Arma virumque cano, Troiae qui primus ab oris

Italiam, fato profugus, Laviniaque venit

litora, multum ille et terris iactatus et alto

vi superum saevae memorem Iunonis ob iram;

5

multa quoque et bello passus, dum conderet urbem,

inferretque deos Latio, genus unde Latinum,

Albanique patres, atque altae moenia Romae.

Musa, mihi causas memora, quo numine laeso,

quidve dolens, regina deum tot volvere casus

10

insignem pietate virum, tot adire labores

impulerit. Tantaene animis caelestibus irae?

Urbs antiqua fuit, Tyrii tenuere coloni,

Karthago, Italiam contra Tiberinaque longe

ostia, dives opum studiisque asperrima belli;

15

quam Iuno fertur terris magis omnibus unam

posthabita coluisse Samo; hic illius arma,

hic currus fuit; hoc regnum dea gentibus esse,

si qua fata sinant, iam tum tenditque fovetque.

Progeniem sed enim Troiano a sanguine duci

20

audierat, Tyrias olim quae verteret arces;

hinc populum late regem belloque superbum

venturum excidio Libyae: sic volvere Parcas.

Id metuens, veterisque memor Saturnia belli,

prima quod ad Troiam pro caris gesserat Argis --

25

necdum etiam causae irarum saevique dolores

exciderant animo: manet alta mente repostum

iudicium Paridis spretaeque iniuria formae,

et genus invisum, et rapti Ganymedis honores.

His accensa super, iactatos aequore toto

30

Troas, reliquias Danaum atque immitis Achilli,

arcebat longe Latio, multosque per annos

errabant, acti fatis, maria omnia circum.

Tantae molis erat Romanam condere gentem!

Vix e conspectu Siculae telluris in altum

35

vela dabant laeti, et spumas salis aere ruebant,

cum Iuno, aeternum servans sub pectore volnus,

haec secum: 'Mene incepto desistere victam,

nec posse Italia Teucrorum avertere regem?

Quippe vetor fatis. Pallasne exurere classem

40

Argivom atque ipsos potuit submergere ponto,

unius ob noxam et furias Aiacis Oilei?

Ipsa, Iovis rapidum iaculata e nubibus ignem,

disiecitque rates evertitque aequora ventis,

illum expirantem transfixo pectore flammas

45

turbine corripuit scopuloque infixit acuto.

Ast ego, quae divom incedo regina, Iovisque

et soror et coniunx, una cum gente tot annos

bella gero! Et quisquam numen Iunonis adoret

praeterea, aut supplex aris imponet honorem?'

50

Talia flammato secum dea corde volutans

nimborum in patriam, loca feta furentibus austris,

Aeoliam venit. Hic vasto rex Aeolus antro

luctantes ventos tempestatesque sonoras

imperio premit ac vinclis et carcere frenat.

55

Illi indignantes magno cum murmure montis

circum claustra fremunt; celsa sedet Aeolus arce

sceptra tenens, mollitque animos et temperat iras.

Ni faciat, maria ac terras caelumque profundum

quippe ferant rapidi secum verrantque per auras.

60

Sed pater omnipotens speluncis abdidit atris,

hoc metuens, molemque et montis insuper altos

imposuit, regemque dedit, qui foedere certo

et premere et laxas sciret dare iussus habenas.

Ad quem tum Iuno supplex his vocibus usa est:

65

'Aeole, namque tibi divom pater atque hominum rex

et mulcere dedit fluctus et tollere vento,

gens inimica mihi Tyrrhenum navigat aequor,

Ilium in Italiam portans victosque Penates:

incute vim ventis submersasque obrue puppes,

70

aut age diversos et disiice corpora ponto.

Sunt mihi bis septem praestanti corpore nymphae,

quarum quae forma pulcherrima Deiopea,

conubio iungam stabili propriamque dicabo,

omnis ut tecum meritis pro talibus annos

75

exigat, et pulchra faciat te prole parentem.'

Aeolus haec contra: 'Tuus, O regina, quid optes

explorare labor; mihi iussa capessere fas est.

Tu mihi, quodcumque hoc regni, tu sceptra Iovemque

concilias, tu das epulis accumbere divom,

80

nimborumque facis tempestatumque potentem.'

Haec ubi dicta, cavum conversa cuspide montem

impulit in latus: ac venti, velut agmine facto,

qua data porta, ruunt et terras turbine perflant.

Incubuere mari, totumque a sedibus imis

85

una Eurusque Notusque ruunt creberque procellis

Africus, et vastos volvunt ad litora fluctus.

Insequitur clamorque virum stridorque rudentum.

Eripiunt subito nubes caelumque diemque

Teucrorum ex oculis; ponto nox incubat atra.

90

Iutonuere poli, et crebris micat ignibus aether,

praesentemque viris intentant omnia mortem.

Extemplo Aeneae solvuntur frigore membra:

ingemit, et duplicis tendens ad sidera palmas

talia voce refert: 'O terque quaterque beati,

95

quis ante ora patrum Troiae sub moenibus altis

contigit oppetere! O Danaum fortissime gentis

Tydide! Mene Iliacis occumbere campis

non potuisse, tuaque animam hanc effundere dextra,

saevus ubi Aeacidae telo iacet Hector, ubi ingens

100

Sarpedon, ubi tot Simois correpta sub undis

scuta virum galeasque et fortia corpora volvit?'

Talia iactanti stridens Aquilone procella

velum adversa ferit, fluctusque ad sidera tollit.

Franguntur remi; tum prora avertit, et undis

105

dat latus; insequitur cumulo praeruptus aquae mons.

Hi summo in flucta pendent; his unda dehiscens

terram inter fluctus aperit; furit aestus harenis.

Tris Notus abreptas in saxa latentia torquet --

saxa vocant Itali mediis quae in fluctibus aras --

110

dorsum immane mari summo; tris Eurus ab alto

in brevia et Syrtis urguet, miserabile visu,

inliditque vadis atque aggere cingit harenae.

Unam, quae Lycios fidumque vehebat Oronten,

ipsius ante oculos ingens a vertice pontus

115

in puppim ferit: excutitur pronusque magister

volvitur in caput; ast illam ter fluctus ibidem

torquet agens circum, et rapidus vorat aequore vortex.

Adparent rari nantes in gurgite vasto,

arma virum, tabulaeque, et Troia gaza per undas.

120

Iam validam Ilionei navem, iam fortis Achati,

et qua vectus Abas, et qua grandaevus Aletes,

vicit hiems; laxis laterum compagibus omnes

accipiunt inimicum imbrem, rimisque fatiscunt.

Interea magno misceri murmure pontum,

125

emissamque hiemem sensit Neptunus, et imis

stagna refusa vadis, graviter commotus; et alto

prospiciens, summa placidum caput extulit unda.

Disiectam Aeneae, toto videt aequore classem,

fluctibus oppressos Troas caelique ruina,

130

nec latuere doli fratrem Iunonis et irae.

Eurum ad se Zephyrumque vocat, dehinc talia fatur:

'Tantane vos generis tenuit fiducia vestri?

Iam caelum terramque meo sine numine, venti,

miscere, et tantas audetis tollere moles?

135

Quos ego -- sed motos praestat componere fluctus.

Post mihi non simili poena commissa luetis.

Maturate fugam, regique haec dicite vestro:

non illi imperium pelagi saevumque tridentem,

sed mihi sorte datum. Tenet ille immania saxa,

140

vestras, Eure, domos; illa se iactet in aula

Aeolus, et clauso ventorum carcere regnet.'

Sic ait, et dicto citius tumida aequora placat,

collectasque fugat nubes, solemque reducit.

Cymothoe simul et Triton adnixus acuto

145

detrudunt navis scopulo; levat ipse tridenti;

et vastas aperit syrtis, et temperat aequor,

atque rotis summas levibus perlabitur undas.

Ac veluti magno in populo cum saepe coorta est

seditio, saevitque animis ignobile volgus,

150

iamque faces et saxa volant -- furor arma ministrat;

tum, pietate gravem ac meritis si forte virum quem

conspexere, silent, arrectisque auribus adstant;

ille regit dictis animos, et pectora mulcet, --

sic cunctus pelagi cecidit fragor, aequora postquam

155

prospiciens genitor caeloque invectus aperto

flectit equos, curruque volans dat lora secundo.

Defessi Aeneadae, quae proxima litora, cursu

contendunt petere, et Libyae vertuntur ad oras.

Est in secessu longo locus: insula portum

160

efficit obiectu laterum, quibus omnis ab alto

frangitur inque sinus scindit sese unda reductos.

Hinc atque hinc vastae rupes geminique minantur

in caelum scopuli, quorum sub vertice late

aequora tuta silent; tum silvis scaena coruscis

165

desuper horrentique atrum nemus imminet umbra.

Fronte sub adversa scopulis pendentibus antrum,

intus aquae dulces vivoque sedilia saxo,

nympharum domus: hic fessas non vincula navis

ulla tenent, unco non alligat ancora morsu.

170

Huc septem Aeneas collectis navibus omni

ex numero subit; ac magno telluris amore

egressi optata potiuntur Troes harena,

et sale tabentis artus in litore ponunt.

Ac primum silici scintillam excudit Achates,

175

succepitque ignem foliis, atque arida circum

nutrimenta dedit, rapuitque in fomite flammam.

Tum Cererem corruptam undis Cerealiaque arma

expediunt fessi rerum, frugesque receptas

et torrere parant flammis et frangere saxo.

180

Aeneas scopulum interea conscendit, et omnem

prospectum late pelago petit, Anthea si quem

iactatum vento videat Phrygiasque biremis,

aut Capyn, aut celsis in puppibus arma Caici.

Navem in conspectu nullam, tris litore cervos

185

prospicit errantis; hos tota armenta sequuntur

a tergo, et longum per vallis pascitur agmen.

Constitit hic, arcumque manu celerisque sagittas

corripuit, fidus quae tela gerebat Achates;

ductoresque ipsos primum, capita alta ferentis

190

cornibus arboreis, sternit, tum volgus, et omnem

miscet agens telis nemora inter frondea turbam;

nec prius absistit, quam septem ingentia victor

corpora fundat humi, et numerum cum navibus aequet.

Hinc portum petit, et socios partitur in omnes.

195

Vina bonus quae deinde cadis onerarat Acestes

litore Trinacrio dederatque abeuntibus heros,

dividit, et dictis maerentia pectora mulcet:

'O socii -- neque enim ignari sumus ante malorum --

O passi graviora, dabit deus his quoque finem.

200

Vos et Scyllaeam rabiem penitusque sonantis

accestis scopulos, vos et Cyclopea saxa

experti: revocate animos, maestumque timorem

mittite: forsan et haec olim meminisse iuvabit.

Per varios casus, per tot discrimina rerum

205

tendimus in Latium; sedes ubi fata quietas

ostendunt; illic fas regna resurgere Troiae.

Durate, et vosmet rebus servate secundis.'

Talia voce refert, curisque ingentibus aeger

spem voltu simulat, premit altum corde dolorem.

210

Illi se praedae accingunt, dapibusque futuris;

tergora deripiunt costis et viscera nudant;

pars in frusta secant veribusque trementia figunt;

litore aena locant alii, flammasque ministrant.

Tum victu revocant vires, fusique per herbam

215

implentur veteris Bacchi pinguisque ferinae.

Postquam exempta fames epulis mensaeque remotae,

amissos longo socios sermone requirunt,

spemque metumque inter dubii, seu vivere credant,

sive extrema pati nec iam exaudire vocatos.

220

Praecipue pius Aeneas nunc acris Oronti,

nunc Amyci casum gemit et crudelia secum

fata Lyci, fortemque Gyan, fortemque Cloanthum.

Et iam finis erat, cum Iuppiter aethere summo

despiciens mare velivolum terrasque iacentis

225

litoraque et latos populos, sic vertice caeli

constitit, et Libyae defixit lumina regnis.

Atque illum talis iactantem pectore curas

tristior et lacrimis oculos suffusa nitentis

adloquitur Venus: 'O qui res hominumque deumque

230

aeternis regis imperiis, et fulmine terres,

quid meus Aeneas in te committere tantum,

quid Troes potuere, quibus, tot funera passis,

cunctus ob Italiam terrarum clauditur orbis?

Certe hinc Romanos olim, volventibus annis,

235

hinc fore ductores, revocato a sanguine Teucri,

qui mare, qui terras omni dicione tenerent,

pollicitus, quae te, genitor, sententia vertit?

Hoc equidem occasum Troiae tristisque ruinas

solabar, fatis contraria fata rependens;

240

nunc eadem fortuna viros tot casibus actos

insequitur. Quem das finem, rex magne, laborum?

Antenor potuit, mediis elapsus Achivis,

Illyricos penetrare sinus, atque intima tutus

regna Liburnorum, et fontem superare Timavi,

245

unde per ora novem vasto cum murmure montis

it mare proruptum et pelago premit arva sonanti.

Hic tamen ille urbem Patavi sedesque locavit

Teucrorum, et genti nomen dedit, armaque fixit

Troia; nunc placida compostus pace quiescit:

250

nos, tua progenies, caeli quibus adnuis arcem,

navibus (infandum!) amissis, unius ob iram

prodimur atque Italis longe disiungimur oris.

Hic pietatis honos? Sic nos in sceptra reponis?'

Olli subridens hominum sator atque deorum,

255

voltu, quo caelum tempestatesque serenat,

oscula libavit natae, dehinc talia fatur:

'Parce metu, Cytherea: manent immota tuorum

fata tibi; cernes urbem et promissa Lavini

moenia, sublimemque feres ad sidera caeli

260

magnanimum Aenean; neque me sententia vertit.

Hic tibi (fabor enim, quando haec te cura remordet,

longius et volvens fatorum arcana movebo)

bellum ingens geret Italia, populosque feroces

contundet, moresque viris et moenia ponet,

265

tertia dum Latio regnantem viderit aestas,

ternaque transierint Rutulis hiberna subactis.

At puer Ascanius, cui nunc cognomen Iulo

additur, -- Ilus erat, dum res stetit Ilia regno, --

triginta magnos volvendis mensibus orbis

270

imperio explebit, regnumque ab sede Lavini

transferet, et longam multa vi muniet Albam.

Hic iam ter centum totos regnabitur annos

gente sub Hectorea, donec regina sacerdos,

Marte gravis, geminam partu dabit Ilia prolem.

275

Inde lupae fulvo nutricis tegmine laetus

Romulus excipiet gentem, et Mavortia condet

moenia, Romanosque suo de nomine dicet.

His ego nec metas rerum nec tempora pono;

imperium sine fine dedi. Quin aspera Iuno,

280

quae mare nunc terrasque metu caelumque fatigat,

consilia in melius referet, mecumque fovebit

Romanos rerum dominos gentemque togatam:

sic placitum. Veniet lustris labentibus aetas,

cum domus Assaraci Phthiam clarasque Mycenas

285

servitio premet, ac victis dominabitur Argis.

Nascetur pulchra Troianus origine Caesar,

imperium oceano, famam qui terminet astris, --

Iulius, a magno demissum nomen Iulo.

Hunc tu olim caelo, spoliis Orientis onustum,

290

accipies secura; vocabitur hic quoque votis.

Aspera tum positis mitescent saecula bellis;

cana Fides, et Vesta, Remo cum fratre Quirinus,

iura dabunt; dirae ferro et compagibus artis

claudentur Belli portae; Furor impius intus,

295

saeva sedens super arma, et centum vinctus aenis

post tergum nodis, fremet horridus ore cruento.'

Haec ait, et Maia genitum demittit ab alto,

ut terrae, utque novae pateant Karthaginis arces

hospitio Teucris, ne fati nescia Dido

300

finibus arceret: volat ille per aera magnum

remigio alarum, ac Libyae citus adstitit oris.

Et iam iussa facit, ponuntque ferocia Poeni

corda volente deo; in primis regina quietum

accipit in Teucros animum mentemque benignam.

305

At pius Aeneas, per noctem plurima volvens,

ut primum lux alma data est, exire locosque

explorare novos, quas vento accesserit oras,

qui teneant, nam inculta videt, hominesne feraene,

quaerere constituit, sociisque exacta referre

310

Classem in convexo nemorum sub rupe cavata

arboribus clausam circum atque horrentibus umbris

occulit; ipse uno graditur comitatus Achate,

bina manu lato crispans hastilia ferro.

Cui mater media sese tulit obvia silva,

315

virginis os habitumque gerens, et virginis arma

Spartanae, vel qualis equos Threissa fatigat

Harpalyce, volucremque fuga praevertitur Hebrum.

Namque umeris de more habilem suspenderat arcum

venatrix, dederatque comam diffundere ventis,

320

nuda genu, nodoque sinus collecta fluentis.

Ac prior, 'Heus' inquit 'iuvenes, monstrate mearum

vidistis si quam hic errantem forte sororum,

succinctam pharetra et maculosae tegmine lyncis,

aut spumantis apri cursum clamore prementem.'

325

Sic Venus; et Veneris contra sic filius orsus:

'Nulla tuarum audita mihi neque visa sororum --

O quam te memorem, virgo? Namque haud tibi voltus

mortalis, nec vox hominem sonat: O, dea certe --

an Phoebi soror? an nympharum sanguinis una? --

330

sis felix, nostrumque leves, quaecumque, laborem,

et, quo sub caelo tandem, quibus orbis in oris

iactemur, doceas. Ignari hominumque locorumque

erramus, vento huc vastis et fluctibus acti:

multa tibi ante aras nostra cadet hostia dextra.'

335

Tum Venus: 'Haud equidem tali me dignor honore;

virginibus Tyriis mos est gestare pharetram,

purpureoque alte suras vincire cothurno.

Punica regna vides, Tyrios et Agenoris urbem;

sed fines Libyci, genus intractabile bello.

340

Imperium Dido Tyria regit urbe profecta,

germanum fugiens. Longa est iniuria, longae

ambages; sed summa sequar fastigia rerum.

'Huic coniunx Sychaeus erat, ditissimus agri

Phoenicum, et magno miserae dilectus amore,

345

cui pater intactam dederat, primisque iugarat

ominibus. Sed regna Tyri germanus habebat

Pygmalion, scelere ante alios immanior omnes.

Quos inter medius venit furor. Ille Sychaeum

impius ante aras, atque auri caecus amore,

350

clam ferro incautum superat, securus amorum

germanae; factumque diu celavit, et aegram,

multa malus simulans, vana spe lusit amantem.

Ipsa sed in somnis inhumati venit imago

coniugis, ora modis attollens pallida miris,

355

crudeles aras traiectaque pectora ferro

nudavit, caecumque domus scelus omne retexit.

Tum celerare fugam patriaque excedere suadet,

auxiliumque viae veteres tellure recludit

thesauros, ignotum argenti pondus et auri.

360

His commota fugam Dido sociosque parabat:

conveniunt, quibus aut odium crudele tyranni

aut metus acer erat; navis, quae forte paratae,

corripiunt, onerantque auro: portantur avari

Pygmalionis opes pelago; dux femina facti.

365

Devenere locos, ubi nunc ingentia cernis

moenia surgentemque novae Karthaginis arcem,

mercatique solum, facti de nomine Byrsam,

taurino quantum possent circumdare tergo.

Sed vos qui tandem, quibus aut venistis ab oris,

370

quove tenetis iter? 'Quaerenti talibus ille

suspirans, imoque trahens a pectore vocem:

'O dea, si prima repetens ab origine pergam,

et vacet annalis nostrorum audire laborum,

ante diem clauso componat Vesper Olympo.

375

Nos Troia antiqua, si vestras forte per auris

Troiae nomen iit, diversa per aequora vectos

forte sua Libycis tempestas adpulit oris.

Sum pius Aeneas, raptos qui ex hoste Penates

classe veho mecum, fama super aethera notus.

380

Italiam quaero patriam et genus ab Iove summo.

Bis denis Phrygium conscendi navibus aequor,

matre dea monstrante viam, data fata secutus;

vix septem convolsae undis Euroque supersunt.

Ipse ignotus, egens, Libyae deserta peragro,

385

Europa atque Asia pulsus.' Nec plura querentem

passa Venus medio sic interfata dolore est:

'Quisquis es, haud, credo, invisus caelestibus auras

vitalis carpis, Tyriam qui adveneris urbem.

Perge modo, atque hinc te reginae ad limina perfer,

390

Namque tibi reduces socios classemque relatam

nuntio, et in tutum versis aquilonibus actam,

ni frustra augurium vani docuere parentes.

Aspice bis senos laetantis agmine cycnos,

aetheria quos lapsa plaga Iovis ales aperto

395

turbabat caelo; nunc terras ordine longo

aut capere, aut captas iam despectare videntur:

ut reduces illi ludunt stridentibus alis,

et coetu cinxere polum, cantusque dedere,

haud aliter puppesque tuae pubesque tuorum

400

aut portum tenet aut pleno subit ostia velo.

Perge modo, et, qua te ducit via, dirige gressum.'

Dixit, et avertens rosea cervice refulsit,

ambrosiaeque comae divinum vertice odorem

spiravere, pedes vestis defluxit ad imos,

405

et vera incessu patuit dea. Ille ubi matrem

adgnovit, tali fugientem est voce secutus:

'Quid natum totiens, crudelis tu quoque, falsis

iudis imaginibus? Cur dextrae iungere dextram

non datur, ac veras audire et reddere voces?'

410

Talibus incusat, gressumque ad moenia tendit:

at Venus obscuro gradientes aere saepsit,

et multo nebulae circum dea fudit amictu,

cernere ne quis eos, neu quis contingere posset,

molirive moram, aut veniendi poscere causas.

415

Ipsa Paphum sublimis abit, sedesque revisit

laeta suas, ubi templum illi, centumque Sabaeo

ture calent arae, sertisque recentibus halant.

Corripuere viam interea, qua semita monstrat.

Iamque ascendebant collem, qui plurimus urbi

420

imminet, adversasque adspectat desuper arces.

Miratur molem Aeneas, magalia quondam,

miratur portas strepitumque et strata viarum.

Instant ardentes Tyrii pars ducere muros,

molirique arcem et manibus subvolvere saxa,

425

pars optare locum tecto et concludere sulco.

[Iura magistratusque legunt sanctumque senatum;]

hic portus alii effodiunt; hic alta theatris

fundamenta locant alii, immanisque columnas

rupibus excidunt, scaenis decora alta futuris.

430

Qualis apes aestate nova per florea rura

exercet sub sole labor, cum gentis adultos

educunt fetus, aut cum liquentia mella

stipant et dulci distendunt nectare cellas,

aut onera accipiunt venientum, aut agmine facto

435

ignavom fucos pecus a praesepibus arcent:

fervet opus, redolentque thymo fragrantia mella.

'O fortunati, quorum iam moenia surgunt!'

Aeneas ait, et fastigia suspicit urbis.

Infert se saeptus nebula, mirabile dictu,

440

per medios, miscetque viris, neque cernitur ulli.

Lucus in urbe fuit media, laetissimus umbra,

quo primum iactati undis et turbine Poeni

effodere loco signum, quod regia Iuno

monstrarat, caput acris equi; sic nam fore bello

445

egregiam et facilem victu per saecula gentem.

Hic templum Iunoni ingens Sidonia Dido

condebat, donis opulentum et numine divae,

aerea cui gradibus surgebant limina, nexaeque

aere trabes, foribus cardo stridebat aenis.

450

Hoc primum in luco nova res oblata timorem

leniit, hic primum Aeneas sperare salutem

ausus, et adflictis melius confidere rebus.

Namque sub ingenti lustrat dum singula templo,

reginam opperiens, dum, quae fortuna sit urbi,

455

artificumque manus inter se operumque laborem

miratur, videt Iliacas ex ordine pugnas,

bellaque iam fama totum volgata per orbem,

Atridas, Priamumque, et saevum ambobus Achillem.

Constitit, et lacrimans, 'Quis iam locus' inquit 'Achate,

460

quae regio in terris nostri non plena laboris?

En Priamus! Sunt hic etiam sua praemia laudi;

sunt lacrimae rerum et mentem mortalia tangunt.

Solve metus; feret haec aliquam tibi fama salutem.'

Sic ait, atque animum pictura pascit inani,

465

multa gemens, largoque umectat flumine voltum.

Namque videbat, uti bellantes Pergama circum

hac fugerent Graii, premeret Troiana iuventus,

hac Phryges, instaret curru cristatus Achilles.

Nec procul hinc Rhesi niveis tentoria velis

470

adgnoscit lacrimans, primo quae prodita somno

Tydides multa vastabat caede cruentus,

ardentisque avertit equos in castra, prius quam

pabula gustassent Troiae Xanthumque bibissent.

Parte alia fugiens amissis Troilus armis,

475

infelix puer atque impar congressus Achilli,

fertur equis, curruque haeret resupinus inani,

lora tenens tamen; huic cervixque comaeque trahuntur

per terram, et versa pulvis inscribitur hasta.

Interea ad templum non aequae Palladis ibant

480

crinibus Iliades passis peplumque ferebant,

suppliciter tristes et tunsae pectora palmis;

diva solo fixos oculos aversa tenebat.

Ter circum Iliacos raptaverat Hectora muros,

exanimumque auro corpus vendebat Achilles.

485

Tum vero ingentem gemitum dat pectore ab imo,

ut spolia, ut currus, utque ipsum corpus amici,

tendentemque manus Priamum conspexit inermis.

Se quoque principibus permixtum adgnovit Achivis,

Eoasque acies et nigri Memnonis arma.

490

Ducit Amazonidum lunatis agmina peltis

Penthesilea furens, mediisque in milibus ardet,

aurea subnectens exsertae cingula mammae,

bellatrix, audetque viris concurrere virgo.

Haec dum Dardanio Aeneae miranda videntur,

495

dum stupet, obtutuque haeret defixus in uno,

regina ad templum, forma pulcherrima Dido,

incessit magna iuvenum stipante caterva.

Qualis in Eurotae ripis aut per iuga Cynthi

exercet Diana choros, quam mille secutae

500

hinc atque hinc glomerantur oreades; illa pharetram

fert umero, gradiensque deas supereminet omnis:

Latonae tacitum pertemptant gaudia pectus:

talis erat Dido, talem se laeta ferebat

per medios, instans operi regnisque futuris.

505

Tum foribus divae, media testudine templi,

saepta armis, solioque alte subnixa resedit.

Iura dabat legesque viris, operumque laborem

partibus aequabat iustis, aut sorte trahebat:

cum subito Aeneas concursu accedere magno

510

Anthea Sergestumque videt fortemque Cloanthum,

Teucrorumque alios, ater quos aequore turbo

dispulerat penitusque alias avexerat oras.

Obstipuit simul ipse simul perculsus Achates

laetitiaque metuque; avidi coniungere dextras

515

ardebant; sed res animos incognita turbat.

Dissimulant, et nube cava speculantur amicti,

quae fortuna viris, classem quo litore linquant,

quid veniant; cunctis nam lecti navibus ibant,

orantes veniam, et templum clamore petebant.

520

Postquam introgressi et coram data copia fandi,

axumus Ilioneus placido sic pectore coepit:

'O Regina, novam cui condere Iuppiter urbem

iustitiaque dedit gentis frenare superbas,

Troes te miseri, ventis maria omnia vecti,

525

oramus, prohibe infandos a navibus ignis,

parce pio generi, et propius res aspice nostras.

Non nos aut ferro Libycos populare Penatis

venimus, aut raptas ad litora vertere praedas;

non ea vis animo, nec tanta superbia victis.

530

Est locus, Hesperiam Grai cognomine dicunt,

terra antiqua, potens armis atque ubere glaebae;

Oenotri coluere viri; nunc fama minores

Italiam dixisse ducis de nomine gentem.

Hic cursus fuit:

535

cum subito adsurgens fluctu nimbosus Orion

in vada caeca tulit, penitusque procacibus austris

perque undas, superante salo, perque invia saxa

dispulit; huc pauci vestris adnavimus oris.

Quod genus hoc hominum? Quaeve hunc tam barbara morem

540

permittit patria? Hospitio prohibemur harenae;

bella cient, primaque vetant consistere terra.

Si genus humanum et mortalia temnitis arma

at sperate deos memores fandi atque nefandi.

'Rex erat Aeneas nobis, quo iustior alter,

545

nec pietate fuit, nec bello maior et armis.

Quem si fata virum servant, si vescitur aura

aetheria, neque adhuc crudelibus occubat umbris,

non metus; officio nec te certasse priorem

poeniteat. Sunt et Siculis regionibus urbes

550

armaque, Troianoque a sanguine clarus Acestes.

Quassatam ventis liceat subducere classem,

et silvis aptare trabes et stringere remos:

si datur Italiam, sociis et rege recepto,

tendere, ut Italiam laeti Latiumque petamus;

555

sin absumpta salus, et te, pater optume Teucrum,

pontus habet Lybiae, nec spes iam restat Iuli,

at freta Sicaniae saltem sedesque paratas,

unde huc advecti, regemque petamus Acesten.'

Talibus Ilioneus; cuncti simul ore fremebant

560

Dardanidae.

Tum breviter Dido, voltum demissa, profatur:

'Solvite corde metum, Teucri, secludite curas.

Res dura et regni novitas me talia cogunt

moliri, et late finis custode tueri.

565

Quis genus Aeneadum, quis Troiae nesciat urbem,

virtutesque virosque, aut tanti incendia belli?

Non obtusa adeo gestamus pectora Poeni,

nec tam aversus equos Tyria Sol iungit ab urbe.

Seu vos Hesperiam magnam Saturniaque arva,

570

sive Erycis finis regemque optatis Acesten,

auxilio tutos dimittam, opibusque iuvabo.

Voltis et his mecum pariter considere regnis;

urbem quam statuo vestra est, subducite navis;

Tros Tyriusque mihi nullo discrimine agetur.

575

Atque utinam rex ipse Noto compulsus eodem

adforet Aeneas! Equidem per litora certos

dimittam et Libyae lustrare extrema iubebo,

si quibus eiectus silvis aut urbibus errat.'

His animum arrecti dictis et fortis Achates

580

et pater Aeneas iamdudum erumpere nubem

ardebant. Prior Aenean compellat Achates:

'Nate dea, quae nunc animo sententia surgit?

omnia tuta vides, classem sociosque receptos.

Unus abest, medio in fluctu quem vidimus ipsi

585

submersum; dictis respondent cetera matris.'

Vix ea fatus erat, cum circumfusa repente

scindit se nubes et in aethera purgat apertum.

Restitit Aeneas claraque in luce refulsit,

os umerosque deo similis; namque ipsa decoram

590

caesariem nato genetrix lumenque iuventae

purpureum et laetos oculis adflarat honores:

quale manus addunt ebori decus, aut ubi flavo

argentum Pariusve lapis circumdatur auro.

Tum sic reginam adloquitur, cunctisque repente

595

improvisus ait: 'Coram, quem quaeritis, adsum,

Troius Aeneas, Lybicis ereptus ab undis.

O sola infandos Troiae miserata labores,

quae nos, reliquias Danaum, terraeque marisque

omnibus exhaustos iam casibus, omnium egenos,

600

urbe, domo, socias, grates persolvere dignas

non opis est nostrae, Dido, nec quicquid ubique est

gentis Dardaniae, magnum quae sparsa per orbem.

Di tibi, si qua pios respectant numina, si quid

usquam iustitia est et mens sibi conscia recti,

605

praemia digna ferant. Quae te tam laeta tulerunt

saecula? Qui tanti talem genuere parentes?

In freta dum fluvii current, dum montibus umbrae

lustrabunt convexa, polus dum sidera pascet,

semper honos nomenque tuum laudesque manebunt,

610

quae me cumque vocant terrae.' Sic fatus, amicum

Ilionea petit dextra, laevaque Serestum,

post alios, fortemque Gyan fortemque Cloanthum.

Obstipuit primo aspectu Sidonia Dido,

casu deinde viri tanto, et sic ore locuta est:

615

'Quis te, nate dea, per tanta pericula casus

insequitur? Quae vis immanibus applicat oris?

Tune ille Aeneas, quem Dardanio Anchisae

alma Venus Phrygii genuit Simoentis ad undam?

Atque equidem Teucrum memini Sidona venire

620

finibus expulsum patriis, nova regna petentem

auxilio Beli; genitor tum Belus opimam

vastabat Cyprum, et victor dicione tenebat.

Tempore iam ex illo casus mihi cognitus urbis

Troianae nomenque tuum regesque Pelasgi.

625

Ipse hostis Teucros insigni laude ferebat,

seque ortum antiqua Teucrorum ab stirpe volebat.

Quare agite, O tectis, iuvenes, succedite nostris.

Me quoque per multos similis fortuna labores

iactatam hac demum voluit consistere terra.

630

Non ignara mali, miseris succurrere disco.'

Sic memorat; simul Aenean in regia ducit

tecta, simul divom templis indicit honorem.

Nec minus interea sociis ad litora mittit

viginti tauros, magnorum horrentia centum

635

terga suum, pinguis centum cum matribus agnos,

munera laetitiamque dii.

At domus interior regali splendida luxu

instruitur, mediisque parant convivia tectis:

arte laboratae vestes ostroque superbo,

640

ingens argentum mensis, caelataque in auro

fortia facta patrum, series longissima rerum

per tot ducta viros antiqua ab origine gentis.

Aeneas (neque enim patrius consistere mentem

645

passus amor) rapidum ad navis praemittit Achaten,

Ascanio ferat haec, ipsumque ad moenia ducat;

omnis in Ascanio cari stat cura parentis.

Munera praeterea, Iliacis erepta ruinis,

ferre iubet, pallam signis auroque rigentem,

et circumtextum croceo velamen acantho,

650

ornatus Argivae Helenae, quos illa Mycenis,

Pergama cum peteret inconcessosque hymenaeos,

extulerat, matris Ledae mirabile donum:

praeterea sceptrum, Ilione quod gesserat olim,

maxima natarum Priami, colloque monile

655

bacatum, et duplicem gemmis auroque coronam.

Haec celerans ita ad naves tendebat Achates.

At Cytherea novas artes, nova pectore versat

Consilia, ut faciem mutatus et ora Cupido

pro dulci Ascanio veniat, donisque furentem

660

incendat reginam, atque ossibus implicet ignem;

quippe domum timet ambiguam Tyriosque bilinguis;

urit atrox Iuno, et sub noctem cura recursat.

Ergo his aligerum dictis adfatur Amorem:

'Nate, meae vires, mea magna potentia solus,

665

nate, patris summi qui tela Typhoia temnis,

ad te confugio et supplex tua numina posco.

Frater ut Aeneas pelago tuus omnia circum

litora iactetur odiis Iunonis iniquae,

nota tibi, et nostro doluisti saepe dolore.

670

Hunc Phoenissa tenet Dido blandisque moratur

vocibus; et vereor, quo se Iunonia vertant

hospitia; haud tanto cessabit cardine rerum.

Quocirca capere ante dolis et cingere flamma

reginam meditor, ne quo se numine mutet,

675

sed magno Aeneae mecum teneatur amore.

Qua facere id possis, nostram nunc accipe mentem.

Regius accitu cari genitoris ad urbem

Sidoniam puer ire parat, mea maxima cura,

dona ferens, pelago et flammis restantia Troiae:

680

hunc ego sopitum somno super alta Cythera

aut super Idalium sacrata sede recondam,

ne qua scire dolos mediusve occurrere possit.

Tu faciem illius noctem non amplius unam

falle dolo, et notos pueri puer indue voltus,

685

ut, cum te gremio accipiet laetissima Dido

regalis inter mensas laticemque Lyaeum,

cum dabit amplexus atque oscula dulcia figet,

occultum inspires ignem fallasque veneno.'

Paret Amor dictis carae genetricis, et alas

690

exuit, et gressu gaudens incedit Iuli.

At Venus Ascanio placidam per membra quietem

inrigat, et fotum gremio dea tollit in altos

Idaliae lucos, ubi mollis amaracus illum

floribus et dulci adspirans complectitur umbra.

695

Iamque ibat dicto parens et dona Cupido

regia portabat Tyriis, duce laetus Achate.

Cum venit, aulaeis iam se regina superbis

aurea composuit sponda mediamque locavit.

Iam pater Aeneas et iam Troiana iuventus

700

conveniunt, stratoque super discumbitur ostro.

Dant famuli manibus lymphas, Cereremque canistris

expediunt, tonsisque ferunt mantelia villis.

Quinquaginta intus famulae, quibus ordine longam

cura penum struere, et flammis adolere Penatis;

705

centum aliae totidemque pares aetate ministri,

qui dapibus mensas onerent et pocula ponant.

Nec non et Tyrii per limina laeta frequentes

convenere, toris iussi discumbere pictis.

Mirantur dona Aeneae, mirantur Iulum

710

flagrantisque dei voltus simulataque verba,

[pallamque et pictum croceo velamen acantho.]

Praecipue infelix, pesti devota futurae,

expleri mentem nequit ardescitque tuendo

Phoenissa, et pariter puero donisque movetur.

715

Ille ubi complexu Aeneae colloque pependit

et magnum falsi implevit genitoris amorem,

reginam petit haec oculis, haec pectore toto

haeret et interdum gremio fovet, inscia Dido,

insidat quantus miserae deus; at memor ille

720

matris Acidaliae paulatim abolere Sychaeum

incipit, et vivo temptat praevertere amore

iam pridem resides animos desuetaque corda.

Postquam prima quies epulis, mensaeque remotae,

crateras magnos statuunt et vina coronant.

725

Fit strepitus tectis, vocemque per ampla volutant

atria; dependent lychni laquearibus aureis

incensi, et noctem flammis funalia vincunt.

Hic regina gravem gemmis auroque poposcit

implevitque mero pateram, quam Belus et omnes

730

a Belo soliti; tum facta silentia tectis:

'Iuppiter, hospitibus nam te dare iura loquuntur,

hunc laetum Tyriisque diem Troiaque profectis

esse velis, nostrosque huius meminisse minores.

Adsit laetitiae Bacchus dator, et bona Iuno;

735

et vos, O, coetum, Tyrii, celebrate faventes.'

Dixit, et in mensam laticum libavit honorem,

primaque, libato, summo tenus attigit ore,

tum Bitiae dedit increpitans; ille impiger hausit

spumantem pateram, et pleno se proluit auro

740

post alii proceres. Cithara crinitus Iopas

personat aurata, docuit quem maximus Atlas.

Hic canit errantem lunam solisque labores;

unde hominum genus et pecudes; unde imber et ignes;

Arcturum pluviasque Hyadas geminosque Triones;

745

quid tantum Oceano properent se tinguere soles

hiberni, vel quae tardis mora noctibus obstet.

Ingeminant plausu Tyrii, Troesque sequuntur.

Nec non et vario noctem sermone trahebat

infelix Dido, longumque bibebat amorem,

750

multa super Priamo rogitans, super Hectore multa;

nunc quibus Aurorae venisset filius armis,

nunc quales Diomedis equi, nunc quantus Achilles.

'Immo age, et a prima dic, hospes, origine nobis

insidias,' inquit, 'Danaum, casusque tuorum,

755

erroresque tuos; nam te iam septima portat

omnibus errantem terris et fluctibus aestas.'

Conticuere omnes, intentique ora tenebant.

Inde toro pater Aeneas sic orsus ab alto:

Infandum, regina, iubes renovare dolorem,

Troianas ut opes et lamentabile regnum

5

eruerint Danai; quaeque ipse miserrima vidi,

et quorum pars magna fui. Quis talia fando

Myrmidonum Dolopumve aut duri miles Ulixi

temperet a lacrimis? Et iam nox umida caelo

praecipitat, suadentque cadentia sidera somnos.

10

Sed si tantus amor casus cognoscere nostros

et breviter Troiae supremum audire laborem,

quamquam animus meminisse horret, luctuque refugit,

incipiam. Fracti bello fatisque repulsi

ductores Danaum, tot iam labentibus annis,

15

instar montis equum divina Palladis arte

aedificant, sectaque intexunt abiete costas:

votum pro reditu simulant; ea fama vagatur.

Huc delecta virum sortiti corpora furtim

includunt caeco lateri, penitusque cavernas

20

ingentis uterumque armato milite complent.

Est in conspectu Tenedos, notissima fama

insula, dives opum, Priami dum regna manebant,

nunc tantum sinus et statio male fida carinis:

huc se provecti deserto in litore condunt.

25

Nos abiisse rati et vento petiisse Mycenas:

ergo omnis longo solvit se Teucria luctu;

panduntur portae; iuvat ire et Dorica castra

desertosque videre locos litusque relictum.

Hic Dolopum manus, hic saevus tendebat Achilles;

30

classibus hic locus; hic acie certare solebant.

Pars stupet innuptae donum exitiale Minervae,

et molem mirantur equi; primusque Thymoetes

duci intra muros hortatur et arce locari,

sive dolo, seu iam Troiae sic fata ferebant.

35

At Capys, et quorum melior sententia menti,

aut pelago Danaum insidias suspectaque dona

praecipitare iubent, subiectisque urere flammis,

aut terebrare cavas uteri et temptare latebras.

Scinditur incertum studia in contraria volgus.

40

Primus ibi ante omnis, magna comitante caterva,

Laocoon ardens summa decurrit ab arce,

et procul: 'O miseri, quae tanta insania, cives?

Creditis avectos hostis? Aut ulla putatis

dona carere dolis Danaum? Sic notus Ulixes?

45

aut hoc inclusi ligno occultantur Achivi,

aut haec in nostros fabricata est machina muros

inspectura domos venturaque desuper urbi,

aut aliquis latet error; equo ne credite, Teucri.

Quicquid id est, timeo Danaos et dona ferentis.'

50

Sic fatus, validis ingentem viribus hastam

in latus inque feri curvam compagibus alvum

contorsit: stetit illa tremens, uteroque recusso

insonuere cavae gemitumque dedere cavernae.

Et, si fata deum, si mens non laeva fuisset,

55

impulerat ferro Argolicas foedare latebras,

Troiaque, nunc stares, Priamique arx alta, maneres.

Ecce, manus iuvenem interea post terga revinctum

pastores magno ad regem clamore trahebant

Dardanidae, qui se ignotum venientibus ultro,

60

hoc ipsum ut strueret Troiamque aperiret Achivis,

obtulerat, fidens animi atque in utrumque paratus,

seu versare dolos, seu certae occumbere morti.

Undique visendi studio Troiana iuventus

circumfusa ruit, certantque inludere capto.

65

Accipe nunc Danaum insidias, et crimine ab uno

disce omnes.

Namque ut conspectu in medio turbatus, inermis

constitit atque oculis Phrygia agmina circumspexit:

'Heu, quae nunc tellus' inquit 'quae me aequora possunt

70

accipere? Aut quid iam misero mihi denique restat,

cui neque apud Danaos usquam locus, et super ipsi

Dardanidae infensi poenas cum sanguine poscunt?'

Quo gemitu conversi animi, compressus et omnis

impetus. Hortamur fari; quo sanguine cretus,

75

quidve ferat, memoret, quae sit fiducia capto.

[Ille haec, deposita tandem formidine, fatur:]

'Cuncta equidem tibi, Rex, fuerit quodcumque, fatebor

vera, inquit; neque me Argolica de gente negabo:

hoc primum; nec, si miserum Fortuna Sinonem

80

finxit, vanum etiam mendacemque improba finget.

Fando aliquod si forte tuas pervenit ad auris

Belidae nomen Palamedis et incluta fama

gloria, quem falsa sub proditione Pelasgi

insontem infando indicio, quia bella vetabat,

85

demisere neci, nunc cassum lumine lugent.

Illi me comitem et consanguinitate propinquum

pauper in arma pater primis huc misit ab annis,

dum stabat regno incolumis regumque vigebat

consiliis, et nos aliquod nomenque decusque

90

gessimus. Invidia postquam pellacis Ulixi --

haud ignota loquor -- superis concessit ab oris,

adflictus vitam in tenebris luctuque trahebam,

et casum insontis mecum indignabar amici.

Nec tacui demens, et me, fors si qua tulisset,

95

si patrios umquam remeassem victor ad Argos,

promisi ultorem, et verbis odia aspera movi.

Hinc mihi prima mali labes, hinc semper Ulixes

criminibus terrere novis, hinc spargere voces

in volgum ambiguas, et quaerere conscius arma.

100

Nec requievit enim, donec, Calchante ministro --

sed quid ego haec autem nequiquam ingrata revolvo?

Quidve moror, si omnis uno ordine habetis Achivos,

idque audire sat est? Iamdudum sumite poenas,

hoc Ithacus velit, et magno mercentur Atridae.'

105

Tum vero ardemus scitari et quaerere causas,

ignari scelerum tantorum artisque Pelasgae.

Prosequitur pavitans, et ficto pectore fatur:

'Saepe fugam Danai Troia cupiere relicta

moliri, et longo fessi discedere bello;

110

fecissentque utinam! Saepe illos aspera ponti

interclusit hiemps, et terruit Auster euntis.

Praecipue, cum iam hic trabibus contextus acernis

staret equus, toto sonuerunt aethere nimbi.

Suspensi Eurypylum scitantem oracula Phoebi

115

mittimus, isque adytis haec tristia dicta reportat:

''Sanguine placastis ventos et virgine caesa,

cum primum Iliacas, Danai, venistis ad oras;

sanguine quaerendi reditus, animaque litandum

Argolica.'' Volgi quae vox ut venit ad auris,

120

obstipuere animi, gelidusque per ima cucurrit

ossa tremor, cui fata parent, quem poscat Apollo.

'Hic Ithacus vatem magno Calchanta tumultu

protrahit in medios; quae sint ea numina divom,

flagitat; et mihi iam multi crudele canebant

125

artificis scelus, et taciti ventura videbant.

Bis quinos silet ille dies, tectusque recusat

prodere voce sua quemquam aut opponere morti.

Vix tandem, magnis Ithaci clamoribus actus,

composito rumpit vocem, et me destinat arae.

130

Adsensere omnes, et, quae sibi quisque timebat,

unius in miseri exitium conversa tulere.

Iamque dies infanda aderat; mihi sacra parari,

et salsae fruges, et circum tempora vittae:

eripui, fateor, leto me, et vincula rupi,

135

limosoque lacu per noctem obscurus in ulva

delitui, dum vela darent, si forte dedissent.

Nec mihi iam patriam antiquam spes ulla videndi,

nec dulcis natos exoptatumque parentem;

quos illi fors et poenas ob nostra reposcent

140

effugia, et culpam hanc miserorum morte piabunt.

Quod te per superos et conscia numina veri,

per si qua est quae restet adhuc mortalibus usquam

intemerata fides, oro, miserere laborum

tantorum, miserere animi non digna ferentis.'

145

His lacrimis vitam damus, et miserescimus ultro.

Ipse viro primus manicas atque arta levari

vincla iubet Priamus, dictisque ita fatur amicis:

'Quisquis es, amissos hinc iam obliviscere Graios;

noster eris, mihique haec edissere vera roganti:

150

Quo molem hanc immanis equi statuere? Quis auctor?

Quidve petunt? Quae religio, aut quae machina belli?'

Dixerat. Ille, dolis instructus et arte Pelasga,

sustulit exutas vinclis ad sidera palmas:

'Vos, aeterni ignes, et non violabile vestrum

155

testor numen' ait 'vos arae ensesque nefandi,

quos fugi, vittaeque deum, quas hostia gessi:

fas mihi Graiorum sacrata resolvere iura,

fas odisse viros, atque omnia ferre sub auras,

si qua tegunt; teneor patriae nec legibus ullis.

160

Tu modo promissis maneas, servataque serves

Troia fidem, si vera feram, si magna rependam.

'Omnis spes Danaum et coepti fiducia belli

Palladis auxiliis semper stetit. Impius ex quo

Tydides sed enim scelerumque inventor Ulixes,

165

fatale adgressi sacrato avellere templo

Palladium, caesis summae custodibus arcis,

corripuere sacram effigiem, manibusque cruentis

virgineas ausi divae contingere vittas;

ex illo fluere ac retro sublapsa referri

170

spes Danaum, fractae vires, aversa deae mens.

Nec dubiis ea signa dedit Tritonia monstris.

Vix positum castris simulacrum, arsere coruscae

luminibus flammae arrectis, salsusque per artus

sudor iit, terque ipsa solo -- mirabile dictu --

175

emicuit, parmamque ferens hastamque trementem.

'Extemplo temptanda fuga canit aequora Calchas,

nec posse Argolicis exscindi Pergama telis,

omina ni repetant Argis, numenque reducant,

quod pelago et curvis secum avexere carinis.

180

Et nunc, quod patrias vento petiere Mycenas,

arma deosque parant comites, pelagoque remenso

improvisi aderunt: ita digerit omina Calchas.

Hanc pro Palladio moniti, pro numine laeso

effigiem statuere, nefas quae triste piaret.

185

Hanc tamen immensam Calchas attollere molem

roboribus textis caeloque educere iussit,

ne recipi portis, aut duci in moenia possit,

neu populum antiqua sub religione tueri.

Nam si vestra manus violasset dona Minervae,

190

tum magnum exitium (quod di prius omen in ipsum

convertant!) Priami imperio Phrygibusque futurum;

sin manibus vestris vestram ascendisset in urbem,

ultro Asiam magno Pelopea ad moenia bello

venturam, et nostros ea fata manere nepotes.'

195

Talibus insidiis periurique arte Sinonis

credita res, captique dolis lacrimisque coactis,

quos neque Tydides, nec Larisaeus Achilles,

non anni domuere decem, non mille carinae.

Hic aliud maius miseris multoque tremendum

200

obicitur magis, atque improvida pectora turbat.

Laocoon, ductus Neptuno sorte sacerdos,

sollemnis taurum ingentem mactabat ad aras.

Ecce autem gemini a Tenedo tranquilla per alta --

horresco referens -- immensis orbibus angues

205

incumbunt pelago, pariterque ad litora tendunt;

pectora quorum inter fluctus arrecta iubaeque

sanguineae superant undas; pars cetera pontum

pone legit, sinuatque immensa volumine terga.

Fit sonitus spumante salo; iamque arva tenebant,

210

ardentisque oculos suffecti sanguine et igni,

sibila lambebant linguis vibrantibus ora.

Diffugimus visu exsangues: illi agmine certo

Laocoonta petunt; et primum parva duorum

corpora natorum serpens amplexus uterque

215

implicat, et miseros morsu depascitur artus;

post ipsum auxilio subeuntem ac tela ferentem

corripiunt, spirisque ligant ingentibus; et iam

bis medium amplexi, bis collo squamea circum

terga dati, superant capite et cervicibus altis.

220

Ille simul manibus tendit divellere nodos,

perfusus sanie vittas atroque veneno,

clamores simul horrendos ad sidera tollit:

quales mugitus, fugit cum saucius aram

taurus, et incertam excussit cervice securim.

225

At gemini lapsu delubra ad summa dracones

effugiunt saevaeque petunt Tritonidis arcem,

sub pedibusque deae clipeique sub orbe teguntur.

Tum vero tremefacta novus per pectora cunctis

insinuat pavor, et scelus expendisse merentem

230

Laocoonta ferunt, sacrum qui cuspide robur

laeserit, et tergo sceleratam intorserit hastam.

Ducendum ad sedes simulacrum orandaque divae

numina conclamant.

Dividimus muros et moenia pandimus urbis.

235

Accingunt omnes operi, pedibusque rotarum

subiciunt lapsus, et stuppea vincula collo

intendunt: scandit fatalis machina muros,

feta armis. Pueri circum innuptaeque puellae

sacra canunt, funemque manu contingere gaudent.

240

Illa subit, mediaeque minans inlabitur urbi.

O patria, O divom domus Ilium, et incluta bello

moenia Dardanidum, quater ipso in limine portae

substitit, atque utero sonitum quater arma dedere:

instamus tamen inmemores caecique furore,

245

et monstrum infelix sacrata sistimus arce.

Tunc etiam fatis aperit Cassandra futuris

ora, dei iussu non umquam credita Teucris.

Nos delubra deum miseri, quibus ultimus esset

ille dies, festa velamus fronde per urbem.

250

'Vertitur interea caelum et ruit oceano nox,

involvens umbra magna terramque polumque

Myrmidonumque dolos; fusi per moenia Teucri

conticuere, sopor fessos complectitur artus:

et iam Argiva phalanx instructis navibus ibat

255

a Tenedo tacitae per amica silentia lunae

litora nota petens, flammas cum regia puppis

extulerat, fatisque deum defensus iniquis

inclusos utero Danaos et pinea furtim

laxat claustra Sinon. Illos patefactus ad auras

260

reddit equus, laetique cavo se robore promunt

Thessandrus Sthenelusque duces, et dirus Ulixes,

demissum lapsi per funem, Acamasque, Thoasque,

Pelidesque Neoptolemus, primusque Machaon,

et Menelaus, et ipse doli fabricator Epeos.

265

Invadunt urbem somno vinoque sepultam;

caeduntur vigiles, portisque patentibus omnis

accipiunt socios atque agmina conscia iungunt.

Tempus erat, quo prima quies mortalibus aegris

incipit, et dono divom gratissima serpit.

270

In somnis, ecce, ante oculos maestissimus Hector

visus adesse mihi, largosque effundere fletus,

raptatus bigis, ut quondam, aterque cruento

pulvere, perque pedes traiectus lora tumentis.

Ei mihi, qualis erat, quantum mutatus ab illo

275

Hectore, qui redit exuvias indutus Achilli,

vel Danaum Phrygios iaculatus puppibus ignis,

squalentem barbam et concretos sanguine crinis

volneraque illa gerens, quae circum plurima muros

accepit patrios. Ultro flens ipse videbar

280

Compellare virum et maestas expromere voces:

'O lux Dardaniae, spes O fidissima Teucrum,

quae tantae tenuere morae? Quibus Hector ab oris

exspectate venis? Ut te post multa tuorum

funera, post varios hominumque urbisque labores

285

defessi aspicimus! Quae causa indigna serenos

foedavit voltus? Aut cur haec volnera cerno?'

Ille nihil, nec me quaerentem vana moratur,

sed graviter gemitus imo de pectore ducens,

'Heu fuge, nate dea, teque his, ait, eripe flammis.

290

Hostis habet muros; ruit alto a culmine Troia.

Sat patriae Priamoque datum: si Pergama dextra

defendi possent, etiam hac defensa fuissent.

Sacra suosque tibi commendat Troia penatis:

hos cape fatorum comites, his moenia quaere

295

magna, pererrato statues quae denique ponto.'

Sic ait, et manibus vittas Vestamque potentem

aeternumque adytis effert penetralibus ignem.

Diverso interea miscentur moenia luctu,

et magis atque magis, quamquam secreta parentis

300

Anchisae domus arboribusque obtecta recessit,

clarescunt sonitus, armorumque ingruit horror.

Excutior somno, et summi fastigia tecti

ascensu supero, atque arrectis auribus adsto:

in segetem veluti cum flamma furentibus austris

305

incidit, aut rapidus montano flumine torrens

sternit agros, sternit sata laeta boumque labores,

praecipitisque trahit silvas, stupet inscius alto

accipiens sonitum saxi de vertice pastor.

Tum vero manifesta fides, Danaumque patescunt

310

insidiae. Iam Deiphobi dedit ampla ruinam

Volcano superante domus; iam proxumus ardet

Ucalegon; Sigea igni freta lata relucent.

Exoritur clamorque virum clangorque tubarum.

Arma amens capio; nec sat rationis in armis,

315

sed glomerare manum bello et concurrere in arcem

cum sociis ardent animi; furor iraque mentem

praecipitant, pulchrumque mori succurrit in armis.

Ecce autem telis Panthus elapsus Achivom,

Panthus Othryades, arcis Phoebique sacerdos,

320

sacra manu victosque deos parvumque nepotem

ipse trahit, cursuque amens ad limina tendit.

'Quo res summa, loco, Panthu? Quam prendimus arcem?'

Vix ea fatus eram, gemitu cum talia reddit:

'Venit summa dies et ineluctabile tempus

325

Dardaniae: fuimus Troes, fuit Ilium et ingens

gloria Teucrorum; ferus omnia Iuppiter Argos

transtulit; incensa Danai dominantur in urbe.

Arduus armatos mediis in moenibus adstans

fundit equus, victorque Sinon incendia miscet

330

insultans; portis alii bipatentibus adsunt,

milia quot magnis umquam venere Mycenis;

obsedere alii telis angusta viarum

oppositi; stat ferri acies mucrone corusco

stricta, parata neci; vix primi proelia temptant

335

portarum vigiles, et caeco Marte resistunt.'

Talibus Othryadae dictis et numine divom

in flammas et in arma feror, quo tristis Erinys,

ullo fremitus vocat et sublatus ad aethera clamor.

Addunt se socios Rhipeus et maximus armis

340

Epytus oblati per lunam Hypanisque Dymasque,

et lateri adglomerant nostro, iuvenisque Coroebus,

Mygdonides: illis ad Troiam forte diebus

venerat, insano Cassandrae incensus amore,

et gener auxilium Priamo Phrygibusque ferebat,

345

infelix, qui non sponsae praecepta furentis

audierit.

Quos ubi confertos audere in proelia vidi,

incipio super his: 'Iuvenes, fortissima frustra

pectora, si vobis audentem extrema cupido

350

certa sequi, quae sit rebus fortuna videtis:

excessere omnes, adytis arisque relictis,

di, quibus imperium hoc steterat; succurritis urbi

incensae; moriamur et in media arma ruamus.

Una salus victis, nullam sperare salutem.'

355

Sic animis iuvenum furor additus: inde, lupi ceu

raptores atra in nebula, quos improba ventris

exegit caecos rabies, catulique relicti

faucibus exspectant siccis, per tela, per hostis

vadimus haud dubiam in mortem, mediaeque tenemus

360

urbis iter; nox atra cava circumvolat umbra.

Quis cladem illius noctis, quis funera fando

explicet, aut possit lacrimis aequare labores?

Urbs antiqua ruit, multos dominata per annos;

plurima perque vias sternuntur inertia passim

365

corpora, perque domos et religiosa deorum

limina. Nec soli poenas dant sanguine Teucri;

quondam etiam victis redit in praecordia virtus

victoresque cadunt Danai: crudelis ubique

luctus, ubique pavor, et plurima mortis imago.

370

Primus se, Danaum magna comitante caterva,

Androgeos offert nobis, socia agmina credens

inscius, atque ultro verbis compellat amicis:

'Festinate, viri: nam quae tam sera moratur

segnities? Alii rapiunt incensa feruntque

375

Pergama; vos celsis nunc primum a navibus itis.'

Dixit, et extemplo, neque enim responsa dabantur

fida satis, sensit medios delapsus in hostis.

Obstipuit, retroque pedem cum voce repressit:

inprovisum aspris veluti qui sentibus anguem

380

pressit humi nitens, trepidusque repente refugit

attollentem iras et caerula colla tumentem;

haud secus Androgeos visu tremefactus abibat.

Inruimus, densis et circumfundimur armis,

ignarosque loci passim et formidine captos

385

sternimus: adspirat primo fortuna labori.

Atque hic successu exsultans animisque Coroebus,

'O socii, qua prima' inquit 'fortuna salutis

monstrat iter, quoque ostendit se dextra, sequamur

mutemus clipeos, Danaumque insignia nobis

390

aptemus: dolus an virtus, quis in hoste requirat?

Arma dabunt ipsi.' Sic fatus, deinde comantem

Androgei galeam clipeique insigne decorum

induitur, laterique Argivum accommodat ensem.

Hoc Rhipeus, hoc ipse Dymas omnisque iuventus

395

laeta facit; spoliis se quisque recentibus armat.

Vadimus immixti Danais haud numine nostro,

multaque per caecam congressi proelia noctem

conserimus, multos Danaum demittimus Orco.

Diffugiunt alii ad navis, et litora cursu

400

fida petunt: pars ingentem formidine turpi

scandunt rursus equum et nota conduntur in alvo.

Heu nihil invitis fas quemquam fidere divis!

Ecce trahebatur passis Priameia virgo

crinibus a templo Cassandra adytisque Minervae,

405

ad caelum tendens ardentia lumina frustra, --

lumina, nam teneras arcebant vincula palmas.

Non tulit hanc speciem furiata mente Coroebus,

et sese medium iniecit periturus in agmen.

Consequimur cuncti et densis incurrimus armis.

410

Hic primum ex alto delubri culmine telis

nostrorum obruimur, oriturque miserrima caedes

armorum facie et Graiarum errore iubarum.

Tum Danai gemitu atque ereptae virginis ira

undique collecti invadunt, acerrimus Aiax,

415

et gemini Atridae, Dolopumque exercitus omnis;

adversi rupto ceu quondam turbine venti

confligunt, Zephyrusque Notusque et laetus Eois

Eurus equis; stridunt silvae, saevitque tridenti

spumeus atque imo Nereus ciet aequora fundo.

420

Illi etiam, si quos obscura nocte per umbram

fudimus insidiis totaque agitavimus urbe,

apparent; primi clipeos mentitaque tela

adgnoscunt, atque ora sono discordia signant.

Ilicet obruimur numero; primusque Coroebus

425

Penelei dextra divae armipotentis ad aram

procumbit; cadit et Rhipeus, iustissimus unus

qui fuit in Teucris et servantissimus aequi:

dis aliter visum; pereunt Hypanisque Dymasque

confixi a sociis; nec te tua plurima, Panthu,

430

labentem pietas nec Apollinis infula texit.

Iliaci cineres et flamma extrema meorum,

testor, in occasu vestro nec tela nec ullas

vitavisse vices Danaum, et, si fata fuissent

ut caderem, meruisse manu. Divellimur inde,

435

Iphitus et Pelias mecum, quorum Iphitus aevo

iam gravior, Pelias et volnere tardus Ulixi;

protinus ad sedes Priami clamore vocati.

Hic vero ingentem pugnam, ceu cetera nusquam

bella forent, nulli tota morerentur in urbe.

440

Sic Martem indomitum, Danaosque ad tecta ruentis

cernimus, obsessumque acta testudine limen.

Haerent parietibus scalae, postisque sub ipsos

nituntur gradibus, clipeosque ad tela sinistris

protecti obiciunt, prensant fastigia dextris.

445

Dardanidae contra turris ac tota domorum

culmina convellunt; his se, quando ultima cernunt,

extrema iam in morte parant defendere telis;

auratasque trabes, veterum decora alta parentum,

devolvunt; alii strictis mucronibus imas

450

obsedere fores; has servant agmine denso.

Instaurati animi, regis succurrere tectis,

auxilioque levare viros, vimque addere victis.

Limen erat caecaeque fores et pervius usus

tectorum inter se Priami, postesque relicti

455

a tergo, infelix qua se, dum regna manebant,

saepius Andromache ferre incomitata solebat

ad soceros, et avo puerum Astyanacta trahebat.

Evado ad summi fastigia culminis, unde

tela manu miseri iactabant inrita Teucri.

460

Turrim in praecipiti stantem summisque sub astra

eductam tectis, unde omnis Troia videri

et Danaum solitae naves et Achaia castra,

adgressi ferro circum, qua summa labantis

iuncturas tabulata dabant, convellimus altis

465

sedibus, impulimusque; ea lapsa repente ruinam

cum sonitu trahit et Danaum super agmina late

incidit: ast alii subeunt, nec saxa, nec ullum

telorum interea cessat genus.

Vestibulum ante ipsum primoque in limine Pyrrhus

470

exsultat, telis et luce coruscus aena;

qualis ubi in lucem coluber mala gramina pastus

frigida sub terra tumidum quem bruma tegebat,

nunc, positis novus exuviis nitidusque iuventa,

lubrica convolvit sublato pectore terga

475

arduus ad solem, et linguis micat ore trisulcis.

Una ingens Periphas et equorum agitator Achillis,

armiger Automedon, una omnis Scyria pubes

succedunt tecto, et flammas ad culmina iactant.

Ipse inter primos correpta dura bipenni

480

limina perrumpit, postisque a cardine vellit

aeratos; iamque excisa trabe firma cavavit

robora, et ingentem lato dedit ore fenestram.

Adparet domus intus, et atria longa patescunt;

adparent Priami et veterum penetralia regum,

485

armatosque vident stantis in limine primo.

At domus interior gemitu miseroque tumultu

miscetur, penitusque cavae plangoribus aedes

femineis ululant; ferit aurea sidera clamor.

Tum pavidae tectis matres ingentibus errant;

490

amplexaeque tenent postis atque oscula figunt.

Instat vi patria Pyrrhus; nec claustra, neque ipsi

custodes sufferre valent; labat ariete crebro

ianua, et emoti procumbunt cardine postes.

Fit via vi; rumpunt aditus, primosque trucidant

495

immissi Danai, et late loca milite complent.

Non sic, aggeribus ruptis cum spumeus amnis

exiit, oppositasque evicit gurgite moles,

fertur in arva furens cumulo, camposque per omnis

cum stabulis armenta trahit. Vidi ipse furentem

500

caede Neoptolemum geminosque in limine Atridas;

vidi Hecubam centumque nurus, Priamumque per aras

sanguine foedantem, quos ipse sacraverat, ignis.

Quinquaginta illi thalami, spes tanta nepotum,

barbarico postes auro spoliisque superbi,

505

procubuere; tenent Danai, qua deficit ignis.

Forsitan et Priami fuerint quae fata requiras.

Urbis uti captae casum convolsaque vidit

limina tectorum et medium in penetralibus hostem,

arma diu senior desueta trementibus aevo

510

circumdat nequiquam umeris, et inutile ferrum

cingitur, ac densos fertur moriturus in hostis.

Aedibus in mediis nudoque sub aetheris axe

ingens ara fuit iuxtaque veterrima laurus,

incumbens arae atque umbra complexa Penatis.

515

Hic Hecuba et natae nequiquam altaria circum,

praecipites atra ceu tempestate columbae,

condensae et divom amplexae simulacra sedebant.

Ipsum autem sumptis Priamum iuvenalibus armis

ut vidit, 'Quae mens tam dira, miserrime coniunx,

520

impulit his cingi telis? Aut quo ruis?' inquit;

'Non tali auxilio nec defensoribus istis

tempus eget, non, si ipse meus nunc adforet Hector.

Huc tandem concede; haec ara tuebitur omnis,

aut moriere simul.' Sic ore effata recepit

525

ad sese et sacra longaevum in sede locavit.

Ecce autem elapsus Pyrrhi de caede Polites,

unus natorum Priami, per tela, per hostis

porticibus longis fugit, et vacua atria lustrat

saucius: illum ardens infesto volnere Pyrrhus

530

insequitur, iam iamque manu tenet et premit hasta.

Ut tandem ante oculos evasit et ora parentum,

concidit, ac multo vitam cum sanguine fudit.

Hic Priamus, quamquam in media iam morte tenetur,

non tamen abstinuit, nec voci iraeque pepercit:

535

'At tibi pro scelere,' exclamat, 'pro talibus ausis,

di, si qua est caelo pietas, quae talia curet,

persolvant grates dignas et praemia reddant

debita, qui nati coram me cernere letum

fecisti et patrios foedasti funere voltus.

540

At non ille, satum quo te mentiris, Achilles

talis in hoste fuit Priamo; sed iura fidemque

supplicis erubuit, corpusque exsangue sepulchro

reddidit Hectoreum, meque in mea regna remisit.'

Sic fatus senior, telumque imbelle sine ictu

545

coniecit, rauco quod protinus aere repulsum

e summo clipei nequiquam umbone pependit.

Cui Pyrrhus: 'Referes ergo haec et nuntius ibis

Pelidae genitori; illi mea tristia facta

degeneremque Neoptolemum narrare memento.

550

Nunc morere.' Hoc dicens altaria ad ipsa trementem

traxit et in multo lapsantem sanguine nati,

implicuitque comam laeva, dextraque coruscum

extulit, ac lateri capulo tenus abdidit ensem.

Haec finis Priami fatorum; hic exitus illum

555

sorte tulit, Troiam incensam et prolapsa videntem

Pergama, tot quondam populis terrisque superbum

regnatorem Asiae. Iacet ingens litore truncus,

avolsumque umeris caput, et sine nomine corpus.

At me tum primum saevus circumstetit horror

560

Obstipui; subiit cari genitoris imago,

ut regem aequaevum crudeli volnere vidi

vitam exhalantem; subiit deserta Creusa,

et direpta domus, et parvi casus Iuli.

Respicio, et quae sit me circum copia lustro.

565

Deseruere omnes defessi, et corpora saltu

ad terram misere aut ignibus aegra dedere.

[Iamque adeo super unus eram, cum limina Vestae

servantem et tacitam secreta in sede latentem

Tyndarida aspicio: dant clara incendia lucem

570

erranti passimque oculos per cuncta ferenti.

Illa sibi infestos eversa ob Pergama Teucros

et poenas Danaum et deserti coniugis iras

praemetuens, Troiae et patriae communis Erinys,

abdiderat sese atque aris invisa sedebat.

575

Exarsere ignes animo; subit ira cadentem

ulcisci patriam et sceleratas sumere poenas.

'Scilicet haec Spartam incolumis patriasque Mycenas

aspiciet, partoque ibit regina triumpho,

coniugiumque, domumque, patres, natosque videbit,

580

Iliadum turba et Phrygiis comitata ministris?

Occiderit ferro Priamus, Troia arserit igni?

Dardanium totiens sudarit sanguine litus?

Non ita: namque etsi nullum memorabile nomen

feminea in poena est, nec habet victoria laudem,

585

extinxisse nefas tamen et sumpsisse merentis

laudabor poenas, animumque explesse iuvabit

ultricis flammae, et cineres satiasse meorum.'

Talia iactabam, et furiata mente ferebar :]

cum mihi se, non ante oculis tam clara, videndam

590

obtulit et pura per noctem in luce refulsit

alma parens, confessa deam, qualisque videri

caelicolis et quanta solet, dextraque prehensum

continuit, roseoque haec insuper addidit ore:

'Nate, quis indomitas tantus dolor excitat iras?

595

Quid furis, aut quonam nostri tibi cura recessit?

Non prius aspicies, ubi fessum aetate parentem

liqueris Anchisen; superet coniunxne Creusa,

Ascaniusque puer? Quos omnes undique Graiae

circum errant acies, et, ni mea cura resistat,

600

iam flammae tulerint inimicus et hauserit ensis.

Non tibi Tyndaridis facies invisa Lacaenae

culpatusve Paris: divom inclementia, divom,

has evertit opes sternitque a culmine Troiam.

Aspice -- namque omnem, quae nunc obducta tuenti

605

mortalis hebetat visus tibi et umida circum

caligat, nubem eripiam; tu ne qua parentis

iussa time, neu praeceptis parere recusa: --

hic, ubi disiectas moles avolsaque saxis

saxa vides mixtoque undantem pulvere fumum.

610

Neptunus muros magnoque emota tridenti

fundamenta quatit, totamque a sedibus urbem

eruit; hic Iuno Scaeas saevissima portas

prima tenet, sociumque furens a navibus agmen

ferro accincta vocat.

615

Iam summas arces Tritonia, respice, Pallas

insedit, nimbo effulgens et Gorgone saeva.

Ipse pater Danais animos viresque secundas

sufficit, ipse deos in Dardana suscitat arma.

Eripe, nate, fugam, finemque impone labori.

620

Nusquam abero, et tutum patrio te limine sistam.'

Dixerat, et spissis noctis se condidit umbris.

Adparent dirae facies inimicaque Troiae

numina magna deum.

Tum vero omne mihi visum considere in ignis

625

Ilium et ex imo verti Neptunia Troia;

ac veluti summis antiquam in montibus ornum

cum ferro accisam crebrisque bipennibus instant

eruere agricolae certatim, -- illa usque minatur

et tremefacta comam concusso vertice nutat,

630

volneribus donec paulatim evicta, supremum

congemuit, traxitque iugis avolsa ruinam.

Descendo, ac ducente deo flammam inter et hostis

expedior; dant tela locum, flammaeque recedunt.

Atque ubi iam patriae perventum ad limina sedis

635

antiquasque domos, genitor, quem tollere in altos

optabam primum montis primumque petebam,

abnegat excisa vitam producere Troia

exsiliumque pati. 'Vos O, quibus integer aevi

sanguis,' ait 'solidaeque suo stant robore vires,

640

vos agitate fugam:

me si caelicolae voluissent ducere vitam,

has mihi servassent sedes. Satis una superque

vidimus exscidia et captae superavimus urbi.

Sic O, sic positum adfati discedite corpus.

645

Ipse manu mortem inveniam; miserebitur hostis

exuviasque petet; facilis iactura sepulcri.

Iam pridem invisus divis et inutilis annos

demoror, ex quo me divom pater atque hominum rex

fulminis adflavit ventis et contigit igni.'

650

Talia perstabat memorans, fixusque manebat.

Nos contra effusi lacrimis, coniunxque Creusa

Ascaniusque omnisque domus, ne vertere secum

cuncta pater fatoque urguenti incumbere vellet.

Abnegat, inceptoque et sedibus haeret in isdem.

655

Rursus in arma feror, mortemque miserrimus opto:

nam quod consilium aut quae iam fortuna dabatur?

'Mene efferre pedem, genitor, te posse relicto

sperasti, tantumque nefas patrio excidit ore?

Si nihil ex tanta Superis placet urbe relinqui,

660

et sedet hoc animo, perituraeque addere Troiae

teque tuosque iuvat, patet isti ianua leto,

iamque aderit multo Priami de sanguine Pyrrhus,

natum ante ora patris, patrem qui obtruncat ad aras.

Hoc erat, alma parens, quod me per tela, per ignis

665

eripis, ut mediis hostem in penetralibus, utque

Ascanium patremque meum iuxtaque Creusam

alterum in alterius mactatos sanguine cernam?

Arma, viri, ferte arma; vocat lux ultima victos.

Reddite me Danais; sinite instaurata revisam

670

proelia: Numquam omnes hodie moriemur inulti.'

Hinc ferro accingor rursus clipeoque sinistram

insertabam aptans, meque extra tecta ferebam.

Ecce autem complexa pedes in limine coniunx

haerebat, parvumque patri tendebat Iulum:

675

'Si periturus abis, et nos rape in omnia tecum;

sin aliquam expertus sumptis spem ponis in armis,

hanc primum tutare domum. Cui parvus Iulus,

cui pater et coniunx quondam tua dicta relinquor?'

Talia vociferans gemitu tectum omne replebat,

680

cum subitum dictuque oritur mirabile monstrum.

Namque manus inter maestorumque ora parentum

ecce levis summo de vertice visus Iuli

fundere lumen apex, tactuque innoxia mollis

lambere flamma comas et circum tempora pasci.

685

Nos pavidi trepidare metu, crinemque flagrantem

excutere et sanctos restinguere fontibus ignis.

At pater Anchises oculos ad sidera laetus

extulit, et caelo palmas cum voce tetendit:

'Iuppiter omnipotens, precibus si flecteris ullis,

690

aspice nos; hoc tantum, et, si pietate meremur,

da deinde auxilium, pater, atque haec omina firma.'

Vix ea fatus erat senior, subitoque fragore

intonuit laevum, et de caelo lapsa per umbras

stella facem ducens multa cum luce cucurrit.

695

Illam, summa super labentem culmina tecti,

cernimus Idaea claram se condere silva

signantemque vias; tum longo limite sulcus

dat lucem, et late circum loca sulphure fumant.

Hic vero victus genitor se tollit ad auras,

700

adfaturque deos et sanctum sidus adorat.

'Iam iam nulla mora est; sequor et qua ducitis adsum.

Di patrii, servate domum, servate nepotem.

Vestrum hoc augurium, vestroque in numine Troia est.

Cedo equidem, nec, nate, tibi comes ire recuso.'

705

Dixerat ille; et iam per moenia clarior ignis

auditur, propiusque aestus incendia volvunt.

'Ergo age, care pater, cervici imponere nostrae;

ipse subibo umeris, nec me labor iste gravabit:

quo res cumque cadent, unum et commune periclum,

710

una salus ambobus erit. Mihi parvus Iulus

sit comes, et longe servet vestigia coniunx:

vos, famuli, quae dicam, animis advertite vestris.

Est urbe egressis tumulus templumque vetustum

desertae Cereris, iuxtaque antiqua cupressus

715

religione patrum multos servata per annos.

Hanc ex diverso sedem veniemus in unam.

Tu, genitor, cape sacra manu patriosque Penatis;

me, bello e tanto digressum et caede recenti,

attrectare nefas, donec me flumine vivo

720

abluero.'

Haec fatus, latos umeros subiectaque colla

veste super fulvique insternor pelle leonis,

succedoque oneri; dextrae se parvus Iulus

implicuit sequiturque patrem non passibus aequis;

725

pone subit coniunx: ferimur per opaca locorum;

et me, quem dudum non ulla iniecta movebant

tela neque adverso glomerati ex agmine Grai,

nunc omnes terrent aurae, sonus excitat omnis

suspensum et pariter comitique onerique timentem.

730

Iamque propinquabam portis, omnemque videbar

evasisse viam, subito cum creber ad auris

visus adesse pedum sonitus, genitorque per umbram

prospiciens; 'Nate' exclamat, 'fuge nate, propinquant.

Ardentis clipeos atque aera micantia cerno!' --

735

Hic mihi nescio quod trepido male numen amicum

confusam eripuit mentem. Namque avia cursu

dum sequor, et nota excedo regione viarum,

heu, misero coniunx fatone erepta Creusa

substitit, erravitne via, seu lassa resedit,

740

incertum; nec post oculis est reddita nostris.

Nec prius amissam respexi animumque reflexi,

quam tumulum antiquae Cereris sedemque sacratam

venimus; hic demum collectis omnibus una

defuit, et comites natumque virumque fefellit.

745

Quem non incusavi amens hominumque deorumque,

aut quid in eversa vidi crudelius urbe?

Ascanium Anchisenque patrem Teucrosque Penatis

commendo sociis et curva valle recondo;

ipse urbem repeto et cingor fulgentibus armis.

750

Stat casus renovare omnis, omnemque reverti

per Troiam, et rursus caput obiectare periclis.

Principio muros obscuraque limina portae,

qua gressum extuleram, repeto, et vestigia retro

observata sequor per noctem et lumine lustro.

755

Horror ubique animo, simul ipsa silentia terrent.

Inde domum, si forte pedem, si forte tulisset,

me refero: inruerant Danai, et tectum omne tenebant.

Ilicet ignis edax summa ad fastigia vento

volvitur; exsuperant flammae, furit aestus ad auras.

760

Procedo et Priami sedes arcemque reviso.

Et iam porticibus vacuis Iunonis asylo

custodes lecti Phoenix et dirus Ulixes

praedam adservabant. Huc undique Troia gaza

incensis erepta adytis, mensaeque deorum,

765

crateresque auro solidi, captivaque vestis

congeritur; pueri et pavidae longo ordine matres

stant circum.

Ausus quin etiam voces iactare per umbram

implevi clamore vias, maestusque Creusam

770

nequiquam ingeminans iterumque iterumque vocavi.

Quaerenti et tectis urbis sine fine furenti

infelix simulacrum atque ipsius umbra Creusae

visa mihi ante oculos et nota maior imago.

Obstipui, steteruntque comae et vox faucibus haesit.

775

[Tum sic adfari et curas his demere dictis :]

'Quid tantum insano iuvat indulgere dolori,

O dulcis coniunx? Non haec sine numine divom

eveniunt; nec te hinc comitem asportare Creusam

fas, aut ille sinit superi regnator Olympi.

780

Longa tibi exsilia, et vastum maris aequor arandum,

et terram Hesperiam venies, ubi Lydius arva

inter opima virum leni fluit agmine Thybris:

illic res laetae regnumque et regia coniunx

parta tibi. Lacrimas dilectae pelle Creusae.

785

Non ego Myrmidonum sedes Dolopumve superbas

aspiciam, aut Graiis servitum matribus ibo,

Dardanis, et divae Veneris nurus.

Sed me magna deum genetrix his detinet oris:

iamque vale, et nati serva communis amorem.'

790

Haec ubi dicta dedit, lacrimantem et multa volentem

dicere deseruit, tenuisque recessit in auras.

Ter conatus ibi collo dare bracchia circum:

ter frustra comprensa manus effugit imago,

par levibus ventis volucrique simillima somno.

795

Sic demum socios consumpta nocte reviso.

Atque hic ingentem comitum adfluxisse novorum

invenio admirans numerum, matresque virosque,

collectam exsilio pubem, miserabile volgus.

Undique convenere, animis opibusque parati,

800

in quascumque velim pelago deducere terras.

Iamque iugis summae surgebat Lucifer Idae

ducebatque diem, Danaique obsessa tenebant

limina portarum, nec spes opis ulla dabatur;

cessi, et sublato montes genitore petivi.

Postquam res Asiae Priamique evertere gentem

immeritam visum Superis, ceciditque superbum

Ilium, et omnis humo fumat Neptunia Troia,

diversa exsilia et desertas quaerere terras

5

auguriis agimur divom, classemque sub ipsa

Antandro et Phrygiae molimur montibus Idae,

incerti, quo fata ferant, ubi sistere detur,

contrahimusque viros. Vix prima inceperat aestas,

et pater Anchises dare fatis vela iubebat;

10

litora cum patriae lacrimans portusque relinquo

et campos, ubi Troia fuit: feror exsul in altum

cum sociis natoque Penatibus et magnis dis.

Terra procul vastis colitur Mavortia campis,

Thraces arant, acri quondam regnata Lycurgo,

15

hospitium antiquum Troiae sociique Penates,

dum Fortuna fuit. Feror huc, et litore curvo

moenia prima loco, fatis ingressus iniquis,

Aeneadasque meo nomen de nomine fingo.

Sacra Dionaeae matri divisque ferebam

20

auspicibus coeptorum operum, superoque nitentem

caelicolum regi mactabam in litore taurum.

Forte fuit iuxta tumulus, quo cornea summo

virgulta et densis hastilibus horrida myrtus.

Accessi, viridemque ab humo convellere silvam

25

conatus, ramis tegerem ut frondentibus aras,

horrendum et dictu video mirabile monstrum.

Nam, quae prima solo ruptis radicibus arbos

vellitur, huic atro liquuntur sanguine guttae,

et terram tabo maculant. Mihi frigidus horror

30

membra quatit, gelidusque coit formidine sanguis.

Rursus et alterius lentum convellere vimen

insequor, et causas penitus temptare latentis:

ater et alterius sequitur de cortice sanguis.

Multa movens animo nymphas venerabar agrestis

35

Gradivumque patrem, Geticis qui praesidet arvis,

rite secundarent visus omenque levarent.

Tertia sed postquam maiore hastilia nisu

adgredior, genibusque adversae obluctor harenae---

eloquar, an sileam?---gemitus lacrimabilis imo

40

auditur tumulo, et vox reddita fertur ad auris:

'Quid miserum, Aenea, laceras? Iam parce sepulto;

parce pias scelerare manus. Non me tibi Troia

externum tulit, aut cruor hic de stipite manat.

Heu, fuge crudelis terras, fuge litus avarum:

45

nam Polydorus ego; hic confixum ferrea texit

telorum seges et iaculis increvit acutis.'

Tum vero ancipiti mentem formidine pressus

obstipui, steteruntque comae et vox faucibus haesit.

Hunc Polydorum auri quondam cum pondere magno

50

infelix Priamus furtim mandarat alendum

Threicio regi, cum iam diffideret armis

Dardaniae, cingique urbem obsidione videret.

Ille, ut opes fractae Teucrum, et Fortuna recessit,

res Agamemnonias victriciaque arma secutus,

55

fas omne abrumpit; Polydorum obtruncat, et auro

vi potitur. Quid non mortalia pectora cogis,

auri sacra fames? Postquam pavor ossa reliquit,

delectos populi ad proceres primumque parentem

monstra deum refero, et quae sit sententia posco.

60

Omnibus idem animus, scelerata excedere terra,

linqui pollutum hospitium, et dare classibus austros.

Ergo instauramus Polydoro funus, et ingens

aggeritur tumulo tellus; stant Manibus arae,

caeruleis maestae vittis atraque cupresso,

65

et circum Iliades crinem de more solutae;

inferimus tepido spumantia cymbia lacte

sanguinis et sacri pateras, animamque sepulchro

condimus, et magna supremum voce ciemus.

Inde, ubi prima fides pelago, placataque venti

70

dant maria et lenis crepitans vocat Auster in altum,

deducunt socii navis et litora complent:

provehimur portu, terraeque urbesque recedunt.

Sacra mari colitur medio gratissima tellus

Nereidum matri et Neptuno Aegaeo,

75

quam pius arquitenens oras et litora circum

errantem Mycono e celsa Gyaroque revinxit,

immotamque coli dedit et contemnere ventos.

Huc feror; haec fessos tuto placidissima portu

accipit: egressi veneramur Apollinis urbem.

80

Rex Anius, rex idem hominum Phoebique sacerdos

vittis et sacra redimitus tempora lauro,

occurrit; veterem Anchisen adgnovit amicum.

Iungimus hospitio dextras, et tecta subimus.

Templa dei saxo venerabar structa vetusto:

85

'Da propriam, Thymbraee, domum; da moenia fessis

et genus et mansuram urbem; serva altera Troiae

Pergama, reliquias Danaum atque immitis Achilli.

Quem sequimur? Quove ire iubes? Ubi ponere sedes?

Da, pater, augurium, atque animis inlabere nostris.'

90

Vix ea fatus eram: tremere omnia visa repente,

liminaque laurusque dei, totusque moveri

mons circum, et mugire adytis cortina reclusis.

Submissi petimus terram, et vox fertur ad auris:

'Dardanidae duri, quae vos a stirpe parentum

95

prima tulit tellus, eadem vos ubere laeto

accipiet reduces. Antiquam exquirite matrem:

hic domus Aeneae cunctis dominabitur oris,

et nati natorum, et qui nascentur ab illis.'

Haec Phoebus; mixtoque ingens exorta tumultu

100

laetitia, et cuncti quae sint ea moenia quaerunt,

quo Phoebus vocet errantis iubeatque reverti?

Tum genitor, veterum volvens monumenta virorum,

'Audite, O proceres' ait 'et spes discite vestras:

Creta Iovis magni medio iacet insula ponto;

105

mons Idaeus ubi, et gentis cunabula nostrae.

Centum urbes habitant magnas, uberrima regna;

maximus unde pater, si rite audita recordor,

Teucrus Rhoeteas primum est advectus in oras,

optavitque locum regno. Nondum Ilium et arces

110

Pergameae steterant; habitabant vallibus imis.

hinc mater cultrix Cybeli Corybantiaque aera

Idaeumque nemus; hinc fida silentia sacris,

et iuncti currum dominae subiere leones.

Ergo agite, et, divom ducunt qua iussa, sequamur;

115

placemus ventos et Gnosia regna petamus.

Nec longo distant cursu; modo Iuppiter adsit,

tertia lux classem Cretaeis sistet in oris.'

Sic fatus, meritos aris mactavit honores,

taurum Neptuno, taurum tibi, pulcher Apollo

120

nigram Hiemi pecudem, Zephyris felicibus albam.

Fama volat pulsum regnis cessisse paternis

Idomenea ducem, desertaque litora Cretae

hoste vacare domos, sedesque adstare relictas.

Linquimus Ortygiae portus, pelagoque volamus,

125

bacchatamque iugis Naxon viridemque Donysam,

Olearon, niveamque Paron, sparsasque per aequor

Cycladas, et crebris legimus freta consita terris.

Nauticus exoritur vario certamine clamor;

hortantur socii: ''Cretam proavosque petamus!''

130

Prosequitur surgens a puppi ventus euntis

et tandem antiquis Curetum adlabimur oris.

Ergo avidus muros optatae molior urbis,

Pergameamque voco, et laetam cognomine gentem

hortor amare focos arcemque attollere tectis.

135

Iamque fere sicco subductae litore puppes;

conubiis arvisque novis operata iuventus;

iura domosque dabam: subito cum tabida membris,

corrupto caeli tractu, miserandaque venit

arboribusque satisque lues et letifer annus.

140

Linquebant dulcis animas, aut aegra trahebant

corpora; tum sterilis exurere Sirius agros;

arebant herbae, et victum seges aegra negabat.

Rursus ad oraclum Ortygiae Phoebumque remenso

hortatur pater ire mari, veniamque precari:

145

quam fessis finem rebus ferat; unde laborum

temptare auxilium iubeat; quo vertere cursus.

Nox erat, et terris animalia somnus habebat:

effigies sacrae divom Phrygiique Penates,

quos mecum a Troia mediisque ex ignibus urbis

150

extuleram, visi ante oculos adstare iacentis

in somnis, multo manifesti lumine, qua se

plena per insertas fundebat luna fenestras;

tum sic adfari et curas his demere dictis:

'Quod tibi delato Ortygiam dicturus Apollo est,

155

hic canit, et tua nos en ultro ad limina mittit.

Nos te, Dardania incensa, tuaque arma secuti,

nos tumidum sub te permensi classibus aequor,

idem venturos tollemus in astra nepotes,

imperiumque urbi dabimus: tu moenia magnis

160

magna para, longumque fugae ne linque laborem.

Mutandae sedes: non haec tibi litora suasit

Delius, aut Cretae iussit considere Apollo.

Est locus, Hesperiam Grai cognomine dicunt,

terra antiqua, potens armis atque ubere glaebae;

165

Oenotri coluere viri; nunc fama minores

Italiam dixisse ducis de nomine gentem:

hae nobis propriae sedes; hinc Dardanus ortus,

Iasiusque pater, genus a quo principe nostrum.

Surge age, et haec laetus longaevo dicta parenti

170

haud dubitanda refer: Corythum terrasque requirat

Ausonias; Dictaea negat tibi Iuppiter arva.'

Talibus attonitus visis et voce deorum---

nec sopor illud erat, sed coram adgnoscere voltus

velatasque comas praesentiaque ora videbar;

175

tum gelidus toto manabat corpore sudor

corripio e stratis corpus, tendoque supinas

ad caelum cum voce manus, et munera libo

intemerata focis. Perfecto laetus honore

Anchisen facio certum, remque ordine pando.

180

Adgnovit prolem ambiguam geminosque parentes,

seque novo veterum deceptum errore locorum.

Tum memorat: 'Nate, Iliacis exercite fatis,

sola mihi talis casus Cassandra canebat.

Nunc repeto haec generi portendere debita nostro,

185

et saepe Hesperiam, saepe Itala regna vocare.

Sed quis ad Hesperiae venturos litora Teucros

crederet, aut quem tum vates Cassandra moveret?

Cedamus Phoebo, et moniti meliora sequamur.'

Sic ait, et cuncti dicto paremus ovantes.

190

Hanc quoque deserimus sedem, paucisque relictis

vela damus, vastumque cava trabe currimus aequor.

Postquam altum tenuere rates, nec iam amplius ullae

adparent terrae, caelum undique et undique pontus,

tum mihi caeruleus supra caput adstitit imber,

195

noctem hiememque ferens, et inhorruit unda tenebris.

Continuo venti volvunt mare, magnaque surgunt

aequora; dispersi iactamur gurgite vasto;

involvere diem nimbi, et nox umida caelum

abstulit; ingeminant abruptis nubibus ignes.

200

Excutimur cursu, et caecis erramus in undis.

Ipse diem noctemque negat discernere caelo,

nec meminisse viae media Palinurus in unda.

Tris adeo incertos caeca caligine soles

erramus pelago, totidem sine sidere noctes.

205

Quarto terra die primum se attollere tandem

visa, aperire procul montis, ac volvere fumum.

Vela cadunt, remis insurgimus; haud mora nautae

adnixi torquent spumas et caerula verrunt.

Servatum ex undis Strophadum me litora primum

210

accipiunt; Strophades Graio stant nomine dictae,

insulae Ionio in magno, quas dira Celaeno

Harpyiaeque colunt aliae, Phineia postquam

clausa domus, mensasque metu liquere priores.

Tristius haud illis monstrum, nec saevior ulla

215

pestis et ira deum Stygiis sese extulit undis.

Virginei volucrum voltus, foedissima ventris

proluvies, uncaeque manus, et pallida semper

ora fame.

Huc ubi delati portus intravimus, ecce

220

laeta boum passim campis armenta videmus,

caprigenumque pecus nullo custode per herbas.

Inruimus ferro, et divos ipsumque vocamus

in partem praedamque Iovem; tum litore curvo

exstruimusque toros, dapibusque epulamur opimis.

225

At subitae horrifico lapsu de montibus adsunt

Harpyiae, et magnis quatiunt clangoribus alas,

diripiuntque dapes, contactuque omnia foedant

immundo; tum vox taetrum dira inter odorem.

Rursum in secessu longo sub rupe cavata,

230

arboribus clausi circum atque horrentibus umbris,

instruimus mensas arisque reponimus ignem:

rursum ex diverso caeli caecisque latebris

turba sonans praedam pedibus circumvolat uncis,

polluit ore dapes. Sociis tunc, arma capessant,

235

edico, et dira bellum cum gente gerendum.

Haud secus ac iussi faciunt, tectosque per herbam

disponunt enses et scuta latentia condunt.

Ergo ubi delapsae sonitum per curva dedere

litora, dat signum specula Misenus ab alta

240

aere cavo. Invadunt socii, et nova proelia temptant,

obscenas pelagi ferro foedare volucres:

sed neque vim plumis ullam nec volnera tergo

accipiunt, celerique fuga sub sidera lapsae

semesam praedam et vestigia foeda relinquunt.

245

Una in praecelsa consedit rupe Celaeno,

infelix vates, rumpitque hanc pectore vocem:

'Bellum etiam pro caede boum stratisque iuvencis,

Laomedontiadae, bellumne inferre paratis,

et patrio Harpyias insontis pellere regno?

250

Accipite ergo animis atque haec mea figite dicta,

quae Phoebo pater omnipotens, mihi Phoebus Apollo

praedixit, vobis Furiarum ego maxuma pando.

Italiam cursu petitis, ventisque vocatis

ibitis Italiam, portusque intrare licebit;

255

sed non ante datam cingetis moenibus urbem,

quam vos dira fames nostraeque iniuria caedis

ambesas subigat malis absumere mensas.'

Dixit, et in silvam pennis ablata refugit.

At sociis subita gelidus formidine sanguis

260

deriguit; cecidere animi, nec iam amplius armis,

sed votis precibusque iubent exposcere pacem,

sive deae, seu sint dirae obscenaeque volucres.

Et pater Anchises passis de litore palmis

numina magna vocat, meritosque indicit honores:

265

'Di, prohibete minas; di, talem avertite casum,

et placidi servate pios!' Tum litore funem

deripere, excussosque iubet laxare rudentes.

Tendunt vela Noti; fugimus spumantibus undis,

qua cursum ventusque gubernatorque vocabat.

270

Iam medio adparet fluctu nemorosa Zacynthos

Dulichiumque Sameque et Neritos ardua saxis.

Effugimus scopulos Ithacae, Laertia regna,

et terram altricem saevi exsecramur Ulixi.

Mox et Leucatae nimbosa cacumina montis

275

et formidatus nautis aperitur Apollo.

Hunc petimus fessi et parvae succedimus urbi;

ancora de prora iacitur, stant litore puppes.

Ergo insperata tandem tellure potiti,

lustramurque Iovi votisque incendimus aras,

280

Actiaque Iliacis celebramus litora ludis.

Exercent patrias oleo labente palaestras

nudati socii; iuvat evasisse tot urbes

Argolicas, mediosque fugam tenuisse per hostis.

Interea magnum sol circumvolvitur annum,

285

et glacialis hiemps aquilonibus asperat undas.

Aere cavo clipeum. magni gestamen Abantis,

postibus adversis figo, et rem carmine signo:

AENEAS HAEC DE DANAIS VICTORIBVS ARMA.

Linquere tum portus iubeo et considere transtris:

290

certatim socii feriunt mare et aequora verrunt.

Protinus aerias Phaeacum abscondimus arces,

litoraque Epiri legimus portuque subimus

Chaonio, et celsam Buthroti accedimus urbem.

Hic incredibilis rerum fama occupat auris,

295

Priamiden Helenum Graias regnare per urbes,

coniugio Aeacidae Pyrrhi sceptrisque potitum,

et patrio Andromachen iterum cessisse marito.

Obstipui, miroque incensum pectus amore,

compellare virum et casus cognoscere tantos.

300

Progredior portu, classis et litora linquens,

sollemnis cum forte dapes et tristia dona

ante urbem in luco falsi Simoentis ad undam

libabat cineri Andromache, Manisque vocabat

Hectoreum ad tumulum, viridi quem caespite inanem

305

et geminas, causam lacrimis, sacraverat aras.

Ut me conspexit venientem et Troia circum

arma amens vidit, magnis exterrita monstris

deriguit visu in medio, calor ossa reliquit;

labitur, et longo vix tandem tempore fatur:

310

'Verane te facies, verus mihi nuntius adfers,

nate dea? Vivisne, aut, si lux alma recessit,

Hector ubi est?' Dixit, lacrimasque effudit et omnem

implevit clamore locum. Vix pauca furenti

subicio, et raris turbatus vocibus hisco:

315

'vivo equidem, vitamque extrema per omnia duco;

ne dubita, nam vera vides.

Heu, quis te casus deiectam coniuge tanto

excipit, aut quae digna satis fortuna revisit

Hectoris Andromachen? Pyrrhin' conubia servas?'

320

Deiecit voltum et demissa voce locuta est:

'O felix una ante alias Priameia virgo,

hostilem ad tumulum Troiae sub moenibus altis

iussa mori, quae sortitus non pertulit ullos,

nec victoris eri tetigit captiva cubile!

325

nos, patria incensa, diversa per aequora vectae,

stirpis Achilleae fastus iuvenemque superbum,

servitio enixae, tulimus: qui deinde, secutus

Ledaeam Hermionen Lacedaemoniosque hymenaeos,

me famulo famulamque Heleno transmisit habendam.

330

Ast illum, ereptae magno inflammatus amore

coniugis et scelerum Furiis agitatus, Orestes

excipit incautum patriasque obtruncat ad aras.

Morte Neoptolemi regnorum reddita cessit

pars Heleno, qui Chaonios cognomine campos

335

Chaoniamque omnem Troiano a Chaone dixit,

Pergamaque Iliacamque iugis hanc addidit arcem.

Sed tibi qui cursum venti, quae fata dedere?

Aut quisnam ignarum nostris deus adpulit oris?

Quid puer Ascanius? superatne et vescitur aura,

340

quem tibi iam Troia---

Ecqua tamen puero est amissae cura parentis?

Ecquid in antiquam virtutem animosque virilis

et pater Aeneas et avunculus excitat Hector?'

Talia fundebat lacrimans longosque ciebat

345

incassum fletus, cum sese a moenibus heros

Priamides multis Helenus comitantibus adfert,

adgnoscitque suos, laetusque ad limina ducit,

et multum lacrimas verba inter singula fundit.

Procedo, et parvam Troiam simulataque magnis

350

Pergama, et arentem Xanthi cognomine rivum

adgnosco, Scaeaeque amplector limina portae.

Nec non et Teucri socia simul urbe fruuntur:

illos porticibus rex accipiebat in amplis;

aulai medio libabant pocula Bacchi,

355

impositis auro dapibus, paterasque tenebant.

Iamque dies alterque dies processit, et aurae

vela vocant tumidoque inflatur carbasus austro.

His vatem adgredior dictis ac talia quaeso:

'Troiugena, interpres divom, qui numina Phoebi,

360

qui tripodas, Clarii laurus, qui sidera sentis,

et volucrum linguas et praepetis omina pennae,

fare age---namque omnem cursum mihi prospera dixit

religio, et cuncti suaserunt numine divi

Italiam petere et terras temptare repostas:

365

sola novum dictuque nefas Harpyia Celaeno

prodigium canit, et tristis denuntiat iras,

obscenamque famem---quae prima pericula vito?

Quidve sequens tantos possim superare labores?'

Hic Helenus, caesis primum de more iuvencis,

370

exorat pacem divom, vittasque resolvit

sacrati capitis, meque ad tua limina, Phoebe,

ipse manu multo suspensum numine ducit,

atque haec deinde canit divino ex ore sacerdos:

'Nate dea,---nam te maioribus ire per altum

375

auspiciis manifesta fides: sic fata deum rex

sortitur, volvitque vices; is vertitur ordo---

pauca tibi e multis, quo tutior hospita lustres

aequora et Ausonio possis considere portu,

expediam dictis; prohibent nam cetera Parcae

380

scire Helenum farique vetat Saturnia Iuno.

Principio Italiam, quam tu iam rere propinquam

vicinosque, ignare, paras invadere portus,

longa procul longis via dividit invia terris.

Ante et Trinacria lentandus remus in unda,

385

et salis Ausonii lustrandum navibus aequor,

infernique lacus, Aeaeaeque insula Circae,

quam tuta possis urbem componere terra:

signa tibi dicam, tu condita mente teneto:

cum tibi sollicito secreti ad fluminis undam

390

litoreis ingens inventa sub ilicibus sus

triginta capitum fetus enixa iacebit.

alba, solo recubans, albi circum ubera nati,

is locus urbis erit, requies ea certa laborum.

Nec tu mensarum morsus horresce futuros:

395

fata viam invenient, aderitque vocatus Apollo.

'Has autem terras, Italique hanc litoris oram,

proxuma quae nostri perfunditur aequoris aestu,

effuge; cuncta malis habitantur moenia Grais.

Hic et Narycii posuerunt moenia Locri,

400

et Sallentinos obsedit milite campos

Lyctius Idomeneus; hic illa ducis Meliboei

parva Philoctetae subnixa Petelia muro.

Quin, ubi transmissae steterint trans aequora classes,

et positis aris iam vota in litore solves,

405

purpureo velare comas adopertus amictu,

ne qua inter sanctos ignis in honore deorum

hostilis facies occurrat et omina turbet.

Hunc socii morem sacrorum, hunc ipse teneto:

hac casti maneant in religione nepotes.

410

'Ast ubi digressum Siculae te admoverit orae

ventus, et angusti rarescent claustra Pelori,

laeva tibi tellus et longo laeva petantur

aequora circuitu: dextrum fuge litus et undas.

Haec loca vi quondam et vasta convolsa ruina---

415

tantum aevi longinqua valet mutare vetustas---

dissiluisse ferunt, cum protinus utraque tellus

una foret; venit medio vi pontus et undis

Hesperium Siculo latus abscidit, arvaque et urbes

litore diductas angusto interluit aestu.

420

Dextrum Scylla latus, laevum implacata Charybdis

obsidet, atque imo barathri ter gurgite vastos

sorbet in abruptum fluctus, rursusque sub auras

erigit alternos et sidera verberat unda.

At Scyllam caecis cohibet spelunca latebris,

425

ora exsertantem et navis in saxa trahentem.

Prima hominis facies et pulchro pectore virgo

pube tenus, postrema immani corpore pristis,

delphinum caudas utero commissa luporum.

Praestat Trinacrii metas lustrare Pachyni

430

cessantem, longos et circumflectere cursus,

quam semel informem vasto vidisse sub antro

Scyllam, et caeruleis canibus resonantia saxa.

'Praeterea, si qua est Heleno prudentia, vati

si qua fides, animum si veris implet Apollo,

435

unum illud tibi, nate dea, proque omnibus unum

praedicam, et repetens iterumque iterumque monebo:

Iunonis magnae primum prece numen adora;

Iunoni cane vota libens, dominamque potentem

supplicibus supera donis: sic denique victor

440

Trinacria finis Italos mittere relicta.

'Huc ubi delatus Cumaeam accesseris urbem,

divinosque lacus, et Averna sonantia silvis,

insanam vatem aspicies, quae rupe sub ima

fata canit, foliisque notas et nomina mandat.

445

Quaecumque in foliis descripsit carmina virgo,

digerit in numerum, atque antro seclusa relinquit.

Illa manent immota locis, neque ab ordine cedunt;

verum eadem, verso tenuis cum cardine ventus

impulit et teneras turbavit ianua frondes,

450

numquam deinde cavo volitantia prendere saxo,

nec revocare situs aut iungere carmina curat:

inconsulti abeunt, sedemque odere Sibyllae.

Hic tibi ne qua morae fuerint dispendia tanti,---

quamvis increpitent socii, et vi cursus in altum

455

vela vocet, possisque sinus implere secundos,---

quin adeas vatem precibusque oracula poscas

ipsa canat, vocemque volens atque ora resolvat.

Illa tibi Italiae populos venturaque bella,

et quo quemque modo fugiasque ferasque laborem

460

expediet, cursusque dabit venerata secundos.

Haec sunt, quae nostra liceat te voce moneri.

Vade age, et ingentem factis fer ad aethera Troiam.'

Quae postquam vates sic ore effatus amico est,

dona dehinc auro gravia sectoque elephanto

465

imperat ad navis ferri, stipatque carinis

ingens argentum, Dodonaeosque lebetas,

loricam consertam hamis auroque trilicem,

et conum insignis galeae cristasque comantis,

arma Neoptolemi; sunt et sua dona parenti.

470

Addit equos, additque duces;

remigium supplet; socios simul instruit armis.

Interea classem velis aptare iubebat

Anchises, fieret vento mora ne qua ferenti.

Quem Phoebi interpres multo compellat honore:

475

'Coniugio, Anchise, Veneris dignate superbo,

cura deum, bis Pergameis erepte ruinis,

ecce tibi Ausoniae tellus; hanc arripe velis.

Et tamen hanc pelago praeterlabare necesse est;

Ausoniae pars illa procul, quam pandit Apollo.

480

Vade' ait 'O felix nati pietate. Quid ultra

provehor, et fando surgentis demoror austros?'

Nec minus Andromache digressu maesta supremo

fert picturatas auri subtemine vestes

et Phrygiam Ascanio chlamydem (nec cedit honore),

485

textilibusque onerat donis, ac talia fatur:

'Accipe et haec, manuum tibi quae monumenta mearum

sint, puer, et longum Andromachae testentur amorem,

coniugis Hectoreae. Cape dona extrema tuorum,

O milli sola mei super Astyanactis imago:

490

sic oculos, sic ille manus, sic ora ferebat;

et nunc aequali tecum pubesceret aevo.'

Hos ego digrediens lacrimis adfabar obortis:

'Vivite felices, quibus est fortuna peracta

iam sua; nos alia ex aliis in fata vocamur.

495

Vobis parta quies; nullum maris aequor arandum,

arva neque Ausoniae semper cedentia retro

quaerenda. Effigiem Xanthi Troiamque videtis

quam vestrae fecere manus, melioribus, opto,

auspiciis, et quae fuerit minus obvia Graiis.

500

Si quando Thybrim vicinaque Thybridis arva

intraro, gentique meae data moenia cernam,

cognatas urbes olim populosque propinquos,

Epiro, Hesperia, quibus idem Dardanus auctor

atque idem casus, unam faciemus utramque

505

Troiam animis; maneat nostros ea cura nepotes.'

Provehimur pelago vicina Ceraunia iuxta,

unde iter Italiam cursusque brevissimus undis.

Sol ruit interea et montes umbrantur opaci;

sternimur optatae gremio telluris ad undam,

510

sortiti remos, passimque in litore sicco

corpora curamus; fessos sopor inrigat artus.

Necdum orbem medium Nox horis acta subibat:

haud segnis strato surgit Palinurus et omnis

explorat ventos, atque auribus aera captat;

515

sidera cuncta notat tacito labentia caelo,

Arcturum pluviasque Hyadas geminosque Triones,

armatumque auro circumspicit Oriona.

Postquam cuncta videt caelo constare sereno,

dat clarum e puppi signum; nos castra movemus,

520

temptamusque viam et velorum pandimus alas.

Iamque rubescebat stellis Aurora fugatis,

cum procul obscuros collis humilemque videmus

Italiam. ''Italiam'' primus conclamat Achates,

''Italiam'' laeto socii clamore salutant.

525

Tum pater Anchises magnum cratera corona

induit, implevitque mero, divosque vocavit

stans celsa in puppi:

'Di maris et terrae tempestatumque potentes,

ferte viam vento facilem et spirate secundi.'

530

Crebrescunt optatae aurae portusque patescit

iam propior, templumque adparet in arce Minervae.

Vela legunt socii et proras ad litora torquent.

Portus ab Euroo fluctu curvatus in arcum,

obiectae salsa spumant aspargine cautes;

535

ipse latet; gemino demittunt bracchia muro

turriti scopuli, refugitque ab litore templum.

Quattuor hic, primum omen, equos in gramine vidi

tondentis campum late, candore nivali.

Et pater Anchises: 'Bellum, O terra hospita, portas

540

bello armantur equi, bellum haec armenta minantur.

Sed tamen idem olim curru succedere sueti

quadrupedes, et frena iugo concordia ferre;

spes et pacis' ait. Tum numina sancta precamur

Palladis armisonae, quae prima accepit ovantis,

545

et capita ante aras Phrygio velamur amictu;

praeceptisque Heleni, dederat quae maxima, rite

Iunoni Argivae iussos adolemus honores.

Haud mora, continuo perfectis ordine votis,

cornua velatarum obvertimus antemarum,

550

Graiugenumque domos suspectaque linquimus arva.

Hinc sinus Herculei (si vera est fama) Tarenti

cernitur; attollit se diva Lacinia contra,

Caulonisque arces et navifragum Scylaceum.

Tum procul e fluctu Trinacria cernitur Aetna,

555

et gemitum ingentem pelagi pulsataque saxa

audimus longe fractasque ad litora voces,

exsultantque vada, atque aestu miscentur harenae.

Et pater Anchises: 'Nimirum haec illa Charybdis:

hos Helenus scopulos, haec saxa horrenda canebat.

560

Eripite, O socii, pariterque insurgite remis!'

Haud minus ac iussi faciunt, primusque rudentem

contorsit laevas proram Palinurus ad undas.

laevam cuncta cohors remis ventisque petivit.

Tollimur in caelum curvato gurgite, et idem

565

subducta ad Manis imos desedimus unda.

Ter scopuli clamorem inter cava saxa dedere:

ter spumam elisam et rorantia vidimus astra.

Interea fessos ventus cum sole reliquit,

ignarique viae Cyclopum adlabimur oris.

570

Portus ab accessu ventorum immotus et ingens

ipse; sed horrificis iuxta tonat Aetna ruinis;

interdumque atram prorumpit ad aethera nubem,

turbine fumantem piceo et candente favilla,

attollitque globos flammarum et sidera lambit;

575

interdum scopulos avolsaque viscera montis

erigit eructans, liquefactaque saxa sub auras

cum gemitu glomerat, fundoque exaestuat imo.

Fama est Enceladi semustum fulmine corpus

urgueri mole hac, ingentemque insuper Aetnam

580

impositam ruptis flammam exspirare caminis;

et fessum quotiens mutet latus, intremere omnem

murmure Trinacriam, et caelum subtexere fumo.

Noctem illam tecti silvis immania monstra

perferimus, nec quae sonitum det causa videmus.

585

Nam neque erant astrorum ignes, nec lucidus aethra

siderea polus, obscuro sed nubila caelo,

et lunam in nimbo nox intempesta tenebat.

Postera iamque dies primo surgebat Eoo,

umentemque Aurora polo dimoverat umbram:

590

cum subito e silvis, macie confecta suprema,

ignoti nova forma viri miserandaque cultu

procedit, supplexque manus ad litora tendit.

Respicimus: dira inluvies inmissaque barba,

consertum tegumen spinis; at cetera Graius,

595

[et quondam patriis ad Troiam missus in armis.]

Isque ubi Dardanios habitus et Troia vidit

arma procul, paulum aspectu conterritus haesit,

continuitque gradum; mox sese ad litora praeceps

cum fletu precibusque tulit: 'Per sidera testor,

600

per superos atque hoc caeli spirabile lumen,

tollite me, Teucri; quascumque abducite terras;

hoc sat erit. Scio me Danais e classibus unum,

et bello Iliacos fateor petiisse Penatis;

pro quo, si sceleris tanta est iniuria nostri,

605

spargite me in fluctus, vastoque inmergite ponto.

Si pereo, hominum manibus periisse iuvabit.'

Dixerat, et genua amplexus genibusque volutans

haerebat. Qui sit, fari, quo sanguine cretus,

hortamur; quae deinde agitet fortuna, fateri.

610

Ipse pater dextram Anchises, haud multa moratus,

dat iuveni, atque animum praesenti pignore firmat.

Ille haec, deposita tandem formidine, fatur:

'Sum patria ex Ithaca, comes infelicis Ulixi,

nomine Achaemenides, Troiam genitore Adamasto

615

paupere---mansissetque utinam fortuna!---profectus.

Hic me, dum trepidi crudelia limina linquunt,

inmemores socii vasto Cyclopis in antro

deseruere. Domus sanie dapibusque cruentis,

intus opaca, ingens; ipse arduus, altaque pulsat

620

sidera---Di, talem terris avertite pestem!---

nec visu facilis nec dictu adfabilis ulli.

Visceribus miserorum et sanguine vescitur atro.

Vidi egomet, duo de numero cum corpora nostro

prensa manu magna, medio resupinus in antro,

625

frangeret ad saxum, sanieque aspersa natarent

limina; vidi atro cum membra fluentia tabo

manderet, et tepidi tremerent sub dentibus artus.

Haud impune quidem; nec talia passus Ulixes,

oblitusve sui est Ithacus discrimine tanto.

630

Nam simul expletus dapibus vinoque sepultus

cervicem inflexam posuit, iacuitque per antrum

immensus, saniem eructans et frusta cruento

per somnum commixta mero, nos magna precati

numina sortitique vices, una undique circum

635

fundimur, et telo lumen terebramus acuto,---

ingens, quod torva solum sub fronte latebat,

Argolici clipei aut Phoebeae lampadis instar,---

et tandem laeti sociorum ulciscimur umbras.

Sed fugite, O miseri, fugite, atque ab litore funem

640

rumpite.

Nam qualis quantusque cavo Polyphemus in antro

lanigeras claudit pecudes atque ubera pressat,

centum alii curva haec habitant ad litora volgo

infandi Cyclopes, et altis montibus errant.

645

Tertia iam lunae se cornua lumine complent,

cum vitam in silvis inter deserta ferarum

lustra domosque traho, vastosque ab rupe Cyclopas

prospicio, sonitumque pedum vocemque tremesco.

Victum infelicem, bacas lapidosaque corna,

650

dant rami et volsis pascunt radicibus herbae.

Omnia conlustrans, hanc primum ad litora classem

conspexi venientem. Huic me, quaecumque fuisset,

addixi: satis est gentem effugisse nefandam.

Vos animam hanc potius quocumque absumite leto.'

655

Vix ea fatus erat, summo cum monte videmus

ipsum inter pecudes vasta se mole moventem

pastorem Polyphemum et litora nota petentem,

monstrum horrendum, informe, ingens, cui lumen ademptum.

Trunca manu pinus regit et vestigia firmat;

660

lanigerae comitantur oves---ea sola voluptas

solamenque mali.

Postquam altos tetigit fluctus et ad aequora venit,

luminis effossi fluidum lavit inde cruorem,

dentibus infrendens gemitu, graditurque per aequor

665

iam medium, necdum fluctus latera ardua tinxit.

Nos procul inde fugam trepidi celerare, recepto

supplice sic merito, tacitique incidere funem;

vertimus et proni certantibus aequora remis.

Sensit, et ad sonitum vocis vestigia torsit;

670

verum ubi nulla datur dextra adfectare potestas,

nec potis Ionios fluctus aequare sequendo,

clamorem immensum tollit, quo pontus et omnes

contremuere undae, penitusque exterrita tellus

Italiae, curvisque immugiit Aetna cavernis.

675

At genus e silvis Cyclopum et montibus altis

excitum ruit ad portus et litora complent.

Cernimus adstantis nequiquam lumine torvo

Aetnaeos fratres, caelo capita alta ferentis,

concilium horrendum: quales cum vertice celso

680

aeriae quercus, aut coniferae cyparissi

constiterunt, silva alta Iovis, lucusve Dianae.

Praecipites metus acer agit quocumque rudentis

excutere, et ventis intendere vela secundis.

Contra iussa monent Heleni Scyllam atque Charybdin

685

inter, utramque viam leti discrimine parvo,

ni teneant cursus; certum est dare lintea retro.

Ecce autem Boreas angusta ab sede Pelori

missus adest. Vivo praetervehor ostia saxo

Pantagiae Megarosque sinus Thapsumque iacentem.

690

Talia monstrabat relegens errata retrorsus

litora Achaemenides; comes infelicis Ulixi.

Sicanio praetenta sinu iacet insula contra

Plemyrium undosum; nomen dixere priores

Ortygiam. Alpheum fama est huc Elidis amnem

695

occultas egisse vias subter mare; qui nunc

ore, Arethusa, tuo Siculis confunditur undis.

Iussi numina magna loci veneramur; et inde

exsupero praepingue solum stagnantis Helori.

Hinc altas cautes proiectaque saxa Pachyni

700

radimus, et fatis numquam concessa moveri

adparet Camerina procul campique Geloi,

immanisque Gela fluvii cognomine dicta.

Arduus inde Acragas ostentat maxuma longe

moenia, magnanimum quondam generator equorum;

705

teque datis linquo ventis, palmosa Selinus,

et vada dura lego saxis Lilybeia caecis.

Hinc Drepani me portus et inlaetabilis ora

accipit. Hic, pelagi tot tempestatibus actis,

heu genitorem, omnis curae casusque levamen,

710

amitto Anchisen: hic me, pater optume, fessum

deseris, heu, tantis nequiquam erepte periclis!

Nec vates Helenus, cum multa horrenda moneret,

hos mihi praedixit luctus, non dira Celaeno.

Hic labor extremus, longarum haec meta viarum.

715

Hinc me digressum vestris deus adpulit oris.

Sic pater Aeneas intentis omnibus unus

fata renarrabat divom, cursusque docebat.

Conticuit tandem, factoque hic fine quievit.

At regina gravi iamdudum saucia cura

volnus alit venis, et caeco carpitur igni.

Multa viri virtus animo, multusque recursat

gentis honos: haerent infixi pectore voltus

5

verbaque, nec placidam membris dat cura quietem.

Postera Phoebea lustrabat lampade terras,

umentemque Aurora polo dimoverat umbram,

cum sic unanimam adloquitur male sana sororem:

'Anna soror, quae me suspensam insomnia terrent!

10

Quis novus hic nostris successit sedibus hospes,

quem sese ore ferens, quam forti pectore et armis!

Credo equidem, nec vana fides, genus esse deorum.

Degeneres animos timor arguit: heu, quibus ille

iactatus fatis! Quae bella exhausta canebat!

15

Si mihi non animo fixum immotumque sederet,

ne cui me vinclo vellem sociare iugali,

postquam primus amor deceptam morte fefellit;

si non pertaesum thalami taedaeque fuisset,

huic uni forsan potui succumbere culpae.

20

Anna, fatebor enim, miseri post fata Sychaei

coniugis et sparsos fraterna caede Penatis,

solus hic inflexit sensus, animumque labantem

impulit: adgnosco veteris vestigia flammae.

Sed mihi vel tellus optem prius ima dehiscat,

25

vel Pater omnipotens adigat me fulmine ad umbras,

pallentis umbras Erebi noctemque profundam,

ante, Pudor, quam te violo, aut tua iura resolvo.

Ille meos, primus qui me sibi iunxit, amores

abstulit; ille habeat secum servetque sepulchro.'

30

Sic effata sinum lacrimis implevit obortis.

Anna refert: 'O luce magis dilecta sorori,

solane perpetua maerens carpere iuventa,

nec dulcis natos, Veneris nec praemia noris?

Id cinerem aut Manis credis curare sepultos?

35

Esto: aegram nulli quondam flexere mariti,

non Libyae, non ante Tyro; despectus Iarbas

ductoresque alii, quos Africa terra triumphis

dives alit: placitone etiam pugnabis amori?

Nec venit in mentem, quorum consederis arvis?

40

Hinc Gaetulae urbes, genus insuperabile bello,

et Numidae infreni cingunt et inhospita Syrtis;

hinc deserta siti regio, lateque furentes

Barcaei. Quid bella Tyro surgentia dicam,

germanique minas?

45

Dis equidem auspicibus reor et Iunone secunda

hunc cursum Iliacas vento tenuisse carinas.

Quam tu urbem, soror, hanc cernes, quae surgere regna

coniugio tali! Teucrum comitantibus armis

Punica se quantis attollet gloria rebus!

50

Tu modo posce deos veniam, sacrisque litatis

indulge hospitio, causasque innecte morandi,

dum pelago desaevit hiemps et aquosus Orion,

quassataeque rates, dum non tractabile caelum.'

His dictis incensum animum inflammavit amore,

55

spemque dedit dubiae menti, solvitque pudorem.

Principio delubra adeunt, pacemque per aras

exquirunt; mactant lectas de more bidentis

legiferae Cereri Phoeboque patrique Lyaeo,

Iunoni ante omnis, cui vincla iugalia curae.

60

Ipsa, tenens dextra pateram, pulcherrima Dido

candentis vaccae media inter cornua fundit,

aut ante ora deum pinguis spatiatur ad aras,

instauratque diem donis, pecudumque reclusis

pectoribus inhians spirantia consulit exta.

65

Heu vatum ignarae mentes! quid vota furentem,

quid delubra iuvant? Est mollis flamma medullas

interea, et tacitum vivit sub pectore volnus.

Uritur infelix Dido, totaque vagatur

urbe furens, qualis coniecta cerva sagitta,

70

quam procul incautam nemora inter Cresia fixit

pastor agens telis, liquitque volatile ferrum

nescius; illa fuga silvas saltusque peragrat

Dictaeos; haeret lateri letalis arundo.

Nunc media Aenean secum per moenia ducit,

75

Sidoniasque ostentat opes urbemque paratam;

incipit effari, mediaque in voce resistit;

nunc eadem labente die convivia quaerit,

Iliacosque iterum demens audire labores

exposcit, pendetque iterum narrantis ab ore.

80

Post, ubi digressi, lumenque obscura vicissim

luna premit suadentque cadentia sidera somnos,

sola domo maeret vacua, stratisque relictis

incubat, illum absens absentem auditque videtque;

aut gremio Ascanium, genitoris imagine capta,

85

detinet, infandum si fallere possit amorem.

Non coeptae adsurgunt turres, non arma iuventus

exercet, portusve aut propugnacula bello

tuta parant; pendent opera interrupta, minaeque

murorum ingentes aequataque machina caelo.

90

Quam simul ac tali persensit peste teneri

cara Iovis coniunx, nec famam obstare furori,

talibus adgreditur Venerem Saturnia dictis:

'Egregiam vero laudem et spolia ampla refertis

tuque puerque tuus, magnum et memorabile nomen,

95

una dolo divom si femina victa duorum est!

Nec me adeo fallit veritam te moenia nostra

suspectas habuisse domos Karthaginis altae.

Sed quis erit modus, aut quo nunc certamine tanto?

Quin potius pacem aeternam pactosque hymenaeos

100

exercemus? Habes, tota quod mente petisti:

ardet amans Dido, traxitque per ossa furorem.

Communem hunc ergo populum paribusque regamus

auspiciis; liceat Phrygio servire marito,

dotalisque tuae Tyrios permittere dextrae.'

105

Olli -- sensit enim simulata mente locutam,

quo regnum Italiae Libycas averteret oras --

sic contra est ingressa Venus: 'Quis talia demens

abnuat, aut tecum malit contendere bello,

si modo, quod memoras, factum fortuna sequatur.

110

Sed fatis incerta feror, si Iuppiter unam

esse velit Tyriis urbem Troiaque profectis,

miscerive probet populos, aut foedera iungi.

Tu coniunx tibi fas animum temptare precando.

Perge; sequar. Tum sic excepit regia Iuno:

115

'Mecum erit iste labor: nunc qua ratione, quod instat

confieri possit, paucis, adverte, docebo.

Venatum Aeneas unaque miserrima Dido

in nemus ire parant, ubi primos crastinus ortus

extulerit Titan, radiisque retexerit orbem.

120

His ego nigrantem commixta grandine nimbum,

dum trepidant alae, saltusque indagine cingunt,

desuper infundam, et tonitru caelum omne ciebo.

Diffugient comites et nocte tegentur opaca:

speluncam Dido dux et Troianus eandem

125

devenient; adero, et, tua si mihi certa voluntas,

[conubio iungam stabili propriamque dicabo,]

hic hymenaeus erit.' -- Non adversata petenti

adnuit, atque dolis risit Cytherea repertis.

Oceanum interea surgens Aurora reliquit.

130

It portis iubare exorto delecta iuventus;

retia rara, plagae, lato venabula ferro,

Massylique ruunt equites et odora canum vis.

Reginam thalamo cunctantem ad limina primi

Poenorum exspectant, ostroque insignis et auro

135

stat sonipes, ac frena ferox spumantia mandit.

Tandem progreditur, magna stipante caterva,

Sidoniam picto chlamydem circumdata limbo.

Cui pharetra ex auro, crines nodantur in aurum,

aurea purpuream subnectit fibula vestem.

140

Nec non et Phrygii comites et laetus Iulus

incedunt. Ipse ante alios pulcherrimus omnis

infert se socium Aeneas atque agmina iungit.

Qualis ubi hibernam Lyciam Xanthique fluenta

deserit ac Delum maternam invisit Apollo,

145

instauratque choros, mixtique altaria circum

Cretesque Dryopesque fremunt pictique Agathyrsi;

ipse iugis Cynthi graditur, mollique fluentem

fronde premit crinem fingens atque implicat auro;

tela sonant umeris: haud illo segnior ibat

150

Aeneas; tantum egregio decus enitet ore.

Postquam altos ventum in montis atque invia lustra,

ecce ferae, saxi deiectae vertice, caprae

decurrere iugis; alia de parte patentis

transmittunt cursu campos atque agmina cervi

155

pulverulenta fuga glomerant montisque relinquunt.

At puer Ascanius mediis in vallibus acri

gaudet equo, iamque hos cursu, iam praeterit illos,

spumantemque dari pecora inter inertia votis

optat aprum, aut fulvum descendere monte leonem.

160

Interea magno misceri murmure caelum

incipit; insequitur commixta grandine nimbus;

et Tyrii comites passim et Troiana iuventus

Dardaniusque nepos Veneris diversa per agros

tecta metu petiere; ruunt de montibus amnes.

165

Speluncam Dido dux et Troianus eandem

deveniunt: prima et Tellus et pronuba Iuno

dant signum; fulsere ignes et conscius aether

conubiis, summoque ulularunt vertice nymphae.

Ille dies primus leti primusque malorum

170

causa fuit; neque enim specie famave movetur,

nec iam furtivum Dido meditatur amorem:

coniugium vocat; hoc praetexit nomine culpam.

Extemplo Libyae magnas it Fama per urbes --

Fama, malum qua non aliud velocius ullum;

175

mobilitate viget, viresque adquirit eundo,

parva metu primo, mox sese attollit in auras,

ingrediturque solo, et caput inter nubila condit.

Illam Terra parens, ira inritata deorum,

extremam (ut perhibent) Coeo Enceladoque sororem

180

progenuit, pedibus celerem et pernicibus alis,

monstrum horrendum, ingens, cui, quot sunt corpore plumae

tot vigiles oculi subter, mirabile dictu,

tot linguae, totidem ora sonant, tot subrigit aures.

Nocte volat caeli medio terraeque per umbram,

185

stridens, nec dulci declinat lumina somno;

luce sedet custos aut summi culmine tecti,

turribus aut altis, et magnas territat urbes;

tam ficti pravique tenax, quam nuntia veri.

Haec tum multiplici populos sermone replebat

190

gaudens, et pariter facta atque infecta canebat:

venisse Aenean, Troiano sanguine cretum,

cui se pulchra viro dignetur iungere Dido;

nunc hiemem inter se luxu, quam longa, fovere

regnorum immemores turpique cupidine captos.

195

Haec passim dea foeda virum diffundit in ora.

Protinus ad regem cursus detorquet Iarban,

incenditque animum dictis atque aggerat iras.

Hic Hammone satus, rapta Garamantide Nympha,

templa Iovi centum latis immania regnis,

200

centum aras posuit, vigilemque sacraverat ignem,

excubias divom aeternas, pecudumque cruore

pingue solum et variis florentia limina sertis.

Isque amens animi et rumore accensus amaro

dicitur ante aras media inter numina divom

205

multa Iovem manibus supplex orasse supinis:

'Iuppiter omnipotens, cui nunc Maurusia pictis

gens epulata toris Lenaeum libat honorem,

aspicis haec, an te, genitor, cum fulmina torques,

nequiquam horremus, caecique in nubibus ignes

210

terrificant animos et inania murmura miscent?

Femina, quae nostris errans in finibus urbem

exiguam pretio posuit, cui litus arandum

cuique loci leges dedimus, conubia nostra

reppulit, ac dominum Aenean in regna recepit.

215

Et nunc ille Paris cum semiviro comitatu,

Maeonia mentum mitra crinemque madentem

subnexus, rapto potitur: nos munera templis

quippe tuis ferimus, famamque fovemus inanem.'

Talibus orantem dictis arasque tenentem

220

audiit omnipotens, oculosque ad moenia torsit

regia et oblitos famae melioris amantes.

Tum sic Mercurium adloquitur ac talia mandat:

'Vade age, nate, voca Zephyros et labere pennis,

Dardaniumque ducem, Tyria Karthagine qui nunc

225

exspectat, fatisque datas non respicit urbes,

adloquere, et celeris defer mea dicta per auras.

Non illum nobis genetrix pulcherrima talem

promisit, Graiumque ideo bis vindicat armis;

sed fore, qui gravidam imperiis belloque frementem

230

Italiam regeret, genus alto a sanguine Teucri

proderet, ac totum sub leges mitteret orbem.

Si nulla accendit tantarum gloria rerum,

nec super ipse sua molitur laude laborem,

Ascanione pater Romanas invidet arces?

235

Quid struit, aut qua spe inimica in gente moratur,

nec prolem Ausoniam et Lavinia respicit arva?

Naviget: haec summa est; hic nostri nuntius esto.'

Dixerat. Ille patris magni parere parabat

imperio; et primum pedibus talaria nectit

240

aurea, quae sublimem alis sive aequora supra

seu terram rapido pariter cum flamine portant;

tum virgam capit: hac animas ille evocat Orco

pallentis, alias sub Tartara tristia mittit,

dat somnos adimitque, et lumina morte resignat.

245

Illa fretus agit ventos, et turbida tranat

nubila; iamque volans apicem et latera ardua cernit

Atlantis duri, caelum qui vertice fulcit,

Atlantis, cinctum adsidue cui nubibus atris

piniferum caput et vento pulsatur et imbri;

250

nix umeros infusa tegit; tum flumina mento

praecipitant senis, et glacie riget horrida barba.

Hic primum paribus nitens Cyllenius alis

constitit; hinc toto praeceps se corpore ad undas

misit, avi similis, quae circum litora, circum

255

piscosos scopulos humilis volat aequora iuxta.

Haud aliter terras inter caelumque volabat,

litus harenosum Libyae ventosque secabat

materno veniens ab avo Cyllenia proles.

Ut primum alatis tetigit magalia plantis,

260

Aenean fundantem arces ac tecta novantem

conspicit; atque illi stellatus iaspide fulva

ensis erat, Tyrioque ardebat murice laena

demissa ex umeris, dives quae munera Dido

fecerat, et tenui telas discreverat auro.

265

Continuo invadit: 'Tu nunc Karthaginis altae

fundamenta locas, pulchramque uxorius urbem

exstruis, heu regni rerumque oblite tuarum?

Ipse deum tibi me claro demittit Olympo

regnator, caelum ac terras qui numine torquet;

270

ipse haec ferre iubet celeris mandata per auras:

quid struis, aut qua spe Libycis teris otia terris?

Si te nulla movet tantarum gloria rerum,

[nec super ipse tua moliris laude laborem,]

Ascanium surgentem et spes heredis Iuli

275

respice, cui regnum Italiae Romanaque tellus

debentur.' Tali Cyllenius ore locutus

mortalis visus medio sermone reliquit,

et procul in tenuem ex oculis evanuit auram.

At vero Aeneas aspectu obmutuit amens,

280

arrectaeque horrore comae, et vox faucibus haesit.

Ardet abire fuga dulcisque relinquere terras,

attonitus tanto monitu imperioque deorum.

Heu quid agat? Quo nunc reginam ambire furentem

audeat adfatu? Quae prima exordia sumat?

285

Atque animum nunc huc celerem, nunc dividit illuc,

in partisque rapit varias perque omnia versat.

Haec alternanti potior sententia visa est:

Mnesthea Sergestumque vocat fortemque Serestum,

classem aptent taciti sociosque ad litora cogant,

290

arma parent, et quae rebus sit causa novandis

dissimulent; sese interea, quando optuma Dido

nesciat et tantos rumpi non speret amores,

temptaturum aditus, et quae mollissima fandi

tempora, quis rebus dexter modus. Ocius omnes

295

imperio laeti parent ac iussa facessunt.

At regina dolos -- quis fallere possit amantem?

praesensit, motusque excepit prima futuros,

omnia tuta timens. Eadem impia Fama furenti

detulit armari classem cursumque parari.

300

Saevit inops animi, totamque incensa per urbem

bacchatur, qualis commotis excita sacris

Thyias, ubi audito stimulant trieterica Baccho

orgia, nocturnusque vocat clamore Cithaeron.

Tandem his Aenean compellat vocibus ultro:

305

'Dissimulare etiam sperasti, perfide, tantum

posse nefas, tacitusque mea decedere terra?

Nec te noster amor, nec te data dextera quondam,

nec moritura tenet crudeli funere Dido?

Quin etiam hiberno moliris sidere classem,

310

et mediis properas aquilonibus ire per altum,

crudelis? Quid, si non arva aliena domosque

ignotas peteres, sed Troia antiqua maneret,

Troia per undosum peteretur classibus aequor

Mene fugis? Per ego has lacrimas dextramque tuam te

315

(quando aliud mihi iam miserae nihil ipsa reliqui)

per conubia nostra, per inceptos hymenaeos,

si bene quid de te merui, fuit aut tibi quicquam

dulce meum, miserere domus labentis, et istam --

oro, si quis adhuc precibus locus -- exue mentem.

320

Te propter Libycae gentes Nomadumque tyranni

odere, infensi Tyrii; te propter eundem

exstinctus pudor, et, qua sola sidera adibam,

fama prior. Cui me moribundam deseris, hospes?

Hoc solum nomen quoniam de coniuge restat.

325

Quid moror? An mea Pygmalion dum moenia frater

destruat, aut captam ducat Gaetulus Iarbas?

Saltem si qua mihi de te suscepta fuisset

ante fugam suboles, si quis mihi parvulus aula

luderet Aeneas, qui te tamen ore referret,

330

non equidem omnino capta ac deserta viderer.'

Dixerat. Ille Iovis monitis immota tenebat

lumina, et obnixus curam sub corde premebat.

Tandem pauca refert: 'Ego te, quae plurima fando

enumerare vales, numquam, regina, negabo

335

promeritam; nec me meminisse pigebit Elissae,

dum memor ipse mei, dum spiritus hos regit artus.

Pro re pauca loquar. Neque ego hanc abscondere furto

speravi -- ne finge -- fugam, nec coniugis umquam

praetendi taedas, aut haec in foedera veni.

340

Me si fata meis paterentur ducere vitam

auspiciis et sponte mea componere curas,

urbem Troianam primum dulcisque meorum

reliquias colerem, Priami tecta alta manerent,

et recidiva manu posuissem Pergama victis.

345

Sed nunc Italiam magnam Gryneus Apollo,

Italiam Lyciae iussere capessere sortes:

hic amor, haec patria est. Si te Karthaginis arces,

Phoenissam, Libycaeque aspectus detinet urbis,

quae tandem, Ausonia Teucros considere terra,

350

invidia est? Et nos fas extera quaerere regna.

Me patris Anchisae, quotiens umentibus umbris

nox operit terras, quotiens astra ignea surgunt,

admonet in somnis et turbida terret imago;

me puer Ascanius capitisque iniuria cari,

355

quem regno Hesperiae fraudo et fatalibus arvis.

Nunc etiam interpres divom, Iove missus ab ipso --

testor utrumque caput -- celeris mandata per auras

detulit; ipse deum manifesto in lumine vidi

intrantem muros, vocemque his auribus hausi.

360

Desine meque tuis incendere teque querelis:

Italiam non sponte sequor.'

Talia dicentem iamdudum aversa tuetur,

huc illuc volvens oculos, totumque pererrat

luminibus tacitis, et sic accensa profatur:

365

'Nec tibi diva parens, generis nec Dardanus auctor,

perfide; sed duris genuit te cautibus horrens

Caucasus, Hyrcanaeque admorunt ubera tigres.

Nam quid dissimulo, aut quae me ad maiora reservo?

Num fletu ingemuit nostro? Num lumina flexit?

370

Num lacrimas victus dedit, aut miseratus amantem est?

Quae quibus anteferam? Iam iam nec maxuma Iuno,

nec Saturnius haec oculis pater aspicit aequis.

Nusquam tuta fides. Eiectum litore, egentem

excepi, et regni demens in parte locavi;

375

amissam classem, socios a morte reduxi.

Heu furiis incensa feror! Nunc augur Apollo,

nunc Lyciae sortes, nunc et Iove missus ab ipso

interpres divom fert horrida iussa per auras.

Scilicet is Superis labor est, ea cura quietos

380

sollicitat. Neque te teneo, neque dicta refello.

I, sequere Italiam ventis, pete regna per undas.

Spero equidem mediis, si quid pia numina possunt,

supplicia hausurum scopulis, et nomine Dido

saepe vocaturum. Sequar atris ignibus absens,

385

et, cum frigida mors anima seduxerit artus,

omnibus umbra locis adero. Dabis, improbe, poenas.

Audiam et haec Manis veniet mihi fama sub imos.'

His medium dictis sermonem abrumpit, et auras

aegra fugit, seque ex oculis avertit et aufert,

390

linquens multa metu cunctantem et multa parantem

dicere. Suscipiunt famulae, conlapsaque membra

marmoreo referunt thalamo stratisque reponunt.

At pius Aeneas, quamquam lenire dolentem

solando cupit et dictis avertere curas,

395

multa gemens magnoque animum labefactus amore,

iussa tamen divom exsequitur, classemque revisit.

Tum vero Teucri incumbunt, et litore celsas

deducunt toto naves: natat uncta carina;

frondentisque ferunt remos et robora silvis

400

infabricata, fugae studio.

Migrantis cernas, totaque ex urbe ruentis.

Ac velut ingentem formicae farris acervum

cum populant, hiemis memores, tectoque reponunt;

it nigrum campis agmen, praedamque per herbas

405

convectant calle angusto; pars grandia trudunt

obnixae frumenta umeris; pars agmina cogunt

castigantque moras; opere omnis semita fervet.

Quis tibi tum, Dido, cernenti talia sensus?

quosve dabas gemitus, cum litora fervere late

410

prospiceres arce ex summa, totumque videres

misceri ante oculos tantis clamoribus aequor?

Improbe Amor, quid non mortalia pectora cogis?

Ire iterum in lacrimas, iterum temptare precando

cogitur, et supplex animos submittere amori,

415

ne quid inexpertum frustra moritura relinquat.

'Anna, vides toto properari litore; circum

undique convenere; vocat iam carbasus auras,

puppibus et laeti nautae imposuere coronas.

Hunc ego si potui tantum sperare dolorem,

420

et perferre, soror, potero. Miserae hoc tamen unum

exsequere, Anna, mihi. Solam nam perfidus ille

te colere, arcanos etiam tibi credere sensus;

sola viri mollis aditus et tempora noras.

I, soror, atque hostem supplex adfare superbum:

425

non ego cum Danais Troianam exscindere gentem

Aulide iuravi, classemve ad Pergama misi,

nec patris Anchisae cineres Manisve revelli,

cur mea dicta neget duras demittere in auris.

Quo ruit? Extremum hoc miserae det munus amanti:

430

exspectet facilemque fugam ventosque ferentis.

Non iam coniugium antiquum, quod prodidit, oro,

nec pulcro ut Latio careat regnumque relinquat:

tempus inane peto, requiem spatiumque furori,

dum mea me victam doceat fortuna dolere.

435

Extremam hanc oro veniam -- miserere sororis --

quam mihi cum dederit, cumulatam morte remittam.'

Talibus orabat, talisque miserrima fletus

fertque refertque soror: sed nullis ille movetur

fletibus, aut voces ullas tractabilis audit;

440

fata obstant, placidasque viri deus obstruit auris.

Ac, velut annoso validam cum robore quercum

Alpini Boreae nunc hinc nunc flatibus illinc

eruere inter se certant; it stridor, et altae

consternunt terram concusso stipite frondes;

445

ipsa haeret scopulis, et, quantum vertice ad auras

aetherias, tantum radice in Tartara tendit:

haud secus adsiduis hinc atque hinc vocibus heros

tunditur, et magno persentit pectore curas;

mens immota manet; lacrimae volvuntur inanes.

450

Tum vero infelix fatis exterrita Dido

mortem orat; taedet caeli convexa tueri.

Quo magis inceptum peragat lucemque relinquat,

vidit, turicremis cum dona imponeret aris,

horrendum dictu, latices nigrescere sacros,

455

fusaque in obscenum se vertere vina cruorem.

Hoc visum nulli, non ipsi effata sorori.

Praeterea fuit in tectis de marmore templum

coniugis antiqui, miro quod honore colebat,

velleribus niveis et festa fronde revinctum:

460

hinc exaudiri voces et verba vocantis

visa viri, nox cum terras obscura teneret;

solaque culminibus ferali carmine bubo

saepe queri et longas in fletum ducere voces;

multaque praeterea vatum praedicta priorum

465

terribili monitu horrificant. Agit ipse furentem

in somnis ferus Aeneas; semperque relinqui

sola sibi, semper longam incomitata videtur

ire viam, et Tyrios deserta quaerere terra.

Eumenidum veluti demens videt agmina Pentheus,

470

et solem geminum et duplicis se ostendere Thebas;

aut Agamemnonius scaenis agitatus Orestes

armatam facibus matrem et serpentibus atris

cum fugit, ultricesque sedent in limine Dirae.

Ergo ubi concepit furias evicta dolore

475

decrevitque mori, tempus secum ipsa modumque

exigit, et, maestam dictis adgressa sororem,

consilium voltu tegit, ac spem fronte serenat:

'Inveni, germana, viam -- gratare sorori --

quae mihi reddat eum, vel eo me solvat amantem.

480

Oceani finem iuxta solemque cadentem

ultimus Aethiopum locus est, ubi maxumus Atlas

axem humero torquet stellis ardentibus aptum:

hinc mihi Massylae gentis monstrata sacerdos,

Hesperidum templi custos, epulasque draconi

485

quae dabat, et sacros servabat in arbore ramos,

spargens umida mella soporiferumque papaver.

Haec se carminibus promittit solvere mentes

quas velit, ast aliis duras immittere curas,

sistere aquam fluviis, et vertere sidera retro;

490

nocturnosque movet Manis: mugire videbis

sub pedibus terram, et descendere montibus ornos.

Testor, cara, deos et te, germana, tuumque

dulce caput, magicas invitam accingier artes.

Tu secreta pyram tecto interiore sub auras

495

erige, et arma viri, thalamo quae fixa reliquit

impius, exuviasque omnis, lectumque iugalem,

quo perii, superimponas: abolere nefandi

cuncta viri monumenta iuvat, monstratque sacerdos.'

Haec effata silet; pallor simul occupat ora.

500

Non tamen Anna novis praetexere funera sacris

germanam credit, nec tantos mente furores

concipit, aut graviora timet, quam morte Sychaei:

ergo iussa parat.

At regina, pyra penetrali in sede sub auras

505

erecta ingenti taedis atque ilice secta,

intenditque locum sertis, et fronde coronat

funerea; super exuvias ensemque relictum

effigiemque toro locat, haud ignara futuri.

Stant arae circum, et crines effusa sacerdos

510

ter centum tonat ore deos, Erebumque Chaosque,

tergeminamque Hecaten, tria virginis ora Dianae.

Sparserat et latices simulatos fontis Averni,

falcibus et messae ad lunam quaeruntur a\"enis

pubentes herbae nigri cum lacte veneni;

515

quaeritur et nascentis equi de fronte revolsus

et matri praereptus amor.

Ipsa mola manibusque piis altaria iuxta,

unum exuta pedem vinclis, in veste recincta,

testatur moritura deos et conscia fati

520

sidera; tum, si quod non aequo foedere amantes

curae numen habet iustumque memorque, precatur.

Nox erat, et placidum carpebant fessa soporem

corpora per terras, silvaeque et saeva quierant

525

aequora: cum medio volvuntur sidera lapsu,

cum tacet omnis ager, pecudes pictaeque volucres,

quaeque lacus late liquidos, quaeque aspera dumis

rura tenent, somno positae sub nocte silenti

[lenibant curas, et corda oblita laborum].

At non infelix animi Phoenissa, nec umquam

530

Solvitur in somnos, oculisve aut pectore noctem

accipit: ingeminant curae, rursusque resurgens

saevit amor, magnoque irarum fluctuat aestu.

Sic adeo insistit, secumque ita corde volutat:

'En, quid ago? Rursusne procos inrisa priores

535

experiar, Nomadumque petam conubia supplex,

quos ego sim totiens iam dedignata maritos?

Iliacas igitur classes atque ultima Teucrum

iussa sequar? Quiane auxilio iuvat ante levatos,

et bene apud memores veteris stat gratia facti?

540

Quis me autem, fac velle, sinet, ratibusve superbis

invisam accipiet? Nescis heu, perdita, necdum

Laomedonteae sentis periuria gentis?

Quid tum, sola fuga nautas comitabor ovantes,

an Tyriis omnique manu stipata meorum

545

inferar, et, quos Sidonia vix urbe revelli,

rursus agam pelago, et ventis dare vela iubebo?

Quin morere, ut merita es, ferroque averte dolorem.

Tu lacrimis evicta meis, tu prima furentem

his, germana, malis oneras atque obicis hosti.

550

Non licuit thalami expertem sine crimine vitam

degere, more ferae, tales nec tangere curas!

Non servata fides cineri promissa Sychaeo!'

Tantos illa suo rumpebat pectore questus.

Aeneas celsa in puppi, iam certus eundi,

555

carpebat somnos, rebus iam rite paratis.

Huic se forma dei voltu redeuntis eodem

obtulit in somnis, rursusque ita visa monere est --

omnia Mercurio similis, vocemque coloremque

et crinis flavos et membra decora iuventa:

560

'Nate dea, potes hoc sub casu ducere somnos,

nec, quae te circum stent deinde pericula, cernis,

demens, nec Zephyros audis spirare secundos?

Illa dolos dirumque nefas in pectore versat,

certa mori, varioque irarum fluctuat aestu.

565

Non fugis hinc praeceps, dum praecipitare potestas?

Iam mare turbari trabibus, saevasque videbis

conlucere faces, iam fervere litora flammis,

si te his attigerit terris Aurora morantem.

Heia age, rumpe moras. Varium et mutabile semper

570

femina.' Sic fatus, nocti se immiscuit atrae.

Tum vero Aeneas, subitis exterritus umbris,

corripit e somno corpus, sociosque fatigat:

'Praecipites vigilate, viri, et considite transtris;

solvite vela citi. Deus aethere missus ab alto

575

festinare fugam tortosque incidere funes

ecce iterum stimulat. Sequimur te, sancte deorum,

quisquis es, imperioque iterum paremus ovantes.

Adsis o placidusque iuves, et sidera caelo

dextra feras.' Dixit, vaginaque eripit ensem

580

fulmineum, strictoque ferit retinacula ferro.

Idem omnes simul ardor habet, rapiuntque ruuntque;

litora deseruere; latet sub classibus aequor;

adnixi torquent spumas et caerula verrunt.

Et iam prima novo spargebat lumine terras

585

Tithoni croceum linquens Aurora cubile.

Regina e speculis ut primum albescere lucem

vidit, et aequatis classem procedere velis,

litoraque et vacuos sensit sine remige portus,

terque quaterque manu pectus percussa decorum,

590

flaventesque abscissa comas, 'Pro Iuppiter, ibit

hic' ait 'et nostris inluserit advena regnis?

Non arma expedient, totaque ex urbe sequentur,

deripientque rates alii navalibus? Ite,

ferte citi flammas, date vela, impellite remos! --

595

Quid loquor, aut ubi sum? Quae mentem insania mutat?

Infelix Dido, nunc te facta impia tangunt.

Tum decuit, cum sceptra dabas. -- En dextra fidesque,

quem secum patrios aiunt portare Penates,

quem subiisse umeris confectum aetate parentem!

600

Non potui abreptum divellere corpus, et undis

spargere? Non socios, non ipsum absumere ferro

Ascanium, patriisque epulandum ponere mensis? --

Verum anceps pugnae fuerat fortuna: -- fuisset.

Quem metui moritura? Faces in castra tulissem,

605

implessemque foros flammis, natumque patremque

cum genere extinxem, memet super ipsa dedissem.

'Sol, qui terrarum flammis opera omnia lustras,

tuque harum interpres curarum et conscia Iuno,

nocturnisque Hecate triviis ululata per urbes,

610

et Dirae ultrices, et di morientis Elissae,

accipite haec, meritumque malis advertite numen,

et nostras audite preces. Si tangere portus

infandum caput ac terris adnare necesse est,

et sic fata Iovis poscunt, hic terminus haeret:

615

at bello audacis populi vexatus et armis,

finibus extorris, complexu avulsus Iuli,

auxilium imploret, videatque indigna suorum

funera; nec, cum se sub leges pacis iniquae

tradiderit, regno aut optata luce fruatur,

620

sed cadat ante diem, mediaque inhumatus harena.

Haec precor, hanc vocem extremam cum sanguine fundo.

Tum vos, o Tyrii, stirpem et genus omne futurum

exercete odiis, cinerique haec mittite nostro

munera. Nullus amor populis, nec foedera sunto.

625

Exoriare aliquis nostris ex ossibus ultor,

qui face Dardanios ferroque sequare colonos,

nunc, olim, quocumque dabunt se tempore vires.

Litora litoribus contraria, fluctibus undas

imprecor, arma armis; pugnent ipsique nepotesque.'

630

Haec ait, et partis animum versabat in omnis,

invisam quaerens quam primum abrumpere lucem.

Tum breviter Barcen nutricem adfata Sychaei;

namque suam patria antiqua cinis ater habebat:

'Annam cara mihi nutrix huc siste sororem;

635

dic corpus properet fluviali spargere lympha,

et pecudes secum et monstrata piacula ducat:

sic veniat; tuque ipsa pia tege tempora vitta.

Sacra Iovi Stygio, quae rite incepta paravi,

perficere est animus, finemque imponere curis,

640

Dardaniique rogum capitis permittere flammae.'

Sic ait: illa gradum studio celerabat anili.

At trepida, et coeptis immanibus effera Dido,

sanguineam volvens aciem, maculisque trementis

interfusa genas, et pallida morte futura,

645

interiora domus inrumpit limina, et altos

conscendit furibunda rogos, ensemque recludit

Dardanium, non hos quaesitum munus in usus.

Hic, postquam Iliacas vestes notumque cubile

conspexit, paulum lacrimis et mente morata,

650

incubuitque toro, dixitque novissima verba:

'Dulces exuviae, dum fata deusque sinebant,

accipite hanc animam, meque his exsolvite curis.

Vixi, et, quem dederat cursum fortuna, peregi,

et nunc magna mei sub terras ibit imago.

655

Urbem praeclaram statui; mea moenia vidi;

ulta virum, poenas inimico a fratre recepi;

felix, heu nimium felix, si litora tantum

numquam Dardaniae tetigissent nostra carinae!'

Dixit, et, os impressa toro, 'Moriemur inultae,

660

sed moriamur' ait. 'Sic, sic iuvat ire sub umbras:

Hauriat hunc oculis ignem crudelis ab alto

Dardanus, et nostrae secum ferat omina mortis.'

Dixerat; atque illam media inter talia ferro

conlapsam aspiciunt comites, ensemque cruore

665

spumantem, sparsasque manus. It clamor ad alta

atria; concussam bacchatur Fama per urbem.

Lamentis gemituque et femineo ululatu

tecta fremunt; resonat magnis plangoribus aether,

non aliter, quam si immissis ruat hostibus omnis

670

Karthago aut antiqua Tyros, flammaeque furentes

culmina perque hominum volvantur perque deorum.

Audiit exanimis, trepidoque exterrita cursu

unguibus ora soror foedans et pectora pugnis

per medios ruit, ac morientem nomine clamat:

675

'Hoc illud, germana, fuit? Me fraude petebas?

Hoc rogus iste mihi, hoc ignes araeque parabant?

Quid primum deserta querar? Comitemne sororem

sprevisti moriens? Eadem me ad fata vocasses:

idem ambas ferro dolor, atque eadem hora tulisset.

680

His etiam struxi manibus, patriosque vocavi

voce deos, sic te ut posita crudelis abessem?

Exstinxti te meque, soror, populumque patresque

Sidonios urbemque tuam. Date volnera lymphis

abluam, et, extremus si quis super halitus errat,

685

ore legam.' Sic fata, gradus evaserat altos,

semianimemque sinu germanam amplexa fovebat

cum gemitu, atque atros siccabat veste cruores.

Illa, graves oculos conata attollere, rursus

deficit; infixum stridit sub pectore vulnus.

690

Ter sese attollens cubitoque adnixa levavit;

ter revoluta toro est, oculisque errantibus alto

quaesivit caelo lucem, ingemuitque reperta.

Tum Iuno omnipotens, longum miserata dolorem

difficilisque obitus, Irim demisit Olympo,

695

quae luctantem animam nexosque resolveret artus.

Nam quia nec fato, merita nec morte peribat,

sed misera ante diem, subitoque accensa furore,

nondum illi flavum Proserpina vertice crinem

abstulerat, Stygioque caput damnaverat Orco.

700

Ergo Iris croceis per caelum roscida pennis,

mille trahens varios adverso sole colores,

devolat, et supra caput adstitit: 'Hunc ego Diti

sacrum iussa fero, teque isto corpore solvo.'

Sic ait, et dextra crinem secat: omnis et una

705

dilapsus calor, atque in ventos vita recessit.