Greek NT 06

Πρòς Ρωμαίους ἐπιστολὴ ἀποστόλου Παυ̃λου

Κεφάλαιον Α' (1)

¹Παυ̃λος δου̃λος Χριστου̃ ’Ιησου̃ κλητòς ἀπόστολος ἀφωρισμένος εἰς εὐαγγέλιον θεου̃

²ὃ προεπηγγείλατο διὰ τω̃ν προφητω̃ν αὐτου̃ ἐν γραφαι̃ς ἁγίαις

³περὶ του̃ υἱου̃ αὐτου̃ του̃ γενομένου ἐκ σπέρματος Δαυὶδ κατὰ σάρκα

⁴του̃ ὁρισθέντος υἱου̃ θεου̃ ἐν δυνάμει κατὰ πνευ̃μα ἁγιωσύνης ἐξ ἀναστάσεως νεκρω̃ν ’Ιησου̃ Χριστου̃ του̃ κυρίου ἡμω̃ν

⁵δι' οὑ̃ ἐλάβομεν χάριν καὶ ἀποστολὴν εἰς ὑπακοὴν πίστεως ἐν πα̃σιν τοι̃ς ἔθνεσιν ὑπὲρ του̃ ὀνόματος αὐτου̃

⁶ἐν οἱ̃ς ἐστε καὶ ὑμει̃ς κλητοὶ ’Ιησου̃ Χριστου̃

⁷πα̃σιν τοι̃ς οὐ̃σιν ἐν ‘Ρώμη̨ ἀγαπητοι̃ς θεου̃ κλητοι̃ς ἁγίοις χάρις ὑμι̃ν καὶ εἰρήνη ἀπò θεου̃ πατρòς ἡμω̃ν καὶ κυρίου ’Ιησου̃ Χριστου̃

⁸πρω̃τον μὲν εὐχαριστω̃ τω̨̃ θεω̨̃ μου διὰ ’Ιησου̃ Χριστου̃ περὶ πάντων ὑμω̃ν ὅτι ἡ πίστις ὑμω̃ν καταγγέλλεται ἐν ὅλω̨ τω̨̃ κόσμω̨

⁹μάρτυς γάρ μού ἐστιν ὁ θεός ὡ̨̃ λατρεύω ἐν τω̨̃ πνεύματί μου ἐν τω̨̃ εὐαγγελίω̨ του̃ υἱου̃ αὐτου̃ ὡς ἀδιαλείπτως μνείαν ὑμω̃ν ποιου̃μαι

¹⁰πάντοτε ἐπὶ τω̃ν προσευχω̃ν μου δεόμενος εἴ πως ἤδη ποτὲ εὐοδωθήσομαι ἐν τω̨̃ θελήματι του̃ θεου̃ ἐλθει̃ν πρòς ὑμα̃ς

¹¹ἐπιποθω̃ γὰρ ἰδει̃ν ὑμα̃ς ἵνα τι μεταδω̃ χάρισμα ὑμι̃ν πνευματικòν εἰς τò στηριχθη̃ναι ὑμα̃ς

¹²του̃το δέ ἐστιν συμπαρακληθη̃ναι ἐν ὑμι̃ν διὰ τη̃ς ἐν ἀλλήλοις πίστεως ὑμω̃ν τε καὶ ἐμου̃

¹³οὐ θέλω δὲ ὑμα̃ς ἀγνοει̃ν ἀδελφοί ὅτι πολλάκις προεθέμην ἐλθει̃ν πρòς ὑμα̃ς καὶ ἐκωλύθην ἄχρι του̃ δευ̃ρο ἵνα τινὰ καρπòν σχω̃ καὶ ἐν ὑμι̃ν καθὼς καὶ ἐν τοι̃ς λοιποι̃ς ἔθνεσιν

¹⁴‘Έλλησίν τε καὶ βαρβάροις σοφοι̃ς τε καὶ ἀνοήτοις ὀφειλέτης εἰμί

¹⁵οὕτως τò κατ' ἐμὲ πρόθυμον καὶ ὑμι̃ν τοι̃ς ἐν ‘Ρώμη̨ εὐαγγελίσασθαι

¹⁶οὐ γὰρ ἐπαισχύνομαι τò εὐαγγέλιον δύναμις γὰρ θεου̃ ἐστιν εἰς σωτηρίαν παντὶ τω̨̃ πιστεύοντι ’Ιουδαίω̨ τε πρω̃τον καὶ ‘Έλληνι

¹⁷δικαιοσύνη γὰρ θεου̃ ἐν αὐτω̨̃ ἀποκαλύπτεται ἐκ πίστεως εἰς πίστιν καθὼς γέγραπται ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται

¹⁸ἀποκαλύπτεται γὰρ ὀργὴ θεου̃ ἀπ' οὐρανου̃ ἐπὶ πα̃σαν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων τω̃ν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικία̨ κατεχόντων

¹⁹διότι τò γνωστòν του̃ θεου̃ φανερόν ἐστιν ἐν αὐτοι̃ς ὁ θεòς γὰρ αὐτοι̃ς ἐφανέρωσεν

²⁰τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτου̃ ἀπò κτίσεως κόσμου τοι̃ς ποιήμασιν νοούμενα καθορα̃ται ἥ τε ἀΐδιος αὐτου̃ δύναμις καὶ θειότης εἰς τò εἰ̃ναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους

²¹διότι γνόντες τòν θεòν οὐχ ὡς θεòν ἐδόξασαν ἢ ηὐχαρίστησαν ἀλλ' ἐματαιώθησαν ἐν τοι̃ς διαλογισμοι̃ς αὐτω̃ν καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτω̃ν καρδία

²²φάσκοντες εἰ̃ναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν

²³καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν του̃ ἀφθάρτου θεου̃ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτου̃ ἀνθρώπου καὶ πετεινω̃ν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετω̃ν

²⁴διò παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ θεòς ἐν ται̃ς ἐπιθυμίαις τω̃ν καρδιω̃ν αὐτω̃ν εἰς ἀκαθαρσίαν του̃ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτω̃ν ἐν αὐτοι̃ς

²⁵οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν του̃ θεου̃ ἐν τω̨̃ ψεύδει καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τη̨̃ κτίσει παρὰ τòν κτίσαντα ὅς ἐστιν εὐλογητòς εἰς τοὺς αἰω̃νας ἀμήν

²⁶διὰ του̃το παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ θεòς εἰς πάθη ἀτιμίας αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτω̃ν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρη̃σιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν

²⁷ὁμοίως τε καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρη̃σιν τη̃ς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τη̨̃ ὀρέξει αὐτω̃ν εἰς ἀλλήλους ἄρσενες ἐν ἄρσεσιν τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τη̃ς πλάνης αὐτω̃ν ἐν ἑαυτοι̃ς ἀπολαμβάνοντες

²⁸καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τòν θεòν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ θεòς εἰς ἀδόκιμον νου̃ν ποιει̃ν τὰ μὴ καθήκοντα

²⁹πεπληρωμένους πάση̨ ἀδικία̨ πονηρία̨ πλεονεξία̨ κακία̨ μεστοὺς φθόνου φόνου ἔριδος δόλου κακοηθείας ψιθυριστάς

³⁰καταλάλους θεοστυγει̃ς ὑβριστάς ὑπερηφάνους ἀλαζόνας ἐφευρετὰς κακω̃ν γονευ̃σιν ἀπειθει̃ς

³¹ἀσυνέτους ἀσυνθέτους ἀστόργους ἀνελεήμονας

³²οἵτινες τò δικαίωμα του̃ θεου̃ ἐπιγνόντες ὅτι οἱ τὰ τοιαυ̃τα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσίν οὐ μόνον αὐτὰ ποιου̃σιν ἀλλὰ καὶ συνευδοκου̃σιν τοι̃ς πράσσουσιν

Κεφάλαιον Β' (2)

¹διò ἀναπολόγητος εἰ̃ ὠ̃ ἄνθρωπε πα̃ς ὁ κρίνων ἐν ὡ̨̃ γὰρ κρίνεις τòν ἕτερον σεαυτòν κατακρίνεις τὰ γὰρ αὐτὰ πράσσεις ὁ κρίνων

²οἴδαμεν δὲ ὅτι τò κρίμα του̃ θεου̃ ἐστιν κατὰ ἀλήθειαν ἐπὶ τοὺς τὰ τοιαυ̃τα πράσσοντας

³λογίζη̨ δὲ του̃το ὠ̃ ἄνθρωπε ὁ κρίνων τοὺς τὰ τοιαυ̃τα πράσσοντας καὶ ποιω̃ν αὐτά ὅτι σὺ ἐκφεύξη̨ τò κρίμα του̃ θεου̃

⁴ἢ του̃ πλούτου τη̃ς χρηστότητος αὐτου̃ καὶ τη̃ς ἀνοχη̃ς καὶ τη̃ς μακροθυμίας καταφρονει̃ς ἀγνοω̃ν ὅτι τò χρηστòν του̃ θεου̃ εἰς μετάνοιάν σε ἄγει

⁵κατὰ δὲ τὴν σκληρότητά σου καὶ ἀμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτω̨̃ ὀργὴν ἐν ἡμέρα̨ ὀργη̃ς καὶ ἀποκαλύψεως δικαιοκρισίας του̃ θεου̃

⁶ὃς ἀποδώσει ἑκάστω̨ κατὰ τὰ ἔργα αὐτου̃

⁷τοι̃ς μὲν καθ' ὑπομονὴν ἔργου ἀγαθου̃ δόξαν καὶ τιμὴν καὶ ἀφθαρσίαν ζητου̃σιν ζωὴν αἰώνιον

⁸τοι̃ς δὲ ἐξ ἐριθείας καὶ ἀπειθου̃σι τη̨̃ ἀληθεία̨ πειθομένοις δὲ τη̨̃ ἀδικία̨ ὀργὴ καὶ θυμός

⁹θλι̃ψις καὶ στενοχωρία ἐπὶ πα̃σαν ψυχὴν ἀνθρώπου του̃ κατεργαζομένου τò κακόν ’Ιουδαίου τε πρω̃τον καὶ ‘Έλληνος

¹⁰δόξα δὲ καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τω̨̃ ἐργαζομένω̨ τò ἀγαθόν ’Ιουδαίω̨ τε πρω̃τον καὶ ‘Έλληνι

¹¹οὐ γάρ ἐστιν προσωπολημψία παρὰ τω̨̃ θεω̨̃

¹²ὅσοι γὰρ ἀνόμως ἥμαρτον ἀνόμως καὶ ἀπολου̃νται καὶ ὅσοι ἐν νόμω̨ ἥμαρτον διὰ νόμου κριθήσονται

¹³οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ νόμου δίκαιοι παρὰ τω̨̃ θεω̨̃ ἀλλ' οἱ ποιηταὶ νόμου δικαιωθήσονται

¹⁴ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ του̃ νόμου ποιω̃σιν οὑ̃τοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοι̃ς εἰσιν νόμος

¹⁵οἵτινες ἐνδείκνυνται τò ἔργον του̃ νόμου γραπτòν ἐν ται̃ς καρδίαις αὐτω̃ν συμμαρτυρούσης αὐτω̃ν τη̃ς συνειδήσεως καὶ μεταξὺ ἀλλήλων τω̃ν λογισμω̃ν κατηγορούντων ἢ καὶ ἀπολογουμένων

¹⁶ἐν ἡμέρα̨ ὅτε κρίνει ὁ θεòς τὰ κρυπτὰ τω̃ν ἀνθρώπων κατὰ τò εὐαγγέλιόν μου διὰ Χριστου̃ ’Ιησου̃

¹⁷εἰ δὲ σὺ ’Ιουδαι̃ος ἐπονομάζη̨ καὶ ἐπαναπαύη̨ νόμω̨ καὶ καυχα̃σαι ἐν θεω̨̃

¹⁸καὶ γινώσκεις τò θέλημα καὶ δοκιμάζεις τὰ διαφέροντα κατηχούμενος ἐκ του̃ νόμου

¹⁹πέποιθάς τε σεαυτòν ὁδηγòν εἰ̃ναι τυφλω̃ν φω̃ς τω̃ν ἐν σκότει

²⁰παιδευτὴν ἀφρόνων διδάσκαλον νηπίων ἔχοντα τὴν μόρφωσιν τη̃ς γνώσεως καὶ τη̃ς ἀληθείας ἐν τω̨̃ νόμω̨

²¹ὁ οὐ̃ν διδάσκων ἕτερον σεαυτòν οὐ διδάσκεις ὁ κηρύσσων μὴ κλέπτειν κλέπτεις

²²ὁ λέγων μὴ μοιχεύειν μοιχεύεις ὁ βδελυσσόμενος τὰ εἴδωλα ἱεροσυλει̃ς

²³ὃς ἐν νόμω̨ καυχα̃σαι διὰ τη̃ς παραβάσεως του̃ νόμου τòν θεòν ἀτιμάζεις

²⁴τò γὰρ ὄνομα του̃ θεου̃ δι' ὑμα̃ς βλασφημει̃ται ἐν τοι̃ς ἔθνεσιν καθὼς γέγραπται

²⁵περιτομὴ μὲν γὰρ ὠφελει̃ ἐὰν νόμον πράσση̨ς ἐὰν δὲ παραβάτης νόμου ἠ̨̃ς ἡ περιτομή σου ἀκροβυστία γέγονεν

²⁶ἐὰν οὐ̃ν ἡ ἀκροβυστία τὰ δικαιώματα του̃ νόμου φυλάσση̨ οὐχ ἡ ἀκροβυστία αὐτου̃ εἰς περιτομὴν λογισθήσεται

²⁷καὶ κρινει̃ ἡ ἐκ φύσεως ἀκροβυστία τòν νόμον τελου̃σα σὲ τòν διὰ γράμματος καὶ περιτομη̃ς παραβάτην νόμου

²⁸οὐ γὰρ ὁ ἐν τω̨̃ φανερω̨̃ ’Ιουδαι̃ός ἐστιν οὐδὲ ἡ ἐν τω̨̃ φανερω̨̃ ἐν σαρκὶ περιτομή

²⁹ἀλλ' ὁ ἐν τω̨̃ κρυπτω̨̃ ’Ιουδαι̃ος καὶ περιτομὴ καρδίας ἐν πνεύματι οὐ γράμματι οὑ̃ ὁ ἔπαινος οὐκ ἐξ ἀνθρώπων ἀλλ' ἐκ του̃ θεου̃

Κεφάλαιον Γ' (3)

¹τί οὐ̃ν τò περισσòν του̃ ’Ιουδαίου ἢ τίς ἡ ὠφέλεια τη̃ς περιτομη̃ς

²πολὺ κατὰ πάντα τρόπον πρω̃τον μὲν γὰρ ὅτι ἐπιστεύθησαν τὰ λόγια του̃ θεου̃

³τί γὰρ εἰ ἠπίστησάν τινες μὴ ἡ ἀπιστία αὐτω̃ν τὴν πίστιν του̃ θεου̃ καταργήσει

⁴μὴ γένοιτο γινέσθω δὲ ὁ θεòς ἀληθής πα̃ς δὲ ἄνθρωπος ψεύστης καθὼς γέγραπται ὅπως ἂν δικαιωθη̨̃ς ἐν τοι̃ς λόγοις σου καὶ νικήσεις ἐν τω̨̃ κρίνεσθαί σε

⁵εἰ δὲ ἡ ἀδικία ἡμω̃ν θεου̃ δικαιοσύνην συνίστησιν τί ἐρου̃μεν μὴ ἄδικος ὁ θεòς ὁ ἐπιφέρων τὴν ὀργήν κατὰ ἄνθρωπον λέγω

⁶μὴ γένοιτο ἐπεὶ πω̃ς κρινει̃ ὁ θεòς τòν κόσμον

⁷εἰ δὲ ἡ ἀλήθεια του̃ θεου̃ ἐν τω̨̃ ἐμω̨̃ ψεύσματι ἐπερίσσευσεν εἰς τὴν δόξαν αὐτου̃ τί ἔτι κἀγὼ ὡς ἁμαρτωλòς κρίνομαι

⁸καὶ μὴ καθὼς βλασφημούμεθα καὶ καθώς φασίν τινες ἡμα̃ς λέγειν ὅτι ποιήσωμεν τὰ κακὰ ἵνα ἔλθη̨ τὰ ἀγαθά ὡ̃ν τò κρίμα ἔνδικόν ἐστιν

⁹τί οὐ̃ν προεχόμεθα οὐ πάντως προη̨τιασάμεθα γὰρ ’Ιουδαίους τε καὶ ‘Έλληνας πάντας ὑφ' ἁμαρτίαν εἰ̃ναι

¹⁰καθὼς γέγραπται ὅτι οὐκ ἔστιν δίκαιος οὐδὲ εἱ̃ς

¹¹οὐκ ἔστιν ὁ συνίων οὐκ ἔστιν ὁ ἐκζητω̃ν τòν θεόν

¹²πάντες ἐξέκλιναν ἅμα ἠχρεώθησαν οὐκ ἔστιν ὁ ποιω̃ν χρηστότητα οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός

¹³τάφος ἀνεω̨γμένος ὁ λάρυγξ αὐτω̃ν ται̃ς γλώσσαις αὐτω̃ν ἐδολιου̃σαν ἰòς ἀσπίδων ὑπò τὰ χείλη αὐτω̃ν

¹⁴ὡ̃ν τò στόμα ἀρα̃ς καὶ πικρίας γέμει

¹⁵ὀξει̃ς οἱ πόδες αὐτω̃ν ἐκχέαι αἱ̃μα

¹⁶σύντριμμα καὶ ταλαιπωρία ἐν ται̃ς ὁδοι̃ς αὐτω̃ν

¹⁷καὶ ὁδòν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν

¹⁸οὐκ ἔστιν φόβος θεου̃ ἀπέναντι τω̃ν ὀφθαλμω̃ν αὐτω̃ν

¹⁹οἴδαμεν δὲ ὅτι ὅσα ὁ νόμος λέγει τοι̃ς ἐν τω̨̃ νόμω̨ λαλει̃ ἵνα πα̃ν στόμα φραγη̨̃ καὶ ὑπόδικος γένηται πα̃ς ὁ κόσμος τω̨̃ θεω̨̃

²⁰διότι ἐξ ἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεται πα̃σα σὰρξ ἐνώπιον αὐτου̃ διὰ γὰρ νόμου ἐπίγνωσις ἁμαρτίας

²¹νυνὶ δὲ χωρὶς νόμου δικαιοσύνη θεου̃ πεφανέρωται μαρτυρουμένη ὑπò του̃ νόμου καὶ τω̃ν προφητω̃ν

²²δικαιοσύνη δὲ θεου̃ διὰ πίστεως ’Ιησου̃ Χριστου̃ εἰς πάντας τοὺς πιστεύοντας οὐ γάρ ἐστιν διαστολή

²³πάντες γὰρ ἥμαρτον καὶ ὑστερου̃νται τη̃ς δόξης του̃ θεου̃

²⁴δικαιούμενοι δωρεὰν τη̨̃ αὐτου̃ χάριτι διὰ τη̃ς ἀπολυτρώσεως τη̃ς ἐν Χριστω̨̃ ’Ιησου̃

²⁵ὃν προέθετο ὁ θεòς ἱλαστήριον διὰ τη̃ς πίστεως ἐν τω̨̃ αὐτου̃ αἵματι εἰς ἔνδειξιν τη̃ς δικαιοσύνης αὐτου̃ διὰ τὴν πάρεσιν τω̃ν προγεγονότων ἁμαρτημάτων

²⁶ἐν τη̨̃ ἀνοχη̨̃ του̃ θεου̃ πρòς τὴν ἔνδειξιν τη̃ς δικαιοσύνης αὐτου̃ ἐν τω̨̃ νυ̃ν καιρω̨̃ εἰς τò εἰ̃ναι αὐτòν δίκαιον καὶ δικαιου̃ντα τòν ἐκ πίστεως ’Ιησου̃

²⁷που̃ οὐ̃ν ἡ καύχησις ἐξεκλείσθη διὰ ποίου νόμου τω̃ν ἔργων οὐχί ἀλλὰ διὰ νόμου πίστεως

²⁸λογιζόμεθα γὰρ δικαιου̃σθαι πίστει ἄνθρωπον χωρὶς ἔργων νόμου

²⁹ἢ ’Ιουδαίων ὁ θεòς μόνον οὐχὶ καὶ ἐθνω̃ν ναὶ καὶ ἐθνω̃ν

³⁰εἴπερ εἱ̃ς ὁ θεός ὃς δικαιώσει περιτομὴν ἐκ πίστεως καὶ ἀκροβυστίαν διὰ τη̃ς πίστεως

³¹νόμον οὐ̃ν καταργου̃μεν διὰ τη̃ς πίστεως μὴ γένοιτο ἀλλὰ νόμον ἱστάνομεν

Κεφάλαιον Δ' (4)

¹τί οὐ̃ν ἐρου̃μεν εὑρηκέναι ’Αβραὰμ τòν προπάτορα ἡμω̃ν κατὰ σάρκα

²εἰ γὰρ ’Αβραὰμ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη ἔχει καύχημα ἀλλ' οὐ πρòς θεόν

³τί γὰρ ἡ γραφὴ λέγει ἐπίστευσεν δὲ ’Αβραὰμ τω̨̃ θεω̨̃ καὶ ἐλογίσθη αὐτω̨̃ εἰς δικαιοσύνην

⁴τω̨̃ δὲ ἐργαζομένω̨ ὁ μισθòς οὐ λογίζεται κατὰ χάριν ἀλλὰ κατὰ ὀφείλημα

⁵τω̨̃ δὲ μὴ ἐργαζομένω̨ πιστεύοντι δὲ ἐπὶ τòν δικαιου̃ντα τòν ἀσεβη̃ λογίζεται ἡ πίστις αὐτου̃ εἰς δικαιοσύνην

⁶καθάπερ καὶ Δαυὶδ λέγει τòν μακαρισμòν του̃ ἀνθρώπου ὡ̨̃ ὁ θεòς λογίζεται δικαιοσύνην χωρὶς ἔργων

⁷μακάριοι ὡ̃ν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ ὡ̃ν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι

⁸μακάριος ἀνὴρ οὑ̃ οὐ μὴ λογίσηται κύριος ἁμαρτίαν

⁹ὁ μακαρισμòς οὐ̃ν οὑ̃τος ἐπὶ τὴν περιτομὴν ἢ καὶ ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν λέγομεν γάρ ἐλογίσθη τω̨̃ ’Αβραὰμ ἡ πίστις εἰς δικαιοσύνην

¹⁰πω̃ς οὐ̃ν ἐλογίσθη ἐν περιτομη̨̃ ὄντι ἢ ἐν ἀκροβυστία̨ οὐκ ἐν περιτομη̨̃ ἀλλ' ἐν ἀκροβυστία̨

¹¹καὶ σημει̃ον ἔλαβεν περιτομη̃ς σφραγι̃δα τη̃ς δικαιοσύνης τη̃ς πίστεως τη̃ς ἐν τη̨̃ ἀκροβυστία̨ εἰς τò εἰ̃ναι αὐτòν πατέρα πάντων τω̃ν πιστευόντων δι' ἀκροβυστίας εἰς τò λογισθη̃ναι καὶ αὐτοι̃ς τὴν δικαιοσύνην

¹²καὶ πατέρα περιτομη̃ς τοι̃ς οὐκ ἐκ περιτομη̃ς μόνον ἀλλὰ καὶ τοι̃ς στοιχου̃σιν τοι̃ς ἴχνεσιν τη̃ς ἐν ἀκροβυστία̨ πίστεως του̃ πατρòς ἡμω̃ν ’Αβραάμ

¹³οὐ γὰρ διὰ νόμου ἡ ἐπαγγελία τω̨̃ ’Αβραὰμ ἢ τω̨̃ σπέρματι αὐτου̃ τò κληρονόμον αὐτòν εἰ̃ναι κόσμου ἀλλὰ διὰ δικαιοσύνης πίστεως

¹⁴εἰ γὰρ οἱ ἐκ νόμου κληρονόμοι κεκένωται ἡ πίστις καὶ κατήργηται ἡ ἐπαγγελία

¹⁵ὁ γὰρ νόμος ὀργὴν κατεργάζεται οὑ̃ δὲ οὐκ ἔστιν νόμος οὐδὲ παράβασις

¹⁶διὰ του̃το ἐκ πίστεως ἵνα κατὰ χάριν εἰς τò εἰ̃ναι βεβαίαν τὴν ἐπαγγελίαν παντὶ τω̨̃ σπέρματι οὐ τω̨̃ ἐκ του̃ νόμου μόνον ἀλλὰ καὶ τω̨̃ ἐκ πίστεως ’Αβραάμ ὅς ἐστιν πατὴρ πάντων ἡμω̃ν

¹⁷καθὼς γέγραπται ὅτι πατέρα πολλω̃ν ἐθνω̃ν τέθεικά σε κατέναντι οὑ̃ ἐπίστευσεν θεου̃ του̃ ζω̨οποιου̃ντος τοὺς νεκροὺς καὶ καλου̃ντος τὰ μὴ ὄντα ὡς ὄντα

¹⁸ὃς παρ' ἐλπίδα ἐπ' ἐλπίδι ἐπίστευσεν εἰς τò γενέσθαι αὐτòν πατέρα πολλω̃ν ἐθνω̃ν κατὰ τò εἰρημένον οὕτως ἔσται τò σπέρμα σου

¹⁹καὶ μὴ ἀσθενήσας τη̨̃ πίστει κατενόησεν τò ἑαυτου̃ σω̃μα ἤδη νενεκρωμένον ἑκατονταετής που ὑπάρχων καὶ τὴν νέκρωσιν τη̃ς μήτρας Σάρρας

²⁰εἰς δὲ τὴν ἐπαγγελίαν του̃ θεου̃ οὐ διεκρίθη τη̨̃ ἀπιστία̨ ἀλλ' ἐνεδυναμώθη τη̨̃ πίστει δοὺς δόξαν τω̨̃ θεω̨̃

²¹καὶ πληροφορηθεὶς ὅτι ὃ ἐπήγγελται δυνατός ἐστιν καὶ ποιη̃σαι

²²διò καὶ ἐλογίσθη αὐτω̨̃ εἰς δικαιοσύνην

²³οὐκ ἐγράφη δὲ δι' αὐτòν μόνον ὅτι ἐλογίσθη αὐτω̨̃

²⁴ἀλλὰ καὶ δι' ἡμα̃ς οἱ̃ς μέλλει λογίζεσθαι τοι̃ς πιστεύουσιν ἐπὶ τòν ἐγείραντα ’Ιησου̃ν τòν κύριον ἡμω̃ν ἐκ νεκρω̃ν

²⁵ὃς παρεδόθη διὰ τὰ παραπτώματα ἡμω̃ν καὶ ἠγέρθη διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμω̃ν

Κεφάλαιον Ε' (5)

¹δικαιωθέντες οὐ̃ν ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχομεν πρòς τòν θεòν διὰ του̃ κυρίου ἡμω̃ν ’Ιησου̃ Χριστου̃

²δι' οὑ̃ καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐσχήκαμεν τη̨̃ πίστει εἰς τὴν χάριν ταύτην ἐν ἡ̨̃ ἑστήκαμεν καὶ καυχώμεθα ἐπ' ἐλπίδι τη̃ς δόξης του̃ θεου̃

³οὐ μόνον δέ ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ται̃ς θλίψεσιν εἰδότες ὅτι ἡ θλι̃ψις ὑπομονὴν κατεργάζεται

⁴ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα

⁵ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει ὅτι ἡ ἀγάπη του̃ θεου̃ ἐκκέχυται ἐν ται̃ς καρδίαις ἡμω̃ν διὰ πνεύματος ἁγίου του̃ δοθέντος ἡμι̃ν

⁶ἔτι γὰρ Χριστòς ὄντων ἡμω̃ν ἀσθενω̃ν ἔτι κατὰ καιρòν ὑπὲρ ἀσεβω̃ν ἀπέθανεν

⁷μόλις γὰρ ὑπὲρ δικαίου τις ἀποθανει̃ται ὑπὲρ γὰρ του̃ ἀγαθου̃ τάχα τις καὶ τολμα̨̃ ἀποθανει̃ν

⁸συνίστησιν δὲ τὴν ἑαυτου̃ ἀγάπην εἰς ἡμα̃ς ὁ θεòς ὅτι ἔτι ἁμαρτωλω̃ν ὄντων ἡμω̃ν Χριστòς ὑπὲρ ἡμω̃ν ἀπέθανεν

⁹πολλω̨̃ οὐ̃ν μα̃λλον δικαιωθέντες νυ̃ν ἐν τω̨̃ αἵματι αὐτου̃ σωθησόμεθα δι' αὐτου̃ ἀπò τη̃ς ὀργη̃ς

¹⁰εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τω̨̃ θεω̨̃ διὰ του̃ θανάτου του̃ υἱου̃ αὐτου̃ πολλω̨̃ μα̃λλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τη̨̃ ζωη̨̃ αὐτου̃

¹¹οὐ μόνον δέ ἀλλὰ καὶ καυχώμενοι ἐν τω̨̃ θεω̨̃ διὰ του̃ κυρίου ἡμω̃ν ’Ιησου̃ Χριστου̃ δι' οὑ̃ νυ̃ν τὴν καταλλαγὴν ἐλάβομεν

¹²διὰ του̃το ὥσπερ δι' ἑνòς ἀνθρώπου ἡ ἁμαρτία εἰς τòν κόσμον εἰση̃λθεν καὶ διὰ τη̃ς ἁμαρτίας ὁ θάνατος καὶ οὕτως εἰς πάντας ἀνθρώπους ὁ θάνατος διη̃λθεν ἐφ' ὡ̨̃ πάντες ἥμαρτον

¹³ἄχρι γὰρ νόμου ἁμαρτία ἠ̃ν ἐν κόσμω̨ ἁμαρτία δὲ οὐκ ἐλλογει̃ται μὴ ὄντος νόμου

¹⁴ἀλλὰ ἐβασίλευσεν ὁ θάνατος ἀπò ’Αδὰμ μέχρι Μωϋσέως καὶ ἐπὶ τοὺς μὴ ἁμαρτήσαντας ἐπὶ τω̨̃ ὁμοιώματι τη̃ς παραβάσεως ’Αδάμ ὅς ἐστιν τύπος του̃ μέλλοντος

¹⁵ἀλλ' οὐχ ὡς τò παράπτωμα οὕτως καὶ τò χάρισμα εἰ γὰρ τω̨̃ του̃ ἑνòς παραπτώματι οἱ πολλοὶ ἀπέθανον πολλω̨̃ μα̃λλον ἡ χάρις του̃ θεου̃ καὶ ἡ δωρεὰ ἐν χάριτι τη̨̃ του̃ ἑνòς ἀνθρώπου ’Ιησου̃ Χριστου̃ εἰς τοὺς πολλοὺς ἐπερίσσευσεν

¹⁶καὶ οὐχ ὡς δι' ἑνòς ἁμαρτήσαντος τò δώρημα τò μὲν γὰρ κρίμα ἐξ ἑνòς εἰς κατάκριμα τò δὲ χάρισμα ἐκ πολλω̃ν παραπτωμάτων εἰς δικαίωμα

¹⁷εἰ γὰρ τω̨̃ του̃ ἑνòς παραπτώματι ὁ θάνατος ἐβασίλευσεν διὰ του̃ ἑνός πολλω̨̃ μα̃λλον οἱ τὴν περισσείαν τη̃ς χάριτος καὶ τη̃ς δωρεα̃ς τη̃ς δικαιοσύνης λαμβάνοντες ἐν ζωη̨̃ βασιλεύσουσιν διὰ του̃ ἑνòς ’Ιησου̃ Χριστου̃

¹⁸ἄρα οὐ̃ν ὡς δι' ἑνòς παραπτώματος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς κατάκριμα οὕτως καὶ δι' ἑνòς δικαιώματος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς δικαίωσιν ζωη̃ς

¹⁹ὥσπερ γὰρ διὰ τη̃ς παρακοη̃ς του̃ ἑνòς ἀνθρώπου ἁμαρτωλοὶ κατεστάθησαν οἱ πολλοί οὕτως καὶ διὰ τη̃ς ὑπακοη̃ς του̃ ἑνòς δίκαιοι κατασταθήσονται οἱ πολλοί

²⁰νόμος δὲ παρειση̃λθεν ἵνα πλεονάση̨ τò παράπτωμα οὑ̃ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις

²¹ἵνα ὥσπερ ἐβασίλευσεν ἡ ἁμαρτία ἐν τω̨̃ θανάτω̨ οὕτως καὶ ἡ χάρις βασιλεύση̨ διὰ δικαιοσύνης εἰς ζωὴν αἰώνιον διὰ ’Ιησου̃ Χριστου̃ του̃ κυρίου ἡμω̃ν

Κεφάλαιον ΣΤ' (6)

¹τί οὐ̃ν ἐρου̃μεν ἐπιμένωμεν τη̨̃ ἁμαρτία̨ ἵνα ἡ χάρις πλεονάση̨

²μὴ γένοιτο οἵτινες ἀπεθάνομεν τη̨̃ ἁμαρτία̨ πω̃ς ἔτι ζήσομεν ἐν αὐτη̨̃

³ἢ ἀγνοει̃τε ὅτι ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστòν ’Ιησου̃ν εἰς τòν θάνατον αὐτου̃ ἐβαπτίσθημεν

⁴συνετάφημεν οὐ̃ν αὐτω̨̃ διὰ του̃ βαπτίσματος εἰς τòν θάνατον ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστòς ἐκ νεκρω̃ν διὰ τη̃ς δόξης του̃ πατρός οὕτως καὶ ἡμει̃ς ἐν καινότητι ζωη̃ς περιπατήσωμεν

⁵εἰ γὰρ σύμφυτοι γεγόναμεν τω̨̃ ὁμοιώματι του̃ θανάτου αὐτου̃ ἀλλὰ καὶ τη̃ς ἀναστάσεως ἐσόμεθα

⁶του̃το γινώσκοντες ὅτι ὁ παλαιòς ἡμω̃ν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη ἵνα καταργηθη̨̃ τò σω̃μα τη̃ς ἁμαρτίας του̃ μηκέτι δουλεύειν ἡμα̃ς τη̨̃ ἁμαρτία̨

⁷ὁ γὰρ ἀποθανὼν δεδικαίωται ἀπò τη̃ς ἁμαρτίας

⁸εἰ δὲ ἀπεθάνομεν σὺν Χριστω̨̃ πιστεύομεν ὅτι καὶ συζήσομεν αὐτω̨̃

⁹εἰδότες ὅτι Χριστòς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρω̃ν οὐκέτι ἀποθνή̨σκει θάνατος αὐτου̃ οὐκέτι κυριεύει

¹⁰ὃ γὰρ ἀπέθανεν τη̨̃ ἁμαρτία̨ ἀπέθανεν ἐφάπαξ ὃ δὲ ζη̨̃ ζη̨̃ τω̨̃ θεω̨̃

¹¹οὕτως καὶ ὑμει̃ς λογίζεσθε ἑαυτοὺς εἰ̃ναι νεκροὺς μὲν τη̨̃ ἁμαρτία̨ ζω̃ντας δὲ τω̨̃ θεω̨̃ ἐν Χριστω̨̃ ’Ιησου̃

¹²μὴ οὐ̃ν βασιλευέτω ἡ ἁμαρτία ἐν τω̨̃ θνητω̨̃ ὑμω̃ν σώματι εἰς τò ὑπακούειν ται̃ς ἐπιθυμίαις αὐτου̃

¹³μηδὲ παριστάνετε τὰ μέλη ὑμω̃ν ὅπλα ἀδικίας τη̨̃ ἁμαρτία̨ ἀλλὰ παραστήσατε ἑαυτοὺς τω̨̃ θεω̨̃ ὡσεὶ ἐκ νεκρω̃ν ζω̃ντας καὶ τὰ μέλη ὑμω̃ν ὅπλα δικαιοσύνης τω̨̃ θεω̨̃

¹⁴ἁμαρτία γὰρ ὑμω̃ν οὐ κυριεύσει οὐ γάρ ἐστε ὑπò νόμον ἀλλὰ ὑπò χάριν

¹⁵τί οὐ̃ν ἁμαρτήσωμεν ὅτι οὐκ ἐσμὲν ὑπò νόμον ἀλλὰ ὑπò χάριν μὴ γένοιτο

¹⁶οὐκ οἴδατε ὅτι ὡ̨̃ παριστάνετε ἑαυτοὺς δούλους εἰς ὑπακοήν δου̃λοί ἐστε ὡ̨̃ ὑπακούετε ἤτοι ἁμαρτίας εἰς θάνατον ἢ ὑπακοη̃ς εἰς δικαιοσύνην

¹⁷χάρις δὲ τω̨̃ θεω̨̃ ὅτι ἠ̃τε δου̃λοι τη̃ς ἁμαρτίας ὑπηκούσατε δὲ ἐκ καρδίας εἰς ὃν παρεδόθητε τύπον διδαχη̃ς

¹⁸ἐλευθερωθέντες δὲ ἀπò τη̃ς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τη̨̃ δικαιοσύνη̨

¹⁹ἀνθρώπινον λέγω διὰ τὴν ἀσθένειαν τη̃ς σαρκòς ὑμω̃ν ὥσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμω̃ν δου̃λα τη̨̃ ἀκαθαρσία̨ καὶ τη̨̃ ἀνομία̨ εἰς τὴν ἀνομίαν οὕτως νυ̃ν παραστήσατε τὰ μέλη ὑμω̃ν δου̃λα τη̨̃ δικαιοσύνη̨ εἰς ἁγιασμόν

²⁰ὅτε γὰρ δου̃λοι ἠ̃τε τη̃ς ἁμαρτίας ἐλεύθεροι ἠ̃τε τη̨̃ δικαιοσύνη̨

²¹τίνα οὐ̃ν καρπòν εἴχετε τότε ἐφ' οἱ̃ς νυ̃ν ἐπαισχύνεσθε τò γὰρ τέλος ἐκείνων θάνατος

²²νυνὶ δέ ἐλευθερωθέντες ἀπò τη̃ς ἁμαρτίας δουλωθέντες δὲ τω̨̃ θεω̨̃ ἔχετε τòν καρπòν ὑμω̃ν εἰς ἁγιασμόν τò δὲ τέλος ζωὴν αἰώνιον

²³τὰ γὰρ ὀψώνια τη̃ς ἁμαρτίας θάνατος τò δὲ χάρισμα του̃ θεου̃ ζωὴ αἰώνιος ἐν Χριστω̨̃ ’Ιησου̃ τω̨̃ κυρίω̨ ἡμω̃ν

Κεφάλαιον Ζ' (7)

¹ἢ ἀγνοει̃τε ἀδελφοί γινώσκουσιν γὰρ νόμον λαλω̃ ὅτι ὁ νόμος κυριεύει του̃ ἀνθρώπου ἐφ' ὅσον χρόνον ζη̨̃

²ἡ γὰρ ὕπανδρος γυνὴ τω̨̃ ζω̃ντι ἀνδρὶ δέδεται νόμω̨ ἐὰν δὲ ἀποθάνη̨ ὁ ἀνήρ κατήργηται ἀπò του̃ νόμου του̃ ἀνδρός

³ἄρα οὐ̃ν ζω̃ντος του̃ ἀνδρòς μοιχαλὶς χρηματίσει ἐὰν γένηται ἀνδρὶ ἑτέρω̨ ἐὰν δὲ ἀποθάνη̨ ὁ ἀνήρ ἐλευθέρα ἐστὶν ἀπò του̃ νόμου του̃ μὴ εἰ̃ναι αὐτὴν μοιχαλίδα γενομένην ἀνδρὶ ἑτέρω̨

⁴ὥστε ἀδελφοί μου καὶ ὑμει̃ς ἐθανατώθητε τω̨̃ νόμω̨ διὰ του̃ σώματος του̃ Χριστου̃ εἰς τò γενέσθαι ὑμα̃ς ἑτέρω̨ τω̨̃ ἐκ νεκρω̃ν ἐγερθέντι ἵνα καρποφορήσωμεν τω̨̃ θεω̨̃

⁵ὅτε γὰρ ἠ̃μεν ἐν τη̨̃ σαρκί τὰ παθήματα τω̃ν ἁμαρτιω̃ν τὰ διὰ του̃ νόμου ἐνηργει̃το ἐν τοι̃ς μέλεσιν ἡμω̃ν εἰς τò καρποφορη̃σαι τω̨̃ θανάτω̨

⁶νυνὶ δὲ κατηργήθημεν ἀπò του̃ νόμου ἀποθανόντες ἐν ὡ̨̃ κατειχόμεθα ὥστε δουλεύειν ἡμα̃ς ἐν καινότητι πνεύματος καὶ οὐ παλαιότητι γράμματος

⁷τί οὐ̃ν ἐρου̃μεν ὁ νόμος ἁμαρτία μὴ γένοιτο ἀλλὰ τὴν ἁμαρτίαν οὐκ ἔγνων εἰ μὴ διὰ νόμου τήν τε γὰρ ἐπιθυμίαν οὐκ ἤ̨δειν εἰ μὴ ὁ νόμος ἔλεγεν οὐκ ἐπιθυμήσεις

⁸ἀφορμὴν δὲ λαβου̃σα ἡ ἁμαρτία διὰ τη̃ς ἐντολη̃ς κατειργάσατο ἐν ἐμοὶ πα̃σαν ἐπιθυμίαν χωρὶς γὰρ νόμου ἁμαρτία νεκρά

⁹ἐγὼ δὲ ἔζων χωρὶς νόμου ποτέ ἐλθούσης δὲ τη̃ς ἐντολη̃ς ἡ ἁμαρτία ἀνέζησεν

¹⁰ἐγὼ δὲ ἀπέθανον καὶ εὑρέθη μοι ἡ ἐντολὴ ἡ εἰς ζωὴν αὕτη εἰς θάνατον

¹¹ἡ γὰρ ἁμαρτία ἀφορμὴν λαβου̃σα διὰ τη̃ς ἐντολη̃ς ἐξηπάτησέν με καὶ δι' αὐτη̃ς ἀπέκτεινεν

¹²ὥστε ὁ μὲν νόμος ἅγιος καὶ ἡ ἐντολὴ ἁγία καὶ δικαία καὶ ἀγαθή

¹³τò οὐ̃ν ἀγαθòν ἐμοὶ ἐγένετο θάνατος μὴ γένοιτο ἀλλὰ ἡ ἁμαρτία ἵνα φανη̨̃ ἁμαρτία διὰ του̃ ἀγαθου̃ μοι κατεργαζομένη θάνατον ἵνα γένηται καθ' ὑπερβολὴν ἁμαρτωλòς ἡ ἁμαρτία διὰ τη̃ς ἐντολη̃ς

¹⁴οἴδαμεν γὰρ ὅτι ὁ νόμος πνευματικός ἐστιν ἐγὼ δὲ σάρκινός εἰμι πεπραμένος ὑπò τὴν ἁμαρτίαν

¹⁵ὃ γὰρ κατεργάζομαι οὐ γινώσκω οὐ γὰρ ὃ θέλω του̃το πράσσω ἀλλ' ὃ μισω̃ του̃το ποιω̃

¹⁶εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω του̃το ποιω̃ σύμφημι τω̨̃ νόμω̨ ὅτι καλός

¹⁷νυνὶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτò ἀλλὰ ἡ οἰκου̃σα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία

¹⁸οἰ̃δα γὰρ ὅτι οὐκ οἰκει̃ ἐν ἐμοί του̃τ' ἔστιν ἐν τη̨̃ σαρκί μου ἀγαθόν τò γὰρ θέλειν παράκειταί μοι τò δὲ κατεργάζεσθαι τò καλòν οὔ

¹⁹οὐ γὰρ ὃ θέλω ποιω̃ ἀγαθόν ἀλλὰ ὃ οὐ θέλω κακòν του̃το πράσσω

²⁰εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω ἐγὼ του̃το ποιω̃ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτò ἀλλὰ ἡ οἰκου̃σα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία

²¹εὑρίσκω ἄρα τòν νόμον τω̨̃ θέλοντι ἐμοὶ ποιει̃ν τò καλòν ὅτι ἐμοὶ τò κακòν παράκειται

²²συνήδομαι γὰρ τω̨̃ νόμω̨ του̃ θεου̃ κατὰ τòν ἔσω ἄνθρωπον

²³βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοι̃ς μέλεσίν μου ἀντιστρατευόμενον τω̨̃ νόμω̨ του̃ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με ἐν τω̨̃ νόμω̨ τη̃ς ἁμαρτίας τω̨̃ ὄντι ἐν τοι̃ς μέλεσίν μου

²⁴ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος τίς με ῥύσεται ἐκ του̃ σώματος του̃ θανάτου τούτου

²⁵χάρις δὲ τω̨̃ θεω̨̃ διὰ ’Ιησου̃ Χριστου̃ του̃ κυρίου ἡμω̃ν ἄρα οὐ̃ν αὐτòς ἐγὼ τω̨̃ μὲν νοΐ δουλεύω νόμω̨ θεου̃ τη̨̃ δὲ σαρκὶ νόμω̨ ἁμαρτίας

Κεφάλαιον Η' (8)

¹οὐδὲν ἄρα νυ̃ν κατάκριμα τοι̃ς ἐν Χριστω̨̃ ’Ιησου̃

²ὁ γὰρ νόμος του̃ πνεύματος τη̃ς ζωη̃ς ἐν Χριστω̨̃ ’Ιησου̃ ἠλευθέρωσέν σε ἀπò του̃ νόμου τη̃ς ἁμαρτίας καὶ του̃ θανάτου

³τò γὰρ ἀδύνατον του̃ νόμου ἐν ὡ̨̃ ἠσθένει διὰ τη̃ς σαρκός ὁ θεòς τòν ἑαυτου̃ υἱòν πέμψας ἐν ὁμοιώματι σαρκòς ἁμαρτίας καὶ περὶ ἁμαρτίας κατέκρινεν τὴν ἁμαρτίαν ἐν τη̨̃ σαρκί

⁴ἵνα τò δικαίωμα του̃ νόμου πληρωθη̨̃ ἐν ἡμι̃ν τοι̃ς μὴ κατὰ σάρκα περιπατου̃σιν ἀλλὰ κατὰ πνευ̃μα

⁵οἱ γὰρ κατὰ σάρκα ὄντες τὰ τη̃ς σαρκòς φρονου̃σιν οἱ δὲ κατὰ πνευ̃μα τὰ του̃ πνεύματος

⁶τò γὰρ φρόνημα τη̃ς σαρκòς θάνατος τò δὲ φρόνημα του̃ πνεύματος ζωὴ καὶ εἰρήνη

⁷διότι τò φρόνημα τη̃ς σαρκòς ἔχθρα εἰς θεόν τω̨̃ γὰρ νόμω̨ του̃ θεου̃ οὐχ ὑποτάσσεται οὐδὲ γὰρ δύναται

⁸οἱ δὲ ἐν σαρκὶ ὄντες θεω̨̃ ἀρέσαι οὐ δύνανται

⁹ὑμει̃ς δὲ οὐκ ἐστὲ ἐν σαρκὶ ἀλλὰ ἐν πνεύματι εἴπερ πνευ̃μα θεου̃ οἰκει̃ ἐν ὑμι̃ν εἰ δέ τις πνευ̃μα Χριστου̃ οὐκ ἔχει οὑ̃τος οὐκ ἔστιν αὐτου̃

¹⁰εἰ δὲ Χριστòς ἐν ὑμι̃ν τò μὲν σω̃μα νεκρòν διὰ ἁμαρτίαν τò δὲ πνευ̃μα ζωὴ διὰ δικαιοσύνην

¹¹εἰ δὲ τò πνευ̃μα του̃ ἐγείραντος τòν ’Ιησου̃ν ἐκ νεκρω̃ν οἰκει̃ ἐν ὑμι̃ν ὁ ἐγείρας Χριστòν ἐκ νεκρω̃ν ζω̨οποιήσει καὶ τὰ θνητὰ σώματα ὑμω̃ν διὰ του̃ ἐνοικου̃ντος αὐτου̃ πνεύματος ἐν ὑμι̃ν

¹²ἄρα οὐ̃ν ἀδελφοί ὀφειλέται ἐσμέν οὐ τη̨̃ σαρκὶ του̃ κατὰ σάρκα ζη̃ν

¹³εἰ γὰρ κατὰ σάρκα ζη̃τε μέλλετε ἀποθνή̨σκειν εἰ δὲ πνεύματι τὰς πράξεις του̃ σώματος θανατου̃τε ζήσεσθε

¹⁴ὅσοι γὰρ πνεύματι θεου̃ ἄγονται οὑ̃τοι υἱοὶ θεου̃ εἰσιν

¹⁵οὐ γὰρ ἐλάβετε πνευ̃μα δουλείας πάλιν εἰς φόβον ἀλλὰ ἐλάβετε πνευ̃μα υἱοθεσίας ἐν ὡ̨̃ κράζομεν αββα ὁ πατήρ

¹⁶αὐτò τò πνευ̃μα συμμαρτυρει̃ τω̨̃ πνεύματι ἡμω̃ν ὅτι ἐσμὲν τέκνα θεου̃

¹⁷εἰ δὲ τέκνα καὶ κληρονόμοι κληρονόμοι μὲν θεου̃ συγκληρονόμοι δὲ Χριστου̃ εἴπερ συμπάσχομεν ἵνα καὶ συνδοξασθω̃μεν

¹⁸λογίζομαι γὰρ ὅτι οὐκ ἄξια τὰ παθήματα του̃ νυ̃ν καιρου̃ πρòς τὴν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθη̃ναι εἰς ἡμα̃ς

¹⁹ἡ γὰρ ἀποκαραδοκία τη̃ς κτίσεως τὴν ἀποκάλυψιν τω̃ν υἱω̃ν του̃ θεου̃ ἀπεκδέχεται

²⁰τη̨̃ γὰρ ματαιότητι ἡ κτίσις ὑπετάγη οὐχ ἑκου̃σα ἀλλὰ διὰ τòν ὑποτάξαντα ἐφ' ἑλπίδι

²¹ὅτι καὶ αὐτὴ ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἀπò τη̃ς δουλείας τη̃ς φθορα̃ς εἰς τὴν ἐλευθερίαν τη̃ς δόξης τω̃ν τέκνων του̃ θεου̃

²²οἴδαμεν γὰρ ὅτι πα̃σα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι του̃ νυ̃ν

²³οὐ μόνον δέ ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ τὴν ἀπαρχὴν του̃ πνεύματος ἔχοντες ἡμει̃ς καὶ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοι̃ς στενάζομεν υἱοθεσίαν ἀπεκδεχόμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν του̃ σώματος ἡμω̃ν

²⁴τη̨̃ γὰρ ἐλπίδι ἐσώθημεν ἐλπὶς δὲ βλεπομένη οὐκ ἔστιν ἐλπίς ὃ γὰρ βλέπει τίς ἐλπίζει

²⁵εἰ δὲ ὃ οὐ βλέπομεν ἐλπίζομεν δι' ὑπομονη̃ς ἀπεκδεχόμεθα

²⁶ὡσαύτως δὲ καὶ τò πνευ̃μα συναντιλαμβάνεται τη̨̃ ἀσθενεία̨ ἡμω̃ν τò γὰρ τί προσευξώμεθα καθò δει̃ οὐκ οἴδαμεν ἀλλὰ αὐτò τò πνευ̃μα ὑπερεντυγχάνει στεναγμοι̃ς ἀλαλήτοις

²⁷ὁ δὲ ἐραυνω̃ν τὰς καρδίας οἰ̃δεν τί τò φρόνημα του̃ πνεύματος ὅτι κατὰ θεòν ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἁγίων

²⁸οἴδαμεν δὲ ὅτι τοι̃ς ἀγαπω̃σιν τòν θεòν πάντα συνεργει̃ εἰς ἀγαθόν τοι̃ς κατὰ πρόθεσιν κλητοι̃ς οὐ̃σιν

²⁹ὅτι οὓς προέγνω καὶ προώρισεν συμμόρφους τη̃ς εἰκόνος του̃ υἱου̃ αὐτου̃ εἰς τò εἰ̃ναι αὐτòν πρωτότοκον ἐν πολλοι̃ς ἀδελφοι̃ς

³⁰οὓς δὲ προώρισεν τούτους καὶ ἐκάλεσεν καὶ οὓς ἐκάλεσεν τούτους καὶ ἐδικαίωσεν οὓς δὲ ἐδικαίωσεν τούτους καὶ ἐδόξασεν

³¹τί οὐ̃ν ἐρου̃μεν πρòς ταυ̃τα εἰ ὁ θεòς ὑπὲρ ἡμω̃ν τίς καθ' ἡμω̃ν

³²ὅς γε του̃ ἰδίου υἱου̃ οὐκ ἐφείσατο ἀλλὰ ὑπὲρ ἡμω̃ν πάντων παρέδωκεν αὐτόν πω̃ς οὐχὶ καὶ σὺν αὐτω̨̃ τὰ πάντα ἡμι̃ν χαρίσεται

³³τίς ἐγκαλέσει κατὰ ἐκλεκτω̃ν θεου̃ θεòς ὁ δικαιω̃ν

³⁴τίς ὁ κατακρινω̃ν Χριστòς ’Ιησου̃ς ὁ ἀποθανών μα̃λλον δὲ ἐγερθείς ὃς καί ἐστιν ἐν δεξια̨̃ του̃ θεου̃ ὃς καὶ ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἡμω̃ν

³⁵τίς ἡμα̃ς χωρίσει ἀπò τη̃ς ἀγάπης του̃ Χριστου̃ θλι̃ψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμòς ἢ λιμòς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα

³⁶καθὼς γέγραπται ὅτι ἕνεκεν σου̃ θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγη̃ς

³⁷ἀλλ' ἐν τούτοις πα̃σιν ὑπερνικω̃μεν διὰ του̃ ἀγαπήσαντος ἡμα̃ς

³⁸πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε ἐνεστω̃τα οὔτε μέλλοντα οὔτε δυνάμεις

³⁹οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμα̃ς χωρίσαι ἀπò τη̃ς ἀγάπης του̃ θεου̃ τη̃ς ἐν Χριστω̨̃ ’Ιησου̃ τω̨̃ κυρίω̨ ἡμω̃ν

Κεφάλαιον Θ' (9)

¹ἀλήθειαν λέγω ἐν Χριστω̨̃ οὐ ψεύδομαι συμμαρτυρούσης μοι τη̃ς συνειδήσεώς μου ἐν πνεύματι ἁγίω̨

²ὅτι λύπη μοί ἐστιν μεγάλη καὶ ἀδιάλειπτος ὀδύνη τη̨̃ καρδία̨ μου

³ηὐχόμην γὰρ ἀνάθεμα εἰ̃ναι αὐτòς ἐγὼ ἀπò του̃ Χριστου̃ ὑπὲρ τω̃ν ἀδελφω̃ν μου τω̃ν συγγενω̃ν μου κατὰ σάρκα

⁴οἵτινές εἰσιν ’Ισραηλι̃ται ὡ̃ν ἡ υἱοθεσία καὶ ἡ δόξα καὶ αἱ διαθη̃και καὶ ἡ νομοθεσία καὶ ἡ λατρεία καὶ αἱ ἐπαγγελίαι

⁵ὡ̃ν οἱ πατέρες καὶ ἐξ ὡ̃ν ὁ Χριστòς τò κατὰ σάρκα ὁ ὢν ἐπὶ πάντων θεòς εὐλογητòς εἰς τοὺς αἰω̃νας ἀμήν

⁶οὐχ οἱ̃ον δὲ ὅτι ἐκπέπτωκεν ὁ λόγος του̃ θεου̃ οὐ γὰρ πάντες οἱ ἐξ ’Ισραήλ οὑ̃τοι ’Ισραήλ

⁷οὐδ' ὅτι εἰσὶν σπέρμα ’Αβραάμ πάντες τέκνα ἀλλ' ἐν ’Ισαὰκ κληθήσεταί σοι σπέρμα

⁸του̃τ' ἔστιν οὐ τὰ τέκνα τη̃ς σαρκòς ταυ̃τα τέκνα του̃ θεου̃ ἀλλὰ τὰ τέκνα τη̃ς ἐπαγγελίας λογίζεται εἰς σπέρμα

⁹ἐπαγγελίας γὰρ ὁ λόγος οὑ̃τος κατὰ τòν καιρòν του̃τον ἐλεύσομαι καὶ ἔσται τη̨̃ Σάρρα̨ υἱός

¹⁰οὐ μόνον δέ ἀλλὰ καὶ ‘Ρεβέκκα ἐξ ἑνòς κοίτην ἔχουσα ’Ισαὰκ του̃ πατρòς ἡμω̃ν

¹¹μήπω γὰρ γεννηθέντων μηδὲ πραξάντων τι ἀγαθòν ἢ φαυ̃λον ἵνα ἡ κατ' ἐκλογὴν πρόθεσις του̃ θεου̃ μένη̨

¹²οὐκ ἐξ ἔργων ἀλλ' ἐκ του̃ καλου̃ντος ἐρρέθη αὐτη̨̃ ὅτι ὁ μείζων δουλεύσει τω̨̃ ἐλάσσονι

¹³καθὼς γέγραπται τòν ’Ιακὼβ ἠγάπησα τòν δὲ ’Ησαυ̃ ἐμίσησα

¹⁴τί οὐ̃ν ἐρου̃μεν μὴ ἀδικία παρὰ τω̨̃ θεω̨̃ μὴ γένοιτο

¹⁵τω̨̃ Μωϋσει̃ γὰρ λέγει ἐλεήσω ὃν ἂν ἐλεω̃ καὶ οἰκτιρήσω ὃν ἂν οἰκτίρω

¹⁶ἄρα οὐ̃ν οὐ του̃ θέλοντος οὐδὲ του̃ τρέχοντος ἀλλὰ του̃ ἐλεω̃ντος θεου̃

¹⁷λέγει γὰρ ἡ γραφὴ τω̨̃ Φαραὼ ὅτι εἰς αὐτò του̃το ἐξήγειρά σε ὅπως ἐνδείξωμαι ἐν σοὶ τὴν δύναμίν μου καὶ ὅπως διαγγελη̨̃ τò ὄνομά μου ἐν πάση̨ τη̨̃ γη̨̃

¹⁸ἄρα οὐ̃ν ὃν θέλει ἐλεει̃ ὃν δὲ θέλει σκληρύνει

¹⁹ἐρει̃ς μοι οὐ̃ν τί οὐ̃ν ἔτι μέμφεται τω̨̃ γὰρ βουλήματι αὐτου̃ τίς ἀνθέστηκεν

²⁰ὠ̃ ἄνθρωπε μενου̃νγε σὺ τίς εἰ̃ ὁ ἀνταποκρινόμενος τω̨̃ θεω̨̃ μὴ ἐρει̃ τò πλάσμα τω̨̃ πλάσαντι τί με ἐποίησας οὕτως

²¹ἢ οὐκ ἔχει ἐξουσίαν ὁ κεραμεὺς του̃ πηλου̃ ἐκ του̃ αὐτου̃ φυράματος ποιη̃σαι ὃ μὲν εἰς τιμὴν σκευ̃ος ὃ δὲ εἰς ἀτιμίαν

²²εἰ δὲ θέλων ὁ θεòς ἐνδείξασθαι τὴν ὀργὴν καὶ γνωρίσαι τò δυνατòν αὐτου̃ ἤνεγκεν ἐν πολλη̨̃ μακροθυμία̨ σκεύη ὀργη̃ς κατηρτισμένα εἰς ἀπώλειαν

²³καὶ ἵνα γνωρίση̨ τòν πλου̃τον τη̃ς δόξης αὐτου̃ ἐπὶ σκεύη ἐλέους ἃ προητοίμασεν εἰς δόξαν

²⁴οὓς καὶ ἐκάλεσεν ἡμα̃ς οὐ μόνον ἐξ ’Ιουδαίων ἀλλὰ καὶ ἐξ ἐθνω̃ν

²⁵ὡς καὶ ἐν τω̨̃ ‘Ωσηὲ λέγει καλέσω τòν οὐ λαόν μου λαόν μου καὶ τὴν οὐκ ἠγαπημένην ἠγαπημένην

²⁶καὶ ἔσται ἐν τω̨̃ τόπω̨ οὑ̃ ἐρρέθη αὐτοι̃ς οὐ λαός μου ὑμει̃ς ἐκει̃ κληθήσονται υἱοὶ θεου̃ ζω̃ντος

²⁷’Ησαΐας δὲ κράζει ὑπὲρ του̃ ’Ισραήλ ἐὰν ἠ̨̃ ὁ ἀριθμòς τω̃ν υἱω̃ν ’Ισραὴλ ὡς ἡ ἄμμος τη̃ς θαλάσσης τò ὑπόλειμμα σωθήσεται

²⁸λόγον γὰρ συντελω̃ν καὶ συντέμνων ποιήσει κύριος ἐπὶ τη̃ς γη̃ς

²⁹καὶ καθὼς προείρηκεν ’Ησαΐας εἰ μὴ κύριος Σαβαὼθ ἐγκατέλιπεν ἡμι̃ν σπέρμα ὡς Σόδομα ἂν ἐγενήθημεν καὶ ὡς Γόμορρα ἂν ὡμοιώθημεν

³⁰τί οὐ̃ν ἐρου̃μεν ὅτι ἔθνη τὰ μὴ διώκοντα δικαιοσύνην κατέλαβεν δικαιοσύνην δικαιοσύνην δὲ τὴν ἐκ πίστεως

³¹’Ισραὴλ δὲ διώκων νόμον δικαιοσύνης εἰς νόμον οὐκ ἔφθασεν

³²διὰ τί ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως ἀλλ' ὡς ἐξ ἔργων προσέκοψαν τω̨̃ λίθω̨ του̃ προσκόμματος

³³καθὼς γέγραπται ἰδοὺ τίθημι ἐν Σιὼν λίθον προσκόμματος καὶ πέτραν σκανδάλου καὶ ὁ πιστεύων ἐπ' αὐτω̨̃ οὐ καταισχυνθήσεται

Κεφάλαιον Ι' (10)

¹ἀδελφοί ἡ μὲν εὐδοκία τη̃ς ἐμη̃ς καρδίας καὶ ἡ δέησις πρòς τòν θεòν ὑπὲρ αὐτω̃ν εἰς σωτηρίαν

²μαρτυρω̃ γὰρ αὐτοι̃ς ὅτι ζη̃λον θεου̃ ἔχουσιν ἀλλ' οὐ κατ' ἐπίγνωσιν

³ἀγνοου̃ντες γὰρ τὴν του̃ θεου̃ δικαιοσύνην καὶ τὴν ἰδίαν δικαιοσύνην ζητου̃ντες στη̃σαι τη̨̃ δικαιοσύνη̨ του̃ θεου̃ οὐχ ὑπετάγησαν

⁴τέλος γὰρ νόμου Χριστòς εἰς δικαιοσύνην παντὶ τω̨̃ πιστεύοντι

⁵Μωϋση̃ς γὰρ γράφει τὴν δικαιοσύνην τὴν ἐκ του̃ νόμου ὅτι ὁ ποιήσας αὐτὰ ἄνθρωπος ζήσεται ἐν αὐτοι̃ς

⁶ἡ δὲ ἐκ πίστεως δικαιοσύνη οὕτως λέγει μὴ εἴπη̨ς ἐν τη̨̃ καρδία̨ σου τίς ἀναβήσεται εἰς τòν οὐρανόν του̃τ' ἔστιν Χριστòν καταγαγει̃ν

⁷ἤ τίς καταβήσεται εἰς τὴν ἄβυσσον του̃τ' ἔστιν Χριστòν ἐκ νεκρω̃ν ἀναγαγει̃ν

⁸ἀλλὰ τί λέγει ἐγγύς σου τò ῥη̃μά ἐστιν ἐν τω̨̃ στόματί σου καὶ ἐν τη̨̃ καρδία̨ σου του̃τ' ἔστιν τò ῥη̃μα τη̃ς πίστεως ὃ κηρύσσομεν

⁹ὅτι ἐὰν ὁμολογήση̨ς ἐν τω̨̃ στόματί σου κύριον ’Ιησου̃ν καὶ πιστεύση̨ς ἐν τη̨̃ καρδία̨ σου ὅτι ὁ θεòς αὐτòν ἤγειρεν ἐκ νεκρω̃ν σωθήση̨

¹⁰καρδία̨ γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην στόματι δὲ ὁμολογει̃ται εἰς σωτηρίαν

¹¹λέγει γὰρ ἡ γραφή πα̃ς ὁ πιστεύων ἐπ' αὐτω̨̃ οὐ καταισχυνθήσεται

¹²οὐ γάρ ἐστιν διαστολὴ ’Ιουδαίου τε καὶ ‘Έλληνος ὁ γὰρ αὐτòς κύριος πάντων πλουτω̃ν εἰς πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτόν

¹³πα̃ς γὰρ ὃς ἂν ἐπικαλέσηται τò ὄνομα κυρίου σωθήσεται

¹⁴πω̃ς οὐ̃ν ἐπικαλέσωνται εἰς ὃν οὐκ ἐπίστευσαν πω̃ς δὲ πιστεύσωσιν οὑ̃ οὐκ ἤκουσαν πω̃ς δὲ ἀκούσωσιν χωρὶς κηρύσσοντος

¹⁵πω̃ς δὲ κηρύξωσιν ἐὰν μὴ ἀποσταλω̃σιν καθὼς γέγραπται ὡς ὡραι̃οι οἱ πόδες τω̃ν εὐαγγελιζομένων τὰ ἀγαθά

¹⁶ἀλλ' οὐ πάντες ὑπήκουσαν τω̨̃ εὐαγγελίω̨ ’Ησαΐας γὰρ λέγει κύριε τίς ἐπίστευσεν τη̨̃ ἀκοη̨̃ ἡμω̃ν

¹⁷ἄρα ἡ πίστις ἐξ ἀκοη̃ς ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ῥήματος Χριστου̃

¹⁸ἀλλὰ λέγω μὴ οὐκ ἤκουσαν μενου̃νγε εἰς πα̃σαν τὴν γη̃ν ἐξη̃λθεν ὁ φθόγγος αὐτω̃ν καὶ εἰς τὰ πέρατα τη̃ς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτω̃ν

¹⁹ἀλλὰ λέγω μὴ ’Ισραὴλ οὐκ ἔγνω πρω̃τος Μωϋση̃ς λέγει ἐγὼ παραζηλώσω ὑμα̃ς ἐπ' οὐκ ἔθνει ἐπ' ἔθνει ἀσυνέτω̨ παροργιω̃ ὑμα̃ς

²⁰’Ησαΐας δὲ ἀποτολμα̨̃ καὶ λέγει εὑρέθην ἐν τοι̃ς ἐμὲ μὴ ζητου̃σιν ἐμφανὴς ἐγενόμην τοι̃ς ἐμὲ μὴ ἐπερωτω̃σιν

²¹πρòς δὲ τòν ’Ισραὴλ λέγει ὅλην τὴν ἡμέραν ἐξεπέτασα τὰς χει̃ράς μου πρòς λαòν ἀπειθου̃ντα καὶ ἀντιλέγοντα

Κεφάλαιον ΙΑ' (11)

¹λέγω οὐ̃ν μὴ ἀπώσατο ὁ θεòς τòν λαòν αὐτου̃ μὴ γένοιτο καὶ γὰρ ἐγὼ ’Ισραηλίτης εἰμί ἐκ σπέρματος ’Αβραάμ φυλη̃ς Βενιαμίν

²οὐκ ἀπώσατο ὁ θεòς τòν λαòν αὐτου̃ ὃν προέγνω ἢ οὐκ οἴδατε ἐν ’Ηλία̨ τί λέγει ἡ γραφή ὡς ἐντυγχάνει τω̨̃ θεω̨̃ κατὰ του̃ ’Ισραήλ

³κύριε τοὺς προφήτας σου ἀπέκτειναν τὰ θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν κἀγὼ ὑπελείφθην μόνος καὶ ζητου̃σιν τὴν ψυχήν μου

⁴ἀλλὰ τί λέγει αὐτω̨̃ ὁ χρηματισμός κατέλιπον ἐμαυτω̨̃ ἑπτακισχιλίους ἄνδρας οἵτινες οὐκ ἔκαμψαν γόνυ τη̨̃ Βάαλ

⁵οὕτως οὐ̃ν καὶ ἐν τω̨̃ νυ̃ν καιρω̨̃ λει̃μμα κατ' ἐκλογὴν χάριτος γέγονεν

⁶εἰ δὲ χάριτι οὐκέτι ἐξ ἔργων ἐπεὶ ἡ χάρις οὐκέτι γίνεται χάρις

⁷τί οὐ̃ν ὃ ἐπιζητει̃ ’Ισραήλ του̃το οὐκ ἐπέτυχεν ἡ δὲ ἐκλογὴ ἐπέτυχεν οἱ δὲ λοιποὶ ἐπωρώθησαν

⁸καθὼς γέγραπται ἔδωκεν αὐτοι̃ς ὁ θεòς πνευ̃μα κατανύξεως ὀφθαλμοὺς του̃ μὴ βλέπειν καὶ ὠ̃τα του̃ μὴ ἀκούειν ἕως τη̃ς σήμερον ἡμέρας

⁹καὶ Δαυὶδ λέγει γενηθήτω ἡ τράπεζα αὐτω̃ν εἰς παγίδα καὶ εἰς θήραν καὶ εἰς σκάνδαλον καὶ εἰς ἀνταπόδομα αὐτοι̃ς

¹⁰σκοτισθήτωσαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτω̃ν του̃ μὴ βλέπειν καὶ τòν νω̃τον αὐτω̃ν διὰ παντòς σύγκαμψον

¹¹λέγω οὐ̃ν μὴ ἔπταισαν ἵνα πέσωσιν μὴ γένοιτο ἀλλὰ τω̨̃ αὐτω̃ν παραπτώματι ἡ σωτηρία τοι̃ς ἔθνεσιν εἰς τò παραζηλω̃σαι αὐτούς

¹²εἰ δὲ τò παράπτωμα αὐτω̃ν πλου̃τος κόσμου καὶ τò ἥττημα αὐτω̃ν πλου̃τος ἐθνω̃ν πόσω̨ μα̃λλον τò πλήρωμα αὐτω̃ν

¹³ὑμι̃ν δὲ λέγω τοι̃ς ἔθνεσιν ἐφ' ὅσον μὲν οὐ̃ν εἰμι ἐγὼ ἐθνω̃ν ἀπόστολος τὴν διακονίαν μου δοξάζω

¹⁴εἴ πως παραζηλώσω μου τὴν σάρκα καὶ σώσω τινὰς ἐξ αὐτω̃ν

¹⁵εἰ γὰρ ἡ ἀποβολὴ αὐτω̃ν καταλλαγὴ κόσμου τίς ἡ πρόσλημψις εἰ μὴ ζωὴ ἐκ νεκρω̃ν

¹⁶εἰ δὲ ἡ ἀπαρχὴ ἁγία καὶ τò φύραμα καὶ εἰ ἡ ῥίζα ἁγία καὶ οἱ κλάδοι

¹⁷εἰ δέ τινες τω̃ν κλάδων ἐξεκλάσθησαν σὺ δὲ ἀγριέλαιος ὢν ἐνεκεντρίσθης ἐν αὐτοι̃ς καὶ συγκοινωνòς τη̃ς ῥίζης τη̃ς πιότητος τη̃ς ἐλαίας ἐγένου

¹⁸μὴ κατακαυχω̃ τω̃ν κλάδων εἰ δὲ κατακαυχα̃σαι οὐ σὺ τὴν ῥίζαν βαστάζεις ἀλλὰ ἡ ῥίζα σέ

¹⁹ἐρει̃ς οὐ̃ν ἐξεκλάσθησαν κλάδοι ἵνα ἐγὼ ἐγκεντρισθω̃

²⁰καλω̃ς τη̨̃ ἀπιστία̨ ἐξεκλάσθησαν σὺ δὲ τη̨̃ πίστει ἕστηκας μὴ ὑψηλὰ φρόνει ἀλλὰ φοβου̃

²¹εἰ γὰρ ὁ θεòς τω̃ν κατὰ φύσιν κλάδων οὐκ ἐφείσατο μή πως οὐδὲ σου̃ φείσεται

²²ἴδε οὐ̃ν χρηστότητα καὶ ἀποτομίαν θεου̃ ἐπὶ μὲν τοὺς πεσόντας ἀποτομία ἐπὶ δὲ σὲ χρηστότης θεου̃ ἐὰν ἐπιμένη̨ς τη̨̃ χρηστότητι ἐπεὶ καὶ σὺ ἐκκοπήση̨

²³κἀκει̃νοι δέ ἐὰν μὴ ἐπιμένωσιν τη̨̃ ἀπιστία̨ ἐγκεντρισθήσονται δυνατòς γάρ ἐστιν ὁ θεòς πάλιν ἐγκεντρίσαι αὐτούς

²⁴εἰ γὰρ σὺ ἐκ τη̃ς κατὰ φύσιν ἐξεκόπης ἀγριελαίου καὶ παρὰ φύσιν ἐνεκεντρίσθης εἰς καλλιέλαιον πόσω̨ μα̃λλον οὑ̃τοι οἱ κατὰ φύσιν ἐγκεντρισθήσονται τη̨̃ ἰδία̨ ἐλαία̨

²⁵οὐ γὰρ θέλω ὑμα̃ς ἀγνοει̃ν ἀδελφοί τò μυστήριον του̃το ἵνα μὴ ἠ̃τε παρ' ἑαυτοι̃ς φρόνιμοι ὅτι πώρωσις ἀπò μέρους τω̨̃ ’Ισραὴλ γέγονεν ἄχρις οὑ̃ τò πλήρωμα τω̃ν ἐθνω̃ν εἰσέλθη̨

²⁶καὶ οὕτως πα̃ς ’Ισραὴλ σωθήσεται καθὼς γέγραπται ἥξει ἐκ Σιὼν ὁ ῥυόμενος ἀποστρέψει ἀσεβείας ἀπò ’Ιακώβ

²⁷καὶ αὕτη αὐτοι̃ς ἡ παρ' ἐμου̃ διαθήκη ὅταν ἀφέλωμαι τὰς ἁμαρτίας αὐτω̃ν

²⁸κατὰ μὲν τò εὐαγγέλιον ἐχθροὶ δι' ὑμα̃ς κατὰ δὲ τὴν ἐκλογὴν ἀγαπητοὶ διὰ τοὺς πατέρας

²⁹ἀμεταμέλητα γὰρ τὰ χαρίσματα καὶ ἡ κλη̃σις του̃ θεου̃

³⁰ὥσπερ γὰρ ὑμει̃ς ποτε ἠπειθήσατε τω̨̃ θεω̨̃ νυ̃ν δὲ ἠλεήθητε τη̨̃ τούτων ἀπειθεία̨

³¹οὕτως καὶ οὑ̃τοι νυ̃ν ἠπείθησαν τω̨̃ ὑμετέρω̨ ἐλέει ἵνα καὶ αὐτοὶ νυ̃ν ἐλεηθω̃σιν

³²συνέκλεισεν γὰρ ὁ θεòς τοὺς πάντας εἰς ἀπείθειαν ἵνα τοὺς πάντας ἐλεήση̨

³³ὠ̃ βάθος πλούτου καὶ σοφίας καὶ γνώσεως θεου̃ ὡς ἀνεξεραύνητα τὰ κρίματα αὐτου̃ καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ αὐτου̃

³⁴τίς γὰρ ἔγνω νου̃ν κυρίου ἢ τίς σύμβουλος αὐτου̃ ἐγένετο

³⁵ἢ τίς προέδωκεν αὐτω̨̃ καὶ ἀνταποδοθήσεται αὐτω̨̃

³⁶ὅτι ἐξ αὐτου̃ καὶ δι' αὐτου̃ καὶ εἰς αὐτòν τὰ πάντα αὐτω̨̃ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰω̃νας ἀμήν

Κεφάλαιον ΙΒ' (12)

¹παρακαλω̃ οὐ̃ν ὑμα̃ς ἀδελφοί διὰ τω̃ν οἰκτιρμω̃ν του̃ θεου̃ παραστη̃σαι τὰ σώματα ὑμω̃ν θυσίαν ζω̃σαν ἁγίαν εὐάρεστον τω̨̃ θεω̨̃ τὴν λογικὴν λατρείαν ὑμω̃ν

²καὶ μὴ συσχηματίζεσθε τω̨̃ αἰω̃νι τούτω̨ ἀλλὰ μεταμορφου̃σθε τη̨̃ ἀνακαινώσει του̃ νοός εἰς τò δοκιμάζειν ὑμα̃ς τί τò θέλημα του̃ θεου̃ τò ἀγαθòν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον

³λέγω γὰρ διὰ τη̃ς χάριτος τη̃ς δοθείσης μοι παντὶ τω̨̃ ὄντι ἐν ὑμι̃ν μὴ ὑπερφρονει̃ν παρ' ὃ δει̃ φρονει̃ν ἀλλὰ φρονει̃ν εἰς τò σωφρονει̃ν ἑκάστω̨ ὡς ὁ θεòς ἐμέρισεν μέτρον πίστεως

⁴καθάπερ γὰρ ἐν ἑνὶ σώματι πολλὰ μέλη ἔχομεν τὰ δὲ μέλη πάντα οὐ τὴν αὐτὴν ἔχει πρα̃ξιν

⁵οὕτως οἱ πολλοὶ ἓν σω̃μά ἐσμεν ἐν Χριστω̨̃ τò δὲ καθ' εἱ̃ς ἀλλήλων μέλη

⁶ἔχοντες δὲ χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθει̃σαν ἡμι̃ν διάφορα εἴτε προφητείαν κατὰ τὴν ἀναλογίαν τη̃ς πίστεως

⁷εἴτε διακονίαν ἐν τη̨̃ διακονία̨ εἴτε ὁ διδάσκων ἐν τη̨̃ διδασκαλία̨

⁸εἴτε ὁ παρακαλω̃ν ἐν τη̨̃ παρακλήσει ὁ μεταδιδοὺς ἐν ἁπλότητι ὁ προϊστάμενος ἐν σπουδη̨̃ ὁ ἐλεω̃ν ἐν ἱλαρότητι

⁹ἡ ἀγάπη ἀνυπόκριτος ἀποστυγου̃ντες τò πονηρόν κολλώμενοι τω̨̃ ἀγαθω̨̃

¹⁰τη̨̃ φιλαδελφία̨ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι τη̨̃ τιμη̨̃ ἀλλήλους προηγούμενοι

¹¹τη̨̃ σπουδη̨̃ μὴ ὀκνηροί τω̨̃ πνεύματι ζέοντες τω̨̃ κυρίω̨ δουλεύοντες

¹²τη̨̃ ἐλπίδι χαίροντες τη̨̃ θλίψει ὑπομένοντες τη̨̃ προσευχη̨̃ προσκαρτερου̃ντες

¹³ται̃ς χρείαις τω̃ν ἁγίων κοινωνου̃ντες τὴν φιλοξενίαν διώκοντες

¹⁴εὐλογει̃τε τοὺς διώκοντας ὑμα̃ς εὐλογει̃τε καὶ μὴ καταρα̃σθε

¹⁵χαίρειν μετὰ χαιρόντων κλαίειν μετὰ κλαιόντων

¹⁶τò αὐτò εἰς ἀλλήλους φρονου̃ντες μὴ τὰ ὑψηλὰ φρονου̃ντες ἀλλὰ τοι̃ς ταπεινοι̃ς συναπαγόμενοι μὴ γίνεσθε φρόνιμοι παρ' ἑαυτοι̃ς

¹⁷μηδενὶ κακòν ἀντὶ κακου̃ ἀποδιδόντες προνοούμενοι καλὰ ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων

¹⁸εἰ δυνατόν τò ἐξ ὑμω̃ν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες

¹⁹μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικου̃ντες ἀγαπητοί ἀλλὰ δότε τόπον τη̨̃ ὀργη̨̃ γέγραπται γάρ ἐμοὶ ἐκδίκησις ἐγὼ ἀνταποδώσω λέγει κύριος

²⁰ἀλλὰ ἐὰν πεινα̨̃ ὁ ἐχθρός σου ψώμιζε αὐτόν ἐὰν διψα̨̃ πότιζε αὐτόν του̃το γὰρ ποιω̃ν ἄνθρακας πυρòς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτου̃

²¹μὴ νικω̃ ὑπò του̃ κακου̃ ἀλλὰ νίκα ἐν τω̨̃ ἀγαθω̨̃ τò κακόν

Κεφάλαιον ΙΓ' (13)

¹πα̃σα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω οὐ γὰρ ἔστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπò θεου̃ αἱ δὲ οὐ̃σαι ὑπò θεου̃ τεταγμέναι εἰσίν

²ὥστε ὁ ἀντιτασσόμενος τη̨̃ ἐξουσία̨ τη̨̃ του̃ θεου̃ διαταγη̨̃ ἀνθέστηκεν οἱ δὲ ἀνθεστηκότες ἑαυτοι̃ς κρίμα λήμψονται

³οἱ γὰρ ἄρχοντες οὐκ εἰσὶν φόβος τω̨̃ ἀγαθω̨̃ ἔργω̨ ἀλλὰ τω̨̃ κακω̨̃ θέλεις δὲ μὴ φοβει̃σθαι τὴν ἐξουσίαν τò ἀγαθòν ποίει καὶ ἕξεις ἔπαινον ἐξ αὐτη̃ς

⁴θεου̃ γὰρ διάκονός ἐστιν σοὶ εἰς τò ἀγαθόν ἐὰν δὲ τò κακòν ποιη̨̃ς φοβου̃ οὐ γὰρ εἰκη̨̃ τὴν μάχαιραν φορει̃ θεου̃ γὰρ διάκονός ἐστιν ἔκδικος εἰς ὀργὴν τω̨̃ τò κακòν πράσσοντι

⁵διò ἀνάγκη ὑποτάσσεσθαι οὐ μόνον διὰ τὴν ὀργὴν ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν συνείδησιν

⁶διὰ του̃το γὰρ καὶ φόρους τελει̃τε λειτουργοὶ γὰρ θεου̃ εἰσιν εἰς αὐτò του̃το προσκαρτερου̃ντες

⁷ἀπόδοτε πα̃σιν τὰς ὀφειλάς τω̨̃ τòν φόρον τòν φόρον τω̨̃ τò τέλος τò τέλος τω̨̃ τòν φόβον τòν φόβον τω̨̃ τὴν τιμὴν τὴν τιμήν

⁸μηδενὶ μηδὲν ὀφείλετε εἰ μὴ τò ἀλλήλους ἀγαπα̃ν ὁ γὰρ ἀγαπω̃ν τòν ἕτερον νόμον πεπλήρωκεν

⁹τò γὰρ οὐ μοιχεύσεις οὐ φονεύσεις οὐ κλέψεις οὐκ ἐπιθυμήσεις καὶ εἴ τις ἑτέρα ἐντολή ἐν τω̨̃ λόγω̨ τούτω̨ ἀνακεφαλαιου̃ται ἐν τω̨̃ ἀγαπήσεις τòν πλησίον σου ὡς σεαυτόν

¹⁰ἡ ἀγάπη τω̨̃ πλησίον κακòν οὐκ ἐργάζεται πλήρωμα οὐ̃ν νόμου ἡ ἀγάπη

¹¹καὶ του̃το εἰδότες τòν καιρόν ὅτι ὥρα ἤδη ὑμα̃ς ἐξ ὕπνου ἐγερθη̃ναι νυ̃ν γὰρ ἐγγύτερον ἡμω̃ν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν

¹²ἡ νὺξ προέκοψεν ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν ἀποθώμεθα οὐ̃ν τὰ ἔργα του̃ σκότους ἐνδυσώμεθα δὲ τὰ ὅπλα του̃ φωτός

¹³ὡς ἐν ἡμέρα̨ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν μὴ κώμοις καὶ μέθαις μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις μὴ ἔριδι καὶ ζήλω̨

¹⁴ἀλλὰ ἐνδύσασθε τòν κύριον ’Ιησου̃ν Χριστόν καὶ τη̃ς σαρκòς πρόνοιαν μὴ ποιει̃σθε εἰς ἐπιθυμίας

Κεφάλαιον ΙΔ' (14)

¹τòν δὲ ἀσθενου̃ντα τη̨̃ πίστει προσλαμβάνεσθε μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμω̃ν

²ὃς μὲν πιστεύει φαγει̃ν πάντα ὁ δὲ ἀσθενω̃ν λάχανα ἐσθίει

³ὁ ἐσθίων τòν μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω ὁ δὲ μὴ ἐσθίων τòν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω ὁ θεòς γὰρ αὐτòν προσελάβετο

⁴σὺ τίς εἰ̃ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην τω̨̃ ἰδίω̨ κυρίω̨ στήκει ἢ πίπτει σταθήσεται δέ δυνατει̃ γὰρ ὁ κύριος στη̃σαι αὐτόν

⁵ὃς μὲν γὰρ κρίνει ἡμέραν παρ' ἡμέραν ὃς δὲ κρίνει πα̃σαν ἡμέραν ἕκαστος ἐν τω̨̃ ἰδίω̨ νοΐ πληροφορείσθω

⁶ὁ φρονω̃ν τὴν ἡμέραν κυρίω̨ φρονει̃ καὶ ὁ ἐσθίων κυρίω̨ ἐσθίει εὐχαριστει̃ γὰρ τω̨̃ θεω̨̃ καὶ ὁ μὴ ἐσθίων κυρίω̨ οὐκ ἐσθίει καὶ εὐχαριστει̃ τω̨̃ θεω̨̃

⁷οὐδεὶς γὰρ ἡμω̃ν ἑαυτω̨̃ ζη̨̃ καὶ οὐδεὶς ἑαυτω̨̃ ἀποθνή̨σκει

⁸ἐάν τε γὰρ ζω̃μεν τω̨̃ κυρίω̨ ζω̃μεν ἐάν τε ἀποθνή̨σκωμεν τω̨̃ κυρίω̨ ἀποθνή̨σκομεν ἐάν τε οὐ̃ν ζω̃μεν ἐάν τε ἀποθνή̨σκωμεν του̃ κυρίου ἐσμέν

⁹εἰς του̃το γὰρ Χριστòς ἀπέθανεν καὶ ἔζησεν ἵνα καὶ νεκρω̃ν καὶ ζώντων κυριεύση̨

¹⁰σὺ δὲ τί κρίνεις τòν ἀδελφόν σου ἢ καὶ σὺ τί ἐξουθενει̃ς τòν ἀδελφόν σου πάντες γὰρ παραστησόμεθα τω̨̃ βήματι του̃ θεου̃

¹¹γέγραπται γάρ ζω̃ ἐγώ λέγει κύριος ὅτι ἐμοὶ κάμψει πα̃ν γόνυ καὶ πα̃σα γλω̃σσα ἐξομολογήσεται τω̨̃ θεω̨̃

¹²ἄρα οὐ̃ν ἕκαστος ἡμω̃ν περὶ ἑαυτου̃ λόγον δώσει τω̨̃ θεω̨̃

¹³μηκέτι οὐ̃ν ἀλλήλους κρίνωμεν ἀλλὰ του̃το κρίνατε μα̃λλον τò μὴ τιθέναι πρόσκομμα τω̨̃ ἀδελφω̨̃ ἢ σκάνδαλον

¹⁴οἰ̃δα καὶ πέπεισμαι ἐν κυρίω̨ ’Ιησου̃ ὅτι οὐδὲν κοινòν δι' ἑαυτου̃ εἰ μὴ τω̨̃ λογιζομένω̨ τι κοινòν εἰ̃ναι ἐκείνω̨ κοινόν

¹⁵εἰ γὰρ διὰ βρω̃μα ὁ ἀδελφός σου λυπει̃ται οὐκέτι κατὰ ἀγάπην περιπατει̃ς μὴ τω̨̃ βρώματί σου ἐκει̃νον ἀπόλλυε ὑπὲρ οὑ̃ Χριστòς ἀπέθανεν

¹⁶μὴ βλασφημείσθω οὐ̃ν ὑμω̃ν τò ἀγαθόν

¹⁷οὐ γάρ ἐστιν ἡ βασιλεία του̃ θεου̃ βρω̃σις καὶ πόσις ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη καὶ χαρὰ ἐν πνεύματι ἁγίω̨

¹⁸ὁ γὰρ ἐν τούτω̨ δουλεύων τω̨̃ Χριστω̨̃ εὐάρεστος τω̨̃ θεω̨̃ καὶ δόκιμος τοι̃ς ἀνθρώποις

¹⁹ἄρα οὐ̃ν τὰ τη̃ς εἰρήνης διώκωμεν καὶ τὰ τη̃ς οἰκοδομη̃ς τη̃ς εἰς ἀλλήλους

²⁰μὴ ἕνεκεν βρώματος κατάλυε τò ἔργον του̃ θεου̃ πάντα μὲν καθαρά ἀλλὰ κακòν τω̨̃ ἀνθρώπω̨ τω̨̃ διὰ προσκόμματος ἐσθίοντι

²¹καλòν τò μὴ φαγει̃ν κρέα μηδὲ πιει̃ν οἰ̃νον μηδὲ ἐν ὡ̨̃ ὁ ἀδελφός σου προσκόπτει

²²σὺ πίστιν ἣν ἔχεις κατὰ σεαυτòν ἔχε ἐνώπιον του̃ θεου̃ μακάριος ὁ μὴ κρίνων ἑαυτòν ἐν ὡ̨̃ δοκιμάζει

²³ὁ δὲ διακρινόμενος ἐὰν φάγη̨ κατακέκριται ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως πα̃ν δὲ ὃ οὐκ ἐκ πίστεως ἁμαρτία ἐστίν

Κεφάλαιον ΙΕ' (15)

¹ὀφείλομεν δὲ ἡμει̃ς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τω̃ν ἀδυνάτων βαστάζειν καὶ μὴ ἑαυτοι̃ς ἀρέσκειν

²ἕκαστος ἡμω̃ν τω̨̃ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τò ἀγαθòν πρòς οἰκοδομήν

³καὶ γὰρ ὁ Χριστòς οὐχ ἑαυτω̨̃ ἤρεσεν ἀλλὰ καθὼς γέγραπται οἱ ὀνειδισμοὶ τω̃ν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσαν ἐπ' ἐμέ

⁴ὅσα γὰρ προεγράφη εἰς τὴν ἡμετέραν διδασκαλίαν ἐγράφη ἵνα διὰ τη̃ς ὑπομονη̃ς καὶ διὰ τη̃ς παρακλήσεως τω̃ν γραφω̃ν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν

⁵ὁ δὲ θεòς τη̃ς ὑπομονη̃ς καὶ τη̃ς παρακλήσεως δώ̨η ὑμι̃ν τò αὐτò φρονει̃ν ἐν ἀλλήλοις κατὰ Χριστòν ’Ιησου̃ν

⁶ἵνα ὁμοθυμαδòν ἐν ἑνὶ στόματι δοξάζητε τòν θεòν καὶ πατέρα του̃ κυρίου ἡμω̃ν ’Ιησου̃ Χριστου̃

⁷διò προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους καθὼς καὶ ὁ Χριστòς προσελάβετο ὑμα̃ς εἰς δόξαν του̃ θεου̃

⁸λέγω γὰρ Χριστòν διάκονον γεγενη̃σθαι περιτομη̃ς ὑπὲρ ἀληθείας θεου̃ εἰς τò βεβαιω̃σαι τὰς ἐπαγγελίας τω̃ν πατέρων

⁹τὰ δὲ ἔθνη ὑπὲρ ἐλέους δοξάσαι τòν θεόν καθὼς γέγραπται διὰ του̃το ἐξομολογήσομαί σοι ἐν ἔθνεσιν καὶ τω̨̃ ὀνοματί σου ψαλω̃

¹⁰καὶ πάλιν λέγει εὐφράνθητε ἔθνη μετὰ του̃ λαου̃ αὐτου̃

¹¹καὶ πάλιν αἰνει̃τε πάντα τὰ ἔθνη τòν κύριον καὶ ἐπαινεσάτωσαν αὐτòν πάντες οἱ λαοί

¹²καὶ πάλιν ’Ησαΐας λέγει ἔσται ἡ ῥίζα του̃ ’Ιεσσαί καὶ ὁ ἀνιστάμενος ἄρχειν ἐθνω̃ν ἐπ' αὐτω̨̃ ἔθνη ἐλπιου̃σιν

¹³ὁ δὲ θεòς τη̃ς ἐλπίδος πληρώσαι ὑμα̃ς πάσης χαρα̃ς καὶ εἰρήνης ἐν τω̨̃ πιστεύειν εἰς τò περισσεύειν ὑμα̃ς ἐν τη̨̃ ἐλπίδι ἐν δυνάμει πνεύματος ἁγίου

¹⁴πέπεισμαι δέ ἀδελφοί μου καὶ αὐτòς ἐγὼ περὶ ὑμω̃ν ὅτι καὶ αὐτοὶ μεστοί ἐστε ἀγαθωσύνης πεπληρωμένοι πάσης τη̃ς γνώσεως δυνάμενοι καὶ ἀλλήλους νουθετει̃ν

¹⁵τολμηρότερον δὲ ἔγραψα ὑμι̃ν ἀπò μέρους ὡς ἐπαναμιμνή̨σκων ὑμα̃ς διὰ τὴν χάριν τὴν δοθει̃σάν μοι ὑπò του̃ θεου̃

¹⁶εἰς τò εἰ̃ναί με λειτουργòν Χριστου̃ ’Ιησου̃ εἰς τὰ ἔθνη ἱερουργου̃ντα τò εὐαγγέλιον του̃ θεου̃ ἵνα γένηται ἡ προσφορὰ τω̃ν ἐθνω̃ν εὐπρόσδεκτος ἡγιασμένη ἐν πνεύματι ἁγίω̨

¹⁷ἔχω οὐ̃ν τὴν καύχησιν ἐν Χριστω̨̃ ’Ιησου̃ τὰ πρòς τòν θεόν

¹⁸οὐ γὰρ τολμήσω τι λαλει̃ν ὡ̃ν οὐ κατειργάσατο Χριστòς δι' ἐμου̃ εἰς ὑπακοὴν ἐθνω̃ν λόγω̨ καὶ ἔργω̨

¹⁹ἐν δυνάμει σημείων καὶ τεράτων ἐν δυνάμει πνεύματος θεου̃ ὥστε με ἀπò ’Ιερουσαλὴμ καὶ κύκλω̨ μέχρι του̃ ’Ιλλυρικου̃ πεπληρωκέναι τò εὐαγγέλιον του̃ Χριστου̃

²⁰οὕτως δὲ φιλοτιμούμενον εὐαγγελίζεσθαι οὐχ ὅπου ὠνομάσθη Χριστός ἵνα μὴ ἐπ' ἀλλότριον θεμέλιον οἰκοδομω̃

²¹ἀλλὰ καθὼς γέγραπται οἱ̃ς οὐκ ἀνηγγέλη περὶ αὐτου̃ ὄψονται καὶ οἳ οὐκ ἀκηκόασιν συνήσουσιν

²²διò καὶ ἐνεκοπτόμην τὰ πολλὰ του̃ ἐλθει̃ν πρòς ὑμα̃ς

²³νυνὶ δὲ μηκέτι τόπον ἔχων ἐν τοι̃ς κλίμασι τούτοις ἐπιποθίαν δὲ ἔχων του̃ ἐλθει̃ν πρòς ὑμα̃ς ἀπò πολλω̃ν ἐτω̃ν

²⁴ὡς ἂν πορεύωμαι εἰς τὴν Σπανίαν ἐλπίζω γὰρ διαπορευόμενος θεάσασθαι ὑμα̃ς καὶ ὑφ' ὑμω̃ν προπεμφθη̃ναι ἐκει̃ ἐὰν ὑμω̃ν πρω̃τον ἀπò μέρους ἐμπλησθω̃

²⁵νυνὶ δὲ πορεύομαι εἰς ’Ιερουσαλὴμ διακονω̃ν τοι̃ς ἁγίοις

²⁶εὐδόκησαν γὰρ Μακεδονία καὶ ’Αχαΐα κοινωνίαν τινὰ ποιήσασθαι εἰς τοὺς πτωχοὺς τω̃ν ἁγίων τω̃ν ἐν ’Ιερουσαλήμ

²⁷εὐδόκησαν γάρ καὶ ὀφειλέται εἰσὶν αὐτω̃ν εἰ γὰρ τοι̃ς πνευματικοι̃ς αὐτω̃ν ἐκοινώνησαν τὰ ἔθνη ὀφείλουσιν καὶ ἐν τοι̃ς σαρκικοι̃ς λειτουργη̃σαι αὐτοι̃ς

²⁸του̃το οὐ̃ν ἐπιτελέσας καὶ σφραγισάμενος αὐτοι̃ς τòν καρπòν του̃τον ἀπελεύσομαι δι' ὑμω̃ν εἰς Σπανίαν

²⁹οἰ̃δα δὲ ὅτι ἐρχόμενος πρòς ὑμα̃ς ἐν πληρώματι εὐλογίας Χριστου̃ ἐλεύσομαι

³⁰παρακαλω̃ δὲ ὑμα̃ς ἀδελφοί διὰ του̃ κυρίου ἡμω̃ν ’Ιησου̃ Χριστου̃ καὶ διὰ τη̃ς ἀγάπης του̃ πνεύματος συναγωνίσασθαί μοι ἐν ται̃ς προσευχαι̃ς ὑπὲρ ἐμου̃ πρòς τòν θεόν

³¹ἵνα ῥυσθω̃ ἀπò τω̃ν ἀπειθούντων ἐν τη̨̃ ’Ιουδαία̨ καὶ ἡ διακονία μου ἡ εἰς ’Ιερουσαλὴμ εὐπρόσδεκτος τοι̃ς ἁγίοις γένηται

³²ἵνα ἐν χαρα̨̃ ἐλθὼν πρòς ὑμα̃ς διὰ θελήματος θεου̃ συναναπαύσωμαι ὑμι̃ν

³³ὁ δὲ θεòς τη̃ς εἰρήνης μετὰ πάντων ὑμω̃ν ἀμήν

Κεφάλαιον ΙΣΤ' (16)

¹συνίστημι δὲ ὑμι̃ν φοίβην τὴν ἀδελφὴν ἡμω̃ν οὐ̃σαν καὶ διάκονον τη̃ς ἐκκλησίας τη̃ς ἐν κεγχρεαι̃ς

²ἵνα αὐτὴν προσδέξησθε ἐν κυρίω̨ ἀξίως τω̃ν ἁγίων καὶ παραστη̃τε αὐτη̨̃ ἐν ὡ̨̃ ἂν ὑμω̃ν χρή̨ζη̨ πράγματι καὶ γὰρ αὐτὴ προστάτις πολλω̃ν ἐγενήθη καὶ ἐμου̃ αὐτου̃

³ἀσπάσασθε Πρίσκαν καὶ ’Ακύλαν τοὺς συνεργούς μου ἐν Χριστω̨̃ ’Ιησου̃

⁴οἵτινες ὑπὲρ τη̃ς ψυχη̃ς μου τòν ἑαυτω̃ν τράχηλον ὑπέθηκαν οἱ̃ς οὐκ ἐγὼ μόνος εὐχαριστω̃ ἀλλὰ καὶ πα̃σαι αἱ ἐκκλησίαι τω̃ν ἐθνω̃ν

⁵καὶ τὴν κατ' οἰ̃κον αὐτω̃ν ἐκκλησίαν ἀσπάσασθε ἐπαίνετον τòν ἀγαπητόν μου ὅς ἐστιν ἀπαρχὴ τη̃ς ’Ασίας εἰς Χριστόν

⁶ἀσπάσασθε Μαρίαν ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν εἰς ὑμα̃ς

⁷ἀσπάσασθε ’Ανδρόνικον καὶ ’Ιουνια̃ν τοὺς συγγενει̃ς μου καὶ συναιχμαλώτους μου οἵτινές εἰσιν ἐπίσημοι ἐν τοι̃ς ἀποστόλοις οἳ καὶ πρò ἐμου̃ γέγοναν ἐν Χριστω̨̃

⁸ἀσπάσασθε ’Αμπλια̃τον τòν ἀγαπητόν μου ἐν κυρίω̨

⁹ἀσπάσασθε Οὐρβανòν τòν συνεργòν ἡμω̃ν ἐν Χριστω̨̃ καὶ στάχυν τòν ἀγαπητόν μου

¹⁰ἀσπάσασθε ’Απελλη̃ν τòν δόκιμον ἐν Χριστω̨̃ ἀσπάσασθε τοὺς ἐκ τω̃ν ’Αριστοβούλου

¹¹ἀσπάσασθε ‘Ηρω̨δίωνα τòν συγγενη̃ μου ἀσπάσασθε τοὺς ἐκ τω̃ν Ναρκίσσου τοὺς ὄντας ἐν κυρίω̨

¹²ἀσπάσασθε Τρύφαιναν καὶ Τρυφω̃σαν τὰς κοπιώσας ἐν κυρίω̨ ἀσπάσασθε Περσίδα τὴν ἀγαπητήν ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν ἐν κυρίω̨

¹³ἀσπάσασθε ‘Ρου̃φον τòν ἐκλεκτòν ἐν κυρίω̨ καὶ τὴν μητέρα αὐτου̃ καὶ ἐμου̃

¹⁴ἀσπάσασθε ’Ασύγκριτον Φλέγοντα ‘Ερμη̃ν Πατροβα̃ν ‘Ερμα̃ν καὶ τοὺς σὺν αὐτοι̃ς ἀδελφούς

¹⁵ἀσπάσασθε Φιλόλογον καὶ ’Ιουλίαν Νηρέα καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτου̃ καὶ ’Ολυμπα̃ν καὶ τοὺς σὺν αὐτοι̃ς πάντας ἁγίους

¹⁶ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν φιλήματι ἁγίω̨ ἀσπάζονται ὑμα̃ς αἱ ἐκκλησίαι πα̃σαι του̃ Χριστου̃

¹⁷παρακαλω̃ δὲ ὑμα̃ς ἀδελφοί σκοπει̃ν τοὺς τὰς διχοστασίας καὶ τὰ σκάνδαλα παρὰ τὴν διδαχὴν ἣν ὑμει̃ς ἐμάθετε ποιου̃ντας καὶ ἐκκλίνετε ἀπ' αὐτω̃ν

¹⁸οἱ γὰρ τοιου̃τοι τω̨̃ κυρίω̨ ἡμω̃ν Χριστω̨̃ οὐ δουλεύουσιν ἀλλὰ τη̨̃ ἑαυτω̃ν κοιλία̨ καὶ διὰ τη̃ς χρηστολογίας καὶ εὐλογίας ἐξαπατω̃σιν τὰς καρδίας τω̃ν ἀκάκων

¹⁹ἡ γὰρ ὑμω̃ν ὑπακοὴ εἰς πάντας ἀφίκετο ἐφ' ὑμι̃ν οὐ̃ν χαίρω θέλω δὲ ὑμα̃ς σοφοὺς εἰ̃ναι εἰς τò ἀγαθόν ἀκεραίους δὲ εἰς τò κακόν

²⁰ὁ δὲ θεòς τη̃ς εἰρήνης συντρίψει τòν Σατανα̃ν ὑπò τοὺς πόδας ὑμω̃ν ἐν τάχει ἡ χάρις του̃ κυρίου ἡμω̃ν ’Ιησου̃ μεθ' ὑμω̃ν

²¹ἀσπάζεται ὑμα̃ς Τιμόθεος ὁ συνεργός μου καὶ Λούκιος καὶ ’Ιάσων καὶ Σωσίπατρος οἱ συγγενει̃ς μου

²²ἀσπάζομαι ὑμα̃ς ἐγὼ Τέρτιος ὁ γράψας τὴν ἐπιστολὴν ἐν κυρίω̨

²³ἀσπάζεται ὑμα̃ς Γάϊος ὁ ξένος μου καὶ ὅλης τη̃ς ἐκκλησίας ἀσπάζεται ὑμα̃ς ’Έραστος ὁ οἰκονόμος τη̃ς πόλεως καὶ Κούαρτος ὁ ἀδελφός

²⁴τω̨̃ δὲ δυναμένω̨ ὑμα̃ς στηρίξαι κατὰ τò εὐαγγέλιόν μου καὶ τò κήρυγμα ’Ιησου̃ Χριστου̃ κατὰ ἀποκάλυψιν μυστηρίου χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένου

²⁵φανερωθέντος δὲ νυ̃ν διά τε γραφω̃ν προφητικω̃ν κατ' ἐπιταγὴν του̃ αἰωνίου θεου̃ εἰς ὑπακοὴν πίστεως εἰς πάντα τὰ ἔθνη γνωρισθέντος

²⁶μόνω̨ σοφω̨̃ θεω̨̃ διὰ ’Ιησου̃ Χριστου̃ ὡ̨̃ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰω̃νας ἀμήν

Книго

[X]