσως ἂν ἀποροι̃εν: εἰ δή τι τοιου̃τον πεπόνθασι, σκόπει, προτεινομένων ἡμω̃ν, ἀ̃ρ' ἐθέλοιεν ἂν δέχεσθαι καὶ ὁμολογει̃ν τοιόνδ' εἰ̃ναι τὸ ὄν.

{ΘΕΑΙ.} Τὸ ποι̃ον δή; λέγε, καὶ τάχα εἰσόμεθα.

{ΞΕ.} Λέγω δὴ τὸ καὶ ὁποιανου̃ν [τινα] κεκτημένον δύναμιν εἴτ' εἰς τὸ ποιει̃ν ἕτερον ὁτιου̃ν πεφυκὸς εἴτ' εἰς τὸ παθει̃ν καὶ σμικρότατον ὑπὸ του̃ φαυλοτάτου, κἂν εἰ μόνον εἰς ἅπαξ, πα̃ν του̃το ὄντως εἰ̃ναι: τίθεμαι γὰρ ὅρον [ὁρίζειν] τὰ ὄντα ὡς ἔστιν οὐκ ἄλλο τι πλὴν δύναμισ.

{ΘΕΑΙ.} 'Αλλ' ἐπείπερ αὐτοί γε οὐκ ἔχουσιν ἐν τω̨̃ παρόντι τούτου βέλτιον λέγειν, δέχονται του̃το.

{ΞΕ.} Καλω̃σ: ἴσως γὰρ ἂν εἰς ὕστερον ἡμι̃ν τε καὶ τούτοισ ἕτερον ἂν φανείη. πρὸς μὲν οὐ̃ν τούτους του̃το ἡμι̃ν ἐνταυ̃θα μενέτω συνομολογηθέν.

{ΘΕΑΙ.} Μένει.

{ΞΕ.} Πρὸς δὴ τοὺς ἑτέρους ἴωμεν, τοὺς τω̃ν εἰδω̃ν φίλουσ: σὺ δ' ἡμι̃ν καὶ τὰ παρὰ τούτων ἀφερμήνευε.

{ΘΕΑΙ.} Ταυ̃τ' ἔσται.

{ΞΕ.} Γένεσιν, τὴν δὲ οὐσίαν χωρίς που διελόμενοι λέγετε; ἠ̃ γάρ;

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Καὶ σώματι μὲν ἡμα̃ς γενέσει δι' αἰσθήσεως κοι - νωνει̃ν, διὰ λογισμου̃ δὲ ψυχη̨̃ πρὸς τὴν ὄντως οὐσίαν, ἣν ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ ὡσαύτως ἔχειν φατέ, γένεσιν δὲ ἄλλοτε ἄλλωσ.

{ΘΕΑΙ.} Φαμὲν γὰρ οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Τὸ δὲ δὴ κοινωνει̃ν, ὠ̃ πάντων ἄριστοι, τί του̃θ' ὑμα̃ς ἐπ' ἀμφοι̃ν λέγειν φω̃μεν; ἀ̃ρ' οὐ τὸ νυνδὴ παρ' ἡμω̃ν ῥηθέν;

{ΘΕΑΙ.} Τὸ ποι̃ον;

{ΞΕ.} Πάθημα ἢ ποίημα ἐκ δυνάμεώς τινος ἀπὸ τω̃ν πρὸς ἄλληλα συνιόντων γιγνόμενον. τάχ' οὐ̃ν, ὠ̃ Θεαίτητε, αὐτω̃ν τὴν πρὸς ταυ̃τα ἀπόκρισιν σὺ μὲν οὐ κατακούεισ, ἐγὼ δὲ ἴσως διὰ συνήθειαν.

{ΘΕΑΙ.} Τίν' οὐ̃ν δὴ λέγουσι λόγον;

{ΞΕ.} Οὐ συγχωρου̃σιν ἡμι̃ν τὸ νυνδὴ ῥηθὲν πρὸς τοὺς γηγενει̃ς οὐσίας πέρι.

{ΘΕΑΙ.} Τὸ ποι̃ον;

{ΞΕ.} 'Ικανὸν ἔθεμεν ὅρον που τω̃ν ὄντων, ὅταν τω̨ παρη̨̃ ἡ του̃ πάσχειν ἢ δρα̃ν καὶ πρὸς τὸ σμικρότατον δύναμισ;

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Πρὸς δὴ ταυ̃τα τόδε λέγουσιν, ὅτι γενέσει μὲν μέτεστι του̃ πάσχειν καὶ ποιει̃ν δυνάμεωσ, πρὸς δὲ οὐσίαν τούτων οὐδετέρου τὴν δύναμιν ἁρμόττειν φασίν.

{ΘΕΑΙ.} Οὐκου̃ν λέγουσί τι;

{ΞΕ.} Πρὸς ὅ γε λεκτέον ἡμι̃ν ὅτι δεόμεθα παρ' αὐτω̃ν ἔτι πυθέσθαι σαφέστερον εἰ προσομολογου̃σι τὴν μὲν ψυχὴν γιγνώσκειν, τὴν δ' οὐσίαν γιγνώσκεσθαι.

{ΘΕΑΙ.} Φασὶ μὴν του̃τό γε.

{ΞΕ.} Τί δέ; τὸ γιγνώσκειν ἢ τὸ γιγνώσκεσθαί φατε ποίημα ἢ πάθος ἢ ἀμφότερον; ἢ τὸ μὲν πάθημα, τὸ δὲ θάτερον; ἢ παντάπασιν οὐδέτερον οὐδετέρου τούτων μετα - λαμβάνειν;

{ΘΕΑΙ.} Δη̃λον ὡς οὐδέτερον οὐδετέρου: τἀναντία γὰρ ἂν τοι̃ς ἔμπροσθεν λέγοιεν.

{ΞΕ.} Μανθάνω: τόδε γε, ὡς τὸ γιγνώσκειν εἴπερ ἔσται ποιει̃ν τι, τὸ γιγνωσκόμενον ἀναγκαι̃ον αὐ̃ συμβαίνει πάσχειν. τὴν οὐσίαν δὴ κατὰ τὸν λόγον του̃τον γιγνωσκομένην ὑπὸ τη̃ς γνώσεωσ, καθ' ὅσον γιγνώσκεται, κατὰ τοσου̃τον κινει̃σθαι διὰ τὸ πάσχειν, ὃ δή φαμεν οὐκ ἂν γενέσθαι περὶ τὸ ἠρεμου̃ν.

{ΘΕΑΙ.} 'Ορθω̃σ.

{ΞΕ.} Τί δὲ πρὸς Διόσ; ὡς ἀληθω̃ς κίνησιν καὶ ζωὴν καὶ ψυχὴν καὶ φρόνησιν ἠ̃ ῥα̨δίως πεισθησόμεθα τω̨̃ παντελω̃σ ὄντι μὴ παρει̃ναι, μηδὲ ζη̃ν αὐτὸ μηδὲ φρονει̃ν, ἀλλὰ σεμνὸν καὶ ἅγιον, νου̃ν οὐκ ἔχον, ἀκίνητον ἑστὸς εἰ̃ναι;

{ΘΕΑΙ.} Δεινὸν μεντἄν, ὠ̃ ξένε, λόγον συγχωροι̃μεν.

{ΞΕ.} 'Αλλὰ νου̃ν μὲν ἔχειν, ζωὴν δὲ μὴ φω̃μεν;

{ΘΕΑΙ.} Καὶ πω̃σ;

{ΞΕ.} 'Αλλὰ ταυ̃τα μὲν ἀμφότερα ἐνόντ' αὐτω̨̃ λέγομεν, οὐ μὴν ἐν ψυχη̨̃ γε φήσομεν αὐτὸ ἔχειν αὐτά;

{ΘΕΑΙ.} Καὶ τίν' ἂν ἕτερον ἔχοι τρόπον;

{ΞΕ.} 'Αλλὰ δη̃τα νου̃ν μὲν καὶ ζωὴν καὶ ψυχὴν [ἔχειν], ἀκίνητον μέντοι τὸ παράπαν ἔμψυχον ὂν ἑστάναι;

{ΘΕΑΙ.} Πάντα ἔμοιγε ἄλογα ταυ̃τ' εἰ̃ναι φαίνεται.

{ΞΕ.} Καὶ τὸ κινούμενον δὴ καὶ κίνησιν συγχωρητέον ὡς ὄντα.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς δ' οὔ;

{ΞΕ.} Συμβαίνει δ' οὐ̃ν, ὠ̃ Θεαίτητε, ἀκινήτων τε ὄντων νου̃ν μηδενὶ περὶ μηδενὸς εἰ̃ναι μηδαμου̃.

{ΘΕΑΙ.} Κομιδη̨̃ μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Καὶ μὴν ἐὰν αὐ̃ φερόμενα καὶ κινούμενα πάντ' εἰ̃ναι συγχωρω̃μεν, καὶ τούτω̨ τω̨̃ λόγω̨ ταὐτὸν του̃το ἐκ τω̃ν ὄντων ἐξαιρήσομεν.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃σ;

{ΞΕ.} Τὸ κατὰ ταὐτὰ καὶ ὡσαύτως καὶ περὶ τὸ αὐτὸ δοκει̃ σοι χωρὶς στάσεως γενέσθαι ποτ' ἄν;

{ΘΕΑΙ.} Οὐδαμω̃σ.

{ΞΕ.} Τί δ'; ἄνευ τούτων νου̃ν καθορα̨̃ς ὄντα ἢ γενόμενον ἂν καὶ ὁπουου̃ν;

{ΘΕΑΙ.} 'Ήκιστα.

{ΞΕ.} Καὶ μὴν πρός γε του̃τον παντὶ λόγω̨ μαχετέον, ὃς ἂν ἐπιστήμην ἢ φρόνησιν ἢ νου̃ν ἀφανίζων ἰσχυρίζηται περί τινος ὁπη̨ου̃ν.

{ΘΕΑΙ.} Σφόδρα γε.

{ΞΕ.} Τω̨̃ δὴ φιλοσόφω̨ καὶ ταυ̃τα μάλιστα τιμω̃ντι πα̃σα, ὡς ἔοικεν, ἀνάγκη διὰ ταυ̃τα μήτε τω̃ν ἓν ἢ καὶ τὰ πολλὰ εἴδη λεγόντων τὸ πα̃ν ἑστηκὸς ἀποδέχεσθαι, τω̃ν τε αὐ̃ πανταχη̨̃ τὸ ὂν κινούντων μηδὲ τὸ παράπαν ἀκούειν, ἀλλὰ κατὰ τὴν τω̃ν παίδων εὐχήν, ὅσα ἀκίνητα καὶ κεκινημένα, τὸ ὄν τε καὶ τὸ πα̃ν συναμφότερα λέγειν.

{ΘΕΑΙ.} 'Αληθέστατα.

{ΞΕ.} Τί οὐ̃ν; ἀ̃ρ' οὐκ ἐπιεικω̃ς ἤδη φαινόμεθα περιειλη - φέναι τω̨̃ λόγω̨ τὸ ὄν;

{ΘΕΑΙ.} Πάνυ μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Βαβαὶ %μέντ' ἂν ἄρα,% ὠ̃ Θεαίτητε, ὥς μοι δοκου̃μεν νυ̃ν αὐτου̃ γνώσεσθαι πέρι τὴν ἀπορίαν τη̃ς σκέψεωσ.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς αὐ̃ καὶ τί του̃τ' εἴρηκασ;

{ΞΕ.} ^~'Ω μακάριε, οὐκ ἐννοει̃ς ὅτι νυ̃ν ἐσμεν ἐν ἀγνοία̨ τη̨̃ πλείστη̨ περὶ αὐτου̃, φαινόμεθα δέ τι λέγειν ἡμι̃ν αὐτοι̃σ;

{ΘΕΑΙ.} 'Εμοὶ γου̃ν: ὅπη̨ δ' αὐ̃ λελήθαμεν οὕτως ἔχοντεσ, οὐ πάνυ συνίημι.

{ΞΕ.} Σκόπει δὴ σαφέστερον εἰ τὰ νυ̃ν συνομολογου̃ντες δικαίως ἂν ἐπερωτηθει̃μεν ἅπερ αὐτοὶ τότε ἠρωτω̃μεν τοὺς λέγοντας εἰ̃ναι τὸ πα̃ν θερμὸν καὶ ψυχρόν.

{ΘΕΑΙ.} Ποι̃α; ὑπόμνησόν με.

{ΞΕ.} Πάνυ μὲν οὐ̃ν: καὶ πειράσομαί γε δρα̃ν του̃το ἐρωτω̃ν σὲ καθάπερ ἐκείνους τότε, ἵνα ἅμα τι καὶ προΐωμεν.

{ΘΕΑΙ.} 'Ορθω̃σ.

{ΞΕ.} Εἰ̃εν δή, κίνησιν καὶ στάσιν ἀ̃ρ' οὐκ ἐναντιώτατα λέγεις ἀλλήλοισ;

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὔ;

{ΞΕ.} Καὶ μὴν εἰ̃ναί γε ὁμοίως φὴ̨ς ἀμφότερα αὐτὰ καὶ ἑκάτερον;

{ΘΕΑΙ.} Φημὶ γὰρ οὐ̃ν.

{ΞΕ.} ^~'Αρα κινει̃σθαι λέγων ἀμφότερα καὶ ἑκάτερον, ὅταν εἰ̃ναι συγχωρη̨̃σ;

{ΘΕΑΙ.} Οὐδαμω̃σ.

{ΞΕ.} 'Αλλ' ἑστάναι σημαίνεις λέγων αὐτὰ ἀμφότερα εἰ̃ναι;

{ΘΕΑΙ.} Καὶ πω̃σ;

{ΞΕ.} Τρίτον ἄρα τι παρὰ ταυ̃τα τὸ ὂν ἐν τη̨̃ ψυχη̨̃ τιθείσ, ὡς ὑπ' ἐκείνου τήν τε στάσιν καὶ τὴν κίνησιν περιεχομένην, συλλαβὼν καὶ ἀπιδὼν αὐτω̃ν πρὸς τὴν τη̃ς οὐσίας κοινωνίαν, οὕτως εἰ̃ναι προσει̃πας ἀμφότερα;

{ΘΕΑΙ.} Κινδυνεύομεν ὡς ἀληθω̃ς τρίτον ἀπομαντεύεσθαί τι τὸ ὄν, ὅταν κίνησιν καὶ στάσιν εἰ̃ναι λέγωμεν.

{ΞΕ.} Οὐκ ἄρα κίνησις καὶ στάσις ἐστὶ συναμφότερον τὸ ὂν ἀλλ' ἕτερον δή τι τούτων.

{ΘΕΑΙ.} 'Έοικεν.

{ΞΕ.} Κατὰ τὴν αὑτου̃ φύσιν ἄρα τὸ ὂν οὔτε ἕστηκεν οὔτε κινει̃ται.

{ΘΕΑΙ.} Σχεδόν.

{ΞΕ.} Ποι̃ δὴ χρὴ τὴν διάνοιαν ἔτι τρέπειν τὸν βουλόμενον ἐναργές τι περὶ αὐτου̃ παρ' ἑαυτω̨̃ βεβαιώσασθαι;

{ΘΕΑΙ.} Ποι̃ γάρ;

{ΞΕ.} Οἰ̃μαι μὲν οὐδαμόσε ἔτι ῥά̨διον. εἰ γάρ τι μὴ κινει̃ται, πω̃ς οὐχ ἕστηκεν; ἢ τὸ μηδαμω̃ς ἑστὸς πω̃ς οὐκ αὐ̃ κινει̃ται; τὸ δὲ ὂν ἡμι̃ν νυ̃ν ἐκτὸς τούτων ἀμφοτέρων ἀναπέφανται. ἠ̃ δυνατὸν οὐ̃ν του̃το;

{ΘΕΑΙ.} Πάντων μὲν οὐ̃ν ἀδυνατώτατον.

{ΞΕ.} Τόδε τοίνυν μνησθη̃ναι δίκαιον ἐπὶ τούτοισ.

{ΘΕΑΙ.} Τὸ ποι̃ον;

{ΞΕ.} 'Ότι του̃ μὴ ὄντος ἐρωτηθέντες τοὔνομα ἐφ' ὅτι ποτὲ δει̃ φέρειν, πάση̨ συνεσχόμεθα ἀπορία̨. μέμνησαι;

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὔ;

{ΞΕ.} Μω̃ν οὐ̃ν ἐν ἐλάττονί τινι νυ̃ν ἐσμεν ἀπορία̨ περὶ τὸ ὄν;

{ΘΕΑΙ.} 'Εμοὶ μέν, ὠ̃ ξένε, εἰ δυνατὸν εἰπει̃ν, ἐν πλείονι φαινόμεθα.

{ΞΕ.} Του̃το μὲν τοίνυν ἐνταυ̃θα κείσθω διηπορημένον: ἐπειδὴ δὲ ἐξ ἴσου τό τε ὂν καὶ τὸ μὴ ὂν ἀπορίας μετειλή - φατον, νυ̃ν ἐλπὶς ἤδη καθάπερ ἂν αὐτω̃ν θάτερον εἴτε ἀμυδρότερον εἴτε σαφέστερον ἀναφαίνηται, καὶ θάτερον οὕτωσ ἀναφαίνεσθαι: καὶ ἐὰν αὐ̃ μηδέτερον ἰδει̃ν δυνώμεθα, τὸν γου̃ν λόγον ὅπη̨περ ἂν οἱ̃οί τε ὠ̃μεν εὐπρεπέστατα διωσόμεθα οὕτως ἀμφοι̃ν ἅμα.

{ΘΕΑΙ.} Καλω̃σ.

{ΞΕ.} Λέγωμεν δὴ καθ' ὅντινά ποτε τρόπον πολλοι̃ς ὀνόμασι ταὐτὸν του̃το ἑκάστοτε προσαγορεύομεν.

{ΘΕΑΙ.} Οἱ̃ον δὴ τί; παράδειγμα εἰπέ.

{ΞΕ.} Λέγομεν ἄνθρωπον δήπου πόλλ' ἄττα ἐπονομάζοντεσ, τά τε χρώματα ἐπιφέροντες αὐτω̨̃ καὶ τὰ σχήματα καὶ μεγέθη καὶ κακίας καὶ ἀρετάσ, ἐν οἱ̃ς πα̃σι καὶ ἑτέροις μυρίοις οὐ μόνον ἄνθρωπον αὐτὸν εἰ̃ναί φαμεν, ἀλλὰ καὶ ἀγαθὸν καὶ ἕτερα ἄπειρα, καὶ τἀ̃λλα δὴ κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον οὕτως ἓν ἕκαστον ὑποθέμενοι πάλιν αὐτὸ πολλὰ καὶ πολλοι̃ς ὀνόμασι λέγομεν.

{ΘΕΑΙ.} 'Αληθη̃ λέγεισ.

{ΞΕ.} 'Όθεν γε οἰ̃μαι τοι̃ς τε νέοις καὶ τω̃ν γερόντων τοι̃ς ὀψιμαθέσι θοίνην παρεσκευάκαμεν: εὐθὺς γὰρ ἀντιλαβέσθαι παντὶ πρόχειρον ὡς ἀδύνατον τά τε πολλὰ ἓν καὶ τὸ ἓν πολλὰ εἰ̃ναι, καὶ δήπου χαίρουσιν οὐκ ἐω̃ντες ἀγαθὸν λέγειν ἄνθρωπον, ἀλλὰ τὸ μὲν ἀγαθὸν ἀγαθόν, τὸν δὲ ἄνθρωπον ἄνθρωπον. ἐντυγχάνεις γάρ, ὠ̃ Θεαίτητε, ὡς ἐγὠ̨̃μαι, πολλάκις τὰ τοιαυ̃τα ἐσπουδακόσιν, ἐνίοτε πρεσβυτέροις ἀνθρώποισ, καὶ ὑπὸ πενίας τη̃ς περὶ φρόνησιν κτήσεως τὰ τοιαυ̃τα τεθαυμακόσι, καὶ δή τι καὶ πάσσοφον οἰομένοις του̃το αὐτὸ ἀνηυρηκέναι.

{ΘΕΑΙ.} Πάνυ μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} 'Ίνα τοίνυν πρὸς ἅπαντας ἡμι̃ν ὁ λόγος ἠ̨̃ τοὺς πώποτε περὶ οὐσίας καὶ ὁτιου̃ν διαλεχθέντασ, ἔστω καὶ πρὸς τούτους καὶ πρὸς τοὺς ἄλλουσ, ὅσοις ἔμπροσθεν διειλέγμεθα, τὰ νυ̃ν ὡς ἐν ἐρωτήσει λεχθησόμενα.

{ΘΕΑΙ.} Τὰ ποι̃α δή;

{ΞΕ.} Πότερον μήτε τὴν οὐσίαν κινήσει καὶ στάσει προσ - άπτωμεν μήτε ἄλλο ἄλλω̨ μηδὲν μηδενί, ἀλλ' ὡς ἄμεικτα ὄντα καὶ ἀδύνατον μεταλαμβάνειν ἀλλήλων οὕτως αὐτὰ ἐν τοι̃ς παρ' ἡμι̃ν λόγοις τιθω̃μεν; ἢ πάντα εἰς ταὐτὸν συναγάγωμεν ὡς δυνατὰ ἐπικοινωνει̃ν ἀλλήλοισ; ἢ τὰ μέν, τὰ δὲ μή; τούτων, ὠ̃ Θεαίτητε, τί ποτ' ἂν αὐτοὺς προαιρει̃σθαι φήσομεν;

{ΘΕΑΙ.} 'Εγὼ μὲν ὑπὲρ αὐτω̃ν οὐδὲν ἔχω πρὸς ταυ̃τα ἀποκρίνασθαι.

{ΞΕ.} Τί οὐ̃ν οὐ καθ' ἓν ἀποκρινόμενος ἐφ' ἑκάστου τὰ συμβαίνοντα ἐσκέψω;

{ΘΕΑΙ.} Καλω̃ς λέγεισ.

{ΞΕ.} Καὶ τιθω̃μέν γε αὐτοὺς λέγειν, εἰ βούλει, πρω̃τον μηδενὶ μηδὲν μηδεμίαν δύναμιν ἔχειν κοινωνίας εἰς μηδέν. οὐκου̃ν κίνησίς τε καὶ στάσις οὐδαμη̨̃ μεθέξετον οὐσίασ;

{ΘΕΑΙ.} Οὐ γὰρ οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Τί δέ; ἔσται πότερον αὐτω̃ν οὐσίας μὴ προσκοι - νωνου̃ν;

{ΘΕΑΙ.} Οὐκ ἔσται.

{ΞΕ.} Ταχὺ δὴ ταύτη̨ γε τη̨̃ συνομολογία̨ πάντα ἀνάστατα γέγονεν, ὡς ἔοικεν, ἅμα τε τω̃ν τὸ πα̃ν κινούντων καὶ τω̃ν ὡς ἓν ἱστάντων καὶ ὅσοι κατ' εἴδη τὰ ὄντα κατὰ ταὐτὰ ὡσαύτως ἔχοντα εἰ̃ναί φασιν ἀεί: πάντες γὰρ οὑ̃τοι τό γε εἰ̃ναι προσάπτουσιν, οἱ μὲν ὄντως κινει̃σθαι λέγοντεσ, οἱ δὲ ὄντως ἑστηκότ' εἰ̃ναι.

{ΘΕΑΙ.} Κομιδη̨̃ μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Καὶ μὴν καὶ ὅσοι τοτὲ μὲν συντιθέασι τὰ πάντα, τοτὲ δὲ διαιρου̃σιν, εἴτε εἰς ἓν καὶ ἐξ ἑνὸς ἄπειρα εἴτε εἰς πέρας ἔχοντα στοιχει̃α διαιρούμενοι καὶ ἐκ τούτων συντι - θέντεσ, ὁμοίως μὲν ἐὰν ἐν μέρει του̃το τιθω̃σι γιγνόμενον, ὁμοίως δὲ καὶ ἐὰν ἀεί, κατὰ πάντα ταυ̃τα λέγοιεν ἂν οὐδέν, εἴπερ μηδεμία ἔστι σύμμειξισ.

{ΘΕΑΙ.} 'Ορθω̃σ.

{ΞΕ.} 'Έτι τοίνυν ἂν αὐτοὶ πάντων καταγελαστότατα μετίοιεν τὸν λόγον οἱ μηδὲν ἐω̃ντες κοινωνία̨ παθήματος ἑτέρου θάτερον προσαγορεύειν.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃σ;

{ΞΕ.} Τω̨̃ τε "<εἰ̃ναί>" που περὶ πάντα ἀναγκάζονται χρη̃σθαι καὶ τω̨̃ "<χωρὶσ>" καὶ τω̨̃ "<τω̃ν ἄλλων>" καὶ τω̨̃ "<καθ' αὑτὸ>" καὶ μυρίοις ἑτέροισ, ὡ̃ν ἀκρατει̃ς ὄντες εἴργεσθαι καὶ μὴ συνάπτειν ἐν τοι̃ς λόγοις οὐκ ἄλλων δέονται τω̃ν ἐξελεγξόντων, ἀλλὰ τὸ λεγόμενον οἴκοθεν τὸν πολέμιον καὶ ἐναντιωσόμενον ἔχοντεσ, ἐντὸς ὑποφθεγ - γόμενον ὥσπερ τὸν ἄτοπον Εὐρυκλέα περιφέροντες ἀεὶ πορεύονται.

{ΘΕΑΙ.} Κομιδη̨̃ λέγεις ὅμοιόν τε καὶ ἀληθέσ.

{ΞΕ.} Τί δ', ἂν πάντα ἀλλήλοις ἐω̃μεν δύναμιν ἔχειν ἐπικοινωνίασ;

{ΘΕΑΙ.} Του̃το μὲν οἱ̃ός τε κἀγὼ διαλύειν.

{ΞΕ.} Πω̃σ;

{ΘΕΑΙ.} 'Ότι κίνησίς τε αὐτὴ παντάπασιν ἵσταιτ' ἂν καὶ στάσις αὐ̃ πάλιν αὐτὴ κινοι̃το, εἴπερ ἐπιγιγνοίσθην ἐπ' ἀλλήλοιν.

{ΞΕ.} 'Αλλὰ μὴν του̃τό γέ που ται̃ς μεγίσταις ἀνάγκαις ἀδύνατον, κίνησίν τε ἵστασθαι καὶ στάσιν κινει̃σθαι;

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὔ;

{ΞΕ.} Τὸ τρίτον δὴ μόνον λοιπόν.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Καὶ μὴν ἕν γέ τι τούτων ἀναγκαι̃ον, ἢ πάντα ἢ μηδὲν ἢ τὰ μὲν ἐθέλειν, τὰ δὲ μὴ συμμείγνυσθαι.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὔ;

{ΞΕ.} Καὶ μὴν τά γε δύο ἀδύνατον ηὑρέθη.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Πα̃ς ἄρα ὁ βουλόμενος ὀρθω̃ς ἀποκρίνεσθαι τὸ λοιπὸν τω̃ν τριω̃ν θήσει.

{ΘΕΑΙ.} Κομιδη̨̃ μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} 'Ότε δὴ τὰ μὲν ἐθέλει του̃το δρα̃ν, τὰ δ' οὔ, σχεδὸν οἱ̃ον τὰ γράμματα πεπονθότ' ἂν εἴη. καὶ γὰρ ἐκείνων τὰ μὲν ἀναρμοστει̃ που πρὸς ἄλληλα, τὰ δὲ συναρμόττει.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς δ' οὔ;

{ΞΕ.} Τὰ δέ γε φωνήεντα διαφερόντως τω̃ν ἄλλων οἱ̃ον δεσμὸς διὰ πάντων κεχώρηκεν, ὥστε ἄνευ τινὸς αὐτω̃ν ἀδύνατον ἁρμόττειν καὶ τω̃ν ἄλλων ἕτερον ἑτέρω̨.

{ΘΕΑΙ.} Καὶ μάλα γε.

{ΞΕ.} Πα̃ς οὐ̃ν οἰ̃δεν ὁποι̃α ὁποίοις δυνατὰ κοινωνει̃ν, ἢ τέχνης δει̃ τω̨̃ μέλλοντι δρα̃ν ἱκανω̃ς αὐτό;

{ΘΕΑΙ.} Τέχνησ.

{ΞΕ.} Ποίασ;

{ΘΕΑΙ.} Τη̃ς γραμματικη̃σ.

{ΞΕ.} Τί δέ; περὶ τοὺς τω̃ν ὀξέων καὶ βαρέων φθόγγους ἀ̃ρ' οὐχ οὕτωσ; ὁ μὲν τοὺς συγκεραννυμένους τε καὶ μὴ τέχνην ἔχων γιγνώσκειν μουσικόσ, ὁ δὲ μὴ συνιεὶς ἄμουσοσ;

{ΘΕΑΙ.} Οὕτωσ.

{ΞΕ.} Καὶ κατὰ τω̃ν ἄλλων δὴ τεχνω̃ν καὶ ἀτεχνιω̃ν τοιαυ̃τα εὑρήσομεν ἕτερα.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς δ' οὔ;

{ΞΕ.} Τί δ'; ἐπειδὴ καὶ τὰ γένη πρὸς ἄλληλα κατὰ ταὐτὰ μείξεως ἔχειν ὡμολογήκαμεν, ἀ̃ρ' οὐ μετ' ἐπιστήμης τινὸς ἀναγκαι̃ον διὰ τω̃ν λόγων πορεύεσθαι τὸν ὀρθω̃ς μέλλοντα δείξειν ποι̃α ποίοις συμφωνει̃ τω̃ν γενω̃ν καὶ ποι̃α ἄλληλα οὐ δέχεται; καὶ δὴ καὶ διὰ πάντων εἰ συνέχοντ' ἄττ' αὔτ' ἐστιν, ὥστε συμμείγνυσθαι δυνατὰ εἰ̃ναι, καὶ πάλιν ἐν ται̃ς διαιρέσεσιν, εἰ δι' ὅλων ἕτερα τη̃ς διαιρέσεως αἴτια;

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὐκ ἐπιστήμης δει̃, καὶ σχεδόν γε ἴσως τη̃ς μεγίστησ;

{ΞΕ.} Τίν' οὐ̃ν αὐ̃ [νυ̃ν] προσερου̃μεν, ὠ̃ Θεαίτητε, ταύτην; ἢ πρὸς Διὸς ἐλάθομεν εἰς τὴν τω̃ν ἐλευθέρων ἐμπεσόντες ἐπιστήμην, καὶ κινδυνεύομεν ζητου̃ντες τὸν σοφιστὴν πρότερον ἀνηυρηκέναι τὸν φιλόσοφον;

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς λέγεισ;

{ΞΕ.} Τὸ κατὰ γένη διαιρει̃σθαι καὶ μήτε ταὐτὸν εἰ̃δος ἕτερον ἡγήσασθαι μήτε ἕτερον ὂν ταὐτὸν μω̃ν οὐ τη̃ς διαλεκ - τικη̃ς φήσομεν ἐπιστήμης εἰ̃ναι;

{ΘΕΑΙ.} Ναί, φήσομεν.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν ὅ γε του̃το δυνατὸς δρα̃ν μίαν ἰδέαν διὰ πολλω̃ν, ἑνὸς ἑκάστου κειμένου χωρίσ, πάντη̨ διατεταμένην ἱκανω̃ς διαισθάνεται, καὶ πολλὰς ἑτέρας ἀλλήλων ὑπὸ μια̃ς ἔξωθεν περιεχομένασ, καὶ μίαν αὐ̃ δι' ὅλων πολλω̃ν ἐν ἑνὶ συνημμένην, καὶ πολλὰς χωρὶς πάντη̨ διωρισμένασ: του̃το δ' ἔστιν, ἡ̨̃ τε κοινωνει̃ν ἕκαστα δύναται καὶ ὅπη̨ μή, διακρίνειν κατὰ γένος ἐπίστασθαι.

{ΘΕΑΙ.} Παντάπασι μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} 'Αλλὰ μὴν τό γε διαλεκτικὸν οὐκ ἄλλω̨ δώ - σεισ, ὡς ἐγὠ̨̃μαι, πλὴν τω̨̃ καθαρω̃ς τε καὶ δικαίως φιλο - σοφου̃ντι.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ ἂν ἄλλω̨ δοίη τισ;

{ΞΕ.} Τὸν μὲν δὴ φιλόσοφον ἐν τοιούτω̨ τινὶ τόπω̨ καὶ νυ̃ν καὶ ἔπειτα ἀνευρήσομεν ἐὰν ζητω̃μεν, ἰδει̃ν μὲν χαλεπὸν ἐναργω̃ς καὶ του̃τον, ἕτερον μὴν τρόπον ἥ τε του̃ σοφιστου̃ χαλεπότης ἥ τε τούτου.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃σ;

{ΞΕ.} 'Ο μὲν ἀποδιδράσκων εἰς τὴν του̃ μὴ ὄντος σκοτει - νότητα, τριβη̨̃ προσαπτόμενος αὐτη̃σ, διὰ τὸ σκοτεινὸν του̃ τόπου κατανοη̃σαι χαλεπόσ: ἠ̃ γάρ;

{ΘΕΑΙ.} 'Έοικεν.

{ΞΕ.} 'Ο δέ γε φιλόσοφοσ, τη̨̃ του̃ ὄντος ἀεὶ διὰ λογισμω̃ν προσκείμενος ἰδέα̨, διὰ τὸ λαμπρὸν αὐ̃ τη̃ς χώρας οὐδαμω̃ς εὐπετὴς ὀφθη̃ναι: τὰ γὰρ τη̃ς τω̃ν πολλω̃ν ψυχη̃ς ὄμματα καρτερει̃ν πρὸς τὸ θει̃ον ἀφορω̃ντα ἀδύνατα.

{ΘΕΑΙ.} Καὶ ταυ̃τα εἰκὸς οὐχ ἡ̃ττον ἐκείνων οὕτως ἔχειν.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν περὶ μὲν τούτου καὶ τάχα ἐπισκεψόμεθα σαφέστερον, ἂν ἔτι βουλομένοις ἡμι̃ν ἠ̨̃: περὶ δὲ του̃ σοφιστου̃ που δη̃λον ὡς οὐκ ἀνετέον πρὶν ἂν ἱκανω̃ς αὐτὸν θεασώμεθα.

{ΘΕΑΙ.} Καλω̃ς εἰ̃πεσ.

{ΞΕ.} 'Ότ' οὐ̃ν δὴ τὰ μὲν ἡμι̃ν τω̃ν γενω̃ν ὡμολόγηται κοινωνει̃ν ἐθέλειν ἀλλήλοισ, τὰ δὲ μή, καὶ τὰ μὲν ἐπ' ὀλίγον, τὰ δ' ἐπὶ πολλά, τὰ δὲ καὶ διὰ πάντων οὐδὲν κωλύειν τοι̃ς πα̃σι κεκοινωνηκέναι, τὸ δὴ μετὰ του̃το συνεπισπώμεθα τω̨̃ λόγω̨ τη̨̃δε σκοπου̃ντεσ, μὴ περὶ πάντων τω̃ν εἰδω̃ν, ἵνα μὴ ταραττώμεθα ἐν πολλοι̃σ, ἀλλὰ προελόμενοι τω̃ν μεγίστων λεγομένων ἄττα, πρω̃τον μὲν ποι̃α ἕκαστά ἐστιν, ἔπειτα κοινωνίας ἀλλήλων πω̃ς ἔχει δυνάμεωσ, ἵνα τό τε ὂν καὶ μὴ ὂν εἰ μὴ πάση̨ σαφηνεία̨ δυνάμεθα λαβει̃ν, ἀλλ' οὐ̃ν λόγου γε ἐνδεει̃ς μηδὲν γιγνώμεθα περὶ αὐτω̃ν, καθ' ὅσον ὁ τρόπος ἐνδέχεται τη̃ς νυ̃ν σκέψεωσ, ἐὰν ἄρα ἡμι̃ν πη̨ παρεικάθη̨ τὸ μὴ ὂν λέγουσιν ὡς ἔστιν ὄντως μὴ ὂν ἀθώ̨οις ἀπαλλάττειν.

{ΘΕΑΙ.} Οὐκου̃ν χρή.

{ΞΕ.} Μέγιστα μὴν τω̃ν γενω̃ν ἃ νυνδὴ διη̨̃μεν τό τε ὂν αὐτὸ καὶ στάσις καὶ κίνησισ.

{ΘΕΑΙ.} Πολύ γε.

{ΞΕ.} Καὶ μὴν τώ γε δύο φαμὲν αὐτοι̃ν ἀμείκτω πρὸς ἀλλήλω.

{ΘΕΑΙ.} Σφόδρα γε.

{ΞΕ.} Τὸ δέ γε ὂν μεικτὸν ἀμφοι̃ν: ἐστὸν γὰρ ἄμφω που.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς δ' οὔ;

{ΞΕ.} Τρία δὴ γίγνεται ταυ̃τα.

{ΘΕΑΙ.} Τί μήν;

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν αὐτω̃ν ἕκαστον τοι̃ν μὲν δυοι̃ν ἕτερόν ἐστιν, αὐτὸ δ' ἑαυτω̨̃ ταὐτόν.

{ΘΕΑΙ.} Οὕτωσ.

{ΞΕ.} Τί ποτ' αὐ̃ νυ̃ν οὕτως εἰρήκαμεν τό τε ταὐτὸν καὶ θάτερον; πότερα δύο γένη τινὲ αὐτώ, τω̃ν μὲν τριω̃ν ἄλλω, συμμειγνυμένω μὴν ἐκείνοις ἐξ ἀνάγκης ἀεί, καὶ περὶ πέντε ἀλλ' οὐ περὶ τριω̃ν ὡς ὄντων αὐτω̃ν σκεπτέον, ἢ τό τε ταὐτὸν του̃το καὶ θάτερον ὡς ἐκείνων τι προσαγορεύοντες λανθάνομεν ἡμα̃ς αὐτούσ;

{ΘΕΑΙ.} 'Ίσωσ.

{ΞΕ.} 'Αλλ' οὔ τι μὴν κίνησίς γε καὶ στάσις οὔθ' ἕτερον οὔτε ταὐτόν ἐστι.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃σ;

{ΞΕ.} 'Ότιπερ ἂν κοινη̨̃ προσείπωμεν κίνησιν καὶ στάσιν, του̃το οὐδέτερον αὐτοι̃ν οἱ̃όν τε εἰ̃ναι.

{ΘΕΑΙ.} Τί δή;

{ΞΕ.} Κίνησίς τε στήσεται καὶ στάσις αὐ̃ κινηθήσεται: περὶ γὰρ ἀμφότερα θάτερον ὁποτερονου̃ν γιγνόμενον αὐτοι̃ν ἀναγκάσει μεταβάλλειν αὐ̃ θάτερον ἐπὶ τοὐναντίον τη̃ς αὑτου̃ φύσεωσ, ἅτε μετασχὸν του̃ ἐναντίου.

{ΘΕΑΙ.} Κομιδη̨̃ γε.

{ΞΕ.} Μετέχετον μὴν ἄμφω ταὐτου̃ καὶ θατέρου.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Μὴ τοίνυν λέγωμεν κίνησίν γ' εἰ̃ναι ταὐτὸν ἢ θάτερον, μηδ' αὐ̃ στάσιν.

{ΘΕΑΙ.} Μὴ γάρ.

{ΞΕ.} 'Αλλ' ἀ̃ρα τὸ ὂν καὶ τὸ ταὐτὸν ὡς ἕν τι διανοητέον ἡμι̃ν;

{ΘΕΑΙ.} 'Ίσωσ.

{ΞΕ.} 'Αλλ' εἰ τὸ ὂν καὶ τὸ ταὐτὸν μηδὲν διάφορον σημαί- νετον, κίνησιν αὐ̃ πάλιν καὶ στάσιν ἀμφότερα εἰ̃ναι λέγοντες ἀμφότερα οὕτως αὐτὰ ταὐτὸν ὡς ὄντα προσερου̃μεν.

{ΘΕΑΙ.} 'Αλλὰ μὴν του̃τό γε ἀδύνατον.

{ΞΕ.} 'Αδύνατον ἄρα ταὐτὸν καὶ τὸ ὂν ἓν εἰ̃ναι.

{ΘΕΑΙ.} Σχεδόν.

{ΞΕ.} Τέταρτον δὴ πρὸς τοι̃ς τρισὶν εἴδεσιν τὸ ταὐτὸν τιθω̃μεν;

{ΘΕΑΙ.} Πάνυ μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Τί δέ; τὸ θάτερον ἀ̃ρα ἡμι̃ν λεκτέον πέμπτον; ἢ του̃το καὶ τὸ ὂν ὡς δύ' ἄττα ὀνόματα ἐφ' ἑνὶ γένει διανοει̃ - σθαι δει̃;

{ΘΕΑΙ.} Τάχ' ἄν.

{ΞΕ.} 'Αλλ' οἰ̃μαί σε συγχωρει̃ν τω̃ν ὄντων τὰ μὲν αὐτὰ καθ' αὑτά, τὰ δὲ πρὸς ἄλλα ἀεὶ λέγεσθαι.

{ΘΕΑΙ.} Τί δ' οὔ;

{ΞΕ.} Τὸ δέ γ' ἕτερον ἀεὶ πρὸς ἕτερον: ἠ̃ γάρ;

{ΘΕΑΙ.} Οὕτωσ.

{ΞΕ.} Οὐκ ἄν, εἴ γε τὸ ὂν καὶ τὸ θάτερον μὴ πάμπολυ διεφερέτην: ἀλλ' εἴπερ θάτερον ἀμφοι̃ν μετει̃χε τοι̃ν εἰδοι̃ν ὥσπερ τὸ ὄν, ἠ̃ν ἄν ποτέ τι καὶ τω̃ν ἑτέρων ἕτερον οὐ πρὸς ἕτερον: νυ̃ν δὲ ἀτεχνω̃ς ἡμι̃ν ὅτιπερ ἂν ἕτερον ἠ̨̃, συμβέβηκεν ἐξ ἀνάγκης ἑτέρου του̃το ὅπερ ἐστὶν εἰ̃ναι.

{ΘΕΑΙ.} Λέγεις καθάπερ ἔχει.

{ΞΕ.} Πέμπτον δὴ τὴν θατέρου φύσιν λεκτέον ἐν τοι̃ς εἴδεσιν οὐ̃σαν, ἐν οἱ̃ς προαιρούμεθα.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Καὶ διὰ πάντων γε αὐτὴν αὐτω̃ν φήσομεν εἰ̃ναι διεληλυθυι̃αν: ἓν ἕκαστον γὰρ ἕτερον εἰ̃ναι τω̃ν ἄλλων οὐ διὰ τὴν αὑτου̃ φύσιν, ἀλλὰ διὰ τὸ μετέχειν τη̃ς ἰδέας τη̃ς θατέρου.

{ΘΕΑΙ.} Κομιδη̨̃ μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} '^~Ωδε δὴ λέγωμεν ἐπὶ τω̃ν πέντε καθ' ἓν ἀναλαμ - βάνοντεσ.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃σ;

{ΞΕ.} Πρω̃τον μὲν κίνησιν, ὡς ἔστι παντάπασιν ἕτερον στάσεωσ. ἢ πω̃ς λέγομεν;

{ΘΕΑΙ.} Οὕτωσ.

{ΞΕ.} Οὐ στάσις ἄρ' ἐστίν.

{ΘΕΑΙ.} Οὐδαμω̃σ.

{ΞΕ.} 'Έστι δέ γε διὰ τὸ μετέχειν του̃ ὄντοσ.

{ΘΕΑΙ.} 'Έστιν.

{ΞΕ.} Αὐ̃θις δὴ πάλιν ἡ κίνησις ἕτερον ταὐτου̃ ἐστιν.

{ΘΕΑΙ.} Σχεδόν.

{ΞΕ.} Οὐ ταὐτὸν ἄρα ἐστίν.

{ΘΕΑΙ.} Οὐ γὰρ οὐ̃ν.

{ΞΕ.} 'Αλλὰ μὴν αὕτη γ' ἠ̃ν ταὐτὸν διὰ τὸ μετέχειν αὐ̃ πάντ' αὐτου̃.

{ΘΕΑΙ.} Καὶ μάλα.

{ΞΕ.} Τὴν κίνησιν δὴ ταὐτόν τ' εἰ̃ναι καὶ μὴ ταὐτὸν ὁμολο - γητέον καὶ οὐ δυσχεραντέον. οὐ γὰρ ὅταν εἴπωμεν αὐτὴν ταὐτὸν καὶ μὴ ταὐτόν, ὁμοίως εἰρήκαμεν, ἀλλ' ὁπόταν μὲν ταὐτόν, διὰ τὴν μέθεξιν ταὐτου̃ πρὸς ἑαυτὴν οὕτω λέγομεν, ὅταν δὲ μὴ ταὐτόν, διὰ τὴν κοινωνίαν αὐ̃ θατέρου, δι' ἣν ἀποχωριζομένη ταὐτου̃ γέγονεν οὐκ ἐκει̃νο ἀλλ' ἕτερον, ὥστε ὀρθω̃ς αὐ̃ λέγεται πάλιν οὐ ταὐτόν.

{ΘΕΑΙ.} Πάνυ μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν κἂν εἴ πη̨ μετελάμβανεν αὐτὴ κίνησις στά - σεωσ, οὐδὲν ἂν ἄτοπον ἠ̃ν στάσιμον αὐτὴν προσαγορεύειν;

{ΘΕΑΙ.} 'Ορθότατά γε, εἴπερ τω̃ν γενω̃ν συγχωρησόμεθα τὰ μὲν ἀλλήλοις ἐθέλειν μείγνυσθαι, τὰ δὲ μή.

{ΞΕ.} Καὶ μὴν ἐπί γε τὴν τούτου πρότερον ἀπόδειξιν ἢ τω̃ν νυ̃ν ἀφικόμεθα, ἐλέγχοντες ὡς ἔστι κατὰ φύσιν ταύτη̨.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὔ;

{ΞΕ.} Λέγωμεν δὴ πάλιν: ἡ κίνησίς ἐστιν ἕτερον του̃ ἑτέρου, καθάπερ ταὐτου̃ τε ἠ̃ν ἄλλο καὶ τη̃ς στάσεωσ;

{ΘΕΑΙ.} 'Αναγκαι̃ον.

{ΞΕ.} Οὐχ ἕτερον ἄρ' ἐστί πη̨ καὶ ἕτερον κατὰ τὸν νυνδὴ λόγον.

{ΘΕΑΙ.} 'Αληθη̃.

{ΞΕ.} Τί οὐ̃ν δὴ τὸ μετὰ του̃το; ἀ̃ρ' αὐ̃ τω̃ν μὲν τριω̃ν ἕτερον αὐτὴν φήσομεν εἰ̃ναι, του̃ δὲ τετάρτου μὴ φω̃μεν, ὁμολογήσαντες αὐτὰ εἰ̃ναι πέντε, περὶ ὡ̃ν καὶ ἐν οἱ̃ς προυθέμεθα σκοπει̃ν;

{ΘΕΑΙ.} Καὶ πω̃σ; ἀδύνατον γὰρ συγχωρει̃ν ἐλάττω τὸν ἀριθμὸν του̃ νυνδὴ φανέντοσ.

{ΞΕ.} 'Αδεω̃ς ἄρα τὴν κίνησιν ἕτερον εἰ̃ναι του̃ ὄντος διαμαχόμενοι λέγωμεν;

{ΘΕΑΙ.} 'Αδεέστατα μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν δὴ σαφω̃ς ἡ κίνησις ὄντως οὐκ ὄν ἐστι καὶ ὄν, ἐπείπερ του̃ ὄντος μετέχει;

{ΘΕΑΙ.} Σαφέστατά γε.

{ΞΕ.} 'Έστιν ἄρα ἐξ ἀνάγκης τὸ μὴ ὂν ἐπί τε κινήσεως εἰ̃ναι καὶ κατὰ πάντα τὰ γένη: κατὰ πάντα γὰρ ἡ θατέρου φύσις ἕτερον ἀπεργαζομένη του̃ ὄντος ἕκαστον οὐκ ὂν ποιει̃, καὶ σύμπαντα δὴ κατὰ ταὐτὰ οὕτως οὐκ ὄντα ὀρθω̃ς ἐρου̃μεν, καὶ πάλιν, ὅτι μετέχει του̃ ὄντοσ, εἰ̃ναί τε καὶ ὄντα.

{ΘΕΑΙ.} Κινδυνεύει.

{ΞΕ.} Περὶ ἕκαστον ἄρα τω̃ν εἰδω̃ν πολὺ μέν ἐστι τὸ ὄν, ἄπειρον δὲ πλήθει τὸ μὴ ὄν.

{ΘΕΑΙ.} 'Έοικεν.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν καὶ τὸ ὂν αὐτὸ τω̃ν ἄλλων ἕτερον εἰ̃ναι λεκτέον.

{ΘΕΑΙ.} 'Ανάγκη.

{ΞΕ.} Καὶ τὸ ὂν ἄρ' ἡμι̃ν, ὅσαπέρ ἐστι τὰ ἄλλα, κατὰ τοσαυ̃τα οὐκ ἔστιν: ἐκει̃να γὰρ οὐκ ὂν ἓν μὲν αὐτό ἐστιν, ἀπέραντα δὲ τὸν ἀριθμὸν τἀ̃λλα οὐκ ἔστιν αὐ̃.

{ΘΕΑΙ.} Σχεδὸν οὕτωσ.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν δὴ καὶ ταυ̃τα οὐ δυσχεραντέον, ἐπείπερ ἔχει κοινωνίαν ἀλλήλοις ἡ τω̃ν γενω̃ν φύσισ. εἰ δέ τις ταυ̃τα μὴ συγχωρει̃, πείσας ἡμω̃ν τοὺς ἔμπροσθεν λόγους οὕτω πειθέτω τὰ μετὰ ταυ̃τα.

{ΘΕΑΙ.} Δικαιότατα εἴρηκασ.

{ΞΕ.} 'Ίδωμεν δὴ καὶ τόδε.

{ΘΕΑΙ.} Τὸ ποι̃ον;

{ΞΕ.} 'Οπόταν τὸ μὴ ὂν λέγωμεν, ὡς ἔοικεν, οὐκ ἐναντίον τι λέγομεν του̃ ὄντος ἀλλ' ἕτερον μόνον.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃σ;

{ΞΕ.} Οἱ̃ον ὅταν εἴπωμέν τι μὴ μέγα, τότε μα̃λλόν τί σοι φαινόμεθα τὸ σμικρὸν ἢ τὸ ἴσον δηλου̃ν τω̨̃ ῥήματι;

{ΘΕΑΙ.} Καὶ πω̃σ;

{ΞΕ.} Οὐκ ἄρ', ἐναντίον ὅταν ἀπόφασις λέγηται σημαίνειν, συγχωρησόμεθα, τοσου̃τον δὲ μόνον, ὅτι τω̃ν ἄλλων τὶ μηνύει τὸ μὴ καὶ τὸ οὒ προτιθέμενα τω̃ν ἐπιόντων ὀνομάτων, μα̃λλον δὲ τω̃ν πραγμάτων περὶ ἅττ' ἂν κέηται τὰ ἐπιφθεγγόμενα ὕστερον τη̃ς ἀποφάσεως ὀνόματα.

{ΘΕΑΙ.} Παντάπασι μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Τόδε δὲ διανοηθω̃μεν, εἰ καὶ σοὶ συνδοκει̃.

{ΘΕΑΙ.} Τὸ ποι̃ον;

{ΞΕ.} 'Η θατέρου μοι φύσις φαίνεται κατακεκερματίσθαι καθάπερ ἐπιστήμη.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃σ;

{ΞΕ.} Μία μέν ἐστί που καὶ ἐκείνη, τὸ δ' ἐπί τω̨ γιγνό - μενον μέρος αὐτη̃ς ἕκαστον ἀφορισθὲν ἐπωνυμίαν ἴσχει τινὰ ἑαυτη̃ς ἰδίαν: διὸ πολλαὶ τέχναι τ' εἰσὶ λεγόμεναι καὶ ἐπιστη̃μαι.

{ΘΕΑΙ.} Πάνυ μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν καὶ τὰ τη̃ς θατέρου φύσεως μόρια μια̃ς οὔσης ταὐτὸν πέπονθε του̃το.

{ΘΕΑΙ.} Τάχ' ἄν: ἀλλ' ὅπη̨ δὴ λέγωμεν;

{ΞΕ.} 'Έστι τω̨̃ καλω̨̃ τι θατέρου μόριον ἀντιτιθέμενον;

{ΘΕΑΙ.} 'Έστιν.

{ΞΕ.} Του̃τ' οὐ̃ν ἀνώνυμον ἐρου̃μεν ἤ τιν' ἔχον ἐπωνυμίαν;

{ΘΕΑΙ.} 'Έχον: ὃ γὰρ μὴ καλὸν ἑκάστοτε φθεγγόμεθα, του̃το οὐκ ἄλλου τινὸς ἕτερόν ἐστιν ἢ τη̃ς του̃ καλου̃ φύσεωσ.

{ΞΕ.} 'Ίθι νυν τόδε μοι λέγε.

{ΘΕΑΙ.} Τὸ ποι̃ον;

{ΞΕ.} 'Άλλο τι τω̃ν ὄντων τινὸς ἑνὸς γένους ἀφορισθὲν καὶ πρός τι τω̃ν ὄντων αὐ̃ πάλιν ἀντιτεθὲν οὕτω συμβέβηκεν εἰ̃ναι τὸ μὴ καλόν;

{ΘΕΑΙ.} Οὕτωσ.

{ΞΕ.} 'Όντος δὴ πρὸς ὂν ἀντίθεσισ, ὡς ἔοικ', εἰ̃ναί τις συμβαίνει τὸ μὴ καλόν.

{ΘΕΑΙ.} 'Ορθότατα.

{ΞΕ.} Τί οὐ̃ν; κατὰ του̃τον τὸν λόγον ἀ̃ρα μα̃λλον μὲν τὸ καλὸν ἡμι̃ν ἐστι τω̃ν ὄντων, ἡ̃ττον δὲ τὸ μὴ καλόν;

{ΘΕΑΙ.} Οὐδέν.

{ΞΕ.} 'Ομοίως ἄρα τὸ μὴ μέγα καὶ τὸ μέγα αὐτὸ εἰ̃ναι λεκτέον;

{ΘΕΑΙ.} 'Ομοίωσ.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν καὶ τὸ μὴ δίκαιον τω̨̃ δικαίω̨ κατὰ ταὐτὰ θετέον πρὸς τὸ μηδέν τι μα̃λλον εἰ̃ναι θάτερον θατέρου;

{ΘΕΑΙ.} Τί μήν;

{ΞΕ.} Καὶ τἀ̃λλα δὴ ταύτη̨ λέξομεν, ἐπείπερ ἡ θατέρου φύσις ἐφάνη τω̃ν ὄντων οὐ̃σα, ἐκείνης δὲ οὔσης ἀνάγκη δὴ καὶ τὰ μόρια αὐτη̃ς μηδενὸς ἡ̃ττον ὄντα τιθέναι.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὔ;

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν, ὡς ἔοικεν, ἡ τη̃ς θατέρου μορίου φύσεως καὶ τη̃ς του̃ ὄντος πρὸς ἄλληλα ἀντικειμένων ἀντίθεσις οὐδὲν ἡ̃ττον, εἰ θέμις εἰπει̃ν, αὐτου̃ του̃ ὄντος οὐσία ἐστίν, οὐκ ἐναν - τίον ἐκείνω̨ σημαίνουσα ἀλλὰ τοσου̃τον μόνον, ἕτερον ἐκείνου.

{ΘΕΑΙ.} Σαφέστατά γε.

{ΞΕ.} Τίν' οὐ̃ν αὐτὴν προσείπωμεν;

{ΘΕΑΙ.} Δη̃λον ὅτι τὸ μὴ ὄν, ὃ διὰ τὸν σοφιστὴν ἐζητου̃μεν, αὐτό ἐστι του̃το.

{ΞΕ.} Πότερον οὐ̃ν, ὥσπερ εἰ̃πεσ, ἔστιν οὐδενὸς τω̃ν ἄλλων οὐσίας ἐλλειπόμενον, καὶ δει̃ θαρρου̃ντα ἤδη λέγειν ὅτι τὸ μὴ ὂν βεβαίως ἐστὶ τὴν αὑτου̃ φύσιν ἔχον, ὥσπερ τὸ μέγα ἠ̃ν μέγα καὶ τὸ καλὸν ἠ̃ν καλὸν καὶ τὸ μὴ μέγα [μὴ μέγα] καὶ τὸ μὴ καλὸν [μὴ καλόν], οὕτω δὲ καὶ τὸ μὴ ὂν κατὰ ταὐτὸν ἠ̃ν τε καὶ ἔστι μὴ ὄν, ἐνάριθμον τω̃ν πολλω̃ν ὄντων εἰ̃δος ἕν; ἤ τινα ἔτι πρὸς αὐτό, ὠ̃ Θεαίτητε, ἀπιστίαν ἔχομεν;

{ΘΕΑΙ.} Οὐδεμίαν.

{ΞΕ.} Οἰ̃σθ' οὐ̃ν ὅτι Παρμενίδη̨ μακροτέρως τη̃ς ἀπορρήσεως ἠπιστήκαμεν;

{ΘΕΑΙ.} Τί δή;

{ΞΕ.} Πλει̃ον ἢ 'κει̃νος ἀπει̃πε σκοπει̃ν, ἡμει̃ς εἰς τὸ πρόσθεν ἔτι ζητήσαντες ἀπεδείξαμεν αὐτω̨̃.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃σ;

{ΞΕ.} 'Ότι ὁ μέν πού φησιν -

Οὐ γὰρ μή ποτε του̃το δαμη̨̃, εἰ̃ναι μὴ ἐόντα,
ἀλλὰ σὺ τη̃σδ' ἀφ' ὁδου̃ διζήσιος εἰ̃ργε νόημα.

{ΘΕΑΙ.} Λέγει γὰρ οὐ̃ν οὕτωσ.

{ΞΕ.} 'Ημει̃ς δέ γε οὐ μόνον τὰ μὴ ὄντα ὡς ἔστιν ἀπε - δείξαμεν, ἀλλὰ καὶ τὸ εἰ̃δος ὃ τυγχάνει ὂν του̃ μὴ ὄντος ἀπεφηνάμεθα: τὴν γὰρ θατέρου φύσιν ἀποδείξαντες οὐ̃σάν τε καὶ κατακεκερματισμένην ἐπὶ πάντα τὰ ὄντα πρὸς ἄλληλα, τὸ πρὸς τὸ ὂν ἕκαστον μόριον αὐτη̃ς ἀντιτιθέμενον ἐτολμή - σαμεν εἰπει̃ν ὡς αὐτὸ του̃τό ἐστιν ὄντως τὸ μὴ ὄν.

{ΘΕΑΙ.} Καὶ παντάπασί γε, ὠ̃ ξένε, ἀληθέστατά μοι δοκου̃μεν εἰρηκέναι.

{ΞΕ.} Μὴ τοίνυν ἡμα̃ς εἴπη̨ τις ὅτι τοὐναντίον του̃ ὄντος τὸ μὴ ὂν ἀποφαινόμενοι τολμω̃μεν λέγειν ὡς ἔστιν. ἡμει̃ς γὰρ περὶ μὲν ἐναντίου τινὸς αὐτω̨̃ χαίρειν πάλαι λέγομεν, εἴτ' ἔστιν εἴτε μή, λόγον ἔχον ἢ καὶ παντάπασιν ἄλογον: ὃ δὲ νυ̃ν εἰρήκαμεν εἰ̃ναι τὸ μὴ ὄν, ἢ πεισάτω τις ὡς οὐ καλω̃ς λέγομεν ἐλέγξασ, ἢ μέχριπερ ἂν ἀδυνατη̨̃, λεκτέον καὶ ἐκείνω̨ καθάπερ ἡμει̃ς λέγομεν, ὅτι συμμείγνυταί τε ἀλλήλοις τὰ γένη καὶ τό τε ὂν καὶ θάτερον διὰ πάντων καὶ δι' ἀλλήλων διεληλυθότε τὸ μὲν ἕτερον μετασχὸν του̃ ὄντος ἔστι μὲν διὰ ταύτην τὴν μέθεξιν, οὐ μὴν ἐκει̃νό γε οὑ̃ μετέσχεν ἀλλ' ἕτερον, ἕτερον δὲ του̃ ὄντος ὂν ἔστι σαφέστατα ἐξ ἀνάγκης εἰ̃ναι μὴ ὄν: τὸ δὲ ὂν αὐ̃ θατέρου μετειληφὸς ἕτερον τω̃ν ἄλλων ἂν εἴη γενω̃ν, ἕτερον δ' ἐκείνων ἁπάντων ὂν οὐκ ἔστιν ἕκαστον αὐτω̃ν οὐδὲ σύμπαντα τὰ ἄλλα πλὴν αὐτό, ὥστε τὸ ὂν ἀναμφισβητήτως αὐ̃ μυρία ἐπὶ μυρίοις οὐκ ἔστι, καὶ τἀ̃λλα δὴ καθ' ἕκαστον οὕτω καὶ σύμπαντα πολλαχη̨̃ μὲν ἔστι, πολλαχη̨̃ δ' οὐκ ἔστιν.

{ΘΕΑΙ.} 'Αληθη̃.

{ΞΕ.} Καὶ ταύταις δὴ ται̃ς ἐναντιώσεσιν εἴτε ἀπιστει̃ τισ, σκεπτέον αὐτω̨̃ καὶ λεκτέον βέλτιόν τι τω̃ν νυ̃ν εἰρημένων: εἴτε ὥς τι χαλεπὸν κατανενοηκὼς χαίρει τοτὲ μὲν ἐπὶ θάτερα τοτὲ δ' ἐπὶ θάτερα τοὺς λόγους ἕλκων, οὐκ ἄξια πολλη̃ς σπουδη̃ς ἐσπούδακεν, ὡς οἱ νυ̃ν λόγοι φασί. του̃το μὲν γὰρ οὔτε τι κομψὸν οὔτε χαλεπὸν εὑρει̃ν, ἐκει̃νο δ' ἤδη καὶ χαλεπὸν ἅμα καὶ καλόν.

{ΘΕΑΙ.} Τὸ ποι̃ον;

{ΞΕ.} '`Ο καὶ πρόσθεν εἴρηται, τὸ ταυ̃τα ἐάσαντα ὡς %δυνατὰ% τοι̃ς λεγομένοις οἱ̃όν τ' εἰ̃ναι καθ' ἕκαστον ἐλέγχοντα ἐπακολουθει̃ν, ὅταν τέ τις ἕτερον ὄν πη̨ ταὐτὸν εἰ̃ναι φη̨̃ καὶ ὅταν ταὐτὸν ὂν ἕτερον, ἐκείνη̨ καὶ κατ' ἐκει̃νο ὅ φησι τούτων πεπονθέναι πότερον. τὸ δὲ ταὐτὸν ἕτερον ἀποφαίνειν ἁμη̨̃ γέ πη̨ καὶ τὸ θάτερον ταὐτὸν καὶ τὸ μέγα σμικρὸν καὶ τὸ ὅμοιον ἀνόμοιον, καὶ χαίρειν οὕτω τἀναντία ἀεὶ προφέροντα ἐν τοι̃ς λόγοισ, οὔτε τις ἔλεγχος οὑ̃τος ἀληθινὸς ἄρτι τε τω̃ν ὄντων τινὸς ἐφαπτομένου δη̃λος νεογενὴς ὤν.

{ΘΕΑΙ.} Κομιδη̨̃ μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Καὶ γάρ, ὠγαθέ, τό γε πα̃ν ἀπὸ παντὸς ἐπιχειρει̃ν ἀποχωρίζειν ἄλλως τε οὐκ ἐμμελὲς καὶ δὴ καὶ παντάπασιν ἀμούσου τινὸς καὶ ἀφιλοσόφου.

{ΘΕΑΙ.} Τί δή;

{ΞΕ.} Τελεωτάτη πάντων λόγων ἐστὶν ἀφάνισις τὸ δια - λύειν ἕκαστον ἀπὸ πάντων: διὰ γὰρ τὴν ἀλλήλων τω̃ν εἰδω̃ν συμπλοκὴν ὁ λόγος γέγονεν ἡμι̃ν.

{ΘΕΑΙ.} 'Αληθη̃.

{ΞΕ.} Σκόπει τοίνυν ὡς ἐν καιρω̨̃ νυνδὴ τοι̃ς τοιού - τοις διεμαχόμεθα καὶ προσηναγκάζομεν ἐα̃ν ἕτερον ἑτέρω̨ μείγνυσθαι.

{ΘΕΑΙ.} Πρὸς δὴ τί;

{ΞΕ.} Πρὸς τὸ τὸν λόγον ἡμι̃ν τω̃ν ὄντων ἕν τι γενω̃ν εἰ̃ναι. τούτου γὰρ στερηθέντεσ, τὸ μὲν μέγιστον, φιλοσοφίας ἂν στερηθει̃μεν: ἔτι δ' ἐν τω̨̃ παρόντι δει̃ λόγον ἡμα̃ς διομολογήσασθαι τί ποτ' ἔστιν, εἰ δὲ ἀφη̨ρέθημεν αὐτὸ μηδ' εἰ̃ναι τὸ παράπαν, οὐδὲν ἂν ἔτι που λέγειν οἱ̃οί τ' ἠ̃μεν. ἀφη̨ρέθημεν δ' ἄν, εἰ συνεχωρήσαμεν μηδεμίαν εἰ̃ναι μει̃ξιν μηδενὶ πρὸς μηδέν.

{ΘΕΑΙ.} 'Ορθω̃ς του̃τό γε: λόγον δὲ δι' ὅτι νυ̃ν διομολογητέον οὐκ ἔμαθον.

{ΞΕ.} 'Αλλ' ἴσως τη̨̃δ' ἑπόμενος ῥα̨̃στ' ἂν μάθοισ.

{ΘΕΑΙ.} Πη̨̃;

{ΞΕ.} Τὸ μὲν δὴ μὴ ὂν ἡμι̃ν ἕν τι τω̃ν ἄλλων γένος ὂν ἀνεφάνη, κατὰ πάντα τὰ ὄντα διεσπαρμένον.

{ΘΕΑΙ.} Οὕτωσ.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν τὸ μετὰ του̃το σκεπτέον εἰ δόξη̨ τε καὶ λόγω̨ μείγνυται.

{ΘΕΑΙ.} Τί δή;

{ΞΕ.} Μὴ μειγνυμένου μὲν αὐτου̃ τούτοις ἀναγκαι̃ον ἀληθη̃ πάντ' εἰ̃ναι, μειγνυμένου δὲ δόξα τε ψευδὴς γίγνεται καὶ λόγοσ: τὸ γὰρ τὰ μὴ ὄντα δοξάζειν ἢ λέγειν, του̃τ' ἔστι που τὸ ψευ̃δος ἐν διανοία̨ τε καὶ λόγοις γιγνόμενον.

{ΘΕΑΙ.} Οὕτωσ.

{ΞΕ.} 'Όντος δέ γε ψεύδους ἔστιν ἀπάτη.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Καὶ μὴν ἀπάτης οὔσης εἰδώλων τε καὶ εἰκόνων ἤδη καὶ φαντασίας πάντα ἀνάγκη μεστὰ εἰ̃ναι.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γὰρ οὔ;

{ΞΕ.} Τὸν δέ γε σοφιστὴν ἔφαμεν ἐν τούτω̨ που τω̨̃ τόπω̨ καταπεφευγέναι μέν, ἔξαρνον δὲ γεγονέναι τὸ παράπαν μηδ' εἰ̃ναι ψευ̃δοσ: τὸ γὰρ μὴ ὂν οὔτε διανοει̃σθαί τινα οὔτε λέγειν: οὐσίας γὰρ οὐδὲν οὐδαμη̨̃ τὸ μὴ ὂν μετέχειν.

{ΘΕΑΙ.} ^~'Ην ταυ̃τα.

{ΞΕ.} Νυ̃ν δέ γε του̃το μὲν ἐφάνη μετέχον του̃ ὄντοσ, ὥστε ταύτη̨ μὲν ἴσως οὐκ ἂν μάχοιτο ἔτι: τάχα δ' ἂν φαίη τω̃ν εἰδω̃ν τὰ μὲν μετέχειν του̃ μὴ ὄντοσ, τὰ δ' οὔ, καὶ λόγον δὴ καὶ δόξαν εἰ̃ναι τω̃ν οὐ μετεχόντων, ὥστε τὴν εἰδωλοποιικὴν καὶ φανταστικήν, ἐν ἡ̨̃ φαμεν αὐτὸν εἰ̃ναι, διαμάχοιτ' ἂν πάλιν ὡς παντάπασιν οὐκ ἔστιν, ἐπειδὴ δόξα καὶ λόγος οὐ κοινωνει̃ του̃ μὴ ὄντοσ: ψευ̃δος γὰρ τὸ παράπαν οὐκ εἰ̃ναι ταύτης μὴ συνισταμένης τη̃ς κοινωνίασ. διὰ ταυ̃τ' οὐ̃ν λόγον πρω̃τον καὶ δόξαν καὶ φαντασίαν διερευνητέον ὅτι ποτ' ἔστιν, ἵνα φανέντων καὶ τὴν κοινωνίαν αὐτω̃ν τω̨̃ μὴ ὄντι κατίδωμεν, κατιδόντες δὲ τὸ ψευ̃δος ὂν ἀποδείξωμεν, ἀποδείξαντες δὲ τὸν σοφιστὴν εἰς αὐτὸ ἐνδήσωμεν, εἴπερ ἔνοχός ἐστιν, ἢ καὶ ἀπολύσαντες ἐν ἄλλω̨ γένει ζητω̃μεν.

{ΘΕΑΙ.} Κομιδη̨̃ δέ γε, ὠ̃ ξένε, ἔοικεν ἀληθὲς εἰ̃ναι τὸ περὶ τὸν σοφιστὴν κατ' ἀρχὰς λεχθέν, ὅτι δυσθήρευτον εἴη τὸ γένοσ. φαίνεται γὰρ οὐ̃ν προβλημάτων γέμειν, ὡ̃ν ἐπειδάν τι προβάλη̨, του̃το πρότερον ἀναγκαι̃ον διαμάχεσθαι πρὶν ἐπ' αὐτὸν ἐκει̃νον ἀφικέσθαι. νυ̃ν γὰρ μόγις μὲν τὸ μὴ ὂν ὡς οὐκ ἔστι προβληθὲν διεπεράσαμεν, ἕτερον δὲ προβέβληται, καὶ δει̃ δὴ ψευ̃δος ὡς ἔστι καὶ περὶ λόγον καὶ περὶ δόξαν ἀποδει̃ξαι, καὶ μετὰ του̃το ἴσως ἕτερον, καὶ ἔτ' ἄλλο μετ' ἐκει̃νο: καὶ πέρασ, ὡς ἔοικεν, οὐδὲν φανήσεταί ποτε.

{ΞΕ.} Θαρρει̃ν, ὠ̃ Θεαίτητε, χρὴ τὸν καὶ σμικρόν τι δυνά - μενον εἰς τὸ πρόσθεν ἀεὶ προϊέναι. τί γὰρ ὅ γ' ἀθυμω̃ν ἐν τούτοις δράσειεν ἂν ἐν ἄλλοισ, ἢ μηδὲν ἐν ἐκείνοις ἀνύτων ἢ καὶ πάλιν εἰς τοὔπισθεν ἀπωσθείσ; σχολη̨̃ που, τὸ κατὰ τὴν παροιμίαν λεγόμενον, ὅ γε τοιου̃τος ἄν ποτε ἕλοι πόλιν. νυ̃ν δ' ἐπεί, ὠγαθέ, του̃το ὃ λέγεις διαπεπέρανται, τό τοι μέγιστον ἡμι̃ν τει̃χος ἡ̨ρημένον ἂν εἴη, τὰ δ' ἄλλα ἤδη ῥά̨ω καὶ σμικρότερα.

{ΘΕΑΙ.} Καλω̃ς εἰ̃πεσ.

{ΞΕ.} Λόγον δὴ πρω̃τον καὶ δόξαν, καθάπερ ἐρρήθη νυνδή, λάβωμεν, ἵνα ἐναργέστερον ἀπολογισώμεθα πότερον αὐτω̃ν ἅπτεται τὸ μὴ ὂν ἢ παντάπασιν ἀληθη̃ μέν ἐστιν ἀμφότερα ταυ̃τα, ψευ̃δος δὲ οὐδέποτε οὐδέτερον.

{ΘΕΑΙ.} 'Ορθω̃σ.

{ΞΕ.} Φέρε δή, καθάπερ περὶ τω̃ν εἰδω̃ν καὶ τω̃ν γραμμάτων ἐλέγομεν, περὶ τω̃ν ὀνομάτων πάλιν ὡσαύτως ἐπισκεψώμεθα. φαίνεται γάρ πη̨ ταύτη̨ τὸ νυ̃ν ζητούμενον.

{ΘΕΑΙ.} Τὸ ποι̃ον οὐ̃ν δὴ περὶ τω̃ν ὀνομάτων ὑπακουστέον;

{ΞΕ.} Εἴτε πάντα ἀλλήλοις συναρμόττει εἴτε μηδέν, εἴτε τὰ μὲν ἐθέλει, τὰ δὲ μή.

{ΘΕΑΙ.} Δη̃λον του̃τό γε, ὅτι τὰ μὲν ἐθέλει, τὰ δ' οὔ.

{ΞΕ.} Τὸ τοιόνδε λέγεις ἴσωσ, ὅτι τὰ μὲν ἐφεξη̃ς λεγόμενα καὶ δηλου̃ντά τι συναρμόττει, τὰ δὲ τη̨̃ συνεχεία̨ μηδὲν σημαίνοντα ἀναρμοστει̃.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς τί του̃τ' εἰ̃πασ;

{ΞΕ.} 'Όπερ ὠ̨ήθην ὑπολαβόντα σε προσομολογει̃ν. ἔστι γὰρ ἡμι̃ν που τω̃ν τη̨̃ φωνη̨̃ περὶ τὴν οὐσίαν δηλωμάτων διττὸν γένοσ.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃σ;

{ΞΕ.} Τὸ μὲν ὀνόματα, τὸ δὲ ῥήματα κληθέν.

{ΘΕΑΙ.} Εἰπὲ ἑκάτερον.

{ΞΕ.} Τὸ μὲν ἐπὶ ται̃ς πράξεσιν ὂν δήλωμα ῥη̃μά που λέγομεν.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Τὸ δέ γ' ἐπ' αὐτοι̃ς τοι̃ς ἐκείνας πράττουσι σημει̃ον τη̃ς φωνη̃ς ἐπιτεθὲν ὄνομα.

{ΘΕΑΙ.} Κομιδη̨̃ μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν ἐξ ὀνομάτων μὲν μόνων συνεχω̃ς λεγο - μένων οὐκ ἔστι ποτὲ λόγοσ, οὐδ' αὐ̃ ῥημάτων χωρὶς ὀνομάτων λεχθέντων.

{ΘΕΑΙ.} Ταυ̃τ' οὐκ ἔμαθον.

{ΞΕ.} Δη̃λον γὰρ ὡς πρὸς ἕτερόν τι βλέπων ἄρτι συνωμο - λόγεισ: ἐπεὶ του̃τ' αὐτὸ ἐβουλόμην εἰπει̃ν, ὅτι συνεχω̃ς ὡ̃δε λεγόμενα ταυ̃τα οὐκ ἔστι λόγοσ.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃σ;

{ΞΕ.} Οἱ̃ον "<βαδίζει>" "<τρέχει>" "<καθεύδει,>" καὶ τἀ̃λλα ὅσα πράξεις σημαίνει ῥήματα, κἂν πάντα τις ἐφεξη̃ς αὔτ' εἴπη̨, λόγον οὐδέν τι μα̃λλον ἀπεργάζεται.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γάρ;

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν καὶ πάλιν ὅταν λέγηται "<λέων>" "<ἔλαφοσ>" "<ἵπποσ>," ὅσα τε ὀνόματα τω̃ν τὰς πράξεις αὐ̃ πραττόντων ὠνομάσθη, καὶ κατὰ ταύτην δὴ τὴν συνέχειαν οὐδείς πω συνέστη λόγοσ: οὐδεμίαν γὰρ οὔτε οὕτως οὔτ' ἐκείνως πρα̃ξιν οὐδ' ἀπραξίαν οὐδὲ οὐσίαν ὄντος οὐδὲ μὴ ὄντος δηλοι̃ τὰ φωνηθέντα, πρὶν ἄν τις τοι̃ς ὀνόμασι τὰ ῥήματα κεράση̨. τότε δ' ἥρμοσέν τε καὶ λόγος ἐγένετο εὐθὺς ἡ πρώτη συμπλοκή, σχεδὸν τω̃ν λόγων ὁ πρω̃τός τε καὶ σμικρότατοσ.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς ἄρ' ὡ̃δε λέγεισ;

{ΞΕ.} 'Όταν εἴπη̨ τισ: "<ἄνθρωπος μανθάνει>," λόγον εἰ̃ναι φὴ̨ς του̃τον ἐλάχιστόν τε καὶ πρω̃τον;

{ΘΕΑΙ.} 'Έγωγε.

{ΞΕ.} Δηλοι̃ γὰρ ἤδη που τότε περὶ τω̃ν ὄντων ἢ γιγνο - μένων ἢ γεγονότων ἢ μελλόντων, καὶ οὐκ ὀνομάζει μόνον ἀλλά τι περαίνει, συμπλέκων τὰ ῥήματα τοι̃ς ὀνόμασι. διὸ λέγειν τε αὐτὸν ἀλλ' οὐ μόνον ὀνομάζειν εἴπομεν, καὶ δὴ καὶ τω̨̃ πλέγματι τούτω̨ τὸ ὄνομα ἐφθεγξάμεθα λόγον.

{ΘΕΑΙ.} 'Ορθω̃σ.

{ΞΕ.} Οὕτω δὴ καθάπερ τὰ πράγματα τὰ μὲν ἀλλήλοις ἥρμοττεν, τὰ δ' οὔ, καὶ περὶ τὰ τη̃ς φωνη̃ς αὐ̃ σημει̃α τὰ μὲν οὐχ ἁρμόττει, τὰ δὲ ἁρμόττοντα αὐτω̃ν λόγον ἀπηργάσατο.

{ΘΕΑΙ.} Παντάπασι μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} 'Έτι δὴ σμικρὸν τόδε.

{ΘΕΑΙ.} Τὸ ποι̃ον;

{ΞΕ.} Λόγον ἀναγκαι̃ον, ὅτανπερ ἠ̨̃, τινὸς εἰ̃ναι λόγον, μὴ δὲ τινὸς ἀδύνατον.

{ΘΕΑΙ.} Οὕτωσ.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν καὶ ποιόν τινα αὐτὸν εἰ̃ναι δει̃;

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς δ' οὔ;

{ΞΕ.} Προσέχωμεν δὴ τὸν νου̃ν ἡμι̃ν αὐτοι̃σ.

{ΘΕΑΙ.} Δει̃ γου̃ν.

{ΞΕ.} Λέξω τοίνυν σοι λόγον συνθεὶς πρα̃γμα πράξει δι' ὀνόματος καὶ ῥήματοσ: ὅτου δ' ἂν ὁ λόγος ἠ̨̃, σύ μοι φράζειν.

{ΘΕΑΙ.} Ταυ̃τ' ἔσται κατὰ δύναμιν.

{ΞΕ.} "<Θεαίτητος κάθηται>." μω̃ν μὴ μακρὸς ὁ λόγοσ;

{ΘΕΑΙ.} Οὔκ, ἀλλὰ μέτριοσ.

{ΞΕ.} Σὸν ἔργον δὴ φράζειν περὶ οὑ̃ τ' ἐστὶ καὶ ὅτου.

{ΘΕΑΙ.} Δη̃λον ὅτι περὶ ἐμου̃ τε καὶ ἐμόσ.

{ΞΕ.} Τί δὲ ὅδ' αὐ̃;

{ΘΕΑΙ.} Ποι̃οσ;

{ΞΕ.} "<Θεαίτητοσ>, ὡ̨̃ νυ̃ν ἐγὼ διαλέγομαι, <πέτεται>."

{ΘΕΑΙ.} Καὶ του̃τον οὐδ' ἂν εἱ̃ς ἄλλως εἴποι πλὴν ἐμόν τε καὶ περὶ ἐμου̃.

{ΞΕ.} Ποιὸν δέ γέ τινά φαμεν ἀναγκαι̃ον ἕκαστον εἰ̃ναι τω̃ν λόγων.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Τούτων δὴ ποι̃όν τινα ἑκάτερον φατέον εἰ̃ναι;

{ΘΕΑΙ.} Τὸν μὲν ψευδη̃ που, τὸν δὲ ἀληθη̃.

{ΞΕ.} Λέγει δὲ αὐτω̃ν ὁ μὲν ἀληθὴς τὰ ὄντα ὡς ἔστιν περὶ σου̃.

{ΘΕΑΙ.} Τί μήν;

{ΞΕ.} 'Ο δὲ δὴ ψευδὴς ἕτερα τω̃ν ὄντων.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Τὰ μὴ ὄντ' ἄρα ὡς ὄντα λέγει.

{ΘΕΑΙ.} Σχεδόν.

{ΞΕ.} 'Όντων δέ γε ὄντα ἕτερα περὶ σου̃. πολλὰ μὲν γὰρ ἔφαμεν ὄντα περὶ ἕκαστον εἰ̃ναί που, πολλὰ δὲ οὐκ ὄντα.

{ΘΕΑΙ.} Κομιδη̨̃ μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} '`Ον ὕστερον δὴ λόγον εἴρηκα περὶ σου̃, πρω̃τον μέν, ἐξ ὡ̃ν ὡρισάμεθα τί ποτ' ἔστι λόγοσ, ἀναγκαιότατον αὐτὸν ἕνα τω̃ν βραχυτάτων εἰ̃ναι.

{ΘΕΑΙ.} Νυνδὴ γου̃ν ταύτη̨ συνωμολογήσαμεν.

{ΞΕ.} 'Έπειτα δέ γε τινόσ.

{ΘΕΑΙ.} Οὕτωσ.

{ΞΕ.} Εἰ δὲ μὴ ἔστιν σόσ, οὐκ ἄλλου γε οὐδενόσ.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς γάρ;

{ΞΕ.} Μηδενὸς [δέ] γε ὢν οὐδ' ἂν λόγος εἴη τὸ παράπαν: ἀπεφήναμεν γὰρ ὅτι τω̃ν ἀδυνάτων ἠ̃ν λόγον ὄντα μηδενὸς εἰ̃ναι λόγον.

{ΘΕΑΙ.} 'Ορθότατα.

{ΞΕ.} Περὶ δὴ σου̃ λεγόμενα, [λεγόμενα] μέντοι θάτερα ὡς τὰ αὐτὰ καὶ μὴ ὄντα ὡς ὄντα, παντάπασιν [ὡσ] ἔοικεν ἡ τοιαύτη σύνθεσις ἔκ τε ῥημάτων γιγνομένη καὶ ὀνομάτων ὄντως τε καὶ ἀληθω̃ς γίγνεσθαι λόγος ψευδήσ.

{ΘΕΑΙ.} 'Αληθέστατα μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Τί δὲ δή; διάνοιά τε καὶ δόξα καὶ φαντασία, μω̃ν οὐκ ἤδη δη̃λον ὅτι ταυ̃τά γε ψευδη̃ τε καὶ ἀληθη̃ πάνθ' ἡμω̃ν ἐν ται̃ς ψυχαι̃ς ἐγγίγνεται;

{ΘΕΑΙ.} Πω̃σ;

{ΞΕ.} '^~Ωδ' εἴση̨ ῥα̨̃ον, ἂν πρω̃τον λάβη̨ς αὐτὰ τί ποτ' ἔστιν καὶ τί διαφέρουσιν ἕκαστα ἀλλήλων.

{ΘΕΑΙ.} Δίδου μόνον.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν διάνοια μὲν καὶ λόγος ταὐτόν: πλὴν ὁ μὲν ἐντὸς τη̃ς ψυχη̃ς πρὸς αὑτὴν διάλογος ἄνευ φωνη̃ς γιγνόμενος του̃τ' αὐτὸ ἡμι̃ν ἐπωνομάσθη, διάνοια;

{ΘΕΑΙ.} Πάνυ μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Τὸ δέ γ' ἀπ' ἐκείνης ῥευ̃μα διὰ του̃ στόματος ἰὸν μετὰ φθόγγου κέκληται λόγοσ;

{ΘΕΑΙ.} 'Αληθη̃.

{ΞΕ.} Καὶ μὴν ἐν λόγοις γε αὐ̃ ἴσμεν ἐνὸν -

{ΘΕΑΙ.} Τὸ ποι̃ον;

{ΞΕ.} Φάσιν τε καὶ ἀπόφασιν.

{ΘΕΑΙ.} 'Ίσμεν.

{ΞΕ.} 'Όταν οὐ̃ν του̃το ἐν ψυχη̨̃ κατὰ διάνοιαν ἐγγίγνηται μετὰ σιγη̃σ, πλὴν δόξης ἔχεις ὅτι προσείπη̨ς αὐτό;

{ΘΕΑΙ.} Καὶ πω̃σ;

{ΞΕ.} Τί δ' ὅταν μὴ καθ' αὑτὸ ἀλλὰ δι' αἰσθήσεως παρη̨̃ τινι, τὸ τοιου̃τον αὐ̃ πάθος ἀ̃ρ' οἱ̃όν τε ὀρθω̃ς εἰπει̃ν ἕτερόν τι πλὴν φαντασίαν;

{ΘΕΑΙ.} Οὐδέν.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν ἐπείπερ λόγος ἀληθὴς ἠ̃ν καὶ ψευδήσ, τού - των δ' ἐφάνη διάνοια μὲν αὐτη̃ς πρὸς ἑαυτὴν ψυχη̃ς διάλογοσ, δόξα δὲ διανοίας ἀποτελεύτησισ, "<φαίνεται>" δὲ ὃ λέγομεν σύμμειξις αἰσθήσεως καὶ δόξησ, ἀνάγκη δὴ καὶ τούτων τω̨̃ λόγω̨ συγγενω̃ν ὄντων ψευδη̃ [τε] αὐτω̃ν ἔνια καὶ ἐνίοτε εἰ̃ναι.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς δ' οὔ;

{ΞΕ.} Κατανοει̃ς οὐ̃ν ὅτι πρότερον ηὑρέθη ψευδὴς δόξα καὶ λόγος ἢ κατὰ τὴν προσδοκίαν ἣν ἐφοβήθημεν ἄρτι, μὴ παντάπασιν ἀνήνυτον ἔργον ἐπιβαλλοίμεθα ζητου̃ντες αὐτό;

{ΘΕΑΙ.} Κατανοω̃.

{ΞΕ.} Μὴ τοίνυν μηδ' εἰς τὰ λοιπὰ ἀθυμω̃μεν. ἐπειδὴ γὰρ πέφανται ταυ̃τα, τω̃ν ἔμπροσθεν ἀναμνησθω̃μεν κατ' εἴδη διαιρέσεων.

{ΘΕΑΙ.} Ποίων δή;

{ΞΕ.} Διειλόμεθα τη̃ς εἰδωλοποιικη̃ς εἴδη δύο, τὴν μὲν εἰκαστικήν, τὴν δὲ φανταστικήν.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Καὶ τὸν σοφιστὴν εἴπομεν ὡς ἀποροι̃μεν εἰς ὁποτέραν θήσομεν.

{ΘΕΑΙ.} ^~'Ην ταυ̃τα.

{ΞΕ.} Καὶ του̃θ' ἡμω̃ν ἀπορουμένων ἔτι μείζων κατεχύθη σκοτοδινία, φανέντος του̃ λόγου του̃ πα̃σιν ἀμφισβητου̃ντος ὡς οὔτε εἰκὼν οὔτε εἴδωλον οὔτε φάντασμ' εἴη τὸ παράπαν οὐδὲν διὰ τὸ μηδαμω̃ς μηδέποτε μηδαμου̃ ψευ̃δος εἰ̃ναι.

{ΘΕΑΙ.} Λέγεις ἀληθη̃.

{ΞΕ.} Νυ̃ν δέ γ' ἐπειδὴ πέφανται μὲν λόγοσ, πέφανται δ' οὐ̃σα δόξα ψευδήσ, ἐγχωρει̃ δὴ μιμήματα τω̃ν ὄντων εἰ̃ναι καὶ τέχνην ἐκ ταύτης γίγνεσθαι τη̃ς διαθέσεως ἀπατητικήν.

{ΘΕΑΙ.} 'Εγχωρει̃.

{ΞΕ.} Καὶ μὴν ὅτι γ' ἠ̃ν ὁ σοφιστὴς τούτων πότερον, διωμολογημένον ἡμι̃ν ἐν τοι̃ς πρόσθεν ἠ̃ν.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Πάλιν τοίνυν ἐπιχειρω̃μεν, σχίζοντες διχη̨̃ τὸ προτεθὲν γένοσ, πορεύεσθαι κατὰ τοὐπὶ δεξιὰ ἀεὶ μέρος του̃ τμηθέντοσ, ἐχόμενοι τη̃ς του̃ σοφιστου̃ κοινωνίασ, ἕως ἂν αὐτου̃ τὰ κοινὰ πάντα περιελόντεσ, τὴν οἰκείαν λιπόντεσ φύσιν ἐπιδείξωμεν μάλιστα μὲν ἡμι̃ν αὐτοι̃σ, ἔπειτα καὶ τοι̃ς ἐγγυτάτω γένει τη̃ς τοιαύτης μεθόδου πεφυκόσιν.

{ΘΕΑΙ.} 'Ορθω̃σ.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν τότε μὲν ἠρχόμεθα ποιητικὴν καὶ κτητικὴν τέχνην διαιρούμενοι;

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Καὶ τη̃ς κτητικη̃ς ἐν θηρευτικη̨̃ καὶ ἀγωνία̨ καὶ ἐμπορικη̨̃ καί τισιν ἐν τοιούτοις εἴδεσιν ἐφαντάζεθ' ἡμι̃ν;

{ΘΕΑΙ.} Πάνυ μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Νυ̃ν δέ γ' ἐπειδὴ μιμητικὴ περιείληφεν αὐτὸν τέχνη, δη̃λον ὡς αὐτὴν τὴν ποιητικὴν δίχα διαιρετέον πρώτην. ἡ γάρ που μίμησις ποίησίς τίς ἐστιν, εἰδώλων μέντοι, φαμέν, ἀλλ' οὐκ αὐτω̃ν ἑκάστων: ἠ̃ γάρ;

{ΘΕΑΙ.} Παντάπασι μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Ποιητικη̃ς δὴ πρω̃τον δύ' ἔστω μέρη.

{ΘΕΑΙ.} Ποίω;

{ΞΕ.} Τὸ μὲν θει̃ον, τὸ δ' ἀνθρώπινον.

{ΘΕΑΙ.} Οὔπω μεμάθηκα.

{ΞΕ.} Ποιητικήν, εἴπερ μεμνήμεθα τὰ κατ' ἀρχὰς λεχθέντα, πα̃σαν ἔφαμεν εἰ̃ναι δύναμιν ἥτις ἂν αἰτία γίγνηται τοι̃ς μὴ πρότερον οὐ̃σιν ὕστερον γίγνεσθαι.

{ΘΕΑΙ.} Μεμνήμεθα.

{ΞΕ.} Ζω̨̃α δὴ πάντα θνητά, καὶ δὴ καὶ φυτὰ ὅσα τ' ἐπὶ γη̃ς ἐκ σπερμάτων καὶ ῥιζω̃ν φύεται, καὶ ὅσα ἄψυχα ἐν γη̨̃ συνίσταται σώματα τηκτὰ καὶ ἄτηκτα, μω̃ν ἄλλου τινὸς ἢ θεου̃ δημιουργου̃ντος φήσομεν ὕστερον γίγνεσθαι πρότερον οὐκ ὄντα; ἢ τω̨̃ τω̃ν πολλω̃ν δόγματι καὶ ῥήματι χρώμενοι -

{ΘΕΑΙ.} Ποίω̨ τω̨;

{ΞΕ.} Τὴν φύσιν αὐτὰ γεννα̃ν ἀπό τινος αἰτίας αὐτομάτης καὶ ἄνευ διανοίας φυούσησ, ἢ μετὰ λόγου τε καὶ ἐπιστήμης θείας ἀπὸ θεου̃ γιγνομένησ;

{ΘΕΑΙ.} 'Εγὼ μὲν ἴσως διὰ τὴν ἡλικίαν πολλάκις ἀμφό - τερα μεταδοξάζω: νυ̃ν μὴν βλέπων εἰς σὲ καὶ ὑπολαμβάνων οἴεσθαί σε κατά γε θεὸν αὐτὰ γίγνεσθαι, ταύτη̨ καὶ αὐτὸς νενόμικα.

{ΞΕ.} Καλω̃ς γε, ὠ̃ Θεαίτητε. καὶ εἰ μέν γέ σε ἡγούμεθα τω̃ν εἰς τὸν ἔπειτ' [ἂν] χρόνον ἄλλως πως δοξαζόντων εἰ̃ναι, νυ̃ν ἂν τω̨̃ λόγω̨ μετὰ πειθου̃ς ἀναγκαίας ἐπεχειρου̃μεν ποιει̃ν ὁμολογει̃ν: ἐπειδὴ δέ σου καταμανθάνω τὴν φύσιν, ὅτι καὶ ἄνευ τω̃ν παρ' ἡμω̃ν λόγων αὐτὴ πρόσεισιν ἐφ' ἅπερ νυ̃ν ἕλκεσθαι φή̨σ, ἐάσω: χρόνος γὰρ ἐκ περιττου̃ γίγνοιτ' ἄν. ἀλλὰ θήσω τὰ μὲν φύσει λεγόμενα ποιει̃σθαι θεία̨ τέχνη̨, τὰ δ' ἐκ τούτων ὑπ' ἀνθρώπων συνιστάμενα ἀνθρωπίνη̨, καὶ κατὰ του̃τον δὴ τὸν λόγον δύο ποιητικη̃ς γένη, τὸ μὲν ἀνθρώπινον εἰ̃ναι, τὸ δὲ θει̃ον.

{ΘΕΑΙ.} 'Ορθω̃σ.

{ΞΕ.} Τέμνε δὴ δυοι̃ν οὔσαιν δίχα ἑκατέραν αὐ̃θισ.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃σ;

{ΞΕ.} Οἱ̃ον τότε μὲν κατὰ πλάτος τέμνων τὴν ποιητικὴν πα̃σαν, νυ̃ν δὲ αὐ̃ κατὰ μη̃κοσ.

{ΘΕΑΙ.} Τετμήσθω.

{ΞΕ.} Τέτταρα μὴν αὐτη̃ς οὕτω τὰ πάντα μέρη γίγνεται, δύο μὲν τὰ πρὸς ἡμω̃ν, ἀνθρώπεια, δύο δ' αὐ̃ τὰ πρὸς θεω̃ν, θει̃α.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Τὰ δέ γ' ὡς ἑτέρως αὐ̃ διη̨ρημένα, μέρος μὲν ἓν ἀφ' ἑκατέρας τη̃ς μερίδος αὐτοποιητικόν, τὼ δ' ὑπολοίπω σχεδὸν μάλιστ' ἂν λεγοίσθην εἰδωλοποιικώ: καὶ κατὰ ταυ̃τα δὴ πάλιν ἡ ποιητικὴ διχη̨̃ διαιρει̃ται.

{ΘΕΑΙ.} Λέγε ὅπη̨ ἑκατέρα αὐ̃θισ.

{ΞΕ.} 'Ημει̃ς μέν που καὶ τἀ̃λλα ζω̨̃α καὶ ἐξ ὡ̃ν τὰ πεφυκότ' ἐστίν, πυ̃ρ καὶ ὕδωρ καὶ τὰ τούτων ἀδελφά, θεου̃ γεννήματα πάντα ἴσμεν αὐτὰ ἀπειργασμένα ἕκαστα: ἢ πω̃σ;

{ΘΕΑΙ.} Οὕτωσ.

{ΞΕ.} Τούτων δέ γε ἑκάστων εἴδωλα ἀλλ' οὐκ αὐτὰ παρέπεται, δαιμονία̨ καὶ ταυ̃τα μηχανη̨̃ γεγονότα.

{ΘΕΑΙ.} Ποι̃α;

{ΞΕ.} Τά τε ἐν τοι̃ς ὕπνοις καὶ ὅσα μεθ' ἡμέραν φαντάσ - ματα αὐτοφυη̃ λέγεται, σκιὰ μὲν ὅταν ἐν τω̨̃ πυρὶ σκότος ἐγγίγνηται, διπλου̃ν δὲ ἡνίκ' ἂν φω̃ς οἰκει̃όν τε καὶ ἀλλότριον περὶ τὰ λαμπρὰ καὶ λει̃α εἰς ἓν συνελθὸν τη̃ς ἔμπροσθεν εἰωθυίας ὄψεως ἐναντίαν αἴσθησιν παρέχον εἰ̃δος ἀπεργά - ζηται.

{ΘΕΑΙ.} Δύο γὰρ οὐ̃ν ἐστι ταυ̃τα θείας ἔργα ποιήσεωσ, αὐτό τε καὶ τὸ παρακολουθου̃ν εἴδωλον ἑκάστω̨.

{ΞΕ.} Τί δὲ τὴν ἡμετέραν τέχνην; ἀ̃ρ' οὐκ αὐτὴν μὲν οἰκίαν οἰκοδομικη̨̃ φήσομεν ποιει̃ν, γραφικη̨̃ δέ τιν' ἑτέραν, οἱ̃ον ὄναρ ἀνθρώπινον ἐγρηγορόσιν ἀπειργασμένην;

{ΘΕΑΙ.} Πάνυ μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν καὶ τἀ̃λλα οὕτω κατὰ δύο διττὰ ἔργα τη̃ς ἡμετέρας αὐ̃ ποιητικη̃ς πράξεωσ, τὸ μὲν αὐτό, φαμέν, [αὐτουργική], τὸ δὲ εἴδωλον [εἰδωλοποιική].

{ΘΕΑΙ.} Νυ̃ν μα̃λλον ἔμαθον, καὶ τίθημι δύο διχη̨̃ ποιητικη̃ς εἴδει: θείαν μὲν καὶ ἀνθρωπίνην κατὰ θάτερον τμη̃μα, κατὰ δὲ θάτερον τὸ μὲν αὐτω̃ν ὄν, τὸ δὲ ὁμοιωμάτων τινω̃ν γέννημα.

{ΞΕ.} Τη̃ς τοίνυν εἰδωλουργικη̃ς ἀναμνησθω̃μεν ὅτι τὸ μὲν εἰκαστικόν, τὸ δὲ φανταστικὸν ἔμελλεν εἰ̃ναι γένοσ, εἰ τὸ ψευ̃δος ὄντως ὂν ψευ̃δος καὶ τω̃ν ὄντων ἕν τι φανείη πεφυκόσ.

{ΘΕΑΙ.} ^~'Ην γὰρ οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν ἐφάνη τε καὶ διὰ ταυ̃τα δὴ καταριθμήσομεν αὐτὼ νυ̃ν ἀναμφισβητήτως εἴδη δύο;

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Τὸ τοίνυν φανταστικὸν αὐ̃θις διορίζωμεν δίχα.

{ΘΕΑΙ.} Πη̨̃;

{ΞΕ.} Τὸ μὲν δι' ὀργάνων γιγνόμενον, τὸ δὲ αὐτου̃ παρέχοντος ἑαυτὸν ὄργανον του̃ ποιου̃ντος τὸ φάντασμα.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς φή̨σ;

{ΞΕ.} 'Όταν οἰ̃μαι τὸ σὸν σχη̃μά τις τω̨̃ ἑαυτου̃ χρώμενος σώματι προσόμοιον ἢ φωνὴν φωνη̨̃ φαίνεσθαι ποιη̨̃, μίμησις του̃το τη̃ς φανταστικη̃ς μάλιστα κέκληταί που.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Μιμητικὸν δὴ του̃το αὐτη̃ς προσειπόντες ἀπονειμώ - μεθα: τὸ δ' ἄλλο πα̃ν ἀφω̃μεν μαλακισθέντες καὶ παρέντες ἑτέρω̨ συναγαγει̃ν τε εἰς ἓν καὶ πρέπουσαν ἐπωνυμίαν ἀποδου̃ναί τιν' αὐτω̨̃.

{ΘΕΑΙ.} Νενεμήσθω, τὸ δὲ μεθείσθω.

{ΞΕ.} Καὶ μὴν καὶ του̃το ἔτι διπλου̃ν, ὠ̃ Θεαίτητε, ἄξιον ἡγει̃σθαι: δι' ἃ δέ, σκόπει.

{ΘΕΑΙ.} Λέγε.

{ΞΕ.} Τω̃ν μιμουμένων οἱ μὲν εἰδότες ὃ μιμου̃νται του̃το πράττουσιν, οἱ δ' οὐκ εἰδότεσ. καίτοι τίνα μείζω διαίρεσιν ἀγνωσίας τε καὶ γνώσεως θήσομεν;

{ΘΕΑΙ.} Οὐδεμίαν.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν τό γε ἄρτι λεχθὲν εἰδότων ἠ̃ν μίμημα; τὸ γὰρ σὸν σχη̃μα καὶ σὲ γιγνώσκων ἄν τις μιμήσαιτο.

{ΘΕΑΙ.} Πω̃ς δ' οὔ;

{ΞΕ.} Τί δὲ δικαιοσύνης τὸ σχη̃μα καὶ ὅλης συλλήβδην ἀρετη̃σ; ἀ̃ρ' οὐκ ἀγνοου̃ντες μέν, δοξάζοντες δέ πη̨, σφόδρα ἐπιχειρου̃σιν πολλοὶ τὸ δοκου̃ν σφίσιν του̃το ὡς ἐνὸν αὐτοι̃ς προθυμει̃σθαι φαίνεσθαι ποιει̃ν, ὅτι μάλιστα ἔργοις τε καὶ λόγοις μιμούμενοι;

{ΘΕΑΙ.} Καὶ πάνυ γε πολλοί.

{ΞΕ.} Μω̃ν οὐ̃ν πάντες ἀποτυγχάνουσι του̃ δοκει̃ν εἰ̃ναι δίκαιοι μηδαμω̃ς ὄντεσ; ἢ τούτου πα̃ν τοὐναντίον;

{ΘΕΑΙ.} Πα̃ν.

{ΞΕ.} Μιμητὴν δὴ του̃τόν γε ἕτερον ἐκείνου λεκτέον οἰ̃μαι, τὸν ἀγνοου̃ντα του̃ γιγνώσκοντοσ.

{ΘΕΑΙ.} Ναί.

{ΞΕ.} Πόθεν οὐ̃ν ὄνομα ἑκατέρω̨ τις αὐτω̃ν λήψεται πρέπον; ἢ δη̃λον δὴ χαλεπὸν ὄν, διότι τη̃ς τω̃ν γενω̃ν κατ' εἴδη διαιρέσεως παλαιά τισ, ὡς ἔοικεν, ἀργία τοι̃ς ἔμπροσθεν καὶ ἀσύννους παρη̃ν, ὥστε μηδ' ἐπιχειρει̃ν μηδένα διαιρει̃σθαι: καθὸ δὴ τω̃ν ὀνομάτων ἀνάγκη μὴ σφόδρα εὐπορει̃ν. ὅμως δέ, κἂν εἰ τολμηρότερον εἰρη̃σθαι, διαγνώσεως ἕνεκα τὴν μὲν μετὰ δόξης μίμησιν δοξομιμητικὴν προσείπωμεν, τὴν δὲ μετ' ἐπιστήμης ἱστορικήν τινα μίμησιν.

{ΘΕΑΙ.} 'Έστω.

{ΞΕ.} Θατέρω̨ τοίνυν χρηστέον: ὁ γὰρ σοφιστὴς οὐκ ἐν τοι̃ς εἰδόσιν ἠ̃ν ἀλλ' ἐν τοι̃ς μιμουμένοις δή.

{ΘΕΑΙ.} Καὶ μάλα.

{ΞΕ.} Τὸν δοξομιμητὴν δὴ σκοπώμεθα ὥσπερ σίδηρον, εἴτε ὑγιὴς εἴτε διπλόην ἔτ' ἔχων τινά ἐστιν ἐν αὑτω̨̃.

{ΘΕΑΙ.} Σκοπω̃μεν.

{ΞΕ.} 'Έχει τοίνυν καὶ μάλα συχνήν. ὁ μὲν γὰρ εὐήθησ αὐτω̃ν ἐστιν, οἰόμενος εἰδέναι ταυ̃τα ἃ δοξάζει: τὸ δὲ θατέρου σχη̃μα διὰ τὴν ἐν τοι̃ς λόγοις κυλίνδησιν ἔχει πολλὴν ὑποψίαν καὶ φόβον ὡς ἀγνοει̃ ταυ̃τα ἃ πρὸς τοὺς ἄλλους ὡς εἰδὼς ἐσχημάτισται.

{ΘΕΑΙ.} Πάνυ μὲν οὐ̃ν ἔστιν ἑκατέρου γένος ὡ̃ν εἴρηκασ.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν τὸν μὲν ἁπλου̃ν μιμητήν τινα, τὸν δὲ εἰρωνικὸν μιμητὴν θήσομεν;

{ΘΕΑΙ.} Εἰκὸς γου̃ν.

{ΞΕ.} Τούτου δ' αὐ̃ τὸ γένος ἓν ἢ δύο φω̃μεν;

{ΘΕΑΙ.} 'Όρα σύ.

{ΞΕ.} Σκοπω̃, καί μοι διττὼ καταφαίνεσθόν τινε: τὸν μὲν δημοσία̨ τε καὶ μακροι̃ς λόγοις πρὸς πλήθη δυνατὸν εἰρωνεύεσθαι καθορω̃, τὸν δὲ ἰδία̨ τε καὶ βραχέσι λόγοις ἀναγκάζοντα τὸν προσδιαλεγόμενον ἐναντιολογει̃ν αὐτὸν αὑτω̨̃.

{ΘΕΑΙ.} Λέγεις ὀρθότατα.

{ΞΕ.} Τίνα οὐ̃ν ἀποφαινώμεθα τὸν μακρολογώτερον εἰ̃ναι; πότερα πολιτικὸν ἢ δημολογικόν;

{ΘΕΑΙ.} Δημολογικόν.

{ΞΕ.} Τί δὲ τὸν ἕτερον ἐρου̃μεν; σοφὸν ἢ σοφιστικόν;

{ΘΕΑΙ.} Τὸ μέν που σοφὸν ἀδύνατον, ἐπείπερ οὐκ εἰδότα αὐτὸν ἔθεμεν: μιμητὴς δ' ὢν του̃ σοφου̃ δη̃λον ὅτι παρω-

νύμιον αὐτου̃ τι λήψεται, καὶ σχεδὸν ἤδη μεμάθηκα ὅτι του̃τον δει̃ προσειπει̃ν ἀληθω̃ς αὐτὸν ἐκει̃νον τὸν παντάπασιν ὄντως σοφιστήν.

{ΞΕ.} Οὐκου̃ν συνδήσομεν αὐτου̃, καθάπερ ἔμπροσθεν, τοὔνομα συμπλέξαντες ἀπὸ τελευτη̃ς ἐπ' ἀρχήν;

{ΘΕΑΙ.} Πάνυ μὲν οὐ̃ν.

{ΞΕ.} Τὸ δὴ τη̃ς ἐναντιοποιολογικη̃ς εἰρωνικου̃ μέρους τη̃ς δοξαστικη̃ς μιμητικόν, του̃ φανταστικου̃ γένους ἀπὸ τη̃ς εἰδωλοποιικη̃ς οὐ θει̃ον ἀλλ' ἀνθρωπικὸν τη̃ς ποιήσεως ἀφωρισμένον ἐν λόγοις τὸ θαυματοποιικὸν μόριον, "ταύτης τη̃ς γενεα̃ς τε καὶ αἵματοσ" ὃς ἂν φη̨̃ τὸν ὄντως σοφιστὴν εἰ̃ναι, τἀληθέστατα, ὡς ἔοικεν, ἐρει̃.

{ΘΕΑΙ.} Παντάπασι μὲν οὐ̃ν.

Книго

[X]