Greek NT 08

Πρòς Κορινθίους ἐπιστολὴ ἀποστόλου Παυ̃λου Β’

Κεφάλαιον Α' (1)

¹Παυ̃λος ἀπόστολος Χριστου̃ ’Ιησου̃ διὰ θελήματος θεου̃ καὶ Τιμόθεος ὁ ἀδελφός τη̨̃ ἐκκλησία̨ του̃ θεου̃ τη̨̃ οὔση̨ ἐν Κορίνθω̨ σὺν τοι̃ς ἁγίοις πα̃σιν τοι̃ς οὐ̃σιν ἐν ὅλη̨ τη̨̃ ’Αχαΐα̨

²χάρις ὑμι̃ν καὶ εἰρήνη ἀπò θεου̃ πατρòς ἡμω̃ν καὶ κυρίου ’Ιησου̃ Χριστου̃

³εὐλογητòς ὁ θεòς καὶ πατὴρ του̃ κυρίου ἡμω̃ν ’Ιησου̃ Χριστου̃ ὁ πατὴρ τω̃ν οἰκτιρμω̃ν καὶ θεòς πάσης παρακλήσεως

⁴ὁ παρακαλω̃ν ἡμα̃ς ἐπὶ πάση̨ τη̨̃ θλίψει ἡμω̃ν εἰς τò δύνασθαι ἡμα̃ς παρακαλει̃ν τοὺς ἐν πάση̨ θλίψει διὰ τη̃ς παρακλήσεως ἡ̃ς παρακαλούμεθα αὐτοὶ ὑπò του̃ θεου̃

⁵ὅτι καθὼς περισσεύει τὰ παθήματα του̃ Χριστου̃ εἰς ἡμα̃ς οὕτως διὰ του̃ Χριστου̃ περισσεύει καὶ ἡ παράκλησις ἡμω̃ν

⁶εἴτε δὲ θλιβόμεθα ὑπὲρ τη̃ς ὑμω̃ν παρακλήσεως καὶ σωτηρίας εἴτε παρακαλούμεθα ὑπὲρ τη̃ς ὑμω̃ν παρακλήσεως τη̃ς ἐνεργουμένης ἐν ὑπομονη̨̃ τω̃ν αὐτω̃ν παθημάτων ὡ̃ν καὶ ἡμει̃ς πάσχομεν

⁷καὶ ἡ ἐλπὶς ἡμω̃ν βεβαία ὑπὲρ ὑμω̃ν εἰδότες ὅτι ὡς κοινωνοί ἐστε τω̃ν παθημάτων οὕτως καὶ τη̃ς παρακλήσεως

⁸οὐ γὰρ θέλομεν ὑμα̃ς ἀγνοει̃ν ἀδελφοί ὑπὲρ τη̃ς θλίψεως ἡμω̃ν τη̃ς γενομένης ἐν τη̨̃ ’Ασία̨ ὅτι καθ' ὑπερβολὴν ὑπὲρ δύναμιν ἐβαρήθημεν ὥστε ἐξαπορηθη̃ναι ἡμα̃ς καὶ του̃ ζη̃ν

⁹ἀλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοι̃ς τò ἀπόκριμα του̃ θανάτου ἐσχήκαμεν ἵνα μὴ πεποιθότες ὠ̃μεν ἐφ' ἑαυτοι̃ς ἀλλ' ἐπὶ τω̨̃ θεω̨̃ τω̨̃ ἐγείροντι τοὺς νεκρούς

¹⁰ὃς ἐκ τηλικούτου θανάτου ἐρρύσατο ἡμα̃ς καὶ ῥύσεται εἰς ὃν ἠλπίκαμεν ὅτι καὶ ἔτι ῥύσεται

¹¹συνυπουργούντων καὶ ὑμω̃ν ὑπὲρ ἡμω̃ν τη̨̃ δεήσει ἵνα ἐκ πολλω̃ν προσώπων τò εἰς ἡμα̃ς χάρισμα διὰ πολλω̃ν εὐχαριστηθη̨̃ ὑπὲρ ἡμω̃ν

¹²ἡ γὰρ καύχησις ἡμω̃ν αὕτη ἐστίν τò μαρτύριον τη̃ς συνειδήσεως ἡμω̃ν ὅτι ἐν ἁπλότητι καὶ εἰλικρινεία̨ του̃ θεου̃ καὶ οὐκ ἐν σοφία̨ σαρκικη̨̃ ἀλλ' ἐν χάριτι θεου̃ ἀνεστράφημεν ἐν τω̨̃ κόσμω̨ περισσοτέρως δὲ πρòς ὑμα̃ς

¹³οὐ γὰρ ἄλλα γράφομεν ὑμι̃ν ἀλλ' ἢ ἃ ἀναγινώσκετε ἢ καὶ ἐπιγινώσκετε ἐλπίζω δὲ ὅτι ἕως τέλους ἐπιγνώσεσθε

¹⁴καθὼς καὶ ἐπέγνωτε ἡμα̃ς ἀπò μέρους ὅτι καύχημα ὑμω̃ν ἐσμεν καθάπερ καὶ ὑμει̃ς ἡμω̃ν ἐν τη̨̃ ἡμέρα̨ του̃ κυρίου ἡμω̃ν ’Ιησου̃

¹⁵καὶ ταύτη̨ τη̨̃ πεποιθήσει ἐβουλόμην πρότερον πρòς ὑμα̃ς ἐλθει̃ν ἵνα δευτέραν χάριν σχη̃τε

¹⁶καὶ δι' ὑμω̃ν διελθει̃ν εἰς Μακεδονίαν καὶ πάλιν ἀπò Μακεδονίας ἐλθει̃ν πρòς ὑμα̃ς καὶ ὑφ' ὑμω̃ν προπεμφθη̃ναι εἰς τὴν ’Ιουδαίαν

¹⁷του̃το οὐ̃ν βουλόμενος μήτι ἄρα τη̨̃ ἐλαφρία̨ ἐχρησάμην ἢ ἃ βουλεύομαι κατὰ σάρκα βουλεύομαι ἵνα ἠ̨̃ παρ' ἐμοὶ τò ναὶ ναὶ καὶ τò οὒ οὔ

¹⁸πιστòς δὲ ὁ θεòς ὅτι ὁ λόγος ἡμω̃ν ὁ πρòς ὑμα̃ς οὐκ ἔστιν ναὶ καὶ οὔ

¹⁹ὁ του̃ θεου̃ γὰρ υἱòς ’Ιησου̃ς Χριστòς ὁ ἐν ὑμι̃ν δι' ἡμω̃ν κηρυχθείς δι' ἐμου̃ καὶ Σιλουανου̃ καὶ Τιμοθέου οὐκ ἐγένετο ναὶ καὶ οὔ ἀλλὰ ναὶ ἐν αὐτω̨̃ γέγονεν

²⁰ὅσαι γὰρ ἐπαγγελίαι θεου̃ ἐν αὐτω̨̃ τò ναί διò καὶ δι' αὐτου̃ τò ἀμὴν τω̨̃ θεω̨̃ πρòς δόξαν δι' ἡμω̃ν

²¹ὁ δὲ βεβαιω̃ν ἡμα̃ς σὺν ὑμι̃ν εἰς Χριστòν καὶ χρίσας ἡμα̃ς θεός

²²ὁ καὶ σφραγισάμενος ἡμα̃ς καὶ δοὺς τòν ἀρραβω̃να του̃ πνεύματος ἐν ται̃ς καρδίαις ἡμω̃ν

²³ἐγὼ δὲ μάρτυρα τòν θεòν ἐπικαλου̃μαι ἐπὶ τὴν ἐμὴν ψυχήν ὅτι φειδόμενος ὑμω̃ν οὐκέτι ἠ̃λθον εἰς Κόρινθον

²⁴οὐχ ὅτι κυριεύομεν ὑμω̃ν τη̃ς πίστεως ἀλλὰ συνεργοί ἐσμεν τη̃ς χαρα̃ς ὑμω̃ν τη̨̃ γὰρ πίστει ἑστήκατε

Κεφάλαιον Β' (2)

¹ἔκρινα γὰρ ἐμαυτω̨̃ του̃το τò μὴ πάλιν ἐν λύπη̨ πρòς ὑμα̃ς ἐλθει̃ν

²εἰ γὰρ ἐγὼ λυπω̃ ὑμα̃ς καὶ τίς ὁ εὐφραίνων με εἰ μὴ ὁ λυπούμενος ἐξ ἐμου̃

³καὶ ἔγραψα του̃το αὐτò ἵνα μὴ ἐλθὼν λύπην σχω̃ ἀφ' ὡ̃ν ἔδει με χαίρειν πεποιθὼς ἐπὶ πάντας ὑμα̃ς ὅτι ἡ ἐμὴ χαρὰ πάντων ὑμω̃ν ἐστιν

⁴ἐκ γὰρ πολλη̃ς θλίψεως καὶ συνοχη̃ς καρδίας ἔγραψα ὑμι̃ν διὰ πολλω̃ν δακρύων οὐχ ἵνα λυπηθη̃τε ἀλλὰ τὴν ἀγάπην ἵνα γνω̃τε ἣν ἔχω περισσοτέρως εἰς ὑμα̃ς

⁵εἰ δέ τις λελύπηκεν οὐκ ἐμὲ λελύπηκεν ἀλλὰ ἀπò μέρους ἵνα μὴ ἐπιβαρω̃ πάντας ὑμα̃ς

⁶ἱκανòν τω̨̃ τοιούτω̨ ἡ ἐπιτιμία αὕτη ἡ ὑπò τω̃ν πλειόνων

⁷ὥστε τοὐναντίον μα̃λλον ὑμα̃ς χαρίσασθαι καὶ παρακαλέσαι μή πως τη̨̃ περισσοτέρα̨ λύπη̨ καταποθη̨̃ ὁ τοιου̃τος

⁸διò παρακαλω̃ ὑμα̃ς κυρω̃σαι εἰς αὐτòν ἀγάπην

⁹εἰς του̃το γὰρ καὶ ἔγραψα ἵνα γνω̃ τὴν δοκιμὴν ὑμω̃ν εἰ εἰς πάντα ὑπήκοοί ἐστε

¹⁰ὡ̨̃ δέ τι χαρίζεσθε κἀγώ καὶ γὰρ ἐγὼ ὃ κεχάρισμαι εἴ τι κεχάρισμαι δι' ὑμα̃ς ἐν προσώπω̨ Χριστου̃

¹¹ἵνα μὴ πλεονεκτηθω̃μεν ὑπò του̃ Σατανα̃ οὐ γὰρ αὐτου̃ τὰ νοήματα ἀγνοου̃μεν

¹²ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν Τρω̨άδα εἰς τò εὐαγγέλιον του̃ Χριστου̃ καὶ θύρας μοι ἀνεω̨γμένης ἐν κυρίω̨

¹³οὐκ ἔσχηκα ἄνεσιν τω̨̃ πνεύματί μου τω̨̃ μὴ εὑρει̃ν με Τίτον τòν ἀδελφόν μου ἀλλὰ ἀποταξάμενος αὐτοι̃ς ἐξη̃λθον εἰς Μακεδονίαν

¹⁴τω̨̃ δὲ θεω̨̃ χάρις τω̨̃ πάντοτε θριαμβεύοντι ἡμα̃ς ἐν τω̨̃ Χριστω̨̃ καὶ τὴν ὀσμὴν τη̃ς γνώσεως αὐτου̃ φανερου̃ντι δι' ἡμω̃ν ἐν παντὶ τόπω̨

¹⁵ὅτι Χριστου̃ εὐωδία ἐσμὲν τω̨̃ θεω̨̃ ἐν τοι̃ς σω̨ζομένοις καὶ ἐν τοι̃ς ἀπολλυμένοις

¹⁶οἱ̃ς μὲν ὀσμὴ ἐκ θανάτου εἰς θάνατον οἱ̃ς δὲ ὀσμὴ ἐκ ζωη̃ς εἰς ζωήν καὶ πρòς ταυ̃τα τίς ἱκανός

¹⁷οὐ γάρ ἐσμεν ὡς οἱ πολλοὶ καπηλεύοντες τòν λόγον του̃ θεου̃ ἀλλ' ὡς ἐξ εἰλικρινείας ἀλλ' ὡς ἐκ θεου̃ κατέναντι θεου̃ ἐν Χριστω̨̃ λαλου̃μεν

Κεφάλαιον Γ' (3)

¹ἀρχόμεθα πάλιν ἑαυτοὺς συνιστάνειν ἢ μὴ χρή̨ζομεν ὥς τινες συστατικω̃ν ἐπιστολω̃ν πρòς ὑμα̃ς ἢ ἐξ ὑμω̃ν

²ἡ ἐπιστολὴ ἡμω̃ν ὑμει̃ς ἐστε ἐγγεγραμμένη ἐν ται̃ς καρδίαις ἡμω̃ν γινωσκομένη καὶ ἀναγινωσκομένη ὑπò πάντων ἀνθρώπων

³φανερούμενοι ὅτι ἐστὲ ἐπιστολὴ Χριστου̃ διακονηθει̃σα ὑφ' ἡμω̃ν ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι ἀλλὰ πνεύματι θεου̃ ζω̃ντος οὐκ ἐν πλαξὶν λιθίναις ἀλλ' ἐν πλαξὶν καρδίαις σαρκίναις

⁴πεποίθησιν δὲ τοιαύτην ἔχομεν διὰ του̃ Χριστου̃ πρòς τòν θεόν

⁵οὐχ ὅτι ἀφ' ἑαυτω̃ν ἱκανοί ἐσμεν λογίσασθαί τι ὡς ἐξ ἑαυτω̃ν ἀλλ' ἡ ἱκανότης ἡμω̃ν ἐκ του̃ θεου̃

⁶ὃς καὶ ἱκάνωσεν ἡμα̃ς διακόνους καινη̃ς διαθήκης οὐ γράμματος ἀλλὰ πνεύματος τò γὰρ γράμμα ἀποκτέννει τò δὲ πνευ̃μα ζω̨οποιει̃

⁷εἰ δὲ ἡ διακονία του̃ θανάτου ἐν γράμμασιν ἐντετυπωμένη λίθοις ἐγενήθη ἐν δόξη̨ ὥστε μὴ δύνασθαι ἀτενίσαι τοὺς υἱοὺς ’Ισραὴλ εἰς τò πρόσωπον Μωϋσέως διὰ τὴν δόξαν του̃ προσώπου αὐτου̃ τὴν καταργουμένην

⁸πω̃ς οὐχὶ μα̃λλον ἡ διακονία του̃ πνεύματος ἔσται ἐν δόξη̨

⁹εἰ γὰρ τη̨̃ διακονία̨ τη̃ς κατακρίσεως δόξα πολλω̨̃ μα̃λλον περισσεύει ἡ διακονία τη̃ς δικαιοσύνης δόξη̨

¹⁰καὶ γὰρ οὐ δεδόξασται τò δεδοξασμένον ἐν τούτω̨ τω̨̃ μέρει εἵνεκεν τη̃ς ὑπερβαλλούσης δόξης

¹¹εἰ γὰρ τò καταργούμενον διὰ δόξης πολλω̨̃ μα̃λλον τò μένον ἐν δόξη̨

¹²ἔχοντες οὐ̃ν τοιαύτην ἐλπίδα πολλη̨̃ παρρησία̨ χρώμεθα

¹³καὶ οὐ καθάπερ Μωϋση̃ς ἐτίθει κάλυμμα ἐπὶ τò πρόσωπον αὐτου̃ πρòς τò μὴ ἀτενίσαι τοὺς υἱοὺς ’Ισραὴλ εἰς τò τέλος του̃ καταργουμένου

¹⁴ἀλλὰ ἐπωρώθη τὰ νοήματα αὐτω̃ν ἄχρι γὰρ τη̃ς σήμερον ἡμέρας τò αὐτò κάλυμμα ἐπὶ τη̨̃ ἀναγνώσει τη̃ς παλαια̃ς διαθήκης μένει μὴ ἀνακαλυπτόμενον ὅτι ἐν Χριστω̨̃ καταργει̃ται

¹⁵ἀλλ' ἕως σήμερον ἡνίκα ἂν ἀναγινώσκηται Μωϋση̃ς κάλυμμα ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτω̃ν κει̃ται

¹⁶ἡνίκα δὲ ἐὰν ἐπιστρέψη̨ πρòς κύριον περιαιρει̃ται τò κάλυμμα

¹⁷ὁ δὲ κύριος τò πνευ̃μά ἐστιν οὑ̃ δὲ τò πνευ̃μα κυρίου ἐλευθερία

¹⁸ἡμει̃ς δὲ πάντες ἀνακεκαλυμμένω̨ προσώπω̨ τὴν δόξαν κυρίου κατοπτριζόμενοι τὴν αὐτὴν εἰκόνα μεταμορφούμεθα ἀπò δόξης εἰς δόξαν καθάπερ ἀπò κυρίου πνεύματος

Κεφάλαιον Δ' (4)

¹διὰ του̃το ἔχοντες τὴν διακονίαν ταύτην καθὼς ἠλεήθημεν οὐκ ἐγκακου̃μεν

²ἀλλὰ ἀπειπάμεθα τὰ κρυπτὰ τη̃ς αἰσχύνης μὴ περιπατου̃ντες ἐν πανουργία̨ μηδὲ δολου̃ντες τòν λόγον του̃ θεου̃ ἀλλὰ τη̨̃ φανερώσει τη̃ς ἀληθείας συνιστάνοντες ἑαυτοὺς πρòς πα̃σαν συνείδησιν ἀνθρώπων ἐνώπιον του̃ θεου̃

³εἰ δὲ καὶ ἔστιν κεκαλυμμένον τò εὐαγγέλιον ἡμω̃ν ἐν τοι̃ς ἀπολλυμένοις ἐστὶν κεκαλυμμένον

⁴ἐν οἱ̃ς ὁ θεòς του̃ αἰω̃νος τούτου ἐτύφλωσεν τὰ νοήματα τω̃ν ἀπίστων εἰς τò μὴ αὐγάσαι τòν φωτισμòν του̃ εὐαγγελίου τη̃ς δόξης του̃ Χριστου̃ ὅς ἐστιν εἰκὼν του̃ θεου̃

⁵οὐ γὰρ ἑαυτοὺς κηρύσσομεν ἀλλὰ ’Ιησου̃ν Χριστòν κύριον ἑαυτοὺς δὲ δούλους ὑμω̃ν διὰ ’Ιησου̃ν

⁶ὅτι ὁ θεòς ὁ εἰπών ἐκ σκότους φω̃ς λάμψει ὃς ἔλαμψεν ἐν ται̃ς καρδίαις ἡμω̃ν πρòς φωτισμòν τη̃ς γνώσεως τη̃ς δόξης του̃ θεου̃ ἐν προσώπω̨ ’Ιησου̃ Χριστου̃

⁷ἔχομεν δὲ τòν θησαυρòν του̃τον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τη̃ς δυνάμεως ἠ̨̃ του̃ θεου̃ καὶ μὴ ἐξ ἡμω̃ν

⁸ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ' οὐ στενοχωρούμενοι ἀπορούμενοι ἀλλ' οὐκ ἐξαπορούμενοι

⁹διωκόμενοι ἀλλ' οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι καταβαλλόμενοι ἀλλ' οὐκ ἀπολλύμενοι

¹⁰πάντοτε τὴν νέκρωσιν του̃ ’Ιησου̃ ἐν τω̨̃ σώματι περιφέροντες ἵνα καὶ ἡ ζωὴ του̃ ’Ιησου̃ ἐν τω̨̃ σώματι ἡμω̃ν φανερωθη̨̃

¹¹ἀεὶ γὰρ ἡμει̃ς οἱ ζω̃ντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ ’Ιησου̃ν ἵνα καὶ ἡ ζωὴ του̃ ’Ιησου̃ φανερωθη̨̃ ἐν τη̨̃ θνητη̨̃ σαρκὶ ἡμω̃ν

¹²ὥστε ὁ θάνατος ἐν ἡμι̃ν ἐνεργει̃ται ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμι̃ν

¹³ἔχοντες δὲ τò αὐτò πνευ̃μα τη̃ς πίστεως κατὰ τò γεγραμμένον ἐπίστευσα διò ἐλάλησα καὶ ἡμει̃ς πιστεύομεν διò καὶ λαλου̃μεν

¹⁴εἰδότες ὅτι ὁ ἐγείρας τòν κύριον ’Ιησου̃ν καὶ ἡμα̃ς σὺν ’Ιησου̃ ἐγερει̃ καὶ παραστήσει σὺν ὑμι̃ν

¹⁵τὰ γὰρ πάντα δι' ὑμα̃ς ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διὰ τω̃ν πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν περισσεύση̨ εἰς τὴν δόξαν του̃ θεου̃

¹⁶διò οὐκ ἐγκακου̃μεν ἀλλ' εἰ καὶ ὁ ἔξω ἡμω̃ν ἄνθρωπος διαφθείρεται ἀλλ' ὁ ἔσω ἡμω̃ν ἀνακαινου̃ται ἡμέρα̨ καὶ ἡμέρα̨

¹⁷τò γὰρ παραυτίκα ἐλαφρòν τη̃ς θλίψεως ἡμω̃ν καθ' ὑπερβολὴν εἰς ὑπερβολὴν αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμι̃ν

¹⁸μὴ σκοπούντων ἡμω̃ν τὰ βλεπόμενα ἀλλὰ τὰ μὴ βλεπόμενα τὰ γὰρ βλεπόμενα πρόσκαιρα τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια

Κεφάλαιον Ε' (5)

¹οἴδαμεν γὰρ ὅτι ἐὰν ἡ ἐπίγειος ἡμω̃ν οἰκία του̃ σκήνους καταλυθη̨̃ οἰκοδομὴν ἐκ θεου̃ ἔχομεν οἰκίαν ἀχειροποίητον αἰώνιον ἐν τοι̃ς οὐρανοι̃ς

²καὶ γὰρ ἐν τούτω̨ στενάζομεν τò οἰκητήριον ἡμω̃ν τò ἐξ οὐρανου̃ ἐπενδύσασθαι ἐπιποθου̃ντες

³εἴ γε καὶ ἐνδυσάμενοι οὐ γυμνοὶ εὑρεθησόμεθα

⁴καὶ γὰρ οἱ ὄντες ἐν τω̨̃ σκήνει στενάζομεν βαρούμενοι ἐφ' ὡ̨̃ οὐ θέλομεν ἐκδύσασθαι ἀλλ' ἐπενδύσασθαι ἵνα καταποθη̨̃ τò θνητòν ὑπò τη̃ς ζωη̃ς

⁵ὁ δὲ κατεργασάμενος ἡμα̃ς εἰς αὐτò του̃το θεός ὁ δοὺς ἡμι̃ν τòν ἀρραβω̃να του̃ πνεύματος

⁶θαρρου̃ντες οὐ̃ν πάντοτε καὶ εἰδότες ὅτι ἐνδημου̃ντες ἐν τω̨̃ σώματι ἐκδημου̃μεν ἀπò του̃ κυρίου

⁷διὰ πίστεως γὰρ περιπατου̃μεν οὐ διὰ εἴδους

⁸θαρρου̃μεν δὲ καὶ εὐδοκου̃μεν μα̃λλον ἐκδημη̃σαι ἐκ του̃ σώματος καὶ ἐνδημη̃σαι πρòς τòν κύριον

⁹διò καὶ φιλοτιμούμεθα εἴτε ἐνδημου̃ντες εἴτε ἐκδημου̃ντες εὐάρεστοι αὐτω̨̃ εἰ̃ναι

¹⁰τοὺς γὰρ πάντας ἡμα̃ς φανερωθη̃ναι δει̃ ἔμπροσθεν του̃ βήματος του̃ Χριστου̃ ἵνα κομίσηται ἕκαστος τὰ διὰ του̃ σώματος πρòς ἃ ἔπραξεν εἴτε ἀγαθòν εἴτε φαυ̃λον

¹¹εἰδότες οὐ̃ν τòν φόβον του̃ κυρίου ἀνθρώπους πείθομεν θεω̨̃ δὲ πεφανερώμεθα ἐλπίζω δὲ καὶ ἐν ται̃ς συνειδήσεσιν ὑμω̃ν πεφανερω̃σθαι

¹²οὐ πάλιν ἑαυτοὺς συνιστάνομεν ὑμι̃ν ἀλλὰ ἀφορμὴν διδόντες ὑμι̃ν καυχήματος ὑπὲρ ἡμω̃ν ἵνα ἔχητε πρòς τοὺς ἐν προσώπω̨ καυχωμένους καὶ μὴ ἐν καρδία̨

¹³εἴτε γὰρ ἐξέστημεν θεω̨̃ εἴτε σωφρονου̃μεν ὑμι̃ν

¹⁴ἡ γὰρ ἀγάπη του̃ Χριστου̃ συνέχει ἡμα̃ς κρίναντας του̃το ὅτι εἱ̃ς ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν ἄρα οἱ πάντες ἀπέθανον

¹⁵καὶ ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν ἵνα οἱ ζω̃ντες μηκέτι ἑαυτοι̃ς ζω̃σιν ἀλλὰ τω̨̃ ὑπὲρ αὐτω̃ν ἀποθανόντι καὶ ἐγερθέντι

¹⁶ὥστε ἡμει̃ς ἀπò του̃ νυ̃ν οὐδένα οἴδαμεν κατὰ σάρκα εἰ καὶ ἐγνώκαμεν κατὰ σάρκα Χριστόν ἀλλὰ νυ̃ν οὐκέτι γινώσκομεν

¹⁷ὥστε εἴ τις ἐν Χριστω̨̃ καινὴ κτίσις τὰ ἀρχαι̃α παρη̃λθεν ἰδοὺ γέγονεν καινά

¹⁸τὰ δὲ πάντα ἐκ του̃ θεου̃ του̃ καταλλάξαντος ἡμα̃ς ἑαυτω̨̃ διὰ Χριστου̃ καὶ δόντος ἡμι̃ν τὴν διακονίαν τη̃ς καταλλαγη̃ς

¹⁹ὡς ὅτι θεòς ἠ̃ν ἐν Χριστω̨̃ κόσμον καταλλάσσων ἑαυτω̨̃ μὴ λογιζόμενος αὐτοι̃ς τὰ παραπτώματα αὐτω̃ν καὶ θέμενος ἐν ἡμι̃ν τòν λόγον τη̃ς καταλλαγη̃ς

²⁰ὑπὲρ Χριστου̃ οὐ̃ν πρεσβεύομεν ὡς του̃ θεου̃ παρακαλου̃ντος δι' ἡμω̃ν δεόμεθα ὑπὲρ Χριστου̃ καταλλάγητε τω̨̃ θεω̨̃

²¹τòν μὴ γνόντα ἁμαρτίαν ὑπὲρ ἡμω̃ν ἁμαρτίαν ἐποίησεν ἵνα ἡμει̃ς γενώμεθα δικαιοσύνη θεου̃ ἐν αὐτω̨̃

Κεφάλαιον ΣΤ' (6)

¹συνεργου̃ντες δὲ καὶ παρακαλου̃μεν μὴ εἰς κενòν τὴν χάριν του̃ θεου̃ δέξασθαι ὑμα̃ς

²λέγει γάρ καιρω̨̃ δεκτω̨̃ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρα̨ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι ἰδοὺ νυ̃ν καιρòς εὐπρόσδεκτος ἰδοὺ νυ̃ν ἡμέρα σωτηρίας

³μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν ἵνα μὴ μωμηθη̨̃ ἡ διακονία

⁴ἀλλ' ἐν παντὶ συνίσταντες ἑαυτοὺς ὡς θεου̃ διάκονοι ἐν ὑπομονη̨̃ πολλη̨̃ ἐν θλίψεσιν ἐν ἀνάγκαις ἐν στενοχωρίαις

⁵ἐν πληγαι̃ς ἐν φυλακαι̃ς ἐν ἀκαταστασίαις ἐν κόποις ἐν ἀγρυπνίαις ἐν νηστείαις

⁶ἐν ἁγνότητι ἐν γνώσει ἐν μακροθυμία̨ ἐν χρηστότητι ἐν πνεύματι ἁγίω̨ ἐν ἀγάπη̨ ἀνυποκρίτω̨

⁷ἐν λόγω̨ ἀληθείας ἐν δυνάμει θεου̃ διὰ τω̃ν ὅπλων τη̃ς δικαιοσύνης τω̃ν δεξιω̃ν καὶ ἀριστερω̃ν

⁸διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας ὡς πλάνοι καὶ ἀληθει̃ς

⁹ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι ὡς ἀποθνή̨σκοντες καὶ ἰδοὺ ζω̃μεν ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι

¹⁰ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες

¹¹τò στόμα ἡμω̃ν ἀνέω̨γεν πρòς ὑμα̃ς Κορίνθιοι ἡ καρδία ἡμω̃ν πεπλάτυνται

¹²οὐ στενοχωρει̃σθε ἐν ἡμι̃ν στενοχωρει̃σθε δὲ ἐν τοι̃ς σπλάγχνοις ὑμω̃ν

¹³τὴν δὲ αὐτὴν ἀντιμισθίαν ὡς τέκνοις λέγω πλατύνθητε καὶ ὑμει̃ς

¹⁴μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγου̃ντες ἀπίστοις τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνη̨ καὶ ἀνομία̨ ἢ τίς κοινωνία φωτὶ πρòς σκότος

¹⁵τίς δὲ συμφώνησις Χριστου̃ πρòς Βελιάρ ἢ τίς μερὶς πιστω̨̃ μετὰ ἀπίστου

¹⁶τίς δὲ συγκατάθεσις ναω̨̃ θεου̃ μετὰ εἰδώλων ἡμει̃ς γὰρ ναòς θεου̃ ἐσμεν ζω̃ντος καθὼς εἰ̃πεν ὁ θεòς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοι̃ς καὶ ἐμπεριπατήσω καὶ ἔσομαι αὐτω̃ν θεός καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μου λαός

¹⁷διò ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτω̃ν καὶ ἀφορίσθητε λέγει κύριος καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμα̃ς

¹⁸καὶ ἔσομαι ὑμι̃ν εἰς πατέρα καὶ ὑμει̃ς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας λέγει κύριος παντοκράτωρ

Κεφάλαιον Ζ' (7)

¹ταύτας οὐ̃ν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας ἀγαπητοί καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπò παντòς μολυσμου̃ σαρκòς καὶ πνεύματος ἐπιτελου̃ντες ἁγιωσύνην ἐν φόβω̨ θεου̃

²χωρήσατε ἡμα̃ς οὐδένα ἠδικήσαμεν οὐδένα ἐφθείραμεν οὐδένα ἐπλεονεκτήσαμεν

³πρòς κατάκρισιν οὐ λέγω προείρηκα γὰρ ὅτι ἐν ται̃ς καρδίαις ἡμω̃ν ἐστε εἰς τò συναποθανει̃ν καὶ συζη̃ν

⁴πολλή μοι παρρησία πρòς ὑμα̃ς πολλή μοι καύχησις ὑπὲρ ὑμω̃ν πεπλήρωμαι τη̨̃ παρακλήσει ὑπερπερισσεύομαι τη̨̃ χαρα̨̃ ἐπὶ πάση̨ τη̨̃ θλίψει ἡμω̃ν

⁵καὶ γὰρ ἐλθόντων ἡμω̃ν εἰς Μακεδονίαν οὐδεμίαν ἔσχηκεν ἄνεσιν ἡ σὰρξ ἡμω̃ν ἀλλ' ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἔξωθεν μάχαι ἔσωθεν φόβοι

⁶ἀλλ' ὁ παρακαλω̃ν τοὺς ταπεινοὺς παρεκάλεσεν ἡμα̃ς ὁ θεòς ἐν τη̨̃ παρουσία̨ Τίτου

⁷οὐ μόνον δὲ ἐν τη̨̃ παρουσία̨ αὐτου̃ ἀλλὰ καὶ ἐν τη̨̃ παρακλήσει ἡ̨̃ παρεκλήθη ἐφ' ὑμι̃ν ἀναγγέλλων ἡμι̃ν τὴν ὑμω̃ν ἐπιπόθησιν τòν ὑμω̃ν ὀδυρμόν τòν ὑμω̃ν ζη̃λον ὑπὲρ ἐμου̃ ὥστε με μα̃λλον χαρη̃ναι

⁸ὅτι εἰ καὶ ἐλύπησα ὑμα̃ς ἐν τη̨̃ ἐπιστολη̨̃ οὐ μεταμέλομαι εἰ καὶ μετεμελόμην βλέπω γὰρ ὅτι ἡ ἐπιστολὴ ἐκείνη εἰ καὶ πρòς ὥραν ἐλύπησεν ὑμα̃ς

⁹νυ̃ν χαίρω οὐχ ὅτι ἐλυπήθητε ἀλλ' ὅτι ἐλυπήθητε εἰς μετάνοιαν ἐλυπήθητε γὰρ κατὰ θεόν ἵνα ἐν μηδενὶ ζημιωθη̃τε ἐξ ἡμω̃ν

¹⁰ἡ γὰρ κατὰ θεòν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον ἐργάζεται ἡ δὲ του̃ κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται

¹¹ἰδοὺ γὰρ αὐτò του̃το τò κατὰ θεòν λυπηθη̃ναι πόσην κατειργάσατο ὑμι̃ν σπουδήν ἀλλὰ ἀπολογίαν ἀλλὰ ἀγανάκτησιν ἀλλὰ φόβον ἀλλὰ ἐπιπόθησιν ἀλλὰ ζη̃λον ἀλλὰ ἐκδίκησιν ἐν παντὶ συνεστήσατε ἑαυτοὺς ἁγνοὺς εἰ̃ναι τω̨̃ πράγματι

¹²ἄρα εἰ καὶ ἔγραψα ὑμι̃ν οὐχ ἕνεκεν του̃ ἀδικήσαντος οὐδὲ ἕνεκεν του̃ ἀδικηθέντος ἀλλ' ἕνεκεν του̃ φανερωθη̃ναι τὴν σπουδὴν ὑμω̃ν τὴν ὑπὲρ ἡμω̃ν πρòς ὑμα̃ς ἐνώπιον του̃ θεου̃

¹³διὰ του̃το παρακεκλήμεθα ἐπὶ δὲ τη̨̃ παρακλήσει ἡμω̃ν περισσοτέρως μα̃λλον ἐχάρημεν ἐπὶ τη̨̃ χαρα̨̃ Τίτου ὅτι ἀναπέπαυται τò πνευ̃μα αὐτου̃ ἀπò πάντων ὑμω̃ν

¹⁴ὅτι εἴ τι αὐτω̨̃ ὑπὲρ ὑμω̃ν κεκαύχημαι οὐ κατη̨σχύνθην ἀλλ' ὡς πάντα ἐν ἀληθεία̨ ἐλαλήσαμεν ὑμι̃ν οὕτως καὶ ἡ καύχησις ἡμω̃ν ἡ ἐπὶ Τίτου ἀλήθεια ἐγενήθη

¹⁵καὶ τὰ σπλάγχνα αὐτου̃ περισσοτέρως εἰς ὑμα̃ς ἐστιν ἀναμιμνη̨σκομένου τὴν πάντων ὑμω̃ν ὑπακοήν ὡς μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐδέξασθε αὐτόν

¹⁶χαίρω ὅτι ἐν παντὶ θαρρω̃ ἐν ὑμι̃ν

Κεφάλαιον Η' (8)

¹γνωρίζομεν δὲ ὑμι̃ν ἀδελφοί τὴν χάριν του̃ θεου̃ τὴν δεδομένην ἐν ται̃ς ἐκκλησίαις τη̃ς Μακεδονίας

²ὅτι ἐν πολλη̨̃ δοκιμη̨̃ θλίψεως ἡ περισσεία τη̃ς χαρα̃ς αὐτω̃ν καὶ ἡ κατὰ βάθους πτωχεία αὐτω̃ν ἐπερίσσευσεν εἰς τò πλου̃τος τη̃ς ἁπλότητος αὐτω̃ν

³ὅτι κατὰ δύναμιν μαρτυρω̃ καὶ παρὰ δύναμιν αὐθαίρετοι

⁴μετὰ πολλη̃ς παρακλήσεως δεόμενοι ἡμω̃ν τὴν χάριν καὶ τὴν κοινωνίαν τη̃ς διακονίας τη̃ς εἰς τοὺς ἁγίους

⁵καὶ οὐ καθὼς ἠλπίσαμεν ἀλλ' ἑαυτοὺς ἔδωκαν πρω̃τον τω̨̃ κυρίω̨ καὶ ἡμι̃ν διὰ θελήματος θεου̃

⁶εἰς τò παρακαλέσαι ἡμα̃ς Τίτον ἵνα καθὼς προενήρξατο οὕτως καὶ ἐπιτελέση̨ εἰς ὑμα̃ς καὶ τὴν χάριν ταύτην

⁷ἀλλ' ὥσπερ ἐν παντὶ περισσεύετε πίστει καὶ λόγω̨ καὶ γνώσει καὶ πάση̨ σπουδη̨̃ καὶ τη̨̃ ἐξ ἡμω̃ν ἐν ὑμι̃ν ἀγάπη̨ ἵνα καὶ ἐν ταύτη̨ τη̨̃ χάριτι περισσεύητε

⁸οὐ κατ' ἐπιταγὴν λέγω ἀλλὰ διὰ τη̃ς ἑτέρων σπουδη̃ς καὶ τò τη̃ς ὑμετέρας ἀγάπης γνήσιον δοκιμάζων

⁹γινώσκετε γὰρ τὴν χάριν του̃ κυρίου ἡμω̃ν ’Ιησου̃ Χριστου̃ ὅτι δι' ὑμα̃ς ἐπτώχευσεν πλούσιος ὤν ἵνα ὑμει̃ς τη̨̃ ἐκείνου πτωχεία̨ πλουτήσητε

¹⁰καὶ γνώμην ἐν τούτω̨ δίδωμι του̃το γὰρ ὑμι̃ν συμφέρει οἵτινες οὐ μόνον τò ποιη̃σαι ἀλλὰ καὶ τò θέλειν προενήρξασθε ἀπò πέρυσι

¹¹νυνὶ δὲ καὶ τò ποιη̃σαι ἐπιτελέσατε ὅπως καθάπερ ἡ προθυμία του̃ θέλειν οὕτως καὶ τò ἐπιτελέσαι ἐκ του̃ ἔχειν

¹²εἰ γὰρ ἡ προθυμία πρόκειται καθò ἐὰν ἔχη̨ εὐπρόσδεκτος οὐ καθò οὐκ ἔχει

¹³οὐ γὰρ ἵνα ἄλλοις ἄνεσις ὑμι̃ν θλι̃ψις ἀλλ' ἐξ ἰσότητος

¹⁴ἐν τω̨̃ νυ̃ν καιρω̨̃ τò ὑμω̃ν περίσσευμα εἰς τò ἐκείνων ὑστέρημα ἵνα καὶ τò ἐκείνων περίσσευμα γένηται εἰς τò ὑμω̃ν ὑστέρημα ὅπως γένηται ἰσότης

¹⁵καθὼς γέγραπται ὁ τò πολὺ οὐκ ἐπλεόνασεν καὶ ὁ τò ὀλίγον οὐκ ἠλαττόνησεν

¹⁶χάρις δὲ τω̨̃ θεω̨̃ τω̨̃ δόντι τὴν αὐτὴν σπουδὴν ὑπὲρ ὑμω̃ν ἐν τη̨̃ καρδία̨ Τίτου

¹⁷ὅτι τὴν μὲν παράκλησιν ἐδέξατο σπουδαιότερος δὲ ὑπάρχων αὐθαίρετος ἐξη̃λθεν πρòς ὑμα̃ς

¹⁸συνεπέμψαμεν δὲ μετ' αὐτου̃ τòν ἀδελφòν οὑ̃ ὁ ἔπαινος ἐν τω̨̃ εὐαγγελίω̨ διὰ πασω̃ν τω̃ν ἐκκλησιω̃ν

¹⁹οὐ μόνον δὲ ἀλλὰ καὶ χειροτονηθεὶς ὑπò τω̃ν ἐκκλησιω̃ν συνέκδημος ἡμω̃ν σὺν τη̨̃ χάριτι ταύτη̨ τη̨̃ διακονουμένη̨ ὑφ' ἡμω̃ν πρòς τὴν αὐτου̃ του̃ κυρίου δόξαν καὶ προθυμίαν ἡμω̃ν

²⁰στελλόμενοι του̃το μή τις ἡμα̃ς μωμήσηται ἐν τη̨̃ ἁδρότητι ταύτη̨ τη̨̃ διακονουμένη̨ ὑφ' ἡμω̃ν

²¹προνοου̃μεν γὰρ καλὰ οὐ μόνον ἐνώπιον κυρίου ἀλλὰ καὶ ἐνώπιον ἀνθρώπων

²²συνεπέμψαμεν δὲ αὐτοι̃ς τòν ἀδελφòν ἡμω̃ν ὃν ἐδοκιμάσαμεν ἐν πολλοι̃ς πολλάκις σπουδαι̃ον ὄντα νυνὶ δὲ πολὺ σπουδαιότερον πεποιθήσει πολλη̨̃ τη̨̃ εἰς ὑμα̃ς

²³εἴτε ὑπὲρ Τίτου κοινωνòς ἐμòς καὶ εἰς ὑμα̃ς συνεργός εἴτε ἀδελφοὶ ἡμω̃ν ἀπόστολοι ἐκκλησιω̃ν δόξα Χριστου̃

²⁴τὴν οὐ̃ν ἔνδειξιν τη̃ς ἀγάπης ὑμω̃ν καὶ ἡμω̃ν καυχήσεως ὑπὲρ ὑμω̃ν εἰς αὐτοὺς ἐνδεικνύμενοι εἰς πρόσωπον τω̃ν ἐκκλησιω̃ν

Κεφάλαιον Θ' (9)

¹περὶ μὲν γὰρ τη̃ς διακονίας τη̃ς εἰς τοὺς ἁγίους περισσόν μοί ἐστιν τò γράφειν ὑμι̃ν

²οἰ̃δα γὰρ τὴν προθυμίαν ὑμω̃ν ἣν ὑπὲρ ὑμω̃ν καυχω̃μαι Μακεδόσιν ὅτι ’Αχαΐα παρεσκεύασται ἀπò πέρυσι καὶ τò ὑμω̃ν ζη̃λος ἠρέθισεν τοὺς πλείονας

³ἔπεμψα δὲ τοὺς ἀδελφούς ἵνα μὴ τò καύχημα ἡμω̃ν τò ὑπὲρ ὑμω̃ν κενωθη̨̃ ἐν τω̨̃ μέρει τούτω̨ ἵνα καθὼς ἔλεγον παρεσκευασμένοι ἠ̃τε

⁴μή πως ἐὰν ἔλθωσιν σὺν ἐμοὶ Μακεδόνες καὶ εὕρωσιν ὑμα̃ς ἀπαρασκευάστους καταισχυνθω̃μεν ἡμει̃ς ἵνα μὴ λέγω ὑμει̃ς ἐν τη̨̃ ὑποστάσει ταύτη̨

⁵ἀναγκαι̃ον οὐ̃ν ἡγησάμην παρακαλέσαι τοὺς ἀδελφοὺς ἵνα προέλθωσιν εἰς ὑμα̃ς καὶ προκαταρτίσωσιν τὴν προεπηγγελμένην εὐλογίαν ὑμω̃ν ταύτην ἑτοίμην εἰ̃ναι οὕτως ὡς εὐλογίαν καὶ μὴ ὡς πλεονεξίαν

⁶του̃το δέ ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει καὶ ὁ σπείρων ἐπ' εὐλογίαις ἐπ' εὐλογίαις καὶ θερίσει

⁷ἕκαστος καθὼς προή̨ρηται τη̨̃ καρδία̨ μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης ἱλαρòν γὰρ δότην ἀγαπα̨̃ ὁ θεός

⁸δυνατει̃ δὲ ὁ θεòς πα̃σαν χάριν περισσευ̃σαι εἰς ὑμα̃ς ἵνα ἐν παντὶ πάντοτε πα̃σαν αὐτάρκειαν ἔχοντες περισσεύητε εἰς πα̃ν ἔργον ἀγαθόν

⁹καθὼς γέγραπται ἐσκόρπισεν ἔδωκεν τοι̃ς πένησιν ἡ δικαιοσύνη αὐτου̃ μένει εἰς τòν αἰω̃να

¹⁰ὁ δὲ ἐπιχορηγω̃ν σπόρον τω̨̃ σπείροντι καὶ ἄρτον εἰς βρω̃σιν χορηγήσει καὶ πληθυνει̃ τòν σπόρον ὑμω̃ν καὶ αὐξήσει τὰ γενήματα τη̃ς δικαιοσύνης ὑμω̃ν

¹¹ἐν παντὶ πλουτιζόμενοι εἰς πα̃σαν ἁπλότητα ἥτις κατεργάζεται δι' ἡμω̃ν εὐχαριστίαν τω̨̃ θεω̨̃

¹²ὅτι ἡ διακονία τη̃ς λειτουργίας ταύτης οὐ μόνον ἐστὶν προσαναπληρου̃σα τὰ ὑστερήματα τω̃ν ἁγίων ἀλλὰ καὶ περισσεύουσα διὰ πολλω̃ν εὐχαριστιω̃ν τω̨̃ θεω̨̃

¹³διὰ τη̃ς δοκιμη̃ς τη̃ς διακονίας ταύτης δοξάζοντες τòν θεòν ἐπὶ τη̨̃ ὑποταγη̨̃ τη̃ς ὁμολογίας ὑμω̃ν εἰς τò εὐαγγέλιον του̃ Χριστου̃ καὶ ἁπλότητι τη̃ς κοινωνίας εἰς αὐτοὺς καὶ εἰς πάντας

¹⁴καὶ αὐτω̃ν δεήσει ὑπὲρ ὑμω̃ν ἐπιποθούντων ὑμα̃ς διὰ τὴν ὑπερβάλλουσαν χάριν του̃ θεου̃ ἐφ' ὑμι̃ν

¹⁵χάρις τω̨̃ θεω̨̃ ἐπὶ τη̨̃ ἀνεκδιηγήτω̨ αὐτου̃ δωρεα̨̃

Κεφάλαιον Ι' (10)

¹αὐτòς δὲ ἐγὼ Παυ̃λος παρακαλω̃ ὑμα̃ς διὰ τη̃ς πραΰτητος καὶ ἐπιεικείας του̃ Χριστου̃ ὃς κατὰ πρόσωπον μὲν ταπεινòς ἐν ὑμι̃ν ἀπὼν δὲ θαρρω̃ εἰς ὑμα̃ς

²δέομαι δὲ τò μὴ παρὼν θαρρη̃σαι τη̨̃ πεποιθήσει ἡ̨̃ λογίζομαι τολμη̃σαι ἐπί τινας τοὺς λογιζομένους ἡμα̃ς ὡς κατὰ σάρκα περιπατου̃ντας

³ἐν σαρκὶ γὰρ περιπατου̃ντες οὐ κατὰ σάρκα στρατευόμεθα

⁴τὰ γὰρ ὅπλα τη̃ς στρατείας ἡμω̃ν οὐ σαρκικὰ ἀλλὰ δυνατὰ τω̨̃ θεω̨̃ πρòς καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων λογισμοὺς καθαιρου̃ντες

⁵καὶ πα̃ν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τη̃ς γνώσεως του̃ θεου̃ καὶ αἰχμαλωτίζοντες πα̃ν νόημα εἰς τὴν ὑπακοὴν του̃ Χριστου̃

⁶καὶ ἐν ἑτοίμω̨ ἔχοντες ἐκδικη̃σαι πα̃σαν παρακοήν ὅταν πληρωθη̨̃ ὑμω̃ν ἡ ὑπακοή

⁷τὰ κατὰ πρόσωπον βλέπετε εἴ τις πέποιθεν ἑαυτω̨̃ Χριστου̃ εἰ̃ναι του̃το λογιζέσθω πάλιν ἐφ' ἑαυτου̃ ὅτι καθὼς αὐτòς Χριστου̃ οὕτως καὶ ἡμει̃ς

⁸ἐάν τε γὰρ περισσότερόν τι καυχήσωμαι περὶ τη̃ς ἐξουσίας ἡμω̃ν ἡ̃ς ἔδωκεν ὁ κύριος εἰς οἰκοδομὴν καὶ οὐκ εἰς καθαίρεσιν ὑμω̃ν οὐκ αἰσχυνθήσομαι

⁹ἵνα μὴ δόξω ὡς ἂν ἐκφοβει̃ν ὑμα̃ς διὰ τω̃ν ἐπιστολω̃ν

¹⁰ὅτι αἱ ἐπιστολαὶ μέν φησίν βαρει̃αι καὶ ἰσχυραί ἡ δὲ παρουσία του̃ σώματος ἀσθενὴς καὶ ὁ λόγος ἐξουθενημένος

¹¹του̃το λογιζέσθω ὁ τοιου̃τος ὅτι οἱ̃οί ἐσμεν τω̨̃ λόγω̨ δι' ἐπιστολω̃ν ἀπόντες τοιου̃τοι καὶ παρόντες τω̨̃ ἔργω̨

¹²οὐ γὰρ τολμω̃μεν ἐγκρι̃ναι ἢ συγκρι̃ναι ἑαυτούς τισιν τω̃ν ἑαυτοὺς συνιστανόντων ἀλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοι̃ς ἑαυτοὺς μετρου̃ντες καὶ συγκρίνοντες ἑαυτοὺς ἑαυτοι̃ς οὐ συνια̃σιν

¹³ἡμει̃ς δὲ οὐκ εἰς τὰ ἄμετρα καυχησόμεθα ἀλλὰ κατὰ τò μέτρον του̃ κανόνος οὑ̃ ἐμέρισεν ἡμι̃ν ὁ θεòς μέτρου ἐφικέσθαι ἄχρι καὶ ὑμω̃ν

¹⁴οὐ γὰρ ὡς μὴ ἐφικνούμενοι εἰς ὑμα̃ς ὑπερεκτείνομεν ἑαυτούς ἄχρι γὰρ καὶ ὑμω̃ν ἐφθάσαμεν ἐν τω̨̃ εὐαγγελίω̨ του̃ Χριστου̃

¹⁵οὐκ εἰς τὰ ἄμετρα καυχώμενοι ἐν ἀλλοτρίοις κόποις ἐλπίδα δὲ ἔχοντες αὐξανομένης τη̃ς πίστεως ὑμω̃ν ἐν ὑμι̃ν μεγαλυνθη̃ναι κατὰ τòν κανόνα ἡμω̃ν εἰς περισσείαν

¹⁶εἰς τὰ ὑπερέκεινα ὑμω̃ν εὐαγγελίσασθαι οὐκ ἐν ἀλλοτρίω̨ κανόνι εἰς τὰ ἕτοιμα καυχήσασθαι

¹⁷ὁ δὲ καυχώμενος ἐν κυρίω̨ καυχάσθω

¹⁸οὐ γὰρ ὁ ἑαυτòν συνιστάνων ἐκει̃νός ἐστιν δόκιμος ἀλλὰ ὃν ὁ κύριος συνίστησιν

Κεφάλαιον ΙΑ' (11)

¹ὄφελον ἀνείχεσθέ μου μικρόν τι ἀφροσύνης ἀλλὰ καὶ ἀνέχεσθέ μου

²ζηλω̃ γὰρ ὑμα̃ς θεου̃ ζήλω̨ ἡρμοσάμην γὰρ ὑμα̃ς ἑνὶ ἀνδρὶ παρθένον ἁγνὴν παραστη̃σαι τω̨̃ Χριστω̨̃

³φοβου̃μαι δὲ μή πως ὡς ὁ ὄφις ἐξηπάτησεν Εὕαν ἐν τη̨̃ πανουργία̨ αὐτου̃ φθαρη̨̃ τὰ νοήματα ὑμω̃ν ἀπò τη̃ς ἁπλότητος καὶ τη̃ς ἁγνότητος τη̃ς εἰς τòν Χριστόν

⁴εἰ μὲν γὰρ ὁ ἐρχόμενος ἄλλον ’Ιησου̃ν κηρύσσει ὃν οὐκ ἐκηρύξαμεν ἢ πνευ̃μα ἕτερον λαμβάνετε ὃ οὐκ ἐλάβετε ἢ εὐαγγέλιον ἕτερον ὃ οὐκ ἐδέξασθε καλω̃ς ἀνέχεσθε

⁵λογίζομαι γὰρ μηδὲν ὑστερηκέναι τω̃ν ὑπερλίαν ἀποστόλων

⁶εἰ δὲ καὶ ἰδιώτης τω̨̃ λόγω̨ ἀλλ' οὐ τη̨̃ γνώσει ἀλλ' ἐν παντὶ φανερώσαντες ἐν πα̃σιν εἰς ὑμα̃ς

⁷ἢ ἁμαρτίαν ἐποίησα ἐμαυτòν ταπεινω̃ν ἵνα ὑμει̃ς ὑψωθη̃τε ὅτι δωρεὰν τò του̃ θεου̃ εὐαγγέλιον εὐηγγελισάμην ὑμι̃ν

⁸ἄλλας ἐκκλησίας ἐσύλησα λαβὼν ὀψώνιον πρòς τὴν ὑμω̃ν διακονίαν

⁹καὶ παρὼν πρòς ὑμα̃ς καὶ ὑστερηθεὶς οὐ κατενάρκησα οὐθενός τò γὰρ ὑστέρημά μου προσανεπλήρωσαν οἱ ἀδελφοὶ ἐλθόντες ἀπò Μακεδονίας καὶ ἐν παντὶ ἀβαρη̃ ἐμαυτòν ὑμι̃ν ἐτήρησα καὶ τηρήσω

¹⁰ἔστιν ἀλήθεια Χριστου̃ ἐν ἐμοὶ ὅτι ἡ καύχησις αὕτη οὐ φραγήσεται εἰς ἐμὲ ἐν τοι̃ς κλίμασιν τη̃ς ’Αχαΐας

¹¹διὰ τί ὅτι οὐκ ἀγαπω̃ ὑμα̃ς ὁ θεòς οἰ̃δεν

¹²ὃ δὲ ποιω̃ καὶ ποιήσω ἵνα ἐκκόψω τὴν ἀφορμὴν τω̃ν θελόντων ἀφορμήν ἵνα ἐν ὡ̨̃ καυχω̃νται εὑρεθω̃σιν καθὼς καὶ ἡμει̃ς

¹³οἱ γὰρ τοιου̃τοι ψευδαπόστολοι ἐργάται δόλιοι μετασχηματιζόμενοι εἰς ἀποστόλους Χριστου̃

¹⁴καὶ οὐ θαυ̃μα αὐτòς γὰρ ὁ Σατανα̃ς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός

¹⁵οὐ μέγα οὐ̃ν εἰ καὶ οἱ διάκονοι αὐτου̃ μετασχηματίζονται ὡς διάκονοι δικαιοσύνης ὡ̃ν τò τέλος ἔσται κατὰ τὰ ἔργα αὐτω̃ν

¹⁶πάλιν λέγω μή τίς με δόξη̨ ἄφρονα εἰ̃ναι εἰ δὲ μή γε κἂν ὡς ἄφρονα δέξασθέ με ἵνα κἀγὼ μικρόν τι καυχήσωμαι

¹⁷ὃ λαλω̃ οὐ κατὰ κύριον λαλω̃ ἀλλ' ὡς ἐν ἀφροσύνη̨ ἐν ταύτη̨ τη̨̃ ὑποστάσει τη̃ς καυχήσεως

¹⁸ἐπεὶ πολλοὶ καυχω̃νται κατὰ σάρκα κἀγὼ καυχήσομαι

¹⁹ἡδέως γὰρ ἀνέχεσθε τω̃ν ἀφρόνων φρόνιμοι ὄντες

²⁰ἀνέχεσθε γὰρ εἴ τις ὑμα̃ς καταδουλοι̃ εἴ τις κατεσθίει εἴ τις λαμβάνει εἴ τις ἐπαίρεται εἴ τις εἰς πρόσωπον ὑμα̃ς δέρει

²¹κατὰ ἀτιμίαν λέγω ὡς ὅτι ἡμει̃ς ἠσθενήκαμεν ἐν ὡ̨̃ δ' ἄν τις τολμα̨̃ ἐν ἀφροσύνη̨ λέγω τολμω̃ κἀγώ

²²‘Εβραι̃οί εἰσιν κἀγώ ’Ισραηλι̃ταί εἰσιν κἀγώ σπέρμα ’Αβραάμ εἰσιν κἀγώ

²³διάκονοι Χριστου̃ εἰσιν παραφρονω̃ν λαλω̃ ὑπὲρ ἐγώ ἐν κόποις περισσοτέρως ἐν φυλακαι̃ς περισσοτέρως ἐν πληγαι̃ς ὑπερβαλλόντως ἐν θανάτοις πολλάκις

²⁴ὑπò ’Ιουδαίων πεντάκις τεσσεράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον

²⁵τρὶς ἐραβδίσθην ἅπαξ ἐλιθάσθην τρὶς ἐναυάγησα νυχθήμερον ἐν τω̨̃ βυθω̨̃ πεποίηκα

²⁶ὁδοιπορίαις πολλάκις κινδύνοις ποταμω̃ν κινδύνοις λη̨στω̃ν κινδύνοις ἐκ γένους κινδύνοις ἐξ ἐθνω̃ν κινδύνοις ἐν πόλει κινδύνοις ἐν ἐρημία̨ κινδύνοις ἐν θαλάσση̨ κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις

²⁷κόπω̨ καὶ μόχθω̨ ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις ἐν λιμω̨̃ καὶ δίψει ἐν νηστείαις πολλάκις ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι

²⁸χωρὶς τω̃ν παρεκτòς ἡ ἐπίστασίς μοι ἡ καθ' ἡμέραν ἡ μέριμνα πασω̃ν τω̃ν ἐκκλησιω̃ν

²⁹τίς ἀσθενει̃ καὶ οὐκ ἀσθενω̃ τίς σκανδαλίζεται καὶ οὐκ ἐγὼ πυρου̃μαι

³⁰εἰ καυχα̃σθαι δει̃ τὰ τη̃ς ἀσθενείας μου καυχήσομαι

³¹ὁ θεòς καὶ πατὴρ του̃ κυρίου ’Ιησου̃ οἰ̃δεν ὁ ὢν εὐλογητòς εἰς τοὺς αἰω̃νας ὅτι οὐ ψεύδομαι

³²ἐν Δαμασκω̨̃ ὁ ἐθνάρχης ‘Αρέτα του̃ βασιλέως ἐφρούρει τὴν πόλιν Δαμασκηνω̃ν πιάσαι με

³³καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνη̨ ἐχαλάσθην διὰ του̃ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χει̃ρας αὐτου̃

Κεφάλαιον ΙΒ' (12)

¹καυχα̃σθαι δει̃ οὐ συμφέρον μέν ἐλεύσομαι δὲ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις κυρίου

²οἰ̃δα ἄνθρωπον ἐν Χριστω̨̃ πρò ἐτω̃ν δεκατεσσάρων εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἰ̃δα εἴτε ἐκτòς του̃ σώματος οὐκ οἰ̃δα ὁ θεòς οἰ̃δεν ἁρπαγέντα τòν τοιου̃τον ἕως τρίτου οὐρανου̃

³καὶ οἰ̃δα τòν τοιου̃τον ἄνθρωπον εἴτε ἐν σώματι εἴτε χωρὶς του̃ σώματος οὐκ οἰ̃δα ὁ θεòς οἰ̃δεν

⁴ὅτι ἡρπάγη εἰς τòν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα ἃ οὐκ ἐξòν ἀνθρώπω̨ λαλη̃σαι

⁵ὑπὲρ του̃ τοιούτου καυχήσομαι ὑπὲρ δὲ ἐμαυτου̃ οὐ καυχήσομαι εἰ μὴ ἐν ται̃ς ἀσθενείαις

⁶ἐὰν γὰρ θελήσω καυχήσασθαι οὐκ ἔσομαι ἄφρων ἀλήθειαν γὰρ ἐρω̃ φείδομαι δέ μή τις εἰς ἐμὲ λογίσηται ὑπὲρ ὃ βλέπει με ἢ ἀκούει τι ἐξ ἐμου̃

⁷καὶ τη̨̃ ὑπερβολη̨̃ τω̃ν ἀποκαλύψεων διό ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι ἐδόθη μοι σκόλοψ τη̨̃ σαρκί ἄγγελος Σατανα̃ ἵνα με κολαφίζη̨ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι

⁸ὑπὲρ τούτου τρὶς τòν κύριον παρεκάλεσα ἵνα ἀποστη̨̃ ἀπ' ἐμου̃

⁹καὶ εἴρηκέν μοι ἀρκει̃ σοι ἡ χάρις μου ἡ γὰρ δύναμις ἐν ἀσθενεία̨ τελει̃ται ἥδιστα οὐ̃ν μα̃λλον καυχήσομαι ἐν ται̃ς ἀσθενείαις μου ἵνα ἐπισκηνώση̨ ἐπ' ἐμὲ ἡ δύναμις του̃ Χριστου̃

¹⁰διò εὐδοκω̃ ἐν ἀσθενείαις ἐν ὕβρεσιν ἐν ἀνάγκαις ἐν διωγμοι̃ς καὶ στενοχωρίαις ὑπὲρ Χριστου̃ ὅταν γὰρ ἀσθενω̃ τότε δυνατός εἰμι

¹¹γέγονα ἄφρων ὑμει̃ς με ἠναγκάσατε ἐγὼ γὰρ ὤφειλον ὑφ' ὑμω̃ν συνίστασθαι οὐδὲν γὰρ ὑστέρησα τω̃ν ὑπερλίαν ἀποστόλων εἰ καὶ οὐδέν εἰμι

¹²τὰ μὲν σημει̃α του̃ ἀποστόλου κατειργάσθη ἐν ὑμι̃ν ἐν πάση̨ ὑπομονη̨̃ σημείοις τε καὶ τέρασιν καὶ δυνάμεσιν

¹³τί γάρ ἐστιν ὃ ἡσσώθητε ὑπὲρ τὰς λοιπὰς ἐκκλησίας εἰ μὴ ὅτι αὐτòς ἐγὼ οὐ κατενάρκησα ὑμω̃ν χαρίσασθέ μοι τὴν ἀδικίαν ταύτην

¹⁴ἰδοὺ τρίτον του̃το ἑτοίμως ἔχω ἐλθει̃ν πρòς ὑμα̃ς καὶ οὐ καταναρκήσω οὐ γὰρ ζητω̃ τὰ ὑμω̃ν ἀλλὰ ὑμα̃ς οὐ γὰρ ὀφείλει τὰ τέκνα τοι̃ς γονευ̃σιν θησαυρίζειν ἀλλὰ οἱ γονει̃ς τοι̃ς τέκνοις

¹⁵ἐγὼ δὲ ἥδιστα δαπανήσω καὶ ἐκδαπανηθήσομαι ὑπὲρ τω̃ν ψυχω̃ν ὑμω̃ν εἰ περισσοτέρως ὑμα̃ς ἀγαπω̃ν ἡ̃σσον ἀγαπω̃μαι

¹⁶ἔστω δέ ἐγὼ οὐ κατεβάρησα ὑμα̃ς ἀλλὰ ὑπάρχων πανου̃ργος δόλω̨ ὑμα̃ς ἔλαβον

¹⁷μή τινα ὡ̃ν ἀπέσταλκα πρòς ὑμα̃ς δι' αὐτου̃ ἐπλεονέκτησα ὑμα̃ς

¹⁸παρεκάλεσα Τίτον καὶ συναπέστειλα τòν ἀδελφόν μήτι ἐπλεονέκτησεν ὑμα̃ς Τίτος οὐ τω̨̃ αὐτω̨̃ πνεύματι περιεπατήσαμεν οὐ τοι̃ς αὐτοι̃ς ἴχνεσιν

¹⁹πάλαι δοκει̃τε ὅτι ὑμι̃ν ἀπολογούμεθα κατέναντι θεου̃ ἐν Χριστω̨̃ λαλου̃μεν τὰ δὲ πάντα ἀγαπητοί ὑπὲρ τη̃ς ὑμω̃ν οἰκοδομη̃ς

²⁰φοβου̃μαι γὰρ μή πως ἐλθὼν οὐχ οἵους θέλω εὕρω ὑμα̃ς κἀγὼ εὑρεθω̃ ὑμι̃ν οἱ̃ον οὐ θέλετε μή πως ἔρις ζη̃λος θυμοί ἐριθείαι καταλαλιαί ψιθυρισμοί φυσιώσεις ἀκαταστασίαι

²¹μὴ πάλιν ἐλθόντος μου ταπεινώση̨ με ὁ θεός μου πρòς ὑμα̃ς καὶ πενθήσω πολλοὺς τω̃ν προημαρτηκότων καὶ μὴ μετανοησάντων ἐπὶ τη̨̃ ἀκαθαρσία̨ καὶ πορνεία̨ καὶ ἀσελγεία̨ ἡ̨̃ ἔπραξαν

Κεφάλαιον ΙΓ' (13)

¹τρίτον του̃το ἔρχομαι πρòς ὑμα̃ς ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων καὶ τριω̃ν σταθήσεται πα̃ν ῥη̃μα

²προείρηκα καὶ προλέγω ὡς παρὼν τò δεύτερον καὶ ἀπὼν νυ̃ν τοι̃ς προημαρτηκόσιν καὶ τοι̃ς λοιποι̃ς πα̃σιν ὅτι ἐὰν ἔλθω εἰς τò πάλιν οὐ φείσομαι

³ἐπεὶ δοκιμὴν ζητει̃τε του̃ ἐν ἐμοὶ λαλου̃ντος Χριστου̃ ὃς εἰς ὑμα̃ς οὐκ ἀσθενει̃ ἀλλὰ δυνατει̃ ἐν ὑμι̃ν

⁴καὶ γὰρ ἐσταυρώθη ἐξ ἀσθενείας ἀλλὰ ζη̨̃ ἐκ δυνάμεως θεου̃ καὶ γὰρ ἡμει̃ς ἀσθενου̃μεν ἐν αὐτω̨̃ ἀλλὰ ζήσομεν σὺν αὐτω̨̃ ἐκ δυνάμεως θεου̃ εἰς ὑμα̃ς

⁵ἑαυτοὺς πειράζετε εἰ ἐστὲ ἐν τη̨̃ πίστει ἑαυτοὺς δοκιμάζετε ἢ οὐκ ἐπιγινώσκετε ἑαυτοὺς ὅτι ’Ιησου̃ς Χριστòς ἐν ὑμι̃ν εἰ μήτι ἀδόκιμοί ἐστε

⁶ἐλπίζω δὲ ὅτι γνώσεσθε ὅτι ἡμει̃ς οὐκ ἐσμὲν ἀδόκιμοι

⁷εὐχόμεθα δὲ πρòς τòν θεòν μὴ ποιη̃σαι ὑμα̃ς κακòν μηδέν οὐχ ἵνα ἡμει̃ς δόκιμοι φανω̃μεν ἀλλ' ἵνα ὑμει̃ς τò καλòν ποιη̃τε ἡμει̃ς δὲ ὡς ἀδόκιμοι ὠ̃μεν

⁸οὐ γὰρ δυνάμεθά τι κατὰ τη̃ς ἀληθείας ἀλλὰ ὑπὲρ τη̃ς ἀληθείας

⁹χαίρομεν γὰρ ὅταν ἡμει̃ς ἀσθενω̃μεν ὑμει̃ς δὲ δυνατοὶ ἠ̃τε του̃το καὶ εὐχόμεθα τὴν ὑμω̃ν κατάρτισιν

¹⁰διὰ του̃το ταυ̃τα ἀπὼν γράφω ἵνα παρὼν μὴ ἀποτόμως χρήσωμαι κατὰ τὴν ἐξουσίαν ἣν ὁ κύριος ἔδωκέν μοι εἰς οἰκοδομὴν καὶ οὐκ εἰς καθαίρεσιν

¹¹λοιπόν ἀδελφοί χαίρετε καταρτίζεσθε παρακαλει̃σθε τò αὐτò φρονει̃τε εἰρηνεύετε καὶ ὁ θεòς τη̃ς ἀγάπης καὶ εἰρήνης ἔσται μεθ' ὑμω̃ν

¹²ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν ἁγίω̨ φιλήματι ἀσπάζονται ὑμα̃ς οἱ ἅγιοι πάντες

¹³ἡ χάρις του̃ κυρίου ’Ιησου̃ Χριστου̃ καὶ ἡ ἀγάπη του̃ θεου̃ καὶ ἡ κοινωνία του̃ ἁγίου πνεύματος μετὰ πάντων ὑμω̃ν

Книго

[X]