Платон. Гиппий больший (на греч.)

Платон. Гиппий больший

{ΣΩ.} 'Ιππίας ὁ καλός τε καὶ σοφόσ: ὡς διὰ χρόνου ἡμι̃ν κατη̃ρας εἰς τὰς 'Αθήνασ.

{ΙΠ.} Οὐ γὰρ σχολή, ὠ̃ Σώκρατεσ. ἡ γὰρ ^~'Ηλις ὅταν τι δέηται διαπράξασθαι πρός τινα τω̃ν πόλεων, ἀεὶ ἐπὶ πρω̃τον ἐμὲ ἔρχεται τω̃ν πολιτω̃ν αἱρουμένη πρεσβευτήν, ἡγουμένη δικαστὴν καὶ ἄγγελον ἱκανώτατον εἰ̃ναι τω̃ν λόγων οἳ ἂν παρὰ τω̃ν πόλεων ἑκάστων λέγωνται. πολλάκις μὲν οὐ̃ν καὶ εἰς ἄλλας πόλεις ἐπρέσβευσα, πλει̃στα δὲ καὶ περὶ πλείστων καὶ μεγίστων εἰς τὴν Λακεδαίμονα: διὸ δή, ὃ σὺ ἐρωτα̨̃σ, οὐ θαμίζω εἰς τούσδε τοὺς τόπουσ.

{ΣΩ.} Τοιου̃τον μέντοι, ὠ̃ 'Ιππία, ἔστι τὸ τη̨̃ ἀληθεία̨ σοφόν τε καὶ τέλειον ἄνδρα εἰ̃ναι. σὺ γὰρ καὶ ἰδία̨ ἱκανὸς εἰ̃ παρὰ τω̃ν νέων πολλὰ χρήματα λαμβάνων ἔτι πλείω ὠφελει̃ν ὡ̃ν λαμβάνεισ, καὶ αὐ̃ δημοσία̨ τὴν σαυτου̃ πόλιν ἱκανὸς εὐεργετει̃ν, ὥσπερ χρὴ τὸν μέλλοντα μὴ καταφρο - νήσεσθαι ἀλλ' εὐδοκιμήσειν ἐν τοι̃ς πολλοι̃σ. ἀτάρ, ὠ̃ 'Ιππία, τί ποτε τὸ αἴτιον ὅτι οἱ παλαιοὶ ἐκει̃νοι, ὡ̃ν ὀνόματα μεγάλα λέγεται ἐπὶ σοφία̨, Πιττακου̃ τε καὶ Βίαντος καὶ τω̃ν ἀμφὶ τὸν Μιλήσιον Θαλη̃ν καὶ ἔτι τω̃ν ὕστερον μέχρι 'Αναξαγόρου, ὡς ἢ πάντες ἢ οἱ πολλοὶ αὐτω̃ν φαίνονται ἀπεχόμενοι τω̃ν πολιτικω̃ν πράξεων;

{ΙΠ.} Τί δ' οἴει, ὠ̃ Σώκρατεσ, ἄλλο γε ἢ ἀδύνατοι ἠ̃σαν καὶ οὐχ ἱκανοὶ ἐξικνει̃σθαι φρονήσει ἐπ' ἀμφότερα, τά τε κοινὰ καὶ τὰ ἴδια;

{ΣΩ.} ^~'Αρ' οὐ̃ν πρὸς Διόσ, ὥσπερ αἱ ἄλλαι τέχναι ἐπιδε - δώκασι καὶ εἰσὶ παρὰ τοὺς νυ̃ν δημιουργοὺς οἱ παλαιοὶ φαυ̃λοι, οὕτω καὶ τὴν ὑμετέραν τὴν τω̃ν σοφιστω̃ν τέχνην ἐπιδεδωκέναι φω̃μεν καὶ εἰ̃ναι τω̃ν ἀρχαίων τοὺς περὶ τὴν σοφίαν φαύλους πρὸς ὑμα̃σ;

{ΙΠ.} Πάνυ μὲν οὐ̃ν ὀρθω̃ς λέγεισ.

{ΣΩ.} Εἰ ἄρα νυ̃ν ἡμι̃ν, ὠ̃ 'Ιππία, ὁ Βίας ἀναβιοίη, γέλωτ' ἂν ὄφλοι πρὸς ὑμα̃σ, ὥσπερ καὶ τὸν Δαίδαλόν φασιν οἱ ἀνδριαντοποιοί, νυ̃ν εἰ γενόμενος τοιαυ̃τ' ἐργάζοιτο οἱ̃α ἠ̃ν ἀφ' ὡ̃ν τοὔνομ' ἔσχεν, καταγέλαστον ἂν εἰ̃ναι.

{ΙΠ.} 'Έστι μὲν ταυ̃τα, ὠ̃ Σώκρατεσ, οὕτως ὡς σὺ λέγεισ: εἴωθα μέντοι ἔγωγε τοὺς παλαιούς τε καὶ προτέρους ἡμω̃ν προτέρους τε καὶ μα̃λλον ἐγκωμιάζειν ἢ τοὺς νυ̃ν, εὐλαβού - μενος μὲν φθόνον τω̃ν ζώντων, φοβούμενος δὲ μη̃νιν τω̃ν τετελευτηκότων.

{ΣΩ.} Καλω̃ς γε σύ, ὠ̃ 'Ιππία, ὀνομάζων τε καὶ διανοούμενοσ, ὡς ἐμοὶ δοκει̃σ. συμμαρτυρη̃σαι δέ σοι ἔχω ὅτι ἀληθη̃ λέγεισ, καὶ τω̨̃ ὄντι ὑμω̃ν ἐπιδέδωκεν ἡ τέχνη πρὸς τὸ καὶ τὰ δημόσια πράττειν δύνασθαι μετὰ τω̃ν ἰδίων. Γοργίας τε γὰρ οὑ̃τος ὁ Λεοντι̃νος σοφιστὴς δευ̃ρο ἀφίκετο δημοσία̨ οἴκοθεν πρε - σβεύων, ὡς ἱκανώτατος ὢν Λεοντίνων τὰ κοινὰ πράττειν, καὶ ἔν τε τω̨̃ δήμω̨ ἔδοξεν ἄριστα εἰπει̃ν, καὶ ἰδία̨ ἐπιδείξεις ποιούμενος καὶ συνὼν τοι̃ς νέοις χρήματα πολλὰ ἠργάσατο καὶ ἔλαβεν ἐκ τη̃σδε τη̃ς πόλεωσ: εἰ δὲ βούλει, ὁ ἡμέτερος ἑται̃ρος Πρόδικος οὑ̃τος πολλάκις μὲν καὶ ἄλλοτε δημοσία̨ ἀφίκετο, ἀτὰρ τὰ τελευται̃α ἔναγχος ἀφικόμενος δημοσία̨ ἐκ Κέω λέγων τ' ἐν τη̨̃ βουλη̨̃ πάνυ ηὐδοκίμησεν καὶ ἰδία̨ ἐπιδείξεις ποιούμενος καὶ τοι̃ς νέοις συνὼν χρήματα ἔλαβεν θαυμαστὰ ὅσα. τω̃ν δὲ παλαιω̃ν ἐκείνων οὐδεὶς πώποτε ἠξίωσεν ἀργύριον μισθὸν πράξασθαι οὐδ' ἐπιδείξεις ποιήσασθαι ἐν παντοδαποι̃ς ἀνθρώποις τη̃ς ἑαυτου̃ σοφίασ: οὕτως ἠ̃σαν εὐήθεις καὶ ἐλελήθει αὐτοὺς ἀργύριον ὡς πολλου̃ ἄξιον εἴη. τούτων δ' ἑκάτερος πλέον ἀργύριον ἀπὸ σοφίας εἴργασται ἢ ἄλλος δημιουργὸς ἀφ' ἡ̃στινος τέχνησ: καὶ ἔτι πρότερος τούτων Πρωταγόρασ.

{ΙΠ.} Οὐδὲν γάρ, ὠ̃ Σώκρατεσ, οἰ̃σθα τω̃ν καλω̃ν περὶ του̃το. εἰ γὰρ εἰδείης ὅσον ἀργύριον εἴργασμαι ἐγώ, θαυμάσαις ἄν: καὶ τὰ μὲν ἄλλα ἐω̃, ἀφικόμενος δέ ποτε εἰς Σικελίαν, Πρωταγόρου αὐτόθι ἐπιδημου̃ντος καὶ εὐδοκιμου̃ντος καὶ πρεσβυτέρου ὄντος πολὺ νεώτερος ὢν ἐν ὀλίγω̨ χρόνω̨ πάνυ πλέον ἢ πεντή - κοντα καὶ ἑκατὸν μνα̃ς ἠργασάμην, καὶ ἐξ ἑνός γε χωρίου πάνυ σμικρου̃, 'Ινυκου̃, πλέον ἢ εἴκοσι μνα̃σ: καὶ του̃το ἐλθὼν οἴκαδε φέρων τω̨̃ πατρὶ ἔδωκα, ὥστε ἐκει̃νον καὶ τοὺς ἄλλους πολίτας θαυμάζειν τε καὶ ἐκπεπλη̃χθαι. καὶ σχεδόν τι οἰ̃μαι ἐμὲ πλείω χρήματα εἰργάσθαι ἢ ἄλλους σύνδυο οὕστινας βούλει τω̃ν σοφιστω̃ν.

{ΣΩ.} Καλόν γε, ὠ̃ 'Ιππία, λέγεις καὶ μέγα τεκμήριον σοφίας τη̃ς τε σεαυτου̃ καὶ τω̃ν νυ̃ν ἀνθρώπων πρὸς τοὺς ἀρχαίους ὅσον διαφέρουσι. τω̃ν γὰρ προτέρων [περὶ 'Αναξαγόρου λέγεται] πολλὴ ἀμαθία κατὰ τὸν σὸν λόγον. τοὐναντίον γὰρ 'Αναξαγόρα̨ φασὶ συμβη̃ναι ἢ ὑμι̃ν: κατα - λειφθέντων γὰρ αὐτω̨̃ πολλω̃ν χρημάτων καταμελη̃σαι καὶ ἀπολέσαι πάντα - οὕτως αὐτὸν ἀνόητα σοφίζεσθαι - λέγουσι δὲ καὶ περὶ ἄλλων τω̃ν παλαιω̃ν ἕτερα τοιαυ̃τα. του̃το μὲν οὐ̃ν μοι δοκει̃ς καλὸν τεκμήριον ἀποφαίνειν περὶ σοφίας τω̃ν νυ̃ν πρὸς τοὺς προτέρουσ, καὶ πολλοι̃ς συνδοκει̃ ὅτι τὸν σοφὸν αὐτὸν αὑτω̨̃ μάλιστα δει̃ σοφὸν εἰ̃ναι: τούτου δ' ὅρος ἐστὶν ἄρα, ὃς ἂν πλει̃στον ἀργύριον ἐργάσηται. καὶ ταυ̃τα μὲν ἱκανω̃ς ἐχέτω: τόδε δέ μοι εἰπέ, σὺ αὐτὸς πόθεν πλει̃στον ἀργύριον ἠργάσω τω̃ν πόλεων εἰς ἃς ἀφικνη̨̃; ἢ δη̃λον ὅτι ἐκ Λακεδαίμονοσ, οἱ̃περ καὶ πλειστάκις ἀφι̃ξαι;

{ΙΠ.} Οὐ μὰ τὸν Δία, ὠ̃ Σώκρατεσ.

{ΣΩ.} Πω̃ς φή̨σ; ἀλλ' ἐλάχιστον;

{ΙΠ.} Οὐδὲν μὲν οὐ̃ν τὸ παράπαν πώποτε.

{ΣΩ.} Τέρας λέγεις καὶ θαυμαστόν, ὠ̃ 'Ιππία. καί μοι εἰπέ: πότερον ἡ σοφία ἡ σὴ οὐχ οἵα τοὺς συνόντας αὐτη̨̃ καὶ μανθάνοντας εἰς ἀρετὴν βελτίους ποιει̃ν; { - ΙΠ.} Καὶ πολύ γε, ὠ̃ Σώκρατεσ. { - ΣΩ.} 'Αλλὰ τοὺς μὲν 'Ινυκίνων ὑει̃ς οἱ̃ός τε ἠ̃σθα ἀμείνους ποιη̃σαι, τοὺς δὲ Σπαρτιατω̃ν ἠδυνάτεισ; { - ΙΠ.} Πολλου̃ γε δέω. { - ΣΩ.} 'Αλλὰ δη̃τα Σικε - λιω̃ται μὲν ἐπιθυμου̃σιν ἀμείνους γίγνεσθαι, Λακεδαιμόνιοι δ' οὔ; { - ΙΠ.} Πάντως γέ που, ὠ̃ Σώκρατεσ, καὶ Λακεδαι - μόνιοι. { - ΣΩ.} ^~'Αρ' οὐ̃ν χρημάτων ἐνδεία̨ ἔφευγον τὴν σὴν ὁμιλίαν; { - ΙΠ.} Οὐ δη̃τα, ἐπεὶ ἱκανὰ αὐτοι̃ς ἐστιν.

{ΣΩ.} Τί δη̃τ' ἂν εἴη ὅτι ἐπιθυμου̃ντες καὶ ἔχοντες χρή - ματα, καὶ σου̃ δυναμένου τὰ μέγιστα αὐτοὺς ὠφελει̃ν, οὐ πλήρη σε ἀργυρίου ἀπέπεμψαν; ἀλλ' ἐκει̃νο, μω̃ν μὴ Λακε - δαιμόνιοι σου̃ βέλτιον ἂν παιδεύσειαν τοὺς αὑτω̃ν παι̃δασ; ἢ του̃το φω̃μεν οὕτω, καὶ σὺ συγχωρει̃σ;

{ΙΠ.} Οὐδ' ὁπωστιου̃ν.

{ΣΩ.} Πότερον οὐ̃ν τοὺς νέους οὐχ οἱ̃ός τ' ἠ̃σθα πείθειν ἐν Λακεδαίμονι ὡς σοὶ συνόντες πλέον ἂν εἰς ἀρετὴν ἐπιδιδοι̃εν ἢ τοι̃ς ἑαυτω̃ν, ἢ τοὺς ἐκείνων πατέρας ἠδυνάτεις πείθειν ὅτι σοὶ χρὴ παραδιδόναι μα̃λλον ἢ αὐτοὺς ἐπιμελει̃σθαι, εἴπερ τι τω̃ν ὑέων κήδονται; οὐ γάρ που ἐφθόνουν γε τοι̃ς ἑαυτω̃ν παισὶν ὡς βελτίστοις γενέσθαι.

{ΙΠ.} Οὐκ οἰ̃μαι ἔγωγε φθονει̃ν.

{ΣΩ.} 'Αλλὰ μὴν εὔνομός γ' ἡ Λακεδαίμων. { - ΙΠ.} Πω̃ς γὰρ οὔ; { - ΣΩ.} 'Εν δέ γε ται̃ς εὐνόμοις πόλεσιν τιμιώτατον ἡ ἀρετή. { - ΙΠ.} Πάνυ γε. { - ΣΩ.} Σὺ δὲ ταύτην παραδιδόναι ἄλλω̨ κάλλιστ' ἀνθρώπων ἐπίστασαι. { - ΙΠ.} Καὶ πολύ γε, ὠ̃ Σώκρατεσ. { - ΣΩ.} 'Ο οὐ̃ν κάλλιστ' ἐπιστάμενος ἱππικὴν παραδιδόναι ἀ̃ρ' οὐκ ἂν ἐν Θετταλία̨ τη̃ς 'Ελλάδος μάλιστα τιμω̨̃το καὶ πλει̃στα χρήματα λαμβάνοι, καὶ ἄλλοθι ὅπου του̃το σπουδάζοιτο; { - ΙΠ.} Εἰκός γε. { - ΣΩ.} 'Ο δὴ δυνάμενος παραδιδόναι τὰ πλείστου ἄξια μαθήματα εἰς ἀρετὴν οὐκ ἐν Λακεδαίμονι μάλιστα τιμήσεται καὶ πλει̃στα ἐργάσεται χρή - ματα, ἂν βούληται, καὶ ἐν ἄλλη̨ πόλει ἥτις τω̃ν 'Ελληνίδων εὐνομει̃ται; ἀλλ' ἐν Σικελία̨, ὠ̃ ἑται̃ρε, οἴει μα̃λλον καὶ ἐν 'Ινυκω̨̃; ταυ̃τα πειθώμεθα, ὠ̃ 'Ιππία; ἐὰν γὰρ σὺ κελεύη̨σ, πειστέον.

{ΙΠ.} Οὐ γὰρ πάτριον, ὠ̃ Σώκρατεσ, Λακεδαιμονίοις κινει̃ν τοὺς νόμουσ, οὐδὲ παρὰ τὰ εἰωθότα παιδεύειν τοὺς ὑει̃σ.

{ΣΩ.} Πω̃ς λέγεισ; Λακεδαιμονίοις οὐ πάτριον ὀρθω̃ς πράττειν ἀλλ' ἐξαμαρτάνειν;

{ΙΠ.} Οὐκ ἂν φαίην ἔγωγε, ὠ̃ Σώκρατεσ.

{ΣΩ.} Οὐκου̃ν ὀρθω̃ς ἂν πράττοιεν βέλτιον ἀλλὰ μὴ χει̃ρον παιδεύοντες τοὺς νέουσ;

{ΙΠ.} 'Ορθω̃σ: ἀλλὰ ξενικὴν παίδευσιν οὐ νόμιμον αὐτοι̃ς παιδεύειν, ἐπεὶ εὐ̃ ἴσθι, εἴπερ τις ἄλλος ἐκει̃θεν χρήματα ἔλαβεν πώποτε ἐπὶ παιδεύσει, καὶ ἐμὲ ἂν λαβει̃ν πολὺ μάλιστα - χαίρουσι γου̃ν ἀκούοντες ἐμου̃ καὶ ἐπαινου̃σιν - ἀλλ', ὃ λέγω, οὐ νόμοσ.

{ΣΩ.} Νόμον δὲ λέγεισ, ὠ̃ 'Ιππία, βλάβην πόλεως εἰ̃ναι ἢ ὠφελίαν; { - ΙΠ.} Τίθεται μὲν οἰ̃μαι ὠφελίας ἕνεκα, ἐνίοτε δὲ καὶ βλάπτει, ἐὰν κακω̃ς τεθη̨̃ ὁ νόμοσ. { - ΣΩ.} Τί δέ; οὐχ ὡς ἀγαθὸν μέγιστον πόλει τίθενται τὸν νόμον οἱ τιθέμενοι; καὶ ἄνευ τούτου μετὰ εὐνομίας ἀδύνατον οἰκει̃ν; { - ΙΠ.} 'Αληθη̃ λέγεισ. { - ΣΩ.} 'Όταν ἄρα ἀγαθου̃ ἁμάρτωσιν οἱ ἐπιχειρου̃ντες τοὺς νόμους τιθέναι, νομίμου τε καὶ νόμου ἡμαρτήκασιν: ἢ πω̃ς λέγεισ; { - ΙΠ.} Τω̨̃ μὲν ἀκριβει̃ λόγω̨, ὠ̃ Σώκρατεσ, οὕτως ἔχει: οὐ μέντοι εἰώθασιν ἅνθρωποι ὀνομάζειν οὕτω. { - ΣΩ.} Πότερον, ὠ̃ 'Ιππία, οἱ εἰδότες ἢ οἱ μὴ εἰδότεσ; { - ΙΠ.} Οἱ πολλοί. { - ΣΩ.} Εἰσὶν δ' οὑ̃τοι οἱ εἰδότες τἀληθέσ, οἱ πολλοί; { - ΙΠ.} Οὐ δη̃τα. { - ΣΩ.} 'Αλλὰ μήν που οἵ γ' εἰδότες τὸ ὠφελιμώτερον του̃ ἀνωφελεστέρου νομιμώτερον ἡγου̃νται τη̨̃ ἀληθεία̨ πα̃σιν ἀνθρώποισ: ἢ οὐ συγχωρει̃σ; { - ΙΠ.} Ναί, συγχωρω̃, ὅτι γε τη̨̃ ἀληθεία̨. { - ΣΩ.} Οὐκου̃ν ἔστιν τε καὶ ἔχει οὕτως ὡς οἱ εἰδότες ἡγου̃νται; { - ΙΠ.} Πάνυ γε.

{ΣΩ.} 'Έστι δέ γε Λακεδαιμονίοισ, ὡς σὺ φή̨σ, ὠφελιμώτερον τὴν ὑπὸ σου̃ παίδευσιν, ξενικὴν οὐ̃σαν, παιδεύεσθαι μα̃λλον ἢ τὴν ἐπιχωρίαν. { - ΙΠ.} Καὶ ἀληθη̃ γε λέγω. { - ΣΩ.} Καὶ γὰρ ὅτι τὰ ὠφελιμώτερα νομιμώτερά ἐστι, καὶ του̃το λέγεισ, ὠ̃ 'Ιππία; { - ΙΠ.} Εἰ̃πον γάρ. { - ΣΩ.} Κατὰ τὸν σὸν ἄρα λόγον τοι̃ς Λακεδαιμονίων ὑέσιν ὑπὸ 'Ιππίου παιδεύεσθαι νομιμώτερόν ἐστιν, ὑπὸ δὲ τω̃ν πατέρων ἀνομώτερον, εἴπερ τω̨̃ ὄντι ὑπὸ σου̃ πλείω ὠφεληθήσονται. { - ΙΠ.} 'Αλλὰ μὴν ὠφεληθήσονται, ὠ̃ Σώκρατεσ. { - ΣΩ.} Παρανομου̃σιν ἄρα Λακεδαι- μόνιοι οὐ διδόντες σοι χρυσίον καὶ ἐπιτρέποντες τοὺς αὑτω̃ν ὑει̃σ. { - ΙΠ.} Συγχωρω̃ ταυ̃τα: δοκει̃ς γάρ μοι τὸν λόγον πρὸς ἐμου̃ λέγειν, καὶ οὐδέν με δει̃ αὐτω̨̃ ἐναντιου̃σθαι.

{ΣΩ.} Παρανόμους μὲν δή, ὠ̃ ἑται̃ρε, τοὺς Λάκωνας εὑρί - σκομεν, καὶ ταυ̃τ' εἰς τὰ μέγιστα, τοὺς νομιμωτάτους δοκου̃ντας εἰ̃ναι. ἐπαινου̃σι δὲ δή σε πρὸς θεω̃ν, ὠ̃ 'Ιππία, καὶ χαίρουσιν ἀκούοντες ποι̃α; ἢ δη̃λον δὴ ὅτι ἐκει̃να ἃ σὺ κάλλιστα ἐπίστασαι, τὰ περὶ τὰ ἄστρα τε καὶ τὰ οὐράνια πάθη; { - ΙΠ.} Οὐδ' ὁπωστιου̃ν: ταυ̃τά γε οὐδ' ἀνέχονται. { - ΣΩ.} 'Αλλὰ περὶ γεωμετρίας τι χαίρουσιν ἀκούοντεσ; { - ΙΠ.} Οὐδαμω̃σ, ἐπεὶ οὐδ' ἀριθμει̃ν ἐκείνων γε, ὡς ἔπος εἰπει̃ν, πολλοὶ ἐπίστανται. { - ΣΩ.} Πολλου̃ ἄρα δέουσιν περί γε λογισμω̃ν ἀνέχεσθαί σου ἐπιδεικνυμένου. { - ΙΠ.} Πολλου̃ μέντοι νὴ Δία. { - ΣΩ.} 'Αλλὰ δη̃τα ἐκει̃να ἃ σὺ ἀκριβέστατα ἐπίστασαι ἀνθρώπων διαιρει̃ν, περί τε γραμμάτων δυνάμεως καὶ συλ - λαβω̃ν καὶ ῥυθμω̃ν καὶ ἁρμονιω̃ν; { - ΙΠ.} Ποίων, ὠγαθέ, ἁρμονιω̃ν καὶ γραμμάτων; { - ΣΩ.} 'Αλλὰ τί μήν ἐστιν ἃ ἡδέως σου ἀκροω̃νται καὶ ἐπαινου̃σιν; αὐτός μοι εἰπέ, ἐπειδὴ ἐγὼ οὐχ εὑρίσκω.

{ΙΠ.} Περὶ τω̃ν γενω̃ν, ὠ̃ Σώκρατεσ, τω̃ν τε ἡρώων καὶ τω̃ν ἀνθρώπων, καὶ τω̃ν κατοικίσεων, ὡς τὸ ἀρχαι̃ον ἐκτίσθησαν αἱ πόλεισ, καὶ συλλήβδην πάσης τη̃ς ἀρχαιολογίας ἥδιστα ἀκροω̃νται, ὥστ' ἔγωγε δι' αὐτοὺς ἠνάγκασμαι ἐκμεμαθηκέναι τε καὶ ἐκμεμελετηκέναι πάντα τὰ τοιαυ̃τα.

{ΣΩ.} Ναὶ μὰ Δί', ὠ̃ 'Ιππία, ηὐτύχηκάς γε ὅτι Λακε - δαιμόνιοι οὐ χαίρουσιν ἄν τις αὐτοι̃ς ἀπὸ Σόλωνος τοὺς ἄρχοντας τοὺς ἡμετέρους καταλέγη̨: εἰ δὲ μή, πράγματ' ἂν εἰ̃χες ἐκμανθάνων.

{ΙΠ.} Πόθεν, ὠ̃ Σώκρατεσ; ἅπαξ ἀκούσας πεντήκοντα ὀνόματα ἀπομνημονεύσω.

{ΣΩ.} 'Αληθη̃ λέγεισ, ἀλλ' ἐγὼ οὐκ ἐνενόησα ὅτι τὸ μνημονικὸν ἔχεισ: ὥστ' ἐννοω̃ ὅτι εἰκότως σοι χαίρουσιν οἱ Λακεδαιμόνιοι ἅτε πολλὰ εἰδότι, καὶ χρω̃νται ὥσπερ ται̃ς πρεσβύτισιν οἱ παι̃δες πρὸς τὸ ἡδέως μυθολογη̃σαι.

{ΙΠ.} Καὶ ναὶ μὰ Δί', ὠ̃ Σώκρατεσ, περί γε ἐπιτηδευμάτων καλω̃ν καὶ ἔναγχος αὐτόθι ηὐδοκίμησα διεξιὼν ἃ χρὴ τὸν νέον ἐπιτηδεύειν. ἔστι γάρ μοι περὶ αὐτω̃ν παγκάλως λόγος συγκείμενοσ, καὶ ἄλλως εὐ̃ διακείμενος καὶ τοι̃ς ὀνόμασι: πρόσχημα δέ μοί ἐστι καὶ ἀρχὴ τοιάδε τις του̃ λόγου. ἐπειδὴ ἡ Τροία ἥλω, λέγει ὁ λόγος ὅτι Νεοπτόλεμος Νέστορα ἔροιτο ποι̃ά ἐστι καλὰ ἐπιτηδεύματα, ἃ ἄν τις ἐπιτηδεύσας νέος ὢν εὐδοκιμώτατος γένοιτο: μετὰ ταυ̃τα δὴ λέγων ἐστὶν ὁ Νέστωρ καὶ ὑποτιθέμενος αὐτω̨̃ πάμπολλα νόμιμα καὶ πάγκαλα. του̃τον δὴ καὶ ἐκει̃ ἐπεδειξάμην καὶ ἐνθάδε μέλλω ἐπιδεικνύναι εἰς τρίτην ἡμέραν, ἐν τω̨̃ Φειδο - στράτου διδασκαλείω̨, καὶ ἄλλα πολλὰ καὶ ἄξια ἀκοη̃σ: ἐδεήθη γάρ μου Εὔδικος ὁ 'Απημάντου. ἀλλ' ὅπως παρέση̨ καὶ αὐτὸς καὶ ἄλλους ἄξεισ, οἵτινες ἱκανοὶ ἀκούσαντες κρι̃ναι τὰ λεγόμενα.

{ΣΩ.} 'Αλλὰ ταυ̃τ' ἔσται, ἂν θεὸς θέλη̨, ὠ̃ 'Ιππία. νυνὶ μέντοι βραχύ τί μοι περὶ αὐτου̃ ἀπόκριναι: καὶ γάρ με εἰς καλὸν ὑπέμνησασ. ἔναγχος γάρ τισ, ὠ̃ ἄριστε, εἰς ἀπορίαν με κατέβαλεν ἐν λόγοις τισὶ τὰ μὲν ψέγοντα ὡς αἰσχρά, τὰ δ' ἐπαινου̃ντα ὡς καλά, οὕτω πως ἐρόμενος καὶ μάλα ὑβριστικω̃σ: "Πόθεν δέ μοι σύ," ἔφη, "ὠ̃ Σώκρατεσ, οἰ̃σθα ὁποι̃α καλὰ καὶ αἰσχρά; ἐπεὶ φέρε, ἔχοις ἂν εἰπει̃ν τί ἐστι τὸ καλόν;" καὶ ἐγὼ διὰ τὴν ἐμὴν φαυλότητα ἠπορούμην τε καὶ οὐκ εἰ̃χον αὐτω̨̃ κατὰ τρόπον ἀποκρίνασθαι: ἀπιὼν οὐ̃ν ἐκ τη̃ς συνουσίας ἐμαυτω̨̃ τε ὠργιζόμην καὶ ὠνείδιζον, καὶ ἠπείλουν, ὁπότε πρω̃τον ὑμω̃ν τω̨ τω̃ν σοφω̃ν ἐντύχοιμι, ἀκούσας καὶ μαθὼν καὶ ἐκμελετήσας ἰέναι πάλιν ἐπὶ τὸν ἐρωτήσαντα, ἀναμαχούμενος τὸν λόγον. νυ̃ν οὐ̃ν, ὃ λέγω, εἰς καλὸν ἥκεισ, καί με δίδαξον ἱκανω̃ς αὐτὸ τὸ καλὸν ὅτι ἐστί, καὶ πειρω̃ μοι ὅτι μάλιστα ἀκριβω̃ς εἰπει̃ν ἀποκρινό - μενοσ, μὴ ἐξελεγχθεὶς τὸ δεύτερον αὐ̃θις γέλωτα ὄφλω. οἰ̃σθα γὰρ δήπου σαφω̃σ, καὶ σμικρόν που του̃τ' ἂν εἴη μάθημα ὡ̃ν σὺ τω̃ν πολλω̃ν ἐπίστασαι.

{ΙΠ.} Σμικρὸν μέντοι νὴ Δί', ὠ̃ Σώκρατεσ, καὶ οὐδενὸς ἄξιον, ὡς ἔπος εἰπει̃ν.

{ΣΩ.} 'Ρα̨δίως ἄρα μαθήσομαι καὶ οὐδείς με ἐξελέγξει ἔτι.

{ΙΠ.} Οὐδεὶς μέντοι: φαυ̃λον γὰρ ἂν εἴη τὸ ἐμὸν πρα̃γμα καὶ ἰδιωτικόν.

{ΣΩ.} Εὐ̃ γε νὴ τὴν 'Ήραν λέγεισ, ὠ̃ 'Ιππία, εἰ χειρωσόμεθα τὸν ἄνδρα. ἀτὰρ μή τι κωλύω μιμούμενος ἐγὼ ἐκει̃νον, ἐὰν σου̃ ἀποκρινομένου ἀντιλαμβάνωμαι τω̃ν λόγων, ἵνα ὅτι μάλιστά με ἐκμελετήση̨σ; σχεδὸν γάρ τι ἔμπειρός εἰμι τω̃ν ἀντιλήψεων. εἰ οὐ̃ν μή τί σοι διαφέρει, βούλομαι ἀντι - λαμβάνεσθαι, ἵν' ἐρρωμενέστερον μάθω.

{ΙΠ.} 'Αλλ' ἀντιλαμβάνου. καὶ γάρ, ὃ νυνδὴ εἰ̃πον, οὐ μέγα ἐστὶ τὸ ἐρώτημα, ἀλλὰ καὶ πολὺ τούτου χαλεπώτερα ἂν ἀποκρίνασθαι ἐγώ σε διδάξαιμι, ὥστε μηδένα ἀνθρώπων δύνασθαί σε ἐξελέγχειν.

{ΣΩ.} Φευ̃ ὡς εὐ̃ λέγεισ: ἀλλ' ἄγ', ἐπειδὴ καὶ σὺ κελεύεισ, φέρε ὅτι μάλιστα ἐκει̃νος γενόμενος πειρω̃μαί σε ἐρωτα̃ν. εἰ γὰρ δὴ αὐτω̨̃ τὸν λόγον του̃τον ἐπιδείξαις ὃν φή̨σ, τὸν περὶ τω̃ν καλω̃ν ἐπιτηδευμάτων, ἀκούσασ, ἐπειδὴ παύσαιο λέγων, ἔροιτ' ἂν οὐ περὶ ἄλλου πρότερον ἢ περὶ του̃ καλου̃ - ἔθος γάρ τι του̃τ' ἔχει - καὶ εἴποι ἄν: "^~'Ω ξένε 'Ηλει̃ε, ἀ̃ρ' οὐ δικαιοσύνη̨ δίκαιοί εἰσιν οἱ δίκαιοι;" ἀπόκριναι δή, ὠ̃ 'Ιππία, ὡς ἐκείνου ἐρωτω̃ντοσ. { - ΙΠ.} 'Αποκρινου̃μαι ὅτι δικαιοσύνη̨. { - ΣΩ.} "Οὐκου̃ν ἔστι τι του̃το, ἡ δικαιοσύνη;" { - ΙΠ.} Πάνυ γε. { - ΣΩ.} "Οὐκου̃ν καὶ σοφία̨ οἱ σοφοί εἰσι σοφοὶ καὶ τω̨̃ ἀγαθω̨̃ πάντα τἀγαθὰ ἀγαθά;" { - ΙΠ.} Πω̃ς δ' οὔ; { - ΣΩ.} "Οὐ̃σί γέ τισι τούτοισ: οὐ γὰρ δήπου μὴ οὐ̃σί γε." { - ΙΠ.} Οὐ̃σι μέντοι. { - ΣΩ.} "^~'Αρ' οὐ̃ν οὐ καὶ τὰ καλὰ πάντα τω̨̃ καλω̨̃ ἐστι καλά;" { - ΙΠ.} Ναί, τω̨̃ καλω̨̃. { - ΣΩ.} "'Όντι γέ τινι τούτω̨;" { - ΙΠ.} 'Όντι: ἀλλὰ τί γὰρ μέλλει; { - ΣΩ.} "Εἰπὲ δή, ὠ̃ ξένε," φήσει, "τί ἐστι του̃το τὸ καλόν;"

{ΙΠ.} 'Άλλο τι οὐ̃ν, ὠ̃ Σώκρατεσ, ὁ του̃το ἐρωτω̃ν δει̃ται πυθέσθαι τί ἐστι καλόν;

{ΣΩ.} Οὔ μοι δοκει̃, ἀλλ' ὅτι ἐστὶ τὸ καλόν, ὠ̃ 'Ιππία.

{ΙΠ.} Καὶ τί διαφέρει του̃τ' ἐκείνου;

{ΣΩ.} Οὐδέν σοι δοκει̃;

{ΙΠ.} Οὐδὲν γὰρ διαφέρει.

{ΣΩ.} 'Αλλὰ μέντοι δη̃λον ὅτι σὺ κάλλιον οἰ̃σθα. ὅμως δέ, ὠγαθέ, ἄθρει: ἐρωτα̨̃ γάρ σε οὐ τί ἐστι καλόν, ἀλλ' ὅτι ἐστὶ τὸ καλόν.

{ΙΠ.} Μανθάνω, ὠγαθέ, καὶ ἀποκρινου̃μαί γε αὐτω̨̃ ὅτι ἐστι τὸ καλόν, καὶ οὐ μή ποτε ἐλεγχθω̃. ἔστι γάρ, ὠ̃ Σώκρατεσ, εὐ̃ ἴσθι, εἰ δει̃ τὸ ἀληθὲς λέγειν, παρθένος καλὴ καλόν.

{ΣΩ.} Καλω̃ς γε, ὠ̃ 'Ιππία, νὴ τὸν κύνα καὶ εὐδόξως ἀπεκρίνω. ἄλλο τι οὐ̃ν, ἂν ἐγὼ του̃το ἀποκρίνωμαι, τὸ ἐρωτώμενόν τε ἀποκεκριμένος ἔσομαι καὶ ὀρθω̃σ, καὶ οὐ μή ποτε ἐλεγχθω̃;

{ΙΠ.} Πω̃ς γὰρ ἄν, ὠ̃ Σώκρατεσ, ἐλεγχθείησ, ὅ γε πα̃σιν δοκει̃ καὶ πάντες σοι μαρτυρήσουσιν οἱ ἀκούοντες ὅτι ὀρθω̃ς λέγεισ;

{ΣΩ.} Εἰ̃εν: πάνυ μὲν οὐ̃ν. φέρε δή, ὠ̃ 'Ιππία, πρὸς ἐμαυτὸν ἀναλάβω ὃ λέγεισ. ὁ μὲν ἐρήσεταί με οὑτωσί πωσ: "'Ίθι μοι, ὠ̃ Σώκρατεσ, ἀπόκριναι: ταυ̃τα πάντα ἃ φὴ̨ς καλὰ εἰ̃ναι, εἰ τί ἐστιν αὐτὸ τὸ καλόν, ταυ̃τ' ἂν εἴη καλά;" ἐγὼ δὲ δὴ ἐρω̃ ὅτι εἰ παρθένος καλὴ καλόν, ἔστι δι' ὃ ταυ̃τ' ἂν εἴη καλά;

{ΙΠ.} Οἴει οὐ̃ν ἔτι αὐτὸν ἐπιχειρήσειν σε ἐλέγχειν ὡς οὐ καλόν ἐστιν ὃ λέγεισ, ἢ ἐὰν ἐπιχειρήση̨, οὐ καταγέλαστον ἔσεσθαι;

{ΣΩ.} 'Ότι μὲν ἐπιχειρήσει, ὠ̃ θαυμάσιε, εὐ̃ οἰ̃δα: εἰ δὲ ἐπιχειρήσας ἔσται καταγέλαστοσ, αὐτὸ δείξει. ἃ μέντοι ἐρει̃, ἐθέλω σοι λέγειν.

{ΙΠ.} Λέγε δή.

{ΣΩ.} "'Ως γλυκὺς εἰ̃," φήσει, "ὠ̃ Σώκρατεσ. θήλεια δὲ ἵππος καλὴ οὐ καλόν, ἣν καὶ ὁ θεὸς ἐν τω̨̃ χρησμω̨̃ ἐπή̨νεσεν;" τί φήσομεν, ὠ̃ 'Ιππία; ἄλλο τι ἢ φω̃μεν καὶ τὴν ἵππον καλὸν εἰ̃ναι, τήν γε καλήν; πω̃ς γὰρ ἂν τολμω̨̃μεν ἔξαρνοι εἰ̃ναι τὸ καλὸν μὴ καλὸν εἰ̃ναι;

{ΙΠ.} 'Αληθη̃ λέγεισ, ὠ̃ Σώκρατεσ: ἐπεί τοι καὶ ὀρθω̃ς αὐτὸ ὁ θεὸς εἰ̃πεν: πάγκαλαι γὰρ παρ' ἡμι̃ν ἵπποι γίγνονται.

{ΣΩ.} "Εἰ̃εν," φήσει δή: "τί δὲ λύρα καλή; οὐ καλόν;" φω̃μεν, ὠ̃ 'Ιππία;

{ΙΠ.} Ναί.

{ΣΩ.} 'Ερει̃ τοίνυν μετὰ του̃τ' ἐκει̃νοσ, σχεδόν τι εὐ̃ οἰ̃δα ἐκ του̃ τρόπου τεκμαιρόμενοσ: "^~'Ω βέλτιστε σύ, τί δὲ χύτρα καλή; οὐ καλὸν ἄρα;"

{ΙΠ.} ^~'Ω Σώκρατεσ, τίς δ' ἐστὶν ὁ ἄνθρωποσ; ὡς ἀπαί - δευτός τις ὃς οὕτω φαυ̃λα ὀνόματα ὀνομάζειν τολμα̨̃ ἐν σεμνω̨̃ πράγματι.

{ΣΩ.} Τοιου̃τός τισ, ὠ̃ 'Ιππία, οὐ κομψὸς ἀλλὰ συρφετόσ, οὐδὲν ἄλλο φροντίζων ἢ τὸ ἀληθέσ. ἀλλ' ὅμως ἀποκριτέον τω̨̃ ἀνδρί, καὶ ἔγωγε προαποφαίνομαι: εἴπερ ἡ χύτρα κεκερα - μευμένη εἴη ὑπὸ ἀγαθου̃ κεραμέως λεία καὶ στρογγύλη καὶ καλω̃ς ὠπτημένη, οἱ̃αι τω̃ν καλω̃ν χυτρω̃ν εἰσί τινες δίωτοι, τω̃ν ἓξ χοα̃ς χωρουσω̃ν, πάγκαλαι, εἰ τοιαύτην ἐρωτώ̨η χύτραν, καλὴν ὁμολογητέον εἰ̃ναι. πω̃ς γὰρ ἂν φαι̃μεν καλὸν ὂν μὴ καλὸν εἰ̃ναι;

{ΙΠ.} Οὐδαμω̃σ, ὠ̃ Σώκρατεσ.

{ΣΩ.} "Οὐκου̃ν καὶ χύτρα," φήσει, "καλὴ καλόν; ἀπο - κρίνου."

{ΙΠ.} 'Αλλ' οὕτωσ, ὠ̃ Σώκρατεσ, ἔχει, οἰ̃μαι: καλὸν μὲν καὶ του̃το τὸ σκευ̃ός ἐστι καλω̃ς εἰργασμένον, ἀλλὰ τὸ ὅλον του̃το οὐκ ἔστιν ἄξιον κρίνειν ὡς ὂν καλὸν πρὸς ἵππον τε καὶ παρθένον καὶ τἀ̃λλα πάντα τὰ καλά.

{ΣΩ.} Εἰ̃εν: μανθάνω, ὠ̃ 'Ιππία, ὡς ἄρα χρὴ ἀντιλέγειν πρὸς τὸν ταυ̃τα ἐρωτω̃ντα τάδε: ^~'Ω ἄνθρωπε, ἀγνοει̃ς ὅτι τὸ του̃ 'Ηρακλείτου εὐ̃ ἔχει, ὡς ἄρα "Πιθήκων ὁ κάλλιστος αἰ - σχρὸς ἀνθρώπων γένει συμβάλλειν," καὶ χυτρω̃ν ἡ καλλίστη αἰσχρὰ παρθένων γένει συμβάλλειν, ὥς φησιν 'Ιππίας ὁ σοφόσ. οὐχ οὕτωσ, ὠ̃ 'Ιππία;

{ΙΠ.} Πάνυ μὲν οὐ̃ν, ὠ̃ Σώκρατεσ, ὀρθω̃ς ἀπεκρίνω.

{ΣΩ.} 'Άκουε δή. μετὰ του̃το γὰρ εὐ̃ οἰ̃δ' ὅτι φήσει: "Τί δέ, ὠ̃ Σώκρατεσ; τὸ τω̃ν παρθένων γένος θεω̃ν γένει ἄν τις συμβάλλη̨, οὐ ταὐτὸν πείσεται ὅπερ τὸ τω̃ν χυτρω̃ν τω̨̃ τω̃ν παρθένων συμβαλλόμενον; οὐχ ἡ καλλίστη παρθένος αἰσχρὰ φανει̃ται; ἢ οὐ καὶ 'Ηράκλειτος αὐτὸ του̃το λέγει, ὃν σὺ ἐπάγη̨, ὅτι "'Ανθρώπων ὁ σοφώτατος πρὸς θεὸν πίθηκος φανει̃ται καὶ σοφία̨ καὶ κάλλει καὶ τοι̃ς ἄλλοις πα̃σιν;" ὁμολογήσωμεν, 'Ιππία, τὴν καλλίστην παρθένον πρὸς θεω̃ν γένος αἰσχρὰν εἰ̃ναι;

{ΙΠ.} Τίς γὰρ ἂν ἀντείποι τούτω̨ γε, ὠ̃ Σώκρατεσ;

{ΣΩ.} '`Αν τοίνυν ταυ̃τα ὁμολογήσωμεν, γελάσεταί τε καὶ ἐρει̃: "^~'Ω Σώκρατεσ, μέμνησαι οὐ̃ν ὅτι ἠρωτήθησ;" 'Έγωγε, φήσω, ὅτι αὐτὸ τὸ καλὸν ὅτι ποτέ ἐστιν. "'Έπειτα," φήσει, "ἐρωτηθεὶς τὸ καλὸν ἀποκρίνη̨ ὃ τυγχάνει ὄν, ὡς αὐτὸς φή̨σ, οὐδὲν μα̃λλον καλὸν ἢ αἰσχρόν;" 'Έοικε, φήσω: ἢ τί μοι συμβουλεύεισ, ὠ̃ φίλε, φάναι;

{ΙΠ.} Του̃το ἔγωγε: καὶ γὰρ δὴ πρός γε θεοὺς ὅτι οὐ καλὸν τὸ ἀνθρώπειον γένοσ, ἀληθη̃ ἐρει̃.

{ΣΩ.} "Εἰ δέ σε ἠρόμην," φήσει, "ἐξ ἀρχη̃ς τί ἐστι καλόν τε καὶ αἰσχρόν, εἴ μοι ἅπερ νυ̃ν ἀπεκρίνω, ἀ̃ρ' οὐκ ἂν ὀρθω̃ς ἀπεκέκρισο; ἔτι δὲ καὶ δοκει̃ σοι αὐτὸ τὸ καλόν, ὡ̨̃ καὶ τἀ̃λλα πάντα κοσμει̃ται καὶ καλὰ φαίνεται, ἐπειδὰν προσγένηται ἐκει̃νο τὸ εἰ̃δοσ, του̃τ' εἰ̃ναι παρθένος ἢ ἵππος ἢ λύρα;

{ΙΠ.} 'Αλλὰ μέντοι, ὠ̃ Σώκρατεσ, εἰ του̃τό γε ζητει̃, πάντων ῥα̨̃στον ἀποκρίνασθαι αὐτω̨̃ τί ἐστι τὸ καλὸν ὡ̨̃ καὶ τὰ ἄλλα πάντα κοσμει̃ται καὶ προσγενομένου αὐτου̃ καλὰ φαίνεται. εὐηθέστατος οὐ̃ν ἐστιν ὁ ἄνθρωπος καὶ οὐδὲν ἐπαΐει περὶ καλω̃ν κτημάτων. ἐὰν γὰρ αὐτω̨̃ ἀποκρίνη̨ ὅτι του̃τ' ἐστὶν ὃ ἐρωτα̨̃ τὸ καλὸν οὐδὲν ἄλλο ἢ χρυσόσ, ἀπορήσει καὶ οὐκ ἐπιχειρήσει σε ἐλέγχειν. ἴσμεν γάρ που πάντες ὅτι ὅπου ἂν του̃το προσγένηται, κἂν πρότερον αἰσχρὸν φαίνηται, καλὸν φανει̃ται χρυσω̨̃ γε κοσμηθέν.

{ΣΩ.} 'Άπειρος εἰ̃ του̃ ἀνδρόσ, ὠ̃ 'Ιππία, ὡς σχέτλιός ἐστι καὶ οὐδὲν ῥα̨δίως ἀποδεχόμενοσ.

{ΙΠ.} Τί οὐ̃ν του̃το, ὠ̃ Σώκρατεσ; τὸ γὰρ ὀρθω̃ς λεγόμενον ἀνάγκη αὐτω̨̃ ἀποδέχεσθαι, ἢ μὴ ἀποδεχομένω̨ καταγελάστω̨ εἰ̃ναι.

{ΣΩ.} Καὶ μὲν δὴ ταύτην γε τὴν ἀπόκρισιν, ὠ̃ ἄριστε, οὐ μόνον οὐκ ἀποδέξεται, ἀλλὰ πάνυ με καὶ τωθάσεται, καὶ ἐρει̃: "^~'Ω τετυφωμένε σύ, Φειδίαν οἴει κακὸν εἰ̃ναι δημιουργόν;" καὶ ἐγὼ οἰ̃μαι ἐρω̃ ὅτι Οὐδ' ὁπωστιου̃ν.

{ΙΠ.} Καὶ ὀρθω̃ς γ' ἐρει̃σ, ὠ̃ Σώκρατεσ.

{ΣΩ.} 'Ορθω̃ς μέντοι. τοιγάρτοι ἐκει̃νοσ, ἐπειδὰν ἐγὼ ὁμολογω̃ ἀγαθὸν εἰ̃ναι δημιουργὸν τὸν Φειδίαν, "Εἰ̃τα," φήσει, "οἴει του̃το τὸ καλὸν ὃ σὺ λέγεις ἠγνόει Φειδίασ;" Καὶ ἐγώ: Τί μάλιστα; φήσω. "'Ότι," ἐρει̃, "τη̃ς 'Αθηνα̃ς τοὺς ὀφθαλμοὺς οὐ χρυσου̃ς ἐποίησεν, οὐδὲ τὸ ἄλλο πρόσ - ωπον οὐδὲ τοὺς πόδας οὐδὲ τὰς χει̃ρασ, εἴπερ χρυσου̃ν γε δὴ ὂν κάλλιστον ἔμελλε φαίνεσθαι, ἀλλ' ἐλεφάντινον: δη̃λον ὅτι του̃το ὑπὸ ἀμαθίας ἐξήμαρτεν, ἀγνοω̃ν ὅτι χρυσὸς ἄρ' ἐστὶν ὁ πάντα καλὰ ποιω̃ν, ὅπου ἂν προσγένηται." ταυ̃τα οὐ̃ν λέγοντι τί ἀποκρινώμεθα, ὠ̃ 'Ιππία;

{ΙΠ.} Οὐδὲν χαλεπόν: ἐρου̃μεν γὰρ ὅτι ὀρθω̃ς ἐποίησε. καὶ γὰρ τὸ ἐλεφάντινον οἰ̃μαι καλόν ἐστιν.

{ΣΩ.} "Του̃ οὐ̃ν ἕνεκα," φήσει, "οὐ καὶ τὰ μέσα τω̃ν ὀφθαλμω̃ν ἐλεφάντινα ἠργάσατο, ἀλλὰ λίθινα, ὡς οἱ̃όν τ' ἠ̃ν ὁμοιότητα του̃ λίθου τω̨̃ ἐλέφαντι ἐξευρών; ἢ καὶ ὁ λίθος ὁ καλὸς καλόν ἐστι;" φήσομεν, ὠ̃ 'Ιππία;

{ΙΠ.} Φήσομεν μέντοι, ὅταν γε πρέπων ἠ̨̃. {ΣΩ.} "'Όταν δὲ μὴ πρέπων, αἰσχρόν;" ὁμολογω̃ ἢ μή;

{ΙΠ.} 'Ομολόγει, ὅταν γε μὴ πρέπη̨.

{ΣΩ.} "Τί δὲ δή; ὁ ἐλέφας καὶ ὁ χρυσόσ," φήσει, "ὠ̃ σοφὲ σύ, οὐχ ὅταν μὲν πρέπη̨, καλὰ ποιει̃ φαίνεσθαι, ὅταν δὲ μή, αἰσχρά;" ἔξαρνοι ἐσόμεθα ἢ ὁμολογήσομεν αὐτω̨̃ ὀρθω̃ς λέγειν αὐτόν;

{ΙΠ.} 'Ομολογήσομεν του̃τό γε, ὅτι ὃ ἂν πρέπη̨ ἑκάστω̨, του̃το καλὸν ποιει̃ ἕκαστον.

{ΣΩ.} "Πότερον οὐ̃ν πρέπει," φήσει, "ὅταν τις τὴν χύτραν ἣν ἄρτι ἐλέγομεν, τὴν καλήν, ἕψη̨ ἔτνους καλου̃ μεστήν, χρυση̃ τορύνη αὐτη̨̃ ἢ συκίνη;"

{ΙΠ.} 'Ηράκλεισ, οἱ̃ον λέγεις ἄνθρωπον, ὠ̃ Σώκρατεσ. οὐ βούλει μοι εἰπει̃ν τίς ἐστιν;

{ΣΩ.} Οὐ γὰρ ἂν γνοίησ, εἴ σοι εἴποιμι τοὔνομα.

{ΙΠ.} 'Αλλὰ καὶ νυ̃ν ἔγωγε γιγνώσκω, ὅτι ἀμαθής τίς ἐστιν.

{ΣΩ.} Μέρμερος πάνυ ἐστίν, ὠ̃ 'Ιππία: ἀλλ' ὅμως τί φήσομεν; ποτέραν πρέπειν τοι̃ν τορύναιν τω̨̃ ἔτνει καὶ τη̨̃ χύτρα̨; ἢ δη̃λον ὅτι τὴν συκίνην; εὐωδέστερον γάρ που τὸ ἔτνος ποιει̃, καὶ ἅμα, ὠ̃ ἑται̃ρε, οὐκ ἂν συντρίψασα ἡμι̃ν τὴν χύτραν ἐκχέαι τὸ ἔτνος καὶ τὸ πυ̃ρ ἀποσβέσειεν καὶ τοὺς μέλλοντας ἑστια̃σθαι ἄνευ ὄψου ἂν πάνυ γενναίου ποιήσειεν: ἡ δὲ χρυση̃ ἐκείνη πάντα ἂν ταυ̃τα ποιήσειεν, ὥστ' ἔμοιγε δοκει̃ν τὴν συκίνην ἡμα̃ς μα̃λλον φάναι πρέπειν ἢ τὴν χρυση̃ν, εἰ μή τι σὺ ἄλλο λέγεισ.

{ΙΠ.} Πρέπει μὲν γάρ, ὠ̃ Σώκρατεσ, μα̃λλον: οὐ μεντἂν ἔγωγε τω̨̃ ἀνθρώπω̨ τοιαυ̃τα ἐρωτω̃ντι διαλεγοίμην.

{ΣΩ.} 'Ορθω̃ς γε, ὠ̃ φίλε: σοὶ μὲν γὰρ οὐκ ἂν πρέποι τοιούτων ὀνομάτων ἀναπίμπλασθαι, καλω̃ς μὲν οὑτωσὶ ἀμπε - χομένω̨, καλω̃ς δὲ ὑποδεδεμένω̨, εὐδοκιμου̃ντι δὲ ἐπὶ σοφία̨ ἐν πα̃σι τοι̃ς 'Έλλησιν. ἀλλ' ἐμοὶ οὐδὲν πρα̃γμα φύρεσθαι πρὸς τὸν ἄνθρωπον: ἐμὲ οὐ̃ν προδίδασκε καὶ ἐμὴν χάριν ἀποκρίνου. "Εἰ γὰρ δὴ πρέπει γε μα̃λλον ἡ συκίνη τη̃ς χρυση̃σ," φήσει ὁ ἄνθρωποσ, "ἄλλο τι καὶ καλλίων ἂν εἴη, ἐπειδήπερ τὸ πρέπον, ὠ̃ Σώκρατεσ, κάλλιον ὡμολόγησας εἰ̃ναι του̃ μὴ πρέποντοσ;" ἄλλο τι ὁμολογω̃μεν, ὠ̃ 'Ιππία, τὴν συκίνην καλλίω τη̃ς χρυση̃ς εἰ̃ναι;

{ΙΠ.} Βούλει σοι εἴπω, ὠ̃ Σώκρατεσ, ὃ εἰπὼν εἰ̃ναι τὸ καλὸν ἀπαλλάξεις σαυτὸν τω̃ν πολλω̃ν λόγων;

{ΣΩ.} Πάνυ μὲν οὐ̃ν: μὴ μέντοι πρότερόν γε πρὶν ἄν μοι εἴπη̨ς ποτέραν ἀποκρίνωμαι οἱ̃ν ἄρτι ἔλεγον τοι̃ν τορύναιν πρέπουσάν τε καὶ καλλίω εἰ̃ναι.

{ΙΠ.} 'Αλλ', εἰ βούλει, αὐτω̨̃ ἀπόκριναι ὅτι ἡ ἐκ τη̃ς συκη̃ς εἰργασμένη.

{ΣΩ.} Λέγε δὴ νυνὶ ὃ ἄρτι ἔμελλες λέγειν. ταύτη̨ μὲν γὰρ τη̨̃ ἀποκρίσει, [ἡ̨̃] ἂν φω̃ τὸ καλὸν χρυσὸν εἰ̃ναι, οὐδὲν ὡς ἔοικέ μοι ἀναφανήσεται κάλλιον ὂν χρυσὸς ἢ ξύλον σύκινον: τὸ δὲ νυ̃ν τί αὐ̃ λέγεις τὸ καλὸν εἰ̃ναι;

{ΙΠ.} 'Εγώ σοι ἐρω̃. ζητει̃ν γάρ μοι δοκει̃ς τοιου̃τόν τι τὸ καλὸν ἀποκρίνασθαι, ὃ μηδέποτε αἰσχρὸν μηδαμου̃ μηδενὶ φανει̃ται.

{ΣΩ.} Πάνυ μὲν οὐ̃ν, ὠ̃ 'Ιππία: καὶ καλω̃ς γε νυ̃ν ὑπο - λαμβάνεισ.

{ΙΠ.} 'Άκουε δή: πρὸς γὰρ του̃το ἴσθι, ἐάν τις ἔχη̨ ὅτι ἀντείπη̨, φάναι ἐμὲ μηδ' ὁτιου̃ν ἐπαΐειν.

{ΣΩ.} Λέγε δὴ ὡς τάχιστα πρὸς θεω̃ν.

{ΙΠ.} Λέγω τοίνυν ἀεὶ καὶ παντὶ καὶ πανταχου̃ κάλλιστον εἰ̃ναι ἀνδρί, πλουτου̃ντι, ὑγιαίνοντι, τιμωμένω̨ ὑπὸ τω̃ν 'Ελ- λήνων, ἀφικομένω̨ εἰς γη̃ρασ, τοὺς αὑτου̃ γονέας τελευτήσαντας καλω̃ς περιστείλαντι, ὑπὸ τω̃ν αὑτου̃ ἐκγόνων καλω̃ς καὶ μεγαλοπρεπω̃ς ταφη̃ναι.

{ΣΩ.} 'Ιοὺ ἰού, ὠ̃ 'Ιππία, ἠ̃ θαυμασίως τε καὶ μεγαλείως καὶ ἀξίως σαυτου̃ εἴρηκασ: καὶ νὴ τὴν 'Ήραν ἄγαμαί σου ὅτι μοι δοκει̃ς εὐνοϊκω̃σ, καθ' ὅσον οἱ̃ός τ' εἰ̃, βοηθει̃ν: ἀλλὰ γὰρ του̃ ἀνδρὸς οὐ τυγχάνομεν, ἀλλ' ἡμω̃ν δὴ νυ̃ν καὶ πλει̃στον καταγελάσεται, εὐ̃ ἴσθι.

{ΙΠ.} Πονηρόν γ', ὠ̃ Σώκρατεσ, γέλωτα: ὅταν γὰρ πρὸς ταυ̃τα ἔχη̨ μὲν μηδὲν ὅτι λέγη̨, γελα̨̃ δέ, αὑτου̃ καταγελάσεται καὶ ὑπὸ τω̃ν παρόντων αὐτὸς ἔσται καταγέλαστοσ.

{ΣΩ.} 'Ίσως οὕτως ἔχει: ἴσως μέντοι ἐπί γε ταύτη̨ τη̨̃ ἀποκρίσει, ὡς ἐγὼ μαντεύομαι, κινδυνεύσει οὐ μόνον μου καταγελα̃ν.

{ΙΠ.} 'Αλλὰ τί μήν;

{ΣΩ.} 'Ότι, ἂν τύχη̨ βακτηρίαν ἔχων, ἂν μὴ ἐκφύγω φεύγων αὐτόν, εὐ̃ μάλα μου ἐφικέσθαι πειράσεται.

{ΙΠ.} Πω̃ς λέγεισ; δεσπότης τίς σου ὁ ἄνθρωπός ἐστιν, καὶ του̃το ποιήσας οὐκ ἀχθήσεται καὶ δίκας ὀφλήσει; ἢ οὐκ ἔνδικος ὑμι̃ν ἡ πόλις ἐστίν, ἀλλ' ἐα̨̃ ἀδίκως τύπτειν ἀλλήλους τοὺς πολίτασ;

{ΣΩ.} Οὐδ' ὁπωστιου̃ν ἐα̨̃.

{ΙΠ.} Οὐκου̃ν δώσει δίκην ἀδίκως γέ σε τύπτων.

{ΣΩ.} Οὔ μοι δοκει̃, ὠ̃ 'Ιππία, οὔκ, εἰ ταυ̃τά γε ἀποκρι - ναίμην, ἀλλὰ δικαίωσ, ἔμοιγε δοκει̃.

{ΙΠ.} Καὶ ἐμοὶ τοίνυν δοκει̃, ὠ̃ Σώκρατεσ, ἐπειδήπερ γε αὐτὸς ταυ̃τα οἴει.

{ΣΩ.} Οὐκου̃ν εἴπω σοι καὶ ἡ̨̃ αὐτὸς οἴομαι δικαίως ἂν τύπτεσθαι ταυ̃τα ἀποκρινόμενοσ; ἢ καὶ σύ με ἄκριτον τυπτήσεισ; ἢ δέξη̨ λόγον;

{ΙΠ.} Δεινὸν γὰρ ἂν εἴη, ὠ̃ Σώκρατεσ, εἰ μὴ δεχοίμην: ἀλλὰ πω̃ς λέγεισ;

{ΣΩ.} 'Εγώ σοι ἐρω̃, τὸν αὐτὸν τρόπον ὅνπερ νυνδή, μιμού - μενος ἐκει̃νον, ἵνα μὴ πρὸς σὲ λέγω ῥήματα, οἱ̃α ἐκει̃νος εἰς ἐμὲ ἐρει̃, χαλεπά τε καὶ ἀλλόκοτα. εὐ̃ γὰρ ἴσθι, "Εἰπέ μοι," φήσει, "ὠ̃ Σώκρατεσ, οἴει ἂν ἀδίκως πληγὰς λαβει̃ν, ὅστις διθύραμβον τοσουτονὶ ἄ̨σας οὕτως ἀμούσως πολὺ ἀπη̨̃σας ἀπὸ του̃ ἐρωτήματοσ;" Πω̃ς δή; φήσω ἐγώ. "'Όπωσ;" φήσει: "οὐχ οἱ̃ός τ' εἰ̃ μεμνη̃σθαι ὅτι τὸ καλὸν αὐτὸ ἠρώτων, ὃ παντὶ ὡ̨̃ ἂν προσγένηται, ὑπάρχει ἐκείνω̨ καλω̨̃ εἰ̃ναι, καὶ λίθω̨ καὶ ξύλω̨ καὶ ἀνθρώπω̨ καὶ θεω̨̃ καὶ πάση̨ πράξει καὶ παντὶ μαθήματι; αὐτὸ γὰρ ἔγωγε, ὤνθρωπε, κάλλος ἐρωτω̃ ὅτι ἐστίν, καὶ οὐδέν σοι μα̃λλον γεγωνει̃ν δύναμαι ἢ εἴ μοι παρεκάθησο λίθοσ, καὶ οὑ̃τος μυλίασ, μήτε ὠ̃τα μήτε ἐγκέφαλον ἔχων." εἰ οὐ̃ν φοβηθεὶς εἴποιμι ἐγὼ ἐπὶ τούτοις τάδε, ἀ̃ρα οὐκ ἂν ἄχθοιο, ὠ̃ 'Ιππία; 'Αλλὰ μέντοι τόδε τὸ καλὸν εἰ̃ναι 'Ιππίας ἔφη: καίτοι ἐγὼ αὐτὸν ἠρώτων οὕτως ὥσπερ σὺ ἐμέ, ὃ πα̃σι καλὸν καὶ ἀεί ἐστι. πω̃ς οὐ̃ν φή̨σ; οὐκ ἀχθέση̨, ἂν εἴπω ταυ̃τα;

{ΙΠ.} Εὐ̃ γ' οὐ̃ν οἰ̃δα, ὠ̃ Σώκρατεσ, ὅτι πα̃σι καλὸν του̃τ' ἐστίν, ὃ ἐγὼ εἰ̃πον, καὶ δόξει.

{ΣΩ.} "^~'Η καὶ ἔσται;" φήσει: "ἀεὶ γάρ που τό γε καλὸν καλόν." { - ΙΠ.} Πάνυ γε. { - ΣΩ.} "Οὐκου̃ν καὶ ἠ̃ν;" φήσει. { - ΙΠ.} Καὶ ἠ̃ν. { - ΣΩ.} "^~'Η καὶ τω̨̃ 'Αχιλλει̃," φήσει, "ὁ ξένος ὁ 'Ηλει̃ος ἔφη καλὸν εἰ̃ναι ὑστέρω̨ τω̃ν προγόνων ταφη̃ναι, καὶ τω̨̃ πάππω̨ αὐτου̃ Αἰακω̨̃, καὶ τοι̃ς ἄλλοις ὅσοι ἐκ θεω̃ν γεγόνασι, καὶ αὐτοι̃ς τοι̃ς θεοι̃σ;"

{ΙΠ.} Τί του̃το; βάλλ' ἐς μακαρίαν. του̃ ἀνθρώπου οὐδ' εὔφημα, ὠ̃ Σώκρατεσ, ταυ̃τά γε τὰ ἐρωτήματα.

{ΣΩ.} Τί δέ; τὸ ἐρομένου ἑτέρου φάναι ταυ̃τα οὕτως ἔχειν οὐ πάνυ δύσφημον;

{ΙΠ.} 'Ίσωσ.

{ΣΩ.} "'Ίσως τοίνυν σὺ εἰ̃ οὑ̃τοσ," φήσει, "ὃς παντὶ φὴ̨ς καὶ ἀεὶ καλὸν εἰ̃ναι ὑπὸ μὲν τω̃ν ἐκγόνων ταφη̃ναι, τοὺς δὲ γονέας θάψαι: ἢ οὐχ εἱ̃ς τω̃ν ἁπάντων καὶ 'Ηρακλη̃ς ἠ̃ν καὶ οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν πάντεσ;"

{ΙΠ.} 'Αλλ' οὐ τοι̃ς θεοι̃ς ἔγωγε ἔλεγον.

{ΣΩ.} "Οὐδὲ τοι̃ς ἥρωσιν, ὡς ἔοικασ."

{ΙΠ.} Οὐχ ὅσοι γε θεω̃ν παι̃δες ἠ̃σαν.

{ΣΩ.} "'Αλλ' ὅσοι μή;"

{ΙΠ.} Πάνυ γε.

{ΣΩ.} "Οὐκου̃ν κατὰ τὸν σὸν αὐ̃ λόγον, ὡς φαίνεται, τω̃ν ἡρώων τω̨̃ μὲν Ταντάλω̨ καὶ τω̨̃ Δαρδάνω̨ καὶ τω̨̃ Ζήθω̨ δεινόν τε καὶ ἀνόσιον καὶ αἰσχρόν ἐστι, Πέλοπι δὲ καὶ τοι̃ς ἄλλοις τοι̃ς οὕτω γεγονόσι καλόν."

{ΙΠ.} 'Έμοιγε δοκει̃.

{ΣΩ.} "Σοὶ τοίνυν δοκει̃," φήσει, "ὃ ἄρτι οὐκ ἔφησθα, τὸ θάψαντι τοὺς προγόνους ταφη̃ναι ὑπὸ τω̃ν ἐκγόνων ἐνίοτε καὶ ἐνίοις αἰσχρὸν εἰ̃ναι: ἔτι δὲ μα̃λλον, ὡς ἔοικεν, ἀδύνατον πα̃σι του̃το γενέσθαι καὶ εἰ̃ναι καλόν, ὥστε του̃τό γε ὥσπερ καὶ τὰ ἔμπροσθεν ἐκει̃να, ἥ τε παρθένος καὶ ἡ χύτρα, ταὐτὸν πέπονθε, καὶ ἔτι γελοιοτέρως τοι̃ς μέν ἐστι καλόν, τοι̃ς δ' οὐ καλόν. καὶ οὐδέπω καὶ τήμερον," φήσει, "οἱ̃ός τ' εἰ̃, ὠ̃ Σώκρατεσ, περὶ του̃ καλου̃ ὅτι ἐστὶ τὸ ἐρωτώμενον ἀποκρί - νασθαι." ταυ̃τά μοι καὶ τοιαυ̃τα ὀνειδιει̃ δικαίωσ, ἐὰν αὐτω̨̃ οὕτως ἀποκρίνωμαι. τὰ μὲν οὐ̃ν πολλά, ὠ̃ 'Ιππία, σχεδόν τί μοι οὕτω διαλέγεται: ἐνίοτε δὲ ὥσπερ ἐλεήσας μου τὴν ἀπειρίαν καὶ ἀπαιδευσίαν αὐτός μοι προβάλλει ἐρωτω̃ν εἰ τοιόνδε μοι δοκει̃ εἰ̃ναι τὸ καλόν, ἢ καὶ περὶ ἄλλου ὅτου ἂν τύχη̨ πυνθανόμενος καὶ περὶ οὑ̃ ἂν λόγος ἠ̨̃.

{ΙΠ.} Πω̃ς του̃το λέγεισ, ὠ̃ Σώκρατεσ;

{ΣΩ.} 'Εγώ σοι φράσω. "^~'Ω δαιμόνιε," φησί, "Σώ - κρατεσ, τὰ μὲν τοιαυ̃τα ἀποκρινόμενος καὶ οὕτω παυ̃σαι - λίαν γὰρ εὐήθη τε καὶ εὐεξέλεγκτά ἐστιν - ἀλλὰ τὸ τοιόνδε σκόπει εἴ σοι δοκει̃ καλὸν εἰ̃ναι, οὑ̃ καὶ νυνδὴ ἐπελαβόμεθα ἐν τη̨̃ ἀποκρίσει, ἡνίκ' ἔφαμεν τὸν χρυσὸν οἱ̃ς μὲν πρέπει καλὸν εἰ̃ναι, οἱ̃ς δὲ μή, οὔ, καὶ τἀ̃λλα πάντα οἱ̃ς ἂν του̃το προση̨̃: αὐτὸ δὴ του̃το τὸ πρέπον καὶ τὴν φύσιν αὐτου̃ του̃ πρέποντος σκόπει εἰ του̃το τυγχάνει ὂν τὸ καλόν." ἐγὼ μὲν οὐ̃ν εἴωθα συμφάναι τὰ τοιαυ̃τα ἑκάστοτε - οὐ γὰρ ἔχω ὅτι λέγω - σοὶ δ' οὐ̃ν δοκει̃ τὸ πρέπον καλὸν εἰ̃ναι;

{ΙΠ.} Πάντως δήπου, ὠ̃ Σώκρατεσ.

{ΣΩ.} Σκοπώμεθα, μή πη̨ ἄρ' ἐξαπατώμεθα.

{ΙΠ.} 'Αλλὰ χρὴ σκοπει̃ν.

{ΣΩ.} 'Όρα τοίνυν: τὸ πρέπον ἀ̃ρα του̃το λέγομεν, ὃ παραγενόμενον ποιει̃ ἕκαστα φαίνεσθαι καλὰ τούτων οἱ̃ς ἂν παρη̨̃, ἢ ὃ εἰ̃ναι ποιει̃, ἢ οὐδέτερα τούτων;

{ΙΠ.} 'Έμοιγε δοκει̃ [πότερα] ὃ ποιει̃ φαίνεσθαι καλά: ὥσπερ γε ἐπειδὰν ἱμάτιά τις λάβη̨ ἢ ὑποδήματα ἁρμόττοντα, κἂν ἠ̨̃ γελοι̃οσ, καλλίων φαίνεται.

{ΣΩ.} Οὐκου̃ν εἴπερ καλλίω ποιει̃ φαίνεσθαι ἢ ἔστι τὸ πρέπον, ἀπάτη τις ἂν εἴη περὶ τὸ καλὸν τὸ πρέπον, καὶ οὐκ ἂν εἴη του̃το ὃ ἡμει̃ς ζητου̃μεν, ὠ̃ 'Ιππία; ἡμει̃ς μὲν γάρ που ἐκει̃νο ἐζητου̃μεν, ὡ̨̃ πάντα τὰ καλὰ πράγματα καλά ἐστιν - ὥσπερ ὡ̨̃ πάντα τὰ μεγάλα ἐστὶ μεγάλα, τω̨̃ ὑπερέχοντι: τούτω̨ γὰρ πάντα μεγάλα ἐστί, καὶ ἐὰν μὴ φαίνηται, ὑπερέχη̨ δέ, ἀνάγκη αὐτοι̃ς μεγάλοις εἰ̃ναι - οὕτω δή, φαμέν, καὶ τὸ καλόν, ὡ̨̃ καλὰ πάντα ἐστίν, ἄντ' οὐ̃ν φαίνηται ἄντε μή, τί ἂν εἴη; τὸ μὲν γὰρ πρέπον οὐκ ἂν εἴη: καλλίω γὰρ ποιει̃ φαίνεσθαι ἢ ἔστιν, ὡς ὁ σὸς λόγοσ, οἱ̃α δ' ἔστιν οὐκ ἐα̨̃ φαίνεσθαι. τὸ δὲ ποιου̃ν εἰ̃ναι καλά, ὅπερ νυνδὴ εἰ̃πον, ἐάντε φαίνηται ἐάντε μή, πειρατέον λέγειν τί ἐστι: του̃το γὰρ ζητου̃μεν, εἴπερ τὸ καλὸν ζητου̃μεν.

{ΙΠ.} 'Αλλὰ τὸ πρέπον, ὠ̃ Σώκρατεσ, καὶ εἰ̃ναι καὶ φαί - νεσθαι ποιει̃ καλὰ παρόν.

{ΣΩ.} 'Αδύνατον ἄρα τω̨̃ ὄντι καλὰ ὄντα μὴ φαίνεσθαι καλὰ εἰ̃ναι, παρόντος γε του̃ ποιου̃ντος φαίνεσθαι;

{ΙΠ.} 'Αδύνατον.

{ΣΩ.} 'Ομολογήσομεν οὐ̃ν του̃το, ὠ̃ 'Ιππία, πάντα τὰ τω̨̃ ὄντι καλὰ καὶ νόμιμα καὶ ἐπιτηδεύματα καὶ δοξάζεσθαι καλὰ εἰ̃ναι καὶ φαίνεσθαι ἀεὶ πα̃σιν, ἢ πα̃ν τοὐναντίον ἀγνοει̃σθαι καὶ πάντων μάλιστα ἔριν καὶ μάχην περὶ αὐτω̃ν εἰ̃ναι καὶ ἰδία̨ ἑκάστοις καὶ δημοσία̨ ται̃ς πόλεσιν;

{ΙΠ.} Οὕτω μα̃λλον, ὠ̃ Σώκρατεσ: ἀγνοει̃σθαι.

{ΣΩ.} Οὐκ ἄν, εἴ γέ που τὸ φαίνεσθαι αὐτοι̃ς προση̃ν: προση̃ν δ' ἄν, εἴπερ τὸ πρέπον καλὸν ἠ̃ν καὶ μὴ μόνον καλὰ ἐποίει εἰ̃ναι ἀλλὰ καὶ φαίνεσθαι. ὥστε τὸ πρέπον, εἰ μὲν τὸ καλὰ ποιου̃ν ἐστιν εἰ̃ναι, τὸ μὲν καλὸν ἂν εἴη, ὃ ἡμει̃ς ζητου̃μεν, οὐ μέντοι τό γε ποιου̃ν φαίνεσθαι: εἰ δ' αὐ̃ τὸ φαίνεσθαι ποιου̃ν ἐστιν τὸ πρέπον, οὐκ ἂν εἴη τὸ καλόν, ὃ ἡμει̃ς ζητου̃μεν. εἰ̃ναι γὰρ ἐκει̃νό γε ποιει̃, φαίνεσθαι δὲ καὶ [ποιει̃ν] εἰ̃ναι οὐ μόνον καλὰ οὐκ ἄν ποτε δύναιτο τὸ αὐτό, ἀλλ' οὐδὲ ἄλλο ὁτιου̃ν. ἑλώμεθα δὴ πότερα δοκει̃ τὸ πρέπον εἰ̃ναι τὸ φαίνεσθαι καλὰ ποιου̃ν, ἢ τὸ εἰ̃ναι.

{ΙΠ.} Τὸ φαίνεσθαι, ἔμοιγε δοκει̃, ὠ̃ Σώκρατεσ.

{ΣΩ.} Βαβαι̃, οἴχεται ἄρ' ἡμα̃ς διαπεφευγόσ, ὠ̃ 'Ιππία, τὸ καλὸν γνω̃ναι ὅτι ποτέ ἐστιν, ἐπειδή γε τὸ πρέπον ἄλλο τι ἐφάνη ὂν ἢ καλόν.

{ΙΠ.} Ναὶ μὰ Δία, ὠ̃ Σώκρατεσ, καὶ μάλα ἔμοιγε ἀτόπωσ.

{ΣΩ.} 'Αλλὰ μέντοι, ὠ̃ ἑται̃ρε, μήπω γε ἀνω̃μεν αὐτό: ἔτι γάρ τινα ἐλπίδα ἔχω ἐκφανήσεσθαι τί ποτ' ἐστὶν τὸ καλόν.

{ΙΠ.} Πάντως δήπου, ὠ̃ Σώκρατεσ: οὐδὲ γὰρ χαλεπόν ἐστιν εὑρει̃ν. ἐγὼ μὲν οὐ̃ν εὐ̃ οἰ̃δ' ὅτι, εἰ ὀλίγον χρόνον εἰς ἐρημίαν ἐλθὼν σκεψαίμην πρὸς ἐμαυτόν, ἀκριβέστερον ἂν αὐτό σοι εἴποιμι τη̃ς ἁπάσης ἀκριβείασ.

{ΣΩ.} ^~'Α μὴ μέγα, ὠ̃ 'Ιππία, λέγε. ὁρα̨̃ς ὅσα πράγματα ἡμι̃ν ἤδη παρέσχηκε: μὴ καὶ ὀργισθὲν ἡμι̃ν ἔτι μα̃λλον ἀποδρα̨̃. καίτοι οὐδὲν λέγω: σὺ μὲν γὰρ οἰ̃μαι ῥα̨δίως αὐτὸ εὑρήσεισ, ἐπειδὰν μόνος γένη̨. ἀλλὰ πρὸς θεω̃ν ἐμου̃ ἐναντίον αὐτὸ ἔξευρε, εἰ δὲ βούλει, ὥσπερ νυ̃ν ἐμοὶ συζήτει: καὶ ἐὰν μὲν εὕρωμεν, κάλλιστα ἕξει, εἰ δὲ μή, στέρξω οἰ̃μαι ἐγὼ τη̨̃ ἐμη̨̃ τύχη̨, σὺ δ' ἀπελθὼν ῥα̨δίως εὑρήσεισ: καὶ ἐὰν μὲν νυ̃ν εὕρωμεν, ἀμέλει οὐκ ὀχληρὸς ἔσομαί σοι πυνθανόμενος ὅτι ἠ̃ν ἐκει̃νο ὃ κατὰ σαυτὸν ἐξηυ̃ρεσ: νυ̃ν δὲ θέασαι αὐτὸ ὅ σοι δοκει̃ εἰ̃ναι τὸ καλόν. λέγω δὴ αὐτὸ εἰ̃ναι - ἀλλὰ γὰρ ἐπι - σκόπει μοι πάνυ προσέχων τὸν νου̃ν μὴ παραληρήσω - του̃το γὰρ δὴ ἔστω ἡμι̃ν καλόν, ὃ ἂν χρήσιμον ἠ̨̃. εἰ̃πον δὲ ἐκ τω̃νδε ἐννοούμενοσ: καλοί, φαμέν, οἱ ὀφθαλμοί εἰσιν, οὐχ οἳ ἂν δοκω̃σι τοιου̃τοι εἰ̃ναι οἱ̃οι μὴ δυνατοὶ ὁρα̃ν, ἀλλ' οἳ ἂν δυνατοί τε καὶ χρήσιμοι πρὸς τὸ ἰδει̃ν. ἠ̃ γάρ;

{ΙΠ.} Ναί.

{ΣΩ.} Οὐκου̃ν καὶ τὸ ὅλον σω̃μα οὕτω λέγομεν καλὸν εἰ̃ναι, τὸ μὲν πρὸς δρόμον, τὸ δὲ πρὸς πάλην, καὶ αὐ̃ τὰ ζω̨̃α πάντα, ἵππον καλὸν καὶ ἀλεκτρυόνα καὶ ὄρτυγα, καὶ τὰ σκεύη πάντα καὶ τὰ ὀχήματα τά τε πεζὰ καὶ τὰ ἐν τη̨̃ θαλάττη̨ πλοι̃ά τε καὶ τριήρεισ, καὶ τά γε ὄργανα πάντα τά τε ὑπὸ τη̨̃ μουσικη̨̃ καὶ τὰ ὑπὸ ται̃ς ἄλλαις τέχναισ, εἰ δὲ βούλει, τὰ ἐπιτηδεύματα καὶ τοὺς νόμουσ, σχεδόν τι πάντα ταυ̃τα καλὰ προσαγορεύομεν τω̨̃ αὐτω̨̃ τρόπω̨: ἀπο - βλέποντες πρὸς ἕκαστον αὐτω̃ν ἡ̨̃ πέφυκεν, ἡ̨̃ εἴργασται, ἡ̨̃ κει̃ται, τὸ μὲν χρήσιμον καὶ ἡ̨̃ χρήσιμον καὶ πρὸς ὃ χρήσιμον καὶ ὁπότε χρήσιμον καλόν φαμεν εἰ̃ναι, τὸ δὲ ταύτη̨ πάντη̨ ἄχρηστον αἰσχρόν: ἀ̃ρ' οὐ καὶ σοὶ δοκει̃ οὕτωσ, ὠ̃ 'Ιππία;

{ΙΠ.} 'Έμοιγε.

{ΣΩ.} 'Ορθω̃ς ἄρα νυ̃ν λέγομεν ὅτι τυγχάνει παντὸς ὂν μα̃λλον καλὸν τὸ χρήσιμον; { - ΙΠ.} 'Ορθω̃ς μέντοι, ὠ̃ Σώ - κρατεσ. { - ΣΩ.} Οὐκου̃ν τὸ δυνατὸν ἕκαστον ἀπεργάζεσθαι, εἰς ὅπερ δυνατόν, εἰς του̃το καὶ χρήσιμον, τὸ δὲ ἀδύνατον ἄχρηστον; { - ΙΠ.} Πάνυ γε. { - ΣΩ.} Δύναμις μὲν ἄρα καλόν, ἀδυναμία δὲ αἰσχρόν; { - ΙΠ.} Σφόδρα γε. τά τε γου̃ν ἄλλα, ὠ̃ Σώκρατεσ, μαρτυρει̃ ἡμι̃ν ὅτι του̃το οὕτως ἔχει, ἀτὰρ οὐ̃ν καὶ τὰ πολιτικά: ἐν γὰρ τοι̃ς πολιτικοι̃ς τε καὶ τη̨̃ ἑαυτου̃ πόλει τὸ μὲν δυνατὸν εἰ̃ναι πάντων κάλλιστον, τὸ δὲ ἀδύ - νατον πάντων αἴσχιστον. { - ΣΩ.} Εὐ̃ λέγεισ. ἀ̃ρ' οὐ̃ν πρὸς θεω̃ν, 'Ιππία, διὰ ταυ̃τα καὶ ἡ σοφία πάντων κάλλιστον, ἡ δὲ ἀμαθία πάντων αἴσχιστον; { - ΙΠ.} 'Αλλὰ τί οἴει, ὠ̃ Σώ - κρατεσ;

{ΣΩ.} 'Έχε δὴ ἠρέμα, ὠ̃ φίλε ἑται̃ρε: ὡς φοβου̃μαι τί ποτ' αὐ̃ λέγομεν.

{ΙΠ.} Τί δ' αὐ̃ φοβη̨̃, ὠ̃ Σώκρατεσ, ἐπεὶ νυ̃ν γέ σοι ὁ λόγος παγκάλως προβέβηκε;

{ΣΩ.} Βουλοίμην ἄν, ἀλλά μοι τόδε συνεπίσκεψαι: ἀ̃ρ' ἄν τίς τι ποιήσειεν ὃ μήτ' ἐπίσταιτο μήτε τὸ παράπαν δύναιτο; { - ΙΠ.} Οὐδαμω̃σ: πω̃ς γὰρ ἂν ὅ γε μὴ δύναιτο; { - ΣΩ.} Οἱ οὐ̃ν ἐξαμαρτάνοντες καὶ κακὰ ἐργαζόμενοί τε καὶ ποιου̃ντες ἄκοντεσ, ἄλλο τι οὑ̃τοι, εἰ μὴ ἐδύναντο ταυ̃τα ποιει̃ν, οὐκ ἄν ποτε ἐποίουν; { - ΙΠ.} Δη̃λον δή. { - ΣΩ.} 'Αλλὰ μέντοι δυνάμει γε δύνανται οἱ δυνάμενοι: οὐ γάρ που ἀδυναμία̨ γε. { - ΙΠ.} Οὐ δη̃τα. { - ΣΩ.} Δύνανται δέ γε πάντες ποιει̃ν οἱ ποιου̃ν - τες ἃ ποιου̃σιν; { - ΙΠ.} Ναί. { - ΣΩ.} Κακὰ δέ γε πολὺ πλείω ποιου̃σιν ἢ ἀγαθὰ πάντες ἄνθρωποι, ἀρξάμενοι ἐκ παίδων, καὶ ἐξαμαρτάνουσιν ἄκοντεσ. { - ΙΠ.} 'Έστι ταυ̃τα. { - ΣΩ.} Τί οὐ̃ν; ταύτην τὴν δύναμιν καὶ ταυ̃τα τὰ χρήσιμα, ἃ ἂν ἠ̨̃ ἐπὶ τὸ κακόν τι ἐργάζεσθαι χρήσιμα, ἀ̃ρα φήσομεν ταυ̃τα εἰ̃ναι καλά, ἢ πολλου̃ δει̃; { - ΙΠ.} Πολλου̃, ἔμοιγε δοκει̃, ὠ̃ Σώ - κρατεσ. { - ΣΩ.} Οὐκ ἄρα, ὠ̃ 'Ιππία, τὸ δυνατόν τε καὶ τὸ χρήσιμον ἡμι̃ν, ὡς ἔοικεν, ἐστὶ τὸ καλόν.

{ΙΠ.} 'Εάν γε, ὠ̃ Σώκρατεσ, ἀγαθὰ δύνηται καὶ ἐπὶ τοιαυ̃τα χρήσιμον ἠ̨̃.

{ΣΩ.} 'Εκει̃νο μὲν τοίνυν οἴχεται, τὸ δυνατόν τε καὶ χρή - σιμον ἁπλω̃ς εἰ̃ναι καλόν: ἀλλ' ἄρα του̃τ' ἠ̃ν ἐκει̃νο, ὠ̃ 'Ιπ - πία, ὃ ἐβούλετο ἡμω̃ν ἡ ψυχὴ εἰπει̃ν, ὅτι τὸ χρήσιμόν τε καὶ τὸ δυνατὸν ἐπὶ τὸ ἀγαθόν τι ποιη̃σαι, του̃τ' ἐστὶ τὸ καλόν; { - ΙΠ.} 'Έμοιγε δοκει̃. { - ΣΩ.} 'Αλλὰ μὴν του̃τό γε ὠφέλιμόν ἐστιν. ἢ οὔ; { - ΙΠ.} Πάνυ γε. { - ΣΩ.} Οὕτω δὴ καὶ τὰ καλὰ σώματα καὶ τὰ καλὰ νόμιμα καὶ ἡ σοφία καὶ ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν πάντα καλά ἐστιν, ὅτι ὠφέλιμα. { - ΙΠ.} Δη̃λον ὅτι. { - ΣΩ.} Τὸ ὠφέλιμον ἄρα ἔοικεν ἡμι̃ν εἰ̃ναι τὸ καλόν, ὠ̃ 'Ιππία. { - ΙΠ.} Πάντως δήπου, ὠ̃ Σώκρατεσ.

{ΣΩ.} 'Αλλὰ μὴν τό γε ὠφέλιμον τὸ ποιου̃ν ἀγαθόν ἐστιν. { - ΙΠ.} 'Έστι γάρ. { - ΣΩ.} Τὸ ποιου̃ν δέ γ' ἐστὶν οὐκ ἄλλο τι ἢ τὸ αἴτιον: ἠ̃ γάρ; { - ΙΠ.} Οὕτωσ. { - ΣΩ.} Του̃ ἀγαθου̃ ἄρα αἴτιόν ἐστιν τὸ καλόν. { - ΙΠ.} 'Έστι γάρ.

{ΣΩ.} 'Αλλὰ μὴν τό γε αἴτιον, ὠ̃ 'Ιππία, καὶ οὑ̃ ἂν αἴτιον ἠ̨̃ τὸ αἴτιον, ἄλλο ἐστίν: οὐ γάρ που τό γε αἴτιον αἰτίου αἴτιον ἂν εἴη. ὡ̃δε δὲ σκόπει: οὐ τὸ αἴτιον ποιου̃ν ἐφάνη; { - ΙΠ.} Πάνυ γε. { - ΣΩ.} Οὐκου̃ν ὑπὸ του̃ ποιου̃ντος ποιει̃ται οὐκ ἄλλο τι ἢ τὸ γιγνόμενον, ἀλλ' οὐ τὸ ποιου̃ν; { - ΙΠ.} 'Έστι ταυ̃τα. { - ΣΩ.} Οὐκου̃ν ἄλλο τι τὸ γιγνόμενον, ἄλλο δὲ τὸ ποιου̃ν; { - ΙΠ.} Ναί. { - ΣΩ.} Οὐκ ἄρα τό γ' αἴτιον αἴτιον αἰτίου ἐστίν, ἀλλὰ του̃ γιγνομένου ὑφ' ἑαυτου̃. { - ΙΠ.} Πάνυ γε. { - ΣΩ.} Εἰ ἄρα τὸ καλόν ἐστιν αἴτιον ἀγαθου̃, γίγνοιτ' ἂν ὑπὸ του̃ καλου̃ τὸ ἀγαθόν: καὶ διὰ ταυ̃τα, ὡς ἔοικε, σπου - δάζομεν καὶ τὴν φρόνησιν καὶ τἀ̃λλα πάντα τὰ καλά, ὅτι τὸ ἔργον αὐτω̃ν καὶ τὸ ἔκγονον σπουδαστόν ἐστι, τὸ ἀγαθόν, καὶ κινδυνεύει ἐξ ὡ̃ν εὑρίσκομεν ἐν πατρός τινος ἰδέα̨ εἰ̃ναι τὸ καλὸν του̃ ἀγαθου̃. { - ΙΠ.} Πάνυ μὲν οὐ̃ν: καλω̃ς γὰρ λέγεισ, ὠ̃ Σώκρατεσ.

{ΣΩ.} Οὐκου̃ν καὶ τόδε καλω̃ς λέγω, ὅτι οὔτε ὁ πατὴρ ὑός ἐστιν, οὔτε ὁ ὑὸς πατήρ; { - ΙΠ.} Καλω̃ς μέντοι. { - ΣΩ.} Οὐδέ γε τὸ αἴτιον γιγνόμενόν ἐστιν, οὐδὲ τὸ γιγνόμενον αὐ̃ αἴτιον. { - ΙΠ.} 'Αληθη̃ λέγεισ. { - ΣΩ.} Μὰ Δία, ὠ̃ ἄριστε, οὐδὲ ἄρα τὸ καλὸν ἀγαθόν ἐστιν, οὐδὲ τὸ ἀγαθὸν καλόν: ἢ δοκει̃ σοι οἱ̃όν τε εἰ̃ναι ἐκ τω̃ν προειρημένων; { - ΙΠ.} Οὐ μὰ τὸν Δία, οὔ μοι φαίνεται.

{ΣΩ.} 'Αρέσκει οὐ̃ν ἡμι̃ν καὶ ἐθέλοιμεν ἂν λέγειν ὡς τὸ καλὸν οὐκ ἀγαθὸν οὐδὲ τὸ ἀγαθὸν καλόν;

{ΙΠ.} Οὐ μὰ τὸν Δία, οὐ πάνυ μοι ἀρέσκει.

{ΣΩ.} Ναὶ μὰ τὸν Δία, ὠ̃ 'Ιππία: ἐμοὶ δέ γε πάντων ἥκιστα ἀρέσκει ὡ̃ν εἰρήκαμεν λόγων.

{ΙΠ.} 'Έοικε γὰρ οὕτωσ.

{ΣΩ.} Κινδυνεύει ἄρα ἡμι̃ν, οὐχ ὥσπερ ἄρτι ἐφαίνετο κάλ - λιστος εἰ̃ναι τω̃ν λόγων τὸ ὠφέλιμον καὶ τὸ χρήσιμόν τε καὶ τὸ δυνατὸν ἀγαθόν τι ποιει̃ν καλὸν εἰ̃ναι, οὐχ οὕτως ἔχειν, ἀλλ', εἰ οἱ̃όν τέ ἐστιν, ἐκείνων εἰ̃ναι γελοιότερος τω̃ν πρώτων, ἐν οἱ̃ς τήν τε παρθένον ὠ̨όμεθα εἰ̃ναι τὸ καλὸν καὶ ἓν ἕκαστον τω̃ν ἔμπροσθεν λεχθέντων.

{ΙΠ.} 'Έοικεν.

{ΣΩ.} Καὶ ἐγὼ μέν γε οὐκ ἔτι ἔχω, ὠ̃ 'Ιππία, ὅποι τρά - πωμαι, ἀλλ' ἀπορω̃: σὺ δὲ ἔχεις τι λέγειν;

{ΙΠ.} Οὐκ ἔν γε τω̨̃ παρόντι, ἀλλ', ὥσπερ ἄρτι ἔλεγον, σκεψάμενος εὐ̃ οἰ̃δ' ὅτι εὑρήσω.

{ΣΩ.} 'Αλλ' ἐγώ μοι δοκω̃ ὑπὸ ἐπιθυμίας του̃ εἰδέναι οὐχ οἱ̃ός τε σὲ εἰ̃ναι περιμένειν μέλλοντα: καὶ γὰρ οὐ̃ν δή τι καὶ οἰ̃μαι ἄρτι ηὐπορηκέναι. ὅρα γάρ: εἰ ὃ ἂν χαίρειν ἡμα̃ς ποιη̨̃, μήτι πάσας τὰς ἡδονάσ, ἀλλ' ὃ ἂν διὰ τη̃ς ἀκοη̃ς καὶ τη̃ς ὄψεωσ, του̃το φαι̃μεν εἰ̃ναι καλόν, πω̃ς τι ἄρ' ἂν ἀγωνιζοίμεθα; οἵ τέ γέ που καλοὶ ἄνθρωποι, ὠ̃ 'Ιππία, καὶ τὰ ποικίλματα πάντα καὶ τὰ ζωγραφήματα καὶ τὰ πλάσματα τέρπει ἡμα̃ς ὁρω̃ντασ, ἃ ἂν καλὰ ἠ̨̃: καὶ οἱ φθόγγοι οἱ καλοὶ καὶ ἡ μουσικὴ σύμπασα καὶ οἱ λόγοι καὶ αἱ μυθολογίαι ταὐτὸν του̃το ἐργάζονται, ὥστ' εἰ ἀποκριναίμεθα τω̨̃ θρασει̃ ἐκείνω̨ ἀνθρώπω̨ ὅτι ^~'Ω γενναι̃ε, τὸ καλόν ἐστι τὸ δι' ἀκοη̃ς τε καὶ δι' ὄψεως ἡδύ, οὐκ ἂν οἴει αὐτὸν του̃ θράσους ἐπί - σχοιμεν;

{ΙΠ.} 'Εμοὶ γου̃ν δοκει̃ νυ̃ν γε, ὠ̃ Σώκρατεσ, εὐ̃ λέγεσθαι τὸ καλὸν ὃ ἔστιν.

{ΣΩ.} Τί δ'; ἀ̃ρα τὰ ἐπιτηδεύματα τὰ καλὰ καὶ τοὺς νό - μουσ, ὠ̃ 'Ιππία, δι' ἀκοη̃ς ἢ δι' ὄψεως φήσομεν ἡδέα ὄντα καλὰ εἰ̃ναι, ἢ ἄλλο τι εἰ̃δος ἔχειν;

{ΙΠ.} Ταυ̃τα δ' ἴσωσ, ὠ̃ Σώκρατεσ, κἂν παραλάθοι τὸν ἄνθρωπον.

{ΣΩ.} Μὰ τὸν κύνα, ὠ̃ 'Ιππία, οὐχ ὅν γ' ἂν ἐγὼ μάλιστα αἰσχυνοίμην ληρω̃ν καὶ προσποιούμενός τι λέγειν μηδὲν λέγων.

{ΙΠ.} Τίνα του̃τον;

{ΣΩ.} Τὸν Σωφρονίσκου, ὃς ἐμοὶ οὐδὲν ἂν μα̃λλον ταυ̃τα ἐπιτρέποι ἀνερεύνητα ὄντα ῥα̨δίως λέγειν ἢ ὡς εἰδότα ἃ μὴ οἰ̃δα.

{ΙΠ.} 'Αλλὰ μὴν ἔμοιγε καὶ αὐτω̨̃, ἐπειδὴ σὺ εἰ̃πεσ, δοκει̃ τι ἄλλο εἰ̃ναι του̃το τὸ περὶ τοὺς νόμουσ.

{ΣΩ.} 'Έχ' ἡσυχη̨̃, ὠ̃ 'Ιππία: κινδυνεύομεν γάρ τοι, ἐν τη̨̃ αὐτη̨̃ ἐμπεπτωκότες ἀπορία̨ περὶ του̃ καλου̃ ἐν ἡ̨̃περ νυνδή, οἴεσθαι ἐν ἄλλη̨ τινὶ εὐπορία̨ εἰ̃ναι.

{ΙΠ.} Πω̃ς του̃το λέγεισ, ὠ̃ Σώκρατεσ;

{ΣΩ.} 'Εγώ σοι φράσω ὅ γ' ἐμοὶ καταφαίνεται, εἰ ἄρα τὶ λέγω. ταυ̃τα μὲν γὰρ τὰ περὶ τοὺς νόμους τε καὶ τὰ ἐπιτη - δεύματα τάχ' ἂν φανείη οὐκ ἐκτὸς ὄντα τη̃ς αἰσθήσεως ἣ διὰ τη̃ς ἀκοη̃ς τε καὶ ὄψεως ἡμι̃ν οὐ̃σα τυγχάνει: ἀλλ' ὑπομείνωμεν του̃τον τὸν λόγον, τὸ διὰ τούτων ἡδὺ καλὸν εἰ̃ναι, μηδὲν τὸ τω̃ν νόμων εἰς μέσον παράγοντεσ. ἀλλ' εἰ ἡμα̃ς ἔροιτο εἴτε οὑ̃τος ὃν λέγω, εἴτε ἄλλος ὁστισου̃ν: "Τί δή, ὠ̃ 'Ιππία τε καὶ Σώκρατεσ, ἀφωρίσατε του̃ ἡδέος τὸ ταύτη̨ ἡδὺ ἡ̨̃ λέγετε καλὸν εἰ̃ναι, τὸ δὲ κατὰ τὰς ἄλλας αἰσθήσεις σίτων τε καὶ ποτω̃ν καὶ τω̃ν περὶ τἀφροδίσια καὶ τἀ̃λλα πάντα τὰ τοιαυ̃τα οὔ φατε καλὰ εἰ̃ναι; ἢ οὐδὲ ἡδέα, οὐδὲ ἡδονὰς τὸ παράπαν ἐν τοι̃ς τοιούτοις φατὲ εἰ̃ναι, οὐδ' ἐν ἄλλω̨ ἢ τω̨̃ ἰδει̃ν τε καὶ ἀκου̃σαι;" τί φήσομεν, ὠ̃ 'Ιππία;

{ΙΠ.} Πάντως δήπου φήσομεν, ὠ̃ Σώκρατεσ, καὶ ἐν τοι̃ς ἄλλοις μεγάλας πάνυ ἡδονὰς εἰ̃ναι.

{ΣΩ.} "Τί οὐ̃ν," φήσει, "ἡδονὰς οὔσας οὐδὲν ἡ̃ττον ἢ καὶ ἐκείνας ἀφαιρει̃σθε του̃το τοὔνομα καὶ ἀποστερει̃τε του̃ καλὰς εἰ̃ναι;" 'Ότι, φήσομεν, καταγελώ̨η ἂν ἡμω̃ν οὐδεὶς ὅστις οὔ, εἰ φαι̃μεν μὴ ἡδὺ εἰ̃ναι φαγει̃ν, ἀλλὰ καλόν, καὶ ὄζειν ἡδὺ μὴ ἡδὺ ἀλλὰ καλόν: τὰ δέ που περὶ τὰ ἀφροδίσια πάντες ἂν ἡμι̃ν μάχοιντο ὡς ἥδιστον ὄν, δει̃ν δὲ αὐτό, ἐάν τις καὶ πράττη̨, οὕτω πράττειν ὥστε μηδένα ὁρα̃ν, ὡς αἴσχιστον ὂν ὁρα̃σθαι. ταυ̃τα ἡμω̃ν λεγόντων, ὠ̃ 'Ιππία, "Μανθάνω," ἂν ἴσως φαίη, "καὶ ἐγὼ ὅτι πάλαι αἰσχύνεσθε ταύτας τὰς ἡδονὰς φάναι καλὰς εἰ̃ναι, ὅτι οὐ δοκει̃ τοι̃ς ἀνθρώποισ: ἀλλ' ἐγὼ οὐ του̃το ἠρώτων, ὃ δοκει̃ τοι̃ς πολλοι̃ς καλὸν εἰ̃ναι, ἀλλ' ὅτι ἔστιν." ἐρου̃μεν δὴ οἰ̃μαι ὅπερ ὑπε - θέμεθα, ὅτι "Του̃θ' ἡμει̃ς γέ φαμεν τὸ μέρος του̃ ἡδέοσ, τὸ ἐπὶ τη̨̃ ὄψει τε καὶ ἀκοη̨̃ γιγνόμενον, καλὸν εἰ̃ναι. ἀλλὰ ἔχεις ἔτι τι χρη̃σθαι τω̨̃ λόγω̨, ἤ τι καὶ ἄλλο ἐρου̃μεν, ὠ̃ 'Ιππία;

{ΙΠ.} 'Ανάγκη πρός γε τὰ εἰρημένα, ὠ̃ Σώκρατεσ, μὴ ἄλλ' ἄττα ἢ ταυ̃τα λέγειν.

{ΣΩ.} "Καλω̃ς δὴ λέγετε," φήσει. "οὐκου̃ν εἴπερ τὸ δι' ὄψεως καὶ ἀκοη̃ς ἡδὺ καλόν ἐστιν, ὃ μὴ του̃το τυγχάνει ὂν τω̃ν ἡδέων, δη̃λον ὅτι οὐκ ἂν καλὸν εἴη;" ὁμολογήσομεν;

{ΙΠ.} Ναί.

{ΣΩ.} "^~'Η οὐ̃ν τὸ δι' ὄψεως ἡδύ," φήσει, "δι' ὄψεως καὶ ἀκοη̃ς ἐστιν ἡδύ, ἢ τὸ δι' ἀκοη̃ς ἡδὺ δι' ἀκοη̃ς καὶ δι' ὄψεώς ἐστιν ἡδύ;" Οὐδαμω̃σ, φήσομεν, τὸ διὰ του̃ ἑτέρου ὂν του̃το δι' ἀμφοτέρων εἴη ἄν - του̃το γὰρ δοκει̃ς ἡμι̃ν λέ - γειν - ἀλλ' ἡμει̃ς ἐλέγομεν ὅτι καὶ ἑκάτερον τούτων αὐτὸ καθ' αὑτὸ τω̃ν ἡδέων καλὸν εἴη, καὶ ἀμφότερα. οὐχ οὕτως ἀποκρινούμεθα;

{ΙΠ.} Πάνυ μὲν οὐ̃ν.

{ΣΩ.} "^~'Αρ' οὐ̃ν," φήσει, "ἡδὺ ἡδέος ὁτιου̃ν ὁτουου̃ν δια - φέρει τούτω̨, τω̨̃ ἡδὺ εἰ̃ναι; μὴ γὰρ εἰ μείζων τις ἡδονὴ ἢ ἐλάττων ἢ μα̃λλον ἢ ἡ̃ττόν ἐστιν, ἀλλ' εἴ τις αὐτω̨̃ τούτω̨ διαφέρει, τω̨̃ ἡ μὲν ἡδονὴ εἰ̃ναι, ἡ δὲ μὴ ἡδονή, τω̃ν ἡδο - νω̃ν;" Οὐχ ἡμι̃ν γε δοκει̃: οὐ γάρ;

{ΙΠ.} Οὐ γὰρ οὐ̃ν δοκει̃.

{ΣΩ.} "Οὐκου̃ν," φήσει, "δι' ἄλλο τι ἢ ὅτι ἡδοναί εἰσι προείλεσθε ταύτας τὰς ἡδονὰς ἐκ τω̃ν ἄλλων ἡδονω̃ν, τοιου̃τόν τι ὁρω̃ντες ἐπ' ἀμφοι̃ν, ὅτι ἔχουσί τι διάφορον τω̃ν ἄλλων, εἰς ὃ ἀποβλέποντες καλάς φατε αὐτὰς εἰ̃ναι; οὐ γάρ που διὰ του̃το καλή ἐστιν ἡδονὴ ἡ διὰ τη̃ς ὄψεωσ, ὅτι δι' ὄψεώς ἐστιν: εἰ γὰρ του̃το αὐτη̨̃ ἠ̃ν τὸ αἴτιον καλη̨̃ εἰ̃ναι, οὐκ ἄν ποτε ἠ̃ν ἡ ἑτέρα, ἡ διὰ τη̃ς ἀκοη̃σ, καλή: οὔκουν ἔστι γε δι' ὄψεως ἡδονή." 'Αληθη̃ λέγεισ, φήσομεν;

{ΙΠ.} Φήσομεν γάρ.

{ΣΩ.} "Οὐδέ γ' αὐ̃ ἡ δι' ἀκοη̃ς ἡδονή, ὅτι δι' ἀκοη̃ς ἐστι, διὰ ταυ̃τα τυγχάνει καλή: οὐ γὰρ ἄν ποτε αὐ̃ ἡ διὰ τη̃ς ὄψεως καλὴ ἠ̃ν: οὔκουν ἔστι γε δι' ἀκοη̃ς ἡδονή." ἀληθη̃ φήσομεν, ὠ̃ 'Ιππία, λέγειν τὸν ἄνδρα ταυ̃τα λέγοντα;

{ΙΠ.} 'Αληθη̃.

{ΣΩ.} "'Αλλὰ μέντοι ἀμφότεραί γ' εἰσὶ καλαί, ὡς φατέ." φαμὲν γάρ;

{ΙΠ.} Φαμέν.

{ΣΩ.} "'Έχουσιν ἄρα τι τὸ αὐτὸ ὃ ποιει̃ αὐτὰς καλὰς εἰ̃ναι, τὸ κοινὸν του̃το, ὃ καὶ ἀμφοτέραις αὐται̃ς ἔπεστι κοινη̨̃ καὶ ἑκατέρα̨ ἰδία̨: οὐ γὰρ ἄν που ἄλλως ἀμφότεραί γε καλαὶ ἠ̃σαν καὶ ἑκατέρα." ἀποκρίνου ἐμοὶ ὡς ἐκείνω̨.

{ΙΠ.} 'Αποκρίνομαι, καὶ ἐμοὶ δοκει̃ ἔχειν ὡς λέγεισ.

{ΣΩ.} Εἰ ἄρα τι αὑ̃ται αἱ ἡδοναὶ ἀμφότεραι πεπόνθασιν, ἑκατέρα δὲ μή, οὐκ ἂν τούτω̨ γε τω̨̃ παθήματι εἰ̃εν καλαί.

{ΙΠ.} Καὶ πω̃ς ἂν εἴη του̃το, ὠ̃ Σώκρατεσ, μηδετέρας πε - πονθυίας τι τω̃ν ὄντων ὁτιου̃ν, ἔπειτα του̃το τὸ πάθοσ, ὃ μηδετέρα πέπονθεν, ἀμφοτέρας πεπονθέναι;

{ΣΩ.} Οὐ δοκει̃ σοι;

{ΙΠ.} Πολλὴ γὰρ ἄν μ' ἔχοι ἀπειρία καὶ τη̃ς τούτων φύσεως καὶ τη̃ς τω̃ν παρόντων λέξεως λόγων.

{ΣΩ.} 'Ηδέως γε, ὠ̃ 'Ιππία. ἀλλὰ γὰρ ἐγὼ ἴσως κιν - δυνεύω δοκει̃ν μέν τι ὁρα̃ν οὕτως ἔχον ὡς σὺ φὴ̨ς ἀδύνατον εἰ̃ναι, ὁρω̃ δ' οὐδέν.

{ΙΠ.} Οὐ κινδυνεύεισ, ὠ̃ Σώκρατεσ, ἀλλὰ πάνυ ἑτοίμως παρορα̨̃σ.

{ΣΩ.} Καὶ μὴν πολλά γέ μοι προφαίνεται τοιαυ̃τα πρὸ τη̃ς ψυχη̃σ, ἀλλὰ ἀπιστω̃ αὐτοι̃σ, ὅτι σοὶ μὲν οὐ φαντάζεται, ἀνδρὶ πλει̃στον ἀργύριον εἰργασμένω̨ τω̃ν νυ̃ν ἐπὶ σοφία̨, ἐμοὶ δέ, ὃς οὐδὲν πώποτε ἠργασάμην. καὶ ἐνθυμου̃μαι, ὠ̃ ἑται̃ρε, μὴ παίζη̨ς πρός με καὶ ἑκὼν ἐξαπατα̨̃σ: οὕτως μοι σφόδρα καὶ πολλὰ φαίνεται.

{ΙΠ.} Οὐδεὶς σου̃, ὠ̃ Σώκρατεσ, κάλλιον εἴσεται εἴτε παίζω εἴτε μή, ἐὰν ἐπιχειρήση̨ς λέγειν τὰ προφαινόμενά σοι ταυ̃τα: φανήση̨ γὰρ οὐδὲν λέγων. οὐ γὰρ μήποτε εὕρη̨σ, ὃ μήτ' ἐγὼ πέπονθα μήτε σύ, του̃τ' ἀμφοτέρους ἡμα̃ς πεπονθότασ.

{ΣΩ.} Πω̃ς λέγεισ, ὠ̃ 'Ιππία; ἴσως μὲν τὶ λέγεισ, ἐγὼ δ' οὐ μανθάνω: ἀλλά μου σαφέστερον ἄκουσον ὃ βούλομαι λέγειν. ἐμοὶ γὰρ φαίνεται, ὃ μήτ' ἐγὼ πέπονθα εἰ̃ναι μήτ' εἰμὶ μηδ' αὐ̃ σὺ εἰ̃, του̃το ἀμφοτέρους πεπονθέναι ἡμα̃ς οἱ̃όν τ' εἰ̃ναι: ἕτερα δ' αὐ̃, ἃ ἀμφότεροι πεπόνθαμεν εἰ̃ναι, ταυ̃τα οὐδέτερον εἰ̃ναι ἡμω̃ν.

{ΙΠ.} Τέρατα αὐ̃ ἀποκρινομένω̨ ἔοικασ, ὠ̃ Σώκρατεσ, ἔτι μείζω ἢ ὀλίγον πρότερον ἀπεκρίνω. σκόπει γάρ: πότερον εἰ ἀμφότεροι δίκαιοί ἐσμεν, οὐ καὶ ἑκάτερος ἡμω̃ν εἴη ἄν, ἢ εἰ ἄδικος ἑκάτεροσ, οὐ καὶ ἀμφότεροι, ἢ εἰ ὑγιαίνοντεσ, οὐ καὶ ἑκάτεροσ; ἢ εἰ κεκμηκώς τι ἢ τετρωμένος ἢ πεπλη - γμένος ἢ ἄλλ' ὁτιου̃ν πεπονθὼς ἑκάτερος ἡμω̃ν εἴη, οὐ καὶ ἀμφότεροι αὐ̃ ἂν του̃το πεπόνθοιμεν; ἔτι τοίνυν εἰ χρυσοι̃ ἢ ἀργυροι̃ ἢ ἐλεφάντινοι, εἰ δὲ βούλει, γενναι̃οι ἢ σοφοὶ ἢ τίμιοι ἢ γέροντές γε ἢ νέοι ἢ ἄλλο ὅτι βούλει τω̃ν ἐν ἀνθρώποις ἀμφότεροι τύχοιμεν ὄντεσ, ἀ̃ρ' οὐ μεγάλη ἀνάγκη καὶ ἑκάτερον ἡμω̃ν του̃το εἰ̃ναι;

{ΣΩ.} Πάντως γε δήπου.

{ΙΠ.} 'Αλλὰ γὰρ δὴ σύ, ὠ̃ Σώκρατεσ, τὰ μὲν ὅλα τω̃ν πραγμάτων οὐ σκοπει̃σ, οὐδ' ἐκει̃νοι οἱ̃ς σὺ εἴωθας διαλέ- γεσθαι, κρούετε δὲ ἀπολαμβάνοντες τὸ καλὸν καὶ ἕκαστον τω̃ν ὄντων ἐν τοι̃ς λόγοις κατατέμνοντεσ. διὰ ταυ̃τα οὕτω μεγάλα ὑμα̃ς λανθάνει καὶ διανεκη̃ σώματα τη̃ς οὐσίας πε - φυκότα. καὶ νυ̃ν τοσου̃τόν σε λέληθεν, ὥστε οἴει εἰ̃ναί τι ἢ πάθος ἢ οὐσίαν, ἣ περὶ μὲν ἀμφότερα ταυ̃τα ἔστιν ἅμα, περὶ δὲ ἑκάτερον οὔ, ἢ αὐ̃ περὶ μὲν ἑκάτερον, περὶ δὲ ἀμ - φότερα οὔ: οὕτως ἀλογίστως καὶ ἀσκέπτως καὶ εὐήθως καὶ ἀδιανοήτως διάκεισθε.

{ΣΩ.} Τοιαυ̃τα, ὠ̃ 'Ιππία, τὰ ἡμέτερά ἐστιν, οὐχ οἱ̃α βούλεταί τισ, φασὶν ἄνθρωποι ἑκάστοτε παροιμιαζόμενοι, ἀλλ' οἱ̃α δύναται: ἀλλὰ σὺ ἡμα̃ς ὀνίνης ἀεὶ νουθετω̃ν. ἐπεὶ καὶ νυ̃ν, πρὶν ὑπὸ σου̃ ταυ̃τα νουθετηθη̃ναι, ὡς εὐήθως διε - κείμεθα, ἔτι σοι μα̃λλον ἐγὼ ἐπιδείξω εἰπὼν ἃ διενοούμεθα περὶ αὐτω̃ν, ἢ μὴ εἴπω;

{ΙΠ.} Εἰδότι μὲν ἐρει̃σ, ὠ̃ Σώκρατεσ: οἰ̃δα γὰρ ἑκάστους τω̃ν περὶ τοὺς λόγους ὡς διάκεινται. ὅμως δ' εἴ τι σοὶ ἥδιον, λέγε.

{ΣΩ.} 'Αλλὰ μὴν ἥδιόν γε. ἡμει̃ς γάρ, ὠ̃ βέλτιστε, οὕτως ἀβέλτεροι ἠ̃μεν, πρίν σε ταυ̃τ' εἰπει̃ν, ὥστε δόξαν εἴχομεν περὶ ἐμου̃ τε καὶ σου̃ ὡς ἑκάτερος ἡμω̃ν εἱ̃ς ἐστι, του̃το δὲ ὃ ἑκάτερος ἡμω̃ν εἴη οὐκ ἄρα εἰ̃μεν ἀμφότεροι - οὐ γὰρ εἱ̃ς ἐσμεν, ἀλλὰ δύο - οὕτως εὐηθικω̃ς εἴχομεν: νυ̃ν δὲ παρὰ σου̃ ἤδη ἀνεδιδάχθημεν ὅτι εἰ μὲν δύο ἀμφότεροί ἐσμεν, δύο καὶ ἑκάτερον ἡμω̃ν ἀνάγκη εἰ̃ναι, εἰ δὲ εἱ̃ς ἑκάτεροσ, ἕνα καὶ ἀμφοτέρους ἀνάγκη: οὐ γὰρ οἱ̃όν τε διανεκει̃ λόγω̨ τη̃ς οὐσίας κατὰ 'Ιππίαν ἄλλως ἔχειν, ἀλλ' ὃ ἂν ἀμφότερα ἠ̨̃, του̃το καὶ ἑκάτερον, καὶ ὃ ἑκάτερον, ἀμφότερα εἰ̃ναι. πεπεισμένος δὴ νυ̃ν ἐγὼ ὑπὸ σου̃ ἐνθάδε κάθημαι. πρότερον μέντοι, ὠ̃ 'Ιππία, ὑπόμνησόν με: πότερον εἱ̃ς ἐσμεν ἐγώ τε καὶ σύ, ἢ σύ τε δύο εἰ̃ κἀγὼ δύο;

{ΙΠ.} Τί λέγεισ, ὠ̃ Σώκρατεσ;

{ΣΩ.} Ταυ̃τα ἅπερ λέγω: φοβου̃μαι γάρ σε σαφω̃ς λέγειν, ὅτι μοι χαλεπαίνεισ, ἐπειδὰν τὶ δόξη̨ς σαυτω̨̃ λέγειν. ὅμως δ' ἔτι μοι εἰπέ: οὐχ εἱ̃ς ἡμω̃ν ἑκάτερός ἐστι καὶ πέπονθε του̃το, εἱ̃ς εἰ̃ναι; { - ΙΠ.} Πάνυ γε. { - ΣΩ.} Οὐκου̃ν εἴπερ εἱ̃σ, καὶ περιττὸς ἂν εἴη ἑκάτερος ἡμω̃ν: ἢ οὐ τὸ ἓν περιττὸν ἡγη̨̃; { - ΙΠ.} 'Έγωγε. { - ΣΩ.} ^~'Η καὶ ἀμφότεροι οὐ̃ν περιττοί ἐσμεν δύο ὄντεσ; { - ΙΠ.} Οὐκ ἂν εἴη, ὠ̃ Σώκρατεσ. { - ΣΩ.} 'Αλλ' ἄρτιοί γε ἀμφότεροι: ἠ̃ γάρ; { - ΙΠ.} Πάνυ γε. { - ΣΩ.} Μω̃ν οὐ̃ν, ὅτι ἀμφότεροι ἄρτιοι, τούτου ἕνεκα καὶ ἑκάτερος ἄρτιος ἡμω̃ν ἐστιν; { - ΙΠ.} Οὐ δη̃τα. { - ΣΩ.} Οὐκ ἄρα πα̃σα ἀνάγκη, ὡς νυνδὴ ἔλεγεσ, ἃ ἂν ἀμφότεροι καὶ ἑκάτερον, καὶ ἃ ἂν ἑκάτερος καὶ ἀμφοτέρους εἰ̃ναι.

{ΙΠ.} Οὐ τά γε τοιαυ̃τα, ἀλλ' οἱ̃α ἐγὼ πρότερον ἔλεγον.

{ΣΩ.} 'Εξαρκει̃, ὠ̃ 'Ιππία: ἀγαπητὰ γὰρ καὶ ταυ̃τα, ἐπειδὴ τὰ μὲν οὕτω φαίνεται, τὰ δ' οὐχ οὕτως ἔχοντα. καὶ γὰρ ἐγὼ ἔλεγον, εἰ μέμνησαι ὅθεν οὑ̃τος ὁ λόγος ἐλέχθη, ὅτι ἡ διὰ τη̃ς ὄψεως καὶ ἀκοη̃ς ἡδονὴ οὐ τούτω̨ εἰ̃εν καλαί, ὅτι τυγχάνοιεν ἑκατέρα μὲν αὐτω̃ν εἰ̃ναι πεπονθυι̃α, ἀμφό - τεραι δὲ μή, ἢ ἀμφότεραι μέν, ἑκατέρα δὲ μή, ἀλλ' ἐκείνω̨ ὡ̨̃ ἀμφότεραί τε καὶ ἑκατέρα, διότι συνεχώρεις ἀμφοτέρας τε αὐτὰς εἰ̃ναι καλὰς καὶ ἑκατέραν. τούτου δὴ ἕνεκα τη̨̃ οὐσία̨ τη̨̃ ἐπ' ἀμφότερα ἑπομένη̨ ὤ̨μην, εἴπερ ἀμφότερά ἐστι καλά, ταύτη̨ δει̃ν αὐτὰ καλὰ εἰ̃ναι, τη̨̃ δὲ κατὰ τὰ ἕτερα ἀπολειπομένη̨ μή: καὶ ἔτι νυ̃ν οἴομαι. ἀλλά μοι λέγε, ὥσπερ ἐξ ἀρχη̃σ: ἡ δι' ὄψεως ἡδονὴ καὶ ἡ δι' ἀκοη̃σ, εἴπερ ἀμφότεραί τ' εἰσὶ καλαὶ καὶ ἑκατέρα, ἀ̃ρα καὶ ὃ ποιει̃ αὐτὰς καλὰς οὐχὶ καὶ ἀμφοτέραις γε αὐται̃ς ἕπεται καὶ ἑκατέρα̨; { - ΙΠ.} Πάνυ γε. { - ΣΩ.} ^~'Αρ' οὐ̃ν ὅτι ἡδονὴ ἑκατέρα τ' ἐστὶ καὶ ἀμφότεραι, διὰ του̃το ἂν εἰ̃εν καλαί; ἢ διὰ του̃το μὲν καὶ αἱ ἄλλαι πα̃σαι ἂν οὐδὲν τούτων ἡ̃ττον εἰ̃εν καλαί; οὐ - δὲν γὰρ ἡ̃ττον ἡδοναὶ ἐφάνησαν οὐ̃σαι, εἰ μέμνησαι. { - ΙΠ.} Μέμνημαι. { - ΣΩ.} 'Αλλ' ὅτι γε δι' ὄψεως καὶ ἀκοη̃ς αὑ̃ταί εἰσι, διὰ του̃το ἐλέγετο καλὰς αὐτὰς εἰ̃ναι. { - ΙΠ.} Καὶ ἐρρήθη οὕτωσ.

{ΣΩ.} Σκόπει δὲ εἰ ἀληθη̃ λέγω. ἐλέγετο γάρ, ὡς ἐγὼ μνήμης ἔχω, του̃τ' εἰ̃ναι καλὸν τὸ ἡδύ, οὐ πα̃ν, ἀλλ' ὃ ἂν δι' ὄψεως καὶ ἀκοη̃ς ἠ̨̃. { - ΙΠ.} 'Αληθη̃. { - ΣΩ.} Οὐκου̃ν του̃τό γε τὸ πάθος ἀμφοτέραις μὲν ἕπεται, ἑκατέρα̨ δ' οὔ; οὐ γάρ που ἑκάτερόν γε αὐτω̃ν, ὅπερ ἐν τοι̃ς πρόσθεν ἐλέγετο, δι' ἀμφοτέρων ἐστίν, ἀλλ' ἀμφότερα μὲν δι' ἀμφοι̃ν, ἑκάτερον δ' οὔ: ἔστι ταυ̃τα; { - ΙΠ.} 'Έστιν. { - ΣΩ.} Οὐκ ἄρα τούτω̨ γε ἑκάτερον αὐτω̃ν ἐστι καλόν, ὃ μὴ ἕπεται ἑκατέρω̨ [τὸ γὰρ ἀμφότερον ἑκατέρω̨ οὐχ ἕπεται] ὥστε ἀμφότερα μὲν αὐτὰ φάναι καλὰ κατὰ τὴν ὑπόθεσιν ἔξεστιν, ἑκάτερον δὲ οὐκ ἔξεστιν: ἢ πω̃ς λέγομεν; οὐκ ἀνάγκη; { - ΙΠ.} Φαίνεται. { - ΣΩ.} Φω̃μεν οὐ̃ν ἀμφότερα μὲν καλὰ εἰ̃ναι, ἑκάτερον δὲ μὴ φω̃μεν; { - ΙΠ.} Τί γὰρ κωλύει;

{ΣΩ.} Τόδε ἔμοιγε δοκει̃, ὠ̃ φίλε, κωλύειν, ὅτι ἠ̃ν που ἡμι̃ν τὰ μὲν οὕτως ἐπιγιγνόμενα ἑκάστοισ, εἴπερ ἀμφοτέροις ἐπιγίγνοιτο, καὶ ἑκατέρω̨, καὶ εἴπερ ἑκατέρω̨, καὶ ἀμφοτέροισ, ἅπαντα ὅσα σὺ διη̃λθεσ: ἠ̃ γάρ;

{ΙΠ.} Ναί.

{ΣΩ.} '`Α δέ γε αὐ̃ ἐγὼ διη̃λθον, οὔ: ὡ̃ν δὴ ἠ̃ν καὶ αὐτὸ τὸ ἑκάτερον καὶ τὸ ἀμφότερον. ἔστιν οὕτωσ;

{ΙΠ.} 'Έστιν.

{ΣΩ.} Ποτέρων οὐ̃ν, ὠ̃ 'Ιππία, δοκει̃ σοι τὸ καλὸν εἰ̃ναι; πότερον ὡ̃ν σὺ ἔλεγεσ: εἴπερ ἐγὼ ἰσχυρὸς καὶ σύ, καὶ ἀμ - φότεροι, καὶ εἴπερ ἐγὼ δίκαιος καὶ σύ, καὶ ἀμφότεροι, καὶ εἴπερ ἀμφότεροι, καὶ ἑκάτεροσ: οὕτω δὴ καὶ εἴπερ ἐγὼ καλὸς καὶ σύ, καὶ ἀμφότεροι, καὶ εἴπερ ἀμφότεροι, καὶ ἑκάτεροσ; ἢ οὐδὲν κωλύει, ὥσπερ ἀρτίων ὄντων τινω̃ν ἀμφοτέρων τάχα μὲν ἑκάτερα περιττὰ εἰ̃ναι, τάχα δ' ἄρτια, καὶ αὐ̃ ἀρρήτων ἑκατέρων ὄντων τάχα μὲν ῥητὰ τὰ συναμφότερα εἰ̃ναι, τάχα δ' ἄρρητα, καὶ ἄλλα μυρία τοιαυ̃τα, ἃ δὴ καὶ ἐγὼ ἔφην ἐμοὶ προφαίνεσθαι; ποτέρων δὴ τιθει̃ς τὸ καλόν; ἢ ὥσπερ ἐμοὶ περὶ αὐτου̃ καταφαίνεται, καὶ σοί; πολλὴ γὰρ ἀλογία ἔμοιγε δοκει̃ εἰ̃ναι ἀμφοτέρους μὲν ἡμα̃ς εἰ̃ναι καλούσ, ἑκάτερον δὲ μή, ἢ ἑκάτερον μέν, ἀμφοτέρους δὲ μή, ἢ ἄλλο ὁτιου̃ν τω̃ν τοιούτων. οὕτως αἱρη̨̃, ὥσπερ ἐγώ, ἢ 'κείνωσ;

{ΙΠ.} Οὕτως ἔγωγε, ὠ̃ Σώκρατεσ.

{ΣΩ.} Εὐ̃ γε σὺ ποιω̃ν, ὠ̃ 'Ιππία, ἵνα καὶ ἀπαλλαγω̃μεν πλείονος ζητήσεωσ: εἰ γὰρ τούτων γ' ἐστὶ τὸ καλόν, οὐκ ἂν ἔτι εἴη τὸ δι' ὄψεως καὶ ἀκοη̃ς ἡδὺ καλόν. ἀμφότερα μὲν γὰρ ποιει̃ καλὰ τὸ δι' ὄψεως καὶ ἀκοη̃σ, ἑκάτερον δ' οὔ: του̃το δ' ἠ̃ν ἀδύνατον, ὡς ἐγώ τε καὶ σὺ δὴ ὁμολογου̃μεν, ὠ̃ 'Ιππία.

{ΙΠ.} 'Ομολογου̃μεν γάρ.

{ΣΩ.} 'Αδύνατον ἄρα τὸ δι' ὄψεως καὶ ἀκοη̃ς ἡδὺ καλὸν εἰ̃ναι, ἐπειδή γε καλὸν γιγνόμενον τω̃ν ἀδυνάτων τι παρέ - χεται.

{ΙΠ.} 'Έστι ταυ̃τα.

{ΣΩ.} "Λέγετε δὴ πάλιν," φήσει, "ἐξ ἀρχη̃σ, ἐπειδὴ τούτου διημάρτετε: τί φατε εἰ̃ναι του̃το τὸ καλὸν τὸ ἐπ' ἀμφοτέραις ται̃ς ἡδοναι̃σ, δι' ὅτι ταύτας πρὸ τω̃ν ἄλλων τιμήσαντες καλὰς ὠνομάσατε;" ἀνάγκη δή μοι δοκει̃ εἰ̃ναι, ὠ̃ 'Ιππία, λέγειν ὅτι ἀσινέσταται αὑ̃ται τω̃ν ἡδονω̃ν εἰσι καὶ βέλτισται, καὶ ἀμφότεραι καὶ ἑκατέρα: ἢ σύ τι ἔχεις λέγειν ἄλλο ὡ̨̃ διαφέρουσι τω̃ν ἄλλων;

{ΙΠ.} Οὐδαμω̃σ: τω̨̃ ὄντι γὰρ βέλτισταί εἰσιν.

{ΣΩ.} "Του̃τ' ἄρα," φήσει, "λέγετε δὴ τὸ καλὸν εἰ̃ναι, ἡδονὴν ὠφέλιμον;" 'Εοίκαμεν, φήσω ἔγωγε: σὺ δέ;

{ΙΠ.} Καὶ ἐγώ.

{ΣΩ.} "Οὐκου̃ν ὠφέλιμον," φήσει, "τὸ ποιου̃ν τἀγαθόν, τὸ δὲ ποιου̃ν καὶ τὸ ποιούμενον ἕτερον νυνδὴ ἐφάνη, καὶ εἰς τὸν πρότερον λόγον ἥκει ὑμι̃ν ὁ λόγοσ; οὔτε γὰρ τὸ ἀγαθὸν ἂν εἴη καλὸν οὔτε τὸ καλὸν ἀγαθόν, εἴπερ ἄλλο αὐτω̃ν ἑκάτερόν ἐστι." Παντός γε μα̃λλον, φήσομεν, ὠ̃ 'Ιππία, ἂν σωφρο - νω̃μεν: οὐ γάρ που θέμις τω̨̃ ὀρθω̃ς λέγοντι μὴ συγχωρει̃ν.

{ΙΠ.} 'Αλλὰ δή γ', ὠ̃ Σώκρατεσ, τί οἴει ταυ̃τα εἰ̃ναι συν - άπαντα; κνήσματά τοί ἐστι καὶ περιτμήματα τω̃ν λόγων, ὅπερ ἄρτι ἔλεγον, κατὰ βραχὺ διη̨ρημένα: ἀλλ' ἐκει̃νο καὶ καλὸν καὶ πολλου̃ ἄξιον, οἱ̃όν τ' εἰ̃ναι εὐ̃ καὶ καλω̃ς λόγον καταστησάμενον ἐν δικαστηρίω̨ ἢ ἐν βουλευτηρίω̨ ἢ ἐπὶ ἄλλη̨ τινὶ ἀρχη̨̃, πρὸς ἣν ἂν ὁ λόγος ἠ̨̃, πείσαντα οἴχεσθαι φέροντα οὐ τὰ σμικρότατα ἀλλὰ τὰ μέγιστα τω̃ν ἄθλων, σωτηρίαν αὑτου̃ τε καὶ τω̃ν αὑτου̃ χρημάτων καὶ φίλων. τούτων οὐ̃ν χρὴ ἀντέχεσθαι, χαίρειν ἐάσαντα τὰς σμικρολογίας ταύτασ, ἵνα μὴ δοκη̨̃ λίαν ἀνόητος εἰ̃ναι λήρους καὶ φλυαρίας ὥσπερ νυ̃ν μεταχειριζόμενοσ.

{ΣΩ.} ^~'Ω 'Ιππία φίλε, σὺ μὲν μακάριος εἰ̃, ὅτι τε οἰ̃σθα ἃ χρὴ ἐπιτηδεύειν ἄνθρωπον, καὶ ἐπιτετήδευκας ἱκανω̃σ, ὡς φή̨σ: ἐμὲ δὲ δαιμονία τις τύχη, ὡς ἔοικε, κατέχει, ὅστις πλανω̃μαι μὲν καὶ ἀπορω̃ ἀεί, ἐπιδεικνὺς δὲ τὴν ἐμαυτου̃ ἀπορίαν ὑμι̃ν τοι̃ς σοφοι̃ς λόγω̨ αὐ̃ ὑπὸ ὑμω̃ν προπηλακί - ζομαι, ἐπειδὰν ἐπιδείξω. λέγετε γάρ με, ἅπερ καὶ σὺ νυ̃ν λέγεισ, ὡς ἠλίθιά τε καὶ σμικρὰ καὶ οὐδενὸς ἄξια πρα - γματεύομαι: ἐπειδὰν δὲ αὐ̃ ἀναπεισθεὶς ὑπὸ ὑμω̃ν λέγω ἅπερ ὑμει̃σ, ὡς πολὺ κράτιστόν ἐστιν οἱ̃όν τ' εἰ̃ναι λόγον εὐ̃ καὶ καλω̃ς καταστησάμενον περαίνειν ἐν δικαστηρίω̨ ἢ ἐν ἄλλω̨ τινὶ συλλόγω̨, ὑπό τε ἄλλων τινω̃ν τω̃ν ἐνθάδε καὶ ὑπὸ τούτου του̃ ἀνθρώπου του̃ ἀεί με ἐλέγχοντος πάντα κακὰ ἀκούω. καὶ γάρ μοι τυγχάνει ἐγγύτατα γένους ὢν καὶ ἐν τω̨̃ αὐτω̨̃ οἰκω̃ν: ἐπειδὰν οὐ̃ν εἰσέλθω οἴκαδε εἰς ἐμαυτου̃ καί μου ἀκούση̨ ταυ̃τα λέγοντοσ, ἐρωτα̨̃ εἰ οὐκ αἰσχύνομαι τολμω̃ν περὶ καλω̃ν ἐπιτηδευμάτων διαλέγεσθαι, οὕτω φανε - ρω̃ς ἐξελεγχόμενος περὶ του̃ καλου̃ ὅτι οὐδ' αὐτὸ του̃το ὅτι ποτέ ἐστιν οἰ̃δα. "Καίτοι πω̃ς σὺ εἴση̨," φησίν, "ἢ λόγον ὅστις καλω̃ς κατεστήσατο ἢ μή, ἢ ἄλλην πρα̃ξιν ἡντινου̃ν, τὸ καλὸν ἀγνοω̃ν; καὶ ὁπότε οὕτω διάκεισαι, οἴει σοι κρει̃τ - τον εἰ̃ναι ζη̃ν μα̃λλον ἢ τεθνάναι;" συμβέβηκε δή μοι, ὅπερ λέγω, κακω̃ς μὲν ὑπὸ ὑμω̃ν ἀκούειν καὶ ὀνειδίζεσθαι, κακω̃ς δὲ ὑπ' ἐκείνου. ἀλλὰ γὰρ ἴσως ἀναγκαι̃ον ὑπομένειν ταυ̃τα πάντα: οὐδὲν γὰρ ἄτοπον εἰ ὠφελοίμην. ἐγὼ οὐ̃ν μοι δοκω̃, ὠ̃ 'Ιππία, ὠφελη̃σθαι ἀπὸ τη̃ς ἀμφοτέρων ὑμω̃ν ὁμιλίασ: τὴν γὰρ παροιμίαν ὅτι ποτὲ λέγει, τὸ "Χαλεπὰ τὰ καλά," δοκω̃ μοι εἰδέναι.

Книго

[X]