LXX: Prov.

Παροιμίαι

^1:1 παροιμίαι Σαλωμω̃ντος υἱου̃ Δαυιδ ὃς ἐβασίλευσεν ἐν Ισραηλ

^1:2 γνω̃ναι σοφίαν καὶ παιδείαν νοη̃σαί τε λόγους φρονήσεως

^1:3 δέξασθαί τε στροφὰς λόγων νοη̃σαί τε δικαιοσύνην ἀληθη̃ καὶ κρίμα κατευθύνειν

^1:4 ἵνα δω̨̃ ἀκάκοις πανουργίαν παιδὶ δὲ νέω̨ αἴσθησίν τε καὶ ἔννοιαν

^1:5 τω̃νδε γὰρ ἀκούσας σοφὸς σοφώτερος ἔσται ὁ δὲ νοήμων κυβέρνησιν κτήσεται

^1:6 νοήσει τε παραβολὴν καὶ σκοτεινὸν λόγον ῥήσεις τε σοφω̃ν καὶ αἰνίγματα

^1:7 ἀρχὴ σοφίας φόβος θεου̃ σύνεσις δὲ ἀγαθὴ πα̃σι τοι̃ς ποιου̃σιν αὐτήν εὐσέβεια δὲ εἰς θεὸν ἀρχὴ αἰσθήσεως σοφίαν δὲ καὶ παιδείαν ἀσεβει̃ς ἐξουθενήσουσιν

^1:8 ἄκουε υἱέ παιδείαν πατρός σου καὶ μὴ ἀπώση̨ θεσμοὺς μητρός σου

^1:9 στέφανον γὰρ χαρίτων δέξη̨ ση̨̃ κορυφη̨̃ καὶ κλοιὸν χρύσεον περὶ σω̨̃ τραχήλω̨

^1:10 υἱέ μή σε πλανήσωσιν ἄνδρες ἀσεβει̃ς μηδὲ βουληθη̨̃ς ἐὰν παρακαλέσωσί σε λέγοντες

^1:11 ἐλθὲ μεθ' ἡμω̃ν κοινώνησον αἵματος κρύψωμεν δὲ εἰς γη̃ν ἄνδρα δίκαιον ἀδίκως

^1:12 καταπίωμεν δὲ αὐτὸν ὥσπερ ἅ̨δης ζω̃ντα καὶ ἄρωμεν αὐτου̃ τὴν μνήμην ἐκ γη̃ς

^1:13 τὴν κτη̃σιν αὐτου̃ τὴν πολυτελη̃ καταλαβώμεθα πλήσωμεν δὲ οἴκους ἡμετέρους σκύλων

^1:14 τὸν δὲ σὸν κλη̃ρον βάλε ἐν ἡμι̃ν κοινὸν δὲ βαλλάντιον κτησώμεθα πάντες καὶ μαρσίππιον ἓν γενηθήτω ἡμι̃ν

^1:15 μὴ πορευθη̨̃ς ἐν ὁδω̨̃ μετ' αὐτω̃ν ἔκκλινον δὲ τὸν πόδα σου ἐκ τω̃ν τρίβων αὐτω̃ν

^1:16 οἱ γὰρ πόδες αὐτω̃ν εἰς κακίαν τρέχουσιν καὶ ταχινοὶ του̃ ἐκχέαι αἱ̃μα

^1:17 οὐ γὰρ ἀδίκως ἐκτείνεται δίκτυα πτερωτοι̃ς

^1:18 αὐτοὶ γὰρ οἱ φόνου μετέχοντες θησαυρίζουσιν ἑαυτοι̃ς κακά ἡ δὲ καταστροφὴ ἀνδρω̃ν παρανόμων κακή

^1:19 αὑ̃ται αἱ ὁδοί εἰσιν πάντων τω̃ν συντελούντων τὰ ἄνομα τη̨̃ γὰρ ἀσεβεία̨ τὴν ἑαυτω̃ν ψυχὴν ἀφαιρου̃νται

^1:20 σοφία ἐν ἐξόδοις ὑμνει̃ται ἐν δὲ πλατείαις παρρησίαν ἄγει

^1:21 ἐπ' ἄκρων δὲ τειχέων κηρύσσεται ἐπὶ δὲ πύλαις δυναστω̃ν παρεδρεύει ἐπὶ δὲ πύλαις πόλεως θαρρου̃σα λέγει

^1:22 ὅσον ἂν χρόνον ἄκακοι ἔχωνται τη̃ς δικαιοσύνης οὐκ αἰσχυνθήσονται οἱ δὲ ἄφρονες τη̃ς ὕβρεως ὄντες ἐπιθυμηταί ἀσεβει̃ς γενόμενοι ἐμίσησαν αἴσθησιν

^1:23 καὶ ὑπεύθυνοι ἐγένοντο ἐλέγχοις ἰδοὺ προήσομαι ὑμι̃ν ἐμη̃ς πνοη̃ς ῥη̃σιν διδάξω δὲ ὑμα̃ς τὸν ἐμὸν λόγον

^1:24 ἐπειδὴ ἐκάλουν καὶ οὐχ ὑπηκούσατε καὶ ἐξέτεινον λόγους καὶ οὐ προσείχετε

^1:25 ἀλλὰ ἀκύρους ἐποιει̃τε ἐμὰς βουλάς τοι̃ς δὲ ἐμοι̃ς ἐλέγχοις ἠπειθήσατε

^1:26 τοιγαρου̃ν κἀγὼ τη̨̃ ὑμετέρα̨ ἀπωλεία̨ ἐπιγελάσομαι καταχαρου̃μαι δέ ἡνίκα ἂν ἔρχηται ὑμι̃ν ὄλεθρος

^1:27 καὶ ὡς ἂν ἀφίκηται ὑμι̃ν ἄφνω θόρυβος ἡ δὲ καταστροφὴ ὁμοίως καταιγίδι παρη̨̃ καὶ ὅταν ἔρχηται ὑμι̃ν θλι̃ψις καὶ πολιορκία ἢ ὅταν ἔρχηται ὑμι̃ν ὄλεθρος

^1:28 ἔσται γὰρ ὅταν ἐπικαλέσησθέ με ἐγὼ δὲ οὐκ εἰσακούσομαι ὑμω̃ν ζητήσουσίν με κακοὶ καὶ οὐχ εὑρήσουσιν

^1:29 ἐμίσησαν γὰρ σοφίαν τὸν δὲ φόβον του̃ κυρίου οὐ προείλαντο

^1:30 οὐδὲ ἤθελον ἐμαι̃ς προσέχειν βουλαι̃ς ἐμυκτήριζον δὲ ἐμοὺς ἐλέγχους

^1:31 τοιγαρου̃ν ἔδονται τη̃ς ἑαυτω̃ν ὁδου̃ τοὺς καρποὺς καὶ τη̃ς ἑαυτω̃ν ἀσεβείας πλησθήσονται

^1:32 ἀνθ' ὡ̃ν γὰρ ἠδίκουν νηπίους φονευθήσονται καὶ ἐξετασμὸς ἀσεβει̃ς ὀλει̃

^1:33 ὁ δὲ ἐμου̃ ἀκούων κατασκηνώσει ἐπ' ἐλπίδι καὶ ἡσυχάσει ἀφόβως ἀπὸ παντὸς κακου̃

^2:1 υἱέ ἐὰν δεξάμενος ῥη̃σιν ἐμη̃ς ἐντολη̃ς κρύψη̨ς παρὰ σεαυτω̨̃

^2:2 ὑπακούσεται σοφίας τὸ οὐ̃ς σου καὶ παραβαλει̃ς καρδίαν σου εἰς σύνεσιν παραβαλει̃ς δὲ αὐτὴν ἐπὶ νουθέτησιν τω̨̃ υἱω̨̃ σου

^2:3 ἐὰν γὰρ τὴν σοφίαν ἐπικαλέση̨ καὶ τη̨̃ συνέσει δω̨̃ς φωνήν σου τὴν δὲ αἴσθησιν ζητήση̨ς μεγάλη̨ τη̨̃ φωνη̨̃

^2:4 καὶ ἐὰν ζητήση̨ς αὐτὴν ὡς ἀργύριον καὶ ὡς θησαυροὺς ἐξερευνήση̨ς αὐτήν

^2:5 τότε συνήσεις φόβον κυρίου καὶ ἐπίγνωσιν θεου̃ εὑρήσεις

^2:6 ὅτι κύριος δίδωσιν σοφίαν καὶ ἀπὸ προσώπου αὐτου̃ γνω̃σις καὶ σύνεσις

^2:7 καὶ θησαυρίζει τοι̃ς κατορθου̃σι σωτηρίαν ὑπερασπιει̃ τὴν πορείαν αὐτω̃ν

^2:8 του̃ φυλάξαι ὁδοὺς δικαιωμάτων καὶ ὁδὸν εὐλαβουμένων αὐτὸν διαφυλάξει

^2:9 τότε συνήσεις δικαιοσύνην καὶ κρίμα καὶ κατορθώσεις πάντας ἄξονας ἀγαθούς

^2:10 ἐὰν γὰρ ἔλθη̨ ἡ σοφία εἰς σὴν διάνοιαν ἡ δὲ αἴσθησις τη̨̃ ση̨̃ ψυχη̨̃ καλὴ εἰ̃ναι δόξη̨

^2:11 βουλὴ καλὴ φυλάξει σε ἔννοια δὲ ὁσία τηρήσει σε

^2:12 ἵνα ῥύσηταί σε ἀπὸ ὁδου̃ κακη̃ς καὶ ἀπὸ ἀνδρὸς λαλου̃ντος μηδὲν πιστόν

^2:13 ὠ̃ οἱ ἐγκαταλείποντες ὁδοὺς εὐθείας του̃ πορεύεσθαι ἐν ὁδοι̃ς σκότους

^2:14 οἱ εὐφραινόμενοι ἐπὶ κακοι̃ς καὶ χαίροντες ἐπὶ διαστροφη̨̃ κακη̨̃

^2:15 ὡ̃ν αἱ τρίβοι σκολιαὶ καὶ καμπύλαι αἱ τροχιαὶ αὐτω̃ν

^2:16 του̃ μακράν σε ποιη̃σαι ἀπὸ ὁδου̃ εὐθείας καὶ ἀλλότριον τη̃ς δικαίας γνώμης

^2:17 υἱέ μή σε καταλάβη̨ κακὴ βουλὴ ἡ ἀπολείπουσα διδασκαλίαν νεότητος καὶ διαθήκην θείαν ἐπιλελησμένη

^2:18 ἔθετο γὰρ παρὰ τω̨̃ θανάτω̨ τὸν οἰ̃κον αὐτη̃ς καὶ παρὰ τω̨̃ ἅ̨δη̨ μετὰ τω̃ν γηγενω̃ν τοὺς ἄξονας αὐτη̃ς

^2:19 πάντες οἱ πορευόμενοι ἐν αὐτη̨̃ οὐκ ἀναστρέψουσιν οὐδὲ μὴ καταλάβωσιν τρίβους εὐθείας οὐ γὰρ καταλαμβάνονται ὑπὸ ἐνιαυτω̃ν ζωη̃ς

^2:20 εἰ γὰρ ἐπορεύοντο τρίβους ἀγαθάς εὕροσαν ἂν τρίβους δικαιοσύνης λείους

^2:21 χρηστοὶ ἔσονται οἰκήτορες γη̃ς ἄκακοι δὲ ὑπολειφθήσονται ἐν αὐτη̨̃ ὅτι εὐθει̃ς κατασκηνώσουσι γη̃ν καὶ ὅσιοι ὑπολειφθήσονται ἐν αὐτη̨̃

^2:22 ὁδοὶ ἀσεβω̃ν ἐκ γη̃ς ὀλου̃νται οἱ δὲ παράνομοι ἐξωσθήσονται ἀπ' αὐτη̃ς

^3:1 υἱέ ἐμω̃ν νομίμων μὴ ἐπιλανθάνου τὰ δὲ ῥήματά μου τηρείτω σὴ καρδία

^3:2 μη̃κος γὰρ βίου καὶ ἔτη ζωη̃ς καὶ εἰρήνην προσθήσουσίν σοι

^3:3 ἐλεημοσύναι καὶ πίστεις μὴ ἐκλιπέτωσάν σε ἄφαψαι δὲ αὐτὰς ἐπὶ σω̨̃ τραχήλω̨ καὶ εὑρήσεις χάριν

^3:4 καὶ προνοου̃ καλὰ ἐνώπιον κυρίου καὶ ἀνθρώπων

^3:5 ἴσθι πεποιθὼς ἐν ὅλη̨ καρδία̨ ἐπὶ θεω̨̃ ἐπὶ δὲ ση̨̃ σοφία̨ μὴ ἐπαίρου

^3:6 ἐν πάσαις ὁδοι̃ς σου γνώριζε αὐτήν ἵνα ὀρθοτομη̨̃ τὰς ὁδούς σου ὁ δὲ πούς σου οὐ μὴ προσκόπτη̨

^3:7 μὴ ἴσθι φρόνιμος παρὰ σεαυτω̨̃ φοβου̃ δὲ τὸν θεὸν καὶ ἔκκλινε ἀπὸ παντὸς κακου̃

^3:8 τότε ἴασις ἔσται τω̨̃ σώματί σου καὶ ἐπιμέλεια τοι̃ς ὀστέοις σου

^3:9 τίμα τὸν κύριον ἀπὸ σω̃ν δικαίων πόνων καὶ ἀπάρχου αὐτω̨̃ ἀπὸ σω̃ν καρπω̃ν δικαιοσύνης

^3:10 ἵνα πίμπληται τὰ ταμίειά σου πλησμονη̃ς σίτου οἴνω̨ δὲ αἱ ληνοί σου ἐκβλύζωσιν

^3:11 υἱέ μὴ ὀλιγώρει παιδείας κυρίου μηδὲ ἐκλύου ὑπ' αὐτου̃ ἐλεγχόμενος

^3:12 ὃν γὰρ ἀγαπα̨̃ κύριος παιδεύει μαστιγοι̃ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται

^3:13 μακάριος ἄνθρωπος ὃς εὑ̃ρεν σοφίαν καὶ θνητὸς ὃς εἰ̃δεν φρόνησιν

^3:14 κρει̃ττον γὰρ αὐτὴν ἐμπορεύεσθαι ἢ χρυσίου καὶ ἀργυρίου θησαυρούς

^3:15 τιμιωτέρα δέ ἐστιν λίθων πολυτελω̃ν οὐκ ἀντιτάξεται αὐτη̨̃ οὐδὲν πονηρόν εὔγνωστός ἐστιν πα̃σιν τοι̃ς ἐγγίζουσιν αὐτη̨̃ πα̃ν δὲ τίμιον οὐκ ἄξιον αὐτη̃ς ἐστιν

^3:16 μη̃κος γὰρ βίου καὶ ἔτη ζωη̃ς ἐν τη̨̃ δεξια̨̃ αὐτη̃ς ἐν δὲ τη̨̃ ἀριστερα̨̃ αὐτη̃ς πλου̃τος καὶ δόξα

^3:16a ἐκ του̃ στόματος αὐτη̃ς ἐκπορεύεται δικαιοσύνη νόμον δὲ καὶ ἔλεον ἐπὶ γλώσσης φορει̃

^3:17 αἱ ὁδοὶ αὐτη̃ς ὁδοὶ καλαί καὶ πάντες οἱ τρίβοι αὐτη̃ς ἐν εἰρήνη̨

^3:18 ξύλον ζωη̃ς ἐστι πα̃σι τοι̃ς ἀντεχομένοις αὐτη̃ς καὶ τοι̃ς ἐπερειδομένοις ἐπ' αὐτὴν ὡς ἐπὶ κύριον ἀσφαλής

^3:19 ὁ θεὸς τη̨̃ σοφία̨ ἐθεμελίωσεν τὴν γη̃ν ἡτοίμασεν δὲ οὐρανοὺς ἐν φρονήσει

^3:20 ἐν αἰσθήσει ἄβυσσοι ἐρράγησαν νέφη δὲ ἐρρύησαν δρόσους

^3:21 υἱέ μὴ παραρρυη̨̃ς τήρησον δὲ ἐμὴν βουλὴν καὶ ἔννοιαν

^3:22 ἵνα ζήση̨ ἡ ψυχή σου καὶ χάρις ἠ̨̃ περὶ σω̨̃ τραχήλω̨

^3:22a ἔσται δὲ ἴασις ται̃ς σαρξί σου καὶ ἐπιμέλεια τοι̃ς σοι̃ς ὀστέοις

^3:23 ἵνα πορεύη̨ πεποιθὼς ἐν εἰρήνη̨ πάσας τὰς ὁδούς σου ὁ δὲ πούς σου οὐ μὴ προσκόψη̨

^3:24 ἐὰν γὰρ κάθη̨ ἄφοβος ἔση̨ ἐὰν δὲ καθεύδη̨ς ἡδέως ὑπνώσεις

^3:25 καὶ οὐ φοβηθήση̨ πτόησιν ἐπελθου̃σαν οὐδὲ ὁρμὰς ἀσεβω̃ν ἐπερχομένας

^3:26 ὁ γὰρ κύριος ἔσται ἐπὶ πασω̃ν ὁδω̃ν σου καὶ ἐρείσει σὸν πόδα ἵνα μὴ σαλευθη̨̃ς

^3:27 μὴ ἀπόσχη̨ εὐ̃ ποιει̃ν ἐνδεη̃ ἡνίκα ἂν ἔχη̨ ἡ χείρ σου βοηθει̃ν

^3:28 μὴ εἴπης ἐπανελθὼν ἐπάνηκε καὶ αὔριον δώσω δυνατου̃ σου ὄντος εὐ̃ ποιει̃ν οὐ γὰρ οἰ̃δας τί τέξεται ἡ ἐπιου̃σα

^3:29 μὴ τεκτήνη̨ ἐπὶ σὸν φίλον κακὰ παροικου̃ντα καὶ πεποιθότα ἐπὶ σοί

^3:30 μὴ φιλεχθρήση̨ς πρὸς ἄνθρωπον μάτην μή τι εἰς σὲ ἐργάσηται κακόν

^3:31 μὴ κτήση̨ κακω̃ν ἀνδρω̃ν ὀνείδη μηδὲ ζηλώση̨ς τὰς ὁδοὺς αὐτω̃ν

^3:32 ἀκάθαρτος γὰρ ἔναντι κυρίου πα̃ς παράνομος ἐν δὲ δικαίοις οὐ συνεδριάζει

^3:33 κατάρα θεου̃ ἐν οἴκοις ἀσεβω̃ν ἐπαύλεις δὲ δικαίων εὐλογου̃νται

^3:34 κύριος ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται ταπεινοι̃ς δὲ δίδωσιν χάριν

^3:35 δόξαν σοφοὶ κληρονομήσουσιν οἱ δὲ ἀσεβει̃ς ὕψωσαν ἀτιμίαν

^4:1 ἀκούσατε παι̃δες παιδείαν πατρὸς καὶ προσέχετε γνω̃ναι ἔννοιαν

^4:2 δω̃ρον γὰρ ἀγαθὸν δωρου̃μαι ὑμι̃ν τὸν ἐμὸν νόμον μὴ ἐγκαταλίπητε

^4:3 υἱὸς γὰρ ἐγενόμην κἀγὼ πατρὶ ὑπήκοος καὶ ἀγαπώμενος ἐν προσώπω̨ μητρός

^4:4 οἳ ἔλεγον καὶ ἐδίδασκόν με ἐρειδέτω ὁ ἡμέτερος λόγος εἰς σὴν καρδίαν

^4:5 φύλασσε ἐντολάς μὴ ἐπιλάθη̨ μηδὲ παρίδη̨ς ῥη̃σιν ἐμου̃ στόματος

^4:6 μηδὲ ἐγκαταλίπη̨ς αὐτήν καὶ ἀνθέξεταί σου ἐράσθητι αὐτη̃ς καὶ τηρήσει σε

^4:8 περιχαράκωσον αὐτήν καὶ ὑψώσει σε τίμησον αὐτήν ἵνα σε περιλάβη̨

^4:9 ἵνα δω̨̃ τη̨̃ ση̨̃ κεφαλη̨̃ στέφανον χαρίτων στεφάνω̨ δὲ τρυφη̃ς ὑπερασπίση̨ σου

^4:10 ἄκουε υἱέ καὶ δέξαι ἐμοὺς λόγους καὶ πληθυνθήσεται ἔτη ζωη̃ς σου ἵνα σοι γένωνται πολλαὶ ὁδοὶ βίου

^4:11 ὁδοὺς γὰρ σοφίας διδάσκω σε ἐμβιβάζω δέ σε τροχιαι̃ς ὀρθαι̃ς

^4:12 ἐὰν γὰρ πορεύη̨ οὐ συγκλεισθήσεταί σου τὰ διαβήματα ἐὰν δὲ τρέχη̨ς οὐ κοπιάσεις

^4:13 ἐπιλαβου̃ ἐμη̃ς παιδείας μὴ ἀφη̨̃ς ἀλλὰ φύλαξον αὐτὴν σεαυτω̨̃ εἰς ζωήν σου

^4:14 ὁδοὺς ἀσεβω̃ν μὴ ἐπέλθη̨ς μηδὲ ζηλώση̨ς ὁδοὺς παρανόμων

^4:15 ἐν ὡ̨̃ ἂν τόπω̨ στρατοπεδεύσωσιν μὴ ἐπέλθη̨ς ἐκει̃ ἔκκλινον δὲ ἀπ' αὐτω̃ν καὶ παράλλαξον

^4:16 οὐ γὰρ μὴ ὑπνώσωσιν ἐὰν μὴ κακοποιήσωσιν ἀφή̨ρηται ὁ ὕπνος αὐτω̃ν καὶ οὐ κοιμω̃νται

^4:17 οἵδε γὰρ σιτου̃νται σι̃τα ἀσεβείας οἴνω̨ δὲ παρανόμω̨ μεθύσκονται

^4:18 αἱ δὲ ὁδοὶ τω̃ν δικαίων ὁμοίως φωτὶ λάμπουσιν προπορεύονται καὶ φωτίζουσιν ἕως κατορθώση̨ ἡ ἡμέρα

^4:19 αἱ δὲ ὁδοὶ τω̃ν ἀσεβω̃ν σκοτειναί οὐκ οἴδασιν πω̃ς προσκόπτουσιν

^4:20 υἱέ ἐμη̨̃ ῥήσει πρόσεχε τοι̃ς δὲ ἐμοι̃ς λόγοις παράβαλε σὸν οὐ̃ς

^4:21 ὅπως μὴ ἐκλίπωσίν σε αἱ πηγαί σου φύλασσε αὐτὰς ἐν ση̨̃ καρδία̨

^4:22 ζωὴ γάρ ἐστιν τοι̃ς εὑρίσκουσιν αὐτὰς καὶ πάση̨ σαρκὶ ἴασις

^4:23 πάση̨ φυλακη̨̃ τήρει σὴν καρδίαν ἐκ γὰρ τούτων ἔξοδοι ζωη̃ς

^4:24 περίελε σεαυτου̃ σκολιὸν στόμα καὶ ἄδικα χείλη μακρὰν ἀπὸ σου̃ ἄπωσαι

^4:25 οἱ ὀφθαλμοί σου ὀρθὰ βλεπέτωσαν τὰ δὲ βλέφαρά σου νευέτω δίκαια

^4:26 ὀρθὰς τροχιὰς ποίει σοι̃ς ποσὶν καὶ τὰς ὁδούς σου κατεύθυνε

^4:27 μὴ ἐκκλίνη̨ς εἰς τὰ δεξιὰ μηδὲ εἰς τὰ ἀριστερά ἀπόστρεψον δὲ σὸν πόδα ἀπὸ ὁδου̃ κακη̃ς

^4:27a ὁδοὺς γὰρ τὰς ἐκ δεξιω̃ν οἰ̃δεν ὁ θεός διεστραμμέναι δέ εἰσιν αἱ ἐξ ἀριστερω̃ν

^4:27b αὐτὸς δὲ ὀρθὰς ποιήσει τὰς τροχιάς σου τὰς δὲ πορείας σου ἐν εἰρήνη̨ προάξει

^5:1 υἱέ ἐμη̨̃ σοφία̨ πρόσεχε ἐμοι̃ς δὲ λόγοις παράβαλλε σὸν οὐ̃ς

^5:2 ἵνα φυλάξη̨ς ἔννοιαν ἀγαθήν αἴσθησιν δὲ ἐμω̃ν χειλέων ἐντέλλομαί σοι

^5:3 μὴ πρόσεχε φαύλη̨ γυναικί μέλι γὰρ ἀποστάζει ἀπὸ χειλέων γυναικὸς πόρνης ἣ πρὸς καιρὸν λιπαίνει σὸν φάρυγγα

^5:4 ὕστερον μέντοι πικρότερον χολη̃ς εὑρήσεις καὶ ἠκονημένον μα̃λλον μαχαίρας διστόμου

^5:5 τη̃ς γὰρ ἀφροσύνης οἱ πόδες κατάγουσιν τοὺς χρωμένους αὐτη̨̃ μετὰ θανάτου εἰς τὸν ἅ̨δην τὰ δὲ ἴχνη αὐτη̃ς οὐκ ἐρείδεται

^5:6 ὁδοὺς γὰρ ζωη̃ς οὐκ ἐπέρχεται σφαλεραὶ δὲ αἱ τροχιαὶ αὐτη̃ς καὶ οὐκ εὔγνωστοι

^5:7 νυ̃ν οὐ̃ν υἱέ ἄκουέ μου καὶ μὴ ἀκύρους ποιήση̨ς ἐμοὺς λόγους

^5:8 μακρὰν ποίησον ἀπ' αὐτη̃ς σὴν ὁδόν μὴ ἐγγίση̨ς πρὸς θύραις οἴκων αὐτη̃ς

^5:9 ἵνα μὴ πρόη̨ ἄλλοις ζωήν σου καὶ σὸν βίον ἀνελεήμοσιν

^5:10 ἵνα μὴ πλησθω̃σιν ἀλλότριοι ση̃ς ἰσχύος οἱ δὲ σοὶ πόνοι εἰς οἴκους ἀλλοτρίων εἰσέλθωσιν

^5:11 καὶ μεταμεληθήση̨ ἐπ' ἐσχάτων ἡνίκα ἂν κατατριβω̃σιν σάρκες σώματός σου

^5:12 καὶ ἐρει̃ς πω̃ς ἐμίσησα παιδείαν καὶ ἐλέγχους ἐξέκλινεν ἡ καρδία μου

^5:13 οὐκ ἤκουον φωνὴν παιδεύοντός με καὶ διδάσκοντός με οὐδὲ παρέβαλλον τὸ οὐ̃ς μου

^5:14 παρ' ὀλίγον ἐγενόμην ἐν παντὶ κακω̨̃ ἐν μέσω̨ ἐκκλησίας καὶ συναγωγη̃ς

^5:15 πι̃νε ὕδατα ἀπὸ σω̃ν ἀγγείων καὶ ἀπὸ σω̃ν φρεάτων πηγη̃ς

^5:16 μὴ ὑπερεκχείσθω σοι τὰ ὕδατα ἐκ τη̃ς ση̃ς πηγη̃ς εἰς δὲ σὰς πλατείας διαπορευέσθω τὰ σὰ ὕδατα

^5:17 ἔστω σοι μόνω̨ ὑπάρχοντα καὶ μηδεὶς ἀλλότριος μετασχέτω σοι

^5:18 ἡ πηγή σου του̃ ὕδατος ἔστω σοι ἰδία καὶ συνευφραίνου μετὰ γυναικὸς τη̃ς ἐκ νεότητός σου

^5:19 ἔλαφος φιλίας καὶ πω̃λος σω̃ν χαρίτων ὁμιλείτω σοι ἡ δὲ ἰδία ἡγείσθω σου καὶ συνέστω σοι ἐν παντὶ καιρω̨̃ ἐν γὰρ τη̨̃ ταύτης φιλία̨ συμπεριφερόμενος πολλοστὸς ἔση̨

^5:20 μὴ πολὺς ἴσθι πρὸς ἀλλοτρίαν μηδὲ συνέχου ἀγκάλαις τη̃ς μὴ ἰδίας

^5:21 ἐνώπιον γάρ εἰσιν τω̃ν του̃ θεου̃ ὀφθαλμω̃ν ὁδοὶ ἀνδρός εἰς δὲ πάσας τὰς τροχιὰς αὐτου̃ σκοπεύει

^5:22 παρανομίαι ἄνδρα ἀγρεύουσιν σειραι̃ς δὲ τω̃ν ἑαυτου̃ ἁμαρτιω̃ν ἕκαστος σφίγγεται

^5:23 οὑ̃τος τελευτα̨̃ μετὰ ἀπαιδεύτων ἐκ δὲ πλήθους τη̃ς ἑαυτου̃ βιότητος ἐξερρίφη καὶ ἀπώλετο δι' ἀφροσύνην

^6:1 υἱέ ἐὰν ἐγγυήση̨ σὸν φίλον παραδώσεις σὴν χει̃ρα ἐχθρω̨̃

^6:2 παγὶς γὰρ ἰσχυρὰ ἀνδρὶ τὰ ἴδια χείλη καὶ ἁλίσκεται χείλεσιν ἰδίου στόματος

^6:3 ποίει υἱέ ἃ ἐγώ σοι ἐντέλλομαι καὶ σώ̨ζου ἥκεις γὰρ εἰς χει̃ρας κακω̃ν διὰ σὸν φίλον ἴθι μὴ ἐκλυόμενος παρόξυνε δὲ καὶ τὸν φίλον σου ὃν ἐνεγυήσω

^6:4 μὴ δω̨̃ς ὕπνον σοι̃ς ὄμμασιν μηδὲ ἐπινυστάξη̨ς σοι̃ς βλεφάροις

^6:5 ἵνα σώ̨ζη̨ ὥσπερ δορκὰς ἐκ βρόχων καὶ ὥσπερ ὄρνεον ἐκ παγίδος

^6:6 ἴθι πρὸς τὸν μύρμηκα ὠ̃ ὀκνηρέ καὶ ζήλωσον ἰδὼν τὰς ὁδοὺς αὐτου̃ καὶ γενου̃ ἐκείνου σοφώτερος

^6:7 ἐκείνω̨ γὰρ γεωργίου μὴ ὑπάρχοντος μηδὲ τὸν ἀναγκάζοντα ἔχων μηδὲ ὑπὸ δεσπότην ὢν

^6:8 ἑτοιμάζεται θέρους τὴν τροφὴν πολλήν τε ἐν τω̨̃ ἀμήτω̨ ποιει̃ται τὴν παράθεσιν

^6:8a ἢ πορεύθητι πρὸς τὴν μέλισσαν καὶ μάθε ὡς ἐργάτις ἐστὶν τήν τε ἐργασίαν ὡς σεμνὴν ποιει̃ται

^6:8b ἡ̃ς τοὺς πόνους βασιλει̃ς καὶ ἰδιω̃ται πρὸς ὑγίειαν προσφέρονται ποθεινὴ δέ ἐστιν πα̃σιν καὶ ἐπίδοξος

^6:8c καίπερ οὐ̃σα τη̨̃ ῥώμη̨ ἀσθενής τὴν σοφίαν τιμήσασα προήχθη

^6:9 ἕως τίνος ὀκνηρέ κατάκεισαι πότε δὲ ἐξ ὕπνου ἐγερθήση̨

^6:10 ὀλίγον μὲν ὑπνοι̃ς ὀλίγον δὲ κάθησαι μικρὸν δὲ νυστάζεις ὀλίγον δὲ ἐναγκαλίζη̨ χερσὶν στήθη

^6:11 εἰ̃τ' ἐμπαραγίνεταί σοι ὥσπερ κακὸς ὁδοιπόρος ἡ πενία καὶ ἡ ἔνδεια ὥσπερ ἀγαθὸς δρομεύς

^6:11a ἐὰν δὲ ἄοκνος ἠ̨̃ς ἥξει ὥσπερ πηγὴ ὁ ἀμητός σου ἡ δὲ ἔνδεια ὥσπερ κακὸς δρομεὺς ἀπαυτομολήσει

^6:12 ἀνὴρ ἄφρων καὶ παράνομος πορεύεται ὁδοὺς οὐκ ἀγαθάς

^6:13 ὁ δ' αὐτὸς ἐννεύει ὀφθαλμω̨̃ σημαίνει δὲ ποδί διδάσκει δὲ ἐννεύμασιν δακτύλων

^6:14 διεστραμμένη̨ δὲ καρδία̨ τεκταίνεται κακὰ ἐν παντὶ καιρω̨̃ ὁ τοιου̃τος ταραχὰς συνίστησιν πόλει

^6:15 διὰ του̃το ἐξαπίνης ἔρχεται ἡ ἀπώλεια αὐτου̃ διακοπὴ καὶ συντριβὴ ἀνίατος

^6:16 ὅτι χαίρει πα̃σιν οἱ̃ς μισει̃ ὁ κύριος συντρίβεται δὲ δι' ἀκαθαρσίαν ψυχη̃ς

^6:17 ὀφθαλμὸς ὑβριστου̃ γλω̃σσα ἄδικος χει̃ρες ἐκχέουσαι αἱ̃μα δικαίου

^6:18 καὶ καρδία τεκταινομένη λογισμοὺς κακοὺς καὶ πόδες ἐπισπεύδοντες κακοποιει̃ν

^6:19 ἐκκαίει ψεύδη μάρτυς ἄδικος καὶ ἐπιπέμπει κρίσεις ἀνὰ μέσον ἀδελφω̃ν

^6:20 υἱέ φύλασσε νόμους πατρός σου καὶ μὴ ἀπώση̨ θεσμοὺς μητρός σου

^6:21 ἄφαψαι δὲ αὐτοὺς ἐπὶ ση̨̃ ψυχη̨̃ διὰ παντὸς καὶ ἐγκλοίωσαι ἐπὶ σω̨̃ τραχήλω̨

^6:22 ἡνίκα ἂν περιπατη̨̃ς ἐπάγου αὐτήν καὶ μετὰ σου̃ ἔστω ὡς δ' ἂν καθεύδη̨ς φυλασσέτω σε ἵνα ἐγειρομένω̨ συλλαλη̨̃ σοι

^6:23 ὅτι λύχνος ἐντολὴ νόμου καὶ φω̃ς καὶ ὁδὸς ζωη̃ς ἔλεγχος καὶ παιδεία

^6:24 του̃ διαφυλάσσειν σε ἀπὸ γυναικὸς ὑπάνδρου καὶ ἀπὸ διαβολη̃ς γλώσσης ἀλλοτρίας

^6:25 μή σε νικήση̨ κάλλους ἐπιθυμία μηδὲ ἀγρευθη̨̃ς σοι̃ς ὀφθαλμοι̃ς μηδὲ συναρπασθη̨̃ς ἀπὸ τω̃ν αὐτη̃ς βλεφάρων

^6:26 τιμὴ γὰρ πόρνης ὅση καὶ ἑνὸς ἄρτου γυνὴ δὲ ἀνδρω̃ν τιμίας ψυχὰς ἀγρεύει

^6:27 ἀποδήσει τις πυ̃ρ ἐν κόλπω̨ τὰ δὲ ἱμάτια οὐ κατακαύσει

^6:28 ἢ περιπατήσει τις ἐπ' ἀνθράκων πυρός τοὺς δὲ πόδας οὐ κατακαύσει

^6:29 οὕτως ὁ εἰσελθὼν πρὸς γυναι̃κα ὕπανδρον οὐκ ἀθω̨ωθήσεται οὐδὲ πα̃ς ὁ ἁπτόμενος αὐτη̃ς

^6:30 οὐ θαυμαστὸν ἐὰν ἁλω̨̃ τις κλέπτων κλέπτει γὰρ ἵνα ἐμπλήση̨ τὴν ψυχὴν πεινω̃ν

^6:31 ἐὰν δὲ ἁλω̨̃ ἀποτείσει ἑπταπλάσια καὶ πάντα τὰ ὑπάρχοντα αὐτου̃ δοὺς ῥύσεται ἑαυτόν

^6:32 ὁ δὲ μοιχὸς δι' ἔνδειαν φρενω̃ν ἀπώλειαν τη̨̃ ψυχη̨̃ αὐτου̃ περιποιει̃ται

^6:33 ὀδύνας τε καὶ ἀτιμίας ὑποφέρει τὸ δὲ ὄνειδος αὐτου̃ οὐκ ἐξαλειφθήσεται εἰς τὸν αἰω̃να

^6:34 μεστὸς γὰρ ζήλου θυμὸς ἀνδρὸς αὐτη̃ς οὐ φείσεται ἐν ἡμέρα̨ κρίσεως

^6:35 οὐκ ἀνταλλάξεται οὐδενὸς λύτρου τὴν ἔχθραν οὐδὲ μὴ διαλυθη̨̃ πολλω̃ν δώρων

^7:1 υἱέ φύλασσε ἐμοὺς λόγους τὰς δὲ ἐμὰς ἐντολὰς κρύψον παρὰ σεαυτω̨̃

^7:1a υἱέ τίμα τὸν κύριον καὶ ἰσχύσεις πλὴν δὲ αὐτου̃ μὴ φοβου̃ ἄλλον

^7:2 φύλαξον ἐμὰς ἐντολάς καὶ βιώσεις τοὺς δὲ ἐμοὺς λόγους ὥσπερ κόρας ὀμμάτων

^7:3 περίθου δὲ αὐτοὺς σοι̃ς δακτύλοις ἐπίγραψον δὲ ἐπὶ τὸ πλάτος τη̃ς καρδίας σου

^7:4 εἰ̃πον τὴν σοφίαν σὴν ἀδελφὴν εἰ̃ναι τὴν δὲ φρόνησιν γνώριμον περιποίησαι σεαυτω̨̃

^7:5 ἵνα σε τηρήση̨ ἀπὸ γυναικὸς ἀλλοτρίας καὶ πονηρα̃ς ἐάν σε λόγοις τοι̃ς πρὸς χάριν ἐμβάληται

^7:6 ἀπὸ γὰρ θυρίδος ἐκ του̃ οἴκου αὐτη̃ς εἰς τὰς πλατείας παρακύπτουσα

^7:7 ὃν ἂν ἴδη̨ τω̃ν ἀφρόνων τέκνων νεανίαν ἐνδεη̃ φρενω̃ν

^7:8 παραπορευόμενον παρὰ γωνίαν ἐν διόδοις οἴκων αὐτη̃ς

^7:9 καὶ λαλου̃ντα ἐν σκότει ἑσπερινω̨̃ ἡνίκα ἂν ἡσυχία νυκτερινὴ ἠ̨̃ καὶ γνοφώδης

^7:10 ἡ δὲ γυνὴ συναντα̨̃ αὐτω̨̃ εἰ̃δος ἔχουσα πορνικόν ἣ ποιει̃ νέων ἐξίπτασθαι καρδίας

^7:11 ἀνεπτερωμένη δέ ἐστιν καὶ ἄσωτος ἐν οἴκω̨ δὲ οὐχ ἡσυχάζουσιν οἱ πόδες αὐτη̃ς

^7:12 χρόνον γάρ τινα ἔξω ῥέμβεται χρόνον δὲ ἐν πλατείαις παρὰ πα̃σαν γωνίαν ἐνεδρεύει

^7:13 εἰ̃τα ἐπιλαβομένη ἐφίλησεν αὐτόν ἀναιδει̃ δὲ προσώπω̨ προσει̃πεν αὐτω̨̃

^7:14 θυσία εἰρηνική μοί ἐστιν σήμερον ἀποδίδωμι τὰς εὐχάς μου

^7:15 ἕνεκα τούτου ἐξη̃λθον εἰς συνάντησίν σοι ποθου̃σα τὸ σὸν πρόσωπον εὕρηκά σε

^7:16 κειρίαις τέτακα τὴν κλίνην μου ἀμφιτάποις δὲ ἔστρωκα τοι̃ς ἀπ' Αἰγύπτου

^7:17 διέρραγκα τὴν κοίτην μου κρόκω̨ τὸν δὲ οἰ̃κόν μου κινναμώμω̨

^7:18 ἐλθὲ καὶ ἀπολαύσωμεν φιλίας ἕως ὄρθρου δευ̃ρο καὶ ἐγκυλισθω̃μεν ἔρωτι

^7:19 οὐ γὰρ πάρεστιν ὁ ἀνήρ μου ἐν οἴκω̨ πεπόρευται δὲ ὁδὸν μακρὰν

^7:20 ἔνδεσμον ἀργυρίου λαβὼν ἐν χειρὶ αὐτου̃ δι' ἡμερω̃ν πολλω̃ν ἐπανήξει εἰς τὸν οἰ̃κον αὐτου̃

^7:21 ἀπεπλάνησεν δὲ αὐτὸν πολλη̨̃ ὁμιλία̨ βρόχοις τε τοι̃ς ἀπὸ χειλέων ἐξώκειλεν αὐτόν

^7:22 ὁ δὲ ἐπηκολούθησεν αὐτη̨̃ κεπφωθείς ὥσπερ δὲ βου̃ς ἐπὶ σφαγὴν ἄγεται καὶ ὥσπερ κύων ἐπὶ δεσμοὺς

^7:23 ἢ ὡς ἔλαφος τοξεύματι πεπληγὼς εἰς τὸ ἡ̃παρ σπεύδει δὲ ὥσπερ ὄρνεον εἰς παγίδα οὐκ εἰδὼς ὅτι περὶ ψυχη̃ς τρέχει

^7:24 νυ̃ν οὐ̃ν υἱέ ἄκουέ μου καὶ πρόσεχε ῥήμασιν στόματός μου

^7:25 μὴ ἐκκλινάτω εἰς τὰς ὁδοὺς αὐτη̃ς ἡ καρδία σου

^7:26 πολλοὺς γὰρ τρώσασα καταβέβληκεν καὶ ἀναρίθμητοί εἰσιν οὓς πεφόνευκεν

^7:27 ὁδοὶ ἅ̨δου ὁ οἰ̃κος αὐτη̃ς κατάγουσαι εἰς τὰ ταμίεια του̃ θανάτου

^8:1 σὺ τὴν σοφίαν κηρύξεις ἵνα φρόνησίς σοι ὑπακούση̨

^8:2 ἐπὶ γὰρ τω̃ν ὑψηλω̃ν ἄκρων ἐστίν ἀνὰ μέσον δὲ τω̃ν τρίβων ἕστηκεν

^8:3 παρὰ γὰρ πύλαις δυναστω̃ν παρεδρεύει ἐν δὲ εἰσόδοις ὑμνει̃ται

^8:4 ὑμα̃ς ὠ̃ ἄνθρωποι παρακαλω̃ καὶ προΐεμαι ἐμὴν φωνὴν υἱοι̃ς ἀνθρώπων

^8:5 νοήσατε ἄκακοι πανουργίαν οἱ δὲ ἀπαίδευτοι ἔνθεσθε καρδίαν

^8:6 εἰσακούσατέ μου σεμνὰ γὰρ ἐρω̃ καὶ ἀνοίσω ἀπὸ χειλέων ὀρθά

^8:7 ὅτι ἀλήθειαν μελετήσει ὁ φάρυγξ μου ἐβδελυγμένα δὲ ἐναντίον ἐμου̃ χείλη ψευδη̃

^8:8 μετὰ δικαιοσύνης πάντα τὰ ῥήματα του̃ στόματός μου οὐδὲν ἐν αὐτοι̃ς σκολιὸν οὐδὲ στραγγαλω̃δες

^8:9 πάντα ἐνώπια τοι̃ς συνιου̃σιν καὶ ὀρθὰ τοι̃ς εὑρίσκουσι γνω̃σιν

^8:10 λάβετε παιδείαν καὶ μὴ ἀργύριον καὶ γνω̃σιν ὑπὲρ χρυσίον δεδοκιμασμένον ἀνθαιρει̃σθε δὲ αἴσθησιν χρυσίου καθαρου̃

^8:11 κρείσσων γὰρ σοφία λίθων πολυτελω̃ν πα̃ν δὲ τίμιον οὐκ ἄξιον αὐτη̃ς ἐστιν

^8:12 ἐγὼ ἡ σοφία κατεσκήνωσα βουλήν καὶ γνω̃σιν καὶ ἔννοιαν ἐγὼ ἐπεκαλεσάμην

^8:13 φόβος κυρίου μισει̃ ἀδικίαν ὕβριν τε καὶ ὑπερηφανίαν καὶ ὁδοὺς πονηρω̃ν μεμίσηκα δὲ ἐγὼ διεστραμμένας ὁδοὺς κακω̃ν

^8:14 ἐμὴ βουλὴ καὶ ἀσφάλεια ἐμὴ φρόνησις ἐμὴ δὲ ἰσχύς

^8:15 δι' ἐμου̃ βασιλει̃ς βασιλεύουσιν καὶ οἱ δυνάσται γράφουσιν δικαιοσύνην

^8:16 δι' ἐμου̃ μεγιστα̃νες μεγαλύνονται καὶ τύραννοι δι' ἐμου̃ κρατου̃σι γη̃ς

^8:17 ἐγὼ τοὺς ἐμὲ φιλου̃ντας ἀγαπω̃ οἱ δὲ ἐμὲ ζητου̃ντες εὑρήσουσιν

^8:18 πλου̃τος καὶ δόξα ἐμοὶ ὑπάρχει καὶ κτη̃σις πολλω̃ν καὶ δικαιοσύνη

^8:19 βέλτιον ἐμὲ καρπίζεσθαι ὑπὲρ χρυσίον καὶ λίθον τίμιον τὰ δὲ ἐμὰ γενήματα κρείσσω ἀργυρίου ἐκλεκτου̃

^8:20 ἐν ὁδοι̃ς δικαιοσύνης περιπατω̃ καὶ ἀνὰ μέσον τρίβων δικαιώματος ἀναστρέφομαι

^8:21 ἵνα μερίσω τοι̃ς ἐμὲ ἀγαπω̃σιν ὕπαρξιν καὶ τοὺς θησαυροὺς αὐτω̃ν ἐμπλήσω ἀγαθω̃ν

^8:21a ἐὰν ἀναγγείλω ὑμι̃ν τὰ καθ' ἡμέραν γινόμενα μνημονεύσω τὰ ἐξ αἰω̃νος ἀριθμη̃σαι

^8:22 κύριος ἔκτισέν με ἀρχὴν ὁδω̃ν αὐτου̃ εἰς ἔργα αὐτου̃

^8:23 πρὸ του̃ αἰω̃νος ἐθεμελίωσέν με ἐν ἀρχη̨̃

^8:24 πρὸ του̃ τὴν γη̃ν ποιη̃σαι καὶ πρὸ του̃ τὰς ἀβύσσους ποιη̃σαι πρὸ του̃ προελθει̃ν τὰς πηγὰς τω̃ν ὑδάτων

^8:25 πρὸ του̃ ὄρη ἑδρασθη̃ναι πρὸ δὲ πάντων βουνω̃ν γεννα̨̃ με

^8:26 κύριος ἐποίησεν χώρας καὶ ἀοικήτους καὶ ἄκρα οἰκούμενα τη̃ς ὑπ' οὐρανόν

^8:27 ἡνίκα ἡτοίμαζεν τὸν οὐρανόν συμπαρήμην αὐτω̨̃ καὶ ὅτε ἀφώριζεν τὸν ἑαυτου̃ θρόνον ἐπ' ἀνέμων

^8:28 ἡνίκα ἰσχυρὰ ἐποίει τὰ ἄνω νέφη καὶ ὡς ἀσφαλει̃ς ἐτίθει πηγὰς τη̃ς ὑπ' οὐρανὸν

^8:29 καὶ ἰσχυρὰ ἐποίει τὰ θεμέλια τη̃ς γη̃ς

^8:30 ἤμην παρ' αὐτω̨̃ ἁρμόζουσα ἐγὼ ἤμην ἡ̨̃ προσέχαιρεν καθ' ἡμέραν δὲ εὐφραινόμην ἐν προσώπω̨ αὐτου̃ ἐν παντὶ καιρω̨̃

^8:31 ὅτε εὐφραίνετο τὴν οἰκουμένην συντελέσας καὶ ἐνευφραίνετο ἐν υἱοι̃ς ἀνθρώπων

^8:32 νυ̃ν οὐ̃ν υἱέ ἄκουέ μου

^8:34 μακάριος ἀνήρ ὃς εἰσακούσεταί μου καὶ ἄνθρωπος ὃς τὰς ἐμὰς ὁδοὺς φυλάξει ἀγρυπνω̃ν ἐπ' ἐμαι̃ς θύραις καθ' ἡμέραν τηρω̃ν σταθμοὺς ἐμω̃ν εἰσόδων

^8:35 αἱ γὰρ ἔξοδοί μου ἔξοδοι ζωη̃ς καὶ ἑτοιμάζεται θέλησις παρὰ κυρίου

^8:36 οἱ δὲ εἰς ἐμὲ ἁμαρτάνοντες ἀσεβου̃σιν τὰς ἑαυτω̃ν ψυχάς καὶ οἱ μισου̃ντές με ἀγαπω̃σιν θάνατον

^9:1 ἡ σοφία ὠ̨κοδόμησεν ἑαυτη̨̃ οἰ̃κον καὶ ὑπήρεισεν στύλους ἑπτά

^9:2 ἔσφαξεν τὰ ἑαυτη̃ς θύματα ἐκέρασεν εἰς κρατη̃ρα τὸν ἑαυτη̃ς οἰ̃νον καὶ ἡτοιμάσατο τὴν ἑαυτη̃ς τράπεζαν

^9:3 ἀπέστειλεν τοὺς ἑαυτη̃ς δούλους συγκαλούσα μετὰ ὑψηλου̃ κηρύγματος ἐπὶ κρατη̃ρα λέγουσα

^9:4 ὅς ἐστιν ἄφρων ἐκκλινάτω πρός με καὶ τοι̃ς ἐνδεέσι φρενω̃ν εἰ̃πεν

^9:5 ἔλθατε φάγετε τω̃ν ἐμω̃ν ἄρτων καὶ πίετε οἰ̃νον ὃν ἐκέρασα ὑμι̃ν

^9:6 ἀπολείπετε ἀφροσύνην καὶ ζήσεσθε καὶ ζητήσατε φρόνησιν ἵνα βιώσητε καὶ κατορθώσατε ἐν γνώσει σύνεσιν

^9:7 ὁ παιδεύων κακοὺς λήμψεται ἑαυτω̨̃ ἀτιμίαν ἐλέγχων δὲ τὸν ἀσεβη̃ μωμήσεται ἑαυτόν

^9:8 μὴ ἔλεγχε κακούς ἵνα μὴ μισω̃σίν σε ἔλεγχε σοφόν καὶ ἀγαπήσει σε

^9:9 δίδου σοφω̨̃ ἀφορμήν καὶ σοφώτερος ἔσται γνώριζε δικαίω̨ καὶ προσθήσει του̃ δέχεσθαι

^9:10 ἀρχὴ σοφίας φόβος κυρίου καὶ βουλὴ ἁγίων σύνεσις

^9:10a τὸ γὰρ γνω̃ναι νόμον διανοίας ἐστὶν ἀγαθη̃ς

^9:11 τούτω̨ γὰρ τω̨̃ τρόπω̨ πολὺν ζήσεις χρόνον καὶ προστεθήσεταί σοι ἔτη ζωη̃ς σου

^9:12 υἱέ ἐὰν σοφὸς γένη̨ σεαυτω̨̃ σοφὸς ἔση̨ καὶ τοι̃ς πλησίον ἐὰν δὲ κακὸς ἀποβη̨̃ς μόνος ἀναντλήσεις κακά

^9:12a ὃς ἐρείδεται ἐπὶ ψεύδεσιν οὑ̃τος ποιμανει̃ ἀνέμους ὁ δ' αὐτὸς διώξεται ὄρνεα πετόμενα

^9:12b ἀπέλιπεν γὰρ ὁδοὺς του̃ ἑαυτου̃ ἀμπελω̃νος τοὺς δὲ ἄξονας του̃ ἰδίου γεωργίου πεπλάνηται

^9:12c διαπορεύεται δὲ δι' ἀνύδρου ἐρήμου καὶ γη̃ν διατεταγμένην ἐν διψώδεσιν συνάγει δὲ χερσὶν ἀκαρπίαν

^9:13 γυνὴ ἄφρων καὶ θρασει̃α ἐνδεὴς ψωμου̃ γίνεται ἣ οὐκ ἐπίσταται αἰσχύνην

^9:14 ἐκάθισεν ἐπὶ θύραις του̃ ἑαυτη̃ς οἴκου ἐπὶ δίφρου ἐμφανω̃ς ἐν πλατείαις

^9:15 προσκαλουμένη τοὺς παριόντας καὶ κατευθύνοντας ἐν ται̃ς ὁδοι̃ς αὐτω̃ν

^9:16 ὅς ἐστιν ὑμω̃ν ἀφρονέστατος ἐκκλινάτω πρός με ἐνδεέσι δὲ φρονήσεως παρακελεύομαι λέγουσα

^9:17 ἄρτων κρυφίων ἡδέως ἅψασθε καὶ ὕδατος κλοπη̃ς γλυκερου̃

^9:18 ὁ δὲ οὐκ οἰ̃δεν ὅτι γηγενει̃ς παρ' αὐτη̨̃ ὄλλυνται καὶ ἐπὶ πέτευρον ἅ̨δου συναντα̨̃

^9:18a ἀλλὰ ἀποπήδησον μὴ ἐγχρονίση̨ς ἐν τω̨̃ τόπω̨ μηδὲ ἐπιστήση̨ς τὸ σὸν ὄμμα πρὸς αὐτήν

^9:18b οὕτως γὰρ διαβήση̨ ὕδωρ ἀλλότριον καὶ ὑπερβήση̨ ποταμὸν ἀλλότριον

^9:18c ἀπὸ δὲ ὕδατος ἀλλοτρίου ἀπόσχου καὶ ἀπὸ πηγη̃ς ἀλλοτρίας μὴ πίη̨ς

^9:18d ἵνα πολὺν ζήση̨ς χρόνον προστεθη̨̃ δέ σοι ἔτη ζωη̃ς

^10:1 υἱὸς σοφὸς εὐφραίνει πατέρα υἱὸς δὲ ἄφρων λύπη τη̨̃ μητρί

^10:2 οὐκ ὠφελήσουσιν θησαυροὶ ἀνόμους δικαιοσύνη δὲ ῥύσεται ἐκ θανάτου

^10:3 οὐ λιμοκτονήσει κύριος ψυχὴν δικαίαν ζωὴν δὲ ἀσεβω̃ν ἀνατρέψει

^10:4 πενία ἄνδρα ταπεινοι̃ χει̃ρες δὲ ἀνδρείων πλουτίζουσιν

^10:4a υἱὸς πεπαιδευμένος σοφὸς ἔσται τω̨̃ δὲ ἄφρονι διακόνω̨ χρήσεται

^10:5 διεσώθη ἀπὸ καύματος υἱὸς νοήμων ἀνεμόφθορος δὲ γίνεται ἐν ἀμήτω̨ υἱὸς παράνομος

^10:6 εὐλογία κυρίου ἐπὶ κεφαλὴν δικαίου στόμα δὲ ἀσεβω̃ν καλύψει πένθος ἄωρον

^10:7 μνήμη δικαίων μετ' ἐγκωμίων ὄνομα δὲ ἀσεβου̃ς σβέννυται

^10:8 σοφὸς καρδία̨ δέξεται ἐντολάς ὁ δὲ ἄστεγος χείλεσιν σκολιάζων ὑποσκελισθήσεται

^10:9 ὃς πορεύεται ἁπλω̃ς πορεύεται πεποιθώς ὁ δὲ διαστρέφων τὰς ὁδοὺς αὐτου̃ γνωσθήσεται

^10:10 ὁ ἐννεύων ὀφθαλμοι̃ς μετὰ δόλου συνάγει ἀνδράσι λύπας ὁ δὲ ἐλέγχων μετὰ παρρησίας εἰρηνοποιει̃

^10:11 πηγὴ ζωη̃ς ἐν χειρὶ δικαίου στόμα δὲ ἀσεβου̃ς καλύψει ἀπώλεια

^10:12 μι̃σος ἐγείρει νει̃κος πάντας δὲ τοὺς μὴ φιλονεικου̃ντας καλύπτει φιλία

^10:13 ὃς ἐκ χειλέων προφέρει σοφίαν ῥάβδω̨ τύπτει ἄνδρα ἀκάρδιον

^10:14 σοφοὶ κρύψουσιν αἴσθησιν στόμα δὲ προπετου̃ς ἐγγίζει συντριβη̨̃

^10:15 κτη̃σις πλουσίων πόλις ὀχυρά συντριβὴ δὲ ἀσεβω̃ν πενία

^10:16 ἔργα δικαίων ζωὴν ποιει̃ καρποὶ δὲ ἀσεβω̃ν ἁμαρτίας

^10:17 ὁδοὺς δικαίας ζωη̃ς φυλάσσει παιδεία παιδεία δὲ ἀνεξέλεγκτος πλανα̃ται

^10:18 καλύπτουσιν ἔχθραν χείλη δίκαια οἱ δὲ ἐκφέροντες λοιδορίας ἀφρονέστατοί εἰσιν

^10:19 ἐκ πολυλογίας οὐκ ἐκφεύξη̨ ἁμαρτίαν φειδόμενος δὲ χειλέων νοήμων ἔση̨

^10:20 ἄργυρος πεπυρωμένος γλω̃σσα δικαίου καρδία δὲ ἀσεβου̃ς ἐκλείψει

^10:21 χείλη δικαίων ἐπίσταται ὑψηλά οἱ δὲ ἄφρονες ἐν ἐνδεία̨ τελευτω̃σιν

^10:22 εὐλογία κυρίου ἐπὶ κεφαλὴν δικαίου αὕτη πλουτίζει καὶ οὐ μὴ προστεθη̨̃ αὐτη̨̃ λύπη ἐν καρδία̨

^10:23 ἐν γέλωτι ἄφρων πράσσει κακά ἡ δὲ σοφία ἀνδρὶ τίκτει φρόνησιν

^10:24 ἐν ἀπωλεία̨ ἀσεβὴς περιφέρεται ἐπιθυμία δὲ δικαίου δεκτή

^10:25 παραπορευομένης καταιγίδος ἀφανίζεται ἀσεβής δίκαιος δὲ ἐκκλίνας σώ̨ζεται εἰς τὸν αἰω̃να

^10:26 ὥσπερ ὄμφαξ ὀδου̃σι βλαβερὸν καὶ καπνὸς ὄμμασιν οὕτως παρανομία τοι̃ς χρωμένοις αὐτήν

^10:27 φόβος κυρίου προστίθησιν ἡμέρας ἔτη δὲ ἀσεβω̃ν ὀλιγωθήσεται

^10:28 ἐγχρονίζει δικαίοις εὐφροσύνη ἐλπὶς δὲ ἀσεβω̃ν ὄλλυται

^10:29 ὀχύρωμα ὁσίου φόβος κυρίου συντριβὴ δὲ τοι̃ς ἐργαζομένοις κακά

^10:30 δίκαιος τὸν αἰω̃να οὐκ ἐνδώσει ἀσεβει̃ς δὲ οὐκ οἰκήσουσιν γη̃ν

^10:31 στόμα δικαίου ἀποστάζει σοφίαν γλω̃σσα δὲ ἀδίκου ἐξολει̃ται

^10:32 χείλη ἀνδρω̃ν δικαίων ἀποστάζει χάριτας στόμα δὲ ἀσεβω̃ν ἀποστρέφεται

^11:1 ζυγοὶ δόλιοι βδέλυγμα ἐνώπιον κυρίου στάθμιον δὲ δίκαιον δεκτὸν αὐτω̨̃

^11:2 οὑ̃ ἐὰν εἰσέλθη̨ ὕβρις ἐκει̃ καὶ ἀτιμία στόμα δὲ ταπεινω̃ν μελετα̨̃ σοφίαν

^11:3 ἀποθανὼν δίκαιος ἔλιπεν μετάμελον πρόχειρος δὲ γίνεται καὶ ἐπίχαρτος ἀσεβω̃ν ἀπώλεια

^11:5 δικαιοσύνη ἀμώμους ὀρθοτομει̃ ὁδούς ἀσέβεια δὲ περιπίπτει ἀδικία̨

^11:6 δικαιοσύνη ἀνδρω̃ν ὀρθω̃ν ῥύεται αὐτούς τη̨̃ δὲ ἀπωλεία̨ αὐτω̃ν ἁλίσκονται παράνομοι

^11:7 τελευτήσαντος ἀνδρὸς δικαίου οὐκ ὄλλυται ἐλπίς τὸ δὲ καύχημα τω̃ν ἀσεβω̃ν ὄλλυται

^11:8 δίκαιος ἐκ θήρας ἐκδύνει ἀντ' αὐτου̃ δὲ παραδίδοται ὁ ἀσεβής

^11:9 ἐν στόματι ἀσεβω̃ν παγὶς πολίταις αἴσθησις δὲ δικαίων εὔοδος

^11:10 ἐν ἀγαθοι̃ς δικαίων κατώρθωσεν πόλις

^11:11 στόμασιν δὲ ἀσεβω̃ν κατεσκάφη

^11:12 μυκτηρίζει πολίτας ἐνδεὴς φρενω̃ν ἀνὴρ δὲ φρόνιμος ἡσυχίαν ἄγει

^11:13 ἀνὴρ δίγλωσσος ἀποκαλύπτει βουλὰς ἐν συνεδρίω̨ πιστὸς δὲ πνοη̨̃ κρύπτει πράγματα

^11:14 οἱ̃ς μὴ ὑπάρχει κυβέρνησις πίπτουσιν ὥσπερ φύλλα σωτηρία δὲ ὑπάρχει ἐν πολλη̨̃ βουλη̨̃

^11:15 πονηρὸς κακοποιει̃ ὅταν συμμείξη̨ δικαίω̨ μισει̃ δὲ ἠ̃χον ἀσφαλείας

^11:16 γυνὴ εὐχάριστος ἐγείρει ἀνδρὶ δόξαν θρόνος δὲ ἀτιμίας γυνὴ μισου̃σα δίκαια πλούτου ὀκνηροὶ ἐνδεει̃ς γίνονται οἱ δὲ ἀνδρει̃οι ἐρείδονται πλούτω̨

^11:17 τη̨̃ ψυχη̨̃ αὐτου̃ ἀγαθὸν ποιει̃ ἀνὴρ ἐλεήμων ἐξολλύει δὲ αὐτου̃ σω̃μα ὁ ἀνελεήμων

^11:18 ἀσεβὴς ποιει̃ ἔργα ἄδικα σπέρμα δὲ δικαίων μισθὸς ἀληθείας

^11:19 υἱὸς δίκαιος γεννα̃ται εἰς ζωήν διωγμὸς δὲ ἀσεβου̃ς εἰς θάνατον

^11:20 βδέλυγμα κυρίω̨ διεστραμμέναι ὁδοί προσδεκτοὶ δὲ αὐτω̨̃ πάντες ἄμωμοι ἐν ται̃ς ὁδοι̃ς αὐτω̃ν

^11:21 χειρὶ χει̃ρας ἐμβαλὼν ἀδίκως οὐκ ἀτιμώρητος ἔσται ὁ δὲ σπείρων δικαιοσύνην λήμψεται μισθὸν πιστόν

^11:22 ὥσπερ ἐνώτιον ἐν ῥινὶ ὑός οὕτως γυναικὶ κακόφρονι κάλλος

^11:23 ἐπιθυμία δικαίων πα̃σα ἀγαθή ἐλπὶς δὲ ἀσεβω̃ν ἀπολει̃ται

^11:24 εἰσὶν οἳ τὰ ἴδια σπείροντες πλείονα ποιου̃σιν εἰσὶν καὶ οἳ συνάγοντες ἐλαττονου̃νται

^11:25 ψυχὴ εὐλογουμένη πα̃σα ἁπλη̃ ἀνὴρ δὲ θυμώδης οὐκ εὐσχήμων

^11:26 ὁ συνέχων σι̃τον ὑπολίποιτο αὐτὸν τοι̃ς ἔθνεσιν εὐλογία δὲ εἰς κεφαλὴν του̃ μεταδιδόντος

^11:27 τεκταινόμενος ἀγαθὰ ζητει̃ χάριν ἀγαθήν ἐκζητου̃ντα δὲ κακά καταλήμψεται αὐτόν

^11:28 ὁ πεποιθὼς ἐπὶ πλούτω̨ οὑ̃τος πεσει̃ται ὁ δὲ ἀντιλαμβανόμενος δικαίων οὑ̃τος ἀνατελει̃

^11:29 ὁ μὴ συμπεριφερόμενος τω̨̃ ἑαυτου̃ οἴκω̨ κληρονομήσει ἄνεμον δουλεύσει δὲ ἄφρων φρονίμω̨

^11:30 ἐκ καρπου̃ δικαιοσύνης φύεται δένδρον ζωη̃ς ἀφαιρου̃νται δὲ ἄωροι ψυχαὶ παρανόμων

^11:31 εἰ ὁ μὲν δίκαιος μόλις σώ̨ζεται ὁ ἀσεβὴς καὶ ἁμαρτωλὸς που̃ φανει̃ται

^12:1 ὁ ἀγαπω̃ν παιδείαν ἀγαπα̨̃ αἴσθησιν ὁ δὲ μισω̃ν ἐλέγχους ἄφρων

^12:2 κρείσσων ὁ εὑρὼν χάριν παρὰ κυρίω̨ ἀνὴρ δὲ παράνομος παρασιωπηθήσεται

^12:3 οὐ κατορθώσει ἄνθρωπος ἐξ ἀνόμου αἱ δὲ ῥίζαι τω̃ν δικαίων οὐκ ἐξαρθήσονται

^12:4 γυνὴ ἀνδρεία στέφανος τω̨̃ ἀνδρὶ αὐτη̃ς ὥσπερ δὲ ἐν ξύλω̨ σκώληξ οὕτως ἄνδρα ἀπόλλυσιν γυνὴ κακοποιός

^12:5 λογισμοὶ δικαίων κρίματα κυβερνω̃σιν δὲ ἀσεβει̃ς δόλους

^12:6 λόγοι ἀσεβω̃ν δόλιοι στόμα δὲ ὀρθω̃ν ῥύσεται αὐτούς

^12:7 οὑ̃ ἐὰν στραφη̨̃ ἀσεβὴς ἀφανίζεται οἰ̃κοι δὲ δικαίων παραμένουσιν

^12:8 στόμα συνετου̃ ἐγκωμιάζεται ὑπὸ ἀνδρός νωθροκάρδιος δὲ μυκτηρίζεται

^12:9 κρείσσων ἀνὴρ ἐν ἀτιμία̨ δουλεύων ἑαυτω̨̃ ἢ τιμὴν ἑαυτω̨̃ περιτιθεὶς καὶ προσδεόμενος ἄρτου

^12:10 δίκαιος οἰκτίρει ψυχὰς κτηνω̃ν αὐτου̃ τὰ δὲ σπλάγχνα τω̃ν ἀσεβω̃ν ἀνελεήμονα

^12:11 ὁ ἐργαζόμενος τὴν ἑαυτου̃ γη̃ν ἐμπλησθήσεται ἄρτων οἱ δὲ διώκοντες μάταια ἐνδεει̃ς φρενω̃ν

^12:11a ὅς ἐστιν ἡδὺς ἐν οἴνων διατριβαι̃ς ἐν τοι̃ς ἑαυτου̃ ὀχυρώμασιν καταλείψει ἀτιμίαν

^12:12 ἐπιθυμίαι ἀσεβω̃ν κακαί αἱ δὲ ῥίζαι τω̃ν εὐσεβω̃ν ἐν ὀχυρώμασιν

^12:13 δι' ἁμαρτίαν χειλέων ἐμπίπτει εἰς παγίδας ἁμαρτωλός ἐκφεύγει δὲ ἐξ αὐτω̃ν δίκαιος

^12:13a ὁ βλέπων λει̃α ἐλεηθήσεται ὁ δὲ συναντω̃ν ἐν πύλαις ἐκθλίψει ψυχάς

^12:14 ἀπὸ καρπω̃ν στόματος ψυχὴ ἀνδρὸς πλησθήσεται ἀγαθω̃ν ἀνταπόδομα δὲ χειλέων αὐτου̃ δοθήσεται αὐτω̨̃

^12:15 ὁδοὶ ἀφρόνων ὀρθαὶ ἐνώπιον αὐτω̃ν εἰσακούει δὲ συμβουλίας σοφός

^12:16 ἄφρων αὐθημερὸν ἐξαγγέλλει ὀργὴν αὐτου̃ κρύπτει δὲ τὴν ἑαυτου̃ ἀτιμίαν πανου̃ργος

^12:17 ἐπιδεικνυμένην πίστιν ἀπαγγέλλει δίκαιος ὁ δὲ μάρτυς τω̃ν ἀδίκων δόλιος

^12:18 εἰσὶν οἳ λέγοντες τιτρώσκουσιν μαχαίρα̨ γλω̃σσαι δὲ σοφω̃ν ἰω̃νται

^12:19 χείλη ἀληθινὰ κατορθοι̃ μαρτυρίαν μάρτυς δὲ ταχὺς γλω̃σσαν ἔχει ἄδικον

^12:20 δόλος ἐν καρδία̨ τεκταινομένου κακά οἱ δὲ βουλόμενοι εἰρήνην εὐφρανθήσονται

^12:21 οὐκ ἀρέσει τω̨̃ δικαίω̨ οὐδὲν ἄδικον οἱ δὲ ἀσεβει̃ς πλησθήσονται κακω̃ν

^12:22 βδέλυγμα κυρίω̨ χείλη ψευδη̃ ὁ δὲ ποιω̃ν πίστεις δεκτὸς παρ' αὐτω̨̃

^12:23 ἀνὴρ συνετὸς θρόνος αἰσθήσεως καρδία δὲ ἀφρόνων συναντήσεται ἀραι̃ς

^12:24 χεὶρ ἐκλεκτω̃ν κρατήσει εὐχερω̃ς δόλιοι δὲ ἔσονται εἰς προνομήν

^12:25 φοβερὸς λόγος καρδίαν ταράσσει ἀνδρὸς δικαίου ἀγγελία δὲ ἀγαθὴ εὐφραίνει αὐτόν

^12:26 ἐπιγνώμων δίκαιος ἑαυτου̃ φίλος ἔσται αἱ δὲ γνω̃μαι τω̃ν ἀσεβω̃ν ἀνεπιεικει̃ς ἁμαρτάνοντας καταδιώξεται κακά ἡ δὲ ὁδὸς τω̃ν ἀσεβω̃ν πλανήσει αὐτούς

^12:27 οὐκ ἐπιτεύξεται δόλιος θήρας κτη̃μα δὲ τίμιον ἀνὴρ καθαρός

^12:28 ἐν ὁδοι̃ς δικαιοσύνης ζωή ὁδοὶ δὲ μνησικάκων εἰς θάνατον

^13:1 υἱὸς πανου̃ργος ὑπήκοος πατρί υἱὸς δὲ ἀνήκοος ἐν ἀπωλεία̨

^13:2 ἀπὸ καρπω̃ν δικαιοσύνης φάγεται ἀγαθός ψυχαὶ δὲ παρανόμων ὀλου̃νται ἄωροι

^13:3 ὃς φυλάσσει τὸ ἑαυτου̃ στόμα τηρει̃ τὴν ἑαυτου̃ ψυχήν ὁ δὲ προπετὴς χείλεσιν πτοήσει ἑαυτόν

^13:4 ἐν ἐπιθυμίαις ἐστὶν πα̃ς ἀεργός χει̃ρες δὲ ἀνδρείων ἐν ἐπιμελεία̨

^13:5 λόγον ἄδικον μισει̃ δίκαιος ἀσεβὴς δὲ αἰσχύνεται καὶ οὐχ ἕξει παρρησίαν

^13:6 δικαιοσύνη φυλάσσει ἀκάκους τοὺς δὲ ἀσεβει̃ς φαύλους ποιει̃ ἁμαρτία

^13:7 εἰσὶν οἱ πλουτίζοντες ἑαυτοὺς μηδὲν ἔχοντες καὶ εἰσὶν οἱ ταπεινου̃ντες ἑαυτοὺς ἐν πολλω̨̃ πλούτω̨

^13:8 λύτρον ἀνδρὸς ψυχη̃ς ὁ ἴδιος πλου̃τος πτωχὸς δὲ οὐχ ὑφίσταται ἀπειλήν

^13:9 φω̃ς δικαίοις διὰ παντός φω̃ς δὲ ἀσεβω̃ν σβέννυται

^13:9a ψυχαὶ δόλιαι πλανω̃νται ἐν ἁμαρτίαις δίκαιοι δὲ οἰκτίρουσιν καὶ ἐλεω̃σιν

^13:10 κακὸς μεθ' ὕβρεως πράσσει κακά οἱ δὲ ἑαυτω̃ν ἐπιγνώμονες σοφοί

^13:11 ὕπαρξις ἐπισπουδαζομένη μετὰ ἀνομίας ἐλάσσων γίνεται ὁ δὲ συνάγων ἑαυτω̨̃ μετ' εὐσεβείας πληθυνθήσεται δίκαιος οἰκτίρει καὶ κιχρα̨̃

^13:12 κρείσσων ἐναρχόμενος βοηθω̃ν καρδία̨ του̃ ἐπαγγελλομένου καὶ εἰς ἐλπίδα ἄγοντος δένδρον γὰρ ζωη̃ς ἐπιθυμία ἀγαθή

^13:13 ὃς καταφρονει̃ πράγματος καταφρονηθήσεται ὑπ' αὐτου̃ ὁ δὲ φοβούμενος ἐντολήν οὑ̃τος ὑγιαίνει

^13:13a υἱω̨̃ δολίω̨ οὐδὲν ἔσται ἀγαθόν οἰκέτη̨ δὲ σοφω̨̃ εὔοδοι ἔσονται πράξεις καὶ κατευθυνθήσεται ἡ ὁδὸς αὐτου̃

^13:14 νόμος σοφου̃ πηγὴ ζωη̃ς ὁ δὲ ἄνους ὑπὸ παγίδος θανει̃ται

^13:15 σύνεσις ἀγαθὴ δίδωσιν χάριν τὸ δὲ γνω̃ναι νόμον διανοίας ἐστὶν ἀγαθη̃ς ὁδοὶ δὲ καταφρονούντων ἐν ἀπωλεία̨

^13:16 πα̃ς πανου̃ργος πράσσει μετὰ γνώσεως ὁ δὲ ἄφρων ἐξεπέτασεν ἑαυτου̃ κακίαν

^13:17 βασιλεὺς θρασὺς ἐμπεσει̃ται εἰς κακά ἄγγελος δὲ πιστὸς ῥύσεται αὐτόν

^13:18 πενίαν καὶ ἀτιμίαν ἀφαιρει̃ται παιδεία ὁ δὲ φυλάσσων ἐλέγχους δοξασθήσεται

^13:19 ἐπιθυμίαι εὐσεβω̃ν ἡδύνουσιν ψυχήν ἔργα δὲ ἀσεβω̃ν μακρὰν ἀπὸ γνώσεως

^13:20 ὁ συμπορευόμενος σοφοι̃ς σοφὸς ἔσται ὁ δὲ συμπορευόμενος ἄφροσι γνωσθήσεται

^13:21 ἁμαρτάνοντας καταδιώξεται κακά τοὺς δὲ δικαίους καταλήμψεται ἀγαθά

^13:22 ἀγαθὸς ἀνὴρ κληρονομήσει υἱοὺς υἱω̃ν θησαυρίζεται δὲ δικαίοις πλου̃τος ἀσεβὼν

^13:23 δίκαιοι ποιήσουσιν ἐν πλούτω̨ ἔτη πολλά ἄδικοι δὲ ἀπολου̃νται συντόμως

^13:24 ὃς φείδεται τη̃ς βακτηρίας μισει̃ τὸν υἱὸν αὐτου̃ ὁ δὲ ἀγαπω̃ν ἐπιμελω̃ς παιδεύει

^13:25 δίκαιος ἔσθων ἐμπιπλα̨̃ τὴν ψυχὴν αὐτου̃ ψυχαὶ δὲ ἀσεβω̃ν ἐνδεει̃ς

^14:1 σοφαὶ γυναι̃κες ὠ̨κοδόμησαν οἴκους ἡ δὲ ἄφρων κατέσκαψεν ται̃ς χερσὶν αὐτη̃ς

^14:2 ὁ πορευόμενος ὀρθω̃ς φοβει̃ται τὸν κύριον ὁ δὲ σκολιάζων ται̃ς ὁδοι̃ς αὐτου̃ ἀτιμασθήσεται

^14:3 ἐκ στόματος ἀφρόνων βακτηρία ὕβρεως χείλη δὲ σοφω̃ν φυλάσσει αὐτούς

^14:4 οὑ̃ μή εἰσιν βόες φάτναι καθαραί οὑ̃ δὲ πολλὰ γενήματα φανερὰ βοὸς ἰσχύς

^14:5 μάρτυς πιστὸς οὐ ψεύδεται ἐκκαίει δὲ ψεύδη μάρτυς ἄδικος

^14:6 ζητήσεις σοφίαν παρὰ κακοι̃ς καὶ οὐχ εὑρήσεις αἴσθησις δὲ παρὰ φρονίμοις εὐχερής

^14:7 πάντα ἐναντία ἀνδρὶ ἄφρονι ὅπλα δὲ αἰσθήσεως χείλη σοφά

^14:8 σοφία πανούργων ἐπιγνώσεται τὰς ὁδοὺς αὐτω̃ν ἄνοια δὲ ἀφρόνων ἐν πλάνη̨

^14:9 οἰκίαι παρανόμων ὀφειλήσουσιν καθαρισμόν οἰκίαι δὲ δικαίων δεκταί

^14:10 καρδία ἀνδρὸς αἰσθητική λυπηρὰ ψυχὴ αὐτου̃ ὅταν δὲ εὐφραίνηται οὐκ ἐπιμείγνυται ὕβρει

^14:11 οἰκίαι ἀσεβω̃ν ἀφανισθήσονται σκηναὶ δὲ κατορθούντων στήσονται

^14:12 ἔστιν ὁδὸς ἣ δοκει̃ ὀρθὴ εἰ̃ναι παρὰ ἀνθρώποις τὰ δὲ τελευται̃α αὐτη̃ς ἔρχεται εἰς πυθμένα ἅ̨δου

^14:13 ἐν εὐφροσύναις οὐ προσμείγνυται λύπη τελευταία δὲ χαρὰ εἰς πένθος ἔρχεται

^14:14 τω̃ν ἑαυτου̃ ὁδω̃ν πλησθήσεται θρασυκάρδιος ἀπὸ δὲ τω̃ν διανοημάτων αὐτου̃ ἀνὴρ ἀγαθός

^14:15 ἄκακος πιστεύει παντὶ λόγω̨ πανου̃ργος δὲ ἔρχεται εἰς μετάνοιαν

^14:16 σοφὸς φοβηθεὶς ἐξέκλινεν ἀπὸ κακου̃ ὁ δὲ ἄφρων ἑαυτω̨̃ πεποιθὼς μείγνυται ἀνόμω̨

^14:17 ὀξύθυμος πράσσει μετὰ ἀβουλίας ἀνὴρ δὲ φρόνιμος πολλὰ ὑποφέρει

^14:18 μεριου̃νται ἄφρονες κακίαν οἱ δὲ πανου̃ργοι κρατήσουσιν αἰσθήσεως

^14:19 ὀλισθήσουσιν κακοὶ ἔναντι ἀγαθω̃ν καὶ ἀσεβει̃ς θεραπεύσουσιν θύρας δικαίων

^14:20 φίλοι μισήσουσιν φίλους πτωχούς φίλοι δὲ πλουσίων πολλοί

^14:21 ὁ ἀτιμάζων πένητας ἁμαρτάνει ἐλεω̃ν δὲ πτωχοὺς μακαριστός

^14:22 πλανώμενοι τεκταίνουσι κακά ἔλεον δὲ καὶ ἀλήθειαν τεκταίνουσιν ἀγαθοί οὐκ ἐπίστανται ἔλεον καὶ πίστιν τέκτονες κακω̃ν ἐλεημοσύναι δὲ καὶ πίστεις παρὰ τέκτοσιν ἀγαθοι̃ς

^14:23 ἐν παντὶ μεριμνω̃ντι ἔνεστιν περισσόν ὁ δὲ ἡδὺς καὶ ἀνάλγητος ἐν ἐνδεία̨ ἔσται

^14:24 στέφανος σοφω̃ν πανου̃ργος ἡ δὲ διατριβὴ ἀφρόνων κακή

^14:25 ῥύσεται ἐκ κακω̃ν ψυχὴν μάρτυς πιστός ἐκκαίει δὲ ψεύδη δόλιος

^14:26 ἐν φόβω̨ κυρίου ἐλπὶς ἰσχύος τοι̃ς δὲ τέκνοις αὐτου̃ καταλείπει ἔρεισμα

^14:27 πρόσταγμα κυρίου πηγὴ ζωη̃ς ποιει̃ δὲ ἐκκλίνειν ἐκ παγίδος θανάτου

^14:28 ἐν πολλω̨̃ ἔθνει δόξα βασιλέως ἐν δὲ ἐκλείψει λαου̃ συντριβὴ δυνάστου

^14:29 μακρόθυμος ἀνὴρ πολὺς ἐν φρονήσει ὁ δὲ ὀλιγόψυχος ἰσχυρω̃ς ἄφρων

^14:30 πραΰθυμος ἀνὴρ καρδίας ἰατρός σὴς δὲ ὀστέων καρδία αἰσθητική

^14:31 ὁ συκοφαντω̃ν πένητα παροξύνει τὸν ποιήσαντα αὐτόν ὁ δὲ τιμω̃ν αὐτὸν ἐλεα̨̃ πτωχόν

^14:32 ἐν κακία̨ αὐτου̃ ἀπωσθήσεται ἀσεβής ὁ δὲ πεποιθὼς τη̨̃ ἑαυτου̃ ὁσιότητι δίκαιος

^14:33 ἐν καρδία̨ ἀγαθη̨̃ ἀνδρὸς σοφία ἐν δὲ καρδία̨ ἀφρόνων οὐ διαγινώσκεται

^14:34 δικαιοσύνη ὑψοι̃ ἔθνος ἐλασσονου̃σι δὲ φυλὰς ἁμαρτίαι

^14:35 δεκτὸς βασιλει̃ ὑπηρέτης νοήμων τη̨̃ δὲ ἑαυτου̃ εὐστροφία̨ ἀφαιρει̃ται ἀτιμίαν

^15:1 ὀργὴ ἀπόλλυσιν καὶ φρονίμους ἀπόκρισις δὲ ὑποπίπτουσα ἀποστρέφει θυμόν λόγος δὲ λυπηρὸς ἐγείρει ὀργάς

^15:2 γλω̃σσα σοφω̃ν καλὰ ἐπίσταται στόμα δὲ ἀφρόνων ἀναγγελει̃ κακά

^15:3 ἐν παντὶ τόπω̨ ὀφθαλμοὶ κυρίου σκοπεύουσιν κακούς τε καὶ ἀγαθούς

^15:4 ἴασις γλώσσης δένδρον ζωη̃ς ὁ δὲ συντηρω̃ν αὐτὴν πλησθήσεται πνεύματος

^15:5 ἄφρων μυκτηρίζει παιδείαν πατρός ὁ δὲ φυλάσσων ἐντολὰς πανουργότερος

^15:6 ἐν πλεοναζούση̨ δικαιοσύνη̨ ἰσχὺς πολλή οἱ δὲ ἀσεβει̃ς ὁλόρριζοι ἐκ γη̃ς ὀλου̃νται οἴκοις δικαίων ἰσχὺς πολλή καρποὶ δὲ ἀσεβω̃ν ἀπολου̃νται

^15:7 χείλη σοφω̃ν δέδεται αἰσθήσει καρδίαι δὲ ἀφρόνων οὐκ ἀσφαλει̃ς

^15:8 θυσίαι ἀσεβω̃ν βδέλυγμα κυρίω̨ εὐχαὶ δὲ κατευθυνόντων δεκταὶ παρ' αὐτω̨̃

^15:9 βδέλυγμα κυρίω̨ ὁδοὶ ἀσεβου̃ς διώκοντας δὲ δικαιοσύνην ἀγαπα̨̃

^15:10 παιδεία ἀκάκου γνωρίζεται ὑπὸ τω̃ν παριόντων οἱ δὲ μισου̃ντες ἐλέγχους τελευτω̃σιν αἰσχρω̃ς

^15:11 ἅ̨δης καὶ ἀπώλεια φανερὰ παρὰ τω̨̃ κυρίω̨ πω̃ς οὐχὶ καὶ αἱ καρδίαι τω̃ν ἀνθρώπων

^15:12 οὐκ ἀγαπήσει ἀπαίδευτος τοὺς ἐλέγχοντας αὐτόν μετὰ δὲ σοφω̃ν οὐχ ὁμιλήσει

^15:13 καρδίας εὐφραινομένης πρόσωπον θάλλει ἐν δὲ λύπαις οὔσης σκυθρωπάζει

^15:14 καρδία ὀρθὴ ζητει̃ αἴσθησιν στόμα δὲ ἀπαιδεύτων γνώσεται κακά

^15:15 πάντα τὸν χρόνον οἱ ὀφθαλμοὶ τω̃ν κακω̃ν προσδέχονται κακά οἱ δὲ ἀγαθοὶ ἡσυχάζουσιν διὰ παντός

^15:16 κρείσσων μικρὰ μερὶς μετὰ φόβου κυρίου ἢ θησαυροὶ μεγάλοι μετὰ ἀφοβίας

^15:17 κρείσσων ξενισμὸς λαχάνων πρὸς φιλίαν καὶ χάριν ἢ παράθεσις μόσχων μετὰ ἔχθρας

^15:18 ἀνὴρ θυμώδης παρασκευάζει μάχας μακρόθυμος δὲ καὶ τὴν μέλλουσαν καταπραΰνει

^15:18a μακρόθυμος ἀνὴρ κατασβέσει κρίσεις ὁ δὲ ἀσεβὴς ἐγείρει μα̃λλον

^15:19 ὁδοὶ ἀεργω̃ν ἐστρωμέναι ἀκάνθαις αἱ δὲ τω̃ν ἀνδρείων τετριμμέναι

^15:20 υἱὸς σοφὸς εὐφραίνει πατέρα υἱὸς δὲ ἄφρων μυκτηρίζει μητέρα αὐτου̃

^15:21 ἀνοήτου τρίβοι ἐνδεει̃ς φρενω̃ν ἀνὴρ δὲ φρόνιμος κατευθύνων πορεύεται

^15:22 ὑπερτίθενται λογισμοὺς οἱ μὴ τιμω̃ντες συνέδρια ἐν δὲ καρδίαις βουλευομένων μένει βουλή

^15:23 οὐ μὴ ὑπακούση̨ ὁ κακὸς αὐτη̨̃ οὐδὲ μὴ εἴπη̨ καίριόν τι καὶ καλὸν τω̨̃ κοινω̨̃

^15:24 ὁδοὶ ζωη̃ς διανοήματα συνετου̃ ἵνα ἐκκλίνας ἐκ του̃ ἅ̨δου σωθη̨̃

^15:25 οἴκους ὑβριστω̃ν κατασπα̨̃ κύριος ἐστήρισεν δὲ ὅριον χήρας

^15:26 βδέλυγμα κυρίω̨ λογισμὸς ἄδικος ἁγνω̃ν δὲ ῥήσεις σεμναί

^15:27 ἐξόλλυσιν ἑαυτὸν ὁ δωρολήμπτης ὁ δὲ μισω̃ν δώρων λήμψεις σώ̨ζεται

^15:27a ἐλεημοσύναις καὶ πίστεσιν ἀποκαθαίρονται ἁμαρτίαι τω̨̃ δὲ φόβω̨ κυρίου ἐκκλίνει πα̃ς ἀπὸ κακου̃

^15:28 καρδίαι δικαίων μελετω̃σιν πίστεις στόμα δὲ ἀσεβω̃ν ἀποκρίνεται κακά

^15:28a δεκταὶ παρὰ κυρίω̨ ὁδοὶ ἀνθρώπων δικαίων διὰ δὲ αὐτω̃ν καὶ οἱ ἐχθροὶ φίλοι γίνονται

^15:29 μακρὰν ἀπέχει ὁ θεὸς ἀπὸ ἀσεβω̃ν εὐχαι̃ς δὲ δικαίων ἐπακούει

^15:29a κρείσσων ὀλίγη λη̃μψις μετὰ δικαιοσύνης ἢ πολλὰ γενήματα μετὰ ἀδικίας

^15:29b καρδία ἀνδρὸς λογιζέσθω δίκαια ἵνα ὑπὸ του̃ θεου̃ διορθωθη̨̃ τὰ διαβήματα αὐτου̃

^15:30 θεωρω̃ν ὀφθαλμὸς καλὰ εὐφραίνει καρδίαν φήμη δὲ ἀγαθὴ πιαίνει ὀστα̃

^15:32 ὃς ἀπωθει̃ται παιδείαν μισει̃ ἑαυτόν ὁ δὲ τηρω̃ν ἐλέγχους ἀγαπα̨̃ ψυχὴν αὐτου̃

^15:33 φόβος θεου̃ παιδεία καὶ σοφία καὶ ἀρχὴ δόξης ἀποκριθήσεται αὐτη̨̃

^16:2 πάντα τὰ ἔργα του̃ ταπεινου̃ φανερὰ παρὰ τω̨̃ θεω̨̃ οἱ δὲ ἀσεβει̃ς ἐν ἡμέρα̨ κακη̨̃ ὀλου̃νται

^16:5 ἀκάθαρτος παρὰ θεω̨̃ πα̃ς ὑψηλοκάρδιος χειρὶ δὲ χει̃ρας ἐμβαλὼν ἀδίκως οὐκ ἀθω̨ωθήσεται

^16:7 ἀρχὴ ὁδου̃ ἀγαθη̃ς τὸ ποιει̃ν τὰ δίκαια δεκτὰ δὲ παρὰ θεω̨̃ μα̃λλον ἢ θύειν θυσίας

^16:8 ὁ ζητω̃ν τὸν κύριον εὑρήσει γνω̃σιν μετὰ δικαιοσύνης οἱ δὲ ὀρθω̃ς ζητου̃ντες αὐτὸν εὑρήσουσιν εἰρήνην

^16:9 πάντα τὰ ἔργα του̃ κυρίου μετὰ δικαιοσύνης φυλάσσεται δὲ ὁ ἀσεβὴς εἰς ἡμέραν κακήν

^16:10 μαντει̃ον ἐπὶ χείλεσιν βασιλέως ἐν δὲ κρίσει οὐ μὴ πλανηθη̨̃ τὸ στόμα αὐτου̃

^16:11 ῥοπὴ ζυγου̃ δικαιοσύνη παρὰ κυρίω̨ τὰ δὲ ἔργα αὐτου̃ στάθμια δίκαια

^16:12 βδέλυγμα βασιλει̃ ὁ ποιω̃ν κακά μετὰ γὰρ δικαιοσύνης ἑτοιμάζεται θρόνος ἀρχη̃ς

^16:13 δεκτὰ βασιλει̃ χείλη δίκαια λόγους δὲ ὀρθοὺς ἀγαπα̨̃

^16:14 θυμὸς βασιλέως ἄγγελος θανάτου ἀνὴρ δὲ σοφὸς ἐξιλάσεται αὐτόν

^16:15 ἐν φωτὶ ζωη̃ς υἱὸς βασιλέως οἱ δὲ προσδεκτοὶ αὐτω̨̃ ὥσπερ νέφος ὄψιμον

^16:16 νοσσιαὶ σοφίας αἱρετώτεραι χρυσίου νοσσιαὶ δὲ φρονήσεως αἱρετώτεραι ὑπὲρ ἀργύριον

^16:17 τρίβοι ζωη̃ς ἐκκλίνουσιν ἀπὸ κακω̃ν μη̃κος δὲ βίου ὁδοὶ δικαιοσύνης ὁ δεχόμενος παιδείαν ἐν ἀγαθοι̃ς ἔσται ὁ δὲ φυλάσσων ἐλέγχους σοφισθήσεται ὃς φυλάσσει τὰς ἑαυτου̃ ὁδούς τηρει̃ τὴν ἑαυτου̃ ψυχήν ἀγαπω̃ν δὲ ζωὴν αὐτου̃ φείσεται στόματος αὐτου̃

^16:18 πρὸ συντριβη̃ς ἡγει̃ται ὕβρις πρὸ δὲ πτώματος κακοφροσύνη

^16:19 κρείσσων πραΰθυμος μετὰ ταπεινώσεως ἢ ὃς διαιρει̃ται σκυ̃λα μετὰ ὑβριστω̃ν

^16:20 συνετὸς ἐν πράγμασιν εὑρετὴς ἀγαθω̃ν πεποιθὼς δὲ ἐπὶ θεω̨̃ μακαριστός

^16:21 τοὺς σοφοὺς καὶ συνετοὺς φαύλους καλου̃σιν οἱ δὲ γλυκει̃ς ἐν λόγω̨ πλείονα ἀκούσονται

^16:22 πηγὴ ζωη̃ς ἔννοια τοι̃ς κεκτημένοις παιδεία δὲ ἀφρόνων κακή

^16:23 καρδία σοφου̃ νοήσει τὰ ἀπὸ του̃ ἰδίου στόματος ἐπὶ δὲ χείλεσιν φορέσει ἐπιγνωμοσύνην

^16:24 κηρία μέλιτος λόγοι καλοί γλύκασμα δὲ αὐτω̃ν ἴασις ψυχη̃ς

^16:25 εἰσὶν ὁδοὶ δοκου̃σαι εἰ̃ναι ὀρθαὶ ἀνδρί τὰ μέντοι τελευται̃α αὐτω̃ν βλέπει εἰς πυθμένα ἅ̨δου

^16:26 ἀνὴρ ἐν πόνοις πονει̃ ἑαυτω̨̃ καὶ ἐκβιάζεται ἑαυτου̃ τὴν ἀπώλειαν ὁ μέντοι σκολιὸς ἐπὶ τω̨̃ ἑαυτου̃ στόματι φορει̃ τὴν ἀπώλειαν

^16:27 ἀνὴρ ἄφρων ὀρύσσει ἑαυτω̨̃ κακά ἐπὶ δὲ τω̃ν ἑαυτου̃ χειλέων θησαυρίζει πυ̃ρ

^16:28 ἀνὴρ σκολιὸς διαπέμπεται κακὰ καὶ λαμπτη̃ρα δόλου πυρσεύει κακοι̃ς καὶ διαχωρίζει φίλους

^16:29 ἀνὴρ παράνομος ἀποπειρα̃ται φίλων καὶ ἀπάγει αὐτοὺς ὁδοὺς οὐκ ἀγαθάς

^16:30 στηρίζων ὀφθαλμοὺς αὐτου̃ λογίζεται διεστραμμένα ὁρίζει δὲ τοι̃ς χείλεσιν αὐτου̃ πάντα τὰ κακά οὑ̃τος κάμινός ἐστιν κακίας

^16:31 στέφανος καυχήσεως γη̃ρας ἐν δὲ ὁδοι̃ς δικαιοσύνης εὑρίσκεται

^16:32 κρείσσων ἀνὴρ μακρόθυμος ἰσχυρου̃ ὁ δὲ κρατω̃ν ὀργη̃ς κρείσσων καταλαμβανομένου πόλιν

^16:33 εἰς κόλπους ἐπέρχεται πάντα τοι̃ς ἀδίκοις παρὰ δὲ κυρίου πάντα τὰ δίκαια

^17:1 κρείσσων ψωμὸς μεθ' ἡδονη̃ς ἐν εἰρήνη̨ ἢ οἰ̃κος πλήρης πολλω̃ν ἀγαθω̃ν καὶ ἀδίκων θυμάτων μετὰ μάχης

^17:2 οἰκέτης νοήμων κρατήσει δεσποτω̃ν ἀφρόνων ἐν δὲ ἀδελφοι̃ς διελει̃ται μέρη

^17:3 ὥσπερ δοκιμάζεται ἐν καμίνω̨ ἄργυρος καὶ χρυσός οὕτως ἐκλεκταὶ καρδίαι παρὰ κυρίω̨

^17:4 κακὸς ὑπακούει γλώσσης παρανόμων δίκαιος δὲ οὐ προσέχει χείλεσιν ψευδέσιν

^17:5 ὁ καταγελω̃ν πτωχου̃ παροξύνει τὸν ποιήσαντα αὐτόν ὁ δὲ ἐπιχαίρων ἀπολλυμένω̨ οὐκ ἀθω̨ωθήσεται ὁ δὲ ἐπισπλαγχνιζόμενος ἐλεηθήσεται

^17:6 στέφανος γερόντων τέκνα τέκνων καύχημα δὲ τέκνων πατέρες αὐτω̃ν

^17:6a του̃ πιστου̃ ὅλος ὁ κόσμος τω̃ν χρημάτων του̃ δὲ ἀπίστου οὐδὲ ὀβολός

^17:7 οὐχ ἁρμόσει ἄφρονι χείλη πιστὰ οὐδὲ δικαίω̨ χείλη ψευδη̃

^17:8 μισθὸς χαρίτων ἡ παιδεία τοι̃ς χρωμένοις οὑ̃ δ' ἂν ἐπιστρέψη̨ εὐοδωθήσεται

^17:9 ὃς κρύπτει ἀδικήματα ζητει̃ φιλίαν ὃς δὲ μισει̃ κρύπτειν διίστησιν φίλους καὶ οἰκείους

^17:10 συντρίβει ἀπειλὴ καρδίαν φρονίμου ἄφρων δὲ μαστιγωθεὶς οὐκ αἰσθάνεται

^17:11 ἀντιλογίας ἐγείρει πα̃ς κακός ὁ δὲ κύριος ἄγγελον ἀνελεήμονα ἐκπέμψει αὐτω̨̃

^17:12 ἐμπεσει̃ται μέριμνα ἀνδρὶ νοήμονι οἱ δὲ ἄφρονες διαλογιου̃νται κακά

^17:13 ὃς ἀποδίδωσιν κακὰ ἀντὶ ἀγαθω̃ν οὐ κινηθήσεται κακὰ ἐκ του̃ οἴκου αὐτου̃

^17:14 ἐξουσίαν δίδωσιν λόγοις ἀρχὴ δικαιοσύνης προηγει̃ται δὲ τη̃ς ἐνδείας στάσις καὶ μάχη

^17:15 ὃς δίκαιον κρίνει τὸν ἄδικον ἄδικον δὲ τὸν δίκαιον ἀκάθαρτος καὶ βδελυκτὸς παρὰ θεω̨̃

^17:16 ἵνα τί ὑπη̃ρξεν χρήματα ἄφρονι κτήσασθαι γὰρ σοφίαν ἀκάρδιος οὐ δυνήσεται

^17:16a ὃς ὑψηλὸν ποιει̃ τὸν ἑαυτου̃ οἰ̃κον ζητει̃ συντριβήν ὁ δὲ σκολιάζων του̃ μαθει̃ν ἐμπεσει̃ται εἰς κακά

^17:17 εἰς πάντα καιρὸν φίλος ὑπαρχέτω σοι ἀδελφοὶ δὲ ἐν ἀνάγκαις χρήσιμοι ἔστωσαν τούτου γὰρ χάριν γεννω̃νται

^17:18 ἀνὴρ ἄφρων ἐπικροτει̃ καὶ ἐπιχαίρει ἑαυτω̨̃ ὡς καὶ ὁ ἐγγυώμενος ἐγγύη̨ τὸν ἑαυτου̃ φίλον

^17:19 φιλαμαρτήμων χαίρει μάχαις

^17:20 ὁ δὲ σκληροκάρδιος οὐ συναντα̨̃ ἀγαθοι̃ς ἀνὴρ εὐμετάβολος γλώσση̨ ἐμπεσει̃ται εἰς κακά

^17:21 καρδία δὲ ἄφρονος ὀδύνη τω̨̃ κεκτημένω̨ αὐτήν οὐκ εὐφραίνεται πατὴρ ἐπὶ υἱω̨̃ ἀπαιδεύτω̨ υἱὸς δὲ φρόνιμος εὐφραίνει μητέρα αὐτου̃

^17:22 καρδία εὐφραινομένη εὐεκτει̃ν ποιει̃ ἀνδρὸς δὲ λυπηρου̃ ξηραίνεται τὰ ὀστα̃

^17:23 λαμβάνοντος δω̃ρα ἐν κόλπω̨ ἀδίκως οὐ κατευοδου̃νται ὁδοί ἀσεβὴς δὲ ἐκκλίνει ὁδοὺς δικαιοσύνης

^17:24 πρόσωπον συνετὸν ἀνδρὸς σοφου̃ οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ του̃ ἄφρονος ἐπ' ἄκρα γη̃ς

^17:25 ὀργὴ πατρὶ υἱὸς ἄφρων καὶ ὀδύνη τη̨̃ τεκούση̨ αὐτου̃

^17:26 ζημιου̃ν ἄνδρα δίκαιον οὐ καλόν οὐδὲ ὅσιον ἐπιβουλεύειν δυνάσταις δικαίοις

^17:27 ὃς φείδεται ῥη̃μα προέσθαι σκληρόν ἐπιγνώμων μακρόθυμος δὲ ἀνὴρ φρόνιμος

^17:28 ἀνοήτω̨ ἐπερωτήσαντι σοφίαν σοφία λογισθήσεται ἐνεὸν δέ τις ἑαυτὸν ποιήσας δόξει φρόνιμος εἰ̃ναι

^18:1 προφάσεις ζητει̃ ἀνὴρ βουλόμενος χωρίζεσθαι ἀπὸ φίλων ἐν παντὶ δὲ καιρω̨̃ ἐπονείδιστος ἔσται

^18:2 οὐ χρείαν ἔχει σοφίας ἐνδεὴς φρενω̃ν μα̃λλον γὰρ ἄγεται ἀφροσύνη̨

^18:3 ὅταν ἔλθη̨ ἀσεβὴς εἰς βάθος κακω̃ν καταφρονει̃ ἐπέρχεται δὲ αὐτω̨̃ ἀτιμία καὶ ὄνειδος

^18:4 ὕδωρ βαθὺ λόγος ἐν καρδία̨ ἀνδρός ποταμὸς δὲ ἀναπηδύει καὶ πηγὴ ζωη̃ς

^18:5 θαυμάσαι πρόσωπον ἀσεβου̃ς οὐ καλόν οὐδὲ ὅσιον ἐκκλίνειν τὸ δίκαιον ἐν κρίσει

^18:6 χείλη ἄφρονος ἄγουσιν αὐτὸν εἰς κακά τὸ δὲ στόμα αὐτου̃ τὸ θρασὺ θάνατον ἐπικαλει̃ται

^18:7 στόμα ἄφρονος συντριβὴ αὐτω̨̃ τὰ δὲ χείλη αὐτου̃ παγὶς τη̨̃ ψυχη̨̃ αὐτου̃

^18:8 ὀκνηροὺς καταβάλλει φόβος ψυχαὶ δὲ ἀνδρογύνων πεινάσουσιν

^18:9 ὁ μὴ ἰώμενος ἑαυτὸν ἐν τοι̃ς ἔργοις αὐτου̃ ἀδελφός ἐστιν του̃ λυμαινομένου ἑαυτόν

^18:10 ἐκ μεγαλωσύνης ἰσχύος ὄνομα κυρίου αὐτω̨̃ δὲ προσδραμόντες δίκαιοι ὑψου̃νται

^18:11 ὕπαρξις πλουσίου ἀνδρὸς πόλις ὀχυρά ἡ δὲ δόξα αὐτη̃ς μέγα ἐπισκιάζει

^18:12 πρὸ συντριβη̃ς ὑψου̃ται καρδία ἀνδρός καὶ πρὸ δόξης ταπεινου̃ται

^18:13 ὃς ἀποκρίνεται λόγον πρὶν ἀκου̃σαι ἀφροσύνη αὐτω̨̃ ἐστιν καὶ ὄνειδος

^18:14 θυμὸν ἀνδρὸς πραΰνει θεράπων φρόνιμος ὀλιγόψυχον δὲ ἄνδρα τίς ὑποίσει

^18:15 καρδία φρονίμου κτα̃ται αἴσθησιν ὠ̃τα δὲ σοφω̃ν ζητει̃ ἔννοιαν

^18:16 δόμα ἀνθρώπου ἐμπλατύνει αὐτὸν καὶ παρὰ δυνάσταις καθιζάνει αὐτόν

^18:17 δίκαιος ἑαυτου̃ κατήγορος ἐν πρωτολογία̨ ὡς δ' ἂν ἐπιβάλη̨ ὁ ἀντίδικος ἐλέγχεται

^18:18 ἀντιλογίας παύει κλη̃ρος ἐν δὲ δυνάσταις ὁρίζει

^18:19 ἀδελφὸς ὑπὸ ἀδελφου̃ βοηθούμενος ὡς πόλις ὀχυρὰ καὶ ὑψηλή ἰσχύει δὲ ὥσπερ τεθεμελιωμένον βασίλειον

^18:20 ἀπὸ καρπω̃ν στόματος ἀνὴρ πίμπλησιν κοιλίαν αὐτου̃ ἀπὸ δὲ καρπω̃ν χειλέων αὐτου̃ ἐμπλησθήσεται

^18:21 θάνατος καὶ ζωὴ ἐν χειρὶ γλώσσης οἱ δὲ κρατου̃ντες αὐτη̃ς ἔδονται τοὺς καρποὺς αὐτη̃ς

^18:22 ὃς εὑ̃ρεν γυναι̃κα ἀγαθήν εὑ̃ρεν χάριτας ἔλαβεν δὲ παρὰ θεου̃ ἱλαρότητα

^18:22a ὃς ἐκβάλλει γυναι̃κα ἀγαθήν ἐκβάλλει τὰ ἀγαθά ὁ δὲ κατέχων μοιχαλίδα ἄφρων καὶ ἀσεβής

^19:3 ἀφροσύνη ἀνδρὸς λυμαίνεται τὰς ὁδοὺς αὐτου̃ τὸν δὲ θεὸν αἰτια̃ται τη̨̃ καρδία̨ αὐτου̃

^19:4 πλου̃τος προστίθησιν φίλους πολλούς ὁ δὲ πτωχὸς καὶ ἀπὸ του̃ ὑπάρχοντος φίλου λείπεται

^19:5 μάρτυς ψευδὴς οὐκ ἀτιμώρητος ἔσται ὁ δὲ ἐγκαλω̃ν ἀδίκως οὐ διαφεύξεται

^19:6 πολλοὶ θεραπεύουσιν πρόσωπα βασιλέων πα̃ς δὲ ὁ κακὸς γίνεται ὄνειδος ἀνδρί

^19:7 πα̃ς ὃς ἀδελφὸν πτωχὸν μισει̃ καὶ φιλίας μακρὰν ἔσται ἔννοια ἀγαθὴ τοι̃ς εἰδόσιν αὐτὴν ἐγγιει̃ ἀνὴρ δὲ φρόνιμος εὑρήσει αὐτήν ὁ πολλὰ κακοποιω̃ν τελεσιουργει̃ κακίαν ὃς δὲ ἐρεθίζει λόγους οὐ σωθήσεται

^19:8 ὁ κτώμενος φρόνησιν ἀγαπα̨̃ ἑαυτόν ὃς δὲ φυλάσσει φρόνησιν εὑρήσει ἀγαθά

^19:9 μάρτυς ψευδὴς οὐκ ἀτιμώρητος ἔσται ὃς δ' ἂν ἐκκαύση̨ κακίαν ἀπολει̃ται ὑπ' αὐτη̃ς

^19:10 οὐ συμφέρει ἄφρονι τρυφή καὶ ἐὰν οἰκέτης ἄρξηται μεθ' ὕβρεως δυναστεύειν

^19:11 ἐλεήμων ἀνὴρ μακροθυμει̃ τὸ δὲ καύχημα αὐτου̃ ἐπέρχεται παρανόμοις

^19:12 βασιλέως ἀπειλὴ ὁμοία βρυγμω̨̃ λέοντος ὥσπερ δὲ δρόσος ἐπὶ χόρτω̨ οὕτως τὸ ἱλαρὸν αὐτου̃

^19:13 αἰσχύνη πατρὶ υἱὸς ἄφρων καὶ οὐχ ἁγναὶ εὐχαὶ ἀπὸ μισθώματος ἑταίρας

^19:14 οἰ̃κον καὶ ὕπαρξιν μερίζουσιν πατέρες παισίν παρὰ δὲ θεου̃ ἁρμόζεται γυνὴ ἀνδρί

^19:15 δειλία κατέχει ἀνδρογύναιον ψυχὴ δὲ ἀεργου̃ πεινάσει

^19:16 ὃς φυλάσσει ἐντολήν τηρει̃ τὴν ἑαυτου̃ ψυχήν ὁ δὲ καταφρονω̃ν τω̃ν ἑαυτου̃ ὁδω̃ν ἀπολει̃ται

^19:17 δανίζει θεω̨̃ ὁ ἐλεω̃ν πτωχόν κατὰ δὲ τὸ δόμα αὐτου̃ ἀνταποδώσει αὐτω̨̃

^19:18 παίδευε υἱόν σου οὕτως γὰρ ἔσται εὔελπις εἰς δὲ ὕβριν μὴ ἐπαίρου τη̨̃ ψυχη̨̃ σου

^19:19 κακόφρων ἀνὴρ πολλὰ ζημιωθήσεται ἐὰν δὲ λοιμεύηται καὶ τὴν ψυχὴν αὐτου̃ προσθήσει

^19:20 ἄκουε υἱέ παιδείαν πατρός σου ἵνα σοφὸς γένη̨ ἐπ' ἐσχάτων σου

^19:21 πολλοὶ λογισμοὶ ἐν καρδία̨ ἀνδρός ἡ δὲ βουλὴ του̃ κυρίου εἰς τὸν αἰω̃να μένει

^19:22 καρπὸς ἀνδρὶ ἐλεημοσύνη κρείσσων δὲ πτωχὸς δίκαιος ἢ πλούσιος ψεύστης

^19:23 φόβος κυρίου εἰς ζωὴν ἀνδρί ὁ δὲ ἄφοβος αὐλισθήσεται ἐν τόποις οὑ̃ οὐκ ἐπισκοπει̃ται γνω̃σις

^19:24 ὁ ἐγκρύπτων εἰς τὸν κόλπον αὐτου̃ χει̃ρας ἀδίκως οὐδὲ τω̨̃ στόματι οὐ μὴ προσαγάγη̨ αὐτάς

^19:25 λοιμου̃ μαστιγουμένου ἄφρων πανουργότερος γίνεται ἐὰν δὲ ἐλέγχη̨ς ἄνδρα φρόνιμον νοήσει αἴσθησιν

^19:26 ὁ ἀτιμάζων πατέρα καὶ ἀπωθούμενος μητέρα αὐτου̃ καταισχυνθήσεται καὶ ἐπονείδιστος ἔσται

^19:27 υἱὸς ἀπολειπόμενος φυλάξαι παιδείαν πατρὸς μελετήσει ῥήσεις κακάς

^19:28 ὁ ἐγγυώμενος παι̃δα ἄφρονα καθυβρίζει δικαίωμα στόμα δὲ ἀσεβω̃ν καταπίεται κρίσεις

^19:29 ἑτοιμάζονται ἀκολάστοις μάστιγες καὶ τιμωρίαι ὤμοις ἀφρόνων

^20:1 ἀκόλαστον οἰ̃νος καὶ ὑβριστικὸν μέθη πα̃ς δὲ ὁ συμμειγνύμενος αὐτη̨̃ οὐκ ἔσται σοφός

^20:2 οὐ διαφέρει ἀπειλὴ βασιλέως θυμου̃ λέοντος ὁ δὲ παροξύνων αὐτὸν ἁμαρτάνει εἰς τὴν ἑαυτου̃ ψυχήν

^20:3 δόξα ἀνδρὶ ἀποστρέφεσθαι λοιδορίας πα̃ς δὲ ἄφρων τοιούτοις συμπλέκεται

^20:4 ὀνειδιζόμενος ὀκνηρὸς οὐκ αἰσχύνεται ὡσαύτως καὶ ὁ δανιζόμενος σι̃τον ἐν ἀμήτω̨

^20:5 ὕδωρ βαθὺ βουλὴ ἐν καρδία̨ ἀνδρός ἀνὴρ δὲ φρόνιμος ἐξαντλήσει αὐτήν

^20:6 μέγα ἄνθρωπος καὶ τίμιον ἀνὴρ ἐλεήμων ἄνδρα δὲ πιστὸν ἔργον εὑρει̃ν

^20:7 ὃς ἀναστρέφεται ἄμωμος ἐν δικαιοσύνη̨ μακαρίους τοὺς παι̃δας αὐτου̃ καταλείψει

^20:8 ὅταν βασιλεὺς δίκαιος καθίση̨ ἐπὶ θρόνου οὐκ ἐναντιου̃ται ἐν ὀφθαλμοι̃ς αὐτου̃ πα̃ν πονηρόν

^20:9 τίς καυχήσεται ἁγνὴν ἔχειν τὴν καρδίαν ἢ τίς παρρησιάσεται καθαρὸς εἰ̃ναι ἀπὸ ἁμαρτιω̃ν

^20:9a κακολογου̃ντος πατέρα ἢ μητέρα σβεσθήσεται λαμπτήρ αἱ δὲ κόραι τω̃ν ὀφθαλμω̃ν αὐτου̃ ὄψονται σκότος

^20:9b μερὶς ἐπισπουδαζομένη ἐν πρώτοις ἐν τοι̃ς τελευταίοις οὐκ εὐλογηθήσεται

^20:9c μὴ εἴπη̨ς τείσομαι τὸν ἐχθρόν ἀλλὰ ὑπόμεινον τὸν κύριον ἵνα σοι βοηθήση̨

^20:10 στάθμιον μέγα καὶ μικρὸν καὶ μέτρα δισσά ἀκάθαρτα ἐνώπιον κυρίου καὶ ἀμφότερα

^20:11 καὶ ὁ ποιω̃ν αὐτὰ ἐν τοι̃ς ἐπιτηδεύμασιν αὐτου̃ συμποδισθήσεται νεανίσκος μετὰ ὁσίου καὶ εὐθει̃α ἡ ὁδὸς αὐτου̃

^20:12 οὐ̃ς ἀκούει καὶ ὀφθαλμὸς ὁρα̨̃ κυρίου ἔργα καὶ ἀμφότερα

^20:13 μὴ ἀγάπα καταλαλει̃ν ἵνα μὴ ἐξαρθη̨̃ς διάνοιξον τοὺς ὀφθαλμούς σου καὶ ἐμπλήσθητι ἄρτων

^20:23 βδέλυγμα κυρίω̨ δισσὸν στάθμιον καὶ ζυγὸς δόλιος οὐ καλὸν ἐνώπιον αὐτου̃

^20:24 παρὰ κυρίου εὐθύνεται τὰ διαβήματα ἀνδρί θνητὸς δὲ πω̃ς ἂν νοήσαι τὰς ὁδοὺς αὐτου̃

^20:25 παγὶς ἀνδρὶ ταχύ τι τω̃ν ἰδίων ἁγιάσαι μετὰ γὰρ τὸ εὔξασθαι μετανοει̃ν γίνεται

^20:26 λικμήτωρ ἀσεβω̃ν βασιλεὺς σοφὸς καὶ ἐπιβαλει̃ αὐτοι̃ς τροχόν

^20:27 φω̃ς κυρίου πνοὴ ἀνθρώπων ὃς ἐρευνα̨̃ ταμίεια κοιλίας

^20:28 ἐλεημοσύνη καὶ ἀλήθεια φυλακὴ βασιλει̃ καὶ περικυκλώσουσιν ἐν δικαιοσύνη̨ τὸν θρόνον αὐτου̃

^20:29 κόσμος νεανίαις σοφία δόξα δὲ πρεσβυτέρων πολιαί

^20:30 ὑπώπια καὶ συντρίμματα συναντα̨̃ κακοι̃ς πληγαὶ δὲ εἰς ταμίεια κοιλίας

^21:1 ὥσπερ ὁρμὴ ὕδατος οὕτως καρδία βασιλέως ἐν χειρὶ θεου̃ οὑ̃ ἐὰν θέλων νεύση̨ ἐκει̃ ἔκλινεν αὐτήν

^21:2 πα̃ς ἀνὴρ φαίνεται ἑαυτω̨̃ δίκαιος κατευθύνει δὲ καρδίας κύριος

^21:3 ποιει̃ν δίκαια καὶ ἀληθεύειν ἀρεστὰ παρὰ θεω̨̃ μα̃λλον ἢ θυσιω̃ν αἱ̃μα

^21:4 μεγαλόφρων ἐφ' ὕβρει θρασυκάρδιος λαμπτὴρ δὲ ἀσεβω̃ν ἁμαρτία

^21:6 ὁ ἐνεργω̃ν θησαυρίσματα γλώσση̨ ψευδει̃ μάταια διώκει ἐπὶ παγίδας θανάτου

^21:7 ὄλεθρος ἀσεβέσιν ἐπιξενωθήσεται οὐ γὰρ βούλονται πράσσειν τὰ δίκαια

^21:8 πρὸς τοὺς σκολιοὺς σκολιὰς ὁδοὺς ἀποστέλλει ὁ θεός ἁγνὰ γὰρ καὶ ὀρθὰ τὰ ἔργα αὐτου̃

^21:9 κρει̃σσον οἰκει̃ν ἐπὶ γωνίας ὑπαίθρου ἢ ἐν κεκονιαμένοις μετὰ ἀδικίας καὶ ἐν οἴκω̨ κοινω̨̃

^21:10 ψυχὴ ἀσεβου̃ς οὐκ ἐλεηθήσεται ὑπ' οὐδενὸς τω̃ν ἀνθρώπων

^21:11 ζημιουμένου ἀκολάστου πανουργότερος γίνεται ὁ ἄκακος συνίων δὲ σοφὸς δέξεται γνω̃σιν

^21:12 συνίει δίκαιος καρδίας ἀσεβω̃ν καὶ φαυλίζει ἀσεβει̃ς ἐν κακοι̃ς

^21:13 ὃς φράσσει τὰ ὠ̃τα του̃ μὴ ἐπακου̃σαι ἀσθενου̃ς καὶ αὐτὸς ἐπικαλέσεται καὶ οὐκ ἔσται ὁ εἰσακούων

^21:14 δόσις λάθριος ἀνατρέπει ὀργάς δώρων δὲ ὁ φειδόμενος θυμὸν ἐγείρει ἰσχυρόν

^21:15 εὐφροσύνη δικαίων ποιει̃ν κρίμα ὅσιος δὲ ἀκάθαρτος παρὰ κακούργοις

^21:16 ἀνὴρ πλανώμενος ἐξ ὁδου̃ δικαιοσύνης ἐν συναγωγη̨̃ γιγάντων ἀναπαύσεται

^21:17 ἀνὴρ ἐνδεὴς ἀγαπα̨̃ εὐφροσύνην φιλω̃ν οἰ̃νον καὶ ἔλαιον εἰς πλου̃τον

^21:18 περικάθαρμα δὲ δικαίου ἄνομος

^21:19 κρει̃σσον οἰκει̃ν ἐν γη̨̃ ἐρήμω̨ ἢ μετὰ γυναικὸς μαχίμου καὶ γλωσσώδους καὶ ὀργίλου

^21:20 θησαυρὸς ἐπιθυμητὸς ἀναπαύσεται ἐπὶ στόματος σοφου̃ ἄφρονες δὲ ἄνδρες καταπίονται αὐτόν

^21:21 ὁδὸς δικαιοσύνης καὶ ἐλεημοσύνης εὑρήσει ζωὴν καὶ δόξαν

^21:22 πόλεις ὀχυρὰς ἐπέβη σοφὸς καὶ καθει̃λεν τὸ ὀχύρωμα ἐφ' ὡ̨̃ ἐπεποίθεισαν οἱ ἀσεβει̃ς

^21:23 ὃς φυλάσσει τὸ στόμα αὐτου̃ καὶ τὴν γλω̃σσαν διατηρει̃ ἐκ θλίψεως τὴν ψυχὴν αὐτου̃

^21:24 θρασὺς καὶ αὐθάδης καὶ ἀλαζὼν λοιμὸς καλει̃ται ὃς δὲ μνησικακει̃ παράνομος

^21:25 ἐπιθυμίαι ὀκνηρὸν ἀποκτείνουσιν οὐ γὰρ προαιρου̃νται αἱ χει̃ρες αὐτου̃ ποιει̃ν τι

^21:26 ἀσεβὴς ἐπιθυμει̃ ὅλην τὴν ἡμέραν ἐπιθυμίας κακάς ὁ δὲ δίκαιος ἐλεα̨̃ καὶ οἰκτίρει ἀφειδω̃ς

^21:27 θυσίαι ἀσεβω̃ν βδέλυγμα κυρίω̨ καὶ γὰρ παρανόμως προσφέρουσιν αὐτάς

^21:28 μάρτυς ψευδὴς ἀπολει̃ται ἀνὴρ δὲ ὑπήκοος φυλασσόμενος λαλήσει

^21:29 ἀσεβὴς ἀνὴρ ἀναιδω̃ς ὑφίσταται προσώπω̨ ὁ δὲ εὐθὴς αὐτὸς συνίει τὰς ὁδοὺς αὐτου̃

^21:30 οὐκ ἔστιν σοφία οὐκ ἔστιν ἀνδρεία οὐκ ἔστιν βουλὴ πρὸς τὸν ἀσεβη̃

^21:31 ἵππος ἑτοιμάζεται εἰς ἡμέραν πολέμου παρὰ δὲ κυρίου ἡ βοήθεια

^22:1 αἱρετώτερον ὄνομα καλὸν ἢ πλου̃τος πολύς ὑπὲρ δὲ ἀργύριον καὶ χρυσίον χάρις ἀγαθή

^22:2 πλούσιος καὶ πτωχὸς συνήντησαν ἀλλήλοις ἀμφοτέρους δὲ ὁ κύριος ἐποίησεν

^22:3 πανου̃ργος ἰδὼν πονηρὸν τιμωρούμενον κραταιω̃ς αὐτὸς παιδεύεται οἱ δὲ ἄφρονες παρελθόντες ἐζημιώθησαν

^22:4 γενεὰ σοφίας φόβος κυρίου καὶ πλου̃τος καὶ δόξα καὶ ζωή

^22:5 τρίβολοι καὶ παγίδες ἐν ὁδοι̃ς σκολιαι̃ς ὁ δὲ φυλάσσων τὴν ἑαυτου̃ ψυχὴν ἀφέξεται αὐτω̃ν

^22:7 πλούσιοι πτωχω̃ν ἄρξουσιν καὶ οἰκέται ἰδίοις δεσπόταις δανιου̃σιν

^22:8 ὁ σπείρων φαυ̃λα θερίσει κακά πληγὴν δὲ ἔργων αὐτου̃ συντελέσει

^22:8a ἄνδρα ἱλαρὸν καὶ δότην εὐλογει̃ ὁ θεός ματαιότητα δὲ ἔργων αὐτου̃ συντελέσει

^22:9 ὁ ἐλεω̃ν πτωχὸν αὐτὸς διατραφήσεται τω̃ν γὰρ ἑαυτου̃ ἄρτων ἔδωκεν τω̨̃ πτωχω̨̃

^22:9a νίκην καὶ τιμὴν περιποιει̃ται ὁ δω̃ρα δούς τὴν μέντοι ψυχὴν ἀφαιρει̃ται τω̃ν κεκτημένων

^22:10 ἔκβαλε ἐκ συνεδρίου λοιμόν καὶ συνεξελεύσεται αὐτω̨̃ νει̃κος ὅταν γὰρ καθίση̨ ἐν συνεδρίω̨ πάντας ἀτιμάζει

^22:11 ἀγαπα̨̃ κύριος ὁσίας καρδίας δεκτοὶ δὲ αὐτω̨̃ πάντες ἄμωμοι χείλεσιν ποιμαίνει βασιλεύς

^22:12 οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ κυρίου διατηρου̃σιν αἴσθησιν φαυλίζει δὲ λόγους παράνομος

^22:13 προφασίζεται καὶ λέγει ὀκνηρός λέων ἐν ται̃ς ὁδοι̃ς ἐν δὲ ται̃ς πλατείαις φονευταί

^22:14 βόθρος βαθὺς στόμα παρανόμου ὁ δὲ μισηθεὶς ὑπὸ κυρίου ἐμπεσει̃ται εἰς αὐτόν

^22:14a εἰσὶν ὁδοὶ κακαὶ ἐνώπιον ἀνδρός καὶ οὐκ ἀγαπα̨̃ του̃ ἀποστρέψαι ἀπ' αὐτω̃ν ἀποστρέφειν δὲ δει̃ ἀπὸ ὁδου̃ σκολια̃ς καὶ κακη̃ς

^22:15 ἄνοια ἐξη̃πται καρδίας νέου ῥάβδος δὲ καὶ παιδεία μακρὰν ἀπ' αὐτου̃

^22:16 ὁ συκοφαντω̃ν πένητα πολλὰ ποιει̃ τὰ ἑαυτου̃ δίδωσιν δὲ πλουσίω̨ ἐπ' ἐλάσσονι

^22:17 λόγοις σοφω̃ν παράβαλλε σὸν οὐ̃ς καὶ ἄκουε ἐμὸν λόγον τὴν δὲ σὴν καρδίαν ἐπίστησον ἵνα γνω̨̃ς ὅτι καλοί εἰσιν

^22:18 καὶ ἐὰν ἐμβάλη̨ς αὐτοὺς εἰς τὴν καρδίαν σου εὐφρανου̃σίν σε ἅμα ἐπὶ σοι̃ς χείλεσιν

^22:19 ἵνα σου γένηται ἐπὶ κύριον ἡ ἐλπὶς καὶ γνωρίση̨ σοι τὴν ὁδὸν αὐτου̃

^22:20 καὶ σὺ δὲ ἀπόγραψαι αὐτὰ σεαυτω̨̃ τρισσω̃ς εἰς βουλὴν καὶ γνω̃σιν ἐπὶ τὸ πλάτος τη̃ς καρδίας σου

^22:21 διδάσκω οὐ̃ν σε ἀληθη̃ λόγον καὶ γνω̃σιν ἀγαθὴν ὑπακούειν του̃ ἀποκρίνεσθαι λόγους ἀληθείας τοι̃ς προβαλλομένοις σοι

^22:22 μὴ ἀποβιάζου πένητα πτωχὸς γάρ ἐστιν καὶ μὴ ἀτιμάση̨ς ἀσθενη̃ ἐν πύλαις

^22:23 ὁ γὰρ κύριος κρινει̃ αὐτου̃ τὴν κρίσιν καὶ ῥύση̨ σὴν ἄσυλον ψυχήν

^22:24 μὴ ἴσθι ἑται̃ρος ἀνδρὶ θυμώδει φίλω̨ δὲ ὀργίλω̨ μὴ συναυλίζου

^22:25 μήποτε μάθη̨ς τω̃ν ὁδω̃ν αὐτου̃ καὶ λάβη̨ς βρόχους τη̨̃ ση̨̃ ψυχη̨̃

^22:26 μὴ δίδου σεαυτὸν εἰς ἐγγύην αἰσχυνόμενος πρόσωπον

^22:27 ἐὰν γὰρ μὴ ἔχη̨ς πόθεν ἀποτείση̨ς λήμψονται τὸ στρω̃μα τὸ ὑπὸ τὰς πλευράς σου

^22:28 μὴ μέταιρε ὅρια αἰώνια ἃ ἔθεντο οἱ πατέρες σου

^22:29 ὁρατικὸν ἄνδρα καὶ ὀξὺν ἐν τοι̃ς ἔργοις αὐτου̃ βασιλευ̃σι δει̃ παρεστάναι καὶ μὴ παρεστάναι ἀνδράσι νωθροι̃ς

^23:1 ἐὰν καθίση̨ς δειπνει̃ν ἐπὶ τραπέζης δυναστω̃ν νοητω̃ς νόει τὰ παρατιθέμενά σοι

^23:2 καὶ ἐπίβαλλε τὴν χει̃ρά σου εἰδὼς ὅτι τοιαυ̃τά σε δει̃ παρασκευάσαι

^23:3 εἰ δὲ ἀπληστότερος εἰ̃ μὴ ἐπιθύμει τω̃ν ἐδεσμάτων αὐτου̃ ταυ̃τα γὰρ ἔχεται ζωη̃ς ψευδου̃ς

^23:4 μὴ παρεκτείνου πένης ὢν πλουσίω̨ τη̨̃ δὲ ση̨̃ ἐννοία̨ ἀπόσχου

^23:5 ἐὰν ἐπιστήση̨ς τὸ σὸν ὄμμα πρὸς αὐτόν οὐδαμου̃ φανει̃ται κατεσκεύασται γὰρ αὐτω̨̃ πτέρυγες ὥσπερ ἀετου̃ καὶ ὑποστρέφει εἰς τὸν οἰ̃κον του̃ προεστηκότος αὐτου̃

^23:6 μὴ συνδείπνει ἀνδρὶ βασκάνω̨ μηδὲ ἐπιθύμει τω̃ν βρωμάτων αὐτου̃

^23:7 ὃν τρόπον γὰρ εἴ τις καταπίοι τρίχα οὕτως ἐσθίει καὶ πίνει

^23:8 μηδὲ πρὸς σὲ εἰσαγάγη̨ς αὐτὸν καὶ φάγη̨ς τὸν ψωμόν σου μετ' αὐτου̃ ἐξεμέσει γὰρ αὐτὸν καὶ λυμανει̃ται τοὺς λόγους σου τοὺς καλούς

^23:9 εἰς ὠ̃τα ἄφρονος μηδὲν λέγε μήποτε μυκτηρίση̨ τοὺς συνετοὺς λόγους σου

^23:10 μὴ μεταθη̨̃ς ὅρια αἰώνια εἰς δὲ κτη̃μα ὀρφανω̃ν μὴ εἰσέλθη̨ς

^23:11 ὁ γὰρ λυτρούμενος αὐτοὺς κύριος κραταιός ἐστιν καὶ κρινει̃ τὴν κρίσιν αὐτω̃ν μετὰ σου̃

^23:12 δὸς εἰς παιδείαν τὴν καρδίαν σου τὰ δὲ ὠ̃τά σου ἑτοίμασον λόγοις αἰσθήσεως

^23:13 μὴ ἀπόσχη̨ νήπιον παιδεύειν ὅτι ἐὰν πατάξη̨ς αὐτὸν ῥάβδω̨ οὐ μὴ ἀποθάνη̨

^23:14 σὺ μὲν γὰρ πατάξεις αὐτὸν ῥάβδω̨ τὴν δὲ ψυχὴν αὐτου̃ ἐκ θανάτου ῥύση̨

^23:15 υἱέ ἐὰν σοφὴ γένηταί σου ἡ καρδία εὐφρανει̃ς καὶ τὴν ἐμὴν καρδίαν

^23:16 καὶ ἐνδιατρίψει λόγοις τὰ σὰ χείλη πρὸς τὰ ἐμὰ χείλη ἐὰν ὀρθὰ ὠ̃σιν

^23:17 μὴ ζηλούτω ἡ καρδία σου ἁμαρτωλούς ἀλλὰ ἐν φόβω̨ κυρίου ἴσθι ὅλην τὴν ἡμέραν

^23:18 ἐὰν γὰρ τηρήση̨ς αὐτά ἔσται σοι ἔκγονα ἡ δὲ ἐλπίς σου οὐκ ἀποστήσεται

^23:19 ἄκουε υἱέ καὶ σοφὸς γίνου καὶ κατεύθυνε ἐννοίας ση̃ς καρδίας

^23:20 μὴ ἴσθι οἰνοπότης μηδὲ ἐκτείνου συμβολαι̃ς κρεω̃ν τε ἀγορασμοι̃ς

^23:21 πα̃ς γὰρ μέθυσος καὶ πορνοκόπος πτωχεύσει καὶ ἐνδύσεται διερρηγμένα καὶ ῥακώδη πα̃ς ὑπνώδης

^23:22 ἄκουε υἱέ πατρὸς του̃ γεννήσαντός σε καὶ μὴ καταφρόνει ὅτι γεγήρακέν σου ἡ μήτηρ

^23:24 καλω̃ς ἐκτρέφει πατὴρ δίκαιος ἐπὶ δὲ υἱω̨̃ σοφω̨̃ εὐφραίνεται ἡ ψυχὴ αὐτου̃

^23:25 εὐφραινέσθω ὁ πατὴρ καὶ ἡ μήτηρ ἐπὶ σοί καὶ χαιρέτω ἡ τεκου̃σά σε

^23:26 δός μοι υἱέ σὴν καρδίαν οἱ δὲ σοὶ ὀφθαλμοὶ ἐμὰς ὁδοὺς τηρείτωσαν

^23:27 πίθος γὰρ τετρημένος ἐστὶν ἀλλότριος οἰ̃κος καὶ φρέαρ στενὸν ἀλλότριον

^23:28 οὑ̃τος γὰρ συντόμως ἀπολει̃ται καὶ πα̃ς παράνομος ἀναλωθήσεται

^23:29 τίνι οὐαί τίνι θόρυβος τίνι κρίσις τίνι ἀηδίαι καὶ λέσχαι τίνι συντρίμματα διὰ κενη̃ς τίνος πέλειοι οἱ ὀφθαλμοί

^23:30 οὐ τω̃ν ἐγχρονιζόντων ἐν οἴνοις οὐ τω̃ν ἰχνευόντων που̃ πότοι γίνονται

^23:31 μὴ μεθύσκεσθε οἴνω̨ ἀλλὰ ὁμιλει̃τε ἀνθρώποις δικαίοις καὶ ὁμιλει̃τε ἐν περιπάτοις ἐὰν γὰρ εἰς τὰς φιάλας καὶ τὰ ποτήρια δω̨̃ς τοὺς ὀφθαλμούς σου ὕστερον περιπατήσεις γυμνότερος ὑπέρου

^23:32 τὸ δὲ ἔσχατον ὥσπερ ὑπὸ ὄφεως πεπληγὼς ἐκτείνεται καὶ ὥσπερ ὑπὸ κεράστου διαχει̃ται αὐτω̨̃ ὁ ἰός

^23:33 οἱ ὀφθαλμοί σου ὅταν ἴδωσιν ἀλλοτρίαν τὸ στόμα σου τότε λαλήσει σκολιά

^23:34 καὶ κατακείση̨ ὥσπερ ἐν καρδία̨ θαλάσσης καὶ ὥσπερ κυβερνήτης ἐν πολλω̨̃ κλύδωνι

^23:35 ἐρει̃ς δέ τύπτουσίν με καὶ οὐκ ἐπόνεσα καὶ ἐνέπαιξάν μοι ἐγὼ δὲ οὐκ ἤ̨δειν πότε ὄρθρος ἔσται ἵνα ἐλθὼν ζητήσω μεθ' ὡ̃ν συνελεύσομαι

^24:1 υἱέ μὴ ζηλώση̨ς κακοὺς ἄνδρας μηδὲ ἐπιθυμήση̨ς εἰ̃ναι μετ' αὐτω̃ν

^24:2 ψεύδη γὰρ μελετα̨̃ ἡ καρδία αὐτω̃ν καὶ πόνους τὰ χείλη αὐτω̃ν λαλει̃

^24:3 μετὰ σοφίας οἰκοδομει̃ται οἰ̃κος καὶ μετὰ συνέσεως ἀνορθου̃ται

^24:4 μετὰ αἰσθήσεως ἐμπίμπλαται ταμίεια ἐκ παντὸς πλούτου τιμίου καὶ καλου̃

^24:5 κρείσσων σοφὸς ἰσχυρου̃ καὶ ἀνὴρ φρόνησιν ἔχων γεωργίου μεγάλου

^24:6 μετὰ κυβερνήσεως γίνεται πόλεμος βοήθεια δὲ μετὰ καρδίας βουλευτικη̃ς

^24:7 σοφία καὶ ἔννοια ἀγαθὴ ἐν πύλαις σοφω̃ν σοφοὶ οὐκ ἐκκλίνουσιν ἐκ στόματος κυρίου

^24:8 ἀλλὰ λογίζονται ἐν συνεδρίοις ἀπαιδεύτοις συναντα̨̃ θάνατος

^24:9 ἀποθνή̨σκει δὲ ἄφρων ἐν ἁμαρτίαις ἀκαθαρσία δὲ ἀνδρὶ λοιμω̨̃ ἐμμολυνθήσεται

^24:10 ἐν ἡμέρα̨ κακη̨̃ καὶ ἐν ἡμέρα̨ θλίψεως ἕως ἂν ἐκλίπη̨

^24:11 ῥυ̃σαι ἀγομένους εἰς θάνατον καὶ ἐκπρίου κτεινομένους μὴ φείση̨

^24:12 ἐὰν δὲ εἴπη̨ς οὐκ οἰ̃δα του̃τον γίνωσκε ὅτι κύριος καρδίας πάντων γινώσκει καὶ ὁ πλάσας πνοὴν πα̃σιν αὐτὸς οἰ̃δεν πάντα ὃς ἀποδίδωσιν ἑκάστω̨ κατὰ τὰ ἔργα αὐτου̃

^24:13 φάγε μέλι υἱέ ἀγαθὸν γὰρ κηρίον ἵνα γλυκανθη̨̃ σου ὁ φάρυγξ

^24:14 οὕτως αἰσθήση̨ σοφίαν τη̨̃ ση̨̃ ψυχη̨̃ ἐὰν γὰρ εὕρη̨ς ἔσται καλὴ ἡ τελευτή σου καὶ ἐλπίς σε οὐκ ἐγκαταλείψει

^24:15 μὴ προσαγάγη̨ς ἀσεβη̃ νομη̨̃ δικαίων μηδὲ ἀπατηθη̨̃ς χορτασία̨ κοιλίας

^24:16 ἑπτάκι γὰρ πεσει̃ται ὁ δίκαιος καὶ ἀναστήσεται οἱ δὲ ἀσεβει̃ς ἀσθενήσουσιν ἐν κακοι̃ς

^24:17 ἐὰν πέση̨ ὁ ἐχθρός σου μὴ ἐπιχαρη̨̃ς αὐτω̨̃ ἐν δὲ τω̨̃ ὑποσκελίσματι αὐτου̃ μὴ ἐπαίρου

^24:18 ὅτι ὄψεται κύριος καὶ οὐκ ἀρέσει αὐτω̨̃ καὶ ἀποστρέψει τὸν θυμὸν αὐτου̃ ἀπ' αὐτου̃

^24:19 μὴ χαι̃ρε ἐπὶ κακοποιοι̃ς μηδὲ ζήλου ἁμαρτωλούς

^24:20 οὐ γὰρ μὴ γένηται ἔκγονα πονηρω̃ν λαμπτὴρ δὲ ἀσεβω̃ν σβεσθήσεται

^24:21 φοβου̃ τὸν θεόν υἱέ καὶ βασιλέα καὶ μηθετέρω̨ αὐτω̃ν ἀπειθήση̨ς

^24:22 ἐξαίφνης γὰρ τείσονται τοὺς ἀσεβει̃ς τὰς δὲ τιμωρίας ἀμφοτέρων τίς γνώσεται

^24:22a λόγον φυλασσόμενος υἱὸς ἀπωλείας ἐκτὸς ἔσται δεχόμενος δὲ ἐδέξατο αὐτόν

^24:22b μηδὲν ψευ̃δος ἀπὸ γλώσσης βασιλει̃ λεγέσθω καὶ οὐδὲν ψευ̃δος ἀπὸ γλώσσης αὐτου̃ οὐ μὴ ἐξέλθη̨

^24:22c μάχαιρα γλω̃σσα βασιλέως καὶ οὐ σαρκίνη ὃς δ' ἂν παραδοθη̨̃ συντριβήσεται

^24:22d ἐὰν γὰρ ὀξυνθη̨̃ ὁ θυμὸς αὐτου̃ σὺν νεύροις ἀνθρώπους ἀναλίσκει

^24:22e καὶ ὀστα̃ ἀνθρώπων κατατρώγει καὶ συγκαίει ὥσπερ φλὸξ ὥστε ἄβρωτα εἰ̃ναι νεοσσοι̃ς ἀετω̃ν

^30:1 τοὺς ἐμοὺς λόγους υἱέ φοβήθητι καὶ δεξάμενος αὐτοὺς μετανόει τάδε λέγει ὁ ἀνὴρ τοι̃ς πιστεύουσιν θεω̨̃ καὶ παύομαι

^30:2 ἀφρονέστατος γάρ εἰμι πάντων ἀνθρώπων καὶ φρόνησις ἀνθρώπων οὐκ ἔστιν ἐν ἐμοί

^30:3 θεὸς δεδίδαχέν με σοφίαν καὶ γνω̃σιν ἁγίων ἔγνωκα

^30:4 τίς ἀνέβη εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ κατέβη τίς συνήγαγεν ἀνέμους ἐν κόλπω̨ τίς συνέστρεψεν ὕδωρ ἐν ἱματίω̨ τίς ἐκράτησεν πάντων τω̃ν ἄκρων τη̃ς γη̃ς τί ὄνομα αὐτω̨̃ ἢ τί ὄνομα τοι̃ς τέκνοις αὐτου̃ ἵνα γνω̨̃ς

^30:5 πάντες λόγοι θεου̃ πεπυρωμένοι ὑπερασπίζει δὲ αὐτὸς τω̃ν εὐλαβουμένων αὐτόν

^30:6 μὴ προσθη̨̃ς τοι̃ς λόγοις αὐτου̃ ἵνα μὴ ἐλέγξη̨ σε καὶ ψευδὴς γένη̨

^30:7 δύο αἰτου̃μαι παρὰ σου̃ μὴ ἀφέλη̨ς μου χάριν πρὸ του̃ ἀποθανει̃ν με

^30:8 μάταιον λόγον καὶ ψευδη̃ μακράν μου ποίησον πλου̃τον δὲ καὶ πενίαν μή μοι δω̨̃ς σύνταξον δέ μοι τὰ δέοντα καὶ τὰ αὐτάρκη

^30:9 ἵνα μὴ πλησθεὶς ψευδὴς γένωμαι καὶ εἴπω τίς με ὁρα̨̃ ἢ πενηθεὶς κλέψω καὶ ὀμόσω τὸ ὄνομα του̃ θεου̃

^30:10 μὴ παραδω̨̃ς οἰκέτην εἰς χει̃ρας δεσπότου μήποτε καταράσηταί σε καὶ ἀφανισθη̨̃ς

^30:11 ἔκγονον κακὸν πατέρα καταρα̃ται τὴν δὲ μητέρα οὐκ εὐλογει̃

^30:12 ἔκγονον κακὸν δίκαιον ἑαυτὸν κρίνει τὴν δὲ ἔξοδον αὐτου̃ οὐκ ἀπένιψεν

^30:13 ἔκγονον κακὸν ὑψηλοὺς ὀφθαλμοὺς ἔχει τοι̃ς δὲ βλεφάροις αὐτου̃ ἐπαίρεται

^30:14 ἔκγονον κακὸν μαχαίρας τοὺς ὀδόντας ἔχει καὶ τὰς μύλας τομίδας ὥστε ἀναλίσκειν καὶ κατεσθίειν τοὺς ταπεινοὺς ἀπὸ τη̃ς γη̃ς καὶ τοὺς πένητας αὐτω̃ν ἐξ ἀνθρώπων

^24:23 ταυ̃τα δὲ λέγω ὑμι̃ν τοι̃ς σοφοι̃ς ἐπιγινώσκειν αἰδει̃σθαι πρόσωπον ἐν κρίσει οὐ καλόν

^24:24 ὁ εἰπὼν τὸν ἀσεβη̃ δίκαιός ἐστιν ἐπικατάρατος λαοι̃ς ἔσται καὶ μισητὸς εἰς ἔθνη

^24:25 οἱ δὲ ἐλέγχοντες βελτίους φανου̃νται ἐπ' αὐτοὺς δὲ ἥξει εὐλογία ἀγαθή

^24:26 χείλη δὲ φιλήσουσιν ἀποκρινόμενα λόγους ἀγαθούς

^24:27 ἑτοίμαζε εἰς τὴν ἔξοδον τὰ ἔργα σου καὶ παρασκευάζου εἰς τὸν ἀγρὸν καὶ πορεύου κατόπισθέν μου καὶ ἀνοικοδομήσεις τὸν οἰ̃κόν σου

^24:28 μὴ ἴσθι ψευδὴς μάρτυς ἐπὶ σὸν πολίτην μηδὲ πλατύνου σοι̃ς χείλεσιν

^24:29 μὴ εἴπη̨ς ὃν τρόπον ἐχρήσατό μοι χρήσομαι αὐτω̨̃ τείσομαι δὲ αὐτὸν ἅ με ἠδίκησεν

^24:30 ὥσπερ γεώργιον ἀνὴρ ἄφρων καὶ ὥσπερ ἀμπελὼν ἄνθρωπος ἐνδεὴς φρενω̃ν

^24:31 ἐὰν ἀφη̨̃ς αὐτόν χερσωθήσεται καὶ χορτομανήσει ὅλος καὶ γίνεται ἐκλελειμμένος οἱ δὲ φραγμοὶ τω̃ν λίθων αὐτου̃ κατασκάπτονται

^24:32 ὕστερον ἐγὼ μετενόησα ἐπέβλεψα του̃ ἐκλέξασθαι παιδείαν

^24:33 ὀλίγον νυστάζω ὀλίγον δὲ καθυπνω̃ ὀλίγον δὲ ἐναγκαλίζομαι χερσὶν στήθη

^24:34 ἐὰν δὲ του̃το ποιη̨̃ς ἥξει προπορευομένη ἡ πενία σου καὶ ἡ ἔνδειά σου ὥσπερ ἀγαθὸς δρομεύς

^30:15 τη̨̃ βδέλλη̨ τρει̃ς θυγατέρες ἠ̃σαν ἀγαπήσει ἀγαπώμεναι καὶ αἱ τρει̃ς αὑ̃ται οὐκ ἐνεπίμπλασαν αὐτήν καὶ ἡ τετάρτη οὐκ ἠρκέσθη εἰπει̃ν ἱκανόν

^30:16 ἅ̨δης καὶ ἔρως γυναικὸς καὶ τάρταρος καὶ γη̃ οὐκ ἐμπιπλαμένη ὕδατος καὶ ὕδωρ καὶ πυ̃ρ οὐ μὴ εἴπωσιν ἀρκει̃

^30:17 ὀφθαλμὸν καταγελω̃ντα πατρὸς καὶ ἀτιμάζοντα γη̃ρας μητρός ἐκκόψαισαν αὐτὸν κόρακες ἐκ τω̃ν φαράγγων καὶ καταφάγοισαν αὐτὸν νεοσσοὶ ἀετω̃ν

^30:18 τρία δέ ἐστιν ἀδύνατά μοι νοη̃σαι καὶ τὸ τέταρτον οὐκ ἐπιγινώσκω

^30:19 ἴχνη ἀετου̃ πετομένου καὶ ὁδοὺς ὄφεως ἐπὶ πέτρας καὶ τρίβους νηὸς ποντοπορούσης καὶ ὁδοὺς ἀνδρὸς ἐν νεότητι

^30:20 τοιαύτη ὁδὸς γυναικὸς μοιχαλίδος ἥ ὅταν πράξη̨ ἀπονιψαμένη οὐδέν φησιν πεπραχέναι ἄτοπον

^30:21 διὰ τριω̃ν σείεται ἡ γη̃ τὸ δὲ τέταρτον οὐ δύναται φέρειν

^30:22 ἐὰν οἰκέτης βασιλεύση̨ καὶ ἄφρων πλησθη̨̃ σιτίων

^30:23 καὶ οἰκέτις ἐὰν ἐκβάλη̨ τὴν ἑαυτη̃ς κυρίαν καὶ μισητὴ γυνὴ ἐὰν τύχη̨ ἀνδρὸς ἀγαθου̃

^30:24 τέσσαρα δέ ἐστιν ἐλάχιστα ἐπὶ τη̃ς γη̃ς ταυ̃τα δέ ἐστιν σοφώτερα τω̃ν σοφω̃ν

^30:25 οἱ μύρμηκες οἱ̃ς μὴ ἔστιν ἰσχὺς καὶ ἑτοιμάζονται θέρους τὴν τροφήν

^30:26 καὶ οἱ χοιρογρύλλιοι ἔθνος οὐκ ἰσχυρόν οἳ ἐποιήσαντο ἐν πέτραις τοὺς ἑαυτω̃ν οἴκους

^30:27 ἀβασίλευτόν ἐστιν ἡ ἀκρὶς καὶ ἐκστρατεύει ἀφ' ἑνὸς κελεύσματος εὐτάκτως

^30:28 καὶ καλαβώτης χερσὶν ἐρειδόμενος καὶ εὐάλωτος ὢν κατοικει̃ ἐν ὀχυρώμασιν βασιλέως

^30:29 τρία δέ ἐστιν ἃ εὐόδως πορεύεται καὶ τὸ τέταρτον ὃ καλω̃ς διαβαίνει

^30:30 σκύμνος λέοντος ἰσχυρότερος κτηνω̃ν ὃς οὐκ ἀποστρέφεται οὐδὲ καταπτήσσει κτη̃νος

^30:31 καὶ ἀλέκτωρ ἐμπεριπατω̃ν θηλείαις εὔψυχος καὶ τράγος ἡγούμενος αἰπολίου καὶ βασιλεὺς δημηγορω̃ν ἐν ἔθνει

^30:32 ἐὰν πρόη̨ σεαυτὸν εἰς εὐφροσύνην καὶ ἐκτείνη̨ς τὴν χει̃ρά σου μετὰ μάχης ἀτιμασθήση̨

^30:33 ἄμελγε γάλα καὶ ἔσται βούτυρον ἐὰν δὲ ἐκπιέζη̨ς μυκτη̃ρας ἐξελεύσεται αἱ̃μα ἐὰν δὲ ἐξέλκη̨ς λόγους ἐξελεύσονται κρίσεις καὶ μάχαι

^31:1 οἱ ἐμοὶ λόγοι εἴρηνται ὑπὸ θεου̃ βασιλέως χρηματισμός ὃν ἐπαίδευσεν ἡ μήτηρ αὐτου̃

^31:2 τί τέκνον τηρήσεις τί ῥήσεις θεου̃ πρωτογενές σοὶ λέγω υἱέ τί τέκνον ἐμη̃ς κοιλίας τί τέκνον ἐμω̃ν εὐχω̃ν

^31:3 μὴ δω̨̃ς γυναιξὶ σὸν πλου̃τον καὶ τὸν σὸν νου̃ν καὶ βίον εἰς ὑστεροβουλίαν

^31:4 μετὰ βουλη̃ς πάντα ποίει μετὰ βουλη̃ς οἰνοπότει οἱ δυνάσται θυμώδεις εἰσίν οἰ̃νον δὲ μὴ πινέτωσαν

^31:5 ἵνα μὴ πιόντες ἐπιλάθωνται τη̃ς σοφίας καὶ ὀρθὰ κρι̃ναι οὐ μὴ δύνωνται τοὺς ἀσθενει̃ς

^31:6 δίδοτε μέθην τοι̃ς ἐν λύπαις καὶ οἰ̃νον πίνειν τοι̃ς ἐν ὀδύναις

^31:7 ἵνα ἐπιλάθωνται τη̃ς πενίας καὶ τω̃ν πόνων μὴ μνησθω̃σιν ἔτι

^31:8 ἄνοιγε σὸν στόμα λόγω̨ θεου̃ καὶ κρι̃νε πάντας ὑγιω̃ς

^31:9 ἄνοιγε σὸν στόμα καὶ κρι̃νε δικαίως διάκρινε δὲ πένητα καὶ ἀσθενη̃

^32:1 αὑ̃ται αἱ παιδει̃αι σαλωμω̃ντος αἱ ἀδιάκριτοι ἃς ἐξεγράψαντο οἱ φίλοι Εζεκιου του̃ βασιλέως τη̃ς Ιουδαίας

^32:2 δόξα θεου̃ κρύπτει λόγον δόξα δὲ βασιλέως τιμα̨̃ πράγματα

^32:3 οὐρανὸς ὑψηλός γη̃ δὲ βαθει̃α καρδία δὲ βασιλέως ἀνεξέλεγκτος

^32:4 τύπτε ἀδόκιμον ἀργύριον καὶ καθαρισθήσεται καθαρὸν ἅπαν

^32:5 κτει̃νε ἀσεβει̃ς ἐκ προσώπου βασιλέως καὶ κατορθώσει ἐν δικαιοσύνη̨ ὁ θρόνος αὐτου̃

^32:6 μὴ ἀλαζονεύου ἐνώπιον βασιλέως μηδὲ ἐν τόποις δυναστω̃ν ὑφίστασο

^32:7 κρει̃σσον γάρ σοι τὸ ῥηθη̃ναι ἀνάβαινε πρός με ἢ ταπεινω̃σαί σε ἐν προσώπω̨ δυνάστου ἃ εἰ̃δον οἱ ὀφθαλμοί σου λέγε

^32:8 μὴ πρόσπιπτε εἰς μάχην ταχέως ἵνα μὴ μεταμεληθη̨̃ς ἐπ' ἐσχάτων ἡνίκα ἄν σε ὀνειδίση̨ ὁ σὸς φίλος

^32:9 ἀναχώρει εἰς τὰ ὀπίσω μὴ καταφρόνει

^32:10 μή σε ὀνειδίση̨ μὲν ὁ φίλος ἡ δὲ μάχη σου καὶ ἡ ἔχθρα οὐκ ἀπέσται ἀλλ' ἔσται σοι ἴση θανάτω̨

^32:10a χάρις καὶ φιλία ἐλευθεροι̃ ἃς τήρησον σεαυτω̨̃ ἵνα μὴ ἐπονείδιστος γένη̨ ἀλλὰ φύλαξον τὰς ὁδούς σου εὐσυναλλάκτως

^32:11 μη̃λον χρυσου̃ν ἐν ὁρμίσκω̨ σαρδίου οὕτως εἰπει̃ν λόγον

^32:12 εἰς ἐνώτιον χρυσου̃ν σάρδιον πολυτελὲς δέδεται λόγος σοφὸς εἰς εὐήκοον οὐ̃ς

^32:13 ὥσπερ ἔξοδος χιόνος ἐν ἀμήτω̨ κατὰ καυ̃μα ὠφελει̃ οὕτως ἄγγελος πιστὸς τοὺς ἀποστείλαντας αὐτόν ψυχὰς γὰρ τω̃ν αὐτω̨̃ χρωμένων ὠφελει̃

^32:14 ὥσπερ ἄνεμοι καὶ νέφη καὶ ὑετοὶ ἐπιφανέστατοι οὕτως οἱ καυχώμενοι ἐπὶ δόσει ψευδει̃

^32:15 ἐν μακροθυμία̨ εὐοδία βασιλευ̃σιν γλω̃σσα δὲ μαλακὴ συντρίβει ὀστα̃

^32:16 μέλι εὑρὼν φάγε τὸ ἱκανόν μήποτε πλησθεὶς ἐξεμέση̨ς

^32:17 σπάνιον εἴσαγε σὸν πόδα πρὸς τὸν σεαυτου̃ φίλον μήποτε πλησθείς σου μισήση̨ σε

^32:18 ῥόπαλον καὶ μάχαιρα καὶ τόξευμα ἀκιδωτόν οὕτως καὶ ἀνὴρ ὁ καταμαρτυρω̃ν του̃ φίλου αὐτου̃ μαρτυρίαν ψευδη̃

^32:19 ὀδοὺς κακου̃ καὶ ποὺς παρανόμου ὀλει̃ται ἐν ἡμέρα̨ κακη̨̃

^32:20 ὥσπερ ὄξος ἕλκει ἀσύμφορον οὕτως προσπεσὸν πάθος ἐν σώματι καρδίαν λυπει̃

^32:20a ὥσπερ σὴς ἱματίω̨ καὶ σκώληξ ξύλω̨ οὕτως λύπη ἀνδρὸς βλάπτει καρδίαν

^32:21 ἐὰν πεινα̨̃ ὁ ἐχθρός σου τρέφε αὐτόν ἐὰν διψα̨̃ πότιζε αὐτόν

^32:22 του̃το γὰρ ποιω̃ν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτου̃ ὁ δὲ κύριος ἀνταποδώσει σοι ἀγαθά

^32:23 ἄνεμος βορέας ἐξεγείρει νέφη πρόσωπον δὲ ἀναιδὲς γλω̃σσαν ἐρεθίζει

^32:24 κρει̃ττον οἰκει̃ν ἐπὶ γωνίας δώματος ἢ μετὰ γυναικὸς λοιδόρου ἐν οἰκία̨ κοινη̨̃

^32:25 ὥσπερ ὕδωρ ψυχρὸν ψυχη̨̃ διψώση̨ προσηνές οὕτως ἀγγελία ἀγαθὴ ἐκ γη̃ς μακρόθεν

^32:26 ὥσπερ εἴ τις πηγὴν φράσσοι καὶ ὕδατος ἔξοδον λυμαίνοιτο οὕτως ἄκοσμον δίκαιον πεπτωκέναι ἐνώπιον ἀσεβου̃ς

^32:27 ἐσθίειν μέλι πολὺ οὐ καλόν τιμα̃ν δὲ χρὴ λόγους ἐνδόξους

^32:28 ὥσπερ πόλις τὰ τείχη καταβεβλημένη καὶ ἀτείχιστος οὕτως ἀνὴρ ὃς οὐ μετὰ βουλη̃ς τι πράσσει

^33:1 ὥσπερ δρόσος ἐν ἀμήτω̨ καὶ ὥσπερ ὑετὸς ἐν θέρει οὕτως οὐκ ἔστιν ἄφρονι τιμή

^33:2 ὥσπερ ὄρνεα πέταται καὶ στρουθοί οὕτως ἀρὰ ματαία οὐκ ἐπελεύσεται οὐδενί

^33:3 ὥσπερ μάστιξ ἵππω̨ καὶ κέντρον ὄνω̨ οὕτως ῥάβδος ἔθνει παρανόμω̨

^33:4 μὴ ἀποκρίνου ἄφρονι πρὸς τὴν ἐκείνου ἀφροσύνην ἵνα μὴ ὅμοιος γένη̨ αὐτω̨̃

^33:5 ἀλλὰ ἀποκρίνου ἄφρονι κατὰ τὴν ἀφροσύνην αὐτου̃ ἵνα μὴ φαίνηται σοφὸς παρ' ἑαυτω̨̃

^33:6 ἐκ τω̃ν ἑαυτου̃ ποδω̃ν ὄνειδος πίεται ὁ ἀποστείλας δι' ἀγγέλου ἄφρονος λόγον

^33:7 ἀφελου̃ πορείαν σκελω̃ν καὶ παροιμίαν ἐκ στόματος ἀφρόνων

^33:8 ὃς ἀποδεσμεύει λίθον ἐν σφενδόνη̨ ὅμοιός ἐστιν τω̨̃ διδόντι ἄφρονι δόξαν

^33:9 ἄκανθαι φύονται ἐν χειρὶ του̃ μεθύσου δουλεία δὲ ἐν χειρὶ τω̃ν ἀφρόνων

^33:10 πολλὰ χειμάζεται πα̃σα σὰρξ ἀφρόνων συντρίβεται γὰρ ἡ ἔκστασις αὐτω̃ν

^33:11 ὥσπερ κύων ὅταν ἐπέλθη̨ ἐπὶ τὸν ἑαυτου̃ ἔμετον καὶ μισητὸς γένηται οὕτως ἄφρων τη̨̃ ἑαυτου̃ κακία̨ ἀναστρέψας ἐπὶ τὴν ἑαυτου̃ ἁμαρτίαν

^33:11a ἔστιν αἰσχύνη ἐπάγουσα ἁμαρτίαν καὶ ἔστιν αἰσχύνη δόξα καὶ χάρις

^33:12 εἰ̃δον ἄνδρα δόξαντα παρ' ἑαυτω̨̃ σοφὸν εἰ̃ναι ἐλπίδα μέντοι ἔσχεν μα̃λλον ἄφρων αὐτου̃

^33:13 λέγει ὀκνηρὸς ἀποστελλόμενος εἰς ὁδόν λέων ἐν ται̃ς ὁδοι̃ς

^33:14 ὥσπερ θύρα στρέφεται ἐπὶ του̃ στρόφιγγος οὕτως ὀκνηρὸς ἐπὶ τη̃ς κλίνης αὐτου̃

^33:15 κρύψας ὀκνηρὸς τὴν χει̃ρα ἐν τω̨̃ κόλπω̨ αὐτου̃ οὐ δυνήσεται ἐπενεγκει̃ν ἐπὶ τὸ στόμα

^33:16 σοφώτερος ἑαυτω̨̃ ὀκνηρὸς φαίνεται του̃ ἐν πλησμονη̨̃ ἀποκομίζοντος ἀγγελίαν

^33:17 ὥσπερ ὁ κρατω̃ν κέρκου κυνός οὕτως ὁ προεστὼς ἀλλοτρίας κρίσεως

^33:18 ὥσπερ οἱ ἰώμενοι προβάλλουσιν λόγους εἰς ἀνθρώπους ὁ δὲ ἀπαντήσας τω̨̃ λόγω̨ πρω̃τος ὑποσκελισθήσεται

^33:19 οὕτως πάντες οἱ ἐνεδρεύοντες τοὺς ἑαυτω̃ν φίλους ὅταν δὲ φωραθω̃σιν λέγουσιν ὅτι παίζων ἔπραξα

^33:20 ἐν πολλοι̃ς ξύλοις θάλλει πυ̃ρ ὅπου δὲ οὐκ ἔστιν δίθυμος ἡσυχάζει μάχη

^33:21 ἐσχάρα ἄνθραξιν καὶ ξύλα πυρί ἀνὴρ δὲ λοίδορος εἰς ταραχὴν μάχης

^33:22 λόγοι κερκώπων μαλακοί οὑ̃τοι δὲ τύπτουσιν εἰς ταμίεια σπλάγχνων

^33:23 ἀργύριον διδόμενον μετὰ δόλου ὥσπερ ὄστρακον ἡγητέον χείλη λει̃α καρδίαν καλύπτει λυπηράν

^33:24 χείλεσιν πάντα ἐπινεύει ἀποκλαιόμενος ἐχθρός ἐν δὲ τη̨̃ καρδία̨ τεκταίνεται δόλους

^33:25 ἐάν σου δέηται ὁ ἐχθρὸς μεγάλη̨ τη̨̃ φωνη̨̃ μὴ πεισθη̨̃ς ἑπτὰ γάρ εἰσιν πονηρίαι ἐν τη̨̃ ψυχη̨̃ αὐτου̃

^33:26 ὁ κρύπτων ἔχθραν συνίστησιν δόλον ἐκκαλύπτει δὲ τὰς ἑαυτου̃ ἁμαρτίας εὔγνωστος ἐν συνεδρίοις

^33:27 ὁ ὀρύσσων βόθρον τω̨̃ πλησίον ἐμπεσει̃ται εἰς αὐτόν ὁ δὲ κυλίων λίθον ἐφ' ἑαυτὸν κυλίει

^33:28 γλω̃σσα ψευδὴς μισει̃ ἀλήθειαν στόμα δὲ ἄστεγον ποιει̃ ἀκαταστασίας

^34:1 μὴ καυχω̃ τὰ εἰς αὔριον οὐ γὰρ γινώσκεις τί τέξεται ἡ ἐπιου̃σα

^34:2 ἐγκωμιαζέτω σε ὁ πέλας καὶ μὴ τὸ σὸν στόμα ἀλλότριος καὶ μὴ τὰ σὰ χείλη

^34:3 βαρὺ λίθος καὶ δυσβάστακτον ἄμμος ὀργὴ δὲ ἄφρονος βαρυτέρα ἀμφοτέρων

^34:4 ἀνελεήμων θυμὸς καὶ ὀξει̃α ὀργή ἀλλ' οὐδένα ὑφίσταται ζη̃λος

^34:5 κρείσσους ἔλεγχοι ἀποκεκαλυμμένοι κρυπτομένης φιλίας

^34:6 ἀξιοπιστότερά ἐστιν τραύματα φίλου ἢ ἑκούσια φιλήματα ἐχθρου̃

^34:7 ψυχὴ ἐν πλησμονη̨̃ οὐ̃σα κηρίοις ἐμπαίζει ψυχη̨̃ δὲ ἐνδεει̃ καὶ τὰ πικρὰ γλυκει̃α φαίνεται

^34:8 ὥσπερ ὅταν ὄρνεον καταπετασθη̨̃ ἐκ τη̃ς ἰδίας νοσσια̃ς οὕτως ἄνθρωπος δουλου̃ται ὅταν ἀποξενωθη̨̃ ἐκ τω̃ν ἰδίων τόπων

^34:9 μύροις καὶ οἴνοις καὶ θυμιάμασιν τέρπεται καρδία καταρρήγνυται δὲ ὑπὸ συμπτωμάτων ψυχή

^34:10 φίλον σὸν ἢ φίλον πατρω̨̃ον μὴ ἐγκαταλίπη̨ς εἰς δὲ τὸν οἰ̃κον του̃ ἀδελφου̃ σου μὴ εἰσέλθη̨ς ἀτυχω̃ν κρείσσων φίλος ἐγγὺς ἢ ἀδελφὸς μακρὰν οἰκω̃ν

^34:11 σοφὸς γίνου υἱέ ἵνα εὐφραίνηταί μου ἡ καρδία καὶ ἀπόστρεψον ἀπὸ σου̃ ἐπονειδίστους λόγους

^34:12 πανου̃ργος κακω̃ν ἐπερχομένων ἀπεκρύβη ἄφρονες δὲ ἐπελθόντες ζημίαν τείσουσιν

^34:13 ἀφελου̃ τὸ ἱμάτιον αὐτου̃ παρη̃λθεν γάρ ὑβριστὴς ὅστις τὰ ἀλλότρια λυμαίνεται

^34:14 ὃς ἂν εὐλογη̨̃ φίλον τὸ πρωὶ μεγάλη̨ τη̨̃ φωνη̨̃ καταρωμένου οὐδὲν διαφέρειν δόξει

^34:15 σταγόνες ἐκβάλλουσιν ἄνθρωπον ἐν ἡμέρα̨ χειμερινη̨̃ ἐκ του̃ οἴκου αὐτου̃ ὡσαύτως καὶ γυνὴ λοίδορος ἐκ του̃ ἰδίου οἴκου

^34:16 βορέας σκληρὸς ἄνεμος ὀνόματι δὲ ἐπιδέξιος καλει̃ται

^34:17 σίδηρος σίδηρον ὀξύνει ἀνὴρ δὲ παροξύνει πρόσωπον ἑταίρου

^34:18 ὃς φυτεύει συκη̃ν φάγεται τοὺς καρποὺς αὐτη̃ς ὃς δὲ φυλάσσει τὸν ἑαυτου̃ κύριον τιμηθήσεται

^34:19 ὥσπερ οὐχ ὅμοια πρόσωπα προσώποις οὕτως οὐδὲ αἱ καρδίαι τω̃ν ἀνθρώπων

^34:20 ἅ̨δης καὶ ἀπώλεια οὐκ ἐμπίμπλανται ὡσαύτως καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ τω̃ν ἀνθρώπων ἄπληστοι

^34:20a βδέλυγμα κυρίω̨ στηρίζων ὀφθαλμόν καὶ οἱ ἀπαίδευτοι ἀκρατει̃ς γλώσση̨

^34:21 δοκίμιον ἀργύρω̨ καὶ χρυσω̨̃ πύρωσις ἀνὴρ δὲ δοκιμάζεται διὰ στόματος ἐγκωμιαζόντων αὐτόν

^34:21a καρδία ἀνόμου ἐκζητει̃ κακά καρδία δὲ εὐθὴς ἐκζητει̃ γνω̃σιν

^34:22 ἐὰν μαστιγοι̃ς ἄφρονα ἐν μέσω̨ συνεδρίου ἀτιμάζων οὐ μὴ περιέλη̨ς τὴν ἀφροσύνην αὐτου̃

^34:23 γνωστω̃ς ἐπιγνώση̨ ψυχὰς ποιμνίου σου καὶ ἐπιστήσεις καρδίαν σου σαι̃ς ἀγέλαις

^34:24 ὅτι οὐ τὸν αἰω̃να ἀνδρὶ κράτος καὶ ἰσχύς οὐδὲ παραδίδωσιν ἐκ γενεα̃ς εἰς γενεάν

^34:25 ἐπιμελου̃ τω̃ν ἐν τω̨̃ πεδίω̨ χλωρω̃ν καὶ κερει̃ς πόαν καὶ σύναγε χόρτον ὀρεινόν

^34:26 ἵνα ἔχη̨ς πρόβατα εἰς ἱματισμόν τίμα πεδίον ἵνα ὠ̃σίν σοι ἄρνες

^34:27 υἱέ παρ' ἐμου̃ ἔχεις ῥήσεις ἰσχυρὰς εἰς τὴν ζωήν σου καὶ εἰς τὴν ζωὴν σω̃ν θεραπόντων

^35:1 φεύγει ἀσεβὴς μηδενὸς διώκοντος δίκαιος δὲ ὥσπερ λέων πέποιθεν

^35:2 δι' ἁμαρτίας ἀσεβω̃ν κρίσεις ἐγείρονται ἀνὴρ δὲ πανου̃ργος κατασβέσει αὐτάς

^35:3 ἀνδρει̃ος ἐν ἀσεβείαις συκοφαντει̃ πτωχούς ὥσπερ ὑετὸς λάβρος καὶ ἀνωφελής

^35:4 οὕτως οἱ ἐγκαταλείποντες τὸν νόμον ἐγκωμιάζουσιν ἀσέβειαν οἱ δὲ ἀγαπω̃ντες τὸν νόμον περιβάλλουσιν ἑαυτοι̃ς τει̃χος

^35:5 ἄνδρες κακοὶ οὐ νοήσουσιν κρίμα οἱ δὲ ζητου̃ντες τὸν κύριον συνήσουσιν ἐν παντί

^35:6 κρείσσων πτωχὸς πορευόμενος ἐν ἀληθεία̨ πλουσίου ψευδου̃ς

^35:7 φυλάσσει νόμον υἱὸς συνετός ὃς δὲ ποιμαίνει ἀσωτίαν ἀτιμάζει πατέρα

^35:8 ὁ πληθύνων τὸν πλου̃τον αὐτου̃ μετὰ τόκων καὶ πλεονασμω̃ν τω̨̃ ἐλεω̃ντι πτωχοὺς συνάγει αὐτόν

^35:9 ὁ ἐκκλίνων τὸ οὐ̃ς αὐτου̃ του̃ μὴ εἰσακου̃σαι νόμου καὶ αὐτὸς τὴν προσευχὴν αὐτου̃ ἐβδέλυκται

^35:10 ὃς πλανα̨̃ εὐθει̃ς ἐν ὁδω̨̃ κακη̨̃ εἰς διαφθορὰν αὐτὸς ἐμπεσει̃ται οἱ δὲ ἄνομοι διελεύσονται ἀγαθὰ καὶ οὐκ εἰσελεύσονται εἰς αὐτά

^35:11 σοφὸς παρ' ἑαυτω̨̃ ἀνὴρ πλούσιος πένης δὲ νοήμων καταγνώσεται αὐτου̃

^35:12 διὰ βοήθειαν δικαίων πολλὴ γίνεται δόξα ἐν δὲ τόποις ἀσεβω̃ν ἁλίσκονται ἄνθρωποι

^35:13 ὁ ἐπικαλύπτων ἀσέβειαν ἑαυτου̃ οὐκ εὐοδωθήσεται ὁ δὲ ἐξηγούμενος ἐλέγχους ἀγαπηθήσεται

^35:14 μακάριος ἀνήρ ὃς καταπτήσσει πάντα δι' εὐλάβειαν ὁ δὲ σκληρὸς τὴν καρδίαν ἐμπεσει̃ται κακοι̃ς

^35:15 λέων πεινω̃ν καὶ λύκος διψω̃ν ὃς τυραννει̃ πτωχὸς ὢν ἔθνους πενιχρου̃

^35:16 βασιλεὺς ἐνδεὴς προσόδων μέγας συκοφάντης ὁ δὲ μισω̃ν ἀδικίαν μακρὸν χρόνον ζήσεται

^35:17 ἄνδρα τὸν ἐν αἰτία̨ φόνου ὁ ἐγγυώμενος φυγὰς ἔσται καὶ οὐκ ἐν ἀσφαλεία̨

^35:17a παίδευε υἱόν καὶ ἀγαπήσει σε καὶ δώσει κόσμον τη̨̃ ση̨̃ ψυχη̨̃ οὐ μὴ ὑπακούση̨ς ἔθνει παρανόμω̨

^35:18 ὁ πορευόμενος δικαίως βεβοήθηται ὁ δὲ σκολιαι̃ς ὁδοι̃ς πορευόμενος ἐμπλακήσεται

^35:19 ὁ ἐργαζόμενος τὴν ἑαυτου̃ γη̃ν πλησθήσεται ἄρτων ὁ δὲ διώκων σχολὴν πλησθήσεται πενίας

^35:20 ἀνὴρ ἀξιόπιστος πολλὰ εὐλογηθήσεται ὁ δὲ κακὸς οὐκ ἀτιμώρητος ἔσται

^35:21 ὃς οὐκ αἰσχύνεται πρόσωπα δικαίων οὐκ ἀγαθός ὁ τοιου̃τος ψωμου̃ ἄρτου ἀποδώσεται ἄνδρα

^35:22 σπεύδει πλουτει̃ν ἀνὴρ βάσκανος καὶ οὐκ οἰ̃δεν ὅτι ἐλεήμων κρατήσει αὐτου̃

^35:23 ὁ ἐλέγχων ἀνθρώπου ὁδοὺς χάριτας ἕξει μα̃λλον του̃ γλωσσοχαριτου̃ντος

^35:24 ὃς ἀποβάλλεται πατέρα ἢ μητέρα καὶ δοκει̃ μὴ ἁμαρτάνειν οὑ̃τος κοινωνός ἐστιν ἀνδρὸς ἀσεβου̃ς

^35:25 ἄπληστος ἀνὴρ κρίνει εἰκη̨̃ ὃς δὲ πέποιθεν ἐπὶ κύριον ἐν ἐπιμελεία̨ ἔσται

^35:26 ὃς πέποιθεν θρασεία̨ καρδία̨ ὁ τοιου̃τος ἄφρων ὃς δὲ πορεύεται σοφία̨ σωθήσεται

^35:27 ὃς δίδωσιν πτωχοι̃ς οὐκ ἐνδεηθήσεται ὃς δὲ ἀποστρέφει τὸν ὀφθαλμὸν αὐτου̃ ἐν πολλη̨̃ ἀπορία̨ ἔσται

^35:28 ἐν τόποις ἀσεβω̃ν στένουσι δίκαιοι ἐν δὲ τη̨̃ ἐκείνων ἀπωλεία̨ πληθυνθήσονται δίκαιοι

^36:1 κρείσσων ἀνὴρ ἐλέγχων ἀνδρὸς σκληροτραχήλου ἐξαπίνης γὰρ φλεγομένου αὐτου̃ οὐκ ἔστιν ἴασις

^36:2 ἐγκωμιαζομένων δικαίων εὐφρανθήσονται λαοί ἀρχόντων δὲ ἀσεβω̃ν στένουσιν ἄνδρες

^36:3 ἀνδρὸς φιλου̃ντος σοφίαν εὐφραίνεται πατὴρ αὐτου̃ ὃς δὲ ποιμαίνει πόρνας ἀπολει̃ πλου̃τον

^36:4 βασιλεὺς δίκαιος ἀνίστησιν χώραν ἀνὴρ δὲ παράνομος κατασκάπτει

^36:5 ὃς παρασκευάζεται ἐπὶ πρόσωπον του̃ ἑαυτου̃ φίλου δίκτυον περιβάλλει αὐτὸ τοι̃ς ἑαυτου̃ ποσίν

^36:6 ἁμαρτάνοντι ἀνδρὶ μεγάλη παγίς δίκαιος δὲ ἐν χαρα̨̃ καὶ ἐν εὐφροσύνη̨ ἔσται

^36:7 ἐπίσταται δίκαιος κρίνειν πενιχροι̃ς ὁ δὲ ἀσεβὴς οὐ συνήσει γνω̃σιν καὶ πτωχω̨̃ οὐχ ὑπάρχει νου̃ς ἐπιγνώμων

^36:8 ἄνδρες λοιμοὶ ἐξέκαυσαν πόλιν σοφοὶ δὲ ἀπέστρεψαν ὀργήν

^36:9 ἀνὴρ σοφὸς κρίνει ἔθνη ἀνὴρ δὲ φαυ̃λος ὀργιζόμενος καταγελα̃ται καὶ οὐ καταπτήσσει

^36:10 ἄνδρες αἱμάτων μέτοχοι μισήσουσιν ὅσιον οἱ δὲ εὐθει̃ς ἐκζητήσουσιν ψυχὴν αὐτου̃

^36:11 ὅλον τὸν θυμὸν αὐτου̃ ἐκφέρει ἄφρων σοφὸς δὲ ταμιεύεται κατὰ μέρος

^36:12 βασιλέως ὑπακούοντος λόγον ἄδικον πάντες οἱ ὑπ' αὐτὸν παράνομοι

^36:13 δανιστου̃ καὶ χρεοφειλέτου ἀλλήλοις συνελθόντων ἐπισκοπὴν ποιει̃ται ἀμφοτέρων ὁ κύριος

^36:14 βασιλέως ἐν ἀληθεία̨ κρίνοντος πτωχοὺς ὁ θρόνος αὐτου̃ εἰς μαρτύριον κατασταθήσεται

^36:15 πληγαὶ καὶ ἔλεγχοι διδόασιν σοφίαν παι̃ς δὲ πλανώμενος αἰσχύνει γονει̃ς αὐτου̃

^36:16 πολλω̃ν ὄντων ἀσεβω̃ν πολλαὶ γίνονται ἁμαρτίαι οἱ δὲ δίκαιοι ἐκείνων πιπτόντων κατάφοβοι γίνονται

^36:17 παίδευε υἱόν σου καὶ ἀναπαύσει σε καὶ δώσει κόσμον τη̨̃ ψυχη̨̃ σου

^36:18 οὐ μὴ ὑπάρξη̨ ἐξηγητὴς ἔθνει παρανόμω̨ ὁ δὲ φυλάσσων τὸν νόμον μακαριστός

^36:19 λόγοις οὐ παιδευθήσεται οἰκέτης σκληρός ἐὰν γὰρ καὶ νοήση̨ ἀλλ' οὐχ ὑπακούσεται

^36:20 ἐὰν ἴδη̨ς ἄνδρα ταχὺν ἐν λόγοις γίνωσκε ὅτι ἐλπίδα ἔχει μα̃λλον ἄφρων αὐτου̃

^36:21 ὃς κατασπαταλα̨̃ ἐκ παιδός οἰκέτης ἔσται ἔσχατον δὲ ὀδυνηθήσεται ἐφ' ἑαυτω̨̃

^36:22 ἀνὴρ θυμώδης ὀρύσσει νει̃κος ἀνὴρ δὲ ὀργίλος ἐξώρυξεν ἁμαρτίας

^36:23 ὕβρις ἄνδρα ταπεινοι̃ τοὺς δὲ ταπεινόφρονας ἐρείδει δόξη̨ κύριος

^36:24 ὃς μερίζεται κλέπτη̨ μισει̃ τὴν ἑαυτου̃ ψυχήν ἐὰν δὲ ὅρκου προτεθέντος ἀκούσαντες μὴ ἀναγγείλωσιν

^36:25 φοβηθέντες καὶ αἰσχυνθέντες ἀνθρώπους ὑπεσκελίσθησαν ὁ δὲ πεποιθὼς ἐπὶ κύριον εὐφρανθήσεται ἀσέβεια ἀνδρὶ δίδωσιν σφάλμα ὃς δὲ πέποιθεν ἐπὶ τω̨̃ δεσπότη̨ σωθήσεται

^36:26 πολλοὶ θεραπεύουσιν πρόσωπα ἡγουμένων παρὰ δὲ κυρίου γίνεται τὸ δίκαιον ἀνδρί

^36:27 βδέλυγμα δικαίοις ἀνὴρ ἄδικος βδέλυγμα δὲ ἀνόμω̨ κατευθύνουσα ὁδός

^31:10 γυναι̃κα ἀνδρείαν τίς εὑρήσει τιμιωτέρα δέ ἐστιν λίθων πολυτελω̃ν ἡ τοιαύτη

^31:11 θαρσει̃ ἐπ' αὐτη̨̃ ἡ καρδία του̃ ἀνδρὸς αὐτη̃ς ἡ τοιαύτη καλω̃ν σκύλων οὐκ ἀπορήσει

^31:12 ἐνεργει̃ γὰρ τω̨̃ ἀνδρὶ ἀγαθὰ πάντα τὸν βίον

^31:13 μηρυομένη ἔρια καὶ λίνον ἐποίησεν εὔχρηστον ται̃ς χερσὶν αὐτη̃ς

^31:14 ἐγένετο ὡσεὶ ναυ̃ς ἐμπορευομένη μακρόθεν συνάγει δὲ αὕτη τὸν βίον

^31:15 καὶ ἀνίσταται ἐκ νυκτω̃ν καὶ ἔδωκεν βρώματα τω̨̃ οἴκω̨ καὶ ἔργα ται̃ς θεραπαίναις

^31:16 θεωρήσασα γεώργιον ἐπρίατο ἀπὸ δὲ καρπω̃ν χειρω̃ν αὐτη̃ς κατεφύτευσεν κτη̃μα

^31:17 ἀναζωσαμένη ἰσχυρω̃ς τὴν ὀσφὺν αὐτη̃ς ἤρεισεν τοὺς βραχίονας αὐτη̃ς εἰς ἔργον

^31:18 ἐγεύσατο ὅτι καλόν ἐστιν τὸ ἐργάζεσθαι καὶ οὐκ ἀποσβέννυται ὅλην τὴν νύκτα ὁ λύχνος αὐτη̃ς

^31:19 τοὺς πήχεις αὐτη̃ς ἐκτείνει ἐπὶ τὰ συμφέροντα τὰς δὲ χει̃ρας αὐτη̃ς ἐρείδει εἰς ἄτρακτον

^31:20 χει̃ρας δὲ αὐτη̃ς διήνοιξεν πένητι καρπὸν δὲ ἐξέτεινεν πτωχω̨̃

^31:21 οὐ φροντίζει τω̃ν ἐν οἴκω̨ ὁ ἀνὴρ αὐτη̃ς ὅταν που χρονίζη̨ πάντες γὰρ οἱ παρ' αὐτη̃ς ἐνδιδύσκονται

^31:22 δισσὰς χλαίνας ἐποίησεν τω̨̃ ἀνδρὶ αὐτη̃ς ἐκ δὲ βύσσου καὶ πορφύρας ἑαυτη̨̃ ἐνδύματα

^31:23 περίβλεπτος δὲ γίνεται ἐν πύλαις ὁ ἀνὴρ αὐτη̃ς ἡνίκα ἂν καθίση̨ ἐν συνεδρίω̨ μετὰ τω̃ν γερόντων κατοίκων τη̃ς γη̃ς

^31:24 σινδόνας ἐποίησεν καὶ ἀπέδοτο περιζώματα δὲ τοι̃ς Χαναναίοις

^31:25 στόμα αὐτη̃ς διήνοιξεν προσεχόντως καὶ ἐννόμως καὶ τάξιν ἐστείλατο τη̨̃ γλώσση̨ αὐτη̃ς

^31:26 ἰσχὺν καὶ εὐπρέπειαν ἐνεδύσατο καὶ εὐφράνθη ἐν ἡμέραις ἐσχάταις

^31:27 στεγναὶ διατριβαὶ οἴκων αὐτη̃ς σι̃τα δὲ ὀκνηρὰ οὐκ ἔφαγεν

^31:28 τὸ στόμα δὲ ἀνοίγει σοφω̃ς καὶ νομοθέσμως ἡ δὲ ἐλεημοσύνη αὐτη̃ς ἀνέστησεν τὰ τέκνα αὐτη̃ς καὶ ἐπλούτησαν καὶ ὁ ἀνὴρ αὐτη̃ς ἤ̨νεσεν αὐτήν

^31:29 πολλαὶ θυγατέρες ἐκτήσαντο πλου̃τον πολλαὶ ἐποίησαν δυνατά σὺ δὲ ὑπέρκεισαι καὶ ὑπερη̃ρας πάσας

^31:30 ψευδει̃ς ἀρέσκειαι καὶ μάταιον κάλλος γυναικός γυνὴ γὰρ συνετὴ εὐλογει̃ται φόβον δὲ κυρίου αὕτη αἰνείτω

^31:31 δότε αὐτη̨̃ ἀπὸ καρπω̃ν χειρω̃ν αὐτη̃ς καὶ αἰνείσθω ἐν πύλαις ὁ ἀνὴρ αὐτη̃ς

Книго

[X]