P. Vergili Maronis. Georgicon
Georgicon Liber Primus
- Quid faciat laetas segetes, quo sidere terram
- vertere, Maecenas, ulmisque adiungere vitis
- conveniat, quae cura boum, qui cultus habendo
- sit pecori, apibus quanta experientia parcis,
- 5
- hinc canere incipiam. Vos, o clarissima mundi
- lumina, labentem caelo quae ducitis annum,
- Liber et alma Ceres, vestro si munere tellus
- Chaoniam pingui glandem mutavit arista,
- poculaque inventis Acheloia miscuit uvis;
- 10
- et vos, agrestum praesentia numina, Fauni,
- ferte simul Faunique pedem Dryadesque puellae:
- Munera vestra cano. Tuque o, cui prima frementem
- fudit equum magno tellus percussa tridenti,
- Neptune; et cultor nemorum, cui pinguia Ceae
- 15
- ter centum nivei tondent dumeta iuvenci;
- ipse nemus linquens patrium saltusque Lycaei,
- Pan, ovium custos, tua si tibi Maenala curae,
- adsis, o Tegeaee, favens, oleaeque Minerva
- inventrix, uncique puer monstrator aratri,
- 20
- et teneram ab radice ferens, Silvane, cupressum,
- dique deaeque omnes, studium quibus arva tueri,
- quique novas alitis non ullo semine fruges,
- quique satis largum caelo demittitis imbrem;
- tuque adeo, quem mox quae sint habitura deorum
- 25
- concilia, incertum est, urbisne invisere, Caesar,
- terrarumque velis curam et te maximus orbis
- auctorem frugum tempestatumque potentem
- accipiat, cingens materna tempora myrto,
- an deus inmensi venias maris ac tua nautae
- 30
- numina sola colant, tibi serviat ultima Thule
- teque sibi generum Tethys emat omnibus undis,
- anne novum tardis sidus te mensibus addas,
- qua locus Erigonen inter Chelasque sequentis
- panditur -- ipse tibi iam bracchia contrahit ardens
- 35
- Scorpius et caeli iusta plus parte reliquit --
- quidquid eris, -- nam te nec sperant Tartara regem
- nec tibi regnandi veniat tam dira cupido,
- quamvis Elysios miretur Graecia campos
- nec repetita sequi curet Proserpina matrem --
- 40
- da facilem cursum atque audacibus adnue coeptis
- ignarosque viae mecum miseratus agrestis
- ingredere et votis iam nunc adsuesce vocari.
- Vere novo, gelidus canis cum montibus humor
- liquitur et Zephyro putris se glaeba resolvit,
- 45
- depresso incipiat iam tum mihi taurus aratro
- ingemere et sulco attritus splendescere vomer.
- Illa seges demum votis respondet avari
- agricolae, bis quae solem, bis frigora sensit;
- illius inmensae ruperunt horrea messes.
- 50
- At prius ignotum ferro quam scindimus aequor,
- ventos et varium caeli praediscere morem
- cura sit ac patrios cultusque habitusque locorum
- et quid quaeque ferat regio et quid quaeque recuset.
- Hic segetes, illic veniunt felicius uvae,
- 55
- arborei fetus alibi, atque iniussa virescunt
- gramina. Nonne vides, croceos ut Tmolus odores,
- India mittit ebur, molles sua tura Sabaei,
- at Chalybes nudi ferrum, virosaque Pontus
- castorea, Eliadum palmas Epiros equarum.
- 60
- Continuo has leges aeternaque foedera certis
- inposuit natura locis, quo tempore primum
- Deucalion vacuum lapides iactavit in orbem,
- unde homines nati, durum genus. Ergo age, terrae
- pingue solum primis extemplo a mensibus anni
- 65
- fortes invertant tauri glaebasque iacentis
- pulverulenta coquat maturis solibus aestas;
- at si non fuerit tellus fecunda, sub ipsum
- Arcturum tenui sat erit suspendere sulco:
- illic, officiant laetis ne frugibus herbae,
- 70
- hic, sterilem exiguus ne deserat humor harenam.
- Alternis idem tonsas cessare novalis
- et segnem patiere situ durescere campum;
- aut ibi flava seres mutato sidere farra,
- unde prius laetum siliqua quassante legumen
- 75
- aut tenuis fetus viciae tristisque lupini
- sustuleris fragilis calamos silvamque sonantem.
- Urit enim lini campum seges, urit avenae,
- urunt Lethaeo perfusa papavera somno:
- sed tamen alternis facilis labor, arida tantum
- 80
- ne saturare fimo pingui pudeat sola neve
- effetos cinerem inmundum iactare per agros.
- Sic quoque mutatis requiescunt fetibus arva;
- nec nulla interea est inaratae gratia terrae.
- Saepe etiam sterilis incendere profuit agros
- 85
- atque levem stipulam crepitantibus urere flammis:
- sive inde occultas viris et pabula terrae
- pinguia concipiunt, sive illis omne per ignem
- excoquitur vitium atque exsudat inutilis humor,
- seu pluris calor ille vias et caeca relaxat
- 90
- spiramenta, novas veniat qua sucus in herbas,
- seu durat magis et venas adstringit hiantis,
- ne tenues pluviae rapidive potentia solis
- acrior aut Boreae penetrabile frigus adurat.
- Multum adeo, rastris glaebas qui frangit inertis
- 95
- vimineasque trahit cratis, iuvat arva, neque illum
- flava Ceres alto nequiquam spectat Olympo;
- et qui, proscisso quae suscitat aequore terga,
- rursus in obliquum verso perrumpit aratro,
- exercetque frequens tellurem atque imperat arvis.
- 100
- Humida solstitia atque hiemes orate serenas,
- agricolae; hiberno laetissima pulvere farra,
- laetus ager: nullo tantum se Mysia cultu
- iactat et ipsa suas mirantur Gargara messis.
- Quid dicam, iacto qui semine comminus arva
- 105
- insequitur cumulosque ruit male pinguis harenae
- deinde satis fluvium inducit rivosque sequentis
- et, cum exustus ager morientibus aestuat herbis,
- ecce supercilio clivosi tramitis undam
- elicit. illa cadens raucum per levia murmur
- 110
- saxa ciet, scatebrisque arentia temperat arva.
- Quid qui, ne gravidis procumbat culmus aristis,
- luxuriem segetum tenera depascit in herba,
- cum primum sulcos aequant sata. quique paludis
- collectum humorem bibula deducit harena.
- 115
- Praesertim incertis si mensibus amnis abundans
- exit et obducto late tenet omnia limo,
- unde cavae tepido sudant humore lacunae.
- Nec tamen, haec cum sint hominumque boumque labores
- versando terram experti, nihil inprobus anser
- 120
- Strymoniaeque grues et amaris intiba fibris
- officiunt aut umbra nocet. Pater ipse colendi
- haud facilem esse viam voluit, primusque per artem
- movit agros curis acuens mortalia corda
- nec torpere gravi passus sua regna veterno.
- 125
- Ante Iovem nulli subigebant arva coloni;
- ne signare quidem aut partiri limite campum
- fas erat: in medium quaerebant ipsaque tellus
- omnia liberius nullo poscente ferebat.
- Ille malum virus serpentibus addidit atris
- 130
- praedarique lupos iussit pontumque moveri,
- mellaque decussit foliis ignemque removit
- et passim rivis currentia vina repressit,
- ut varias usus meditando extunderet artis
- paulatim et sulcis frumenti quaereret herbam.
- 135
- [Ut silicis venis abstrusum excuderet ignem.]
- Tunc alnos primum fluvii sensere cavatas;
- navita tum stellis numeros et nomina fecit,
- Pleiadas, Hyadas, claramque Lycaonis Arcton;
- tum laqueis captare feras et fallere visco
- 140
- inventum et magnos canibus circumdare saltus;
- atque alius latum funda iam verberat amnem
- alta petens, pelagoque alius trahit humida lina;
- tum ferri rigor atque argutae lamina serrae, --
- nam primi cuneis scindebant fissile lignum
- 145
- tum variae venere artes. Labor omnia vicit
- inprobus et duris urgens in rebus egestas.
- Prima Ceres ferro mortalis vertere terram
- instituit, cum iam glandes atque arbuta sacrae
- deficerent silvae et victum Dodona negaret.
- 150
- Mox et frumentis labor additus, ut mala culmos
- esset robigo segnisque horreret in arvis
- carduus; intereunt segetes, subit aspera silva,
- lappaeque tribolique, interque nitentia culta
- infelix lolium et steriles dominantur avenae.
- 155
- Quod nisi et adsiduis herbam insectabere rastris,
- et sonitu terrebis aves, et ruris opaci
- falce premes umbras votisque vocaveris imbrem,
- heu magnum alterius frustra spectabis acervum,
- concussaque famem in silvis solabere quercu.
- 160
- Dicendum et, quae sint duris agrestibus arma,
- quis sine nec potuere seri nec surgere messes:
- vomis et inflexi primum grave robur aratri
- tardaque Eleusinae matris volventia plaustra
- tribulaque traheaeque et iniquo pondere rastri;
- 165
- virgea praeterea Celei vilisque supellex,
- arbuteae crates et mystica vannus Iacchi.
- Omnia quae multo ante memor provisa repones,
- si te digna manet divini gloria ruris.
- Continuo in silvis magna vi flexa domatur
- 170
- in burim et curvi formam accipit ulmus aratri.
- Huic a stirpe pedes temo protentus in octo,
- binae aures, duplici aptantur dentalia dorso
- caeditur et tilia ante iugo levis altaque fagus,
- stivaque, quae currus a tergo torqueat imos,
- 175
- et suspensa focis explorat robora fumus.
- Possum multa tibi veterum praecepta referre,
- ni refugis tenuisque piget cognoscere curas.
- Area cum primis ingenti aequanda cylindro
- et vertenda manu et creta solidanda tenaci,
- 180
- ne subeant herbae neu pulvere victa fatiscat,
- tum variae inludant pestes: saepe exiguus mus
- sub terris posuitque domos atque horrea fecit,
- aut oculis capti fodere cubilia talpae,
- inventusque cavis bufo et quae plurima terrae
- 185
- monstra ferunt, populatque ingentem farris acervum
- curculio atque inopi metuens formica senectae.
- Contemplator item, cum se nux plurima silvis
- induet in florem et ramos curvabit olentis.
- Si superant fetus, pariter frumenta sequentur
- 190
- magnaque cum magno veniet tritura calore;
- at si luxuria foliorum exuberat umbra,
- nequiquam pinguis palea teret area culmos.
- Semina vidi equidem multos medicare serentis
- et nitro prius et nigra perfundere amurca,
- 195
- grandior ut fetus siliquis fallacibus esset,
- et, quamvis igni exiguo, properata maderent.
- Vidi lecta diu et multo spectata labore
- degenerare tamen, ni vis humana quot annis
- maxima quaeque manu legeret. Sic omnia fatis
- 200
- in peius ruere ac retro sublapsa referri,
- non aliter, quam qui adverso vix flumine lembum
- remigiis subigit, si bracchia forte remisit,
- atque illum in praeceps prono rapit alveus amni.
- Praeterea tam sunt Arcturi sidera nobis
- 205
- Haedorumque dies servandi et lucidus Anguis,
- quam quibus in patriam ventosa per aequora vectis
- pontus et ostriferi fauces temptantur Abydi.
- Libra die somnique pares ubi fecerit horas
- et medium luci atque umbris iam dividit orbem,
- 210
- exercete, viri, tauros, serite hordea campis
- usque sub extremum brumae intractabilis imbrem;
- nec non et lini segetem et Cereale papaver
- tempus humo tegere et iamdudum incumbere aratris,
- dum sicca tellure licet, dum nubila pendent.
- 215
- Vere fabis satio; tum te quoque, Medica, putres
- accipiunt sulci et milio venit annua cura,
- candidus auratis aperit cum cornibus annum
- Taurus et averso cedens Canis occidit astro.
- At si triticeam in messem robustaque farra
- 220
- exercebis humum solisque instabis aristis,
- ante tibi Eoae Atlantides abscondantur
- Gnosiaque ardentis decedat stella Coronae,
- debita quam sulcis committas semina quamque
- invitae properes anni spem credere terrae.
- 225
- Multi ante occasum Maiae coepere; sed illos
- exspectata seges vanis elusit avenis.
- Si vero viciamque seres vilemque phaselum
- nec Pelusiacae curam aspernabere lentis,
- haud obscura cadens mittet tibi signa Bootes:
- 230
- incipe et ad medias sementem extende pruinas.
- Idcirco certis dimensum partibus orbem
- per duodena regit mundi Sol aureus astra.
- Quinque tenent caelum zonae; quarum una corusco
- semper sole rubens et torrida semper ab igni;
- 235
- quam circum extremae dextra laevaque trahuntur
- caeruleae, glacie concretae atque imbribus atris;
- has inter mediamque duae mortalibus aegris
- munere concessae divom, et via secta per ambas,
- obliquus qua se signorum verteret ordo.
- 240
- Mundus, ut ad Scythiam Rhipaeasque arduus arces
- consurgit, premitur Libyae devexus in austros.
- Hic vertex nobis semper sublimis; at illum
- sub pedibus Styx atra videt Manesque profundi.
- Maximus hic flexu sinuoso elabitur Anguis
- 245
- circum perque duas in morem fluminis Arctos,
- Arctos Oceani metuentis aequore tingui.
- Illic, ut perhibent, aut intempesta silet nox,
- semper et obtenta densentur nocte tenebrae,
- aut redit a nobis Aurora diemque reducit;
- 250
- nosque ubi primus equis Oriens adflavit anhelis,
- illic, sera rubens accendit lumina Vesper.
- Hinc tempestates dubio praediscere caelo
- possumus, hinc messisque diem tempusque serendi,
- et quando infidum remis inpellere marmor
- 255
- conveniat, quando armatas deducere classis,
- aut tempestivam silvis evertere pinum.
- Nec frustra signorum obitus speculamur et ortus,
- temporibusque parem diversis quattuor annum.
- Frigidus agricolam si quando continet imber,
- 260
- multa, forent quae mox caelo properanda sereno,
- maturare datur: durum procudit arator
- vomeris obtunsi dentem, cavat arbore lintres,
- aut pecori signum aut numeros inpressit acervis.
- Exacuunt alii vallos furcasque bicornis
- 265
- atque Amerina parant lentae retinacula viti.
- Nunc facilis rubea texatur fiscina virga,
- nunc torrete igni fruges, nunc frangite saxo.
- Quippe etiam festis quaedam exercere diebus
- fas et iura sinunt; rivos deducere nulla
- 270
- religio vetuit, segeti praetendere saepem,
- insidias avibus moliri, incendere vepres,
- balantumque gregem fluvio mersare salubri.
- Saepe oleo tardi costas agitator aselli
- vilibus aut onerat pomis, lapidemque revertens
- 275
- incusum aut atrae massam picis urbe reportat.
- Ipsa dies alios alio dedit ordine Luna
- felicis operum. Quintam fuge: pallidus Orcus
- Eumenidesque satae; tum partu Terra nefando
- Coeumque Iapetumque creat saevumque Typhoea
- 280
- et coniuratos caelum rescindere fratres.
- Ter sunt conati inponere Pelio Ossam
- scilicet, atque Ossae frondosum involvere Olympum;
- ter pater exstructos disiecit fulmine montis.
- Septima post decimam felix et ponere vitem
- 285
- et prensos domitare boves et licia telae
- addere: nona fugae melior, contraria furtis.
- Multa adeo gelida melius se nocte dedere,
- aut cum sole novo terras inrorat Eous.
- Nocte leves melius stipulae, nocte arida prata
- 290
- tondentur, noctes lentus non deficit humor.
- Et quidam seros hiberni ad luminis ignis
- pervigilat ferroque faces inspicat acuto;
- interea longum cantu solata laborem
- arguto coniunx percurrit pectine telas,
- 295
- aut dulcis musti Volcano decoquit humorem
- et foliis undam trepidi despumat aeni.
- At rubicunda Ceres medio succiditur aestu
- et medio tostas aestu terit area fruges.
- Nudus ara, sere nudus; hiems ignava colono.
- 300
- Frigoribus parto agricolae plerumque fruuntur
- mutuaque inter se laeti convivia curant.
- Invitat genialis hiems curasque resolvit,
- ceu pressae cum iam portum tetigere carinae,
- puppibus et laeti nautae inposuere coronas.
- 305
- Sed tamen et quernas glandes tum stringere tempus
- et lauri bacas oleamque cruentaque myrta,
- tum gruibus pedicas et retia ponere cervis
- auritosque sequi lepores, tum figere dammas,
- stuppea torquentem Balearis verbera fundae,
- 310
- cum nix alta iacet, glaciem cum flumina trudunt.
- Quid tempestates autumni et sidera dicam,
- atque, ubi iam breviorque dies et mollior aestas,
- quae vigilanda viris. vel cum ruit imbriferum ver,
- spicea iam campis cum messis inhorruit et cum
- 315
- frumenta in viridi stipula lactentia turgent.
- Saepe ego, cum flavis messorem induceret arvis
- agricola et fragili iam stringeret hordea culmo,
- omnia ventorum concurrere proelia vidi,
- quae gravidam late segetem ab radicibus imis
- 320
- sublimem expulsam eruerent; ita turbine nigro
- ferret hiems culmumque levem stipulasque volantis.
- Saepe etiam inmensum caelo venit agmen aquarum
- et foedam glomerant tempestatem imbribus atris
- collectae ex alto nubes; ruit arduus aether
- 325
- et pluvia ingenti sata laeta boumque labores
- diluit; inplentur fossae et cava flumina crescunt
- cum sonitu fervetque fretis spirantibus aequor.
- Ipse pater media nimborum in nocte corusca
- fulmina molitur dextra; quo maxuma motu
- 330
- terra tremit; fugere ferae et mortalia corda
- per gentis humilis stravit pavor; ille flagranti
- aut Athon aut Rhodopen aut alta Ceraunia telo
- deicit; ingeminant austri et densissimus imber;
- nunc nemora ingenti vento, nunc litora plangunt.
- 335
- Hoc metuens caeli menses et sidera serva,
- frigida Saturni sese quo stella receptet,
- quos ignis caelo Cyllenius erret in orbis.
- In primis venerare deos atque annua magnae
- sacra refer Cereri laetis operatus in herbis
- 340
- extremae sub casum hiemis, iam vere sereno.
- Tum pingues agni et tum mollissima vina,
- tum somni dulces densaeque in montibus umbrae.
- Cuncta tibi Cererem pubes agrestis adoret;
- cui tu lacte favos et miti dilue Baccho,
- 345
- terque novas circum felix eat hostia fruges,
- omnis quam chorus et socii comitentur ovantes,
- et Cererem clamore vocent in tecta; neque ante
- falcem maturis quisquam supponat aristis,
- quam Cereri torta redimitus tempora quercu
- 350
- det motus incompositos et carmina dicat.
- Atque haec ut certis possemus discere signis,
- aestusque pluviasque et agentis frigora ventos,
- ipse Pater statuit, quid menstrua Luna moneret,
- quo signo caderent austri, quid saepe videntes
- 355
- agricolae propius stabulis armenta tenerent.
- Continuo ventis surgentibus aut freta ponti
- incipiunt agitata tumescere et aridus altis
- montibus audiri fragor aut resonantia longe
- litora misceri et nemorum increbrescere murmur.
- 360
- Iam sibi tum a curvis male temperat unda carinis,
- cum medio celeres revolant ex aequore mergi
- clamoremque ferunt ad litora, cumque marinae
- in sicco ludunt fulicae notasque paludes
- deserit atque altam supra volat ardea nubem.
- 365
- Saepe etiam stellas vento inpendente videbis
- praecipitis caelo labi noctisque per umbram
- flammarum longos a tergo albescere tractus;
- saepe levem paleam et frondes volitare caducas
- aut summa nantis in aqua colludere plumas.
- 370
- At Boreae de parte trucis cum fulminat et cum
- Eurique Zephyrique tonat domus: omnia plenis
- rura natant fossis atque omnis navita ponto
- humida vela legit. Numquam inprudentibus imber
- obfuit: aut illum surgentem vallibus imis
- 375
- aeriae fugere grues, aut bucula caelum
- suspiciens patulis captavit naribus auras,
- aut arguta lacus circumvolitavit hirundo
- et veterem in limo ranae cecinere querelam.
- Saepius et tectis penetralibus extulit ova
- 380
- angustum formica terens iter et bibit ingens
- arcus et e pastu decedens agmine magno
- corvorum increpuit densis exercitus alis.
- Iam variae pelagi volucres et quae Asia circum
- dulcibus in stagnis rimantur prata Caystri,
- 385
- certatim largos umeris infundere rores:
- nunc caput obiectare fretis, nunc currere in undas
- et studio incassum videas gestire lavandi.
- Tum cornix plena pluviam vocat inproba voce
- et sola in sicca secum spatiatur harena.
- 390
- Ne nocturna quidem carpentes pensa puellae
- nescivere hiemem, testa cum ardente viderent
- scintillare oleum et putris concrescere fungos.
- Nec minus ex imbri soles et aperta serena
- prospicere et certis poteris cognoscere signis:
- 395
- nam neque tum stellis acies obtunsa videtur,
- nec fratris radiis obnoxia surgere Luna,
- tenuia nec lanae per caelum vellera ferri;
- non tepidum ad solem pinnas in litore pandunt
- dilectae Thetidi alcyones, non ore solutos
- 400
- inmundi meminere sues iactare maniplos.
- At nebulae magis ima petunt campoque recumbunt,
- solis et occasum servans de culmine summo
- nequiquam seros exercet noctua cantus.
- Adparet liquido sublimis in aere Nisus
- 405
- et pro purpureo poenas dat Scylla capillo:
- quacumque illa levem fugiens secat aethera pinnis,
- ecce inimicus, atrox, magno stridore per auras
- insequitur Nisus; qua se fert Nisus ad auras,
- illa levem fugiens raptim secat aethera pinnis
- 410
- Tum liquidas corvi presso ter gutture voces
- aut quater ingeminant, et saepe cubilibus altis
- nescio qua praeter solitum dulcedine laeti
- inter se in foliis strepitant; iuvat imbribus actis
- progeniem parvam dulcisque revisere nidos;
- 415
- haud equidem credo, quia sit divinitus illis
- ingenium aut rerum fato prudentia maior;
- verum ubi tempestas et caeli mobilis humor
- mutavere vias et Iuppiter uvidus austris
- denset, erant quae rara modo, et, quae densa, relaxat,
- 420
- vertuntur species animorum et pectora motus
- nunc alios, alios, dum nubila ventus agebat,
- concipiunt: hinc ille avium concentus in agris
- et laetae pecudes et ovantes gutture corvi.
- Si vero solem ad rapidum lunasque sequentis
- 425
- ordine respicies, numquam te crastina fallet
- hora neque insidiis noctis capiere serenae.
- Luna, revertentis cum primum colligit ignis,
- si nigrum obscuro conprenderit aera cornu,
- maxumus agricolis pelagoque parabitur imber;
- 430
- at si virgineum suffuderit ore ruborem,
- ventus erit; vento semper rubet aurea Phoebe.
- Sin ortu quarto, namque is certissimus auctor,
- pura neque obtunsis per caelum cornibus ibit,
- totus et ille dies et qui nascentur ab illo
- 435
- exactum ad mensem pluvia ventisque carebunt,
- votaque servati solvent in litore nautae
- Glauco et Panopeae et Inoo Melicertae.
- Sol quoque et exoriens et cum se condet in undas
- signa dabit; solem certissima signa sequuntur,
- 440
- et quae mane refert et quae surgentibus astris.
- Ille ubi nascentem maculis variaverit ortum
- conditus in nubem medioque refugerit orbe,
- suspecti tibi sint imbres; namque urget ab alto
- arboribusque satisque Notus pecorique sinister.
- 445
- Aut ubi sub lucem densa inter nubila sese
- diversi rumpent radii aut ubi pallida surget
- Tithoni croceum linquens Aurora cubile,
- heu male tum mitis defendet pampinus uvas:
- tam multa in tectis crepitans salit horrida grando.
- 450
- Hoc etiam, emenso cum iam decedit Olympo,
- profuerit meminisse magis; nam saepe videmus
- ipsius in voltu varios errare colores:
- caeruleus pluviam denuntiat, igneus Euros;
- sin maculae incipient rutilo inmiscerier igni,
- 455
- omnia tum pariter vento nimbisque videbis
- fervere. Non illa quisquam me nocte per altum
- ire, neque a terra moneat convellere funem.
- At si, cum referetque diem condetque relatum,
- lucidus orbis erit, frustra terrebere nimbis
- 460
- et claro silvas cernes Aquilone moveri.
- Denique quid vesper serus vehat, unde serenas
- ventus agat nubes, quid cogitet humidus Auster,
- sol tibi signa dabit. Solem quis dicere falsum
- audeat. Ille etiam caecos instare tumultus
- 465
- saepe monet fraudemque et operta tumescere bella.
- Ille etiam exstincto miseratus Caesare Romam,
- cum caput obscura nitidum ferrugine texit
- inpiaque aeternam timuerunt saecula noctem.
- Tempore quamquam illo tellus quoque et aequora ponti
- 470
- obscenaeque canes inportunaeque volucres
- signa dabant. Quotiens Cyclopum effervere in agros
- vidimus undantem ruptis fornacibus Aetnam
- flammarumque globos liquefactaque volvere saxa!
- Armorum sonitum toto Germania caelo
- 475
- audiit, insolitis tremuerunt motibus Alpes.
- Vox quoque per lucos volgo exaudita silentis
- ingens et simulacra modis pallentia miris
- visa sub obscurum noctis, pecudesque locutae,
- infandum! sistunt amnes terraeque dehiscunt
- 480
- et maestum inlacrimat templis ebur aeraque sudant.
- Proluit insano contorquens vertice silvas
- fluviorum rex Eridanus camposque per omnis
- cum stabulis armenta tulit. Nec tempore eodem
- tristibus aut extis fibrae adparere minaces
- 485
- aut puteis manare cruor cessavit et altae
- per noctem resonare lupis ululantibus urbes.
- Non alias caelo ceciderunt plura sereno
- fulgura nec diri totiens arsere cometae.
- ergo inter sese paribus concurrere telis
- 490
- Romanas acies iterum videre Philippi;
- nec fuit indignum superis, bis sanguine nostro
- Emathiam et latos Haemi pinguescere campos.
- Scilicet et tempus veniet, cum finibus illis
- agricola incurvo terram molitus aratro
- 495
- exesa inveniet scabra robigine pila
- aut gravibus rastris galeas pulsabit inanis
- grandiaque effossis mirabitur ossa sepulchris.
- Di patrii, Indigetes, et romule Vestaque mater,
- quae Tuscum Tiberim et Romana Palatia servas,
- 500
- hunc saltem everso iuvenem succurrere saeclo
- ne prohibete! Satis iam pridem sanguine nostro
- Laomedonteae luimus periuria Troiae;
- iam pridem nobis caeli te regia, Caesar,
- invidet atque hominum queritur curare triumphos;
- 505
- quippe ubi fas versum atque nefas: tot bella per orbem,
- tam multae scelerum facies; non ullus aratro
- dignus honos, squalent abductis arva colonis
- et curvae rigidum falces conflantur in ensem.
- Hinc movet Euphrates, illinc Germania bellum;
- 510
- vicinae ruptis inter se legibus urbes
- arma ferunt; saevit toto Mars inpius orbe;
- ut cum carceribus sese effudere quadrigae,
- addunt in spatia et frustra retinacula tendens
- fertur equis auriga neque audit currus habenas.
Georgicon Liber Secundus
- Hactenus arvorum cultus et sidera caeli,
- nunc te, Bacche, canam, nec non silvestria tecum
- virgulta et prolem tarde crescentis olivae.
- Huc, pater o Lenaee -- tuis hic omnia plena
- 5
- muneribus, tibi pampineo gravidus autumno
- floret ager, spumat plenis vindemia labris --
- huc, pater o Lenaee, veni nudataque musto
- tingue novo mecum direptis crura cothurnis.
- Principio arboribus varia est natura creandis.
- 10
- namque aliae nullis hominum cogentibus ipsae
- sponte sua veniunt camposque et flumina late
- curva tenent, ut molle siler lentaeque genestae,
- populus et glauca canentia fronde salicta;
- pars autem posito surgunt de semine, ut altae
- 15
- castaneae nemorumque Iovi quae maxima frondet
- aesculus atque habitae Grais oracula quercus.
- Pullulat ab radice aliis densissima silva,
- ut cerasis ulmisque; etiam Parnasia laurus
- parva sub ingenti matris se subicit umbra.
- 20
- Hos natura modos primum dedit, his genus omne
- silvarum fruticumque viret nemorumque sacrorum.
- Sunt aliae, quas ipse via sibi repperit usus.
- Hic plantas tenero abscindens de corpore matrum
- deposuit sulcis, hic stirpes obruit arvo
- 25
- quadrifidasque sudes et acuto robore vallos;
- silvarumque aliae pressos propaginis arcus
- exspectant et viva sua plantaria terra;
- nil radicis egent aliae summumque putator
- haud dubitat terrae referens mandare cacumen.
- 30
- Quin et caudicibus sectis -- mirabile dictu --
- truditur e sicco radix oleagina ligno.
- Et saepe alterius ramos inpune videmus
- vertere in alterius mutatamque insita mala
- ferre pirum et prunis lapidosa rubescere corna.
- 35
- Quare agite o proprios generatim discite cultus,
- agricolae, fructusque feros mollite colendo,
- neu segnes iaceant terrae. Iuvat Ismara Baccho
- conserere atque olea magnum vestire Taburnum.
- Tuque ades inceptumque una decurre laborem,
- 40
- O decus, o famae merito pars maxima nostrae,
- Maecenas, pelagoque volans da vela patenti;
- non ego cuncta meis amplecti versibus opto,
- non, mihi si linguae centum sint oraque centum,
- ferrea vox; ades et primi lege litoris oram.
- 45
- In manibus terrae; non hic te carmine ficto
- atque per ambages et longa exorsa tenebo.
- Sponte sua quae se tollunt in luminis oras,
- infecunda quidem, sed laeta et fortia surgunt;
- quippe solo natura subest. Tamen haec quoque, si quis
- 50
- inserat aut scrobibus mandet mutata subactis,
- exuerint silvestrem animum cultuque frequenti
- in quascumque voles artis haud tarda sequentur.
- Nec non et sterilis, quae stirpibus exit ab imis,
- hoc faciat, vacuos si sit digesta per agros;
- 55
- nunc altae frondes et rami matris opacant
- crescentique adimunt fetus uruntque ferentem.
- Iam quae seminibus iactis se sustulit arbos
- tarda venit seris factura nepotibus umbram,
- pomaque degenerant sucos oblita priores
- 60
- et turpis avibus praedam fert uva racemos.
- Scilicet omnibus est labor inpendendus et omnes
- cogendae in sulcum ac multa mercede domandae.
- Sed truncis oleae melius, propagine vites
- respondent, solido Paphiae de robore myrtus;
- 65
- plantis et durae coryli nascuntur et ingens
- fraxinus Herculeaeque arbos umbrosa coronae
- Chaoniique patris glandes, etiam ardua palma
- nascitur et casus abies visura marinos.
- Inseritur vero et fetu nucis arbutus horrida,
- 70
- et steriles platani malos gessere valentis;
- castaneae fagus, ornusque incanuit albo
- flore piri glandemque sues fregere sub ulmis.
- Nec modus inserere atque oculos inponere simplex.
- Nam qua se medio trudunt de cortice gemmae
- 75
- et tenuis rumpunt tunicas, angustus in ipso
- fit nodo sinus: huc aliena ex arbore germen
- includunt udoque docent inolescere libro.
- Aut rursum enodes trunci resecantur et alte
- finditur in solidum cuneis via, deinde feraces
- 80
- plantae inmittuntur: nec longum tempus, et ingens
- exsilit ad caelum ramis felicibus arbos
- miraturque novas frondes et non sua poma.
- Praeterea genus haud unum nec fortibus ulmis
- nec salici lotoque neque Idaeis cyparissis,
- 85
- nec pingues unam in faciem nascuntur olivae,
- orchades et radii et amara pausia baca
- pomaque et Alcinoi silvae, nec surculus idem
- Crustumiis Syriisque piris gravibusque volemis.
- Non eadem arboribus pendet vindemia nostris,
- 90
- quam Methymnaeo carpit de palmite Lesbos;
- sunt Thasiae vites, sunt et Mareotides albae,
- pinguibus hae terris habiles, levioribus illae,
- et passo Psithia utilior tenuisque Lageos
- temptatura pedes olim vincturaque linguam,
- 95
- purpureae preciaeque, et quo te carmine dicam,
- Rhaetica? Nec cellis ideo contende Falernis.
- Sunt et Amineae vites, firmissima vina,
- Tmolius adsurgit quibus et rex ipse Phanaeus;
- Argitisque minor, cui non certaverit ulla
- 100
- aut tantum fluere aut totidem durare per annos.
- Non ego te, Dis et mensis accepta secundis,
- transierim, Rhodia, et tumidis, Bumaste, racemis.
- Sed neque quam multae species nec nomina quae sint,
- est numerus; neque enim numero conprendere refert;
- 105
- quem qui scire velit, Libyci velit aequoris idem
- discere quam multae Zephyro turbentur harenae,
- aut ubi navigiis violentior incidit Eurus,
- nosse, quot Ionii veniant ad litora fluctus.
- Nec vero terrae ferre omnes omnia possunt.
- 110
- fluminibus salices crassisque paludibus alni
- nascuntur, steriles saxosis montibus orni;
- litora myrtetis laetissima; denique apertos
- Bacchus amat collis, aquilonem et frigora taxi.
- Aspice et extremis domitum cultoribus orbem
- 115
- Eoasque domos Arabum pictosque Gelonos:
- divisae arboribus patriae. Sola India nigrum
- fert ebenum, solis est turea virga Sabaeis.
- Quid tibi odorato referam sudantia ligno
- balsamaque et bacas semper frondentis acanthi?
- 120
- Quid nemora Aethiopum molli canentia lana,
- velleraque ut foliis depectant tenuia Seres;
- aut quos Oceano propior gerit India lucos,
- extremi sinus orbis, ubi aera vincere summum
- arboris haud ullae iactu potuere sagittae?
- 125
- Et gens illa quidem sumptis non tarda pharetris.
- Media fert tristis sucos tardumque saporem
- felicis mali, quo non praesentius ullum,
- pocula si quando saevae infecere novercae,
- miscueruntque herbas et non innoxia verba,
- 130
- auxilium venit ac membris agit atra venena.
- Ipsa ingens arbos faciemque simillima lauro;
- et, si non alium late iactaret odorem,
- laurus erat; folia haud ullis labentia ventis;
- flos ad prima tenax; animas et olentia Medi
- 135
- ora fovent illo et senibus medicantur anhelis.
- sed neque Medorum, silvae ditissima, terra,
- nec pulcher Ganges atque auro turbidus Hermus
- laudibus Italiae certent, non Bactra neque Indi
- totaque turiferis Panchaia pinguis harenis.
- 140
- Haec loca non tauri spirantes naribus ignem
- invertere satis inmanis dentibus hydri
- nec galeis densisque virum seges horruit hastis;
- sed gravidae fruges et Bacchi Massicus humor
- inplevere; tenent oleae armentaque laeta.
- 145
- Hinc bellator equus campo sese arduus infert;
- hinc albi, Clitumne, greges et maxima taurus
- victima, saepe tuo perfusi flumine sacro,
- Romanos ad templa deum duxere triumphos.
- Hic ver adsiduum atque alienis mensibus aestas
- 150
- bis gravidae pecudes, bis pomis utilis arbos.
- At rabidae tigres absunt et saeva leonum
- semina nec miseros fallunt aconita legentis
- nec rapit inmensos orbis per humum neque tanto
- squameus in spiram tractu se colligit anguis.
- 155
- Adde tot egregias urbes operumque laborem,
- tot congesta manu praeruptis oppida saxis
- fluminaque antiquos subter labentia muros.
- An mare, quod supra, memorem, quodque adluit infra
- anne lacus tantos? Te, Lari maxume, teque,
- 160
- fluctibus et fremitu adsurgens Benace marino
- an memorem portus Lucrinoque addita claustra
- atque indignatum magnis stridoribus aequor
- Iulia qua ponto longe sonat unda refuso
- Tyrrhenusque fretis inmittitur aestus Avernis?
- 165
- Haec eadem argenti rivos aerisque metalla
- ostendit venis atque auro plurima fluxit.
- Haec genus acre virum, Marsos pubemque Sabellam
- adsuetumque malo Ligurem Volscosque verutos
- extulit, haec Decios, Marios, magnosque Camillos,
- 170
- Scipiadas duros bello et te, maxume Caesar,
- qui nunc extremis Asiae iam victor in oris
- inbellem avertis Romanis arcibus Indum.
- Salve, magna parens frugum, Saturnia tellus,
- magna virum; tibi res antiquae laudis et artem
- 175
- ingredior, sanctos ausus recludere fontis,
- Ascraeumque cano Romana per oppida carmen.
- Nunc locus arvorum ingeniis: quae robora cuique,
- quis color et quae sit rebus natura ferendis.
- Difficiles primum terrae collesque maligni,
- 180
- tenuis ubi argilla et dumosis calculus arvis,
- Palladia gaudent silva vivacis olivae.
- Indicio est tractu surgens oleaster eodem
- plurimus et strati bacis silvestribus agri.
- At quae pinguis humus dulcique uligine laeta,
- 185
- quique frequens herbis et fertilis ubere campus --
- qualem saepe cava montis convalle solemus
- despicere; huc summis liquuntur rupibus amnes
- felicemque trahunt limum -- quique editus austro
- et filicem curvis invisam pascit aratris:
- 190
- hic tibi praevalidas olim multoque fluentis
- sufficiet Baccho vitis, hic fertilis uvae,
- hic laticis, qualem pateris libamus et auro,
- inflavit cum pinguis ebur Tyrrhenus ad aras,
- lancibus et pandis fumantia reddimus exta.
- 195
- Sin armenta magis studium vitulosque tueri
- aut ovium fetum aut urentis culta capellas,
- saltus et saturi petito longinqua Tarenti
- et qualem infelix amisit Mantua campum,
- pascentem niveos herboso flumine cycnos;
- 200
- non liquidi gregibus fontes, non gramina deerunt;
- et, quantum longis carpent armenta diebus,
- exigua tantum gelidus ros nocte reponet.
- Nigra fere et presso pinguis sub vomere terra
- et cui putre solum, -- namque hoc imitamur arando --
- 205
- optima frumentis; non ullo ex aequore cernes
- plura domum tardis decedere plaustra iuvencis;
- aut unde iratus silvam devexit arator
- et nemora evertit multos ignava per annos
- antiquasque domos avium cum stirpibus imis
- 210
- eruit; illae altum nidis petiere relictis,
- at rudis enituit inpulso vomere campus.
- Nam ieiuna quidem clivosi glarea ruris
- vix humilis apibus casias roremque ministrat;
- et tophus scaber et nigris exesa chelydris
- 215
- creta negant alios aeque serpentibus agros
- dulcem ferre cibum et curvas praebere latebras.
- Quae tenuem exhalat nebulam fumosque volucris
- et bibit humorem et, cum volt, ex se ipsa remittit
- quaeque suo semper viridi se gramine vestit
- 220
- nec scabie et salsa laedit robigine ferrum:
- illa tibi laetis intexet vitibus ulmos,
- illa ferax oleo est, illam experiere colendo
- et facilem pecori et patientem vomeris unci.
- Talem dives arat Capua et vicina Vesevo
- 225
- ora iugo et vacuis Clanius non aequus Acerris.
- Nunc, quo quamque modo possis cognoscere, dicam.
- Rara sit an supra morem si densa requires --
- altera frumentis quoniam favet, altera Baccho,
- densa magis Cereri, rarissima quaeque Lyaeo --
- 230
- ante locum capies oculis alteque iubebis
- in solido puteum demitti omnemque repones
- rursus humum et pedibus summas aequabis harenas.
- Si deerunt, rarum pecorique et vitibus almis
- aptius uber erit; sin in sua posse negabunt
- 235
- ire loca et scrobibus superabit terra repletis,
- spissus ager; glaebas cunctantis crassaque terga
- exspecta et validis terram proscinde iuvencis.
- Salsa autem tellus et quae perhibetur amara,
- frugibus infelix -- ea nec mansuescit arando
- 240
- nec Baccho genus aut pomis sua nomina servat --
- tale dabit specimen: tu spisso vimine qualos
- colaque prelorum fumosis deripe tectis;
- huc ager ille malus dulcesque a fontibus undae
- ad plenum calcentur; aqua eluctabitur omnis
- 245
- scilicet, et grandes ibunt per vimina guttae;
- at sapor indicium faciet manifestus et ora
- tristia temptantum sensu torquebit amaro.
- Pinguis item quae sit tellus, hoc denique pacto
- discimus: haud umquam manibus iactata fatiscit,
- 250
- sed picis in morem ad digitos lentescit habendo.
- Humida maiores herbas alit, ipsaque iusto
- laetior. Ah nimium ne sit mihi fertilis illa
- nec se praevalidam primis ostendat aristis!
- Quae gravis est, ipso tacitam se pondere prodit,
- 255
- quaeque levis. Promptum est oculis praediscere nigram,
- et quis cui color. At sceleratum exquirere frigus
- difficile est: piceae tantum taxique nocentes
- interdum aut hederae pandunt vestigia nigrae
- his animadversis terram multo ante memento
- 260
- excoquere et magnos scrobibus concidere montis,
- ante supinatas aquiloni ostendere glaebas,
- quam laetum infodias vitis genus. Optima putri
- arva solo: id venti curant gelidaeque pruinae
- et labefacta movens robustus iugera fossor.
- 265
- Ac si quos haud ulla viros vigilantia fugit,
- ante locum similem exquirunt, ubi prima paretur
- arboribus seges et quo mox digesta feratur,
- mutatam ignorent subito ne semina matrem.
- Quin etiam caeli regionem in cortice signant,
- 270
- ut, quo quaeque modo steterit, qua parte calores
- Austrinos tulerit, quae terga obverterit axi,
- restituant: adeo in teneris consuescere multum est.
- Collibus an plano melius sit ponere vitem,
- quaere prius. Si pinguis agros metabere campi,
- 275
- densa sere; in denso non segnior ubere Bacchus;
- sin tumulis adclive solum collisque supinos,
- indulge ordinibus, nec setius omnis in unguem
- arboribus positis secto via limite quadret.
- Ut saepe ingenti bello cum longa cohortis
- 280
- explicuit legio et campo stetit agmen aperto,
- directaeque acies, ac late fluctuat omnis
- aere renidenti tellus, necdum horrida miscent
- proelia, sed dubius mediis Mars errat in armis:
- omnia sint paribus numeris dimensa viarum;
- 285
- non animum modo uti pascat prospectus inanem,
- sed quia non aliter viris dabit omnibus aequas
- terra neque in vacuum poterunt se extendere rami.
- Forsitan et scrobibus quae sint fastigia quaeras.
- ausim vel tenui vitem committere sulco.
- 290
- Altior ac penitus terrae defigitur arbos,
- aesculus in primis, quae quantum vertice ad auras
- aetherias, tantum radice in Tartara tendit.
- Ergo non hiemes illam, non flabra neque imbres
- convellunt; inmota manet, multosque nepotes,
- 295
- multa virum volvens durando saecula vincit.
- Tum fortis late ramos et bracchia pandens
- huc illuc, media ipsa ingentem sustinet umbram.
- Neve tibi ad solem vergant vineta cadentem,
- Neve inter vitis corylum sere, neve flagella
- 300
- summa pete aut summa defringe ex arbore plantas
- tantus amor terrae -- neu ferro laede retunso
- semina, neve oleae silvestris insere truncos:
- nam saepe incautis pastoribus excidit ignis,
- qui furtim pingui primum sub cortice tectus
- 305
- robora conprendit frondesque elapsus in altas
- ingentem caelo sonitum dedit; inde secutus
- per ramos victor perque alta cacumina regnat
- et totum involvit flammis nemus et ruit atram
- ad caelum picea crassus caligine nubem,
- 310
- praesertim si tempestas a vertice silvis
- incubuit glomeratque ferens incendia ventus.
- Hoc ubi, non a stirpe valent caesaeque reverti
- possunt atque ima similes revirescere terra;
- infelix superat foliis oleaster amaris.
- 315
- Nec tibi tam prudens quisquam persuadeat auctor
- tellurem Borea rigidam spirante movere.
- Rura gelu tum claudit hiems nec semine iacto
- concretam patitur radicem adfigere terrae.
- Optima vinetis satio, cum vere rubenti
- 320
- candida venit avis longis invisa colubris,
- prima vel autumni sub frigora, cum rapidus Sol
- nondum hiemem contingit equis, iam praeterit aestas.
- Ver adeo frondi nemorum, ver utile silvis;
- vere tument terrae et genitalia semina poscunt.
- 325
- Tum pater omnipotens fecundis imbribus Aether
- coniugis in gremium laetae descendit et omnis
- magnus alit magno commixtus corpore fetus.
- Avia tum resonant avibus virgulta canoris
- et Venerem certis repetunt armenta diebus;
- 330
- parturit almus ager Zephyrique tepentibus auris
- laxant arva sinus; superat tener omnibus humor;
- inque novos soles audent se germina tuto
- credere, nec metuit surgentis pampinus austros
- aut actum caelo magnis aquilonibus imbrem,
- 335
- sed trudit gemmas et frondes explicat omnis.
- Non alios prima crescentis origine mundi
- inluxisse dies aliumve habuisse tenorem
- crediderim: ver illud erat, ver magnus agebat
- orbis et hibernis parcebant flatibus Euri,
- 340
- cum primae lucem pecudes hausere virumque
- terrea progenies duris caput extulit arvis,
- inmissaeque ferae silvis et sidera caelo.
- Nec res hunc tenerae possent perferre laborem,
- si non tanta quies iret frigusque caloremque
- 345
- inter, et exciperet caeli indulgentia terras.
- Quod superest, quaecumque premes virgulta per agros,
- sparge fimo pingui et multa memor occule terra,
- aut lapidem bibulum aut squalentis infode conchas;
- inter enim labentur aquae tenuisque subibit
- 350
- halitus atque animos tollent sata; iamque reperti,
- qui saxo super atque ingentis pondere testae
- urgerent; hoc effusos munimen ad imbris,
- hoc, ubi hiulca siti findit canis aestifer arva.
- Seminibus positis superest diducere terram
- 355
- saepius ad capita et duros iactare bidentis,
- aut presso exercere solum sub vomere et ipsa
- flectere luctantis inter vineta iuvencos;
- tum levis calamos et rasae hastilia virgae
- fraxineasque aptare sudes furcasque valentis,
- 360
- viribus eniti quarum et contemnere ventos
- adsuescant summasque sequi tabulata per ulmos.
- Ac dum prima novis adolescit frondibus aetas,
- parcendum teneris, et dum se laetus ad auras
- palmes agit laxis per purum inmissus habenis,
- 365
- ipsa acie nondum falcis temptanda, sed uncis
- carpendae manibus frondes interque legendae.
- Inde ubi iam validis amplexae stirpibus ulmos
- exierint, tum stringe comas, tum bracchia tonde --
- ante reformidant ferrum -- tum denique dura
- 370
- exerce imperia et ramos conpesce fluentis.
- Texendae saepes etiam et pecus omne tenendum,
- praecipue dum frons tenera inprudensque laborum;
- cui super indignas hiemes solemque potentem
- silvestres uri adsidue capreaeque sequaces
- 375
- inludunt, pascuntur oves avidaeque iuvencae.
- Frigora nec tantum cana concreta pruina
- aut gravis incumbens scopulis arentibus aestas,
- quantum illi nocuere greges durique venenum
- dentis et admorso signata in stirpe cicatrix.
- 380
- Non aliam ob culpam Baccho caper omnibus aris
- caeditur et veteres ineunt proscaenia ludi
- praemiaque ingeniis pagos et compita circum
- thesidae posuere atque inter pocula laeti
- mollibus in pratis unctos saluere per utres.
- 385
- Nec non Ausonii, Troia gens missa, coloni
- versibus incomptis ludunt risuque soluto
- oraque corticibus sumunt horrenda cavatis
- et te, Bacche, vocant per carmina laeta tibique
- oscilla ex alta suspendunt mollia pinu.
- 390
- Hinc omnis largo pubescit vinea fetu,
- conplentur vallesque cavae saltusque profundi,
- et quocumque deus circum caput egit honestum.
- Ergo rite suum Baccho dicemus honorem
- carminibus patriis lancesque et liba feremus
- 395
- et ductus cornu stabit sacer hircus ad aram
- pinguiaque in veribus torrebimus exta colurnis.
- Est etiam ille labor curandis vitibus alter,
- cui numquam exhausti satis est: namque omne quot annis
- terque quaterque solum scindendum glebaque versis
- 400
- aeternum frangenda bidentibus, omne levandum
- fronde nemus. Redit agricolis labor actus in orbem
- atque in se sua per vestigia volvitur annus.
- Ac iam olim, seras posuit cum vinea frondes,
- frigidus et silvis aquilo decussit honorem,
- 405
- iam tum acer curas venientem extendit in annum
- rusticus et curvo Saturni dente relictam
- persequitur vitem attondens fingitque putando.
- Primus humum fodito, primus devecta cremato
- sarmenta et vallos primus sub tecta referto;
- 410
- postremus metito. Bis vitibus ingruit umbra,
- bis segetem densis obducunt sentibus herbae;
- durus uterque labor: laudato ingentia rura,
- exiguum colito. Nec non etiam aspera rusci
- vimina per silvam et ripis fluvialis arundo
- 415
- caeditur, incultique exercet cura salicti.
- Iam vinctae vites, iam falcem arbusta reponunt,
- iam canit effectos extremus vinitor antes:
- sollicitanda tamen tellus pulvisque movendus
- et iam maturis metuendus Iuppiter uvis.
- 420
- Contra non ulla est oleis cultura; neque illae
- procurvam exspectant falcem rastrosque tenacis,
- cum semel haeserunt arvis aurasque tulerunt;
- ipsa satis tellus, cum dente recluditur unco,
- sufficit humorem et gravidas, cum vomere, fruges.
- 425
- Hoc pinguem et placitam Paci nutritor olivam.
- Poma quoque, ut primum truncos sensere valentis
- et viris habuere suas, ad sidera raptim
- vi propria nituntur opisque haud indiga nostrae.
- Nec minus interea fetu nemus omne gravescit
- 430
- sanguineisque inculta rubent aviaria bacis.
- Tondentur cytisi, taedas silva alta ministrat,
- pascunturque ignes nocturni et lumina fundunt.
- Et dubitant homines serere atque inpendere curam
- quid maiora sequar? -- salices humilesque genestae
- 435
- aut illae pecori frondem aut pastoribus umbram
- Sufficiunt saepemque satis et pabula melli --
- et iuvat undantem buxo spectare Cytorum
- naryciaeque picis lucos, iuvat arva videre
- non rastris, hominum non ulli obnoxia curae.
- 440
- Ipsae Caucasio steriles in vertice silvae,
- quas animosi Euri adsidue franguntque feruntque,
- dant alios aliae fetus, dant utile lignum
- navigiis pinus, domibus cedrumque cupressosque.
- Hinc radios trivere rotis, hinc tympana plaustris
- 445
- agricolae et pandas ratibus posuere carinas,
- viminibus salices fecundae, frondibus ulmi,
- at myrtus validis hastilibus et bona bello
- cornus, Ituraeos taxi torquentur in arcus.
- Nec tiliae leves aut torno rasile buxum
- 450
- non formam accipiunt ferroque cavantur acuto.
- Nec non et torrentem undam levis innatat alnus,
- missa Pado; nec non et apes examina condunt
- corticibusque cavis vitiosaeque ilicis alvo.
- Quid memorandum aeque Baccheia dona tulerunt
- 455
- Bacchus et ad culpam causas dedit; ille furentis
- centauros leto domuit, Rhoetumque Pholumque
- et magno Hylaeum Lapithis cratere minantem.
- O fortunatos nimium, sua si bona norint,
- agricolas! quibus ipsa procul discordibus armis
- 460
- fundit humo facilem victum iustissima tellus.
- Si non ingentem foribus domus alta superbis
- mane salutantum totis vomit aedibus undam,
- nec varios inhiant pulchra testudine postis
- inlusasque auro vestes Ephyreiaque aera,
- 465
- alba neque Assyrio fucatur lana veneno
- nec casia liquidi corrumpitur usus olivi:
- at secura quies et nescia fallere vita,
- dives opum variarum, at latis otia fundis --
- speluncae vivique lacus et frigida Tempe
- 470
- mugitusque boum mollesque sub arbore somni --
- non absunt; illic saltus ac lustra ferarum
- et patiens operum exiguoque adsueta iuventus,
- sacra deum sanctique patres; extrema per illos
- iustitia excedens terris vestigia fecit.
- 475
- Me vero primum dulces ante omnia Musae,
- quarum sacra fero ingenti percussus amore,
- accipiant caelique vias et sidera monstrent,
- defectus solis varios lunaeque labores;
- unde tremor terris, qua vi maria alta tumescant
- 480
- obicibus ruptis rursusque in se ipsa residant,
- quid tantum Oceano properent se tinguere soles
- hiberni, vel quae tardis mora noctibus obstet.
- Sin, has ne possim naturae accedere partis,
- frigidus obstiterit circum praecordia sanguis:
- 485
- rura mihi et rigui placeant in vallibus amnes,
- flumina amem silvasque inglorius. O ubi campi
- Spercheosque et virginibus bacchata Lacaenis
- Taygeta! O, qui me gelidis convallibus Haemi
- sistat et ingenti ramorum protegat umbra!
- 490
- Felix, qui potuit rerum cognoscere causas,
- atque metus omnis et inexorabile fatum
- subiecit pedibus strepitumque Acherontis avari.
- Fortunatus et ille, deos qui novit agrestis,
- panaque Silvanumque senem Nymphasque sorores:
- 495
- illum non populi fasces, non purpura regum
- flexit et infidos agitans discordia fratres
- aut coniurato descendens Dacus ab Histro,
- non res Romanae perituraque regna; neque ille
- aut doluit miserans inopem aut invidit habenti
- 500
- quos rami fructus, quos ipsa volentia rura
- sponte tulere sua, carpsit; nec ferrea iura
- insanumque forum aut populi tabularia vidit.
- sollicitant alii remis freta caeca ruuntque
- in ferrum, penetrant aulas et limina regum;
- 505
- hic petit excidiis urbem miserosque Penatis,
- ut gemma bibat et Sarrano dormiat ostro;
- condit opes alius defossoque incubat auro;
- hic stupet attonitus rostris; hunc plausus hiantem
- per cuneos -- geminatus enim plebisque patrumque --
- 510
- corripuit; gaudent perfusi sanguine fratrum,
- exsilioque domos et dulcia limina mutant
- atque alio patriam quaerunt sub sole iacentem.
- Agricola incurvo terram dimovit aratro:
- hinc anni labor, hinc patriam parvosque nepotes
- 515
- sustinet, hinc armenta boum meritosque iuvencos.
- Nec requies, quin aut pomis exuberet annus
- aut fetu pecorum aut cerealis mergite culmi,
- proventuque oneret sulcos atque horrea vincat.
- Venit hiems: teritur Sicyonia baca trapetis,
- 520
- glande sues laeti redeunt, dant arbuta silvae;
- et varios ponit fetus autumnus et alte
- mitis in apricis coquitur vindemia saxis.
- Interea dulces pendent circum oscula nati,
- casta pudicitiam servat domus, ubera vaccae
- 525
- lactea demittunt pinguesque in gramine laeto
- inter se adversis luctantur cornibus haedi.
- Ipse dies agitat festos fususque per herbam,
- ignis ubi in medio et socii cratera coronant,
- te libans, Lenaee, vocat pecorisque magistris
- 530
- velocis iaculi certamina ponit in ulmo,
- corporaque agresti nudant praedura palaestrae.
- Hanc olim veteres vitam coluere Sabini,
- hanc Remus et frater, sic fortis Etruria crevit
- scilicet et rerum facta est pulcherrima Roma,
- 535
- septemque una sibi muro circumdedit arces.
- Ante etiam sceptrum Dictaei regis et ante
- inpia quam caesis gens est epulata iuvencis,
- aureus hanc vitam in terris Saturnus agebat;
- necdum etiam audierant inflari classica, necdum
- 540
- inpositos duris crepitare incudibus enses.
- Sed nos inmensum spatiis confecimus aequor,
- et iam tempus equum fumantia solvere colla.
P. Vergili Maronis Georgicon Liber Tertius
- Te quoque, magna Pales, et te memorande canemus
- pastor ab Amphryso, vos, silvae amnesque Lycaei.
- Cetera, quae vacuas tenuissent carmine mentes,
- omnia iam volgata: quis aut Eurysthea durum
- 5
- aut inlaudati nescit Busiridis aras?
- Cui non dictus Hylas puer et Latonia Delos
- Hippodameque umeroque Pelops insignis eburno,
- acer equis? Temptanda via est, qua me quoque possim
- tollere humo victorque virum volitare per ora.
- 10
- Primus ego in patriam mecum, modo vita supersit,
- Aonio rediens deducam vertice Musas;
- primus Idumaeas referam tibi, Mantua, palmas,
- et viridi in campo templum de marmore ponam
- propter aquam. Tardis ingens ubi flexibus errat
- 15
- Mincius et tenera praetexit arundine ripas.
- In medio mihi Caesar erit templumque tenebit:
- illi victor ego et Tyrio conspectus in ostro
- centum quadriiugos agitabo ad flumina currus.
- Cuncta mihi Alpheum linquens lucosque Molorchi
- 20
- cursibus et crudo decernet Graecia caestu.
- Ipse caput tonsae foliis ornatus olivae
- dona feram. Iam nunc sollemnis ducere pompas
- ad delubra iuvat caesosque videre iuvencos,
- vel scaena ut versis discedat frontibus utque
- 25
- purpurea intexti tollant aulaea Britanni.
- In foribus pugnam ex auro solidoque elephanto
- Gangaridum faciam victorisque arma Quirini,
- atque hic undantem bello magnumque fluentem
- Nilum ac navali surgentis aere columnas.
- 30
- Addam urbes Asiae domitas pulsumque Niphaten
- fidentemque fuga Parthum versisque sagittis,
- et duo rapta manu diverso ex hoste tropaea
- bisque triumphatas utroque ab litore gentes.
- Stabunt et Parii lapides, spirantia signa,
- 35
- Assaraci proles demissaeque ab Iove gentis
- nomina, Trosque parens et Troiae Cynthius auctor.
- Invidia infelix Furias amnemque severum
- Cocyti metuet tortosque Ixionis anguis
- immanemque rotam et non exsuperabile saxum.
- 40
- Interea Dryadum silvas saltusque sequamur
- intactos, tua, Maecenas, haud mollia iussa.
- Te sine nil altum mens incohat; en age segnis
- rumpe moras; vocat ingenti clamore Cithaeron
- Taygetique canes domitrixque Epidaurus equorum
- 45
- et vox adsensu nemorum ingeminata remugit.
- Mox tamen ardentis accingar dicere pugnas
- Caesaris et nomen fama tot ferre per annos,
- Tithoni prima quot abest ab origine Caesar.
- Seu quis Olympiacae miratus praemia palmae
- 50
- pascit equos seu quis fortis ad aratra iuvencos,
- corpora praecipue matrum legat. Optuma torvae
- forma bovis, cui turpe caput, cui plurima cervix,
- et crurum tenus a mento palearia pendent;
- tum longo nullus lateri modus; omnia magna,
- 55
- pes etiam; et camuris hirtae sub cornibus aures.
- Nec mihi displiceat maculis insignis et albo,
- aut iuga detractans interdumque aspera cornu
- et faciem tauro propior, quaeque ardua tota,
- et gradiens ima verrit vestigia cauda,
- 60
- Aetas Lucinam iustosque pati hymenaeos
- desinit ante decem, post quattuor incipit annos;
- cetera nec feturae habilis nec fortis aratris.
- Interea, superat gregibus dum laeta iuventas,
- solve mares; mitte in Venerem pecuaria primus,
- 65
- atque aliam ex alia generando suffice prolem.
- Optuma quaeque dies miseris mortalibus aevi
- prima fugit; subeunt morbi tristisque senectus
- et labor, et durae rapit inclementia mortis.
- Semper erunt, quarum mutari corpora malis:
- 70
- semper enim refice ac, ne post amissa requiras,
- ante veni et subolem armento sortire quotannis.
- Nec non et pecori est idem dilectus equino.
- Tu modo, quos in spem statues submittere gentis,
- praecipuum iam inde a teneris impende laborem.
- 75
- Continuo pecoris generosi pullus in arvis
- altius ingreditur et mollia crura reponit;
- primus et ire viam et fluvios temptare minaces
- audet et ignoto sese committere ponti
- nec vanos horret strepitus. Illi ardua cervix
- 80
- argutumque caput, brevis alvus obesaque terga,
- luxuriatque toris animosum pectus. Honesti
- spadices glaucique, color deterrimus albis
- et gilvo. Tum, si qua sonum procul arma dedere
- stare loco nescit, micat auribus et tremit artus
- 85
- collectumque premens volvit sub naribus ignem.
- Densa iuba, et dextro iactata recumbit in armo;
- at duplex agitur per lumbos spina, cavatque
- tellurem et solido graviter sonat ungula cornu.
- Talis Amyclaei domitus Pollucis habenis
- 90
- Cyllarus et, quorum Grai meminere poetae,
- Martis equi biiuges et magni currus Achilli.
- Talis et ipse iubam cervice effundit equina
- coniugis adventu pernix Saturnus et altum
- Pelion hinnitu fugiens implevit acuto.
- 95
- Hunc quoque, ubi aut morbo gravis aut iam segnior annis
- deficit, abde domo nec turpi ignosce senectae.
- frigidus in Venerem senior, frustraque laborem
- ingratum trahit, et, si quando ad proelia ventum est,
- ut quondam in stipulis magnus sine viribus ignis,
- 100
- incassum furit. Ergo animos aevumque notabis
- praecipue; hinc alias artis prolemque parentum
- et quis cuique dolor victo, quae gloria palmae.
- Nonne vides, cum praecipiti certamine campum
- corripuere ruuntque effusi carcere currus,
- 105
- cum spes arrectae iuvenum, exsultantiaque haurit
- corda pavor pulsans? Illi instant verbere torto
- et proni dant lora, volat vi fervidus axis;
- iamque humiles, iamque elati sublime videntur
- aera per vacuum ferri atque adsurgere in auras;
- 110
- nec mora nec requies; at fulvae nimbus harenae
- tollitur, umescunt spumis flatuque sequentum:
- tantus amor laudum, tantae est victoria curae.
- Primus Erichthonius currus et quattuor ausus
- iungere equos rapidusque rotis insistere victor
- 115
- Frena Pelethronii Lapithae gyrosque dedere
- impositi dorso atque equitem docuere sub armis
- insultare solo et gressus glomerare superbos.
- Aequus uterque labor, aeque iuvenemque magistri
- exquirunt calidumque animis et cursibus acrem,
- 120
- quamvis saepe fuga versos ille egerit hostis
- et patriam Epirum referat fortisque Mycenas
- Neptunique ipsa deducat origine gentem.
- His animadversis instant sub tempus et omnis
- impendunt curas denso distendere pingui,
- 125
- quem legere ducem et pecori dixere maritum;
- florentisque secant herbas fluviosque ministrant
- farraque, ne blando nequeat superesse labori
- invalidique patrum referant ieiunia nati.
- Ipsa autem macie tenuant armenta volentes,
- 130
- atque, ubi concubitus primos iam nota voluptas
- sollicitat, frondesque negant et fontibus arcent.
- Saepe etiam cursu quatiunt et sole fatigant,
- cum graviter tunsis gemit area frugibus et cum
- surgentem ad Zephyrum paleae iactantur inanes.
- 135
- Hoc faciunt, nimio ne luxu obtunsior usus
- sit genitali arvo et sulcos oblimet inertis,
- sed rapiat sitiens Venerem interiusque recondat.
- Rursus cura patrum cadere et succedere matrum
- incipit. Exactis gravidae cum mensibus errant,
- 140
- non illas gravibus quisquam iuga ducere plaustris,
- non saltu superare viam sit passus et acri
- carpere prata fuga fluviosque innare rapacis.
- Saltibus in vacuis pascunt et plena secundum
- flumina, muscus ubi et viridissima gramine ripa,
- 145
- speluncaeque tegant et saxea procubet umbra.
- Est lucos Silari circa ilicibusque; virentem
- plurimus Alburnum volitans, cui nomen asilo
- Romanum est, oestrum Grai vertere vocantes,
- asper, acerba sonans, quo tota exterrita silvis
- 150
- diffugiunt armenta; furit mugitibus aether
- concussus silvaeque et sicci ripa Tanagri.
- Hoc quondam monstro horribilis exercuit iras
- Inachiae Iuno pestem meditata iuvencae.
- Hunc quoque, nam mediis fervoribus acrior instat,
- 155
- arcebis gravido pecori, armentaque pasces
- sole recens orto aut noctem ducentibus astris.
- Post partum cura in vitulos traducitur omnis,
- continuoque notas et nomina gentis inurunt
- et quos aut pecori malint submittere habendo
- 160
- aut aris servare sacros aut scindere terram
- et campum horrentem fractis invertere glaebis.
- Cetera pascuntur viridis armenta per herbas:
- Tu quos ad studium atque usum formabis agrestem,
- iam vitulos hortare viamque insiste domandi,
- 165
- dum faciles animi iuvenum, dum mobilis aetas.
- Ac primum laxos tenui de vimine circlos
- cervici subnecte; dehinc, ubi libera colla
- servitio adsuerint, ipsis e torquibus aptos
- iunge pares et coge gradum conferre iuvencos;
- 170
- atque illis iam saepe rotae ducantur inanes
- per terram et summo vestigia pulvere signent;
- post valido nitens sub pondere faginus axis
- instrepat et iunctos temo trahat aereus orbes.
- Interea pubi indomitae non gramina tantum
- 175
- nec vescas salicum frondes ulvamque palustrem,
- sed frumenta manu carpes sata; nec tibi fetae
- more patrum nivea implebunt mulctraria vaccae,
- sed tota in dulcis consument ubera natos.
- Sin ad bella magis studium turmasque ferocis,
- 180
- aut Alphea rotis praelabi flumina Pisae
- et Iovis in luco currus agitare volantis:
- primus equi labor est, animos atque arma videre
- bellantum lituosque pati tractuque gementem
- ferre rotam et stabulo frenos audire sonantis;
- 185
- tum magis atque magis blandis gaudere magistri
- laudibus et plausae sonitum cervicis amare.
- Atque haec iam primo depulsus ab ubere matris
- audeat, inque vicem det mollibus ora capistris
- invalidus etiamque tremens, etiam inscius aevi.
- 190
- At tribus exactis ubi quarta accesserit aestas,
- carpere mox gyrum incipiat gradibusque sonare
- compositis sinuetque alterna volumina crurum
- sitque laboranti similis; tum cursibus auras,
- tum vocet, ac per aperta volans ceu liber habenis
- 195
- aequora vix summa vestigia ponat harena;
- qualis Hyperboreis Aquilo cum densus ab oris
- incubuit, Scythiaeque hiemes atque arida differt
- nubila: tum segetes altae campique natantes
- lenibus horrescunt flabris summaeque sonorem
- 200
- dant silvae longique urgent ad litora fluctus;
- ille volat simul arva fuga, simul aequora verrens
- Hinc vel ad Elei metas et maxuma campi
- sudabit spatia et spumas aget ore cruentas,
- Belgica vel molli melius feret esseda collo.
- 205
- Tum demum crassa magnum farragine corpus
- crescere iam domitis sinito: namque ante domandum
- ingentis tollent animos prensique negabunt
- verbera lenta pati et duris parere lupatis.
- Sed non ulla magis viris industria firmat,
- 210
- quam Venerem et caeci stimulos avertere amoris,
- sive boum sive est cui gratior usus equorum.
- Atque ideo tauros procul atque in sola relegant
- pascua post montem oppositum et trans flumina lata,
- aut intus clausos satura ad praesepia servant.
- 215
- Carpit enim viris paulatim uritque videndo
- femina nec nemorum patitur meminisse nec herbae
- dulcibus illa quidem inlecebris, et saepe superbos
- cornibus inter se subigit decernere amantis.
- Pascitur in magna Sila formosa iuvenca:
- 220
- illi alternantes multa vi proelia miscent
- volneribus crebris, lavit ater corpora sanguis,
- versaque in obnixos urguentur cornua vasto
- cum gemitu, reboant silvaeque et longus Olympus
- Nec mos bellantis una stabulare, sed alter
- 225
- victus abit longeque ignotis exulat oris,
- multa gemens ignominiam plagasque superbi
- victoris, tum, quos amisit inultus, amores;
- et stabula aspectans regnis excessit avitis.
- Ergo omni cura viris exercet et inter
- 230
- dura iacet pernix instrato saxa cubili
- frondibus hirsutis et carice pastus acuta,
- et temptat sese atque irasci in cornua discit
- arboris obnixus trunco ventosque lacessit
- ictibus et sparsa ad pugnam proludit harena.
- 235
- Post ubi collectum robur viresque refectae
- signa movet praecepsque oblitum fertur in hostem:
- fluctus uti medio coepit cum albescere ponto
- longius ex altoque sinum trahit, utque volutus
- ad terras immane sonat per saxa neque ipso
- 240
- monte minor procumbit, at ima exaestuat unda
- verticibus nigramque alte subiectat harenam.
- Omne adeo genus in terris hominumque ferarumque,
- et genus aequoreum, pecudes pictaeque volucres,
- in furias. ignemque ruunt. Amor omnibus idem.
- 245
- Tempore non alio catulorum oblita leaena
- saevior erravit campis, nec funera volgo
- tam multa informes ursi stragemque dedere
- per silvas; tum saevus aper, tum pessima tigris;
- heu male tum Libyae solis erratur in agris.
- 250
- Nonne vides, ut tota tremor pertemptet equorum
- corpora, si tantum notas odor attulit auras?
- Ac neque eos iam frena virum neque verbera saeva
- non scopuli rupesque cavae atque obiecta retardant
- flumina correptosque unda torquentia montis.
- 255
- Ipse ruit dentesque Sabellicus exacuit sus
- et pede prosubigit terram, fricat arbore costas
- atque hinc atque illinc umeros ad volnera durat.
- Quid iuvenis, magnum cui versat in ossibus ignem
- durus amor? Nempe abruptis turbata procellis
- 260
- nocte natat caeca serus freta; quem super ingens
- porta tonat caeli et scopulis inlisa reclamant
- aequora; nec miseri possunt revocare parentes
- nec moritura super crudeli funere virgo.
- Quid lynces Bacchi variae et genus acre luporum
- 265
- atque canum? Quid, quae imbelles dant proelia cervi?
- Scilicet ante omnis furor est insignis equarum;
- et mentem Venus ipsa dedit, quo tempore Glauci
- Potniades malis membra absumpsere quadrigae.
- Illas ducit amor trans Gargara transque sonantem
- 270
- Ascanium; superant montis et flumina tranant.
- Continuoque avidis ubi subdita flamma medullis,
- vere magis, quia vere calor redit ossibus: illae
- ore omnes versae in Zephyrum stant rupibus altis,
- exceptantque levis auras et saepe sine ullis
- 275
- coniugiis vento gravidae, mirabile dictu,
- saxa per et scopulos et depressas convallis
- diffugiunt, non, Eure, tuos, neque solis ad ortus,
- in Borean caurumque, aut unde nigerrimus auster
- nascitur et pluvio contristat frigore caelum.
- 280
- Hic demum, hippomanes vero quod nomine dicunt
- pastores, lentum destillat ab inguine virus,
- hippomanes, quod saepe malae legere novercae
- miscueruntque herbas et non innoxia verba.
- Sed fugit interea, fugit inreparabile tempus,
- 285
- singula dum capti circumvectamur amore.
- Hoc satis armentis: superat pars altera curae,
- lanigeros agitare greges hirtasque capellas.
- Hic labor, hinc laudem fortes sperate coloni.
- Nec sum animi dubius, verbis ea vincere magnum
- 290
- quam sit, et angustis hunc addere rebus honorem;
- sed me Parnasi deserta per ardua dulcis
- raptat amor; iuvat ire iugis, qua nulla priorum
- Castaliam molli devertitur orbita clivo.
- Nunc, veneranda Pales, magno nunc ore sonandum
- 295
- Incipiens stabulis edico in mollibus herbam
- carpere ovis, dum mox frondosa reducitur aestas,
- et multa duram stipula filicumque maniplis
- sternere subter humum, glacies ne frigida laedat
- molle pecus scabiemque ferat turpisque podagras.
- 300
- Post hinc digressus iubeo frondentia capris
- arbuta sufficere et fluvios praebere recentis
- et stabula a ventis hiberno opponere soli
- ad medium conversa diem, cum frigidus olim
- iam cadit extremoque inrorat Aquarius anno.
- 305
- Haec quoque non cura nobis leviore tuendae,
- nec minor usus erit, quamvis Milesia magno
- vellera mutentur Tyrios incocta rubores:
- densior hinc suboles, hinc largi copia lactis;
- quam magis exhausto spumaverit ubere mulctra,
- 310
- laeta magis pressis manabunt flumina mammis.
- Nec minus interea barbas incanaque menta
- Cinyphii tondent hirci saetasque comantis
- usum in castrorum et miseris velamina nautis.
- Pascuntur vero silvas et summa Lycaei
- 315
- horrentisque rubos et amantis ardua dumos:
- atque ipsae memores redeunt in tecta suosque
- ducunt et gravido superant vix ubere limen.
- Ergo omni studio glaciem ventosque nivalis
- quo minor est illis curae mortalis egestas,
- 320
- avertes victumque feres et virgea laetus
- pabula, nec tota claudes faenilia bruma.
- At vero Zephyris cum laeta vocantibus aestas
- in saltus utrumque gregem atque in pascua mittet,
- Luciferi primo cum sidere frigida rura
- 325
- carpamus, dum mane novum, dum gramina canent,
- et ros in tenera pecori gratissimus herba.
- Inde ubi quarta sitim caeli collegerit hora
- et cantu querulae rumpent arbusta cicadae,
- ad puteos aut alta greges ad stagna iubebo
- 330
- currentem ilignis potare canalibus undam;
- aestibus at mediis umbrosam exquirere vallem,
- sicubi magna Iovis antiquo robore quercus
- ingentis tendat ramos, aut sicubi nigrum
- ilicibus crebris sacra nemus accubet umbra;
- 335
- tum tenuis dare rursus aquas et pascere rursus
- solis ad occasum, cum frigidus aëra vesper
- temperat et saltus reficit iam roscida luna
- litoraque alcyonem resonant, acalanthida dumi.
- Quid tibi pastores Libyae, quid pascua versu
- 340
- prosequar et raris habitata mapalia tectis?
- Saepe diem noctemque et totum ex ordine mensem
- pascitur itque pecus longa in deserta sine ullis
- hospitiis: tantum campi iacet. Omnia secum
- armentarius Afer agit, tectumque laremque
- 345
- armaque Amyclaeumque canem Cressamque pharetram;
- non secus ac patriis acer Romanus in armis
- iniusto sub fasce viam cum carpit et hosti
- ante expectatum positis stat in agmine castris.
- At non, qua Scythiae gentes Maeotiaque unda,
- 350
- turbidus et torquens flaventis Hister harenas,
- quaque redit medium Rhodope porrecta sub axem.
- Illic clausa tenent stabulis armenta, neque ullae
- aut herbae campo apparent aut arbore frondes;
- sed iacet aggeribus niveis informis et alto
- 355
- terra gelu late septemque adsurgit in ulnas.
- Semper hiemps, semper spirantes frigora cauri.
- Tum Sol pallentis haud umquam discutit umbras,
- nec cum invectus equis altum petit aethera, nec cum
- praecipitem Oceani rubro lavit aequore currum.
- 360
- Concrescunt subitae currenti in flumine crustae
- undaque iam tergo ferratos sustinet orbis,
- puppibus illa prius, patulis nunc hospita plaustris;
- aeraque dissiliunt vulgo vestesque rigescunt
- indutae caeduntque securibus umida vina
- 365
- et totae solidam in glaciem vertere lacunae
- stiriaque impexis induruit horrida barbis.
- Interea toto non setius aëre ninguit:
- intereunt pecudes, stant circumfusa pruinis
- corpora magna boum, confertoque agmine cervi
- 370
- torpent mole nova et summis vix cornibus extant.
- Hos non immissis canibus, non cassibus ullis
- puniceaeve agitant pavidos formidine pennae,
- sed frustra oppositum trudentis pectore montem
- comminus obtruncant ferro graviterque rudentis
- 375
- caedunt et magno laeti clamore reportant.
- Ipsi in defossis specubus secura sub alta
- otia agunt terra congestaque robora totasque
- advolvere focis ulmos ignique dedere.
- Hic noctem ludo ducunt et pocula laeti
- 380
- fermento atque acidis imitantur vitea sorbis.
- Talis Hyperboreo septem subiecta trioni
- gens effrena virum Rhiphaeo tunditur euro
- et pecudum fulvis velatur corpora saetis.
- Si tibi lanitium curae, primum aspera silva,
- 385
- lappaeque tribolique, absint; fuge pabula laeta;
- Continuoque greges villis lege mollibus albos.
- Illum autem, quamvis aries sit candidus ipse,
- nigra subest udo tantum cui lingua palato,
- reice, ne maculis infuscet vellera pullis
- 390
- nascentum, plenoque alium circumspice campo.
- Munere sic niveo lanae, si credere dignum est,
- Pan deus Arcadiae captam te, Luna, fefellit
- in nemora alta vocans; nec tu aspernata vocantem.
- At cui lactis amor, cytisum lotosque frequentis
- 395
- ipse manu salsasque ferat praesepibus herbas.
- Hinc et amant fluvios magis et magis ubera tendunt
- et salis occultum referunt in lacte saporem.
- Multi iam excretos prohibent a matribus haedos
- primaque ferratis praefigunt ora capistris.
- 400
- Quod surgente die mulsere horisque diurnis,
- nocte premunt; quod iam tenebris et sole cadente,
- sub lucem exportant calathis adit oppida pastor;
- aut parco sale contingunt hiemique reponunt.
- Nec tibi cura canum fuerit postrema, sed una
- 405
- velocis Spartae catulos acremque Molossum
- pasce sero pingui. Numquam custodibus illis
- nocturnum stabulis furem incursusque luporum
- aut impacatos a tergo horrebis Hiberos.
- Saepe etiam cursu timidos agitabis onagros
- 410
- et canibus leporem, canibus venabere dammas,
- saepe volutabris pulsos silvestribus apros
- latratu turbabis agens montisque per altos
- ingentem clamore premes ad retia cervum.
- Disce et odoratam stabulis accendere cedrum
- 415
- galbaneoque agitare gravis nidore chelydros.
- saepe sub immotis praesepibus aut mala tactu
- vipera delituit caelumque exterrita fugit,
- aut tecto adsuetus coluber succedere et umbrae,
- pestis acerba boum, pecorique aspergere virus,
- 420
- fovit humum. Cape saxa manu, cape robora, pastor,
- tollentemque minas et sibila colla tumentem
- deice. Iamque fuga timidum caput abdidit alte,
- cum medii nexus extremaeque agmina caudae
- solvuntur, tardosque trahit sinus ultimus orbis.
- 425
- Est etiam ille malus Calabris in saltibus anguis,
- squamea convolvens sublato pectore terga
- atque notis longam maculosus grandibus alvum
- qui, dum amnes ulli rumpuntur fontibus et dum
- vere madent udo terrae ac pluvialibus austris
- 430
- stagna colit, ripisque habitans hic piscibus atram
- improbus ingluviem ranisque loquacibus explet;
- postquam exusta palus, terraeque ardore dehiscunt,
- exsilit in siccum et flammantia lumina torquens
- saevit agris asperque siti atque exterritus aestu.
- 435
- Ne mihi tum mollis sub divo carpere somnos
- neu dorso nemoris libeat iacuisse per herbas,
- cum positis novus exuviis nitidusque iuventa
- volvitur, aut catulos tectis aut ova relinquens
- arduus ad solem et linguis micat ore trisulcis.
- 440
- Morborum quoque te causas et signa docebo.
- Turpis ovis temptat scabies, ubi frigidus imber
- altius ad vivum persedit et horrida cano
- bruma gelu, vel cum tonsis inlotus adhaesit
- sudor et hirsuti secuerunt corpora vepres.
- 445
- Dulcibus idcirco fluviis pecus omne magistri
- perfundunt, udisque aries in gurgite villis
- mersatur missusque secundo defluit amni;
- aut tonsum tristi contingunt corpus amurca
- et spumas miscent argenti et sulfura viva
- 450
- Idaeasque pices et pinguis unguine ceras
- scillamque elleborosque gravis nigrumque bitumen.
- Non tamen ulla magis praesens fortuna laborum est,
- quam si quis ferro potuit rescindere summum
- ulceris os: alitur vitium vivitque tegendo,
- 455
- dum medicas adhibere manus ad volnera pastor
- abnegat et meliora deos sedet omnia poscens.
- Quin etiam, ima dolor balantum lapsus ad ossa
- cum furit atque artus depascitur arida febris,
- profuit incensos aestus avertere et inter
- 460
- ima ferire pedis salientem sanguine venam,
- Bisaltae quo more solent acerque Gelonus;
- cum fugit in Rhodopen atque in deserta Getarum
- et lac concretum cum sanguine potat equino.
- Quam procul aut molli succedere saepius umbrae
- 465
- videris aut summas carpentem ignavius herbas
- extremamque sequi aut medio procumbere campo
- pascentem et serae solam decedere nocti:
- continuo culpam ferro compesce, prius quam
- dira per incautum serpant contagia volgus.
- 470
- Non tam creber agens hiemem ruit aequore turbo,
- quam multae pecudum pestes. Nec singula morbi
- corpora corripiunt, sed tota aestiva repente,
- spemque gregemque simul cunctamque ab origine gentem.
- Tum sciat, aerias Alpis et Norica si quis
- 475
- castella in tumulis et Iapydis arva Timavi
- nunc quoque post tanto videat desertaque regna
- pastorum et longe saltus lateque vacantis.
- Hic quondam morbo caeli miseranda coorta est
- tempestas totoque autumni incanduit aestu
- 480
- et genus omne neci pecudum dedit, omne ferarum,
- corrupitque lacus, infecit pabula tabo.
- Nec via mortis erat simplex, sed ubi ignea venis
- omnibus acta sitis miseros adduxerat artus,
- rursus abundabat fluidus liquor omniaque in se
- 485
- ossa minutatim morbo collapsa trahebat.
- Saepe in honore deum medio stans hostia ad aram
- lanea dum nivea circumdatur infula vitta,
- inter cunctantis cecidit moribunda ministros.
- Aut si quam ferro mactaverat ante sacerdos
- 490
- inde neque impositis ardent altaria fibris
- nec responsa potest consultus reddere vates,
- ac vix suppositi tinguntur sanguine cultri
- summaque ieiuna sanie infuscatur harena.
- Hinc laetis vituli volgo moriuntur in herbis
- 495
- et dulcis animas plena ad praesepia reddunt;
- hinc canibus blandis rabies venit et quatit aegros
- tussis anhela sues ac faucibus angit obesis.
- Labitur infelix studiorum atque immemor herbae
- victor equus fontisque avertitur et pede terram
- 500
- crebra ferit; demissae aures, incertus ibidem
- sudor et ille quidem morituris frigidus, aret
- pellis et ad tactum tractanti dura resistit.
- Haec ante exitium primis dant signa diebus;
- sin in processu coepit crudescere morbus,
- 505
- tum vero ardentes oculi atque attractus ab alto
- spiritus, interdum gemitu gravis, imaque longo
- ilia singultu tendunt, it naribus ater
- sanguis et obsessas fauces premit aspera lingua.
- Profuit inserto latices infundere cornu
- 510
- Lenaeos; ea visa salus morientibus una;
- mox erat hoc ipsum exitio, furiisque refecti
- ardebant ipsique suos iam morte sub aegra,
- di meliora piis erroremque hostibus illum,
- discissos nudis laniabant dentibus artus.
- 515
- Ecce autem duro fumans sub vomere taurus
- concidit et mixtum spumis vomit ore cruorem
- extremosque ciet gemitus. It tristis arator
- maerentem abiungens fraterna morte iuvencum,
- atque opere in medio defixa relinquit aratra.
- 520
- Non umbrae altorum nemorum, non mollia possunt
- prata movere animum, non qui per saxa volutus
- purior electro campum petit amnis; at ima
- solvuntur latera atque oculos stupor urguet inertis
- ad terramque fluit devexo pondere cervix.
- 525
- Quid labor aut benefacta iuvant? Quid vomere terras
- invertisse gravis? Atqui non Massica Bacchi
- munera, non illis epulae nocuere repostae:
- frondibus et victu pascuntur simplicis herbae,
- pocula sunt fontes liquidi atque exercita cursu
- 530
- flumina, nec somnos abrumpit cura salubris.
- Tempore non alio dicunt regionibus illis
- quaesitas ad sacra boves Iunonis et uris
- imparibus ductos alta ad donaria currus.
- Ergo aegre rastris terram rimantur et ipsis
- 535
- unguibus infodiunt fruges montisque per altos
- contenta cervice trahunt stridentia plaustra.
- Non lupus insidias explorat ovilia circum
- nec gregibus nocturnus obambulat; acrior illum
- cura domat; timidi dammae cervique fugaces
- 540
- nunc interque canes et circum tecta vagantur.
- Iam maris immensi prolem et genus omne natantum
- litore in extremo, ceu naufraga corpora, fluctus
- proluit; insolitae fugiunt in flumina phocae.
- Interit et curvis frustra defensa latebris
- 545
- vipera et attoniti squamis adstantibus hydri.
- Ipsis est aër avibus non aequus et illae
- praecipites alta vitam sub nube relinquunt.
- Praeterea iam nec mutari pabula refert
- artes nocent quaesitaeque; cessere magistri
- 550
- Phillyrides Chiron Amythaoniusque Melampus.
- Saevit et in lucem Stygiis emissa tenebris
- pallida Tisiphone Morbos agit ante Metumque,
- inque dies avidum surgens caput altius effert:
- Balatu pecorum et crebris mugitibus amnes
- 555
- arentesque sonant ripae collesque supini:
- Iamque catervatim dat stragem atque aggerat ipsis
- in stabulis turpi dilapsa cadavera tabo
- donec humo tegere ac foveis abscondere discunt.
- Nam neque erat coriis usus nec viscera quisquam
- 560
- aut undis abolere potest aut vincere flamma;
- ne tondere quidem morbo inluvieque peresa
- vellera nec telas possunt attingere putris;
- verum etiam invisos si quis temptarat amictus,
- ardentes papulae atque immundus olentia sudor
- 565
- membra sequebatur nec longo deinde moranti
- tempore contactos artus sacer ignis edebat.
P. Vergili Maronis Georgicon Liber Quartus
- Protinus aerii mellis caelestia dona
- exsequar: hanc etiam, Maecenas, adspice partem.
- Admiranda tibi levium spectacula rerum
- magnanimosque duces totiusque ordine gentis
- 5
- mores et studia et populos et proelia dicam.
- In tenui labor; at tenuis non gloria, si quem
- numina laeva sinunt auditque vocatus Apollo.
- Principio sedes apibus statioque petenda,
- quo neque sit ventis aditus -- nam pabula venti
- 10
- ferre domum prohibent -- neque oves haedique petulci
- floribus insultent aut errans bucula campo
- decutiat rorem et surgentes atterat herbas.
- Absint et picti squalentia terga lacerti
- pinguibus a stabulis meropesque aliaeque volucres
- 15
- et manibus Procne pectus signata cruentis;
- omnia nam late vastant ipsasque volantes
- ore ferunt dulcem nidis immitibus escam.
- At liquidi fontes et stagna virentia musco
- adsint et tenuis fugiens per gramina rivus,
- 20
- palmaque vestibulum aut ingens oleaster inumbret,
- ut, cum prima novi ducent examina reges
- vere suo ludetque favis emissa iuventus,
- vicina invitet decedere ripa calori,
- obviaque hospitiis teneat frondentibus arbos.
- 25
- In medium, seu stabit iners seu profluet umor,
- transversas salices et grandia conice saxa,
- pontibus ut crebris possint consistere et alas
- pandere ad aestivum solem, si forte morantes
- sparserit aut praeceps Neptuno immerserit Eurus.
- 30
- Haec circum casiae virides et olentia late
- serpylla et graviter spirantis copia thymbrae
- floreat inriguumque bibant violaria fontem.
- Ipsa autem, seu corticibus tibi suta cavatis,
- seu lento fuerint alvaria vimine texta,
- 35
- angustos habeant aditus: nam frigore mella
- cogit hiems, eademque calor liquefacta remittit.
- Utraque vis apibus pariter metuenda; neque illae
- nequiquam in tectis certatim tenuia cera
- spiramenta linunt fucoque et floribus oras
- 40
- explent collectumque haec ipsa ad munera gluten
- et visco et Phrygiae servant pice lentius Idae.
- Saepe etiam effossis, si vera est fama, latebris
- sub terra fovere larem, penitusque repertae
- pumicibusque cavis exesaeque arboris antro.
- 45
- Tu tamen et levi rimosa cubilia limo
- ungue fovens circum et raras superinice frondes.
- Neu propius tectis taxum sine, neve rubentes
- ure foco cancros, altae neu crede paludi,
- aut ubi odor caeni gravis aut ubi concava pulsu
- 50
- saxa sonant vocisque offensa resultat imago.
- Quod superest, ubi pulsam hiemem sol aureus egit
- sub terras caelumque aestiva luce reclusit,
- illae continuo saltus silvasque peragrant
- purpureosque metunt flores et flumina libant
- 55
- summa leves. Hinc nescio qua dulcedine laetae
- progeniem nidosque fovent, hinc arte recentes
- excudunt ceras et mella tenacia fingunt.
- Hinc ubi iam emissum caveis ad sidera caeli
- nare per aestatem liquidam suspexeris agmen
- 60
- obscuramque trahi vento mirabere nubem,
- contemplator: aquas dulces et frondea semper
- tecta petunt. Huc tu iussos adsperge sapores,
- trita melisphylla et cerinthae ignobile gramen,
- tinnitusque cie et Matris quate cymbala circum.
- 65
- ipsae consident medicatis sedibus, ipsae
- intima more suo sese in cunabula condent.
- Sin autem ad pugnam exierint, nam saepe duobus
- regibus incessit magno discordia motu,
- continuoque animos vulgi et trepidantia bello
- 70
- corda licet longe praesciscere; namque morantes
- Martius ille aeris rauci canor increpat et vox
- auditur fractos sonitus imitata tubarum;
- tum trepidae inter se coeunt pennisque coruscant
- spiculaque exacuunt rostris aptantque lacertos
- 75
- et circa regem atque ipsa ad praetoria densae
- miscentur magnisque vocant clamoribus hostem.
- Ergo ubi ver nactae sudum camposque patentes,
- erumpunt portis; concurritur, aethere in alto
- fit sonitus, magnum mixtae glomerantur in orbem
- 80
- praecipitesque cadunt; non densior aëre grando,
- nec de concussa tantum pluit ilice glandis.
- ipsi per medias acies insignibus alis
- ingentes animos angusto in pectore versant,
- usque adeo obnixi non cedere, dum gravis aut hos
- 85
- aut hos versa fuga victor dare terga subegit.
- Hi motus animorum atque haec certamina tanta
- pulveris exigui iactu compressa quiescent.
- Verum ubi ductores acie revocaveris ambo,
- deterior qui visus, eum, ne prodigus obsit,
- 90
- dede neci; melior vacua sine regnet in aula.
- Alter erit maculis auro squalentibus ardens;
- nam duo sunt genera: hic melior, insignis et ore
- et rutilis clarus squamis, ille horridus alter
- desidia latamque trahens inglorius alvum.
- 95
- Ut binae regum facies, ita corpora plebis.
- Namque aliae turpes horrent, ceu pulvere ab alto
- cum venit et sicco terram spuit ore viator
- aridus; elucent aliae et fulgore coruscant
- ardentes auro et paribus lita corpora guttis.
- 100
- Haec potior suboles, hinc caeli tempore certo
- dulcia mella premes, nec tantum dulcia, quantum
- et liquida et durum Bacchi domitura saporem.
- At cum incerta volant caeloque examina ludunt
- contemnuntque favos et frigida tecta relinquunt,
- 105
- instabiles animos ludo prohibebis inani.
- Nec magnus prohibere labor: tu regibus alas
- eripe; non illis quisquam cunctantibus altum
- ire iter aut castris audebit vellere signa.
- Invitent croceis halantes floribus horti
- 110
- et custos furum atque avium cum falce saligna
- Hellespontiaci servet tutela Priapi.
- Ipse thymum pinosque ferens de montibus altis
- tecta serat late circum, cui talia curae;
- ipse labore manum duro terat, ipse feraces
- 115
- figat humo plantas et amicos inriget imbres.
- Atque equidem, extremo ni iam sub fine laborum
- vela traham et terris festinem advertere proram,
- forsitan et, pingues hortos quae cura colendi
- ornaret, canerem, biferique rosaria Paesti,
- 120
- quoque modo potis gauderent intiba rivis
- et virides apio ripae, tortusque per herbam
- cresceret in ventrem cucumis; nec sera comantem
- narcissum aut flexi tacuissem vimen acanthi
- pallentesque hederas et amantes litora myrtos.
- 125
- Namque sub Oebaliae memini me turribus arcis,
- qua niger umectat flaventia culta Galaesus,
- Corycium vidisse senem, cui pauca relicti
- iugera ruris erant, nec fertilis illa iuvencis
- nec pecori opportuna seges nec commoda Baccho.
- 130
- Hic rarum tamen in dumis olus albaque circum
- lilia verbenasque premens vescumque papaver
- regum aequabat opes animis seraque revertens
- nocte domum dapibus mensas onerabat inemptis.
- Primus vere rosam atque autumno carpere poma,
- 135
- et cum tristis hiems etiamnum frigore saxa
- rumperet et glacie cursus frenaret aquarum,
- ille comam mollis iam tondebat hyacinthi
- aestatem increpitans seram Zephyrosque morantes.
- Ergo apibus fetis idem atque examine multo
- 140
- primus abundare et spumantia cogere pressis
- mella favis; illi tiliae atque uberrima pinus,
- quotque in flore novo pomis se fertilis arbos
- induerat, totidem autumno matura tenebat.
- Ille etiam seras in versum distulit ulmos
- 145
- eduramque pirum et spinos iam pruna ferentes
- iamque ministrantem platanum potantibus umbras.
- Verum haec ipse equidem spatiis exclusus iniquis
- praetereo atque aliis post me memoranda relinquo.
- Nunc age, naturas apibus quas Iuppiter ipse
- 150
- addidit, expediam, pro qua mercede canoros
- Curetum sonitus crepitantiaque aera secutae
- Dictaeo caeli regem pavere sub antro.
- Solae communes natos, consortia tecta
- urbis habent magnisque agitant sub legibus aevum,
- 155
- et patriam solae et certos novere penates,
- venturaeque hiemis memores aestate laborem
- experiuntur et in medium quaesita reponunt.
- Namque aliae victu invigilant et foedere pacto
- exercentur agris; pars intra saepta domorum
- 160
- Narcissi lacrimam et lentum de cortice gluten
- prima favis ponunt fundamina, deinde tenaces
- suspendunt ceras: aliae spem gentis adultos
- educunt fetus, aliae purissima mella
- stipant et liquido distendunt nectare cellas.
- 165
- Sunt quibus ad portas cecidit custodia sorti,
- inque vicem speculantur aquas et nubila caeli
- aut onera accipiunt venientum aut agmine facto
- ignavum fucos pecus a praesepibus arcent.
- Fervet opus, redolentque thymo fragrantia mella.
- 170
- ac veluti lentis Cyclopes fulmina massis
- cum properant, alii taurinis follibus auras
- accipiunt redduntque, alii stridentia tingunt
- aera lacu; gemit impositis incudibus Aetna;
- illi inter sese magna vi bracchia tollunt
- 175
- in numerum versantque tenaci forcipe ferrum:
- non aliter, si parva licet componere magnis,
- Cecropias innatus apes amor urget habendi,
- munere quamque suo. Grandaevis oppida curae
- et munire favos et daedala fingere tecta.
- 180
- At fessae multa referunt se nocte minores,
- crura thymo plenae; pascuntur et arbuta passim
- et glaucas salices casiamque crocumque rubentem
- et pinguem tiliam et ferrugineos hyacinthos.
- Omnibus una quies operum, labor omnibus unus:
- 185
- mane ruunt portis; nusquam mora; rursus easdem
- vesper ubi e pastu tandem decedere campis
- admonuit, tum tecta petunt, tum corpora curant;
- fit sonitus, mussantque oras et limina circum.
- Post, ubi iam thalamis se composuere, siletur
- 190
- in noctem fessosque sopor suus occupat artus.
- Nec vero a stabulis pluvia impendente recedunt
- longius aut credunt caelo adventantibus Euris,
- sed circum tutae sub moenibus urbis aquantur,
- excursusque breves temptant et saepe lapillos,
- 195
- ut cumbae instabiles fluctu iactante saburram,
- tollunt, his sese per inania nubila librant.
- Illum adeo placuisse apibus mirabere morem,
- quod neque concubitu indulgent nec corpora segnes
- in Venerem solvunt aut fetus nixibus edunt:
- 200
- verum ipsae e foliis natos, e suavibus herbis
- ore legunt, ipsae regem parvosque Quirites
- sufficiunt aulasque et cerea regna refigunt.
- *Saepe etiam duris errando in cotibus alas
- attrivere ultroque animam sub fasce dedere:
- 205
- tantus amor florum et generandi gloria mellis.
- Ergo ipsas quamvis angusti terminus aevi
- excipiat, neque enim plus septima ducitur aestas,
- at genus immortale manet multosque per annos
- stat fortuna domus et avi numerantur avorum.
- 210
- Praeterea regem non sic Aegyptus et ingens
- Lydia nec populi Parthorum aut Medus Hydaspes
- observant. Rege incolumi mens omnibus una est;
- amisso rupere fidem constructaque mella
- diripuere ipsae et crates solvere favorum.
- 215
- Ille operum custos, illum admiruntur et omnes
- circumstant fremitu denso stipantque frequentes
- et saepe attollunt umeris et corpora bello
- obiectant pulchramque petunt per vulnera mortem.
- His quidam signis atque haec exempla secuti
- 220
- esse apibus partem divinae mentis et haustus
- aetherios dixere; deum namque ire per omnes
- terrasque tractusque maris caelumque profundum.
- Hinc pecudes, armenta, viros, genus omne ferarum,
- quemque sibi tenues nascentem arcessere vitas;
- 225
- scilicet huc reddi deinde ac resoluta referri
- omnia nec morti esse locum, sed viva volare
- sideris in numerum atque alto succedere caelo.
- Siquando sedem angustam servataque mella
- thesauris relines, prius haustu sparsus aquarum
- 230
- ora fove fumosque manu praetende sequaces.
- Bis gravidos cogunt fetus, duo tempora messis,
- Taygete simul os terris ostendit honestum
- Pleas et Oceani spretos pede reppulit amnes,
- aut eadem sidus fugiens ubi Piscis aquosi
- 235
- tristior hibernas caelo descendit in undas.
- Illis ira modum supra est, laesaeque venenum
- morsibus inspirant et spicula caeca relinquunt
- adfixae venis animasque in vulnere ponunt.
- Sin duram metues hiemem parcesque futuro
- 240
- contunsosque animos et res miserabere fractas,
- at suffire thymo cerasque recidere inanes
- quis dubitet? nam saepe favos ignotus adedit
- stellio et lucifugis congesta cubilia blattis
- immunisque sedens aliena ad pabula fucus
- 245
- aut asper crabro imparibus se immiscuit armis,
- aut dirum tiniae genus, aut invisa Minervae
- laxos in foribus suspendit aranea casses.
- Quo magis exhaustae fuerint, hoc acrius omnes
- incumbent generis lapsi sarcire ruinas
- 250
- complebuntque foros et floribus horrea texent.
- Si vero, quoniam casus apibus quoque nostros
- vita tulit, tristi languebunt corpora morbo --
- quod iam non dubiis poteris cognoscere signis:
- continuo est aegris alius color, horrida vultum
- 255
- deformat macies, tum corpora luce carentum
- exportant tectis et tristia funera ducunt;
- aut illae pedibus conexae ad limina pendent,
- aut intus clausis cunctantur in aedibus, omnes
- ignavaeque fame et contracto frigore pigrae.
- 260
- Tum sonus auditur gravior, tractimque susurrant,
- frigidus ut quondam silvis immurmurat Auster,
- ut mare sollicitum stridit refluentibus undis,
- aestuat ut clausis rapidus fornacibus ignis:
- hic iam galbaneos suadebo incendere odores
- 265
- mellaque harundineis inferre canalibus, ultro
- hortantem et fessas ad pabula nota vocantem.
- Proderit et tunsum gallae admiscere saporem
- Arentesque rosas aut igni pinguia multo
- defruta vel psithia passos de vite racemos
- 270
- Cecropiumque thymum et grave olentia centaurea.
- Est etiam flos in pratis, cui nomen amello
- fecere agricolae, facilis quaerentibus herba;
- namque uno ingentem tollit de caespite silvam,
- aureus ipse, sed in foliis, quae plurima circum
- 275
- funduntur, violae sublucet purpura nigrae;
- [saepe deum nexis ornatae torquibus arae;]
- asper in ore sapor; tonsis in vallibus illum
- pastores et curva legunt prope flumina Mellae.
- Huius odorato radices incoque Baccho
- 280
- pabulaque in foribus plenis adpone canistris.
- Sed siquem proles subito defecerit omnis,
- nec genus unde novae stirpis revocetur habebit,
- tempus et Arcadii memoranda inventa magistri
- pandere, quoque modo caesis iam saepe iuvencis
- 285
- insincerus apes tulerit cruor. Altius omnem
- expediam prima repetens ab origine famam.
- Nam qua Pellaei gens fortunata Canopi
- accolit effuso stagnantem flumine Nilum
- et circum pictis vehitur sua rura phaselis,
- 290
- quaque pharetratae vicinia Persidis urget,
- [et viridem Aegyptum nigra fecundat harena,
- et diversa ruens septem discurrit in ora
- usque coloratis amnis devexus ab Indis]
- omnis in hac certam regio iacit arte salutem.
- 295
- Exiguus primum atque ipsos contractus in usus
- eligitur locus; hunc angustique imbrice tecti
- parietibusque premunt artis et quattuor addunt,
- quattuor a ventis obliqua luce fenestras.
- Tum vitulus bima curvans iam cornua fronte
- 300
- quaeritur; huic geminae nares et spiritus oris
- multa reluctanti obstruitur, plagisque perempto
- tunsa per integram solvuntur viscera pellem.
- Sic positum in clauso linquunt et ramea costis
- subiciunt fragmenta, thymum casiasque recentes.
- 305
- Hoc geritur Zephyris primum impellentibus undas,
- ante novis rubeant quam prata coloribus, ante
- garrula quam tignis nidum suspendat hirundo.
- Interea teneris tepefactus in ossibus umor
- aestuat et visenda modis animalia miris,
- 310
- trunca pedum primo, mox et stridentia pennis,
- miscentur tenuemque magis magis aëra carpunt,
- donec, ut aestivis effusus nubibus imber,
- erupere aut ut nervo pulsante sagittae,
- prima leves ineunt si quando proelia Parthi.
- 315
- Quis deus hanc, Musae, quis nobis extudit artem?
- Unde nova ingressus hominum experientia cepit?
- Pastor Aristaeus fugiens Peneia Tempe,
- amissis, ut fama, apibus morboque fameque,
- tristis ad extremi sacrum caput adstitit amnis
- 320
- multa querens atque hac adfatus voce parentem:
- 'Mater, Cyrene mater, quae gurgitis huius
- ima tenes, quid me praeclara stirpe deorum,
- si modo, quem perhibes, pater est Thymbraeus Apollo,
- invisum fatis genuisti? aut quo tibi nostri
- 325
- pulsus amor? quid me caelum sperare iubebas?
- En etiam hunc ipsum vitae mortalis honorem,
- quem mihi vix frugum et pecudum custodia sollers
- omnia temptanti extuderat, te matre relinquo.
- Quin age et ipsa manu felices erue silvas,
- 330
- fer stabulis inimicum ignem atque interfice messes,
- ure sata et validam in vites molire bipennem,
- tanta meae si te ceperunt taedia laudis.'
- At mater sonitum thalamo sub fluminis alti
- sensit. Eam circum Milesia vellera Nymphae
- 335
- carpebant hyali saturo fucata colore,
- drymoque Xanthoque Ligeaque Phyllodoceque,
- caesariem effusae nitidam per candida colla,
- Nesaee Spioque Thaliaque Cymodoceque,
- Cydippeque et flava Lycorias, altera virgo,
- 340
- altera tum primos Lucinae experta labores,
- Clioque et Beroe soror, Oceanitides ambae,
- ambae auro, pictis incinctae pellibus ambae,
- atque Ephyre atque Opis et Asia Deiopea
- et tandem positis velox Arethusa sagittis.
- 345
- Inter quas curam Clymene narrabat inanem
- Vulcani Martisque dolos et dulcia furta,
- aque Chao densos divum numerabat amores
- carmine quo captae dum fusis mollia pensa
- devolvunt, iterum maternas impulit aures
- 350
- luctus Aristaei, vitreisque sedilibus omnes
- obstipuere; sed ante alias Arethusa sorores
- prospiciens summa flavum caput extulit unda
- et procul: 'O gemitu non frustra exterrita tanto,
- Cyrene soror, ipse tibi, tua maxima cura,
- 355
- tristis Aristaeus Penei genitoris ad undam
- stat lacrimans et te crudelem nomine dicit.'
- Huic percussa nova mentem formidine mater,
- 'duc, age, duc ad nos; fas illi limina divum
- tangere,' ait. Simul alta iubet discedere late
- 360
- flumina, qua iuvenis gressus inferret. At illum
- curvata in montis faciem circumstetit unda
- accepitque sinu vasto misitque sub amnem.
- Iamque domum mirans genetricis et umida regna
- speluncisque lacus clausos lucosque sonantes
- 365
- ibat et ingenti motu stupefactus aquarum
- omnia sub magna labentia flumina terra
- spectabat diversa locis, Phasimque Lycumque
- et caput, unde altus primum se erumpit Enipeus
- unde pater Tiberinus et unde Aniena fluenta
- 370
- saxosusque sonans Hypanis Mysusque Caicus,
- et gemina auratus taurino cornua vultu
- Eridanus, quo non alius per pinguia culta
- in mare purpureum violentior effluit amnis.
- Postquam est in thalami pendentia pumice tecta
- 375
- perventum et nati fletus cognovit inanes
- Cyrene, manibus liquidos dant ordine fontes
- germanae tonsisque ferunt mantelia villis;
- pars epulis onerant mensas et plena reponunt
- pocula, Panchaeis adolescunt ignibus arae;
- 380
- et mater, 'Cape Maeonii carchesia Bacchi:
- Oceano libemus,' ait. Simul ipsa precatur
- Oceanumque patrem rerum Nymphasque sorores
- centum quae silvas, centum quae flumina servant.
- Ter liquido ardentem perfundit nectare Vestam,
- 385
- ter flamma ad summum tecti subiecta reluxit.
- Omine quo firmans animum sic incipit ipsa:
- 'Est in Carphatio Neptuni gurgite vates
- caeruleus Proteus, magnum qui piscibus aequor
- et iuncto bipedum curru metitur equorum.
- 390
- Hic nunc Emathiae portus patriamque revisit
- Pallenen, hunc et Nymphae veneramur et ipse
- grandaevus Nereus; novit namque omnia vates,
- quae sint, quae fuerint, quae mox ventura trahantur;
- quippe ita Neptuno visum est, immania cuius
- 395
- armenta et turpes pascit sub gurgite phocas.
- Hic tibi, nate, prius vinclis capiendus, ut omnem
- expediat morbi causam eventusque secundet.
- Nam sine vi non ulla dabit praecepta, neque illum
- orando flectes; vim duram et vincula capto
- 400
- tende; doli circum haec demum frangentur inanes.
- Ipsa ego, te, medios cum sol accenderit aestus,
- cum sitiunt herbae et pecori iam gratior umbra est,
- in secreta senis ducam, quo fessus ab undis
- se recipit, facile ut somno adgrediare iacentem.
- 405
- Verum ubi correptum manibus vinclisque tenebis,
- tum variae eludent species atque ora ferarum
- Fiet enim subito sus horridus atraque tigris
- squamosusque draco et fulva cervice leaena,
- aut acrem flammae sonitum dabit atque ita vinclis
- 410
- excidet, aut in aquas tenues dilapsus abibit.
- Sed quanto ille magis formas se vertet in omnes,
- tanto, nate, magis contende tenacia vincla,
- donec talis erit mutato corpore, qualem
- videris, incepto tegeret cum lumina somno.
- 415
- Haec ait et liquidum ambrosiae defundit odorem,
- quo totum nati corpus perduxit; at illi
- dulcis compositis spiravit crinibus aura
- atque habilis membris venit vigor. Est specus ingens
- exesi latere in montis, quo plurima vento
- 420
- cogitur inque sinus scindit sese unda reductos,
- deprensis olim statio tutissima nautis;
- intus se vasti Proteus tegit obice saxi.
- Hic iuvenem in latebris aversum a lumine Nympha
- collocat; ipsa procul nebulis obscura resistit.
- 425
- Iam rapidus torrens sitientes Sirius Indos
- ardebat, caelo et medium sol igneus orbem
- hauserat; arebant herbae et cava flumina siccis
- faucibus ad limum radii tepefacta coquebant:
- cum Proteus consueta petens e fluctibus antra
- 430
- ibat; eum vasti circum gens umida ponti
- exsultans rorem late dispergit amarum.
- Sternunt se somno diversae in litore phocae.
- Ipse, velut stabuli custos in montibus olim,
- vesper ubi e pastu vitulos ad tecta reducit,
- 435
- auditisque lupos acuunt balatibus agni,
- considit scopulo medius numerumque recenset.
- Cuius Aristaeo quoniam est oblata facultas,
- vix defessa senem passus componere membra
- cum clamore ruit magno manicisque iacentem
- 440
- occupat. Ille suae contra non immemor artis
- omnia transformat sese in miracula rerum,
- ignemque horribilemque feram fluviumque liquentem.
- Verum ubi nulla fugam reperit fallacia, victus
- in sese redit atque hominis tandem ore locutus:
- 445
- 'Nam quis te, iuvenum confidentissime, nostras
- iussit adire domos? Quidve hinc petis?' inquit. At ille:
- 'Scis, Proteu, scis ipse; neque est te fallere quicquam
- sed tu desine velle. Deum praecepta secuti
- venimus hinc lapsis quaesitum oracula rebus.
- 450
- Tantum effatus. Ad haec vates vi denique multa
- ardentes oculos intorsit lumine glauco
- et graviter frendens sic fatis ora resolvit.
- Non te nullius exercent numinis irae;
- magna luis commissa: tibi has miserabilis Orpheus
- 455
- haudquaquam ob meritum poenas, ni fata resistant,
- suscitat et rapta graviter pro coniuge saevit.
- Illa quidem, dum te fugeret per flumina praeceps,
- immanem ante pedes hydrum moritura puella
- servantem ripas alta non vidit in herba.
- 460
- At chorus aequalis Dryadum clamore supremos
- implerunt montes; flerunt Rhodopeiae arces
- altaque Pangaea et Rhesi mavortia tellus
- atque Getae atque Hebrus et Actias Orithyia.
- Ipse cava solans aegrum testudine amorem
- 465
- te, dulcis coniunx, te solo in litore secum,
- te veniente die, te decedente canebat.
- Taenarias etiam fauces, alta ostia Ditis,
- et caligantem nigra formidine lucum
- ingressus manesque adiit regemque tremendum
- 470
- nesciaque humanis precibus mansuescere corda.
- At cantu commotae Erebi de sedibus imis
- umbrae ibant tenues simulacraque luce carentum,
- quam multa in foliis avium se milia condunt
- vesper ubi aut hibernus agit de montibus imber,
- 475
- matres atque viri defunctaque corpora vita
- magnanimum heroum, pueri innuptaeque puellae,
- impositique rogis iuvenes ante ora parentum,
- quos circum limus niger et deformis harundo
- Cocyti tardaque palus inamabilis unda
- 480
- alligat et noviens Styx interfusa coercet.
- Quin ipsae stupuere domus atque intima Leti
- tartara caeruleosque implexae crinibus angues
- Eumenides, tenuitque inhians tria Cerberus ora
- atque Ixionii vento rota constitit orbis.
- 485
- Iamque pedem referens casus evaserat omnes;
- redditaque Eurydice superas veniebat ad auras,
- pone sequens, namque hanc dederat Proserpina legem,
- cum subita incautum dementia cepit amantem,
- ignoscenda quidem, scirent si ignoscere manes.
- 490
- Restitit Eurydicenque suam iam luce sub ipsa
- immemor heu! victusque animi respexit. Ibi omnis
- effusus labor atque immitis rupta tyranni
- foedera, terque fragor stagnis auditus Avernis.
- Illa, Quis et me, inquit, miseram et te perdidit, Orpheu,
- 495
- quis tantus furor? En iterum crudelia retro
- Fata vocant, conditque natantia lumina somnus.
- Iamque vale: feror ingenti circumdata nocte
- invalidasque tibi tendens, heu non tua, palmas!
- dixit et ex oculis subito, ceu fumus in auras
- 500
- commixtus tenues, fugit diversa, neque illum,
- prensantem nequiquam umbras et multa volentem
- dicere, praeterea vidit, nec portitor Orci
- amplius obiectam passus transire paludem.
- Quid faceret? Quo se rapta bis coniuge ferret?
- 505
- Quo fletu Manis, quae numina voce moveret?
- Illa quidem Stygia nabat iam frigida cumba.
- Septem illum totos perhibent ex ordine menses
- rupe sub aëria deserti ad Strymonis undam
- flesse sibi et gelidis haec evolvisse sub antris
- 510
- mulcentem tigres et agentem carmine quercus;
- qualis populea maerens philomela sub umbra
- amissos queritur fetus, quos durus arator
- observans nido implumes detraxit; at illa
- flet noctem ramoque sedens miserabile carmen
- 515
- integrat et maestis late loca questibus implet.
- Nulla Venus, non ulli animum flexere hymenaei.
- Solus Hyperboreas glacies Tanaimque nivalem
- arvaque Rhipaeis numquam viduata pruinis
- lustrabat raptam Eurydicen atque inrita Ditis
- 520
- dona querens; spretae Ciconum quo munere matres
- inter sacra deum nocturnique orgia Bacchi
- discerptum latos iuvenem sparsere per agros.
- Tum quoque marmorea caput a cervice revulsum
- gurgite cum medio portans Oeagrius Hebrus
- 525
- volveret, Eurydicen vox ipsa et frigida lingua
- ah miseram Eurydicen! anima fugiente vocabat:
- Eurydicen toto referebant flumine ripae.
- Haec Proteus, et se iactu dedit aequor in altum,
- quaque dedit, spumantem undam sub vertice torsit.
- 530
- At non Cyrene; namque ultro adfata timentem:
- 'Nate, licet tristes animo deponere curas.
- Haec omnis morbi causa; hinc miserabile Nymphae,
- cum quibus illa choros lucis agitabat in altis,
- exitium misere apibus. Tu munera supplex
- 535
- tende petens pacem et faciles venerare Napaeas;
- namque dabunt veniam votis irasque remittent.
- Sed modus orandi qui sit, prius ordine dicam.
- Quattuor eximios praestanti corpore tauros,
- qui tibi nunc viridis depascunt summa Lycaei,
- 540
- delige et intacta totidem cervice iuvencas.
- Quattuor his aras alta ad delubra dearum
- constitue et sacrum iugulis demitte cruorem,
- corporaque ipsa boum frondoso desere luco.
- Post, ubi nona suos Aurora ostenderit ortus,
- 545
- inferias Orphei Lethaea papavera mittes
- et nigram mactabis ovem lucumque revises:
- placatam Eurydicen vitula venerabere caesa.
- Haud mora; continuo matris praecepta facessit;
- ad delubra venit, monstratas excitat aras,
- 550
- quattuor eximios praestanti corpore tauros
- ducit et intacta totidem cervice iuvencas.
- Post, ubi nona suos Aurora induxerat ortus,
- inferias Orphei mittit lucumque revisit.
- Hic vero subitum ac dictu mirabile monstrum
- 555
- adspiciunt, liquefacta boum per viscera toto
- stridere apes utero et ruptis effervere costis,
- immensasque trahi nubes, iamque arbore summa
- confluere et lentis uvam demittere ramis.
- Haec super arvorum cultu pecorumque canebam
- 560
- et super arboribus, Caesar dum magnus ad altum
- fulminat Euphraten bello victorque volentes
- per populos dat iura viamque adfectat Olympo.
- Illo Vergilium me tempore dulcis alebat
- Parthenope studiis florentem ignobilis oti,
- 565
- carmina qui lusi pastorum audaxque iuventa,
- Tityre, te patulae cecini sub tegmine fagi.
Prepared by Konrad Schroder from J. B. Greenough, Bucolics, Aeneid, and Georgics of Vergil (Boston: Ginn & Co., 1900).
|